Logboek 2019

Heremiet kreeftje

Zondag, 17 november 2019

Santa Catalina – Coiba

Met een rubberen mondstuk haal ik adem door een pijpje en laat het glas van mijn bril beslaan door de bijzondere onderwaterwereld. Blauwe, geel zwarte, blauw gespikkelde, gele, saaie dikke bruine vissen, papagaai vis, trompetvis, kleine haai zijn een kleine greep uit dit sprookje van Coiba. Hersenkoraal met oneindige koraalbanken bevolkt door de miljoenen kleine visjes waar de diverse schildpadden doorheen zwemmen.

Ik zwem een stukje mee met een schildpad maar zie ook een schildpad op een stuk koraal knagen waar een aantal blauwe visjes, op de reuring veroorzaakt door zijn bek, azen. Wat een bevoorrecht mens ben ik, om hier een deel van te zijn.

Vanochtend met de auto opgehaald door een enthousiaste reisorganisator die onderweg nog enkele mensen ophaalt. We stappen met 9 gasten in een Lancia plus twee begeleiders en varen met gezwinde vaart langs de kust richting Coiba.

Coiba is 70000 jaar geleden van het land gescheurd en is een soort gevangenis geworden voor de levende wezens die toen op het stukje land woonden. Het resultaat is dat het eiland planten en dieren heeft die in de rest van de wereld zijn uitgestorven. Unesco heeft het hele eiland omarmt als beschermd gebied en probeert dit met de Panamese overheid voor de toekomst te conserveren. Het nadeel is dat het extreem gecontroleerd wordt zodat wel de onderzoeker met geitenwollen sokken, het eiland kan bezoeken maar de toerist wordt geheel geweerd. Het bezoek aan een schamele nederzetting met een bezoekerscentrum, met enkele foto’s, en het gebied voor US$ 20 per persoon te bezoeken.

De bestuurder van de lancia is ervaren want merk dat hij zeer voorkomend en proactief de golven neemt, soms gas erbij en snelheid minderen. Deze rit staat bekend als oncomfortabel en hebben geluk dat er weinig wind staat.

Het blijft 15 mijl op open oceaan, om er te komen. Onderweg treffen we een heerlijk luie walvis die zijn vetrollen aan de oppervlakte weet te wentelen, een paar overdreven zuchten ten gehore brengt. Dan zijn de dartel springende dolfijnen veel spannender om te zien. Enkele groepsleden spotten een springende manta-rog maar die heb ik zelf helaas niet gezien, wel een tonijn die in paniek voor de dolfijnen de lucht veiliger beschouwt als onderwater.

Bij een zandstrandje landen met de lancia en deze eerste snorkeltour geeft al een mooi beeld van het onderwaterwereldje. Bij een tweede tour is het feest compleet met een haai(tje) die op de bodem tussen het koraal ligt uit te hijgen. De schildpadden met de beheerste slag zwemmend in zwermen en wolken met kleine visjes, in allerlei kleuren. Een lunch bij het bezoekerscentrum waar een gifgroen kleurige leguaan zich aanstelt en waar een monnikskap-aap wegvlucht met de buit in zijn handjes. Een bord waarschuwt voor de krokodillen. Na het broodje met frisdrank op naar het derde eiland. Jammer dat er geen gelegenheid is om een stukje te lopen op het eiland, dat had ik ook erg spannend gevonden.

Op het derde eiland landen op het koraalwitte strand onder de palmbomen en eten een stuk ananas tussen de duizenden heremietkreeftjes die het niet kunnen laten om aan je tenen te komen knagen. De ananas schil maakt het feestje voor de kreeftjes helemaal compleet en is een theater om te zien hoe de gevonden schelp als huis gebruikt wordt door de kreeftachtige, die met zijn huis op de nek in de schil klimmen en met de scharen stukjes vruchtvlees afscheuren en opeten. Kleine stofzuigers maar met een vreemde behuizing. Wat verderop ligt een krokodil in het riviertje te wachten op zijn prooi. Ik blijf op veilige afstand.

Om drie uur op huis aan en hebben de golfslag een beetje mee zodat het wat sneller en comfortabeler gaat. In Santa Catalina staat de reisorganisator weer klaar om te vragen of we het goed hebben gehad. Hij brengt me terug naar het Hostel. Vertellend over het beleefde lopen we in de middag nog naar het surfstrand waar de verschillende wave-riders hun kunsten laten zien.

Segur, de hosteleigenaar, gaat met zijn zoontje van anderhalf in zee om het kind nu al vertrouwd te maken met de golven. Ik heb mijn bedenkingen over de veiligheid maar Jacqueline wijst me terecht dat mijn kinderen en kleinkinderen ook grootgebracht zijn met gevaar zoals machines. Helaas moet ik dit beamen.

In de avond valt het licht uit en met een zaklantaarn als verlichting omkleden om bij het naburige restaurant met generator een prima avondmaaltijd te gebruiken.