Bijzonder Nieuw Caledonie

Maandag, 14 november 2022

Noumea – onderweg

Een hele dag zorgen voor het vertrek van vanavond. Het dek opruimen en de laatste voorbereidingen zoals alle losse spullen van dek, bederfelijke etenswaar opruimen en de aanpak van de uitreis-papierwinkel. Om een beetje tot rust te komen lunchen we in het restaurant en gaan hierna op stap om onszelf uit te klaren bij de immigratie. De havenmeester pleegt enkele telefoontjes en ze krijgt te horen dat we ons terdege m,oeten melden bij de immigratie. Ik strompel achter Jacqueline aan en vinden nu het gebouw met de immigratiedienst. De amtenaar vertelt ons dat het niet nodig is om bij de immigratie uit te klaren maar voelde zich gepasseerd door het telefoontje van de jachthaven. Of we bij een volgende keer, de vragen over immigratie rechtstreeks gesteld kunnen worden. Hoe belangrijk kun je zijn, zelfs als het niet nodig is. Ik maak er een nieuw begrip van de Passieve Bureaucratie. Bij de vraag of we ons bij de douane moeten melden, zegt ze dat we zeker naar de douane moeten.

Vooruit dan maar en verwacht hetzelfde antwoord, maar dat valt tegen. De douane tovert allerlei formulieren uit een bak en of we deze in willen vullen. Het staan aan de balie gaat me moeilijk af evenals de meest onzinnige vragen over de motor, radar en marifoon. Deze vragen zijn niet te beantwoorden zonder het type plaatje te raadplegen. Het lijkt erop dat we terug naar de boot moeten maar nadat een belangrijk uitziende douane-officier met een Louis de Funès arrogante blik naar mij en de vrouwelijke beambte blijkt het uiteindelijk geen probleem en krijgen we met enkele stempels op een half A4-tje toestemming om terug naar Nederland reizen met het achterlaten van de Queen B. Ondertussen komt een gezelschap van 4 Franse zeilers binnen, die met de staart tussen de benen zijn terug-gezeild nadat ze een lekkage aan boord hadden. De hak van het roer is uit de romp gebroken en zijn met de schrik vrijgekomen. Nu moeten ze weer inklaren nadat ze gisteren zijn uitgeklaard.

Het blijkt behoorlijk vermoeiend voor me en sleep me met mijn been door de middag heen. Het staan en lopen gaat in de ochtend redelijk. Ik prijs me gelukkig met het herstelniveau maar het is zeker nog niet goed. Buigen van de knie blijft nog steeds een probleem.

De bootoppas en havenmeester krijgen een kopie-formulier van de douane, alweer een groen vinkje voor vertrek. Het avondeten bij het havenrestaurant en bestel een taxi voor het vliegveld. Rond 20.00 in de taxi en verwonder me over de afstand van Noumea naar de luchthaven La Tontouta. Niet gemakkelijk om het been in de achterbank stand te houden en ben blij dat we na een drie kwartier op de uitstapplek staan en worden verrast door de taxichauffeur, met twee schelpenkettingen als afscheidscadeau.

Nieuw-Caledonië is een land met sympathieke bewoners en zal deze periode met al zijn ups en downs niet snel vergeten. De medische “Narrow Escape”, de behulpzaamheid van het havenpersoneel, de doktoren, Jacqueline en René. Het inchecken gaat vlotjes en kunnen in de lounge uitrusten van de vermoeiende dag.

Voorbereidingen op eventueel een hurricane

Zondag, 13 november 2022

Nouméa

We verlangen zo naar huis dat de dag saai wordt van het wachten op het naar huis gaan. Het is afwerken van de laatste karweitjes om voorbereid te zijn op het vertrek voor ons, en de Queen B voorbereidt op de voorspelde stormen. De bimini gaat eraf, de buiskap en bind de buizen bij elkaar. De bimini en buiskap zijn van doek en worden binnen opgeborgen. Het zonnepanel afsluiten en losmaken, ook die gaan naar binnen zodat het in de kombuis al snel een lustoord van een verzamelaar wordt. Ik heb begrepen dat ze dat psychiatrisch Hoarding noemen en voel me beperkt in de bewegingsruimte. Slapen met een paar zonnepanelen op je bed en de buiskap aan het voeteneinde. Het is gelukkig maar voor een nacht.

We draaien de boot door er eerst uit te varen en daarna achteruit de box in, even los van de steiger en het geeft me een bevredigend gevoel dat we even hebben gevaren. Al is het de steiger langs en de steiger terug. Gevaren hebben we.

De manchet aanpakken op lekwater maar dat valt niet mee om met een lamme poot de 360 graden met een kitpistool vloeiend te maken. Het zweet parelt al snel op het hoofd en krijg moeite om op te staan uit deze houding. Toch lukt het me en de rand zit netjes in een nieuwe inwater laag.

De luchthapper eraf en afsluitstukken in de plaats zodat al snel al het losse gerei van dek is. In Florida en in China heb ik al eens een hurricane meegemaakt en weet hoe het te keer kan gaan. De lijnen kruislings aangetrokken en een aantal lijnen om de boot gefixeerd te houden. Een aantal reservelijnen klaar leggen als het niet genoeg blijkt. De bemanning van de Marisol biedt aan om een oog in het zeil te houden en willen daar graag gebruik van maken. De adressen worden uitgewisseld.

Het gaat niet zo goed met me en merk dat na anderhalf uur inspanning een behoorlijke terugslag over me heen valt en moet gewoon naar bed om te rusten en zelfs slapen. Het geeft me een negatief gevoel en kan het moeilijk accepteren dat rust nu zo belangrijk is terwijl ik nog zoveel zou willen doen. Het vrij bewegen zit er nog niet in maar ben al trots dat ik zover ben.

Uitgebreid douchen onder de warme kraan en gaan eten in het restaurant want de voorraad is zodanig geslonken dat het er naar uit ziet dat we weinig over houden. Alles staat in de vertrekkersmodus.

Dit wil je niet

Zaterdag, 12 november 2022

Nouméa

Met de bus naar de bootwerf waar enkele grote watersportwinkels zijn. Als voorbereiding op een stormresistente aanleg op het dok is het beter om een paar extra stootwillen te kopen want windkracht 11 of twaalf drukkend op de mast geeft een behoorlijke belasting op de romp tegen de steiger. Een paar stootwillen extra zijn dan geen luxe. In de winkel blijken ze alleen maar witte fenders te hebben en dat is nu weer anders dan de zwarte die we aan boord hebben. Dan toch maar witte en hang de komende tijd als een zebra aan de steiger. De mast doorvoer lekt bij regen ook een beetje en dat is erg slecht voor het houtwerk zodat er nog snel een nieuwe kraag op de mastdoorvoer door het dek gemaakt moet worden. Gewapend met de spullen rijden we weer met de bus terug en proberen de douane te spotten voor maandag.

De spullen aan boord en ga bij de visboer een stukje witvis kopen voor in de garnalen-bouillon die gisteren overgebleven is. Met het vermoeide been koken en ga toch na tweeënhalf uur even rusten op bed. Het gaat goed maar moet toch luisteren wat het lijf zegt. Kalm aan Bertus.

Jacqueline gaat de was halen op het eind van de steiger waar flink geklaagd wordt dat het zo rustig is. Weinig klanten. Op de steiger loopt een medewerker van de haven en ik spreek hem aan om aan te geven dat de boot van Alexander, die enkele dagen geleden is overleden, nog open staat en of die gesloten kan worden tegen inregenen en of diefstal. De man weigert aan boord te gaan en zegt dat het een taak is voor de familie. Dat lijkt me waar maar ik denk Alexander geen familie heeft hier. Ook ik ga niet aan boord en laat geen enkel vingerafdruk achter want stel dat het later toch blijkt dat er een crimineel feit heeft plaatsgevonden of de boot leeggeroofd wordt dan zal er toch kritisch naar me gekeken worden. Hier brand ik letterlijk en figuurlijk mijn vingers niet aan. De man zal het doorgeven en ik ben zeker dat er niets aan gedaan zal worden. Mijn boothart spreekt want een boot is een boot. En daar zorg je voor.

Kathedraal met uitzicht op marina

Vrijdag, 11 november 2022

Nouméa

De landen die de eerste wereldoorlog hebben meegemaakt gedenken hun doden op 11 november en wordt beschouwd als een feestdag. De Eerste Wereldoorlog was ten einde op 11 november 1918 en eindelijk een einde aan de zinloze massaslachting die toen heeft plaatsgevonden. Hier in Nieuw-Caledonië gedenken ze deze dag ook met een vrije dag en je komt op verschillende plaatsen de eerste wereldoorlog nog tegen. De impact na 100 jaar blijft. De haven is leeggelopen door de weekendzeilers die op pad zijn met dit lange weekend zodat het rustig is op de steiger. Via Traffic Marine zie ik in de loop van de ochtend dat de Blue Spirit Bundaberg Australië aan het naderen is en krijgen even later, als hij internet weet te regelen, telefonisch contact. Het is een onrustige tocht geweest voor hem vanwege de drie meter hoge golven die hem het koken en normaal bewegen aan boord flink beperkte. We zijn blij dat hij goed is aangekomen en hoor de opluchting bij René die na de bio-controle probeert te gaan slapen. Dat zal wel lukken.

In de middag wil ik een wandelingetje maken en loop naar de Kathedraal en kijk uit over de stad en de jachthaven. Vanaf het plateau kan ik de Queen B zien liggen. Kalm teruglopen om aan boord rustig bij te komen. Het blijft vermoeiend en moet flink werken aan de conditie.

De Taiwan Clipper ligt er verlaten bij en alle luiken staan nog open. De havenmeester is er niet zodat ik ze niet opmerkzaam kan maken op de kans van diefstal en inregening. Ik blijf met mijn vingers van de spullen af en zeker zonder een getuige. Ik zal dat morgen wel gaan regelen.

Jacqueline brengt de laatste hoop vuile was voor vertrek weg en ruimt de kasten op. Ik kom tot weinig maar zie ook nog geen noodzaak om in touw te komen, ben op mijn best als het moet en werk dan in een vloeiend tempo de dingen af.

In de middag koken, krab met garnalen en smullen van deze delicatesse. Maar krijgen te weinig calorieën binnen zodat op het einde van de middag een biertje met friet wordt besteld.

Solo, zeilen naar verre horizon

Donderdag, 10 november 2022

Nouméa

Er staan drie politiemensen tussen de buurman de Taiwan Clipper en de Queen B. Ze kloppen op de boot maar krijgen geen reactie en gaan weg. Wij denken aan een strafbaar feit en dat er een gerechtelijk bevel nodig is voor verdere actie. Er wordt druk overlegd op de steiger en twee blonde dames staan wat beteuterd te kijken. We kunnen er niet veel van maken want afgelopen dinsdagochtend heb ik Alexander nog gesproken. De stroomstoringen waren voor hem vervelend en beklaagde zich erover. Gisteravond toen we terugkwamen uit de stad zag ik nog een lampje branden in de achterkajuit en zei tegen Jacqueline dat hij thuis was. Na een uur vergaderen stappen twee agenten aan boord en constateren dat Alexander dood is. Waarschijnlijk al enkele dagen en denk dat hij dinsdagochtend net na het gesprek over de stroom het leven heeft gelaten. Triest verhaal want hij leefde alleen aan boord en vertelde me dat hij uitgevaren was en dat hij voor altijd in deze haven zou blijven. Hoe snel is dit allemaal uitgekomen. Het schip is inmiddels geheel afgeleefd door jarenlang achterstallig onderhoud. Het is een vreemde gewaarwording dat iemand zo vlak bij je komt te overlijden terwijl je hem enkele dagen geleden nog zag douchen in het gangboord. De mensen in witte pakken met blauwe handschoenen takelen Alexander in een witte lijkzak met een grijs kleed van boord en brengen hem naar een busje. De lijkgeur blijft nog even in onze neus hangen en er blijven veel vragen achter.

Vanochtend zijn we op zoek gegaan naar de immigratie om de papieren te regelen dat de boot achterblijft tijdens ons bezoek aan Nederland. We lopen onze hakken scheef en krijgen het niet gevonden en geven het op. We zullen het exacte adres nog vragen bij het havenkantoor. Bij een onderhoudsbedrijf regelen we het toezicht zodat het afscheid en de reis naar Nederland steeds meer vorm gaat krijgen.

In de middag drinken we een biertje waar de band tweeënhalf uur nodig heeft, om de geluidsman het ideale geluid te laten produceren. De muzikanten worden moedeloos maar wij ook. Na drie biertjes, een schaal met worst laten we de technicus met zijn band worstelen en hebben we de uitvoering niet meegemaakt.

Woensdag, 9 november 2022

Nouméa.

Dromen zijn bedrog maar het is heerlijk om te kunnen dromen. Eindelijk eens een nacht zonder al te veel problemen. Mijn maag begint te protesteren want de karrevrachten met pillen eisen zijn tol en voel me zelfs na het ontbijt wat weeïg. Rustig aan doen en begin me met het dek te bemoeien en haal de overbodige troep van het dek, de fiets in de achterkajuit en maak een lijstje van de spullen die nodig zijn. Jacqueline komt bij de douche de havenmeester tegen die meedeelt dat we een definitieve ligplaats hebben toegewezen. Alleen nog bij immigratie melden, een afspraak maken met de bootoppas en de boot verplaatsen. We gaan het druk krijgen morgen.

In de kuip ruim ik de lijnen op en start de motor om het effect van de schroef te controleren. Ziet en hoort allemaal prima. De middag loop ik over de steigers om wat oefeningen te doen en bootjes kijken. 95% Van de schepen behoren aan de lokale bewoners en zie aan de dekoutfit dat ze niet veel ankeren maar gebruik maken van de vele boeien. Er zijn ook enkele bewoonde schepen die al snel een haveloze indruk geven omdat de drukte van alle dag niet uitnodigt om eens in de week het dek te poetsen. De bewoonde schepen zie je afglijden naar verwaarloosde slecht onderhouden schepen met een lading troep op het dek omdat een zeilschip nou eenmaal geen schuurtje heeft zoals thuis. Plantenbakken met kruiden, of verwelkte bloemetjes in gescheurde bloembakken om toch een tuinidee te hebben. Hier herken je de aktieve schipper en de passieve schipper.

In de avond gaan we uit eten bij Orient Express waar Jacqueline kussend begroet wordt door de bediening, die met ons meegeleefd hebben. Een serveerster blijkt Jacqueline elke dag bij de bushalte te hebben zien staan. Gelukkig zijn we daar vanaf en loop ik weer mijn rondjes.

Dinsdag, 8 november 2022

Nouméa

Geen slaappil betekent geen slaap, maar voel me in de ochtend toch veel beter. Een slaappil maakt me chagrijnig en wazig en daar ben ik vandaag dus mooi vanaf. Kwiek op de pootjes gaan we vandaag een goede dag hebben.

Post afwerken, mailtjes beantwoorden en boodschappen doen. Bij de visboer scoren we een mooie Rouget die al snel zijn weg weet te vinden in de vriezer. Lunchen en op naar het Nouméa Stadsmuseum. De hele geschiedenis van Nouvelle Caledonië komt over je heen en blijkt een interessante wereld die vooral door de nikkelmijn en de belangen, die hieruit voortvloeiden, grote invloed hebben gehad op het eiland. De mijn zorgde voor arbeidsgelegenheid met volledige werkgelegenheid voor het hele eiland. Al snel een extra vraag naar arbeidskrachten zodat Chinezen, Indonesiërs met een zogenaamd contract aan de slag konden. Veel mensen zijn uiteindelijk gebleven. Meer en meer diversiteit van de bevolking. De geschiedenis vertelt van de opstanden van de kanaks met hun vrijheidsbewegingen, de invloed van de Vietnamoorlog omdat de Amerikanen de Nikkel-Ferro legeringen zo nodig hadden. De sporen van de Amerikaanse troepen in de Tweede Wereldoorlog die een ongekende luxe meebrachten zoals de gemakken van wasmachines en apparaten in de vroege vijftiger jaren. Het veranderde de Frans gerichte Caledoniërs in openstaand voor andere culturen en bracht een zelfbewustzijn. Nieuw-Caledonië hoort nu nog steeds bij de 20 rijkste landen van de wereld.

Een leerzame middag en twee jaar geleden wist ik nog niet eens waar Nieuw-Caledonië lag. Dit land zal ik niet gemakkelijk meer vergeten. Op de terugweg een biertje drinken en bespreken de komende dagen want het zal nu wel snel gaan om terug te gaan naar huis. In de kombuis vindt de Rouget zijn definitieve einde in de pan en smullen van de zachte sappige vis. Zulke vis hoef je niet te versieren met ingewikkelde sauzen, gewoon bakken met een klontje boter.

Maandag, 7 november 2022

Nouméa

Het loopt niet vanzelf vandaag en mopper inwendig dat het me niet snel genoeg gaat. Pijn in het gewricht, pijn bij het lopen en af en toe een flinke pijnscheut om bij de les te blijven. Ik neem contact op met het ziekenhuis en de dokter zegt dat ik me niet ongerust moet maken en dat de kuur eerst afgemaakt moet worden en dan pas op controle. Fysiotherapie is volgens haar niet nodig want vertelde haar dat ik al 5 tot 6 kilometer aan het wandelen ben en dat is al meer dan voldoende en zelfs goed te noemen. Met andere woorden op de Franse slag, Pap et garder humide. (Volgens Google Translate: pappen en nat houden). De ene kant blij dat het volgens de dokter goed gaat aan de andere kant een gevoel van beetje in de steek gelaten.

Volgende week dinsdagochtend is het zover om te vertrekken en zal voorbereidingen moeten treffen. We lopen naar het havenkantoor of de Queen B op de huidige plaats mag blijven liggen maar dat wordt pas aanstaande woensdag beslist. Moeten we voor terugkomen. Er blijkt maar voor 4 niet vaste-ligplaats houders plaats te zijn om in een redelijke secure plaats te liggen tegen een hurricane. De vaste ligplaatshouders gaan voor voor wat betreft de beste ligplek. De buitenste plaatsen blijken de slechtste te zijn en hoop dat we tussen de palen mogen liggen. We zullen het moeten nemen zoals het is. De haven loopt al leeg door de vertrekkers die uitwijken naar Australië om uit de Hurricane zone te raken. Het is voor mij niet anders.

Het normale leven van boodschappen doen, koken en je thuis proberen te gaan voelen gaat zijn beslag krijgen. Boodschappen doen in de winkel voor het avondeten en eten een broodje bij de bakker.

De watermaker moet geconserveerd worden en Jacqueline wil graag dit voor me doen mits aangestuurd. Het is niet moeilijk, als je de volgorde van spoelbeurten weet en het gezonde verstand gebruikt. De laatste spoelbeurt wordt afgerond met een conserveringsmiddel zodat deze 6 maanden geen schade opbouwt van rottend water in het osmose filter.

Het grootste probleem is het knoeiwater, maar met een doekje en bakje kan het gemakkelijk opgevangen worden. Al met al een bezige dag die afgesloten wordt met een heerlijk pint in de kroeg. De avond komen we door met de verschillende whatsappjes en telefoontjes en vroeg naar bed om eens te gaan slapen.

Zondag, 6 november 2022

Nouméa

De Cruiseterminal is een prachtig gebouw en heeft niet alleen de centrale incheck ruimte maar ook veel winkeltjes in het gebouw. Het is net of de reizigers de loopplank van het schip aflopen, de toeristen cadeautjes, Parfum, tabak en andere belastingvrije rommel in slaat om terug te gaan naar de boot.

Gelukkig is dat niet altijd zo want de Rode Bus Hop on Hop Off rijdt af en aan, een treintje met zwierig uitgedoste Amerikaanse toeristen, met de hoop dat ze het gaan meemaken zoals de schitterende folders hun de boot uitlokken. De stad is niet veel maar je kunt er maar geweest zijn. We lopen naar deze georganiseerde mierenhoop en het is leuk om tegen zo een groot schip aan te kijken en de mensen die gaan passagieren, met flamboyante strooien hoeden, akelig witte kuiten die onder de korte broek uitsteken, met T-shirts met de meest wilde teksten. Vroeger liepen ze nog met een spiegelreflexcamera op de buik maar die tijd is voorbij. De selfies worden met een telefoontje gemaakt met vier lenzen en maakt beter foto’s dan de oude camera’s. Er zijn nog nooit zoveel foto’s weggegooid als heden ten dage of opgeslagen in een Cloud waar nooit iemand meer naar kijkt.

We schuifelen in de rij en gebruiken bij de terminal op een terras de lunch welke uitstekend smaakt. We lopen terug en wandelen door een uitgestorven dooie stad terug. Zondag is alles gesloten, bijna alle restaurants zijn dicht zodat, er zijn geen winkels open, zelfs het verkeer is geminimaliseerd, oh ja de rode bussen rijden nu af en aan.

Er komen 100 cruiseschepen per jaar in Nouméa met een gemiddelde van 3500 passagiers per schip. Dat 350.000 mensen per jaar die allemaal wat te besteden hebben. Dit is big business voor het eiland die het verder alleen moet hebben van de mijnindustrie.

Zaterdag, 5 november 2022

Nouméa

In de vroege ochtend valt het bericht binnen dat Henk de Velde is overleden. Het was bekend dat hij ernstig ziek was maar toch valt het koud op je dak als je dit leest. Verschillende keren heb ik Henk ontmoet en telkens wist hij me te boeien met zijn verhalen. De spreekbeurten waren een reis waard om deze te bezoeken en ik kon heel erg genieten hoe hij met zijn beleefde avonturen de andere zeilers wist te enthousiasmeren.

De Telegraaf schrijft over hem waar ik me helemaal bij kan aansluiten:

Diverse keren dreigden natuurelementen een einde aan zijn aardse bestaan te maken. Hij overleefde telkens, voordat een slopende ziekte hem fataal werd. Tijdens z’n eerste reis over de wereldzeeën bracht zijn toenmalige hoogzwangere vrouw Gini redding door de door malaria en tyfus getroffen zeezeiler naar Paaseiland te varen, waar hij opknapte en waar niet veel later zoon Stefan werd geboren. Het huwelijk strandde in Zuid-Afrika, waarna Henk de Velde alleen terug naar Nederland voer. De geboorte van een solozeiler, die – waar hij ook was – altijd een goed contact met zijn ex en zijn zoon heeft gehouden. Eind jaren tachtig zeilde hij alleen in 158 dagen rond de wereld, net geen record. De heroïek van zijn leven werd niet bepaald door prijzen en onderscheidingen, maar door zijn volharding ten tijde van tegenslag. Tijdens z’n derde zeiltocht rond de wereld werd hij door stroomuitval aan boord wekenlang vermist en toen hij weer opdook, ramde een Russisch vrachtschip zijn boot en moest hij met een schedelbasisfractuur aan land worden gebracht. Op zijn raakvlak met de Russen rustte geen zegen. Via de noordelijke doorvaart boven Rusland wilde hij van de Noordpool zuidwaarts varen. Tegenslag zorgde ervoor dat z’n scheepje vastvroor in de Beringzee en hij tien maanden moest overwinteren bij Tiksi in het noorden van Siberië, waar hij ternauwernood ontsnapte als kerstmaal van een ijsbeer.

Negen jaar later at hij met Kerstmis in een baai bij Alaska bruine bonen en ter plekke gevangen kabeljauw, 250 kilometer van de bewoonde wereld. Barre weersomstandigheden zorgden ervoor dat hij Port Hardy niet kon bereiken. Uit de radio klonk de stem van Elvis Presley: It’ll be lonely this christmas, lonely and cold.

‘De mens voelt zich eenzaam, omdat hij gewend is aan mensen om zich heen’, zei Henk de Velde twee jaar geleden op zijn scheepje in de haven van Kampen. ‘Dan doet hij de tv aan, ziet hij mensen bij elkaar en wordt hij nog eenzamer.’ Doe uit die beeldbuis, doceerde de zeezeiler. ‘Kijk naar de maan! Kijk naar de sterren!’ De wereld telt een levenskunstenaar minder.

Voor mij is het een moeilijke dag, geduld is een schone zaak.

Vrijdag, 4 november 2022

Nouméa

Als je alle goede adviezen volgt dan doe je echt niets meer. Je moet je rust nemen, de fysiotherapeut zegt: zoveel mogelijk bewegen. Het wordt een afweging van allerlei omstandigheden en volg de alarmsignalen van het goddelijke lijf. Nou, ja, daar is het een en over te discussiëren maar laat me in de waan. Met een uitstekende slaap van 2 uur achter de kiezen suf ik nog wat na en ga rond 0900 uur boodschappen halen op de vismarkt. Wat een keur aan vissoorten en het is jammer dat die prachtig gekleurde vissen aan plekkie aan het raam hebben weten te vinden voor de verkoop. Perroquet vis, papegaaivis zijn toch voor ons bijzondere exemplaren en zouden niet misstaan in welke vijver dan ook. Met wat garnaaltjes op zak terug naar de boot en rust nemen. Het zijn saaie hersteldagen maar de moed erin houden weten we toch nog de terugreis naar Nederland te boeken. Eindelijk het gaat ervan komen en ben blij dat de kogel door de kerk is. We hebben wat later moeten kiezen dan volgende week maar 3000 Euro als beloning voor wachttijd is ook niet mis.

Gezellig koken en dineren zorgt voor een flinke belasting op het beentje en moet draaien wenden en keren in de kombuis. Buiten de langzaam opbouwende vermoeidheid gaat het prima. In de middag geldpinnen en loop een groepje Kanak’s voorbij. Zo die zit, denk ik met een cynische glimlach. Drie kilometer op en neer naar de pinautomaat kom ik op de hoogte bij de bar “Het einde van de Wereld” en kan echt niet meer vooruit of achteruit en scoor nog net een Pint Number One. Dat is genieten en voel het koele vocht zo het knietje inschieten. We nemen er nog maar één om de terugreis naar de Queen B voor te bereiden. De goede adviezen waren niet voor niets, rustig aan doen.

Donderdag, 3 november 2022

Nouméa

Er is een tijd van komen en gaan. De Blue Spirit staat volledig in de vertrekkersmodus en zie René boodschappen halen, koffiedrinken als afscheid en in gehaast tempo terug naar de boot. We spreken af om elkaar gedag te zeggen bij de dieselpomp waar hij nog snel even wil bunkeren. Dat boodschappen halen komt nogal nauwkeurig want als je te veel groenten en fruit inslaat dan heb je te maken met bederf onderweg maar ook bij aankomst vernietigt de Bio-security alle verse waar. Hij houdt rekening met het eten voor een paar dagen uit blik zodat hij zonder enge beestjes aankomt in Australië.

Het gaat goed met me en kan wat beter lopen zodat ik met plezier de 2 kilometer naar de pomp loop om René nog even te zien. Door wat oponthoud loopt het een beetje uit en het valt me toch zwaar om een goede houding aan te nemen zodat ik helaas zonder hem te zien moet teruglopen. Jacqueline neemt de honneurs waar. Na het tanken slaat de paniek toe want waar is de portemonnee. Druk zoeken blijkt deze bijna op zijn plek te liggen maar is iets doorgeschoven zodat deze uit het zicht ligt. Ik kan me verplaatsen in de situatie en je denkt meteen hoe nu verder? Kan je wel vertrekken zonder geld, hoe kom ik aan mijn geld zonder bankpasjes et cetera. Gelukkig wordt de platvink snel gevonden en keert de steven van de Blue Spirit richting oceaan om voor een eiland lekker bij te komen en om met een rust morgenochtend te vertrekken. Wij verliezen tijdelijk een vriend maar zo is eenmaal de wereld van reizigers in de zeilwereld. Ontmoeten, loslaten en tot misschien wel eens weer. We hebben afspraken gemaakt, hoe we volgend jaar met elkaar kunnen optrekken. We zullen zien hoe het loopt.

De conditie is ver weg en moet plat gaan liggen om de 3,5 kilometer die gelopen is te verwerken. De warmte in de haven is benauwend heet. 30 graden zonder een zuchtje wind maakt het zoeken naar een comfortabel plekje niet gemakkelijk. Beetje lezen, in de haven kijken naar activiteiten en koken een voorbereidende hap voor de avond

Het hoogtepunt van de dag is het biertje in de Marina Bar en praten samen de lopende zaken bij en neem me voor om morgen actief te gaan informeren hoe we naar huis kunnen. Ik kijk er nu al naar uit.

Woensdag, 2 november 2022

Nouméa

Allerzielen vandaag en nu kunnen we de overledenen eren. Het blijkt geen vrije dag meer te zijn maar we gedenken onze dierbaren op ieders eigen wijze. Vannacht eindelijk eens geslapen zoals het hoort en voel me vanochtend een stuk beter. De pijn is weg maar het knikmoment van de knie is minder, we zullen wat meer moeten oefenen. Wat langzamer dan de anderen loop ik in gestaag tempo naar de vismarkt en de groentemarkt. Prachtig om de diverse rijke schakering van vis te zien en ook de groentemarkt is een verademing ten opzichte van de diverse groentemarkten eerder in de Pacific. Nu weet je ineens niet meer welke groente je eet vandaag vanwege de keus, in Gambier wist je dat het menu wortel bevatte want dat was de enige groente voorhanden op dat moment. Mijn voortanden zijn wat langer geworden en staan wat naar buiten door de winterpeen die bij ons graag aan het paard van Sinterklaas gegeven wordt of aan de konijnen.

René komt terug met zijn afgestempelde papieren en heeft 48 uur de tijd om uit te varen. blij dat de kogel door de kerk is gaat hij nu aktief aan de voorbereidingen zoals een paar maaltijden koken, kaarten zoeken en waypoints uitzetten. Windy wordt nu om het uur in de gaten gehouden of het weerbeeld niet verandert.

Ondanks het gestrompel er even tussenuit en laat me met de taxi naar de Trois Brasseurs brengen. Deze brouwerij kennen we al van Tahiti Papeete en hebben hier een dependance, of andersom. We drinken een heel lekker biertje en rijd met de taxi terug omdat bij de heenweg bij het uitstappen wel even wat mis ging met het knietje. Twee stapjes vooruit, een stapje terug zullen we maar zeggen. Later komt het allemaal goed en gaat het steeds beter.

Dinsdag, 1 november 2022

Nouméa

Toussaint, Allerheiligen en is een katholieke feestdag die hier gevierd wordt. En speciaal gevierd voor bijzondere doden de Heiligen maar ook de martelaren (mensen die stierven in naam van het geloof). De Chrysanten zijn een symbool voor een lang leven en in 1700 brachten Nederlandse zeelui de bloemen naar Frankrijk en Engeland, ondanks het feit dat je dood bent, wil men toch dat je eeuwig blijft leven.

Het is in ieder geval een dooie bedoening op de wal en ga nu langzaam mijn actieradius vergroten door een wat groter rondje te wandelen, de steiger verkennen om wat te oefenen. Vlakbij spot ik de Sea Jay, een boot de we al kennen van Gambier en nu ligt te wachten om in flottielje over te steken naar Australie Bundaberg.

Het is haloween en de kinderen verkleden zich met angstwekkende outfit om net zoals bij ons Driekoningen boot voor boot zich te laten zien en een presentje te krijgen. De lolly’s komen toch weer van pas en het is een leuke afleiding.

De langweekenders komen terug zodat eindelijk de haven wat leven en kleur terugkrijgt. Het manoeuvreren van de grote catamarans, de zeilschepen die de ligplaats weer opzoeken en de mensen die met grote tassen zeulen over de steiger om naar huis te gaan. Het is alsof ik thuis ben want het is zo herkenbaar.

Maandag, 31 oktober 2022

Nouméa

Weer een stapje dichter bij het normale leven door het afscheid van het hotel en terug naar de vertrouwde Queen B. Nog even snoepen van de luxe van het uitgebreide ontbijt en een wandeling door het zwembad, dat loopt bijna vanzelf en moet oppassen dat het niet te gemakkelijk wordt.

Om elf uur met de taxi naar de boot waar ik blij ben om in de kuip neer te zakken en als een grootvorst over het water te kijken. Door het lange weekend zijn er veel schepen weg en de stilte en de rust valt me enorm op. Dat was in hotel en zelfs ziekenhuis veel levendiger en mis al snel om iets te zien of met de ogen te volgen.  De nieuwsgierigheid kan nu niet worden bevredigd en beschouw het als saai. Een wandeluitstapje is de gang naar het havenkantoor waar ik hartelijk ontvangen word en kijken verheugd dat ik uit het ziekenhuis ben. De rekening betalen en afspraken maken voor de komende periode want is het duidelijk voor mij dat ik de eerste weken nog niet kan varen. Het lopen gaat redelijk en elke stap doet wel pijn maar het is te doen zodat ik een klein rondje erbij neem om later in de kuip met een vermoeid maar voldaan het been op de bank kan leggen.

René komt voorbij en uit zijn teleurstelling dat hij vandaag niet kan uitklaren want de overheid is toch gesloten voor de uitklaar periode en wordt hij gedwongen pas woensdag voor het eerst te kunnen uitklaren. Het weerbeeld wordt opgeschoven en nu blijkt vrijdag een prima dag om te vertrekken. Een tegenslag maar misschien pakt deze wel goed uit omdat de wind bijna de hele reis met hem meewaait. Jacqueline etaleert haar kookkunsten en eten een heerlijke maaltijd waar ik zo snel mogelijk mijn bed opzoek vanwege vermoeidheid.

Zondag, 30 oktober 2022

Nouméa

Met telefonisch contact met de Blue Spirit begrijpen we dat René bij een eiland ligt waar het vannacht erg rustig is geweest. Op het moment van schrijven worden er ladingen met badgasten afgezet. Het blijkt een lang weekend te zijn want dinsdag is Allerheiligen en velen hebben een brugdag erbij genomen voor een lang weekend, ook de schoolvakantie is begonnen. Je voelt je weer even heerlijk thuis op een zonnige dag in Scheveningen. Ik mis alleen broodje haring.

René volgt het weer op de voet want hij wil graag vertrekken naar Bundaberg. Het weerbeeld is wisselend met een front aan de zuidzijde van Nieuw-Caledonië en windstilte op het traject naar de overkant. Toch denkt hij morgen de overtocht te wagen en geeft aan dat hij van anker gaat en naar de haven vaart om morgen uit te klaren. We gaan ervan uit dat de overheid zich houdt aan de echte feestdagen en de brugdag niet gebruikt. Het betekent dat we elkaar vandaag voor het laatst zien en dat moet natuurlijk gevierd worden. De uitnodiging naar René voor het hotel voor een douche, zwembad en hapje is snel geaccepteerd en kijk uit naar de gezelligheid.

De dag wordt gevuld met wandelen in het water, het strand met de zwerver die ineens erg behulpzaam wordt als een dame van topje wisselt. Met een grote glimlach hoe het is de mensen om me heen van hun vakantie genieten. De papa’s die eindeloos hun pasgeboren kinderen door het water sleuren. Papa’s die kinderen van de rand van het zwembad in veilige armen laten springen, de mama’s kijken van hun strandbedje naar de capriolen.

Een wandeling door het parkje en op tijd rusten totdat René in de middag aankomt waar eerst een borrel gedronken moet worden in de bar. Ik neem nog wat rust en ben fit om met zijn drieën het avondeten te doen in het restaurant. Afscheid nemen en misschien nog even tot morgen want hij wil pas rond 1600 uur wegvaren.

Zaterdag, 29 oktober 2022

Nouméa

Onderdompelen in de toeristensector van New Caledonië. De prachtige resorts en luxe hotels voor de Nieuw Zeelanders, Australiërs en de Fransen. Het einde of het begin van de Pacific waar bijna geen luxe resorts te vinden zijn. De toeristen komen voor de rust, de stranden en het vertier met de Franse keuken als ondersteuning. Voor mij is het ook weer eens decadent genieten en maak dankbaar gebruik van het zwembad om mijn rondjes te lopen. Looptraining onderwater en genieten van het zacht koele water wat me vleugels geeft. Toch loop ik iets te lang zodat ik later helaas boete moet doen. Vermoeid op bed gaan liggen met koude kompressen om de zwelling te laten slinken.

Het uitzicht is fenomenaal en er liggen een paar mooie eilandjes voor de kust die druk bezocht worden door strandgasten en waar de schepen voor anker liggen. Watersportbeoefenaars zoals een poging tot kite surfen, wat niet lukt omdat er te weinig wind staat en een race tussen twee roeiboten. Een zwerver heeft zich voor het hotel op het strand gevestigd. Een ligbed met al zijn spullen er omheen, groen plastic hoedje op met een grote witgrijze baard en volledig door het buitenleven gebruind. Het enige kledingstuk wat hij heeft is een soort tanga slip. Hij spreekt iedereen aan voor een praatje en weet zelfs de dames nog te binden, sjans genoeg. Het zijn paradijsvogels in deze mooie wereld. Hoe hij aan zijn eten komt is me een raadsel want hij bedelt en schooit niet. Een zeer sympathieke zwerver die een beetje kleur weet te brengen op dit strand van de hotelgasten met al hun zekerheden in het leven.

In de avond trakteren we ons op een heerlijk diner in het restaurant en ondanks alle ongemakken kijk ik terug op een fijne ontspannen dag.

Vrijdag, 28 oktober 2022

Nouméa

Toeleven naar het moment van ontslag en er gaan veel gedachtes door je hoofd. Ernstig ziek worden in het buitenland, opgenomen worden in een ziekenhuis, ver weg van je comfortzone in Nederland. De andere gebruiken, de communicatie van jezelf naar de anderen maar ook wennen aan de communicatie van het systeem. Ondergedompeld worden in het Frans want bijna niemand spreekt een woord Engels. De verschillen tussen de Kanak’s en de Fransen komen in dit ziekenhuis duidelijk naar voor en beschouw de Kanak’s als de Calimero’s van Nieuw Caledonië. Wat een verwijten naar het verleden en vragen om compensatie terwijl de huidige generatie er veel voordelen van hebben gehad.

Rond 0900 uur begint er beweging te komen in het monsterlijk logge apparaat van een ziekenhuis. De fysiotherapeute komt langs met allerlei adviezen en drukt me op het hart dat als over een week er geen duidelijke verbetering is gekomen dat ik een fysiotherapeute moet opzoeken. De Chinese Co-assistent die zich achter van alles verschuilt en eigenlijke geen toegevoegde waarde heeft, dan alleen een rem op het vertrouwen tussen patiënt en de medici. Ze komt terug met de hoofdarts van de afdeling en deze stelt enige vragen en zegt toe om de ontslagpapieren te maken alsmede het medisch dossier en de recepten om de pillen bij de apotheek te halen.

Jacqueline al vroeg in touw om de verzekering te regelen komt met goed nieuws dat uiteindelijk het ziekenhuis de regeling van Nederland accepteert. En dan strompel je de balie met alle lieve verpleegsters voorbij met vele uitroepen van Merci en non-verbaal dankjewel. We lopen hand in hand naar de lift, steek het plein over naar het receptiegebouw en dan plof ik vermoeid en nu al gesloopt neer in een stoel voor een kop koffie. Bijkomen en nu het duidelijk is dat ik ontslagen ben uit het ziekenhuis gaan we via internet op zoek naar een goed hotel. Dat valt niet mee want alles is volgeboekt en bij een mooi hotel maar zeer prijzig boeken we toch maar. Ik wil eerst nog even naar de boot maar daar komt volgens Jacqueline niets van terecht en rijdt direct door naar Hotel Chateau.

Direct bij binnenkomst van de kamer weet ik dat we een gouden beslissing hebben genomen. Een prachtig appartementje met twee kamers. Groot bed, ruim toilet met douche en een uitgebreide keuken met diepvries waar de gel-zakken in gekoeld worden om mijn knie koud te houden. Uitzicht op de parkeerplaats en op de zee waar de zeilschepen langzaam aan de horizon voorbij varen, het is bijna een uitdagen voor een gewonde schipper, ze trappen me op mijn ziel.

Jacqueline haalt boodschappen, en ik vind mijn rust op bed, licht transpirerend van de inspanning, onrustige knie kan ik genieten van de grote verbeteringen van de laatste dagen.

Donderdag 27 oktober 2022

Nouméa

Gisteravond wordt me door de verpleegster uit het niets verteld dat het de laatste infuus-ampul met antibiotica in de houder gaat. Ik ben blij en vraag wat er dan gebeurt en dat is natuurlijk verder gaan met pillen. Normaal gesproken duurt een volle naar lege ampul 4 uur zodat ik denk dat het gemakkelijkste is om tot vannacht 12 uur wakker te blijven en dan met de bevrijding te gaan slapen. Na dertien dagen in het ziekenhuis is een bed niet comfortabel meer zodat een draaien, verstellen, beentjes omhoog en beentjes omlaag wordt. Ik juich in mezelf dat het alarm afgaat en dat de ampul leeg is. Rode knop aan om de verpleegster te waarschuwen en verheug me nu eens om in alle vrijheid in bed te kunnen draaien. De verpleegster komt binnen en steekt doodleuk een nieuwe ampul in de bak en laat me verbouwereerd achter. Een mengelmoes van boosheid en hulpeloosheid valt me ten deel en dan viden ze het gek dat ik niet in slaap kan komen. Op deze manier krijg je een hekel aan de communicatie in deze wereld. De nacht duurt uiteraard lang en val de laatste twee uur pas in slaap om met een behoorlijke hoofdpijn wakker te worden.

Met de telefoon is er contact met René en Jacqueline want ze zijn de boot hurricane proef aan het maken door de zeilen los te maken. Dat blijkt niet mee te vallen en denk dat er een val naast de katrol is gelopen bovenop de mast en op deze manier het omlaag brengen van de zeilen bemoeilijkt. Erg blij met de hulp maar stel me voor dat ik zo meteen uit het ziekenhuis alles zelf wel zal kunnen. (Dat blijkt later toch heel anders te liggen).

Om zes uur gaat de slang van de antibiotica eruit en blijf nu alleen nog vastgebonden met de zoutoplossing. Het is de ochtend afwachten en krijg eerst de fysiotherapie aan bed voor wat oefeningen en dan eindelijk de loskoppeling van de laatste fles. De dokter komt langs en wil nog een nacht afwachten hoe het gaat. Of de pillen werken, of de zwelling niet dikker wordt of dat de pijn toeneemt. Jacqueline raakt druk met de verzekering en de afdeling administratie. Goed verzekerd, voldoende verzekerd maar de Fransen willen een waarborg, die Nederlandse verzekering niet begrijpt, want het is niet de gewoonte en dan hang je tussen wal en schip. Al enkele dagen roep ik dat als ik het ziekenhuis kan verlaten een luxe hotel neem om aan te sterken maar wacht nog even voordat ik boek. Er kan van alles gebeuren.

Woensdag, 26 oktober 2022

Nouméa

Brabantse nachten zijn lang maar hier kunnen ze er ook wat van. Door het zo weinig mogelijk gebruik te maken van pillen en het vaak naar het toilet gaan is het slapen bijna onmogelijk. Goed nieuws is dat het been net boven de knie 2 cm is geslonken. Dit geeft de burger moed.

René gaat zorgen voor de schroefmontage samen met Thomas. Gelukkig zeg ik nog tegen René, laat het door Thomas doen! De boot gaat uit het water en de geborgde schroef met splitpen is snel los. Maar dan de schroef zelf deze blijkt lekker stevig op de as te zitten en moeilijk los te krijgen. Met een grote poelitrekker kracht zetten en de schroef warm stoken met de nodige tikken geeft ze zich over. De schade is veroorzaakt door het slechte contact van de anode op de as. De ionen stroom hebben de aanhechting van het blad opgevreten. De schroef is snel geplaatst en de anode blijkt niet voor handen want het is natuurlijk een Amerikaanse maat van 2,8 cm in plaats van 3 cm. Thomas maakt een 3 cm anode pas op de as en beschouwd de klus als gedaan. De Queen B ligt weer in het water zoals ze moet zijn en hoop dat het gehinkepoot van de as voorbij is. Bij 2100 toeren, wind tegen 22 knoop komt er een rustige 5,1 knoop op de teller. Jacqueline houdt me stap voor stap op de hoogte met de camera van de telefoon en voel vanuit mijn bed alsof ik er gewoon bij ben.

Het valt alleen niet mee om me er niet mee te bemoeien. Alle dank aan de vakmanschap en inzet van René. Wat een fijne kerel en geweldige maat om zo met de Blue Spirit en de Queen B als buddyschepen met elkaar op te varen.

Dinsdag, 25 oktober 2022

Noumea

De dokter adviseert me een fysiotherapeut om naar de knie te kijken. Ik heb een vooroordeel jegens fysiotherapeuten. Ze blijven net zo lang wrijven dat het pijn doet en dan zeggen ze dat het bij genezingsproces hoort.

Met een gereserveerdheid met ik kennis met de fysiotherapeut en heeft zijn mouwen al opgerold. Hij vraagt me de boel te onderzoeken en doe alvast de ogen dicht om een nieuwe aanval van pijn te pareren. Het enige wat ik voel zijn de zacht strelende handen over mijn huid en het voorzichtig zoeken naar de vochtopeenhopingen. Mijn vooroordeel is weer eens ontploft in mijn eigen hoofd en maar gelukkig. Het advies is enkele oefeningen, lopen en zeker geen pijn doen. De fysiotherapeut is helemaal niet ontevreden.

Het voelt me een beetje uitbehandelt en het is wachten op het slinken van de ontsteking in het been en probeer de dag door te komen. Televisie kijken, lopen, voor het raam staan en de ijzak op het been houden. Het worden lange dagen.

Maandag, 24 oktober 2022

Nouméa

De stapjes en actieradius zijn aan het toenemen, stap voor stap oefenen. Het voelt alsof het opnieuw is leren lopen. De pijn weerhoudt me niet om door te gaan. Dat gaat een stuk beter.

Wandelend, slepend met been en standaard van het infuus loop ik naar de wc, rondje bed en werp een schuchtere blik in de gang. De dokter komt langs en voordat hij wil overgaan op een kniespoeling wil hij een radiologische scan. Groene stoeltjes transport doet niet zoveel pijn meer denk ik en ga monter op weg naar de afdeling. Vaak ben ik de enige maar nu staat er een file van een 5-tal bedden die allemaal willen. Overgelaten aan mijn lot, en de tijd sloopt. Eerst op de rechterbil hangen, dan linkerbeen strekken, even naast de stoel staan, en op deze manier wordt de langzaam opgebouwde hoop de kop ingedrukt. Ik had zo gehoopt dat het beter zou gaan. De foto’s geven aan dat er niets aan de hand is met de botten en wordt terug gereden naar buiten. Ik vraag duidelijk of ze gebeld hebben naar de taxistoel maar een uur later sta ik nog te wachten met alle pijnen van dien. Bij de lift staan een 5 tal Kanak grapjes te maken met elkaar, je voelt je gewoon een ding voor hun werk.

De blauw/witte pillen worden gestopt en krijg de dokter aan bed, die behoorlijk optimistisch blijkt te zijn, dan alleen de dikte van de knie die niet wil slinken, ondanks alle goede nieuws van botten en bloedvaten.

Ik loop voor het eerst naar het einde van de lange gang en terug.

Zondag, 23 oktober 2022

Noumea

Whappie worden is niet zo moeilijk en zeker als je geconfronteerd wordt met iets, wat gevoelsmatig niet kan. En toch heeft de wetenschap of de techniek gelijk. Een serene ochtend de parkeerplaats is maar met enkele auto’s bezet, de wind roept: je moet nu vertrekken. De pijn is minder en begin langzaam wat oefeningen te doen als er op de deur wordt getikt. Een mevrouw met een grote weegschaal waar niet op geleund mag worden volgens het etiket. Ik stap op de schaal en mijn reactie is: deze schaal klopt niet. Ik stap af en op en weer staat er hetzelfde getal Veel lieve ex-en hebben de werking van de schaal al jaren in twijfel getrokken maar dat kwam dat deze teveel aangaf. De schaal was verkeerd afgesteld maar nu blijk ik 8 kilogram kwijt te zijn met nog een plons water in voorraad in mijn linkerbeen. Dit is snel gegaan en kan het bijna niet geloven en zou het nu kunnen zien als een complot van de ziekenhuis directie om mij hier nog wat langer te houden.

Direct naar de spiegel om mezelf te onderzoeken, eerst deodorant om de geurbeleving een kans te geven zie ik wel extra loshangende velletjes. Geen billen meer, de nek kan ook niet meer recht gestreken worden. Daar gaan mijn krachten.

Dokter komt aan bed en zegt me tussen neus en lippen door dat het nog wel 5-6 weken antibiotica gaat worden ondanks dat de streptococcen het lichaam uit zijn. De kans is groot dat het bij te snel stoppen terugkomt. De infectie mindert nu gestaag hoewel erg langzaam. Op de gang is het onrustig en merk dat de verzorging achter loopt. Er lopen mensen huilend voorbij de kamer. Ik vraag aan de verpleegster of het druk is? Ja de hele afdeling is vol en er zijn drie kamers waar mensen liggen te sterven. Een paar uur later hoor ik dat een 70-jarige mevrouw met heftige pijnen met een glimlach is heengegaan. Eindelijk vrij van de pijn, eindelijk rust, ik kan me er nu veel gemakkelijker in verplaatsen

Zaterdag, 22 oktober 2022.

Nouméa

De telefoon komt wat meer in de hand en heb nu regelmatig overleg met de kinderen, kleinkind, familie en vrienden. De tijd is aangebroken van allerlei adviezen die nu toch geen zin hebben zoals repatriëren.

Enkele blijven halsstarrig als vooroordeel houden dat waar ik ben, het wel een negorij moet zijn. Hun advies om direct in het vliegtuig te stappen lijkt me niet ideaal vanwege de op slot zittende knie. 30 uur vliegen met een knie die niet mee wil. Daarbij komt dat ik naar een overbelaste medische wereld zou vliegen met zijn wachttijden, langere termijn afspraken en U bent volgende maand aan de beurt. In tegenstelling tot hier waar de verpleegster een rechtstreekse bron van informatie is en de resultaten van alle onderzoeken direct van het scherm oplezen.

Deze nacht heb ik eindelijk 4 uur knunnen slapen en voel me een stuk beter. Probeer nu wat meer uit bed te komen hoewel het zitten in een stoel volledig uit den boze is. Ik staar wat uit het raam en zie aan de overkant heel wat landwinnings aktiviteit. Voor een vliegveld of voor nikkel? Geschiedenis nikkel op internet is interessante stof om te lezen maar door de vele namen en processen is het een beetje teveel om het in dit blog in te voeren.

Toch een klein beetje Nieuw Caledonische nikkel, in 1875 begonnen met het exploiteren door Jules Garnier die een pyrometallurgisch proces weet te koppelen in plaats van een hydrometallurgisch proces. Het groene goud blijkt eerst tussen de 2% maar later vindt men gesteente met 20%. Dat duurt niet lang want het gehalte om het materiaal te verwerken is gestaag afgenomen. De Fransen maken er graag gebruik van om de langgestrafte gevangenen naar de nikkelmijnen te sturen om hun vrijheid terug te winnen. Later nemen de Aziaten het werk van de gevangenen over. Nikkel zorgt voor ongeveer 30% van NBP maar blijft sterk afhankelijk van de sterk fluctuerende prijzen op de London Metal Exchange

Vrijdag 21 oktober 2022

Nouméa

Een terugval en voel me niet lekker. De knie speelt extra op en meld dit bij de dokter. Hij komt kijken en zegt dat zo meteen de chirurg komt voor een operatie. Deze actie komt uit de lucht vallen en schrik even. Er is niets wat zo snel went als slecht nieuws want een mens is erg flegmatiek en schikt zich direct om het beste er maar van te maken. Nu ik wat over nadenk, zie ik het als een mogelijke oplossing voor een versneld afnemen van het vocht. Helemaal ingesteld op een spoedig onderzoek van de chirurg zit en lig ik te wachten. De lunch wordt gebracht en vraag me af waarom? Als je geopereerd moet worden, moet je toch nuchter zijn. Ik krijg als antwoord dat er geen operatie komt en dat ze maandag verder kijken. Dit zijn de pareltjes uit de literatuur van de communicatie opleidingsbedrijven. Het eten smaakt er niet minder om, maar toch.

Ik voel me niet goed en krijg zelfs het idee dat de knie dikker is als gisteren. De pijnen zijn wat meer maar vooral het gezeur in het been in rust. Merk aan mezelf dat ik niet de makkelijkste ben voor mijn omgeving en neem al snel voor dit te veranderen. Zij kunnen er helemaal niets aan doen dat ik hier lig. De dagen worden lang e het is wachten op herstel, wachten op pijnvrij, wanneer zou ik hier weg mogen want vandaag ben ik al een week in het ziekenhuis. Gelukkig een heel verschil met afgelopen zaterdag en ondanks alle ongemakken een stuk beter zonder ernstige complicaties tot nu toe.

Donderdag 20 oktober 2022

Nouméa

Met enig intern overleg lijkt me het beste bij ontslag uit het ziekenhuis enkele dagen in een hotel te gaan om uit te rusten. En ga als afleiding op zoek naar een gelegenheid. Blijkt niet mee te vallen want de prijzen zijn om rekening mee te houden. Vooral Nieuw Zeelanders, Australiërs en de Fransen weten hun oord aan het strand te vinden zodat er een beperkt aanbod is. Het eiland is 400 kilometer lang maar smal zodat er veel kustlijn is, waar wel een idyllisch plekje te vinden moet zijn. De oppervlakte van Nieuw Caledonië valt me wat tegen want internet zegt 18519 km2. In 1774 ontdekt door James Cook als eerste Europeaan. In 1853 Frans bezit en diende onder andere als strafkolonie en uitgegroeid met een populatie van 290.000 inwoners.

Dit is een van de weinige overzeese gebiedsdelen dat zich uitgesproken heeft om zich niet af te splitsen van Frankrijk. Het is Frankrijk en blijft Frans.

De situatie verbetert nu merkbaar en kan nu wat langer op de voet leunen. Hoe kun je blij zijn met wat minder pijn.

De groene stoel staat voor de deur en wordt deze keer uitgebreid gescand op de bloedvaten in het been. Een redenatie zou kunnen zijn, als een paar bloedvaten geblokkeerd zijn, de afvoer van het vocht gestagneerd wordt. Ook hier goed nieuws en ben blij met het resultaat en ben nu inmiddels onderzoek moe en laat dat de dokter dit weten die gewoon zijn schouder ophaalt.

Woensdag 19 oktober 2022

Nouméa

De groene stoel taxi staat weer voor de deur en word een beetje moedeloos van al die onderzoeken, die zorgen voor bewegingspijn. Deze taxi-Kanak maakt er een racespelletje van en ik houd angstvallig het kruisverkeer op de gang en de nadering van de muren in de gaten. Met een ferme draai weet hij me achteruit in vloeiende beweging de lift in te parkeren. Het is goed gegaan maar of ik gelukkig ben met deze Verstappen-behandeling is tot daaraan toe.

Opnieuw een Radiologisch onderzoek. Mijn hand op een plankje is geen probleem en denk er deze keer goedkoop vanaf te komen. Nu vraagt de dame of ik op het apparaat wil klimmen en het been buigen. Het lijkt me een vreemde vraag als ze ziet hoe ik naar het apparaat probeer te komen maar ze is duidelijk in haar vraag en begint met verve aan mijn been te sjorren. Nu word ik boos en protesteer hevig. De foto klikt en vraagt nu of ik me om wil draaien. Ben nu bereid om een veldslag aan te gaan als mevrouw beseft wat ze me aandoet. Klapper op de vuurpijl!  Ik strompel terug naar de zitting en steek het been zover mogelijk vooruit om het te ontlasten. Komt de wijsneus, legt me uit dat ik het beste mijn benen op het plankje kan zetten. Mevrouw, nog een keer het been is niet te buigen. Ze loopt met een rood hoofd weg.

De uitslag is wel goed en het blijkt vocht en nog eens vocht te zijn zodat er geen botafwijkingen of wat anders vast te stellen zijn. Op de afdeling vertelt de dokter me dat de zogenaamde andere bacterie in de knie toch een streptococcen is.

In de haven nemen steeds meer schepen afscheid en proberen uit de hurricane zone te varen. René wordt onrustig maar ziet op Windy dat het niet ieaal is om te vertrekken en blijft wachten. Ondertussen weet hij contact te leggen met Thomas om de schroef te wisselen en spreken af voor volgende week woensdag mits de kraan beschikbaar is. Het blijkt druk te zijn op de werf en de kraan wordt gebruikt om de schepen uit het water te takelen en zich zo laten vastsjorren dat het een storm moet overleven. Het voelt goed en begin te rekenen en dat als ik hier uit het ziekenhuis kom dat ik toch over kan steken naar Australië.

Dinsdag 18 oktober 2022

Nouméa

Het bijzondere van Google-maps is dat ze alles beoordelen en kwaliteits-punten toegewijzen. Het is dan ook vreemd dat een bal gehakt van de Snackbar soms met 4,8 sterren uit de strijd komt. Soms eerlijk verdient want het is een smaak dat door de Snacker gewaardeerd wordt. Maar een ziekenhuis meten met hetzelfde systeem is volgens mij vragen om ellende. Het doel is van een ziekenhuis is populair gezegd zo snel mogelijk beter worden en dat moet op gemeten worden. Nu heeft dit ziekenhuis een review van 3,4 en zou op de ladder van de waardering een slecht ziekenhuis zijn. Maar als patiënten via de review kunnen klagen dat een gehaktbal lang niet zo goed is dan bij de snackkar, dan raak ik de weg kwijt. Dit is een terreur van de huidige wereld dat mensen oordelen over kwaliteit zonder enig benul te hebben wat belangrijk is. Ik heb ook klachten zoals een belabberd contact tussen patiënt of dokter, maar erg positief over de openheid van de verpleegster naar de patiënt. De verpleegster leest direct de resultaten op van het bloedonderzoek. De mannen van het stoeltransport mogen van mij een opleiding krijgen.

Ik wil geen oordeel geven over de kwaliteit maar weet wel dat alle moderne Europese apparatuur voor handen zijn, dat er snelle gegevens uitwisseling is bij bloedonderzoek, scan , radiologisch onderzoek zodat ik aanneem dat de vaststelling van diagnose op hoog niveau is.

Na de slechte nacht komt om 10.00 het groene stoeltje voorrijden en weet natuurlijk waar we heen gaan. Afwachten en zie wel wat er gebeurt.  Een uitgebreide hartscan is het cadeautje voor vandaag. De dokter praat honderd uit en geeft veel uitleg en keurt de klepjes goed. Terug naar de kamer waar een compleet diner op me staat te wachten. Eendenborst met een aardappelgratin.

Na het eten val ik weer in slaap, René en Jacqueline maken me wakker om wat leven in de brouwerij te krijgen. We lachen wat af en een verpleegster komt vragen of de deur dicht mag. Om 16.00 komen de zaalartsen in de kamer en bespreken het geval Albertus. Veel van wat we al weten, streptococcen in het bloed en knie, jicht en dat het wat langer gaat duren dan verwacht. Of de dokters gezondheid met zich meedragen want na 1700 uur voel ik me ineens een stuk beter, Het gaat de goede kant op.

Maandag, 18 oktober 2022

Nouméa

Het goede nieuws is dat ik geslapen heb en dat voelt al een stuk beter. Om halfzes een klop op de deur en is het data verzamelen door de dames. Bloeddruk, Zuurstofopname, hartslag en de vraag hoe de nacht was. Rond zeven uur Petit Dejeuner, een klein stokbroodje met een kuipje jam en een puddingschaaltje vol met koffie om je brood in te soppen. De afgelopen twee dagen waren te pijnlijk om maar iets te eten zodat het vandaag de eerste hap is sinds vrijdag. Douchen is flessen van het infuus afkoppelen en probeer te wassen onder de kraan. Aankleden, en vooral een onderbroek aantrekken of de korte broek is een circusact. Ik krijg mijn linkerbeen maar 3 of 4 cm omhoog zodat ik eerst de broek klaar leg op de grond en met behulp van wat teenwerk in de broek moet schuiven. Dan door de pijngrens heen om de broek omhoog te krijgen. Niet zeuren want telkens als ik denk dit gaat me niet lukken dan blijkt het toch te gaan.

Uitgeput van dit ochtend ritueel wordt ik opgeschrikt door een groene stoel die me uitnodigt om in het gevaarte te gaan zitten. Gelukkig beschouwt deze man het als een beroep en laveert me door alle gangen. Opvallend is dat het zo rustig is en bij de wachtkamers voor onderzoek staan soms maar een of twee mensen.

Terug bij de radiologie voor een longfoto, door naar uitgebreide hartscan en krijg de uitslag dat de bacterie niet op de kleppen van het hart zitten. Ben blij met mijn sterke lijf want alle organen krijgen het stempel goed mee.

Ziekenhuis maaltijden hier zijn bijna restaurant waardig. Voorgerecht hoofdgerecht met bijgerecht en een toetje. Stokbrood en stuk fruit en dat twee keer per dag. Bij alle ellende is het een feest om naar de maaltijd toe te leven, en lekker eindelijk rust.

De dokter verschijnt aan bed en deelt mee dat de bacterie van de knie ook een streptococcen is. Er gaat iets gedaan worden aan de jichtaanvallen want mijn linker pols is niet meer te bewegen. De enkel begint dezelfde pijnen te krijgen als de kloppende grote teen. Jacqueline regelt de verzekering en René houdt de boot in de gaten en legt contact met Thomas voor de schroef want ik ga er nog steeds vanuit dat ik de Queen B naar de overkant vaar.

Zondag, 17 oktober 2022

Nouméa

Het zal voor veel mensen erg vervelend zijn om te lezen welke medische problemen er kunnen ontstaan maar het is ook als een onderdeel van een reis te beschouwen. Wat kom je tegen voor wat betreft gezondheid en waar zitten de problemen. Wat moet en kun je doen. Het zijn allemaal omstandigheden van een grote dosis geluk want als ik dit horrorverhaal op Fulanga (Fiji) had meegemaakt dan hadden de kaarten heel anders gelegen. Ik heb geluk met New Caledonië waar alles Frans is zoals de zorg, de medicijnen, de medische apparatuur zodat ik in goede handen val. Verzekering is een belangrijke kwestie om die op orde te houden want niet verzekerd is geen hulp of minimale zorg. Ik houd mijn hart vast voor de zeilers die helemaal nergens voor verzekerd zijn omdat ze het niet meer kunnen en willen betalen. Zwervers die het erop aan laten komen om een beroep te kunnen doen zoals Nederlanderschap, denk aan repatriëring, of sociale hulp. De hulp van een scheepsmaatje is bijna onontbeerlijk en weet me gelukkig goed uit de drukken in het Frans maar de solozeilers die de taal niet spreken en niet verzekerd zijn hebben een probleem. Heel vroeger moest er op sextant en kaarten gevaren worden zodat het wereldzeilen voor een kleine groep gold, nu met de technische mogelijkheden van GPS, digitale wereldkaarten is het veel gemakkelijker geworden om in te stappen voor het zwervende bestaan. Deze instap generatie is oud aan het worden en denken niet meer aan een toekomst in het thuisland en zien wel wat er onderweg gebeurd.

De stoel wordt door het ziekenhuis gesjord en krijg geen enkele informatie. Ik lees angstig de bordjes die voorbijvliegen en houd mijn hart vast bij welke afdeling hij zal afslaan. Gelukkig voor een algemene afdeling waar je nog uit kunt ontsnappen met goed nieuws. Radiologie en scan. Wat in Nederland oneindig lang duurt zijn de directe resultaten. De verpleegsters of machinisten van zulk apparaat mogen niet zeggen wat ze zien. Hier is dit heel anders want ze geven direct uitslag en dit stelt me wel gerust. Ook de resultaten van het bloed komt nu naar voor en er blijkt een streptococcen in het bloed te zijn die voor de ontstekingen en pijnen zorgt, maar heel vreemd de knie heeft een heel andere bacterie bij zich. Direct door naar de scan afdeling en er wordt een uitgebreide scan gemaakt van de organen en met name de lever. Ik zie geel en dat duidt op schade van de lever maar prijs me gelukkig er is niets te zien, er zijn wel kleine afwijkingen maar gezien mijn leeftijd is dat normaal. Ik klaag over jicht aanvallen maar dat kan volgens de heren niet en word uitgeput terug gebracht naar de kamer waar ik eindelijk mag liggen . Het been is op geen enkele wijze te draaien of te buigen en zie het gestaag zwellen. Het wordt een uitdagende nacht en de hoogtepunten zijn om bij de wc te komen.

Zaterdag, 16 oktober 2022

Nouméa

Een rolstoel wordt geparkeerd en of ik mee ga? Ik vraag waar gaan we naar toe? Maar de Kanak is niet aangenomen voor een serieuze communicatie en doet een beetje stuurs dat ik op moet stappen. Hij kijkt het geploeter, van nu inmiddels een stijf been welke zienderogen vocht aan het verzamelen is, aan.

De eerste conclusie is dat er streptokokken in het bloed zijn gevonden die nu door het goddelijke lichaam rondgepompt wordt om onderweg zoveel mogelijk schade aan te richten. Gesproken wordt over aangetaste lever, bacterie op de hartklep en heel vreemd de bacterie in de knie is anders dan de vastgestelde streptokokken. Dat zal complicaties geven. De pijn neemt nu gestaag toe en weet me geen houding te geven. Concentreren gaat niet meer en het liefst maak ik de wereld mee met gesloten ogen om zoveel mogelijk rust te nemen

Ze zoeken naar een oorzaak zoals ontstoken tandvlees, rotte kiezen, wondjes op de voeten, of ergens anders wonden. Alleen maar veronderstellingen, er wordt wel gefronst bij een beetje voetschimmel. Of is er toch nog sprake van Dengue of Malaria.

De overwegend Kanak-mannen zorgen voor het stoelvervoer tussen de verschillende afdelingen. Het lijkt op een heuse taxicentrale en geven de ritten per portofoon door. En net zoals overal heb je geïnteresseerde chauffeurs en laat ik het maar gewoon zeggen horken. Met de pijnlijke voet uitstekend van de stoel tegen de muur aan rijden of de liftdeur laten sluiten waar oeps je been tussen zit. Ik neem aan dat het een soort van werkverschaffing is en kijk vanaf nu wel uit met wie ik mee ga.

Vrijdag, 15 oktober 2022

Noumea

René steun en toeverlaat helpt me mee om bij de dokter te komen en ga op de vouwfiets al loopfietsend met een been naar de overkant van de weg. Het wordt een hele discussie en verschillende dames worden geraadpleegd. Diagnose zoals ziekte van Weil en Malaria passeren het station, totdat het voor de dames helder en duidelijk is dit wordt een opname in het ziekenhuis. Ik ben zelfs dankbaar voor dit besluit en weet nu dat ik echt geholpen kan worden. Ben Jacqueline dankbaar voor het doorpakken. 

Snel enkele spullen onder de arm en met de taxi naar het Hospital Mediopôle de Koutio. Het ziet eruit als een modern bouwwerk en dat geeft al vertrouwen zodat ik snel ingecheckt ben onder behulpzame zorg van het verplegend personeel. De bouw en de voorbereidingen is gestart in 2004, fondsenverwerving om de totale kosten van 369 miljoen euro bij elkaar te krijgen. In 2009 komt er van de Franse regering een gift van een radiologische apparatuur ter waar de van 6,7 miljoen.

Daar lig ik dan waar het geld tegen de plinten aan klotst. De pijnen zijn niet geschrokken van het ziekenhuis en roepen zelfs uit, kom maar op met die medicijnen die verslaan we ook wel. Een verpleegster komt met een mand buisjes aan en ze trekken me bijna leeg aan bloed. De grande finale is natuurlijk de Knie-punctie. Waar ik het meest schrik voor had blijkt een eitje te zijn en ben opgelucht dat het voorbij is. In afwachting van de resultaten worden er beslissingen genomen zodat Jacqueline naar de Queen B gaat en ik blijf achter in een slapeloze pijnlijke nacht. Paracetamol 500 mg schiet bij mij niet op.

Donderdag, 14 oktober 2022

Noumea

De nacht is lang en strompel door de boot en open het internet om wat afleiding te zoeken. Die Jeanne d”Arc is een leuk onderwerp om even wat uit te diepen.

Paul Mahoux is de beeldhouder van Jeanne en is geplaatst in oktober 1895. Het beeld is verdwenen met sokkel en al en Felix Charpentier heeft er een van blank ijzer weten te maken in 1901. Jeanne houdt zich wat op de achtergrond en zit niet op het paard en is niet strijdend maar wil alleen maar vrede. Ze houdt zich vast aan haar standaard. Na enkele jaren is men het beeld gaan schilderen in groen brons in 1983. Het is in plaats van strijdbaarheid een beeld voor overleg.

De kerk heeft zelf onder het orgel nog een beeld van Jeanne d’Arc staan zodat het een het andere versterkt.

Terug naar bed is een waar slagveld en probeer allerlei houdingen te vinden om de pijn te ontwijken. Rond 0600 val ik in slaap maar om 0800 uur zit ik op de bank achter de ontbijttafel en wil zelfs niet eens op mijn eigen plekje gaan zitten. Tijdens het ontbijt krijg ik de rillingen en schud met het hele lichaam. Jacqueline vindt het nu genoeg en loopt naar de receptie voor een arts. Na wat rondbellen komt uiteindelijk een arts die de situatie niet helemaal goed beoordeeld maar toch zegt om wat bloedtesten te gaan doen bij het Labo. Bewegen wordt kruipen, strompelen en bellen een taxi om de bloedtesten te ondergaan. Natuurlijk kan ik geen diagnose stellen en bel enkele vriendjes op die me de oplossing wel zullen geven. Mannen dank voor de hulp en ga morgen voor de bespreking naar een medisch centrum.

De nacht zal ik maar niet beschrijven en laat het er bij.

rechtsdraaiende schroef

Dinsdag, 11 oktober 2022

Nouméa

Vol verwachting klopt mijn hart of er een schroef voorradig is. Om 08.00 uur met de boot naar de andere kant van het Bassin en rond 09.00 op zeer professionele wijze uit het water getakeld. De onderkant van het schip ziet er verbazingwekkend goed uit en de aangroei is goed in de hand gehouden door de anti-fouling en mijn gespartel onder de boot met een plamuurmesje.

Een blad is van de schroef en duidelijk is te zien een oude scheur met een nieuwe breuk. Thomas is op tijd en meet de schroef op en kijkt in het magazijn voor een andere en komt terug met een op het oog eenzelfde schroef maar net even anders. Er moet wat aan gesleuteld worden maar er is een oplossing. De boot gaat schoon terug in het water en moeten op antwoord wachten van Thomas wanneer hij de schroef klaar heeft.

Een beetje uitgelaten voor wat betreft de vooruitzichten varen we terug naar de box waar we in de kuip koffiedrinken en moet helaas weer gaan rusten vanwege de opkomende pijnen. Een combinatie van forceren zonder dat je er erg in hebt en ik ben mijn knokkelkoorts nog niet kwijt.

Rond de avond tel ik de zegeningen en voel me een stuk beter en ga heerlijk aan de slag achter het fornuis en werp me op de voorbereidingen van de reis naar Australië. Bundaberg, de Port of Entry, gaat steeds meer leven voor me en merk ook dat het een mooie omgeving moet zijn. Ankerplaatsen, Marina’s, witte stranden en goede verbindingen. Het wordt een interessante bestemming.

watersportwinkel assortiment

Maandag, 10 oktober 2022

Noumea

De werkdagen zijn begonnen zodat ik contact probeer te maken met de werf en kraan voor een afspraak om de Queen B uit het water te halen. Thomas gebeld en deze zegt toe dat hij komt als de boot uit het water is. Dat is dan snel geregeld en met wat geharrewar en moeilijk moeilijk is de afspraak voor morgen 09.00. Ben blij dat het geregeld is en neem de mogelijkheid te baat om wat winkels te bezoeken. Jammer dat de conditie ineens afbrokkelt en de pijnen in de benen opspelen en moet gaan zitten. René loopt als een blij kind in de watersport winkel, voor hem een speeltuin en heeft het naar zijn zin, zodat ik hem laat begaan.

Ben blij dat ik terug aan boord ben en voel de knie opspelen en mag nog geen pijnstiller nemen. Jacqueline en René gaan het strand verkennen en ik blijf wijselijk aan boord. Het schip wat voorons lag blijkt vertrokken zodat ik de stekker in de stroompaal kan steken en ben benieuwd of het elektrische systeem nog werkt na een paar jaar zonder stroom uit de paal.

De acculader laadt de accu’s en de koelkast/vriezer maakt het heerlijk koud in de bak zodat de suiker er in klontjes uit het doosje komt.

De avond verloopt extreem pijnlijk en weet me geen raad en geen houding te geven gelukkig slaat na twee uur rond halfnegen de medicatie aan en ga ik de nacht pijnvrij in.

Mug die Dengue overbrengt.

Zondag, 9 oktober 2022

Noumea

Wakker worden van de pijn in de benen en ineens flitst het me door het hoofd of ik Dengue of Knokkelkoorts heb. Kreunend uit bed en lees snel bij wat Dengue is en kom tot de slotsom dat de diagnose niet anders kan zijn dat ik Knokkelkoorts heb. Dit blijkt een heftig virus te zijn maar dat heb ik al gemerkt en kan dat erkennen. Ben wel blij dat mijn immuunsysteem ondanks de gevorderde leeftijd in dit geval zich prima geweerd heeft en ben over de zwaarste hobbel heen. Er is geen medicijn anders dan pijnbestrijding en moet de rit afmaken. In een informatieblad lees ik 2-7 dagen maar op een andere site kom ik enkele weken tegen. Het grootste probleem voor mij is dat als ik met een andere soort Dengue besmet wordt dat de reacties veel heftiger zullen zijn en dat het dan levensgevaarlijk kan uitpakken met bloedingen. Vroeg in de ochtend val ik in slaap op het moment dat de pijnmedicatie aanslaat en wordt rond half negen pijnvrij en uitgerust wakker.

Voorstel is om een rustige wandeling naar de Kathedraal te maken en van daar uit naar de supermarkt voor een boodschap. Onderweg zien we de folklore van de Polynesische Fair en blijven de uitgebalanceerde weinig spectaculaire dans bekijken. De steile klim naar de kathedraal is even doorbijten en conditioneel is het geen probleem maar wel het opspelen van mijn knie. Stekende pijn en moe in de benen kom ik boven en lopen langs Jeanne d’Arc die hier geweest moet zijn in 1910 want dat staat met een plaatje op het monument. Vreemde plek voor een Normandische heldin en moet toch het verband eens opzoeken.

De kathedraal is een sobere bijna Engelse kerk met twee zijbeuken en een schip zodat de kruisvorm in het fundament zit. Sobere versiering en de kerkgangers lopen in vrede naar buiten waar ze elkaar vriendelijk begroeten en een mooie dag toewensen. Van de kerk uit lopen we bij de Chinese supermarkt binnen en kopen enkele hebbedingen die je niet kunt laten liggen en spoeden ons naar de supermarkt.

Terug aan boord eten we een taartje en dan begint mijn knie te kloppen en pijn uit te stralen zodat ik naar bed moet om de poot rust te gunnen en te wachten wanneer ik een pijnstiller mag nemen. De nieuwe medicatie wacht met zijn werking zodat anderhalf uur later nog geen verschil in de pijn beleving is zodat Jacqueline naar de Vavu-u van Martin gaat terwijl ik de benen rust gun op de bank.

De familie op de hoogte brengen van de belevenissen en mail naar de organisatie Go West, Down Under. Dit is een Rally georganiseerd vanaf Nouméa naar Bundaberg en kan er in flottielje gevaren worden in het noorden van Australië. Niet zozeer geïnteresseerd in de flottielje maar wel in de informatie.

Centre Culturel Tibajou

Zaterdag, 8 oktober 2022

Noumea

Het is een moeilijke nacht en draai als een kurketrekker door het bed en kan geen goede plek zonder pijn of irritatie vinden en blijf wakker tot twee uur zodat ik weer een zware pijnstiller toesta om het ongemak te beteugelen. In de ochtend sta ik goed op en mankeer weinig zodat ik me herstelt verklaar en hebben afgesproken met René om het Centre Culturel Tjibaou te gaan bezoeken. Met de bus door de stad en komen bij een hoogstandje architectuur aan. Mooi gebouw en de exposities vind ik wat tegenvallen en het is een explosie van excuus van de Fransen aan de Kanak die dit met het museum en behoud van cultuur, een plaats geven.

Aangekomen bij het busstation boodschappen doen voor de avondmaaltijd en genieten van een prima maaltijd met gezellige mensen aan tafel. Verhalen genoeg en luister naar de wetenswaardigheden van Martin die zijn schip te koop aanbiedt aan drie partijen. Een catamaran is populair.

Cathedraal en de haven van Noumea

Donderdag, 6 oktober 2022

Nouméa

De nacht en ochtend worden in beslag genomen door het ziek zijn en moet nog steeds veel slapen en nog steeds last van pijnlijk vermoeide armen en benen. Om elf uur voel ik me goed en begin op te ruimen en de watertank te vullen. Een opeenvolging van handelingen die me hevig laten transpireren en weet bij mezelf dat ik kalm aan moet doen want het is nog niet voorbij. Dan tikt er een Vlaamse zeiler aan en wil gezien de Nederlandse vlag een praatje maken. Jan is een gezellige prater en een uur is snel voorbij met diverse leuke anekdotes tussen de Nederlanders en de Belgen. René komt met zijn duikpak om eventueel de schroef te demonteren maar naar ampel beraad besluiten we om eerst maar eens op schroevenjacht te gaan. De wind staat flink door zodat de dinghytocht naar de overkant een hele onderneming wordt en stuiteren over de golven als een malloot. We kijken onze ogen uit in deze grote goed uitgeruste winkels waar gemakkelijk uit de voorraad een heel schip gebouwd kan worden. Een walhalla voor de zeilers en wij worden helemaal week van wat er allemaal te krijgen is en zullen er zeker terugkomen maar dan met een boodschappenlijstje in de hand. De man die ons helpt geeft het adres door van het bedrijf die de schroeven op voorraad moet hebben en dat klinkt goed. Ik probeer te bellen maar Thomas neemt niet op en we besluiten om de winkel te gaan zoeken. Goed om de stad te leren kennen en de conditie op pijl te houden hoewel dat voor mij misschien iets te vroeg zal zijn. Geen enkel pijntje en een onaantastbaar gemoed met rugzak en Mapsme in de hand lopen we de anderhalve kilometer naar boven in de stad. In de Rue de Soisonniere zien we niet zo snel de winkel van Fujol en spreken een Franse man aan met een klussenbus die hij net aan het afsluiten is. Connaissez-Vous Fujol? Nooit van gehoord en denk voor niets gekomen te zijn maar de klussenbaas gaat met ons mee op onderzoek en gaat zelfs bellen om deze puzzel mede voor ons op te lossen. Op het einde van de straat zien we een Bijlmer Bajes, tralies en geblindeerde luiken en waar de ramen wit gekalkt zijn om nieuwsgierige ogen op afstand te houden. “Fujol Propulsions” staat er met een verwaarloosd bord op de gevel. Onze klussenman wordt ook nieuwsgierig en loopt een belendende winkel binnen en de kassière weet te vertellen dat het een magazijn is en dat de man niet vaak aanwezig is.

Met veel dank aan onze Baantjer lopen we terug naar de haven waar we een biertje drinken en proberen Thomas van Fujol te teksten. Jacqueline komt ons vergezellen.

Later op de avond eten we een hapje bij een Chinees restaurant “China Express” geleid door Opa, zoon en kleindochter en kleinzoon. Prima gegeten en bijzonder vriendelijk ontvangen met praatje en goede zorg. Een 84-jarige Fransman, met pet en jas aan, blijkt elke dag aan te komen voor een hapje en een praatje, kan rekenen op de altijd voor hem gereserveerde tafel. Dit is genieten dat hij dit gewoon doet en zeker dat we later horen dat zijn vrouw leeft, maar geen zin heeft om mee te komen. Wie weet, wonen ze in een bejaardenhuis en is het ook genieten van de instellingskeuken. Je kunt je beter zelf kietelen want een ander doet het niet.

de jeugd zie je zo niet bezig.

Woensdag 5 oktober 2022

Nouméa

Vannacht opgestaan en voel me iets beter maar neem toch uit voorzorg nog een ibuprofen. Terug in bed begin ik te transpireren en maak alles nat, val gelukkig weer in slaap. Rond 6 uur word ik even wakker en val direct weer in slaap en schrik van de tijd. Het is al negen uur maar voel me gelukkig een stuk beter en wil de stad gaan verkennen. Jacqueline en René gaan naar de Decathlon en ik wil het liefst in de buurt blijven zodat ik weer snel op de boot kan zijn. Bij het busstation het afscheid en loop door de stad heen. Een mooie stad en goed bewinkeld maar vervelend zijn de samenscholingen van de Kanak die op de trottoirs bij elkaar komen. De Kanak zijn de originele inwoners van New Caledonië en zijn met 39,5% in de meerderheid. De Europeanen met 27,2% en de resterende populatie zoals Chinezen, Vietnamezen, Indonesiërs.

Op een bankje kijken naar de mensen, de Chinese supermarkt verkennen, de prachtige vismarkt, de groentemarkt, de kledingwinkels, de grote cinema, het havengebied. Dit is weer genieten na al die strandjes met palmbomen en kokosnoten en eenzame baaien, zo heeft elke plek zijn charme maar merk wel dat ik een echte Europeaan ben.

In de middag slaat het virus weer toe en ga een paar uur naar bed om uit te rusten zodat in de vroege avond een hapje gegeten kan worden. Nouméa is een voorbeeld van de eerste stad in de westerse wereld en laat de armoe en de simpelheid van de vele eilanden in het oosten achter zich. De Fransen hebben er een kopie gemaakt van Frankrijk met het stokbrood, de gigantische Carrefour, de watersportwinkels, de hoge welvaart en de hoge kosten die deze maatschappij met zich meebrengt. Het zal een laatste post zijn van Australië of de laatste post van Polynesië.

Uitgebreid vis.

Dinsdag, 4 oktober 2022

Nouméa.

Van zeven tot zeven vast geslapen en sta redelijk op maar ben nog niet de oude. Toch maar naar het havenkantoor om aan te melden en in te schrijven en lopen de stad in om bij de immigratie een stempel in het paspoort te halen. De snelheid is eruit bij me en het lopen gaat moeizamer en ben ziek. Terug bij de Queen B direct naar bed en val meteen in slaap. Einde middag wakker worden met koorts en zwak gevoel maar zonder verkoudheid of luchtwegen problemen. De armen zijn zwaar, mijn huid doet zeer, de vingers lijken aangeprikt te worden met een naald en moet slapen.

Jammer van dit ongemak want onderweg bij het wandelen heb ik de ogen uitgekeken bij de vismarkt en de groentemarkt. Het georganiseerde verkeer, de bars, restaurants en de stad. Jammer dat er zoveel samenscholingen zijn van de Kanak-jongeren die het straatbeeld bepalen. Moet bekennen dat er geen enkel incident is geweest en worden vriendelijk goedendag gezegd maar het voelt niet fijn om uitgebreid beken en geobserveerd te worden. De goed onderhouden parken om in de middag op een bankje een lunch te gebruiken of een boekje te lezen. Het gaat hier wel goed komen.

Noumea

Maandag, 3 oktober 2022

Île de Casy – Noumea.

Bij het wakker worden zie ik de rimpels op het water de goede richting op staan en dat betekent de wind mee. Eerder dan voorspeld en dat komt goed uit met de verwachte stroom, mee om 10.00 uur. Anker op en zoveel mogelijk zeilen. Het eerste stuk scherp aan de wind met een extra slag en besluit toch even de motor bij te zetten om door de wind te komen in het kanaal. 2 Mijl voortgang is niet veel en het duurt wat langer dan verwacht. Op de hoogte van de afbakening van een ondiepte hoor ik een geratel en dan niets meer. Vraag aan Jacqueline wat het was maar ze moet het antwoord schuldig blijven. In het verleden was ik na eenzelfde geluid de V-snaar kapot zodat ik erop kan wachten dat de motor warm gaat lopen. Het roer geef ik over aan Jacqueline en zet de motor uit waar de Queen B nu zeilend het Woodin-kanaal in vaart. Trap weg, motorruim open en binnen 5 minuten plaats ik de snaar en ben weer terug in business as usual. Het zit me deze reis niet mee met de opstapeling van stukken maar moet er mee dealen en krijg het steeds onder controle.

De wind neemt wat toe en varen met een 3 tot 4 knoop richting Noumea. Een tocht van 31,5 mijl zodat de verwachting is dat we in de avond aankomen. De wind neemt toe en ga al rekenen met een verwachte aankomsttijd van 1700 uur, dat zit lekker mee. Een wedstrijd zeilboot is aan het trainen en vaart met 8 knoop voorbij om vervolgens zijn spinnaker op te zetten en even later met de spinnaker te gijpen. Oefenen en oefenen is de sleutel tot succes. Wel vreemd dat de voordekkers geen zwemvest dragen.

De wind zorgt ervoor dat ik het koud krijg en begin hevig te rillen, krijg mijn handen niet meer stil en trek warmere kleding aan. Dit herken ik niet van mezelf want krijg het normaal gesproken niet zo snel koud en geef de wind, de schuld. Zeilend de havenkom van Noumea binnen en ben onder de indruk van het grote aantal zeilschepen die hier binnen liggen, een ruwe schatting 2000 stuks. De ankergebieden en de boeien zijn druk bezet zodat ik me aanmeld voor de jachthaven La Moselle. Met de kopsteiger als aanlegplaats waan ik me volledig in de westerse wereld. Een stad, een heuse Marina, dit is een totaal andere beleving dan Fiji of Vanuatu.

René komt ons opvangen en drinkt een ankerbiertje waar ik me steeds minder lekker begin te voelen en zelfs beroerd. Het uit eten sla ik over en kruip onder de wol waar het meer dan een uur duurt voordat de kou uit de botten is.

krater op Ile de Casy

Zondag, 2 oktober 2022

Anse Majic – Île de Casy

Voor de eerste keer sinds maanden word ik wakker door koude voeten. Jacqueline ligt al te draaien en gaat het bed uit om een dekentje over het voeteneind te leggen. Dit is een heel verschil met de heerlijke subtropische temperaturen van de voorgaande eilanden. Hoewel ik niet vergeten ben dat het wel eens te warm was en nu is het weer niet goed dat het te koud is. Boeren blijven klagen en zeilers ook.

De wind is gedraaid en dan is er onrust, we kunnen vertrekken maar een half uur later staat de wind tegen zodat de euforie al in een heel vroeg stadium is gesmoord. We zullen toch moeten wachten op stroom mee want met een de motor die topsnelheid van 2 mijl is tegen de stroom opvaren van 4 mijl contraproductief. Ik roep de Blue Spirit op dat het misschien verstandiger is om naar Île de Casy te varen want het wordt niets voor vandaag. Rond 08.30 de lijn los van de boei en varen op de motor, met een aangepast toerental van 1400, de baai uit. De wind is geheel weggevallen en dat verzacht de pijn een beetje. Twee uur motoren over 4 mijl komen we bij een boeienveld aan met een drukte van belang.

Er blijkt een duikkamp te zijn van drie groepen die levendigheid brengen op het eiland. Al snel hebben we de wandelschoenen aan en denken een gezapig Randmeer eiland rond te mogen wandelen maar worden weer verrast door de schoonheid van Île de Casy. Prachtig aangelegde paden met een mooie vegetatie en dan als we een heuvel opklimmen denken we in een kraterlandschap terecht te komen. De kleuren van de verschillende mineralen in de bodem komen op als schilderijen. Rood, wit, groen en dat in strepen met de verschillende schakeringen. Later blijkt dat de nikkelmaatschappij hier flink heeft huisgehouden en dat de natuur zich nog niet hersteld heeft. Toch straalt dit verwoeste landschap een prachtige schoonheid uit die bij dit soort landschap hoort. Het zijn vulkaaneilanden. De wandeling brengt ons terug langs de tenten van de duikers, snorkelaars, volleyballers, kampvuurtjes en de uitbundigheid van de jeugd.

Rond twee uur is het feest over want de ferryboot komt de gezelschappen ophalen en de stilte daalt over het eiland, de verschillende jachten varen terug om morgen weer te kunnen gaan werken en blijven met drie jachten in de baai over. Tijdens deze rust en ondanks het bewolkte frisse weer gaan we snorkelen rond de boot en zien niet zo heel veel, wit dood koraal, een koffervis een aantal grote vissen en een heleboel kleine visjes. Leuk om te zien maar om hier nou warm voor te lopen. Fris en fruitig uit het water controleer ik nog snel de afgebroken schroef. Blad blijft afgebroken maar kijk en controleer of ik een links of rechtsdraaiende schroef heb. Het blijkt een rechtsdraaiende schroef gezien vanachter.

Een leuke leerzame dag met een prachtig eiland als bevestiging van het mooie Caledonië.

Zaterdag, 1 oktober 2022

Anse Majic

Genieten van een ononderbroken slaap, de ongemerkte vermoeidheid weg geslapen afgerond met een vroeg ontbijt. Keutelend door de ochtend heen zoals het op zoek gaan naar wat slangklemmen voor de wc en de poelietrekker voor de schroef die ergens aan boord moet liggen. Een goede reden om alles weer even in de hand te houden en goed op zijn plek te leggen.

Om half tien komt René ons ophalen voor een wandeling over het eiland. En nu komt het verschil van de westerse wereld duidelijk naar boven. Waren de wandelpaden op de eerdere eilanden soms junglepaden waar je met zoeken je pad moest vinden is het hier een prachtig aangelegd pad. Bewegwijzerd, duikers om het woeste water bij regenval in goede banen te leiden, steentjes aan de zijkant van het gevlakte pad, en al slingerend om alle bijzondere vegetatie en zorgend voor de mooiste uitzichten. Dit is genietend wandelen, omhoog en omlaag, soms wat glad maar fijn om onderweg enige uitleg van de omgeving en geschiedenis te krijgen.

Bij het walvis-uitkijk punt kijken we naar de vertrokken giganten. De zee ligt er stil bij want de families walvissen trekken naar de buureilanden en komen pas over enkele maanden terug. De 40 ton zwaar en 12 meter lang, zwaaiend met de staart en de adem wegspuitende zoogdieren die duizenden kilometers trekken over de wereld, jammer dat we net te laat zijn.

Bij de telegrafie post en de uitkijkposten kijken we over de riffen en het zogenaamde Woodin kanaal. Kapitein Woodin ontdekte het kanaal pas in 1850 als entree voor diep stekende schepen voor Nouméa. De uitkijk met de speciale landmerken voor de navigatie. Het is een heel geklauter maar bijzonder goed aangegeven. Jacqueline zoekt met Mapsme een route uit en lopen al snel een dikke 10 kilometer door het imposante landschap met vergezichten tussen de twee zeeën die tegelijkertijd te bezien zijn. De ravijnen die uitgesleten zijn door de hevige regenval, de paden met rotsblokken die er keihard uitzien maar toch zacht blijken te zijn, de zwarte lavastenen waar in vroeger tijden het gas in bellen aan is ontsnapt en de kenmerken, in de vorm van gaatjes in de stenen, zijn achtergebleven. De rode klei, de gravelstenen, de fel fluitende vogels, de vergezichten van de heuvels die het wandelen ontmoedigen door het hoogteverschil. Terugwandelen over een ander pad met diverse vergezichten lopen we door een bos en komen verwonderd terug bij de dinghy waar we ontroerd zijn van de mooie omgeving.

Aan boord uitrusten en tijd maken om water te maken en enkele kleine klussen, kook ik het avondeten. Met een heerlijke borrel en genoeg verhalen krijgen we een weerbericht dat een moeilijke reis voorspeld om naar Nouméa te varen. We zullen enkele dagen langer in de buurt moeten blijven.

Anse Majic

Vrijdag, 30 september 2022

S 21° 50’ 419 E 167° 22 049 – Bonne Anse ankerplek: Anse Majic

De wind neemt toe en de vaart evenredig. Met een 5 knoop vaart en de wind pal van achter blaast deze ons naar de ingang van het rif. Het rif is een ondiepte, onderwater, die gemakkelijk te overvaren is maar ik neem het zekere voor het onzekere en ga door het diepe gedeelte. Een andere boot haalt ons in en gaat met ons door de ingang. New Caledonië onthaalt ons met stevige regenbuien en de wind neemt nu fors toe tot soms 24 knoop. Het gaat snel maar sta te rillen in de kuip met natte kleding en de temperatuur valt terug. Jacqueline ondersteunt me met het navigatieprogramma en varen de aanbevolen lijn voor de vrachtvaart. De bergen kleuren hier rood door het zand en de klei, de groene vegetatie steekt mooi af bij deze rode tint, dit eiland 400 kilometer lang en honderd kilometer breed heeft 25% van de wereld nikkelproductie en noem het al snel de Nikkelen Nelis. New Caledonië is het laatste eiland van Polynesië maar ook het begin van de westerse wereld en de opstap voor Australië of Indonesië.

In het rif neemt de wind plots toe en zeilen met een dikke 6 Bft langs de ondieptes die goed aangegeven zijn dit in tegenstelling tot de vorige eilanden waar de bebakening totaal verwaarloosd is tot soms een boomstammetje op een ondiepte.

We hebben met René afgesproken in de Anse Majic maar krijg nu 8 bft over het dek heen, gelukkig weet ik de situatie zo in te schatten dat ik kans zie om met enig kunst en vliegwerk door de fok uit te rollen tegen de wind opkruisend een slag te maken om de Bonne Anse binnen te varen. De Queen B maakt een paar keer water over het dek door de hevige wind en te veel zeil maar de dame slaat op hol en houdt goed koers zodat we onder bescherming van de oranje-rode bergen in de baai Majic komen waar René ons opvangt met de bijboot voor een boei.

In de kuip worden de vaarbelevenissen uitgewisseld met een ankerborrel en kruipen tevreden een paar uur onder de wol om het tekort aan slaap in te halen.

In de avond is er een gezamenlijk diner welke verstoord wordt door een paar buien maar binnen aan tafel worden er alweer nieuwe plannen gesmeed voor de komende dagen. Een nieuw hoofdstuk Caledonië.

Stoffel in de vertraging.

Donderdag, 29 september 2022

S 20° 36’ 985 E 167° 48 227 - S 21° 50’ 419 E 167° 22 049

Een prachtige nacht met wind uit de goede hoek. Eindelijk zonder buien en de donkere wolken schuiven gewoon voorbij. Een enkele lichtflits in de verte maar prijs me gelukkig om zonder squall of onweersbuien en regen door de nacht te schuiven De weerberichten van Rikus geven wat onbestendig weer aan voor vrijdag en dan in de vorm van afnemende wind en mogelijk tegenwind. We kunnen het ons in deze mooie omstandigheden niet voorstellen want de Queen B blijft een mooie 5,5 knoop door de donkerte voortsnellen. Ontbijt rond 08.00 uur met crackers en een stukje kaas en jam. Zeldzame beleving is dat ik zoveel kan slapen, de eerste wacht die meestal wakend doorgebracht wordt is nu een ronkende heerlijke dromende avondslaap. De ochtendslaap van 02.00 uur tot 05.00 uur is de heerlijkste slaap sinds tijden en in de ochtend is het uurtje extra ook bijzonder. Het voelt goed op deze zee, het voelt heerlijk de balans tussen zeilen, wind, navigatie en de voortgang. De wolken drijven voorbij, jammer dat het zo betrokken raakt, de wolken stapelen zich op, grijs is het rond het middaguur. We zien de eilanden die voor het rif liggen en dan is het gedaan met de wind. Vijf uur morrelen aan de zeilen, gijpen om een zuchtje wind op te vangen die uit één of andere hoek komt. Fok inrollen dan weer uitrollen, uitbomen, de boom weer uithalen. De beste oplossing is de zeilen binnen halen en een boekje gaan lezen want 4,3 knoop wind is geen wind om vooruit te komen. Eigenwijs en ongedurig als ik ben probeer ik het beste ervan te maken en weet in 5 uur zeilen 5 mijl voortgang te maken. Het mooie gemiddelde wordt omlaag gebracht en na 8 uur krijgen we eindelijk een windje van 8 tot 9 knoop waar de Queen B haar achterste zachtjes voor op tilt om de golven haar vooruit te drukken met twee tot soms wel een drie mijl.

Nog 48 mijl te gaan en de klok geeft soms nog een tijd van 48 uur te gaan, dat is deprimerend want 48 uur van nu, is er westenwind en dan zal dan kruisen worden. Mijn rusttijd gaat in om 20.00 uur en slaap een heerlijke droom en deze komt uit bij wakker worden. We lopen 3,5 knoop en dan is de ETA een stuk vriendelijker en de wind neemt zelfs toe zodat de nacht met 4 knoop afgesloten wordt. Het gaat goed.

Venus, met lichtschijnsel in het water.

Woensdag, 28 september 2022

S 18° 39’ 730 E 168° 04 531 - S 20° 36’ 985 E 167° 48 227

De wind valt iets weg en de snelheid gaat wat terug maar blijft hangen op een 4,1 mijl voortgang. In mijn wacht word ik weer verrast met enkele buien die wind meebrengen en snelheid, maar brengt ook werk met zich mee door het stellen van de windvaan om de Queen B op koers te houden. Rond twee uur in de nacht ligt madame de Queen lekker op koers en ploegt verder in de zee met 4,2 knoop. De AIS meldt twee schepen waarvan bijna zeker twee Chinese vissers. De wachten wisselen elkaar af en om 11.15, we zijn nu 24 uur weg, een 111 mijl op de teller. Saai en ook weer niet saai want het gaat gestaag zonder enige uitschieters, moet niet klagen want de wind neemt nu toe naar een 14-16 knopen de snelheid loopt op naar 7 knoop. Dit is ongekend en ben er blij mee want de reis gaat zeer voorspoedig en gaan naar een etmaal van 120 mijl. Ik schrijf saai en niet saai want wat ga je doen als je niets te doen hebt. Ik haal het visgerei uit de kast en haal enkele lijnen uit de war en dan de hoop om een vis te vangen. De paravaan met inktvisje als lokaas is alleen een curiositeit voor de vogels die allemaal komen kijken maar niet voor de vis. Koken aan boord tijdens alle schommelingen maar het geeft voldoening om iets te doen, een boek lezen en wazig over het water kijken. De sterren mooi vinden omdat iedereen die mooi vindt maar het zijn maar lichtpuntjes aan de hemel. De maan in zijn eerste kwartier met het lichtspoor dat deze maakt over het water, Venus die een spoor aan de andere kant maakt en de witte kammen die in het donker breken met het zachte gesis. De windvaan die zijn ding doet door op minimale wind, een corrigerende koers geeft. Dit hele spel is mijn werk geworden mijn wereld zoals ik deze zo graag wil beleven, op weg naar nieuwe bestemmingen en onafhankelijk zijn in deze wereld. Ontsnappen aan het voortdurend doorrazende hectische wereld van presteren en verantwoordelijkheden. Ik heb het allemaal moeten doen maar ben blij dat ik me er los van kan maken.

De nacht valt over de Queen B, de wachten worden gelopen en ben vol verwachting over de komende wind die ons in een snel tempo naar de bestemming moet brengen.

Kokkie, wat eten we vandaag?

Dinsdag, 27 september 2022

Port Vila – S 18° 39’ 730 E 168° 04 531

Soms blijven verhalen op het netvlies staan zoals het bezoek van Augustin aan een Russische boot. Iwan (niet zijn echte naam) vaart van Rusland de wereld rond als solozeiler. Stoer zit hij in de kuip en ontvangt enkele medezeilers voor een kop koffie. Augustin kijkt over zijn dampende mok koffie met een oog in de kajuit en ziet een been onder een deken uitsteken. Augustin verwondert zich en zijn fantasie gaat op hol, kijk ik hier tegen een lijk aan? Wat heeft hij allemaal met die vrouw gedaan? Is hier sprake van misdaad? Na enige tijd vraagt hij of Iwan bezoek heeft want hij is toch solozeiler? Iwan beantwoord met ja waarop Augustin vraagt wie er onder de deken ligt? Iwan, begint breeduit te lachen en springt in de kajuit en haalt de levensechte vrouwenpop naar boven. Grote hilariteit en hieruit blijkt dat sommige solozeilers toch duotochten maken.

Bij de Customs en de immigratie vraag ik me af of ze deze levensecht lijkende dame wel ingeklaard hebben. De procedure voor uitklaren gaat redelijk snel en met anderhalf uur, vier loketten en 80 euro armer krijgen we de uitreisverklaring mee voor vertrek.

Natuurlijk kan ik niet wachten om te vertrekken want de omstandigheden om de haven uit te varen zijn ideaal en je moet zeilen wanneer het kan, niet zo lang wachten dat het tegenzit. Rond elf uur is Jacqueline klaar met de maaltijd en heb ik het dek klaar om los te maken. De eerste dagen niet te koken en het recept van deze maaltijd wordt als patent gedeponeerd. Namelijk een blik Ratatouilli, blik tomaten, blik ham en pasta. Goed linksom roeren en we zijn gezekerd van een voedzame doch goede maaltijd.

Anker op en direkt de zeilen uitrollen zodat er minimaal gebruik is van de schroef uit balans. De Queen B wordt al snel meegenomen door de wind en buiten de haven in de baai worden de lappen pas goed vol gemaakt en krijgen een mooie snelheid. Wat een prachtig zeilweer, 4 Bft, halve wind, geen swell, windgolven zoals op het IJsselmeer maken we al snel mijlen en beginnen al te uit te rekenen wanneer de aankomst kan zijn. 303 mijl met een gemiddelde van 5 mijl is een leuk vooruitzicht maar er kan nog heel wat tussen komen.

Gratis boot bij volle tank.

Maandag, 26 september 2022

Port Vila

Een slechte nacht, benauwde warmte en muggen met vrij spel omdat het onder een laken niet uit te houden is. Ik hoor de muggen smullen en steken me tot branderige jeukende plekken. Tegen de ochtend val ik in slaap en word laat wakker. Jacqueline is brood halen voor het ontbijt en ik blijf nog lekker nasoezen. Na het ontbijt de jerrycans uit het vooronder en ga diesel tanken, ook hier is het schrikken van de prijs. Voor een liter dieselolie 2,50 Euro is een herinnering aan Europa. Tijdens het winkelen vormt zich meer en meer de wetenschap dat het hier op Vanuatu wel eindeloos wachten op een schroef kan worden en dat het niet onverstandig lijkt om meer in de bewoonde wereld te komen zoals New Caledonië. De weersvoorspellingen worden steeds gunstiger maar vlakken in het weekend af. Dit vereist snel vertrek en ga nu in de volledige modus voor vertrek. Blikken met groenten inslaan die goedkoop zijn en de eerste levensbehoeften. De vertrektijd wordt telkens vervroegd en spreken af om morgen rond 12 uur te vertrekken om op zaterdag binnen te komen.

Ter afsluiting van de eilanden Vanuatu eten we een diner bij Le Village restaurant waar het ondanks de Franse uitstraling met Polynesische slag gerund wordt. Het hoofdgerecht komt eerder dan het voorgerecht zodat we de starter terugsturen naar de keuken. We maken het voor onszelf goed door een nagerecht. Met spanning kijken we uit naar het vertrek van morgen.

ook grote schepen hebben er last van.

Zondag, 25 september 2022

Shefa Bay – Port Vila

De wind valt weg en start de motor voor wat voortgang. De Queen B begint hevig te trillen en herken het geluid en de trillingen van iets in de schroef. Haal de zeilen binnen en met een snorkel verwacht ik een groot touw aan de schroef maar er is een blad van de drieblads schroef af vandaar de onbalans en de trillingen in de boot. Een zucht en grote gelatenheid bij deze nieuwe tegenslag want het heeft geen zin te klagen en te mopperen. René wordt opgeroepen en hij belooft in de buurt te blijven, vanwege de weinige wind en het graag voor donker de haven binnen te lopen, laat ik de motor net iets meer dan stationair draaien zodat het een ondersteuning geeft bij het zeilen.

De wind zucht met 4 knoop door het want, de zeilen bollen nauwelijks en we bespreken samen de voor en tegens. Het weer zou voor vertrek naar Nieuw Caledonië donderdag zeer gunstig zijn maar dat komt door deze nieuwe situatie op losse schroeven te staan. De zon zakt achter een sombere wolk in het water en pruttelen met 2,5 knoop, door de windstille baai maar halen het niet tijdens daglicht. De donkerte valt alsof er een lichtschakelaar omgedraaid wordt en moeten van het ene op het andere moment doen met de lichten van het vaarwater en de ankerlichten van de schepen in het ankergebied. René bakent met zijn lamp af waar de Blue Spirit ligt en ik weet door het schijnsel van het licht dat het vrij vaarwater is. Nu begrijp je de noodzaak van ankerlichten op de schepen en het gevaar als deze niet gebruikt worden. Ankeren, zonder goed te kunnen controleren of de Queen B goed vastligt. Normaal trekken we nog even aan de ketting maar dat kan nu niet met de kapotte schroef.

Vanochtend definitief afscheid genomen van de Huawaiki, Augustin is ziek en denk dat hij slachtoffer is van corona. Simone denkt het ook te krijgen maar hopen snel te kunnen vertrekken naar de Salomons eilanden. Wij gaan de andere richting op en onze wegen scheiden zich weer. Zeilen en reizen is ontmoeten maar ook afscheid nemen.

In de avond neem ik direct contact op met de Island Packet werf voor een andere schroef maar door het 15 uur tijdsverschil is het voor hen zaterdag zodat wij tot dinsdag moeten wachten voor een antwoord.

Blue Gold

Zaterdag, 24 september 2022

Shefa Bay,

Gisteren zagen we een blauwe tweemaster scheef op het rif liggen en zijn natuurlijk nieuwsgierig wat er gebeurd is. De expeditie wordt georganiseerd en varen met de bijboot van de Blue Spirit naar het gestrande schip. Meestal kom je leeggeroofd schip tegen maar deze keer is het schip volledig intact. De zeilen zijn nog in de mast, de genua en de kotterfok netjes opgerold en het teakdek is keurig. De Blue Gold, een Benetti jacht 1982 is zeven jaar geleden, na een orkaanstorm van zijn anker geraakt en op drift tegen de wal opgelopen. Het is een luxe schip van 50 meter met verschillende dekken en van een lokale eigenaar. Dit is de reden dat de boot niet gestript en beroofd is. Een triest gezicht en de vraag, hoe nu verder?

Met wat onderzoek op internet blijkt er een heel verhaal achter te zitten en men vraagt zich inderdaad af of het schip nog wel eens zal varen. Op de klip gelopen met de Hurricane Pam in 13 maart 2015. Een 360 ton, 50 meter lang schip en had voor zijn laatste storm, al twee stormen overleefd. Eén in de Indische Oceaan waar ze 15 meter hoge golven zonder problemen afreed, de wereld rond gevaren en de laatste zeven jaar op en neer gependeld tussen Nieuw-Zeeland en Australië. Het was geen weekend bootje maar een veel gebruikt schip. De storm in 2015 bleek een van de buiten categorie en de boot lag voor anker bij Havanna Beach aan twee ankers. Toen de wind een 320 kilometer per uur over het dek blies werd de bemanning bang en moest de kapitein op hen inpraten. Een sleepboot in de buurt probeerde de Blue Gold bij te staan maar tijdens de zes meter hoge golven alsof het open zee was in de baai, stootte de sleepboot (the kiss of death) tegen het schip en een ankerketting brak af waarna de volgende ook brak. Op drift werd het door enkele hoge golven van meer dan zes meter op de kant gezet. De bemanning overleefde de storm maar waren erg bang van de enorme wind.

Ondertussen is er een wacht ingesteld om berovingen of vreemde bezoekers tegen te gaan. De bemanning blijft aan boord om voor het schip te zorgen. Binnen ziet er nog goed uit en er is geen lekkage en de brandstoftanks zijn nog in goede conditie De eigenaar betaalt 475 Euro per maand voor liggeld en denkt nog steeds het schip in de vaart te krijgen om te varen. Ik hoop echt dat hij dit weet te realiseren want het is een bijzonder sterke mooie boot.

Onder bedrukte stemming varen we met de bijboot langs de oever en proberen een riviertje op te varen wat mislukt vanwege de ondiepte. Naast de boot lopend in kniehoog water brengen we de dinghy in diepre water en landen bij een dorpje waar weinig te beleven valt. Dan maar terug naar de boot en spreken af voor een barbecue op de rand van de zee en de mangrove. Een borrel met hapje op het rooster zien we de zon zakken en denken aan de ramp van de Blue Gold die in de verte somber met scheve masten ligt te zuchten op de stenen.

We liggen bij Turtle Reef.

Vrijdag, 23 september 2022

Port Villa – Shefa Bay

Waarschijnlijk bestaat er een wereldwijd verspreid handboek hoe een Customs-beambte aan te nemen. Deze dame presteert het om 5 keer hetzelfde te vragen aan René en op het moment dat ze mijn papieren onderhanden neemt stelt ze de vraag nog eens 5 keer aan mij. We willen alleen 20 mijl verderop gaan liggen op hetzelfde eiland en toch worden de papieren behandeld alsof we willen oversteken naar China. De limiet wordt bereikt als ze ons doorstuurt naar de immigratie waar gelukkig de heren niet aanwezig zijn. De dame wordt afgeremd door enkele collega’s en we mogen gaan varen.

Een tochtje van 20 mijl met weinig wind is voorspeld zodat het een rustige dag zal worden. De ankerop procedure wordt verstoord door de ketting die snaar strak om een steen of Bommie hangt. Op en neer varen met de ketting strak weet ik de ketting los te wringen en ben blij verrast met de 14 knopen wind uit de goede richting zodat al in het ankergebied het zeil omhooggaat. Een leuke snelheid die zelfs toeneemt bij het uitvaren van de baai maar verstoord wordt bij het ronden van de landpunt. De wind staat nu pal tegen en motoren de laatste 10 mijl naar Shefa baai. De stuurautomaat werkt prima en de watermaker krijgt tijd om voorraad te maken.

De omgeving is groen door de vele bomen, de kliffen zijn wit door het zandsteen, de wal loopt direkt 20 meter steil op. Varen tussen de diverse eilanden, de snelle boten steken over tussen de eilanden met passagiersvervoer. De dieptemeter geeft meer dan 150 meter aan in een prachtige wereld. We veronderstellen in een stil ankergebied te komen maar een 6-tal andere schepen hebben hetzelfde idee.

Rond halfvijf anker van de boeg en genieten van een mooie rustige avond waar we als een huis stilliggen op het water.

National Museum

Donderdag, 22 september 2022

Port Villa.

Reizen geeft de mogelijkheid om andere culturen en verschillende leefwijzen te ontdekken zodat we besluiten om het National Museum van Vanuatu te gaan bezoeken. Gewapend met rugtas en Mapsme met de route lopen we naar het Parlementsgebouw dat door de Chinezen is aangeboden en gebouwd. In de directe nabijheid van het pompeuze veel te grote gebouw voor deze stad ligt het museum. Het museum is een museum van het antieke denken hoe je een tentoonstelling moet opbouwen. Met het entreebewijs van 10 Euro per man komen we in een kleine ruimte met een vitrine met stenen. Een vitrine met pijlen en een paar messen, een paar poppen met lokale klederdracht. Het was simpel in die jaren en de geschiedenis begon pas door de ontdekking van Cook van Vanuatu want sindsdien is de geschreven geschiedenis begonnen. Daarvoor waren het verhalen doorgegeven door overlevering. Een vitrine met een paar artefacten van de eerste wereldoorlog en kunnen weer naar buiten. Vlak bij de uitgang hangt een plaat met het feest van de kannibalen waar een paar ontdekkingsreizigers een culinaire reis meemaken. Is dit een waarschuwing bij het verlaten van het museum?

In het boekje Vanuatu staat een veel betere beschrijving van de geschiedenis: De Lapita mensen afkomstig uit Papoea Nieuw Guinea zijn met langwerpige kano’s overgestoken naar deze eilanden rond 1400 voor Christus. 1200 voor Christus zijn de Polynesiërs geland met kano’s met meer dan 50 personen en vee. Deze vestigden zich op diverse eilanden en woonden aan de rand van de zee bij een riviertje. Makkelijk om de was te doen. In 1459 de vulkaan Kuwae blaast met een enorme explosie een heel eiland op wat de omgeving veranderde. Het is niet Captain Cook die de eilanden ontdekt maar Pedro Fernandez de Quiros in 1606. Captain Cook brengt de eilanden in kaart, een nuanceverschil zullen we maar zeggen. De Amerikanen vestigen een grote basis in de Tweede Wereldoorlog in 1942. In 1969 is er nog even tijd om het laatste kannibalen ritueel plaats te laten vinden. In 1980 is Vanuatu min of meer gedwongen geraakt om zelfstandig te zijn.

Jacqueline heeft een mooie wandeling van 7 kilometer uitgezet maar het is voor haar moeilijk om de twee koopjesjagers tegen te houden. René en ik duiken een paar hardware-winkels in en ontdekken een supermarkt waar de wijnvoorraad geïnspecteerd moet worden. Moe van het winkelen laten we de wandeling voor een volgende keer en drinken een biertje in de bar “Het Oorlogspaard”. Volgehangen met T-shirts met treffende teksten en Amerikaanse plaatsnaamborden. De ijzeren stoelen zijn bokito proef en niet te tillen zodat aanschuiven aan de bar alleen nuchter te doen is.

We wandelen terug en halen enkele boodschappen voor de avond. Bij de slager koop ik een rundsrollade en bij de groentemarkt de noodzakelijke groenten.

Hebben ze hier niet.

Woensdag, 21 september 2022

Port Vila

Met de bijboot op zoektocht in de grote baai, struinen we eerst het ankerveld af. Bij een Dufour met Deckhouse worden we aan boord uitgenodigd om hun schip te zien. De eigenaren noemen het een betaalbare catamaran want de salon is zoals een catamaran maar dan op een monohull. Interessant concept en zal dit later nog meer uitdiepen.

Varen langs Iririki een Resort en Spa met de slogan waarom naar Bali of Fiji als het hier ook is. We zien er niet veel dan wat bootjes en lodges die niet verhuurd lijken. Doorvaren en bezoeken de jachtwerf op het einde van de baai. René wil graag een paar dagen uit het water om zijn roer te controleren maar komt van een koude kermis terug. Duurder dan verwacht, en de tijd om te vertrekken naar Australië begint te dringen. Op de werf zijn een aantal jongelui een houten catamaran aan het opknappen. Het roer is een verlengde kingsize roeispaan en met mooie ornamenten ingekerfd. De jonge vent heeft eerst de spaan geschuurd en staat nu met een krabbertje de lak uit de ornamenten te halen.

Met de bijboot langs het scheepskerkhof, de laadsteiger van de ferryboot, en langs de grote containerkade. Vervolgens de jachthaven met de ankerboeien en besluiten wat verderop om een kop koffie te gaan halen als bescherming voor de komende regenbuien. En dan de “zonder iets nodig” te hebben zoektocht langs de winkels, van chocolaterie naar Dutyfree shops en de goedkope ramsj winkels. Jacqueline koopt een jurkje en René zet de winkel op zijn kop door naar een mankini te vragen. Het winkelpersoneel verzamelt zich en René vraagt of ze een tanga hebben met uitsnede, om er mee te gaan zwemmen. Gierend van de lach staat het personeel rond ons en laten René zonder het gevraagde object vertrekken. De Chinese eigenaar die normaal alleen maar op zijn telefoon kijkt, wordt wakker en grimast bij de consternatie.

Dan naar de toeristeninformatie en de Alliance Française, de groentemarkt, supermarkt en terug naar de boot. Een drukke dag met veel afwisseling en genoeg indrukken. Aan boord eten we de restanten van de laatste dagen met een heerlijk glas wijn. Plannen maken voor een andere dag.

Groentemarkt Port Vila

Dinsdag, 20 september 2022

Port Vila

René heeft op internet een heuse Hardware-winkel gevonden zodat ik de onderdelen bij elkaar kan sprokkelen om een ontluchtingsapparaatje te maken. Aan de winkel ligt het niet, maar een pijpje zo groot als de schroef die ik in mijn hand heb van de stuurautomaat, blijkt niet aanwezig. Een plastic doorzichtige slang heeft de dezelfde maat en mijn ontluchtingsapparaatje wordt geminimaliseerd naar twee slangetjes in de olieopeningen te draaien en wringen.

Tegenover de winkel is een bakker met lunch en strijken er neer om lunch te eten terwijl van tevoren afgesproken was om de kip van gisteren op te maken met de restant frietjes. Komt met deze actie niets van terecht. Met de warme maaltijd in de maag, naar de wasserette waar Jacqueline zich installeert, om de wasmachines het zware werk te zien doen van het verwerken van al die vetvlekken. De waterzuivering valt in de overuren met het spoelen van het waswater, maar de was is schoon.

Ondertussen heb ik aan boord de ontluchtingsperikelen van de stuurautomaat. Zoals gezegd de slangetjes gaan in de ontluchtingsgaten en met de stang in de langste stand en de automaat verticaal te houden borrelt de lucht via de olie in de slang naar boven. Een dikke 10 cc olie verdwijnt in de hydraulische cilinder en ben trots op mijn werk. De technische ondersteuning van B&G is bedroevend en houden helemaal geen rekening met zeilers die op plaatsen zijn waar geen B&G werkplaats is om een ruilcilinder te kopen. Aan zulke meedenkhulp als voorlopige oplossing heb je niets aan. Als je pretendeert apparatuur te maken en te verkopen die oceaanwaardig zijn dan moet men zich ook kunnen verplaatsen in de mogelijkheid van een reparatie op een kokosnoot eiland in het midden van het niets. Ik hoop dat de serviceafdeling van B&G dit leest!

De wasploeg komt terug met vetvrije lappen en drinken een biertje op het voordek om de zon onder te zien gaan.

Maandag, 19 september 2022

S 18° 00’ 957 – E 168° 26’ 992 – Port Vila Efate

Ver in de verte doemt er een witte gloed op en verwacht Port Vila te zien, twee rode lampen lijken de haveningang aan te geven. De Queen B vaart met een 5 mijl richting doel en zie op de elektronische kaart dat de koerslijn heel dicht naar de wal kruipt. De rode lichten brengen me in verwarring want de ingang tussen de rode lampen komt niet overeen met de binnenkomst in de baai. Besluit om de elektronische kaart te volgen wat maar goed is, want de rode lampen blijken niet de navigatielichten van de baai te zijn, maar twee ver stralende lampen op een berg. Moeilijk diepte in te schatten in het donker is hiermee wel duidelijk bewezen. René heeft het ook moeilijk met de verwarrende situatie maar we landen zonder moeilijkheden in een prachtige ruime baai. De genua inrollen, zet het gereefde grootzeil strak en varen nu met 1 knoop snelheid naar de Mélé baai. Het is veel te donker voor de aanloop en hoeven maar anderhalf uur te wachten op licht.

Het ankergebied licht vlak tegen de stad aan en drop het anker op een diepte van 24 meter. Er werd me verteld dat het diep ankeren is zodat ik hier niet van opkijk. René haalt me uit de droom en zegt op 10 meter te liggen, dat is heel wat comfortabeler en besluit om het anker op te halen. 24 Meter diepte met 75 meter ketting en het gewicht van de 16 meter schakels plus 25 kg anker is een heuse klus voor de ankerlier maar ook voor mijzelf want moet de lier met armkracht ondersteunen. 100 Meter verder gaat het hoopje ijzer weer in de plons en hebben snel goede houvast in 7 meter water.

De dinghy opblazen, buitenboordmotor uit de bakskist en dat met de conditie van een “nacht overgeslagen” staat het klamme zweet al snel op het voorhoofd. Met zijn drieën naar de wal en kijken de ogen uit. Leuke stad, mooie groentemarkt, een markthal vol met toeristische snuisterijen om de ontdekkingsreizigers op de eventuele cruiseschepen te verrassen met de lokale bijouterieën. Bij een bar drinken we een verdiend lokaal biertje, terug slenteren langs de winkels om het “niets” te kopen want de winkels hebben veel van dezelfde Chinese koopjes.

Als de eerste winkel flipflops heeft dan hebben de volgende 10 winkels allemaal flipflops, de aluminium pannen hebben een verdacht gelijk gegoten deksel en weet nu waar het aluminium is gebleven van Sino European Recycling Recources uit Ningbo (voormalig Huiskes Metaal in China). Met een Vanuatu vlaggetje als gastenvlag komen we terug aan boord. De vriezer heeft een zak met een kilo kip en stoof deze met een flinke slok witte wijn en snijd van de aardappels frietjes. Simone en Augustin komen aanroeien en nodigen hen natuurlijk uit zodat de kuip gezellig vol zit met verhalen en een verdiende ankerborrel.

Zondag, 18 september 2022

Dillon’s Bay, Erromango – S 18° 00’ 957 – E 168° 26’ 992

De windvoorspellingen voor de komende 24 uur zijn fors maar uit een goede hoek zodat na schippersberaad, aan boord van de Blue Spirit, besloten wordt vandaag te vertrekken. René is niet helemaal fit maar wil graag weg. Om af te varen moet we ons afmelden bij David aan de wal want we moeten niet vergeten in het gastenboek te schrijven. Met stempelkussen en pen gewapend, voorzien van een goed afscheidsverhaal blijkt David naar de kerk te zijn.

Rina, een opstapper aan boord van de conflictboot, ligt in de hangmat te handwerken omdat de sfeer aan boord van de Mollie beroerd is. Mijn vraag door wie dat komt, blijkt het vooral aan de twee te liggen die zo dringend van boord af wilden en die zich bedreigd voelden door de schipper. Hoe snel kan de sympathie draaien en begrijp veel beter de situatie aan boord. Het is niet de schipper die de sfeer verpest maar een man met een persoonlijkheidsstoornis die met zijn mooie praatjes mij bijna wist te bewegen om zijn probleem mee op te lossen. Ik adviseer: zo snel mogelijk naar Port Vila varen en het koppel van boord. De rust zal terugkeren aan boord en vooral ook de veiligheid.

Terug op de Queen B voorbereidingen voor vertrek en klokslag 12.00 uur anker op om in de luwte van de heuvels van het eiland met gereefd grootzeil en fok, de komende 22 tot 25 knopen wind te beteugelen. De weersverwachtingen krijgen ongelijk want het wordt een prachtige tocht met afwisseling. Onder het eiland door de afschermende bergen weinig wind waarbij de motor gestart moet worden en later met een warrige zee een wind-periode met maximaal 22 knopen, die de Queen B met een bakstagwind de oceaan overdrukt.

In de donkere avond neemt de wind af tot een 17 knopen en de golven krijgen een regelmatig patroon zodat de Queen B met 5 knoop op de klok, met een regelmatig werkende en flipflappende windvaan alles onder controle krijgt.

Meezeieln is geen cruise

Zaterdag, 17 september 2022

Dillon’s Bay

Veel zeilers die het rondzeilen als levensinvulling hebben komen geld tekort. Een oplossing is om te gaan charteren en er zijn verschillende websites die proberen crew en vakantiegasten met captains te verbinden. Meestal hoor ik de horrorverhalen van een mismatch van de kant van de eigenaar van een boot. Als je van leedvermaak geniet dan zijn dit pareltjes van romans, die met de tranen van de bemanning en verongelijkte schippers doordrenkt zijn.

Gisteravond hebben we een fijne avond gehad met de bootmensen in de baai en buiten het vaste clubje waar we mee opvaren heeft zich een Nieuw-Zeeland boot zich gemeld en de drie opvarenden zaten dan ook aan de maaltijd. Vanochtend wordt René opgeschrikt door een dringende oproep over de marifoon dat er een stel direct van de Nieuw-Zeeland boot af wil. We denken dat twee van de drie in een clash zijn geraakt maar wat blijkt er zijn nog twee bemanningsleden dan de drie van gisteravond.

René voelt zich niet zo lekker en vraagt of ik eens wil kijken wat er precies aan de hand is. Bij de boot aangekomen wachten twee hevig geëmotioneerde mensen me op en willen zo snel mogelijk van boord vanwege de verschrikkelijke sfeer aan boord. Of ze met ons mee kunnen varen maar daar voel ik niet veel voor en bied wel aan om te zien hoe hen verder te helpen. Via de wal hoor ik dat het vliegtuig die eens per week hier landt, net vertrokken is en dat er een mogelijkheid is om een week in het appartement van David te verblijven. De man biedt me zijn visgerei aan om hen weg te halen maar weiger absoluut om maar enig gewin in deze situatie te halen en adviseer ze tot kalmte en het er het beste van te maken. In Port Villa, als ze daar aankomen, direct van boord stappen. De man vertelt dat het zijn eerste zeereis is, en dat deze een onderdeel is van zijn praktijktest als aankomend schipper. Ben benieuwd hoe dat monsterboekje eruit komt te zien als de schipper dit in moet vullen.

René is behoorlijk ziek en voelt zich lamlendig zodat besloten wordt om een dagje extra te blijven. Samen uit, samen thuis en het voor elkaar zorgen als er trubbel is. Op de wal hebben we nog een klus voor de man met zijn kapotte stroomregelaar voor zijn zonnepanelen. In de voorraad troep van “je weet maar nooit of je het nog eens nodig hebt” duik ik een oude kleine regelaar op en geef het de man met een tekening hoe deze aan te sluiten. Als er iemand is die je glazig aan kan kijken dan is het deze man, ik leg het twee keer uit hoe de aansluiting is en hij vraagt tenslotte of ik het voor hem wil doen. Bij zijn hut aangekomen word ik de steentijd ingetrokken met een paar moderne dingen zoals een zonnepaneel op dak. In de hut is het donker en op een mat ligt een vrouw, de kinderen kijken argwanend naar me en de man schuift de accu naar me toe waar de aansluiting op moet komen. Eerst maar eens vragen waar de zonnepanelen zijn en zie dat de aansluitingen door Catweezle zijn uitgevoerd. René meet de accu door en deze geeft een aardige piekspanning van 5,2 volt welke bij 11,9 volt al als overleden wordt beschouwd. Deze accu is dooier dan dood en heeft de uiteindelijke bestemming Huiskes Metaal en moet de man teleurstellen. Ik monteer de regelaar en zeg hem op zoek te gaan naar een goede accu.

We brengen René naar zijn kooi en gaan een kopje koffie doen bij de Huawaiki. Gezellige mensen en lachen om enkele voorvallen van gisteravond en roepen “oh en ah” over van het leed van de boot naast ons. Met de dinghy varen we langs de kust en gaan zwemmen in het natuurzwembad van de rivier waar het druk is met de plaatselijke jeugd. Wat is het heerlijk om in zoetwater te zwemmen, met de handen onderwater het zout afwrijven en je mond te vullen om vervolgens weer uit te spugen. Met de bijboot terug naar de Queen B en roepen Simone en Augustin op voor een safe trip naar Port Villa waar we hen weer zullen zien.

David.

Vrijdag, 16 september 2022

Dillon’s Bay

David staat ons al op te wachten aan het keienstrand. De golven duwen de dinghy naar de stenen en moet in het water springen om Kwienbietje gecontroleerd op de keien te zetten. David ontvangt ons in een heuse jachtclub, clubvlaggen en landsvlaggen aan het plafond, gastenboeken op tafel, prachtig uitzicht over het ankergebied en baai. Dit is onverwacht en David heeft hard gewerkt om dit allemaal tiptop in orde te brengen. Trappen, aanplanting, aparte keuken en terras. David is een 70’er en loopt kwiek door het dorp, stelt ons aan verschillende mensen voor en bijna iedereen blijkt wel een neef te zijn.

Een prachtige natuurlijke omgeving, de mensen in hutjes, de tuintjes goed verzorgd, de kippen en honden lopen in een tuin van Eden rond. Varkens snuffelen over het erf, houtvuurtjes verwarmen de pannen, vrouwen zitten bij elkaar en vouwen een geprakte groenten-substantie in een groen blad om deze te koken. Jongens lopen met grote kapmessen om in de natuur wat te scoren. Sandelhout, bomen om een kano van te maken, een soort hardhout met kapverbod omdat de Chinezen deze bomen allemaal probeerden te kopen.

In een natuurlijk bassin van de rivier kan er gezwommen worden. Vorig jaar is door extreme regenval de rivier als een soort van Tsunami door het dorp geraasd en heeft veel bomen en huizen in zee gespoeld. De schade is duidelijk te zien en lopen door het veel te grote rivierbed waar de stroom water nu maar braaf doorspoelt.

David nodigt uit voor een avondmaaltijd gekookt door zijn vrouw Roda en gaan op de aanbieding in. Terug naar de Queen B waar ik een provisorische lunch maak en de generator aan de praat probeer te krijgen. Dat lukt natuurlijk niet en weet nu zeker dat de zuigerveren vastzitten. Wel lukt het me om de toerenteller te repareren voordat we naar de wal varen voor het avondeten. Een Nieuw-Zeelands schip komt binnen en de bemanning wordt direct uitgenodigd door David voor het avondeten. Het is niet mijn haute de cuisine, maar voor de kas van David is het welkom en hij maakt er een hele show van, gitaarspel en het zingen van de kinderen zorgen voor een geslaagde avond.

Donderdag, 15 september 2022

Port Resolution Tanna – Dillon’s Bay Erromango

De hele nacht lig ik te wachten op 4 uur. Afgesproken is om 4 uur op te staan om rond halfvijf van anker te gaan voor vertrek naar Erromango. Om drie uur draai ik me nog een keer om in bed, om dan wakker te schrikken om halfvijf. Dit overkomt me maar zelden, dat ik me verslaap en roep snel René op, die al vertrokken is. In het begin van de baai zie ik een toplichtje de nacht uitvaren.

Voorbereiden binnen voor vertrek en sta snel bij het anker om deze te lichten, Jacqueline staat aan het roer en draait het schip naar de koerslijn om de baai uit te varen. Zeiltje omhoog en de motor even bij laten staan om ongeveer op de hoogte van René te komen. De wind neemt toe en de golven komen uit twee verschillende richtingen. Het goede nieuws is de snelheid en het slechte is het gerommel en geschommel van de boot die uitslagen van 40 graden maakt tussen de verschillende golven. Vasthouden met één hand voor de boot en één hand voor jezelf.

In de verte zien we Augustin varen en die haalt met een grote snelheid ons in. Later opgestaan en het eerste binnen, de laatste zullen de eerste zijn. Met gereefd zeil vastgezet met bulletalie, overslaande fok schommelen we met zuidoostenwind naar het noordwesten en zien al snel het eiland Erromango opdoemen. Erromango is bekend van kannibalisme en er blijken drie missionarissen opgegeten te zijn. De laatste nog in 1933. De botten liggen in skullcave en bij nader onderzoek is vastgesteld dat de botten gekookt zijn, zodat bewezen is dat het woord van God gesmoord is in een bouillon. De bewoners blijken er spijt van gekregen te hebben, en aan de directe nabestaande is er berouw getoond en de Dillon’s Bay omgedoopt in Williams Bay. Toch vermelden alle kaarten nog steeds Dillon’s Bay en wordt het een beetje onduidelijk.

Bij aankomst ligt de Huaweiki al voor anker en is David te gast. David is de zelfbenoemde havenmeester van de baai en heeft een jachtclub. Hij nodigt ons uit voor een bezoekje morgenochtend. De Blue Spirit komt binnen en David roeit met zijn boomstam naar een goede ankerplek waar René niet zo tevreden over is omdat hij ligt te rollen en wij redelijk stil, toch blijft hij liggen.

Een mooie zeildag en een goede overtocht met behoorlijk geschommel, is het prima om tot rust te komen en laat de plaatselijke bevolking nog even met rust. Ben bang voor pottenkijkers en vooral voor die grote zwarte potten waar ik ver weg van blijf.

Port Resolution

Woensdag, 14 september 2022

Port Resolution

Deze week is voorbijgevlogen en krijg een tas met herinneringen en indrukken mee. Afscheid nemen van de mensen in het dorp, afscheid nemen van de middeleeuwse dorpen met de honden, kippen en biggen rond het palmdak huis. De centrale plaats waar gevoetbald wordt, cricket en nu de lijnen uitgelegd voor de hardloopwedstrijd. De spelletjes en de competitie wordt door gemengd oud en jong in teams gespeeld. Ik ben al snel bekend geworden van de lolly’s en de kinderen vragen op afstand om een lolly.

Jacqueline loopt naar de hut waar ze een tasje heeft gekregen en laat daar wat achter als ruil. Een hand tot afscheid voor de Chief van de Chief, Stanley die al reikhalzend aan het uitzien naar de nieuwe boten die net aangekomen zijn.

Vanochtend de koelkast getest en ben nu helemaal overtuigd dat het een koelgas probleem is. Whorrie goeden dag zeggen, zo ook de man die zijn huis aan het bouwen is. Ik beloof hem dat als ik terugkom dat ik in het nieuwe huis zal slapen, hij moet er erg om lachen. Verbazingwekkend hoe snel je opgenomen wordt in deze wereld maar ook versteld staan over de zogenaamd doorzichtige boerenslimheid namelijk de visser die langs komt en vraagt naar brandstof. De vis die hij vangt zou dan voor mij zijn. Een tweede Doctor No Fish (zie weblog Jamaica) zodat we daar niet intrappen. Morgen vertrekken betekent de rommel van het dek de kano in de tas en de bijboot opruimen. Het is goed zo en zeker nu het ankergebied met 7 boten een beetje vol begint te worden.

Dinsdag, 13 september 2022

Port Resolution.

De Four Wheel Drive ploetert zich van gat naar gat. De weg is meer dan slecht te noemen en de chauffeur voelt zich vereerd met alle complimenten die ik hem geef. De vulkaan komt steeds dichterbij en de grijze wolken stijgen vanuit de vulkaankrater naar grote hoogte en de as vermengt zich met de wolken. Met een aantal auto’s komen we bij een pad dat naar de rand van de krater leidt. Bij het uitstappen van de auto voelen we de berg trillen en grommen, in de omgeving stomen rookpluimen uit de verschillende onzichtbare gaten van de berg.

Het pad moeten we wandelend beklimmen en gaat slingerend omhoog via een as-landschap, het lava poeder kruipt overal tussen en bij het wrijven over de huid, voel je het poeder. Bovenop is de eerste kennismaking en horen wel het geluid van de ontploffingen maar zien het nog niet. Door het opbouwen van druk in het binnenste van de berg komt het elke 3 tot 5 minuten tot opspattend vloeibaar gesteente. Gelukkig staan we aan de windzijde zodat de warmte weggedrukt wordt, zo ook de as-rook.

Na een eruptie, het lijkt alsof de deur van de hel opengeschoven wordt om een schoongebrande ziel naar de hemel te sturen. De gids gaat ons voor langs de bergkam naar een betere plaats om de krater te zien en nu worden we geconfronteerd met de rode gloed, de opspattende klodders, het vuurwerk van weggeslingerd gesteente gevolgd met weer een zwavelachtige dikke wolk van grijs stof of soms witte rook. Het ruikt naar zwavel, een hogedrukpan die telkens zijn stoom wegblaast, het is om stil van te worden. Mijn fantasie gaat op hol, de hel, het vagevuur, maar wat is dat eigenlijk?

Mijn jeugdvoorstelling is van een groot vuur waar je terechtkomt bij duivelachtige figuren met een drietand en een staart met weerhaken, dat blijkt de hel. Het vagevuur blijkt niet zo streng dan ik dacht, maar een plaats volgens de katholieke traditie waar de zielen van de gestorvenen verblijven en die nog niet voor al hun zonden op aarde hebben geboet. Niet zo ernstig gezondigd hebben dat ze een plaats in de hel verdienen. Na loutering in het vagevuur zou de ziel naar de hemel opstijgen en dat is nu net wat ik telkens zie als er weer van dat opspattende gesteende met een wolk van zielen naar de hemel gestuurd wordt.De donkerte accentueert gloed van de kokende massa en nu wordt de berg en de wolken aangegloeid, de foto’s geven een ander beeld dan dat je dat met de ogen ziet. Deze smeltpot met de bezoekende mensen, de lampen van de gidsen die het pad aanschijnen, het wegzakken van je schoenen in de poeder en het gerommel en het gedonder maken je heel klein.

De auto rijdt met het schijnsel van de koplampen terug naar de basis, de kuilen lijken nu dieper en de wagen helt soms vervaarlijk over toch komen we veilig terug bij de haven en varen met de dinghy in het donkere terug, nog even een laatste zoekende blik vanaf het zwemplatform als ik me het zand van het lijf spoel. Dit was de vulkaan Yasur, 361 meter hoog, een krater van 400 meter in diameter, strombolian erupties, welke over het algemeen veilig benaderd kan worden, een heilige plaats voor het dorp Sulphur Bay.

Markt Lenakel

Maandag, 12 september 2022

Port Resolution.

Vroeg op om met de auto met de laadbak vervoerd te worden naar de hoofdstad Lenakel. Er is niet genoeg plaats in de auto zodat er een zestal mensen in de laadbak geladen worden. De auto rijdt in het eerste stuk van het traject van kuil naar kuil en kan dat alleen maar in de fourwheel drive. In de cabine word ik al als een boksbal op en neer geschud en heb het te doen met de mensen in de bak. De takken zwiepen over het dak zodat het bukken is achterin. De auto ploegt zich door een soort van watergang omgeven door overhangende bomen en takken. Veel mensen maken lopend gebruik van dit pad en moeten opzij gaan staan als de auto grommend en brommend voorbij wil. Een uur voordat er een stukje begaanbare weg is gevonden komen we aan de voet van de Yasur. De vulkaan die een doods maanlandschap heeft weten te creëren door het lavastof wat in de verre omtrek een soort woestijn heeft weten te veranderen. Bij het stoppen horen we de vulkaan regelmatig grommend een boer laten en aan de intensiteit van het geluid voel je gewoon de krachten die daarboven in die kokende massa spelen. Het lava-stof is een prima glijbaan voor snowboards en sommigen glijden van de berg af, als ware het, sneeuw. Jammer dat we dit vandaag niet zien en hoop op een demonstratie morgen. Na de berg gaat de auto de hoogste berg over van het eiland en krijg bewondering voor de kracht van de motor want het gaat stijl omhoog en op de top is er een mooi overzicht over een kant van het eiland. De witte likkende zee aan de voet van het eiland, de groene bossen en het hoofddorp Lenakel. Lenakel is de hoofdstad van Tanna maar moet toch echt in de vorige zin hoofddorp schrijven want het blijkt een verzameling huisjes te zijn met evenveel schuurtjes waar een winkel in is gevestigd. Drie houtenstellingen met een paar flessen olie, Lunchmeat in blik, kipstukjes, soja en nog wat simpele dingen zijn bijna de standaarduitrusting van deze supermarkten. Bedroevend beperkt en met de boodschappenlijst in de hand blijkt deze al snel niet bruikbaar te zijn.

We gaan redeneren wat hebben we echt nodig van de winkel en dan kom je al snel uit dat het niet zoveel is. Groenten zijn te krijgen op de markt, vlees is niet echt noodzakelijk en is te vervangen door een stuk vis, brood is te vervangen door wat crackers. Ik zou graag een fles wijn willen hebben maar als ik de prijzen zie dan gaat de dorst snel over. 35 Euro voor een slechte slobberwijn stap ik over op water met limoen. Een blikje bier voor 3,50 Euro is ook al een hele drempel en besluit om eerst de voorraad aan boord op te maken. Opvallend is dat er zo weinig alcohol gebruikt worden door de autochtonen en het is meer op Kava gericht voor de mannen na 1700 uur. Met een tas vol met lolly’s om aan de kinderen uit te delen, blikjes pinda’s, een pot jam verder afgevuld met groenten zijn we al snel uitgekeken op deze Hoofdstad van het Niets. De internetverbinding is dan weer een gelukkige uitzondering want dankzij de Chinese Digicell verbinding hebben we weer contact met de wereld. Een 72 berichtjes piepen het apparaat binnen, en kan eindelijk de familieleden bellen.

De terugreis maak ik mee in de bak en krijg een wijds uitzicht al hobbelend en schuddend vanuit de laadbak. In de laadbak is de communicatie met de plaatselijke bevolking tussen alle boodschappen een bijzonderheid. Iedereen gelijk, arm of rijk op zulk moment. De kinderen die terug naar huis moeten lopen van school worden gastvrij in de wagen geladen en vinden wel ergens een plekje tussen de vele benen en armen in de bak.

Moe van de reis trek ik me heerlijk terug in de digitale wereld waar de afstand bepaald wordt door de tijdverschillen.

Zondag, 11 september 2022

Port Resolution.

Zondagochtend merken we al aan de activiteit van het water want er is niemand te zien. Rustig water, de stoom uit de berg houdt zelfs rekening met de zondag, de vissers zitten thuis. Jacqueline poetst en rommelt en ik probeer de kompasverlichting te repareren. Dat gaat niet helemaal goed en moet de zekering opsnorren want er is ineens geen 12 volt meer in de stuurstand. Wordt vervolgd. Rond half één is het waltijd en willen de dames zien Cricketspelen. Het duurt allemaal wat langer want eerst moet de dominee van de Presbyteriaan-kerk klaar zijn met de dienst. De kinderen zitten om ons heen en deel lolly’s uit, de dames leggen uit hoe het leven in deze kleine gemeenschappen gaat. De familie arrangeert de huwelijken en de meisjes die uitgehuwelijkt worden moeten meestal verhuizen naar een ander dorp. De jongens blijven. De kinderen die goed kunnen studeren gaan naar Port Villa voor de universiteit en blijven daar meestal omdat er meer geld te verdienen valt met studie in de stad in plaats van het dorp.

Om 1300 loop ik naar het restaurant Chez Leah en geef aan dat we om 1700 uur willen eten met 5 personen. Leah is verheugd over de klandizie en spreekt af dat om 1700 uur 5 keer een kip menu heeft. Om 17.15 zitten we rond de tafel maar er is nog geen kip. Ik zie een oudere vrouw met een groot mes achter de hut wegsluipen en Lea komt vagen of we nog een uurtje tijd hebben want de kip is er nog niet. Ik moet behoorlijk lachen en ben helemaal niet verbaasd dat de kip op zondag geen zin heeft in een uitje. De kip wordt gevangen, geplukt en gebakken terwijl wij aan de voorkant van het restaurant het er het beste van maken. Het wordt een echte SABENA, meer vlieguren dan de hele maatschappij Sabena op de teller heeft staan en de kwaliteit is van de orde Such A Bloody Experience Never Again. Kasgeld is er niet en of wij wat groenten willen hebben als wisselgeld. Met ster het slechtste restaurant van de omgeving maar we hebben wel veel gelachen en voelden ons zeer welkom bij de gehele bevolking.

Jong geleerd, oud gedaan

Zaterdag, 10 september 2022

Port Resolution.

De ochtend begint kalm en besteed wat aandacht aan het schoonmaken van de achterkant van het schip. De loospijpen laten een spoor na van allerlei viezigheid en de rvs uitlaat heeft een vieze bruine roestige baan. Poetsen, polijsten en anti-roest met de benen in het water op de zwemtrap. Jacqueline is met de kano naar de buren en zo heeft ieder zijn rustmoment. Om 13.00 uur is het verzamelen om een wandeling langs de kust te maken, de start gaat niet gemakkelijk want we komen op een mooi strandje maar het loopt dood zodat we terug naar het dorp lopen om van daaruit op het grote lange strand van 2,5 kilometer uit te komen. Suzanne wordt verblijd met kleding en wat lekkers als ruil voor de papaja en wat groenten.

Het strand loopt wat steil naar beneden en het zand boven de vloedlijn is zacht. Op de vloedlijn en in het water loopt het wat gemakkelijker maar het blijft een stevige uitdaging om de 2,5 kilometer door het zand te ploeteren. Op het eind komen we vader en zoon tegen die met speer en pijl en boog aan het vissen zijn. Lobster is het doel, maar nemen ook bij gebrek aan, de kleine krabben in het mandje. Ik vraag of we verder kunnen langs de zwarte lava stenen en de jongen bevestigt dat er verderop een pad naar boven is. We klauteren verder maar het wordt steeds meer een uitdaging om van de ene steen op de andere te springen. Wat verder op vragen we het nog een keer aan een visser met een speer en hij wijst naar een pad langs de kustlijn. Hij heeft er plezier in hoe de dames klimmen en geeft ze heel galant een hand ter ondersteuning. Hij wijst ons de weg en dat is maar goed ook want nu gaat de reis door de jungle. Bomen met aardwortels van meer dan 500 jaar oud, varens, hoog gras en met een kapmes slaat de man de weg vrij en wuift met een tak varen de muggen en spinnen van het pad. Een mooie wandeling tussen de wildernis met afwisseling van de groentetuinen die her en der verstopt in het bos liggen. Hij loodst ons door een dorp en op het kruispunt van de weg wijst hij de weg naar het dorp. Met een zak vol lolly’s maken we hem blij want ik heb jammer genoeg geen klein geld bij me. Een uitdagende tocht met een mooie belevenis, via enkele nederzettingen van huisjes met palmblad daken, rokende keukens en veel kinderen is het steeds Alo roepen om gedag te zeggen. Dit Tanna is één van de mooiste momenten en belevenissen die ik ooit heb gehad.

Voor het dorp treffen we nog een aantal mensen die op de bus wachten. De bus is een vrachtauto met een paar banken en maken de kinderen blij met het restant van de lolly’s. Een oudere man met markante kop, grijs, woeste baard wil ook graag een lolly en gaat lachend op de foto. Plezier maken en goede zin houden in het leven, zit in de gewoonte van deze mensen.

Aan boord drinken we gezamenlijk een borrel bij de Blue Spirit en sluiten een onvergetelijk dag af.

Huis op Tanna

Vrijdag, 9 september 2022

Port Resolution.

Om halfzeven is Robson met twee vissen bij de boot en ik reken hem af met mijn laatste kleingeld. Bij deze temperaturen is het beste om de vissen direct schoon te maken en fileer ze. Prachtige moten vis die voor een prima maal moeten zorgen vanavond.

De koelkast omdraaien, de generator starten en de koelkast blijkt gewoon een kast geworden, want koelen doet hij niet meer. Dat wordt een jachtclub met warm bier, de bar is nog niet open. De immigratie laat niets van zich horen zodat we de heren maar bezig laten zijn wat belangrijker is. De Fransen vertrekken en een Argentijnse boot komt binnen. Simone en Augustin stellen zich voor en hebben direct een klik zodat we nu in plaats van drie nu met zijn vijven optrekken. Een wandeling langs het strand en komen in de buurt van de stomende stenen waar de lokale bevolking eten kookt in de warme poelen. Sheila wacht ons op en wil ons graag rondleiden. Ze laat zien dat je bananen kunt koken en brengt ons naar boven waar een groot gat in de berg dikke wolken stoom naar de wolken stuurt. De saunawarmte met de zwavelgeuren doen me denken aan het orakel van Delphi. Van de stoom verder naar boven waar uit de berg een soort van klei gevonden wordt die gebruikt wordt om je huid te versieren in de kleuren blauw wit en rood. Jacqueline en Simone zien er al snel uit als indianen wat beneden temeer bevestigd wordt bij de rondleiding van het dorp van Sheila waar we geconfronteerd worden door een aantal jongens die op jacht zijn met pijl en boog. Speren met drie ijzeren pinnen die zorgen voor een grotere trefzekerheid. Overweldigend door de indrukken, de schoonheid, de simpelheid, de kunst om van niets iets te maken, de gezapige leefstijl en het voor elkaar zorgen in familieband. Iedereen rijk en niemand heeft geld. Een vrouw in het dorp maakte melding van honger maar dat werd direct ontzenuwd, omdat ze dan uitgestoten zou zijn of niet wilde werken. Dit is weer de andere kant van de medaille als je niet past in het sociale systeem.

Stanley blijkt de grote man van deze gemeenschap te zijn en iedereen verwijst naar Stanley, die verdeelt, de dienst uitmaakt, het vervoer regelt. Deze zoon van de Chief is een grotere Chief dan de Chief.

Jacqueline heeft een voorzichtige band opgebouwd met Suzanne waar Papaja geruild wordt tegen kinderkleren. Twaalf kilometer lopen door de teletijdmachine van Professor Barabas, gaan we terug aan boord met René waar we met de uitwisseling van de indrukken een heerlijke moot vis eten.

kano

Donderdag, 8 september 2022

Port Resolution, Tanna

In afwachting van de douane, wil ik aan de koelkast beginnen van Whorrie, maar nadat hij me uitgelegd heeft dat het lampje van aan/uit brandt en dat de compressor functioneert, is er voor mij maar 1 remedie, koelkast op zijn kop draaien en 24 uur wachten. Het blijkt geen elektriciteit probleem te zijn. Alhoewel, de draden zijn onbeschermd aan elkaar vastgeknoopt, kabels liggen in het gras zonder isolatiemateriaal en gruw van het amateurisme maar wat wil je als in het dorp in teletijdmachine 500 jaar op en neergesmeten wordt, dan is in het land van de blinde elektriciens, éénoog Meester Ampère. Whorrie schaamt zich een beetje voor de situatie maar doet er verder weinig mee. De Bio-security ambtenaar arriveert en gaat uitgebreid aan de lange tafel zitten om de papierwinkel te klaren. Geen enkele controle van de lange lijst verboden levensmiddelen zodat de meeste schepen bij aankomst zonder verse voorraad zitten, en je kunt niet aanvullen omdat er geen winkel is. Blij dat de laatste uien niet geofferd worden aan de heilzaamheid van de Bio-security ondanks alle waarschuwingen van No eggs, No fish, No meat, No vegetables, No seeds, No alcohol, No sigarets, No drugs en dit log zal te kort blijken als ik doorga.

Na dit eerste teken van leven van de Vanuatu-aanse overheid varen we terug aan boord om op de douane en de immigratie te wachten. Na een uur worden we opgeroepen en de douane is aangekomen. Keurig en correct afgewikkeld voelen we ons al bijna welkom in het land van de officiële documenten. Nu nog de immigratie maar deze laat niets van zich horen dan een antwoordmachine waar we niets mee kunnen.

De Franse boot maakt snel gebruik van de mogelijkheid om de Yasur te bezoeken en wij gaan een stukje wandelen door de prachtige omgeving. Het dorp met de palmbladeren huisjes en gevlochten bamboe matten. Het is zwaaien naar de mensen en altijd weer even een praatje maken. De kinderen komen naar ons toe, de honden lopen vriendelijk met je mee. Wat een mooie indrukken en wat voel ik me hier thuis en welkom.

De rook uit de berg blijkt stoom te zijn wat door de vulkanische activiteit van warmte en het resterende water van de berg in grote wolken doen opstijgen en varen met de bijboot naar een gat aan de vloedlijn en de berg. Het water wordt steeds warmer dicht bij het stomende gat, de zwavelgeur komt je tegemoet en het is alsof de dikke stomende warmte je een saunabad geeft. Bij het terugvaren houd ik een visser aan voor een bestelling vis morgenochtend. Robson zit in zijn uitgeholde boomstam en knikt instemmend.

Yasur Vulkaan

Woensdag, 7 september 2022

Port Resolution, Tanna.

Wakker worden in een nieuwe wereld. Vissers vissend in uitgeholde boomstammen met een drijver naast de boomstam. Er is bewoning in de buurt want er zijn volgens mij vuurtjes in de bergen. Later blijken dat stomende gaten in de berg te zijn van vulkanische warmte die het vocht doet opstomen in grote witte wolken. Gaten op de vloedlijn van de bergen zorgen voor eenzelfde fenomeen en je ruikt de zwavel met de warmte vn de omgeving. We gaan niet voor niets naar een werkende vulkaan maar dat het hier zo merkbaar is. René blijkt helemaal euforisch te zijn en beschrijft het als een soort van geluksmoment. De Queen B naast zich als geruststelling en de prestatie als solozeiler. Dit ruikt voor hem naar meer en maakt nu al plannen. Na de koffie lopen we naar de Yachtclub Port Resolution waar Whorrie de manager is. Een erg leuke kerel die gedienstig is om overal mee te helpen. Ook hij heeft een probleem omdat zijn koelkast het niet meer doet, na twee jaar door Covid stilgestaan te hebben. Ik bied aan om morgen te gaan kijken of het probleem op te lossen is. De catamaran met de Fransen die gisteren voor ons zijn binnengelopen hebben maar weinig tijd en willen zo snel mogelijk inklaren, de vulkaan zien en doorvaren naar Thailand. Na de aanmelding bij de overheid zijn we verder vrij om te gaan en gaan op verkenning naar het dorp.

Wat een wondermooi dorp! Rieten huizen waar de armoe als schoonheid afstraalt met allemaal lachende mensen. Veel kinderen op school, voetballende jongens en meisjes. Met een gulle open lach en het meteen klaar staan voor een praatje is het gemakkelijk om contact te maken met deze mensen. Ik kijk mijn ogen uit, de kippen, varkens, biggetjes en veel goedaardige honden die ons begeleiden.

De plaatselijke jeugd loopt uit om samen met ons een rondje door het dorp te maken waar we Suzanne ontmoeten die direct de tijd neemt om met ons mee te lopen. Ze toont de weg naar de oceaan waar de golven met kracht op de kust beuken. Wij vinden het met de wind nogal meevallen maar wordt door Suzanne als veel wind ervaren.

Port Resolution is als eerste bezocht door Captain Cook in 1755 De vulkaan Yasur werd door hem de Vuurtoren van de Pacific genoemd. De Yasur is al 800 jaar actief en is een van de weinige vulkanen die je van dichtbij kunt benaderen. We zijn speciaal naar Tanna gevaren om dit fenomeen te bezoeken en stel me er veel van voor. De vulkaan geeft in de nacht bij onbewolkte hemel een rode gloed en vandaar de benaming Vuurtoren van de Pacific.

Tanna Vanuatu

Dinsdag, 6 september 2022

S 19° 17’387 E 171° 06’019– Port Resolution.

Het is een zware nacht en ben erg bezig met de zeilen, de wind neemt toe en de zee bouwt zich op en vind het verstandig om rekening te houden met de voorspelling van 18 knopen tegen om de kotterfok te plaatsen om de boot rustig te maken. Consequentie is wel dat i geen hoogte meer kan maken en vaar maar op en neer. Op de AIS zie ik de Blue Spirit in de buurt en die heeft hetzelfde probleem als de Queen B dat het schip moeilijk overstag gaat en dat de vooruitgang nul is.

Toenemende wind en het telkens overstag gaan maken me vermoeid en besluit om een veel grotere slag te maken richting Noord zodat ik met het gereefde zeil in combinatie met de kotterfok, rond 5 uur in de ochtend wat rust kan nemen en de wacht aan Jacqueline over laat. De windvaan laat ons niet in de steek en is de constante betrouwbare factor. Al flip flappend gaat de vaan op en neer en zigzagt zich door de golven. Regelmatig een golf over het dek, spetters in de kuip en de bewolking neemt toe. Een extra versnelling van wind uit wat regenwolken. We varen onder een brug van donkere gitzwarte wolken, een prachtig maar dreigend fenomeen, namelijk aan twee kanten een front verbonden in de hoogte met een donkere wolkenmassa. Het begint te regenen en weet nu zeker dat we in een trog zitten. Ik houd rekening met een 24 uur vast te zitten in deze penibele situatie en probeer wat slaap te vatten. Ik val bijna direct weg in een droom als Jacqueline me na een halfuur wakker maakt. In eerste instantie knorrig van wat nu weer, schiet ik in de blije modus omdat de wind gedraaid is naar het Zuidoosten in plaats van het Zuidwesten en moet zelfs afvallen om de Queen B met een steeds ruimere koers richting 240 graden te sturen. De windhoek zorgt ervoor dat de golven gemakkelijk van achter opgevangen worden, het schip gedraagt zich een stuk rustiger door deze achterlijke koers en ik vier inwendig feest. Wat een wending van gemoedstoestand door de verandering van de windhoek en begin direct te rekenen wanneer de aankomst zou kunnen zijn. Woensdagochtend komt nu in het vizier en dat zou dan nog een 24 uur eerder zijn dan waar we rekening mee hielden bij vertrek.

Ik rol de kotterfok in, zet wat meer zeil en de Queen B begint weer zoals de eerste dagen te varen, regelmatig 6 of 7 knopen op de klok en reken me rijk dat het wel eens zeven uur kan worden vanavond.

Het eiland voor de kust van Tanna doemt op. Een grote puist van een rots 600 meter hoogte recht uit zee, doemt op uit de bewolking en krijgen moesson -achtige regenbuien over ons heen. De bimini is een werkelijk zonnetent want als regenscherm geheel ongeschikt want de regen loopt in straaltjes door het doek heen. Ik ga binnen staan om de regen te ontlopen maar uiteindelijk ben ik door het op en neer lopen naar de windvaan of even gaan zitten omdat het droog lijkt doorwater nat. Bij deze temperaturen is dat geen probleem alhoewel het hier een stuk koeler is dan de gebieden die we de laatste jaren bevaren hebben.

De avond valt en pas bij 5 mijl voor de kust van Tanna zijn de contouren van de bergen te zien en varen naar een mistig gebied. Het is niet aantrekkelijk om Port Resolution aan te lopen maar met behulp van de ondersteuning van het kaartprogramma loodst Jacqueline me naar de baai ingang. Drie lampen voor me waarvan 1 beweegt, het is moeilijk te plaatsen en ook de diepte van de verlichting in de nacht is het moeilijk bepalen of het een schip op anker is of een lamp op de wal of een vissersboot die voor ons ligt te vissen. We varen op kalme snelheid de baai in en zien op het eind drie boten liggen waarvan het bewegende schip ook voor anker gaat. Rond 22.30 ligt de Queen B vast en drinken een ankerborrel om heel trots en blij dat we er zijn naar bed te gaan. Dit was al met al een hele mooie voorspoedige tocht, met een spannend einde maar alles is goed gekomen.

Zuid wester.

Maandag, 5 september 2022

S 19° 00’291 E 172° 26’723 - S 19° 17’387 E 171° 06’019

Met de Blue Spirit is geen contact meer te krijgen en wanen ons nu helemaal alleen op de oceaan. Het voelt natuurlijk en de bovenstaande zin geeft meer drama aan dan het is. Met een heerlijk windje de weg vervolgen richting west en met het vooruitzicht van een vroegtijdige aankomst. Wat een mooie tocht en krijg mijn vader aan de telefoon en geef aan dat alles onder controle is en dat we genieten van het mooie weer. Gieljan wordt gevraagd om een berichtje te sturen naar de douane dat we eerder aankomen dan verwacht. En dan piept de berichten-box van de satelliettelefoon dat de wind naar Zuidwest draait en langzaam gaat toenemen tot zelfs 18 knopen. Dat wordt scherp aan de wind varen en dan nog is de koers van 240 graden niet haalbaar als de wind uit 225 graden komt. Een beetje versteld van het slechte nieuws is de enige oplossing zo snel mogelijk doorvaren zolang je kunt.

Een klein feestje voor het bereiken van de nog te gaan van 100 mijl en ruiken nu al stal terwijl het nog altijd 180 kilometer zeilen is. Rond 2300 draait de wind en krijgen deze met een 8 knopen tegen vanuit het westen. Onze koers is 240 graden zodat we moeten kruisen om dichterbij het doel te varen, maar met de dwarstaande golven, te weinig wind en ook nog eens tegen maken we geen voortgang meer en er zit niets anders op dan positie te houden en proberen wat hoogte te maken. Met grote zorgen voor hetgeen komen gaat varen we de dag uit. Op de kaart kijk ik naar mogelijke ontsnappingen zoals de luwte van een eiland maar er is niets van ons zuid of noord, terugvaren is geen optie en west opkruisen gaat niet. Ik zie geen andere taktiek als 5 mijl noord en dan 5 mijl zuid te varen om te hopen op niet al teveel wind en op een snelle weersverandering.

Bakstag gebroken, mast overboord

Zondag, 4 september 2022

S 18° 28’334 E 174° 18’637 - S 19° 00’291 E 172° 26’723

De dag wisselt en de wind blaast een 22 knoop, het schip kraakt op de binnenbetimmering, de borden klikken en de kopjes rammelen. De handdoeken uit de kast om het porselein tot stilte te manen. De giek begint te kraken en de achterlijn van het grootzeil laat een schurend wringend geluidje horen. De zonnepanelen klappen zachtjes op de bimini waar de stangen waar de zonnepanelen op liggen telkens een droge klik laten horen. Geluiden zijn niet erg als je maar weet waar ze vandaan komen en dat het bekend is dat deze geen kwaad kunnen. Het zijn vaak de droge klikken of kraken waar je naar op zoek moet om ze te vinden. Meestal denk en verwacht ik het ergste maar het valt veelal mee en kan het snel geregeld worden met een handdoekje of gewoon rechtzetten. De grootste herriemakers zijn een rol. Denk hierbij aan een zaklamp, deodorantbusje, batterijtje.

De nacht is om te zwijmelen met een licht bewolkte donkere hemel waar de wolken goed in uitkomen bij de heldere halve maan. De zee blijft knorrig en hobbelen voortgedreven door de windgolven en een onvoorspelbare swell van 2.10 meter golven met brekende toppen die onder het schip doorglijden. Soms een beetje opklimmend tegen de romp met wat spetters in de kuip. Wat ben ik blij met de reparatie van de nieuwe loospijpen in de kuip. Wat ben ik blij met de reparatie van de bakstag bij deze wind en druk op het zeil, juist op de stag die vervangen is.

De golven en de wisselende winden zorgen voor een vorm van onrust en kan slecht slapen. De laatste 42 uur maar twee uur geslapen is niet comfortabel en doe het met hazenslaapjes van enkele minuten. Even wegdromen in mooie gedachtes en weer wakker schieten. Het valt me op dat hoe vermoeider ik word, hoe mooier en liever de gedachtes worden met allerlei onderwerpen en flashbacks van vroegere situaties. Herinneringen aan mensen waar ik al lang geen contact mee heb gehad poppen zich op als een mooie droom. Dit geeft me ook rust en voel me niet te vermoeid.

In de loop van de ochtend draait de wind naar Oost Noord Oost en is een achterlijke wind geworden waar de zeilen met de bulletalie gezekerd moeten worden bij deze “kan net niet, kan net wel” koers. De bewolking komt over de mast heen en krijgen in de nacht nog contact met de Blue Spirit welke later op de dag weg zal vallen. Mijn marifoon blijkt geen groot bereik te hebben en kan een range van maximaal 7 mijl aan. De voorspelling geeft een draaiende wind aan naar het Noorden en dat blijft een mooie halve wind, er is nog niets aan de hand. René loopt nu langzaam van ons af en verliezen hem uit het oog, de snelheid van de Queen B blijft achter. Waarom de ene keer zo dartel en het volgende moment zo log? Toch blijft de euforie met 121 mijl als dag-totaal een mooie zeildag.

Veel illegale chinese vissers

Zaterdag, 3 september 2022

S 18° 00’705 E 176° 24’135 - S 18° 28’334 E 174° 18’637

Er is elke 6 uur contact tussen de schepen en proberen met de Koerslijn als leidraad een beetje bij elkaar te blijven. De forse wind van 18 knopen zorgt voor een constante snelheid van 5 knopen met uitschieters van 7 knoop. De wind blijft maar gaan en hebben ondanks de dwars op het schip klotsende golven een flinke vaart. Geniet van dit soort tochten en prijs me gelukkig dat we weer onderweg zijn.

Toch blijf je attent in elke situatie en ben benieuwd hoe het weer zich gaat ontwikkelen de komende dagen. Het contact met de broer van Jacqueline, Gieljan zoekt bij nacht en ontij de informatie bij elkaar waar we om vragen. Hij zorgt voor goede berichten en meldt zelfs dat de windstilte met de mogelijke tegenwind er niet meer is en dat de wind uit het Zuidoosten zal blijven. Wel is er tussen Vanuatu en Nieuw Zeeland, een behoorlijke storm zodat dit de vreemde zeegang kan verklaren. De nacht is helder met een mooie maan en veel sterren, af en toe een regenbui maar valt allemaal nog mee. Het gaat nu zo hard dat we een 24 uur maken met 124 mijl en dat is voor deze Grande Dame een mooie spurt en we rekenen ons nu al rijk dat we een hele tijd eerder aan komen dan de geplande donderdag. De vliegende vissen spurten uit het water om ons de weg te wijzen. In de nacht piept de AIS voor een Chinese vissersboot op 7 mijl afstand en moeten een extra rif zetten voor de wind die soms toeneemt naar 24 knopen. We denderen maar door.

Blue Spirit.

Vrijdag, 2 september 2022

Denerau – S 18° 00’705 E 176° 24’135

De man van de douane zit ontspannen achter zijn bureau en laat zich een beetje dollen door René. Hij is een beetje nerveus voor dit vertrek want het is zijn eerste solotrip naar het onbekende en een afscheid van drie jaar Fiji. De douane-man vraagt of er nog Kava aan boord is en we antwoorden ontkennend zodat ik de vraag opvat dat hij wel een extraatje kan gebruiken. Met een tip onder het paspoort neemt hij dankbaar het biljet aan om zelf Kava te kopen. Het uitklaren is omslachtig maar gaat erg vriendelijk en neemt zelfs het stempel van de immigratie van het andere departement(het bureau wat naast hem staat), om met een klap het stempel, afscheid van Fiji te bezegelen. De procedure viel mee ondanks de verhalen van anderen die vertellen dat ze erg moeilijk doen bij de douane, maar denk dat ze blij zijn dat er twee lastposten vertrekken.

Buiten staan we voor het onomkeerbare feit van vertrek en halen bij de Moneytransfer enkele Vadu’s. Vanuatu is een eilandenreeks van een samenstelling van Engelse en Franse eilanden en natuurlijk met hun eigen geldstelsel in de vorm van de Vadu. Nog snel even twee kleine brandstoftanks en een brood bij de Italiaanse Pizzeria Mama’s Pizza. Met de tender van de Blue Spirit terug en nemen de tijd om een uur voor te bereiden voor vertrek. Klokslag twaalf vertrek en varen op de motor tegen de wind op naar de opening in het rif. De voorspellingen zien er goed uit en zullen een lange periode wind mee hebben. Na het rif kan het zeil op en draaien de kop naar 240 graden in een rechte lijn naar Tanna. Wind van achter met behoorlijke golven en een swell die er dwars doorheen loopt maken het schip een soort van badeend in een klotsbak. Stap voor stap maak ik de Queen B klaar om zelf te sturen met de windvaan, de rommel opruimen uit de kuip, de stroomverbruikers zoveel mogelijk uit zoals de windvaan set, de stuurautomaat, binnenverlichting en zelfs de Garmin kaartplotter. Sparen om de koelkast aan de gang te houden en te zorgen voor het driekleurenlicht in de nacht. De dagen zijn net zolang als de nacht zodat je 12 uur licht nodig hebt in de mast en de efficiënte zonuren zijn maar 8 uur. Het blijft rekenen en gevoelsmatig de beslissingen nemen om zonder de motor te starten genoeg spanning te houden.

Het gaat uitstekend ondanks de rommelige zee en de Queen B heeft er zin. Ze krijgt zelfs complimenten van de Blue Spirit die de ogen uitwrijft hoe de logge Queen B over de golftoppen dartelt, ze heeft er zin in en de schipper gaat met een heerlijk gevoel de nacht in. De eerste 12 uur worden afgesloten met een 60 mijl op de klok.

Zie je die man boven in de mast?

Donderdag, 1 september 2022

Denerau

We hebben nog een laatste klus. René is de mast specialist en wil Umberto helpen met zijn lamp bovenin. Opgehaald door de Hollandes Errantes naar de ligplaats van TC, zodat er op een stevig niet bewegende plek, René naar boven getakeld kan worden. Ik heb het met hem te doen want het blijkt niet gemakkelijk te zijn daarboven. Een veel te dikke topplaat om er een gat in te boren met een lamp die met allerlei kunst en vliegwerk in elkaar is gezet. Na drie keer op en neer in de mast moet helaas de klus opgegeven worden omdat ook nog eens blijkt dat de drie-aderige draad in de mast kortsluiting maakt. Om het werk goed te doen moet er eerst een nieuwe draad getrokken worden. Met grote bewondering voor René zijn geduld en doorzettingsvermogen is het zowel jammer voor René als Umberto dat de klus niet gelukt is. Voor mij is het jammer dat de ochtend zo snel voorbijvliegt met weer een klus en had graag ter voorbereiding van de komende reis, wat rustig aan willen doen. Maar het was voor een goed doel, jammer van het resultaat.

Rond twee uur naar de testlocatie en wij alle drie krijgen een negatief vinkje en zijn vrij om de outbound procedure te vervolgen. Morgenvroeg vier foto’s van het schip laten zien, de negatieve test en de ingevulde formuleren om het Fiji te vertrekken, nu vanavond nog snel de test en de vaccinatiebewijzen opsturen naar Vanuatu om aan te tonen dat er gezonde kuchende en snotterende mensen aankomen. De weersberichten worden gecheckt en alles wordt als veilig beoordeeld. We kunnen ons klaar maken om te vertrekken maar ook om afscheid te nemen.

Afscheid van Umberto, afscheid van Fiji, afscheid van de laatste Fiji munten en proberen nog enkel typische Fiji-touristen kadootjes te scoren maar dat mislukt helaas. Geen snuisterijen maar wel een heerlijk biertje met een prima maaltijd en de schouderkloppen met “all the best” en “maak er wat van” als afscheid. Umberto is een heel bijzondere vent en ik zou de rust willen hebben om het leven te leiden zoals hij doet, maar zou met de adhd-toestand van mij in het nu, er nog niet rijp voor zijn. Het zeil moet omhoog op zoek naar een nieuwe bestemming. Vanuatu exploreren en voor Umberto zijn veilige haven in Ongea en Fulanga. Tot ooit, want je weet maar nooit.

Woensdag, 31 augustus 2022

Denerau

Door Umberto uitgenodigd zitten we pizza te eten bij Mama-Pizza en genieten van het gevoel dat alles klaar is. Zal ik de grote Pizza in 4 of 8 stukken snijden? Doe maar in 4 want 8 stukken krijgen we nooit op is een heerlijk doordenker. Vanochtend diesel getankt, gasfles gewisseld, lamp van Umberto getest, boodschappen doen op de prachtige groentenmarkt, dan naar de supermarkt en door naar de slager. Boodschappen opruimen, de pizza eten en de auto terugbrengen naar het verhuurbedrijf. René en ik fietsen heerlijk terug naar de boot en het voelt als thuis. Nog meer thuis is het ankergebied waar we op het einde van de middag verhuizen. Een afwisselend wolkendek, mooie zonsondergang, de boot van TC die terugkomt en voel me helemaal blij met de plaats waar we zijn en de afgewerkte reparaties. Het was niet niks de laatste maanden en hoop nu het meeste opgelost te hebben. De klussen zijn niet alleen voor de Queen B geweest maar we hebben elkaar geholpen met de diverse klussen zoals de stuur-installatie van de Blue Spirit, stagproblemen en toplicht op de Hollandes Errantes. De huurauto was hierbij onmisbaar en zijn niet aan toeristische uitstapjes toegekomen en was het een onderdelen-safari bij de vele reparatieshops die deze omgeving heeft.

Komende dagen wordt het wachten op het weergat. Verwacht vertrek is vrijdag, er staat tot maandag een constante wind volgens de weersverwachting maar dan zal er een dag stevige tegenwind zijn om dan weer naar de goede hoek te draaien. Van alles wat en zullen het maar moeten nemen zoals het is. Morgen nog snel het toplicht van Umberto ophangen bij TC en dan ankeren voor de jachthaven voor Denerau om de laatste dingen te doen. En misschien nog een bezoekje aan Nadi. Nadi is inmiddels een stad van 42000 inwoners en pas gesticht in 1947. Nu heeft het de grootste luchthaven van Fiji. Nadi is multiraciaal en een centrum voor hindoeïsme en de islam. Voornaamste inkomsten zijn toerisme en suikerriet. De Sri Siva Subramaniya tempel is een bekende locatie voor pelgrims. Er waren plannen om het stadscentrum van Nadi te verplaatsen naar Martintar vanwege de vele overstromingen maar het plan is niet ten uitvoer gebracht van wege de grootte van het oude centrum.

Bollywood feest

Dinsdag, 30 augustus 2022

Denerau.

De feestelijkheden van de Hindi-familie naast de ligplaats galmen bekoorlijk over de tuinen en het water. Een gebedsfeest volgens de Riggers maar volgens mij gewoon een uitgebreid familiefeest. De hele dag wordt er gekookt en worden we verlekkerd door heerlijke etensgeuren zoals kerrie, knoflook met ui. De muziek in het genre van Rowan Hèze maar dan op de Indiase wijze. Deze Bollywood-achtige sfeer zou niet misstaan op een filmset. Mensen op het terras die staan te overleggen, vrouwen die binnen bij elkaar staan en foto’s maken.

TC heeft laten weten dat ze een dagje eerder terugkomen en wij moeten woensdag vertrekken in plaats van donderdag zodat er een iets grotere druk op de voorbereidingen van de overtocht naar Vanuatu komt. Rond acht uur in de ochtend duik ik de stuurboord bakskist in en weet met hulp van Jacqueline de slang over de tule te schuiven, bouw de stuurautomaat in en ruim de boel op. Dit was me een klus, twee simpele slangen vervangen is uitgelopen op dagenlang nadenken, zweten en oplossingen uitproberen. Maar eindelijk gelukt en voel me een stuk zekerder met de nieuwe loospijpen bij een volle zee.

Fiji-mensen zijn bijzonder aardig en vertellen precies datgene wat je graag wil horen. De vraag wanneer is het klaar is natuurlijk morgenvroeg, hebben jullie de fittingen? Ja, natuurlijk hebben we die. Ik bel je morgenochtend om 0900 uur terug voor de prijs en hebben het om 12.00 klaar. Dit zijn voor ons Europeanen duidelijke positieve afspraken waar je wat mee kunt. Hier betekent het dat we morgen wel zullen zien hoe het loopt en dat ze ook niet zeker zijn dat de fittingen er zijn want de baas is met vakantie. Ik heb hier moeite mee en vraag rond 1100 uur aan Umberto te bellen, wat hij vervelend vindt maar toch doet.

Ik krijg uiteindelijk na drie keer bellen de assistent-Rigger aan de lijn en wil hebben dat we eerst gaan betalen in Denerau. Ik ontplof en vertel hem dat hij zijn geld krijgt als hij de spullen komt afleveren. Het blijkt ineens geen probleem en belooft binnen een uur met de bakstag bij me te zijn. Drie uur later is een Fiji-uur, het tempo ligt blijkbaar drie keer zo laag als bij ons. Toch moet ik de heren complimenteren voor het vakwerk wat ze hebben geleverd en voor een acceptabele prijs. Ook Umberto krijgt zijn twee nieuwe bakstagen geleverd en het ziet er verzorgd uit. Nu is de Queen B langzaam weer op volle oorlogssterkte aan het komen. Alleen de luchtbel in de stuurautomaat is nog een item maar dan komen we gemakkelijk mee aan de overkant.

In de wachttijd geld wisselen, voor René zijn klus onderdelen halen, schuiflade voor de afvalbak, zoutwater sproeikop op de aanrecht en Jacqueline poetst de kuip spic en span als nieuw. Een klus dag in combinatie met een wachtdag maar uiteindelijk valt alles op zijn plek en ben blij met het resultaat. We sluiten het af bij een diner bij de kipspecialist met Chinese tint.

verbinding tussen twee stuurwielen onderdeks.

Maandag, 29 augustus 2022

Denerau.

Het eerste werk is de onwillige loospijp over de tule te schuiven en binnen een kwartier ben ik al drijfnat van het zweet. Met de formidabele hulp van René, die met wrikken en dompen de slang voor het gat weet te persen. Ik duw en help met een stootijzer de slang millimeter voor millimeter vooruit. Zo dit is een geruststelling dat het gelukt is en begin direct aan de andere slang. Deze is iets gemakkelijker maar blijft een heel gehannes. Ik ben zeker van mezelf, dat denk ik tenminste!

We stappen over op het onderdeel van René en gaan opzoek naar een bedrijf die het lager ervan af kan drukken. Erg aardige mensen die het lager los weten te maken maar kunnen het lager niet leveren. Het leek me zo eenvoudig want een lager is een lager maar 17 winkels verder weet ik nu dat dit lager van René alleen voorkomt in een Russiche sneeuwschuiver geproduceerd op Nova Zembla. Uiteindelijk in een heel andere stad weten we het onderdeel te krijgen met een extra 100 kilometer op de teller. Nu weer terug naar de man die het lager los heeft weten te maken maar heeft nu middagpauze. De mastenman blijkt op de haven te staan en bekijkt mijn stag. De onderdelen blijken geen enkel probleem. Dat ziet er goed uit en laat me in de mast hijsen om de bakstag uit de mast te halen. Morgen om 12 uur klaar en of ik hem wat geld kan betalen voor de bus. Tja, in welke handen ben ik gevallen? Nog sterker zijn collega doet het werk opnieuw en zegt me dat hij gaat kijken of de onderdelen op voorraad zijn. Dit voelt niet goed en heb spijt van deze actie maar kan niet meer terug. We zullen hopen op een goede afloop.

Nu weer snel naar de winkel voor het onderdeel van de Blue Spirit en al snel komt een triomfantelijke René de winkel uitgelopen met een compleet onderdeel om morgen te monteren. Nog snel even in de bakskist om mijn reparatie af te maken en wordt door Jacqueline geroepen voor de heerlijke maaltijd gezamenlijk in de ruimte van het huis TC. Het is een dag met veel en veel van niets geworden en ken nu langzamerhand de omgeving en alle kogellager-winkels van Fiji. Het ging deze keer niet op rolletjes maar het zal wel goed komen.

Vuda Marina

Zondag, 28 augustus 2022

Denerau

René heeft me gevraagd om deze ochtend te helpen bij het demonteren van zijn stuurinrichting. Dat is niet zo moeilijk om de boel uit elkaar te halen maar veel moeilijker is het om het verroeste kogellager van de as en het lager uit het huis te nemen. Met veel kunst- en vliegwerk krijgen we de springveer eruit en denken met de poelie-trekker het lager over de as te trekken. Bij mijn boot gaat niets vanzelf maar ook bij René gaat het niet zoals verwacht. Geen beweging in te krijgen en besluiten het werk door WD-40 te laten doen. Inspuiten en wachten en dan maar hopen dat de dunne olie het los kan maken. Dit zal wel een klus worden voor een gespecialiseerd reparatiebedrijf. Ook voor de Queen B stapelen de problemen zich op want er is gisteren een roestplek bij de bakboord bakstag geconstateerd, een losse draad bij de stagspanner en dat is geen goed teken. Deze stag moet vervangen worden en zal morgen op zoek gaan naar een vervangende oplossing. De auto is niet voor niets gehuurd zodat we afspreken om rond 11 uur van de omgeving te gaan genieten. Rudi komt langs om Umberto te helpen met een computer en we nemen afscheid omdat hij morgen vertrekt.

René en Jacqueline vinden een waterval met wandeling en gaan op weg naar de wildernis van Fiji. Het zal een uurtje rijden worden, de weg gaat van hard naar halfverhard en rijden later over de steentjes. Het wordt steeds ruiger en de bewoning is al een tijdje verdwenen. Bij een doorwaadbare rivier weiger ik de auto van de keien te rijden omdat deze wagen wel heel laag op de bandjes staat. Jammer van de wandeling en moeten besluiten om een ander programma te maken. Een bezoekje aan Lautoka en wandelen door een prachtig Winkelcentrum. Een paar boodschapjes en vervolgens door naar Vuda jachthaven.  

Een mooie haven, nog in aanbouw, met prachtig restaurant en bar. Bij het rondlopen komen we Kitty en Laurens tegen. Ze gaan over een paar dagen terug naar huis, na 4 jaar en laten de boot hier. Andere Nederlanders hebben hun schip hier 3 jaar geleden aan de wal neergelegd. De kiel in de kuil, de romp op autobanden. De schippers hebben een uitstapje gemaakt naar Vietnam en zijn daar door de Covid overvallen. Bijna drie jaar later treffen ze hun boot aan met een terreuraanval van kakkerlakken en een kolonie ratten die de hele binnenbetimmering en elektrische installatie hebben opgegeten. Een treurig verhaal om na al de covid ontberingen, blij terug te kunnen keren met de grote teleurstelling bij aankomst, in de erbarmelijke staat van je schip aan te treffen. Zo val je van verhaal in verhaal, het is het bijzondere van reizen je moet alleen zien te voorkomen dat je slachtoffer bent.

De ontmoeting van de adviseur Rigger (masttuiger), een kennis van Umberto, geeft me toch goede moed en geeft enkele adviezen hoe het probleem op te lossen. Terug in de thuishaven bij TC vullen we de papieren voor vertrek Fiji in en de aankomst papieren voor Vanuatu, inscannen en opsturen voor de vooraf-aanmelding. Het vertrek gaat een definitieve vorm krijgen en zal moeten aanpoten om de todo-lijst af te werken.

Bij de speciaal aanbevolen Chinees eten we een uitzonderlijk goed diner en sluiten een dag af met niet afgemaakte projecten zoals de stuur-as, de watervallen en de andere reparaties. Morgen wordt alles beter, zullen we maar denken.

Slangenmens

Zaterdag, 27 augustus 2022

Denerau

Je kunt de zee niet oversteken door alleen naar het water te staren.

Dit gezegde betekent continue klussen en verbouwen aan je schip. Ik heb de knop van ergernis en het zuchten omgegooid en zie het als een onderdeel van mijn werk. Het wordt zelfs een sociaal onderwerp in de groep om over je ellende te praten en de oplossingen in de groep te bespreken. Umberto kruipt achter de generator, René steekt met een rvs-pijp achter in de loospijp om de slang die ik over de tule probeer te duwen. Drie mannen die allemaal hun ei leggen over het onderwerp een slang over een tule schuiven. Probleem is een schier onbereikbare plek die alleen met zaklamp aangeschenen kan worden en de slangklem kan met een breekijzer op zijn plek geslagen worden. De extra verlengstokjes met een dopsleutel 8 moet ervoor zorgen dat de slangklem vastgezet kan worden. Het goede nieuws dat ondanks de raadgeving het uitbouwen van de generator dat het toch lukt. De twee slangklemmen zitten in de oneindigheid vast en terwijl ik de spiertjes van Houdini overal voel opspelen is het ons toch gelukt.

Rudi komt met de boot langszij om opghesen te worden om zijn zaling te stabiliseren op speling. Het begint een scheepswerf te worden en voorzie een groot bord TC-Verolme. Vier Brabantse schepen naast elkaar lijkt me unieke ontmoeting in Fiji.

Vanochtend naar de markt en zie de vele vissen, de mosselen en de krabben. De ogen worden als schoteltjes en de maag roept om al dat lekkers. Met twee mandjes mosselen en een bosje vissen kom ik trots van de markt. De mosselen vallen wat tegen want deze hebben behoorlijk wat zand en na het koken was ik ze en zet ze op een satéstokje om er nog iets van te maken. Het kookpanel is verdeeld in de beoordeling en stap over op de visjes. Bij aankomst bekijkt Umberto de vissen en zegt heel droog: Dat zijn aasvisjes!. Niet uit het veld te slaan fileer ik de vis en bbq de filets en haal het taaie vel van het zachte vlees. Ze blijken heerlijk van smaak. Karin en Rudi zijn te gast en moeten hen vandaag uitzwaaien omdat ze maandag vertrekken naar Vanuatu. Heel misschien dat we ze daar treffen maar de kans is klein.

Denerau

Vrijdag, 26 augustus 2022

Denerau.

Met de gehuurde auto rijden we door de verschillende industriegebieden op zoek naar onderdelen. Dat lijkt simpel maar het is een echte jacht want de voor de hand liggende gereedschappen zijn hier nog niet ontdekt zoals de zaagjes van een multitool. Een simpele handkraan voor een aanrecht is een toevalstreffer als je deze vindt. Ik tref mijn fijne draad kopboutjes in een onverwachte bijzonder geoutilleerde winkel. De Fiji-aanse vrouw kent haar vak en brengt me naar de bakken met boutjes en moeren fijne draad sleutel 11. Maar een platte steeksleutel 10 of 11 kennen ze hier niet. De supermarkt, de watersportwinkels, koffie drinken met de toevallige ontmoeting met Karin Trimbach van de Footloose. We nemen samen afscheid omdat we het druk hebben maar weer eens toevallig zien we haar opduiken in verschillende andere winkels. Karin is blij dat ze haar deposit van 700 Euro terug heeft gekregen van de borgsom van haar hond. Een hele discussie is eraan voorafgegaan en het is een voorbeeld hoe de overheid hier werkt. De deposit wordt alleen gegeven als ze direct vertrekt. De immigratie geeft alleen toestemming als de hond vrijgegeven wordt. De douane legt ook nog eens een ei en het wordt een onontwarbare gordiaanse knoop. Uiteindelijk met gebruik van het weggeven van een bosje Kava weet ze de man van de deposit te vermurwen en heeft ze haar geld terug. Nu ligt de weg vrij om te vertrekken maar de wind staat nu weer even tegen.

Wij eten een ijsje bij de Mac Donalds en eten een hapje bij een heerlijk Indiase snackbar, scoren de laatste onverwachte niet verwachte onderdelen. Met een tas vol, koek en zopie op voorraad duiken we heerlijk ontspannen en verfrissend in het zwembad. Zo is een boodschappen dag een echte kennismaking dag van Fiji en worden we ondergedompeld in het leven van alledag. René loopt nog steeds met zijn stopknop in de hand want niemand kan en wil hem echt helpen.

Aan het terras maken we een gezellige bar en Karin met Ruud komen samen om lekker bij te kletsen.

Leopard Catamaran

Donderdag, 25 augustus 2022

Denerau

TC heeft de Hollandse club toestemming gegeven om aan de steiger bij zijn huis te gaan liggen. En wachten op zee wanneer hij vertrekt met zijn familie naar de eilanden. Zwaaiend en fotograferend varen ze voorbij met hun mooie Leopard Catamaran. Wat een lieve mensen en het uitzwaaien is voor ons het teken om het anker op te halen. De Hollandes Errantes eerst en vervolgens de Blue Spirit. Vanochtend tijdens het wachten al volop in de klusmodus ter voorbereiding op het vertrek van volgende week. De schakelaar van de ankerlier op het dek en onderdeks aansluiten, de watermaken spoelen met zoet water, de flessen water in de bakskist van de waterpomp, bier in de koelkast, en dan op zoek naar de reden van de problemen van de toerenteller en kom tijdens het diepgaand onderzoek een losse draad op de dynamo tegen en ga er van uit dat deze van de toerenteller is. Netjes een nieuwe draad en zie dat deze van het magneetveld van de dynamo moet zijn want de laadstroom is ineens 14,2 volt maar de toerenteller beweegt niet.

Ruud komt langs en maken een praatje aan de draad en ook hij wil graag naar Vanuatu om vervolgens door te varen. Ruud is alleen aan boord en probeert in etappes en met opstappers de reis compleet te maken. We zullen hem vabavond tijdens een biertje wel zien. Bij het huis van TC draat Umberto de boot strak tegen de steiger en René ligt al vast als we aankomen. Het is een Nederlandse enclave maar ook een Nederlandse manier van aanleggen driedik in de haven.

Na de landing en de lunch duik ik in de bakskist, maak de stuurautomaat los en ga op zoek naar een oplossing om de loospijpen los te wringen. Met veel gekreun en onmogelijke standen kruip ik als een rat in de kleinste openingen en sleutel de slangklemmen van de loospijp bij de uitgang van het schip los. Hoe kleiner de schedel, hoe minder hersens maar wel gemakkelijk als je zonder enige kennis de slang van de tule krijgt. Het doet me denken aan de opmerking aan mijn vader toen ik met een slecht rapport thuis kwam, is het erfelijk of ligt het aan mijn omgeving?

De slang is veel slechter dan verwacht en het lijkt een heel goede actie om deze te vervangen. Beter voorbereid voor de komende oversteken. René helpt me met raad en daad bij het ontluchten van de stuurautomaat en denk dat het een stuk beter zal zijn met de slok extra hydraulische-olie in de kop van de cilinder.

Het zijn de kleine dingen die er toe doen in het leven en een warme douche naast het huis wordt als een feest ervaren en het zwembad om heerlijk terug op bedrijfstemperatuur te komen. Het stomende zweet springt van het lijf en voel me heerlijk met de zalige koelte. Een biertje met zijn allen als afsluiting van een bezige dag met een geweldige ligplaats. Daar kan geen jachthaven tegen aan.

Big Fish

Woensdag, 24 augustus 2022

Natunuku – Denerau

Alweer vast! Deze keer haalt de lier het anker gesmeerd op maar bij het wegdraaien naar open zee verdwijnt de kiel in een modderbank waar de Queen B met veel motorgeweld uit los weet te komen. Er is niet veel wind voorspeld en moeten deze keer op de motor het laatste stukje overbruggen naar Denerau, de haven voor vertrek naar Vanuatu en zullen hier onderhoud doen, provianderen en uitklaren. Wat is er vandaag te vertellen dan het sonore regelmatige motorgeluid, de mooie skyline van de bergen, het rif dat er deze keer rustig bij ligt, slalommen om de mangrove eilanden, passeren van de havenstad Lautoka. Watermaken onderweg, dek reorganiseren, Jacqueline bestiert het huishouden onderdeks en ik houd de wacht in de kuip. Een saaie vaardag.

Vlak voor de ingang van Denerau worden we uitgenodigd door TC, een man uit Singapore. Hij kocht een grote Catamaran en vertrok vanuit Thailand en werd door de Corona-gekte overal geweigerd totdat hij in totale uitputting en wanhoop op een rif liep hier in Fiji. Er is landelijk overleg geweest (Singapore en Fiji) voordat hij opgenomen werd in het ziekenhuis vanwege uitputting. Collega-zeilers hebben geholpen om de boot van het rif te halen en naar de wal te slepen waar de schade aan roer en romp gerepareerd kon worden. Het moet hartverwarmend zijn geweest voor TC want hij heeft zich tijdelijk gevestigd op Fiji met een mooi huis waar de boot aan zijn eigen aanlegsteiger ligt. TC verwelkomt ons met Pizza en borrel, lachen om de belevenissen en de verhalen over zijn visvangst. Toevallig had hij een camera onderwater waar hij filmde dat een grote vis in zijn bite zich vastbeet. De vis was enorm en het hele eiland Fulanga heeft meegegeten van zijn vangst.

Dinsdag, 23 augustus 2022

Nananu-I-Cake - Natunuku

Een rustige nacht en de ochtend ontwaakt met een diffuus licht. Koffiezetten, boterham klaar en trek het anker op. Dat is een zware klus vandaag want de Rocna (het anker) heeft zich flink ingegraven in de klei. Een grote kluit modder met anker, naar boven takelen waarbij de liermotor hulp behoeft in de vorm van mijn spierkracht. Tien minuten zwoegen en kletsnat van het zweet, komt er een dikke kleverige vettige kluit modder omhoog die ik met de pikhaak schoon moet schuiven om weer een naakt anker in de boegrol kan opruimen.

Zeiltjes omhoog en de wind neemt ons al snel mee. De buddy-schepen houden het bij de Genua en we zien zelfs kans om hen bij te houden met de beide zeilen. René blijft wat achter want hij richt zijn aandacht meer op het maken van taart en pastasaus voor mijn verjaardag.

De wind versnelt en zorgt voor een mooie tocht, onverwacht want de voorspellingen gaven in de middag windstilte aan maar we worden mooi naar de eindbestemming gedragen. Vlak voor het ankeren maak ik een foutje en loop met de kiel even tegen een zandbankje op waar we gemakkelijk van loskomen. Snel omdraaien en ankeren in 5 meter diep water.

In de avond komen de heren feestvieren, borrelen gezellig met elkaar, eten een voorgerecht en de pasta met Bolognese saus. Worteltaart na met koffie. Ik geniet hiervan want de omgeving en de lieve mensen om me heen zijn al meer dan genoeg. De geweldige appjes, en het weer even opnieuw contact maken met verschillende telefoontjes die gemakkelijk door het gebruik van het goede internet beantwoord kunnen worden.

Waarschijnlijk startte het vieren van de verjaardag al in de vroege geschiedenis, er was nog geen kalender maar beseften wel dat ze ouder werden. Ze relateerden hun leeftijd aan de seizoenen. Pas met de opkomst van de kalender werd het mogelijk speciale datums te markeren. Waarschijnlijk waren de Egyptenaren de eersten die hun verjaardag vierden, er wordt in de bijbel verwezen naar de viering van zo’n dag. De Grieken namen het verjaardagsfeest over van de Egyptenaren, door de verjaardagen van hun goden te vieren. Maanvormige taarten met brandende kaarsen van hun god Artemis werden geofferd. De kaarsen werden geplaatst om het een gloeiend effect te geven. De Romeinen zijn de geschiedenisboeken ingegaan als eerste beschaving waar het gebruikelijk was de verjaardag te vieren van de gewone man. Mede door hun eigen kalender werd het ook voor het volk mogelijk verjaardagen te vieren en groeide het feest uit tot een grote traditie. De verjaardagen waren alleen voor mannen en pas in de 12^e eeuw voor de vrouwen. Na de val van het Romeinse Rijk raakte de traditie van verjaardag vieren tijdens de Middeleeuwen in verval. De kerk beschouwde het verjaardagsfeest als een heidense traditie. In de zeventiende eeuw begonnen de Duitsers met het Kinderfeste. Voor hun kinderen werden er tijdens hun verjaardag kinderfeestjes gehouden waar taart met kaarsen tevoorschijn kwamen. Hier ontstond de traditie van een kaars per leeftijd. Lange tijd was de verjaardag voorbehouden aan de rijkere bevolking van de samenleving maar dit veranderde tijdens de industriële revolutie toen er op grote schaal goedkope kaarsjes geproduceerd werden zo ook de verjaardagstaarten. In 1893 bedachten de twee zusjes Mildred en Patty Hill een liedje voor hun medeleerlingen op school. Good Morning to All en verspreidde zich over Amerika. Robert Coldeman veranderde het liedje in Happy Birthday to You.

Maandag, 22 augustus 2022

Nananu-I-Cake

Wat een mooi eiland treffen we hier. De Dollars rapen we van het strand, de zogenaamde Zand-Dollars. Een skeletje van de zee-egel die hier Sand-Dollars genoemd worden zodat je het gevoel hebt dat je hier al wandelend rijk wordt. Is rijkdom dan toch besmettelijk want we zijn op het landgoed van een Engelse Sir die het eiland in bezit heeft. Al dertien jaar niet geweest en onderhouden door een familie, vrienden van Umberto. Acht mensen in dienst om het gras te maaien, het onroerend goed te onderhouden, het betonnen pad vrijmaken van bladeren voor iemand die nooit komt. Een 8-tal paarden, varkens en schapen. Het is bewonderenswaardig de discipline die hier betoond wordt om dit lustoord in stand te houden. Zelfs het zwembad, al dertien jaar niet gebruikt ligt er spic en span bij, voor direct gebruik klaar. Voorzien van gefilterd gechloreerd water zodat de Engelse familie direct een plons kan nemen. De dochter van de Sir is op bezoek geweest voor haar huwelijksreis maar op 35 jarige leeftijd overleden. Elke familie heeft trieste verhalen en elk huis heeft zijn kruis, rijk of arm. Het landgoed ofwel het eiland staat te koop voor 12.000.000 Dollar voor 800 hectare is het eigenlijk een koopje. Het zou voor mij een witte olifant zijn, moet er niet aan denken om vast te zetten in deze paradijselijke gouden kooi. Dan is de Queen B voor mij een geweldig alternatief en kom ik weer terug op het gezegde Tel je zegeningen. Queen B ik hou van je, ondanks alle reparaties, je nukken, je traagheid, het dagelijkse onderhoud maar ook het heerlijke luie gemurmel van het hekwater onder zeil, het dartele als je meegenomen wordt door ruime wind. Het hoesten en niesen van het dekwater, de spetters in de kuip als ik net in in de kuip zit, de stuurautomaat die protesteert omdat het te hard gaat of de windvaan die stopt omdat het te langzaam vaart. Conclusie ik ben tevreden en vaar morgen met een nog grotere glimlach naar het onbekende westen.

Tevreden met de mooie wandeling varen we terug met de bijboot van Hollandes Errantes naar de Queen B en geniet na in de kuip met een bakkie koffie en een duik om af te koelen. Wat een mooie dag, zeker na een ochtend als jongens onder elkaar om eerst Umberto de mast in te takelen en daarna de Professor René om de toestand van zijn toplicht te beoordelen. Het tekort aan geld en onderhoud begint Umberto op te breken en vooral zijn vermogen tot improviseren en is zo blij met de hulp van René. Een lamp wordt gevonden in de reserveonderdelen van de Blue Spirit en met wat improvisatie is er mogelijk een mooi alternatief te vinden. De zonsondergang is weer om nooit meer te vergeten en laat de Hindoestaanse geluiden over me heen komen van de radio. Dit is het reizen waar ik het voor doe.

Onstuimige zee op schilderij

Zondag, 21 augustus 2022

Nabouwalu – Nananu-I-Cake.

Om 06.00 sta ik in de kuip en ben benieuwd of de sleper de ketting heeft bevrijd van de Blue Spirit. René haalt de ankerketting op en met veel geluk blijkt zijn ketting vrij van de zware schakels van de zeesleper. René als eerste los en al snel is ook Umberto los van zijn anker. De sleutel van de motor omdraaien en verrast zijn als deze start. Het zal een oversteek worden met een koers aan de wind zodat ik een gereefd grootzeil zet met gereefde Genua. De wind pakt me snel op na de beschermende berg en wat verder op zee, komen de rollers van iedere 10 seconde een meter hoog met wind variërend tussen de 18 en 22 knoop. We stuiven over de zee.

De Pas is geen enkel probleem en varen de komende 30 mijl met een wonderbaarlijke snelheden voor de Queen B. soms 7 knoop met een gemiddelde van 5,5 knoop en zien al snel het hoofdeiland via de horizon opdoemen, de hoge bergen met de wolken rond de toppen, en dan langzaam de kleuren op het land verschijnend, de huizen en de wegen met de akkers. De golven krullen zich, het is een schuimparty van de zee, de wind duwt de zeilen voor zich uit en zou er als een dolle hond mee willen spelen als ik de leiband van het roer niet in de hand zou houden. De wisselende windstoten drukken af en toe zwaar op het roer maar de windvaan corrigeert prima. Later met de ondersteuning van de juiste precieze koers help ik de windvaan door het stuurwiel mee in de hand te houden.

Jacqueline weet me met gebruik van het kaart-programma door de pas te loodsen terwijl ik geen enkel zicht heb op de ondieptes en moet me overgeven aan de aanwijzingen want er zijn geen boeien of tonnen. Na de ingang scherp rechts en zie in de verte de twee schepen liggen. De wind blaast met 25 knopen en maakt steile golven en de Queen B weet met ondersteuning van zeil en motor nog lang een snelheid van 5,5 knoop te houden. Wat een mooie zeiltocht, wat een luxe om met deze windhoek zulke hoge snelheden te halen. Het ankeren gaat gemakkelijk en ben blij om er te zijn. Er is nog zoveel te doen maar ik ga heerlijk naar bed en blijf onbehoorlijk lang ontspannen bijna mediterend liggen. Wat een rust na al dat gesleutel, wat vandaag eindelijk niet hoeft.

Umberto komt om 17.00 uur onshalen om kennis te maken met zijn gastgezin en vrienden. We stellen ons voor en drinken samen met hen het ritueel Kava.

Kopjes bitterwater die je tong verandert en zacht maakt.  Het klappen in de handen als de ander het kopje met bruin water leegmaakt. Het gastgezin, zijn de beheerders van een landgoed van een Engelse schatrijke Sir die de laatste 13 jaar niet eens op zijn bezit is geweest. Morgen mogen we een kijkje gaan nemen en besluiten om nog een dagje te blijven liggen terwijl René met zijn roerproblemen nog moet overwegen wat te doen. De Fox van Stefan komt naast ons ankeren maar helaas nog geen tijd om elkaar te spreken.

Nabouwalu aan de zuidzijde van Vatua Levu.

Zaterdag, 20 augustus -2022

Daku resort – Nabouwalu.

Een zachte ochtend, het licht valt over de heuvel het ankergebied binnen, de wolken kleuren aan de randen nog zwart, de lichtstralen tussen de bomen brengen me in de leefstand. Wakker worden, vertrekken met de buddy-boten en zie Umberto al zijn anker ophalen, René wordt wakker en in de verte zie ik al een vertrokken zeiltje door de pas. Die is er al helemaal vroeg bij en maan mezelf tot handelen in plaats van dronken het landschap absorberen. Jacqueline zet koffie en ik weet dat er geen enkele activiteit ontwikkelt mag worden als de laatste druppels nog uitlekken in het filter.

En dan als ik de laatste druppel hoor vallen, in het goddelijke nat, is het voor mij de motor starten, de schakelaar van de ankerlier omgooien en het anker ophalen. De lier heeft er zin in en zie de ketting zonder enig probleem verdwijnen in het dek. Jacqueline aan het roer om voorzichtig 180 graden te draaien en kan het anker zekeren. De lappen tussen de ketting en het hoesje met spanband over de lier en de ankers gezekerd met een stevige lijn.

De motor houdt zich prima en vaar met een gerust hart de pas uit en zet het zeil. Er is gewaarschuwd voor harde wind maar uit de goede richting zodat het bij de Genua blijft. De golven bouwen zich op en er zijn al snel golfhoogtes van twee meter, de wind jakkert aan tot 27 knopen en de Queen B rolt zich heerlijk in het zilte nat met snelheden van rond de 5,5 tot 6 knoop. Ineens draait de Parpar, het schip dat met ons is meegevaren en zoekt de luwte van de bergen in de plaats van de onstuimig opbouwende zee. Een Deense boot komt terug maar de drie Hollandse schepen blijven op koers en zien wel wat ervan komt.

Het rollen en stampen, de hoge golven geven op een bepaalt moment een vast patroon maar ook gewenning zodat ik achter in de kuip met hulp van de windvaan de boel gemakkelijk weet te controleren. Spetters op het dek, de kont van de Queen B wordt soms onwelgevallig aangeraakt door de likkende toppen van de golven. Genieten van het wolkenpatroon zie ik de twee andere schepen voor me uitgaan en merk dat de Blue Spirit remt om me bij de passage van een Pas midden op zee te helpen. We hebben het getroffen met de begeleidende Blue Spirit en de Hollandes Errantes!

Een Engels schip maakt dankbaar gebruik van de kennis van de Blue Spirit en na de uitgang van de pas gaat iedereen zijns weeg. Er zijn geen boeien of tonnen meer en de elektronisch gps-navigatie gaat steeds meer de overhand krijgen. De nautische diensten kunnen een hoop geld besparen door de Global Positioning Systems.

In de verte zien we de Blue Spirit en de Hollandes Errantes liggen en varen scherp naar de ingang van Nabouwalu. Het laatste stuk is de tegen de wind in zodat ik de motor start. De sleutel omdraaien en dan gebeurt er weer niets. Sapperloot, Tjompie Dadeliedom, mompel je dan, het geheime wapen de twee hamers, de steel op de startmotor en met de andere een ferme tik geven en weer geen reactie. Tien keer starten en nog niets, besluit me om zeilend het ankergebied binnen te lopen. Een oproep naar de Blue Spirit dat ik geen motor heb en dat ik binnen kom zeilen. René met de beste bedoelingen waarschuwt me voor alle ondieptes en riffen maar heb daar even geen tijd voor. Jacqueline raakt even de kluts kwijt als ik allerlei commando’s brul die het overstag gaan met zich meebreng en weet de logge Queen B met 5 bft en gereefd zeil prima voor de haven te leggen en op achterboeg van de Blue Spirit te mikken. Het gaat goed maar een stuk gemakkelijker als Umberto als extra helpende hand met de bijboot naar veilig ankerwater weet te begeleiden. We liggen vast en vol met adrenaline duik ik de motorruimte in. Het losmaken van het startrelais en weet de motor zonder enige hapering te starten met een doorverbinding. Dat een zo een klein onderdeel een risicovolle situatie weet te creëren. Met het schoonmaken van het contact en een extra reserve draad met schakelaar probeer ik het startrelais te gebruiken en/of te overbruggen door extra hulp van een startknop.

Vermoeid en verhalen vertellende van de mooie zeildag drinken we een glaasje wijn en zien de sleepboot binnenkomen met een grote bak voor het laden van hout.

De sleper dropt zijn ankerketting over de ketting van de Blue Spirit en Umberto gaat verhaal halen. De mannen zeggen pas over 3 of 4 dagen weg te gaan maar willen morgenochtend even de ankerketting ophalen om de Blue Spirit zijn vrijheid terug te geven. Ik heb veel anker procedures meegemaakt maar een ankerketting zomaar dwars over een ander ankerdroppen is een nieuwe ervaring. René blijft rustig maar zie de zorgen voor vertrek voor morgen in zijn ogen.

Daku Resort Savusavu.

Vrijdag, 19-08-2022

Coprashed – Resort Savusavu

Afscheid nemen van Dolly en de andere mensen van de haven. Boodschappen halen, proefdraaien en dan eindelijk de lijnen los van de steiger. Veertien dagen gaan snel voorbij, bezigheden genoeg zoals repareren, onderhoud maar ook wachten op beter weer. Het is al enkele dagen heel onrustig op zee en vooral ten zuiden van Fiji is een stormachtig front dat het weerbeeld op onze plek behoorlijk in de war gooit. Hoge golven en forse wind maar Windy beloofd dat deze in de loop van zaterdag wel zal gaan afnemen en daarom maken wij gebruik van het weergat. Vervelend is het om te weten dat volgende week de wind helemaal zal wegvallen en dat het moeilijk zal worden om op zeil te blijven. Het is een wikken en wegen, de zeilmomenten direkt aanpakken en niet wachten.

Afscheid nemen van Dave, Kate en Bill, en rol de genua uit. De watermaker uitproberen, diverse keren starten van de motor en ben tevreden over de reparaties. De watermaker produceert weer 28 tot 30 liter water en de motor hapert niet meer. Wat een geruststelling. Om 12.30 op het ankergebied met 6 schepen maar al snel komen er nog 6 bij zodat we de avond ingaan met 12 schepen voor het resort. Heerlijk luieren, zwemmen en koken. Een bijzonder gezellige avond waar veel gelachen wordt hebben we de avondmaaltijd en merken niet eens dat de zon achter de wolken verdwijnt met een stralenkrans zoals je dat op overdreven bidprentjes treft. Hier is het echt en volop vol leven.

Donderdag, 18-08-2022

Coprashed

De Nederlandse zeevaarder Abel Tasman was in dienst van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Hij is bekend geworden door het in kaart brengen van delen van Australië, Nieuw Zeeland en Fiji. Dus, dus, die Fiji’anen zouden een algemeen eerbetoon moeten betonen aan al die Nederlanders in de baai. Niemand komt met een dankjewel wat mijn voorouders eventueel hebben gedaan. Als die Tasman er niet was geweest dan was Fiji helemaal nog niet ontdekt en had ik hier bijna alleen aan een ankerboei gelegen, waren de maaltijden nog goedkoper geweest en hadden we een broodje “lokale buurman” gegeten. Nu moeten we het doen met drie kipkluiven, frites, voorgerecht van salade met vis-vingers, genoeg bier voor 9 euro per man, dat had veel goedkoper gekund als de Abel het land was voorbijgevaren. Het is op Fiji erg betaalbaar en genieten van het biertje en het uit eten. Het restaurant bezoek is goedkoper dan zelf koken en ook gezellig want de serveersters staan altijd klaar met een uitbundige lach.

Vandaag heb ik enkele episodes aan dit manual toegevoegd door een nieuwe opvoerpomp op de watermaker te plaatsen, de snelheidsmeter schoonmaken, de dieseltank controleren op water en vuil, olie zetten op de zuiger van de generator om hopelijk de zuigerveren los te maken, de stuurautomaat terug op zijn plek, de kuip opruimen, watertank vullen en een vislure maken.

Zoals jullie allemaal al weten ben ik geen begenadigd visser maar door een nieuwe uitvinding gaat dat van nu af aan veranderen. Met de schroefdop en afgezaagde schroefdraad van een Cola flesje bevestig ik wat aluminium folie van een chips zak en steek de rvs draad met haak door de dop. Morgen achter het schip slepen en zien of de mooie Mahi Mahi voor de gek is te houden.

De planning is morgen te vertrekken naar het resort op de punt van de baai en maken vandaag ons klaar voor vertrek. Verschillende momenten komen René en Umberto langs om bij te praten. Umberto is gedeeltelijk tevreden met zijn positieve uitspraak van de rechter maar van een kale kip kun je geen veren plukken. Umberto heeft een behoorlijk bedrag tegoed van een lokale Fijiër, de man ontkent de schuld niet maar betaald niet ondanks alle beloftes die hij doet die toch niet nagekomen worden. De rechter schrijft en bevraagd de partijen, maar weet er ook niets dwingends van te maken. Het wordt zelfs voor de Fiji’anen een taaie kluif.

Verborgen rif

Woensdag, 17- 08-2022

Coprashed

In een ultramoderne bus van 40 jaar oud kijk ik naar het koord boven me. Het is een touwtje gespannen door de bus die bij het aantrekken een fietsbel met zijn “ploing” aangeeft dat je eruit wil. De bus rijdt door het weelderige landschap van honderd tinten groen, honderd bergtoppen en uitzichten over zee en de suikerplantages. Nederlands gebruikt het woord suikerriet en dat geeft een idee dat het een gewas is. Maar de Engelsen gebruiken terecht Sugarcane. Auto’s volgeladen met afgehakte stokken worden door de bus ingehaald en begrijp nu waarom het zulk zwaar werk is om met een hakmes al die stokken van het veld te slaan. Slavenarbeid voor de mensen uit Afrika in het Caribisch gebied, terwijl hier juist de Engelsen de Indiërs importeerden om tegen een contract de Sugarcane te oogsten. 85% Van deze Hindi, India, Pakistani, zijn na hun contract weer teruggegaan naar hun thuisland maar 15% is gebleven. Deze bevolkingsgroep is succesvol in zaken en bepalen het straatbeeld. Met de bus naar Labasa en lopen door de straat en bezoeken de kledingwinkels waar prachtige gouden gewaden met omslagdoeken te koop worden aangeboden. Jacqueline is niet te vermurwen om een buikdans setje aan te schaffen. Labasa is een lange winkelstraat waar de verschillende culturen door elkaar lopen, het gemeenschappelijke is het diverse pakket verkoopwaar. De rolletjes gastape ligt tussen de sierraden, en de kleding wordt afgewisseld met een set pannen, de kogellagers tussen de kauwgom. Je kunt niets vinden en bij navraag weet het winkelpersoneel het ook niet te vinden. Je moet elke winkel in om te zien wat er aangeboden wordt en direct meenemen wat je nodig hebt want in een andere winkel kun je het toch niet vinden. De markt is een bezoek waard en het is een waar centrum voor de Kava. Wat een handel voor een paar struiken voor een ondrinkbaar en bedwelmend goedje. Nu zijn er eindelijk wel diverse groenten in grote hoeveelheden, de mensen hebben plezier en roepen allen in koor Bula Bula. Jacqueline vraagt of ze enkele mensen mag fotograferen en deze trekken de rok recht, een hand door het haar en laten zich trots op de gevoelige plaat zetten.

Rond 1400 uur rijden we richting Savusavu waar we onderweg een auto treffen die de talud is afgereden en over de kop is geslagen. De bus stopt voor eerste hulp en de passagiers rennen het voertuig uit om als ramptoeristen te acteren. Wij blijven in de bus en horen de verhalen achteraf. Gelukkig is de politie snel ter plaatse.

Terug in onze omgeving een heerlijk ijsje en wandelen naar de boot en drinken op het terras nog een biertje waar we Stefan van de Fox ontmoeten die wel een heel opmerkelijk verhaal weet te vertellen. Vanaf Cuba richting Panama is hij op een verborgen rif gevaren en zijn boot verloren door de rovende vissers. Berooid van schip en have, een gepeperde rekening voor de bergingskosten en thuiskomst. Toch heeft het hem niet weerhouden om een nieuw schip te kopen en weer op pad te gaan. Ondanks de traumatische ervaring ligt hij vlak naast ons aan een boei en kiest voor een nieuwe episode zeilen en is op weg naar Thailand.

Paul Gauguin op de Markiezen

Dinsdag, 16-08-2022

Coprashed.

Met de schop en hark in de hand lopen we met Huub naar de laatste rustplaats van zijn moeder. Op een prachtige plek, boven op de heuvel met uitzicht op de baai van Savusavu ligt Tilly, na te genieten van een paar prachtige mooie jaren samen met Huub. Ik heb het verhaal al een paar keer verteld en kan het een lange draai geven of een korte versie. De korte versie is dat Tilly, de moeder van Umberto, op haar 90^ste ervoor koos om haar huis in Vught te verkopen om vervolgens een catamaran verder te leven. Huub bracht haar naar de Fiji, zijn thuis, en ze beleefde in tegenstelling tot een strak schema van het bejaardenhuis, voor een mooie oude dag op tropische stranden met aandacht van de lokale bevolking. Paul Gauguin en Jacquel Brel zijn haar voorgegaan, ieder op zijn eigen manier. Paul Gauguin is gaan schilderen op de Markiezen en Jacques Brel is met zijn zeilschip gaan varen om voor een levenseinde met longkanker op een tropisch eiland te kiezen. Zou ik het lef hebben om van de bewoonde wereld en de misschien misplaatste verantwoordelijkheden te kiezen voor een complete turnaround in je laatste levensjaren. De emoties zijn aanwezig en weet het even niet meer als ik naar beneden loop van de begraafplaats. Wat een mooi einde en wat een lef om zo te durven kiezen en wat een geweldige zoon is die Umberto om zo voor zijn moeder op te komen.

Het is even stil in de auto terug naar de haven en alles is voor het moment gezegd. De werkelijk alledaagse dag begint met het aftanken van de auto en het inleveren van de huurbak. De brandstof die we gebruikt hebben is bijna duurder dan de huurprijs voor een dag. We praten met een bakkie koffie nog snel even bij in de kuip en begin aan de generator om de zinnen te verzetten. Het sleutelen wordt bijna een meditatie moment en betrap me erop dat ik met het beest aan het praten ben. Vertroetelen met een spuitje olie, een snufje brandstof extra, een lapje over de kop, een extra controle of alle schroefjes goed vastzitten en start. Het blog zou abrupt ophouden als de motor zou starten maar lezers wees niet bang want de montage verhalen moeten vervolgd worden omdat er geen leven in het monster is te pompen. Geen kuchje, geen hoestje, geen gekreun alleen het “honghonhong” van de startmotor is te horen. Dit wordt weer nadenken en overwegen waar het fout is gegaan.

De boel opruimen, ruimte maken voor een start naar de volgende etappe en we gaan de stad in voor wat boodschappen. Met Cola Zero, water en wat chinese pasta lopen we terug naar de boot en treffen René op het dek van het restaurant. De man uit Nieuw Zeeland komt een mooi verhaal vertellen over Tanna. Het gerommel van de bewegende grond onder je voeten, de warmte van de lava, het geluid van de kokende massa. Ondertussen ook de immigratie procedure besproken zodat de komende bestemming steeds meer gaat leven. Ik heb weer zin om te vertrekken. Niet dat Fiji me is gaan vervelen, maar de drang om te veranderen en te zeilen spelen me parten. Water onder je schip, de mast zwaaiend wijzend naar je koers, de golven die je optillen en de bak met macaroni in de kuip terwijl je zit te genieten van de ondergaande zon. Daar ben ik weer rijp voor.

Het winkeltje

Maandag, 15-08-2022

Coprashed

Met de fotocamera’s, lunchpakket en rugtas worden we door de hindoestaan van het autoverhuurbedrijf gewoon in de maling genomen. Er is blijkbaar geen auto meer verhuurbaar en doet net of hij me niet kent.

Met de auto over een redelijk geasfalteerde weg. Linksrijdend genieten van de mooie vegetatie en de enkele diepe kuilen die de weg heeft. Het ziet eruit als vorstschade maar dat kan hier niet, het zal wel een vorm van warmteschade zijn. De kustweg laat enkele mooie ankerplekken zien maar ook dat het hard waait en dat het varen nog geen optie is. Gezellig in de auto en zien de fruitbomen, de prachtige palmen en de vriendelijke mensen die langs de weg Bula Bula roepen. In het dorp op het einde van de wereld worden we gastvrij onthaald en mogen we vrij rondlopen in het dorp. Overal een praatje maken en belangstelling tonen voor waar ze mee bezig zijn. Bij een oude man met stok worden we bijna gedwongen om naast hem te gaan zitten voor een praatje. De man blijkt 67 te zijn en heel wat meer geleden van het harde leven.

We kopen in het winkeltje enkele drankjes en wat nootjes en Umberto ziet kans om een zakelijke conversatie op te zetten voor wat betreft de marktprijs van een kilo Kava. Er wordt uitbundig gelachen en adviezen gegeven. Met de auto een volgende dorp verkennen zoals de afvaart van de Ferry, de missiepost, het ziekenhuis en de vakantiewoningen van enkele dokters. In ruil voor 20 open-hartoperaties zijn 5 dokters uit India kostenloos hier in het resort kunnen blijven. Iedereen geholpen zullen we maar zeggen.

Op een betonnen randje bij de bus eten we een roti en drinken er wat water en dan maar weer op weg naar de bewoonde wereld, Savusavu. Nog snel een afzwaaier naar de watervallen in de buurt van de stad en tref een prachtige plek met bruisend vallend water, een aangelegd pad met veel papaja’s en bananen. Bankjes om te lunchen en een barbecueplek.

Vanochtend zijn we naar het verhuurbedrijf gelopen die geen auto over heeft en ons voor niets laat komen. Dan toch maar naar het eind van Savusavu en huren daar toch maar een gewone auto en zullen wel zien hoe het loopt. We zijn in ieder geval op weg en zijn achteraf blij hoe het allemaal is gelopen.

Bij het restaurant een biertje en zitten nu bij de Engelse club, heel gezellig bijpraten over allerlei reparaties. Bij de Planters club bestellen we een fish en chips voor omgerekend 5 Euro. Je kunt er zelf niet voor koken.

Duits Zeilschip waar voor 135 miljoen aan verrepareerd werd.

Zondag, 14-08-2022

Coprashed.

Het is vandaag langzaam opstarten en krijg de tijd om heerlijk mijn krantje te lezen en het dagelijkse telefoontje naar Nederland. Rond elf uur trekken we erop uit met de kano om het eiland, van de nieuw te bouwen marina te bezoeken. Vervelend is dat de wind flink doortrekt en dan moet er hard gewerkt worden om de kano op koers en vooruit te varen. Bij Umberto eens zien hoe het met hem gaat want gisteren heeft hij zich niet laten horen en vervolgens naar René die ook aan het klussen is. Dave van de Grace is bezig met het reviseren van zijn generator zodat we niet van een ankerplaats kunnen spreken maar eerder van een werkplaats. De mannen zijn allen mecanico’s om de slagschepen op orde te houden in deze wereld van corrosie. Mijn Amerikaanse buurman zegt dat hij van alle onderdelen 4 stuks heeft en vraag hem of hij iets weet van een stuurautomaat. Hij heeft inderdaad 4 automaten maar kan me niet helpen.

Na de lunch ga ik mijn gereedschapskoffertje missen en begin de kop van de generator eraf te schroeven. Een berg water op de zuiger vertelt me dat de twee afsluitingen van het koelwater uit de kop doorgeslagen zijn. Blijkbaar de verkeerde ringen gebruikt. Met hulp van Umberto die wel iemand kent op zondag die deze ringen heeft komt hij me helpen. En dan komt de oproep van Panisa, de monteur, via de marifoon binnen. Hij verontschuldigt zich dat hij gisteren zijn dochter van het vliegveld moest halen zodat hij niet kon komen. Tja, wat moet je hiermee, en beantwoord hem dat ik alvast zelf ben begonnen en dat er op de cilinder water stond en dat als ik hem nog nodig heb, hem wel zal bellen.

Met de nieuwe O-ringen, de kop op de motor monteren en stop rond 5 uur voor een douche en het drinken van een biertje op het dek. De bemensing van de drie Duitse boten hebben de tafel in beslag genomen en wordt de Nederlandse taal overspoeld door de Duitse.

Zaterdag, 13-08-2022

Coprashed

Panisa zou deze ochtend komen maar zie hem niet opdagen en besluit maar om de onderdelen te halen voor de gootsteen. Geen enkele winkel kan een drieweg aansluiting leveren zodat ik van allerlei passtukken en buisjes met een vijl en lijm een passend geheel moet maken. Nog niet eens ontevreden ben ik over het geheel, maar wat een gerommel als je de goede spullen niet kunt vinden.

Onderweg wordt ik nog snel even gekaapt door Madame Fully Fresh en zegt me zeer charmant gedag. Wat een stijl en warmte hebben deze mensen. Jacqueline neemt haar kano om een ommetje te maken en de omgeving te verkennen zodat ik me kan toeleggen aan een nieuw project. Maar nu een preventief en toch goede actie om de stuurautomaat te ontluchten. Bij de laatste trip klaagde ik al over de weigering van de automatische piloot zodat ik de installatie uit de bakskist neem en op het internet grasduin om de goede schroef te vinden om de lucht te vervangen voor een beetje olie. Het is een tegenvaller want ik kan genoeg gebruiksaanwijzingen vinden maar geen aanwijzing hoe te doen met een “bleeding”. Toch maar een vraag gesteld aan de dealer rechtstreeks en hoop op snel antwoord.

Door de geweekte erwten in de snelkoker tot een soep te brouwen, koriander, paksoi, ui, knoflook, pesto en te verrijken met Lamsworst komt er een prima gerecht uit de pan. Heerlijk met een stuk toast.

De buren van de jachthaven, Waitui Marina, organiseert een avond met muziek , Barbecue en Kava. Ik ben niet zo van de barbecue hier en niet van de Kava maar het wordt een heerlijke ontspannen avond met een prima band en een mooi uitzicht op het ritueel van de Kava. De bootbewoners gaan gretig naast de lokale bevolking zitten en spoelen hun biertje weg met de licht bedwelmende Kava. Dansen op de muziek die een tempo lager is dan de originele nummers maar dan kunnen we het ritme goed bijhouden met de alcohol en de Kava. Heeel langggsaaaam slowen met wat een twist of een jive zou moeten zijn.

Wanderlust

Vrijdag, 12-08-2022

Coprashed

Opstaan onder een grijze deken waar een gestage stroom nattigheid uitvalt. Zo hebben we het nog niet vaak gehad en is voor mij een reden om de gehuurde auto af te zeggen. Vier keer bellen naar het telefoonnummer van het bedrijf heeft geen enkel effect zodat ik een emailtje stuur. Krijg geen enkele reactie ter bevestiging.

Tussen de buien door doen we uitgebreid boodschappen door gewoon in elke winkel naar binnen te stappen. De diversiteit van de winkels, de goedkope rommel tussen de eerste levensbehoefte wordt heel gemakkelijk door de laatste levensbehoefte afgewisseld namelijk het aanbod van kartonnen lijkkisten. Gelukkig hebben ze mijn maat niet zodat ik er heel gemakkelijk van af kan zien om het zelfs maar de vroegtijdige aanschaf te overwegen.

Na de confrontatie van de strak gelakte dozen gaat het leven weer door zoals in de straat. Op de vismarkt ontdekken we een grote levende krab die met een touwtje in zijn bewegingen beperkt is. Deze krab koesteren we als cadeautje mee naar de boot voor onszelf, een feestmaal maar we ontdekken ook nog een diepvries vol verse vis. We hebben de krab, maar denken erover om morgen terug te komen.

Een heerlijke maaltijd met een gekoelde fles wijn waar Umberto bij aanschuift. De gezelligheid is helemaal compleet als ik bij het ontstoppen van de gootsteen de koppeling afbreek van de afvoer. De gereedschapskist komt weer naast me staan en begint zelfs te praten en advies te geven. Wordt er niet zoveel wijzer van en zal morgen, er echt op uit moeten om onderdelen te halen. René stelt me gerust dat dit soort onderdelen gemakkelijk te krijgen zijn. Hier zit blijkbaar alles verstopt zullen we maar denken.

Het biertje in bar smaakt best en ontmoeten de bemanning van de Wanderlust. De sfeer is niet honderd procent aan boord en er wordt op een keurige manier afscheid genomen van een bemanningslid.

Kava drinken.

Donderdag, 11 08-2022

Coprashed

René nodigt ons uit voor een wandeling maar het is erg warm zodat we de wandeling naar de middag schuiven. Dat is niet zo een heel goed idee want de warmte is misschien nog wel erger dan vanochtend. Niettemin lopen we heerlijk door de velden, bossen en over de heuvels. Prachtige uitzichten en zien op een heuvelrug aan twee kanten de oceaan. Bij het vliegveld gaat de tocht door het dorp terug en eten onderweg een ijsje. Bij het autoverhuurbedrijf loop ik naar binnen en dit bedrijf biedt een 4-wheeldrive aan voor de helft van de prijs zodat ik direct een reservering maak voor morgen.

Gelukkig prima op tijd om Panisa te zien die de startmotor schoon heeft gemaakt en uitprobeert. Helaas geen ronkend geluid en hij denkt nu dat er te weinig spanning is om te starten. Voor mij is de conclusie gewoon te weinig compressie en adviseer hem de kop eraf te halen en opnieuw te monteren. We spreken af dat hij zaterdag terugkomt met startkabels en ik zal een busje startpiloot halen om te zien of we de generator aan de praat kunnen krijgen. Wordt vervolgd.

Het wachten op beter weer gaat lang duren en telkens komt er een dag extra bij wanneer we kunnen vertrekken. Veel wind staat er tussen de eilanden om naar het hoofdeiland te gaan. Een biertje in de bar en eten prima bij de Chinees.

Dat Kava drinken is iets dat me intrigeert en schakel het al snel gelijk aan opium schuiven of de ons meer bekende hash, hetgeen toch wat anders blijkt te zijn. Kava staat bekend als “Yakona” of de bijnaam Grog. Het is een modderige naar aarde smakende drank dat je zou moeten kalmeren en verdoofd je keel en mond en als je er genoeg van drinkt dat komt er een licht euforisch gevoel. Het is een heel ritueel van teiltjes water, gemalen wortel, die uitgeknepen wordt in een zak met water. De man die het ritueel uitvoert doet me denken aan het ritueel van thee drinken in China maar dan wat eenvoudiger. Gelukkig wordt het niet als verslavend beschouwd hoewel mensen verlangen naar de handelingen, ritueel en de saamhorigheid die tijdens de sessie ontstaat.

In Tonga wordt het drinken ook geïnterpreteerd als een offer aan de goden, de wortel(lichaam) van de Kava wordt gekauwd (gedood) alvorens opgediend te worden als een vorm van offerande. Priesters maar ook leken, vragen raad, genezing aan de overledenen.

Hutspot

Woensdag, 10-08-2022

Coprashed

Er is een opvoerpomp van de watermaker besteld en deze moet natuurlijk afgerekend worden. Krijg bankrekening van Watermarine en denk het bedrag gewoon via mijn Nederlandse bank over te kunnen maken. De Rabo en de ABNAMRO willen geen Fiji-dollars wisselen zodat ik met de vraag terugkeer bij Watermarine om het bedrag in USD, AUD of NZD om te zetten. Dat gaat natuurlijk niet en de watermarine adviseert me het bedrag bij Vodafone via Mpaisa over te maken. Dit wordt weer een ontdekkingstocht en ga eerst Euro’s wisselen voor Fiji-dollar, daarna bij Vodafone voor het overmaken. Het eerste loket geeft hoop en de mevrouw zegt dat het geen probleem is maar of ik het andere kantoor wil nemen. Nu in een rij gaan staan om geholpen te worden en door een loketje aan rand van de weg naar binnen schreeuwen wat de bedoeling is. Krijg als antwoord of ik een Vodafone telefooncontract heb? Deze heb ik natuurlijk niet want mijn telefoon wordt bestierd door Digicell. De oplossing zou zijn een Vodafone contract nemen, Mpaisa downloaden en geld storten bij dit loket om dat vervolgens weer over te maken naar Watermarine. Een andere oplossing is naar Mycash. Dan maar naar Mycash en vertel het hele verhaal maar dat blijkt hier ook niet mogelijk. Dit zijn exemplarische situaties die je als buitenlander tegenkomt. Ten einde raad vertel ik het verhaal aan Dolly de havenmeesteres en zij zal ervoor zorgen via de app van haar man om het geld over te maken. En nu maar afwachten of de pomp komt.

Vanochtend het relais losgemaakt van de motor en met schuren, in de olie zetten en schoonmaken teruggeplaatst. Het resultaat? Een heerlijk direct zonder enig commentaar aanslaande motor. Reparatie gedaan. En nu een laatste poging om de generator nieuw leven in te blazen. Van Panisa, de monteur van het de werkboot van de haven, wordt verteld dat zijj vrouw zegt dat hij alles kan repareren. Dat moet wel een goede zijn, dus deze kans laat ik niet lopen. Panisa beoordeelt de motor en checkt de brandstof de aansluitingen en beoordeelt dat de startmotor te traag is. Hij demonteert deze en komt morgen terug met verdere akties.

De komende dagen zullen we verwaaid liggen door een stormachtig front ten zuiden van de Fiji-groep. Dit front zal een instabiel weerbeeld bij ons geven zodat het beter is om een paar dagen te blijven liggen. Een goede gelegenheid om eens te zien voor een huurauto en vinden langs de weg een bedrijf die de auto aanbiedt voor 125 Euro per dag en dat lijkt me veel te veel.

Bij de markt haal ik een paar moten tonijn met hutspot en gaan eten bij de Blue Spirit. Nederlanders in het buitenland wennen gemakkelijk maar toch blijven er enkele gerechten favoriet met een nostalgische vleug, zoals hutspot, boerenkoolstamp en erwtensoep.

Deze foto laat nog vis zien, maar dat is meestal niet het geval.

Dinsdag, 09-08-2022

Coprashed

Een droge klik volgt na het omdraaien van de hoofdschakelaar om de motor te starten, ik loop naar de contactsleutel en draai om. Niets nada geen enkele reactie van het Yanmar-grijze monster. Dan maar een tik op de startmotor en slaat nu wel aan. Is de startmotor niet goed schoongemaakt? Het starten van de motor is voor de controle op lekkage en het warm draaien. Het lijkt prima te zijn, de temperatuur komt mooi op en blijft bij de 180° Fahrenheit staan. Warm draaien en het peil van de koelvloeistof in de gaten houden. Ziet er prima uit en ik heb er een goed gevoel bij, nu nog die weigerachtige startmotor. René komt met het idee dat het wel eens aan het relais buiten de startmotor kan liggen. Het klopt dat deze door de verschillende lekkages flink verroest is en zal deze morgen demonteren.

De stad wordt onveilig gemaakt door boodschappen te halen voor de oversteek naar Nieuw Caledonië. Ik tref nootjes in blik voor 1 Euro en neem er enkele, antivries inslaan, een paar O-ringen en een wandeling over de markt.

Er is hier een groenten markt die zoals overal ter wereld de groenten uitgestald heeft en dat is kleurrijk te noemen. Veel vrouwen laten na een dag lang zitten hun kraam in de steek om bij de buurvrouw een praatje te maken. Met de groenten in de hand is het soms lastig om de eigenaresse te vinden.

De vismarkt is een verzameling verroeste vrieskasten. Er is geen vis uitgestald en door aan de mevrouw te vragen wordt de deksel geopend en moet je in de koude kast de vis zoeken die in de zakken is gesorteerd.

In rap Fiji’aans wordt er gevraagd welke vis je wil hebben en dan zijn de namen van de diverse vissen ook niet bekend bij me zodat het bij een keuze van een vis met streepjescode blijft. De vissen zijn prachtig gestreept en gekleurd. Paarse, geel, lila en natuurlijk de moten tonijn met het zwarte vel. In een andere kast tref ik een verzameling krabben en dat biedt perspectief voor een volgende maaltijd.

In de kuip bakken we rijst met erwten als lunch en drinken op het dek een biertje. De marifoon meldt levendige gesprekken van schepen die af en aan varen. Een boot meldt dat deze van Samoa afkomt en een beetje paniekerig is, onderweg zijn spinnaker opgeblazen, boegrol beschadigd en de fokkeloet aan gort en of hij geholpen kan worden bij het landen op de steiger.

De Windy-weersvoorspelling bouwt steeds negatiever op en het lijkt dat een slecht weerfront ten zuiden van Fiji zich tot een storm ontwikkelt en dat we daar een staartje van mee krijgen. Gewoon afwachten en helaas de voorgenomen te bezoeken eilanden van de verlanglijst afstrepen.

Rikesh workshop

Maandag, 8 augustus 2022

Coprashed

Met de aluminium warmtewisselaar en uitlaatkamer sta ik om 08.30 bij Rikesh voor de deur maar er is niemand. Na een telefoontje komt al snel een taxi aanrijden waaruit blijkt dat Ritesh een twee-verdienmodellen heeft. Een bijzonder aardige vent die het onderdeel bekijkt en geen enkel bezwaar ziet om het op te lassen. Ik had het onderdeel al schoon gevijld en geschuurd zodat hij direct aan de gang gaat. Ik spreek af dat ik zijn telefoontje afwacht wanneer hij klaar is. Terug naar de boot en haal een boodschappenlijstje op voor de spullen die ik nodig denk te hebben voor het inbouwen. De zwarte auto met geblindeerde ramen van Madame de Frommel (de stoffeerster) ontwijkend maar dat gaat me niet lukken want de deur van de auto zwaait open en ze roept me voor een praatje.

Het wordt behoorlijk persoonlijk en ze gaat helemaal los, dat ze 53 is, in goede conditie en al pirouette draaiend zegt ze dat Fully Fresh is. Ik slik even van al deze informatie en moet geweldig lachen bij mezelf. Een heerlijk gesprek en probeer in alle beleefdheid te zeggen dat ik het nog erg druk heb en dat mijn vrouw op me wacht.

Met een tweetal Kippenpasteitjes en een tas vol met onderdelen loop ik terug naar de boot waar René en Umberto een koffie drinken. Om 1200 uur lopen René en ik naar Ritesh en zien hem de laatste hand leggen aan het werkstuk. Een geweldig stukje vakwerk van hem want hij weet de uitgevreten ring en gat helemaal te vullen met vers aluminium. De rekening valt me erg mee en kom omgerekend met 40 Euro weg. Dat is een enorme meevaller en overweeg dan ook om vanavond een extra biertje in de bar te halen, de scheepskas haalt opgelucht adem.

Na de lunch begin ik direct aan het navlakken van de flens en monteer het gietstuk terug op de motor. Alle vloeibare pakking samen met de verouderde originele pakking plaatsen en laten uitharden. Snel de voorbereidingen van de friet met kip en groenten uit de koelkast.

En nu maar hopen dat alles op zijn plek valt en dat de lekkage vanaf nu als afgesloten hoofdstuk beschouwd kan worden.

Blijf weg van het rooster!

Zondag, 7 augustus 2022

Coprashed.

Een wandeling om de benen te strekken en de conditie weer eens op peil te brengen, René kent de weg en weet een mooie route. Het is warm en benauwd maar met een extra fleswater in de tas en het opzoeken van elke streep schaduw aan de zijkant van het pad lopen we richting Resort. Bij de chocolade boerderij gaat het pad van hard over naar steen en klimmen met veel inspanning naar boven. Het gaat behoorlijk steil en moeten de longen goed vullen om in een gelijkmatig tempo naar boven te lopen. Enkele malen uitblazen en wachten op de volgers, lopen tussen de huizen, de blaffende honden maar vooral de mooie afwisselende vegetatie met de mooie uitzichten over het binnenmeer met de jachten voor anker. Twee uur wandelen en drie liter water weg geklokt met zijn tweeën, komen we beneden waar we een koffie drinken in het restaurant van Coprashed met een gedeeld gebakje. Een prachtige tocht met de broodbomen, papaja’s, bananen, wilde orchideeën, lopen over de weg maar ook door de verwilderde struiken en de heuveltjes met een glibberig pad.

Aan boord is het heerlijk rusten en lunchen, op het internet grasduinen naar een nieuwe warmtewisselaar en vraag prijs op bij een bedrijf op Suva. Bij de Spectrawatermaker leverancier een waterpomp bestellen. In het dorp is niet zoveel te beleven vanwege de zondag zodat het bij een klein uitstapje door het lintdorp blijft. De huizen zijn langs de voormalige kustweg opgebouwd door de activiteiten van Coprashed.

Bij het zoeken naar de geschiedenis komt de gewoonte van het kannibalisme naar voor welke hier voorkwam in de voorchristelijke tijd van Fiji. Honderden jaren voor de Christelijke jaartelling was het een normale geaccepteerde gewoonte. Het was een onderdeel van hun religie, en verspreid over heel Fiji. De slachtoffers waren vaak gegijzelde vijanden tijdens de gevoerde oorlogen. Het opeten van je vijand was de ultieme vernedering voor de overwonnen bevolking. Dit lokte natuurlijk wraak uit en opstanden. Bij alle betrokkenen was gewelddadigheid een normale manier van leven en een geaccepteerd gedrag. Chiefs voerden graag oorlog en hadden een vreemd soort humor. Ze hakten een arm of vingers, tong of bil af en kookten deze om het slachtoffer mee te laten eten van de specialiteiten van de dag. Ze waren niet bang om het slachtoffer op de hoogte te stellen hoe goed het smaakte of zelfs het recept van de dag mee te geven. In de vroegchristelijke tijd zijn er enkele missionarissen slachtoffer geworden van de Vangst van de Dag, en later werden de missionarissen na het eten van een heerlijke maaltijd op de hoogte gebracht wat ze gegeten hadden. En ik lees nog enkele gruwelijke details wat ze allemaal met de vijanden uithaalden, maar dat is misschien voor later.

Een extra gat, wat er niet in hoort te zijn.

Zaterdag, 6 augustus 2022

Coprashed.

Het losschroeven valt me bijzonder mee en de bouten en moeren zitten deze keer eens niet te vast. Zelfs uitbouwen van onderdelen naast de warmtewisselaar is niet nodig en volsta met het losmaken van de V-riem om de dynamo naar de zijkant weg te leggen. Het aluminium huis met de twee compartimenten komt los en binnen een uur ligt deze te blinken op de tafel. Er is weinig aan te zien en inspecteer de verschillende uitlaat gedeeltes. Het is erg nat en dat moet veroorzaakt worden door een lek, maar waar? René komt aan boord en bekijkt ook het onderdeel en begint een verhaal dat er misschien wel in twee gedeeltes gezaagd moet worden om het gaatje te vinden en af te lassen om het vervolgens weer in elkaar te zetten. Dan is het beter om het onderdeel nieuw te bestellen en dan gewoon afwachten op levering en prijs. Ik neem het huis nogmaals in de hand en schuif nu de pakking weg en onder deze pakking komt ineens een groot gecorrodeerd gat tevoorschijn. Met een beetje wrikken blijkt niet alleen de flens opgegeten maar ook een gaatje in de warmtewisselaar naar de uitlaat. Dit is gemakkelijk bereikbaar om eventueel te lassen. Krabben, schuren, peuteren en wenkbrauwen fronsen. Hoe kan een bedrijf zoals Yanmar een RVS-pakking plaatsen op een aluminium onderdeel want dat is vragen om ellende, gezien de corrosie die ontstaat tussen de potentiaal verschillen van de twee metalen.

René kent de lasser Rikesh en proberen nog even snel langs te gaan bij zijn werkplaats maar hij is helaas niet aanwezig vanwege de zaterdag. Dat wordt maandag maar nu is de oorzaak definitief bekend van de motorproblemen van de afgelopen weken.

Boodschappen doen in het dorp en proberen zoveel mogelijk oude voorraad op te maken, op het terras is er weer genoeg te vertellen en zie veel mensen knikken dat ze hetzelfde hebben meegemaakt en één zeiler maakt me gelukkig door op te merken dat het hem 3400 Euro heeft gekost voor een nieuw huis. Ik neem nog maar een drankje nu het financieel nog kan.

Aan de steiger bij Coprashed Marina.

Vrijdag, 5 augustus 2022

S 16° 42’586 E 179° 42’ 586 – Coprashed Suvasuva

Net voorbij Punt Taveuni valt de wind weg en moet het doen met een 10 knoop. Het gaat nog best maar ik weet van de weermodellen dat de wind helemaal kan wegvallen en dan is 35 mijl op de motor een heel eind. Het besluit wordt gemaakt dat we blijven zeilen en dan desnoods nog een nachtje op het water. Rond zes uur valt de wind onder de 5 knoop en varen we met de respectabele snelheid van 0,8 tot 1 mijl per uur. Zwemmen gaat sneller.

De buien die overkomen zorgen voor een windversnelling en maak er dankbaar gebruik van om een beetje snelheid te krijgen. Rekenen geeft aan dat we rond 1800 uur binnen het rif op anker kunnen zijn maar de wind neemt in de ochtend langzaam toe en weet er een 3 knoop uit de zeiltjes te wringen. Onder vol zeil naar de ronding van de pas en vaar met halve wind het grote meer op richting rivier Coprashed. Te mooi om waar te zijn komen we om 1500 uur vlakbij de monding en moet nu toch de motor starten. We hebben al contact met de Hollandes Errantes en de Blue Spirit gehad die beiden stand-by zijn om te helpen als het mis gaat.

Met een schietgebedje draai ik de startsleutel om en hoor een hoop gepruttel en zelfs dat de motor niet rond kan komen vanwege het water op de zuiger. Vier keer proberen en geen resultaat en moet het opgeven. Met de handheldmarifoon in de hand voor hulpvraag draai ik nog een keer de sleutel om en hoor dat de motor tornt. Nu doorstarten om het water eruit te duwen en de aanvoer van brandstof moet de rest doen en opeens slaat de motor aan. Dat is een geluk maar het gaat door merg en been omdat de vrees is voor ernstige schade. Met 1800 toeren richting jachthaven en krijgen de gereserveerde ligplaats aan de steiger. Het demonteren is voor morgen en drinken op het terras van de jachthaven een borrel met de “Yachtties”.

Genoten van een mooie tocht ondanks de zorg van de motor op de achtergrond. Vanaf hier kunnen we gemakkelijk de diverse spullen bestellen en is het comfortabel afwachten. Morgen maar eens de balans opmaken en met de gereedschapskist maar weer eens in de motorruimte bivakkeren. Bij het Koreaans-restaurant eten we een heerlijke curry met cashewnoten, een biertje en val in een diepe slaap.

Resort bij Taveuini ankerplaats.

Donderdag, 4 augustus 2022

Vanuatu Balavu – Point Taveuni S 16° 42’586 E 179° 42’ 586

De wekker kent geen genade en houdt geen rekening met verlichte omstandigheden zoals zand in de ogen of slaaptekort, maar zorgt wel dat we Umberto zien vertrekken. De overgang van donker naar licht, het gepruttel van zijn motor, de spiegeling van het water, de mast steekt af tegen de rood oplichtende wolken. Een beeld van de Man and the Sea.

De weersverwachting voorspelt 18 knoop oost zodat ik mijn voorbereidingen maak voor een stevig tochtje. De motor slaat braaf aan en vul het systeem met water om snel anker op te gaan en met de Queen B dezelfde track terug te varen zoals gekomen.

Op het grote meer is de Suri al vertrokken en roep de Scooter, Easter Stream en de Tiago op voor een afscheidsgroet. De motor blijft het verbazingwekkend goed doen en pruttelt gewoon door. Het binnenmeer uit, om de ondiepte en varen richting groene ton waar we nu linksaf draaien. Het is wachten op het gejammer van het alarm dat de motor warmloopt maar dat blijft uit.

Na ander halfuur varen gaat de motor uit want de wind neemt de snelheid over en duwt de Queen B met een dikke 5 mijl naar het westen richting punt Taveuni. Jammer dat we het voorbij moeten varen en moeten kiezen voor de reparatie. Veiligheid staat voorop en de spullen heel houden. Schrikbeeld blijft vocht op de cilinders wat later blijkt, dat het geval is.

Zeilend naar de avond, enkele eilandjes ontwijken door af en toe de koers te verleggen maar dat is niet zo spannend. Groot water komt voor de boeg maar de Queen B weet dit zeer snel te overbruggen en reken me alweer rijk dat het misschien wel 05.00 uur in de ochtend kan zijn dat we aankomen bij het resort van Savusavu. Rond 22.00 vallen de eerste buien over de mast heen en het wordt nat, de lucht voelt koud en moet voor het eerst een dikke wollen jas aantrekken. Gewoonlijk kan ik de dag en nacht naakt in de kuip doorbrengen maar dat gaat vandaag niet lukken. De wind blaast van achter naar binnen en er is geen mogelijkheid om te schuilen, uit deze hoek is er geen bescherming.

De dwarsgolven gooien het schip af en toe op zijn kant en de kussens vallen weer in de kuip. De wind neemt toe tot wel een 30 knoop en blij met het dubbel gereefde zeil en de kleine genua. Toch nog een 5,5 knoop op de klok. Het gaat weer een onrustig nachtje worden voor mij.

Suri

Woensdag, 3 augustus 2022

Vanuatu Balavu

Zes jaar samen en dat moet gevierd worden met een klusvrije dag, wat een feest! We varen terug naar het strand en trekken een fles wijn open om het feest te vieren. Umberto komt langs en praten over de eilanden en over de toekomst van hem. Het blijft een moeilijke beslissing want het leven in Falunga en Ogea is niet duur maar er kan maar weing geschnabbeld worden en het leven in Denerau of Savusavu is duurder maar er zijn misschien wel kansen.

Lekker ontspannen aan de waterkant en genieten van de rust. Rond 1400 uur terug richting Queen B waar we nog een tour maken langs de verschillende eilandjes en verborgen mooie ankerplekken waar we de Tiago ontdekken. Er is jammer genoeg niemand aan boord maar wel leuk om te weten dat ze in de buurt zijn. We steken over naar een kleine Cruiseschip Suri dat een hele verzameling speelgoed aan boord heeft: Waterglijbaan, klimmuur, waterscooters, kano’s, speedbootjes en een helikopter. Duidelijk gericht op de sportieve jongeren die de wereld willen ontdekken via een georganiseerde reis. Via de pasdoorgang steken we over naar de Queen B en laden de rommel uit. Plots staan Kitty en Laurens van de Tiago aan de rand en nodigen hen graag uit aan boord.

Heel gezellig bijpraten want de laatste keer was in Gambier dat we elkaar gezien hebben. Laurens blijkt vis gevangen te hebben tijdens de reis en wil graag delen. Louis, een Amerikaan die in Nieuw-Zeeland woont, komt voor een praatje maar ik heb het veel te druk met organiseren en zeg hem of hij ook komt mee eten. Het lijkt me de beste oplossing in plaats van lang praten aan de reling. Umberto stapt aan boord en zo hebben we een klein feestje op de laatste avond van vertrek voor reparatie. De wijnvoorraad gaat eraan maar er is weer goede kans op bevoorrading in Savusavu.

Dinsdag, 2 augustus 2022

Vanuatu Balavu

Het wordt saai om opnieuw te schrijven maar de warmtewisselaar gaat er weer uit voor de zekerheid. Het geeft aan dat het met verbetenheid en telkens opnieuw proberen tot een oplossing gekomen moet worden. De mogelijke lekkage in de condensor is nu definitief afgesloten en weet bijna zeker dat er een lekkage in het huis moet zijn. Dat wordt een reparatie in Savusavu en een bestelling van het onderdeel. Als het maar geen eindeloos wachten wordt op een onderdeel dat waarschijnlijk uit Amerika moet komen. Veel zeilers liggen hier lange tijd te wachten op hun bestelling en de beloftes van Amazon en DHL dat het pakket binnen enkele dagen op de plaats van bestemming is blijkt een loze belofte. Veel geld betalen voor een snelle levering maar het blijkt een bijdrage voor het rondpompen van je pakket van Nieuw-Zeeland naar Australië en terugzenden naar de plaats van afkomst. Het geloof in snelle verzending is vervlogen. Dat zal nog wel een dingetje worden.

René, de Blue Spirit haalt zijn anker op en gaat alvast terug naar Savusavu voor een afspraak met zijn vrienden, en zwaaien hem in de vroege ochtend uit. Een vreemd gevoel want we zijn al zo lang bij elkaar dat het bijna een afscheid is voor langere tijd. Toch blijkt dat allemaal wel mee te vallen en het is goed om elkaar helemaal vrij te laten.  Wij gaan vandaag Sevusevu doen en nemen een extra kan met benzine mee om naar de hoofdstad te gaan. Er staat behoorlijk wat wind en tokkelen met de buitenboordmotor onder de bescherming van het land richting stad. Een verkorte route is mogelijk omdat we niet zo diep steken en komen voor ruim water voor de oversteek. Nu waait het echt stevig en de rollende witte kammen slaan over de rand van de bijboot. De buitenboordmotor houdt zich prima maar moeten al vlug de snelheid wegnemen om niet al te nat te worden. Een grote boot met een tiental mensen komt ons tegemoet en aan de lichaamstaal te zien hebben ze bewondering voor ons avontuur om over te steken. Toch heb ik het al snel gezien en draai om de takken Kava over te dragen aan de bestuurden van de Wherrie. Er blijkt een filmploeg aan boord te zijn en de mannen aan boord zijn uitermate verzorgd met blauw gepermanente haren en de boot ruikt alsof deze zo van de kapsalon is weggevaren. Er wordt erg vriendelijk naar me gezwaaid en denk er het mijne van. Bij het rondvaren van de berg komen we aan op een strandje waar een hele verzameling kokosnoten liggen die graag door me worden meegenomen voor de melk. Genieten van de schaduw, de windluwte en het uitzicht zien we de boot vertrekken met een paar lief wuivende mannen. Ik lig toch nog in de markt.

Lekker aan boord rommelen en een duik langs het schip om te controleren voor de aangroei, varen langs de eilanden, de uitgeslepen grotten onder de Champignon eilanden en later koken voor de bijdrage aan de gezamenlijke bijeenkomst bij Umberto. Een gezellige bijeenkomst van alle zeilers aan boord bij Umberto waar alle nieuwtjes met elkaar gedeeld worden.

Spelonken in de gestolde lava.

Maandag, 1 augustus 2022

Vanua Balavu

De reparatie wordt bijna een obsessie want ik krijg er niet echt de vinger achter wat er precies aan de hand is. Weer de boel uit elkaar gehaald en opnieuw proberen het lek te lokaliseren en het starten van de motor gaat steeds moeilijker. Het is te horen dat er water boven de kleppen staat en ben bang voor een waterslag. Met veel redeneren en kans berekenen zal het wel meevallen want als de cilinder verstopt raakt met water dan zal de startmotor de motor niet rond kunnen krijgen en daardoor is de mogelijkheid op grote schade wat minder.

Opnieuw de warmtewisselaar eruit en bekijk het gevaarte met een andere redenering en kom tot de conclusie dat er heel wat anders aan de hand moet zijn zoals eventueel een lekkende bovenkamer van de warmtewisselaar naar de kamer van de uitlaat. Het losmaken van dit huis is beter om dit op een andere plaats te doen dan op deze plaats van niets voorhanden en niets om echt goed te kunnen repareren.

We gaan met de kano naar de verschillende kleine eilanden en lunchen in de dinghy in de schaduw van de steile wand onder de bomen met een fles wijn. De visjes zwemmen onder de boot en de prachtige koraalbloemen laten zich van hun beste kleurige kant zien, uitzicht is fenomenaal en genieten van deze wondere wereld ondanks de vervelende toestand van een onzekere motor.

Vanuatu Balavu

Zondag 31 juli 2022

Vanua Balavu

Wakker worden in een heel rustige mooie wereld, beschermd door de eilanden en in de verte is de wind te zien. Normaal gesproken moeten we vandaag Sevusevu doen maar omdat het zondag is kan het beter morgen. De plechtigheden van ontvangst en de aanname van de cadeaus worden uitgesteld. De dinghy wordt opgeblazen en de kano zodat deze ochtend de vloot compleet is. De Queen B als moederschip met de verschillende mankementen. Ik heb gisteravond alle buisjes van de warmtewisselaar doorgeblazen en de Condensor teruggeplaatst.

De vloeibare pakking laten uitharden en starten. Het gaat niet goed, en met een 20 minuten proefdraaien gaat de temperatuur weer omhoog. Goede raad is duur of moeilijk, zodat ik met gereedschap weer in de motorkamer duik en de boel uit elkaar haal om opnieuw naar het lek te zoeken. Eén pijpje van de condensor lijkt lucht door te laten maar betwijfel of dat een buisje zo snel de koelvloeistof door de uitlaat kan wegduwen. De “lekke” doorgang opvullen met kunsthars en zet de verschillende elementen weer in elkaar.

De droogtijd wordt besteed met gezellig een borrel drinken aan boord van de Hollandes Errrantes, met Jaap en Minke, Marijke en Thomas, Umberto, René. Iedereen heeft wat lekkers gemaakt en met de borrel en het gezellige verhaal komen we de zondagmiddag wel door. De donkere nacht geeft een extra moeilijkheid om de boot terug te vinden en zullen volgende keer toch echt het ankerlicht moeten gebruiken voor de zekerheid.

Warmtewisselaar

Zaterdag 30 juli 2022

S 17° 44’ 396 W 178° 54’ 799 – Vanua Balavu.

De wind neemt toe en de Queen B hobbelt over de dwarsgolven. Soms slaat er een golf over het dek en spat er wat water in de kuip. De zitmatten schuiven regelmatig van de bank. De squall’s komen over en brengen regen. De wind neemt toe in de buien met 29 knopen en dat is een dikke 7 beaufort en pittig te noemen maar met het gereefde zeil en de ingedraaide genua blijft de Queen B onverstoorbaar zijn weg vervolgen.

Het is een nacht zonder maan en sterren, de nacht zo donker als mijn Nescafé-koffie die ik in de wacht maak. Wakker blijven is geen probleem bij deze wind en de wisselende windsnelheden. En dan ineens 5 mijl onder het rif van de Bay of Islands zakt de wind in en worden de gedragingen van het schip gemakkelijker. Het is nog vroeg en blijf lekker onder zeil ondanks de afnemende wind en dobberen met een vaart van 2 tot 3 mijl naar de engte van de twee eilanden. De heuvels doemen pikzwart in de vroege ochtend op en de AIS begint te piepen voor de verschillende schepen die achter het rif voor anker liggen. De Scooter, de Easter Stream, laten hun sporen op het beeld achter.

Ineens zien we de Bue Spirit op het scherm oplichten en zien dat hij 5 mijl voor ons ligt te wachten op het licht van de ochtend. Via de marifoon is er even contact en hij besluit alvast naar binnen te varen. Wij zeilen door en bij het begin van de aanloop start ik de motor die moeilijk aanslaat.

Dan 20 minuten later loopt het ijzeren zeil (de motor) warm en begin nu de wenkbrauwen te fronsen. Een snelle controle leert me dat de koelvloeistof weg is en vul het warme monster met koelmiddel zodat de temperatuur snel herstelt. Dat lijkt goed, behalve dat op het moment dat we de pas invaren de temperatuur weer oploopt en begin me nu toch zorgen te maken. Zolang mogelijk op zeil varen en bij de groene ton scherp naar rechts en moet nu de motor tegen de wind in gebruiken. Het wordt pappen en nathouden en moet al snel overgaan tot het gebruik van zeewater om de koeling in stand te houden. De windmeter valt uit, stuurautomaat doet vreemd en krijg het idee dat er nu van alles misgaat.

Bij het indraaien van het mogelijke ankergebied vaar ik te scherp links en kom terecht in een ondiepte en moet volgas achteruitslaan. Met 3000 toeren gromt de motor om alles te redden wat er te redden valt, hobbelend komt de Queen B los van het zand en de stenen. Een narrow-escape en begin met dit soort samenloop van tegenvallers een beetje wit om de neus te worden. Kunst is om de rust te blijven uitstralen dat alles onder controle is, maar dat valt niet mee.

Alsof de motor weet dat het niet moet verzaken helpt hij het schip van een vastvaren op een ondiepte aan lagerwal. Gelukkig niet op het rif want dat zou einde reis betekenen maar in een bommie-veld vastlopen lijkt me geen pretje met afgaand water zoals nu. Terug naar dieper water en varen met een wijde boog om de ondiepte en komen in een soort tussenmeer met een serie kleine eilandjes en zie eindelijk de Blue Spirit in een hoekje van deze eilanden voor anker liggen.

Nog een extra slok zeewater in het motorblok en laat het anker vallen. Ineens begint de ankerlier een eigen mening te krijgen en begint tegen de draad in, de ankerketting op te lieren. De schakelaar blijft blijkbaar hangen en zet de ankerlier met de hoofdschakelaar uit.

Een prachtige omgeving met tientallen eilanden die als champignons in het water staan, diep water afgewisseld met gevaarlijke ondieptes met grote knollen van steen de zogenaamde Bommie’s. Eindelijk op de eindbestemming en kom tot rust totdat een bijboot van een luxe jacht komt vragen om even opzij te gaan want de meneer de “Oligarch” wil tussen de eilanden gaan liggen. Bij uitleg dat ze gemakkelijk voorlangs kunnen varen en dat ik motorpech heb, wordt er begripvol gezwaaid en komt even later het grote luxe jacht onder begeleiding van de bijboot, voorbij de Queen B. wat een prachtig gezicht en wat een stuurmanskunst van de kapitein dat hij het schip hier tussen de eilanden weet te loodsen.

Umberto meldt zich plots en blijkt gisteren al binnengelopen te zijn en heeft de flinke wind gelukkig gemist. Hij heeft een hele ontspannen tocht gehad. Dit is toch wel een voordeel van een heel snel schip zoals zijn catamaran is. Hij weet een veel beter plek dan de plaats waar we liggen en besluiten om toch anker op te gaan om voorbij het luxe jacht te varen naar de besloten ankerplek tussen de mooie eilandjes in.

Nu even op het hoofd krabben wat er allemaal moet gebeuren en welke volgorde. De ankerlier eerst repareren want je weet nooit wanneer je van anker af moet. En dan start ik de motor nogmaals en zie een dikke groene golf koelwater meekomen uit de uitlaat. Dat lijkt op een kapotte wamtewisselaar en begin direct te schroeven om de warmtewisselaar los te maken en te controleren op kapotte pijpjes. Een klus waar ik nog lang mee bezig blijf ondanks alle vermoeidheid van de slapeloze nacht met veel zeilwisselingen. In de avond komen de Blue Spirit, de Hollandes Errantes, Scooter en de Queen B bij elkaar op de Bay of Islands.

Blue Spirit haalt ons in.

Vrijdag, 29 juli 2022

Namuka – S 17° 44’ 396 W 178° 54’ 799

Vroeg opstaan en direct vertrekken heeft geen zin want het is een afstand van 107 mijl naar de volgende aankomst. Met onze verwachtte snelheid van 100 mijl per dag is vertrekken van 0900 uur een aankomst van 0900 uur, de volgende ochtend.

Anker op rond halftien en varen als eerste naar buiten en de Blue Spirit volgt ons. We merken niets van de ondieptes en slalommen om de bommies heen. Later vertelt René dat hij toch een beetje kneep omdat hij bij het volgen toch maar weinig water onder de kiel had.

Eenmaal buiten de aanloop van Namuka gaat het zeil omhoog en snel pakt de wind ons. Deze keer zet ik de zeilen in de rustige stand door een rif te steken en de windvaan het werk te laten doen. Het gaat prima maar de snelheid van de Blue Spirit zorgt ervoor dat deze snel van ons vandaan loopt. René belooft te wachten bij de aanloop van de Bay of Islands. De golven en de opbouwende wind zorgen ervoor dat Jacqueline zich niet helemaal lekker voelt en zich al snel overgeeft aan een schoonheidsslaapje. Overigens zijn de omstandigheden van de snel wisselende windsnelheden zodanig dat ik toch wakker moet blijven om de windvaan continue bij te stellen. We maken een geweldige afstand van 70 mijl in 14 uur tijd en ben heerlijk ontspannen met een prima zeiltochtje zoals vandaag.  

het eiland van no worry, no hurry. Namuka

Donderdag, 28 juli 2022

Ogea - Namuka

Gelukkig vliegen de meeste muggen me voorbij maar de muggen die wel bij me landen steken niet hard maar blijven wel drie dagen gevoelig. Je blijft krabben tot er een wondje ontstaat. De dooddoener niet krabben is te gemakkelijk. Ook spreekt het gezegde “het staot geschreven en gedrukt, ge moet krabben waar het jukt".

De wekker zal om 6 uur afgaan maar het is niet nodig want we zijn allebei al een tijdje wakker, bang om het vertrek te missen? Het is nog donker als we de laatste spullen opruimen en sta klaar om half zeven om de motor te starten. Nu heeft René opstart problemen en vraagt een half uur respijt. Hij blijkt met verhoging in bed te hebben gelegen en is nog niet helemaal fit, hij zegt niets en gaat door met zijn voorbereidingen.

De Queen B vaart de pas uit en ik houd de Blue Spirit op de hoogte via de marifoon van de (on)dieptes. Laveren tussen de bommies en scherp rechts houden vlak bij de rots om de vaargeul te volgen. Het gaat allemaal goed en buiten de pas gaat het zeil omhoog. Het waait stevig met een 17 tot 18 knopen en de Queen B gaat op een oor liggen en als een dartele koe hopst en klotst ze door het water. Een gemiddelde van 5 knopen is heel wat voor ons en bereik deze snelheid door te veel zeil en het roer in de hand te houden. De stuurautomaat kan het niet aan.

Het is maar 30 mijl en geniet van de wind en de golven. De dag vliegt voorbij en komen rond 13.00 uur in de baai van Namuka aan waar ook de Scooter ligt.

Gas voor het koken blijkt op te zijn en laad de bakskist uit om de gasfles op te duiken die nog wel wat gas heeft maar nu ook leeg is. We zullen deze reis gas tekortkomen en zal proberen te lenen bij een collega-zeiler.

Watermaken, stroomdraaien en de dag van morgen voorbereiden. Rustig genieten van de bijzondere omgeving. Scooter vaart rond 18.00 uur de baai uit en vertrekt naar de Bay of Islands en zullen hen hopelijk overmorgen treffen.

English Class

Woensdag, 27 juli 2022

Ogea

Prefix, suffix, zijn de onderwerpen die ik geleerd krijg in een klasje  Engels met een zestal 12 jarigen. Ik leer veel, van de veel te hard pratende onderwijzer, die met een nog luidere stem, het uitroepteken gaat uitleggen! De golfplaten rammelen op het dak en de ramen trillen uit de sponningen. Ik duik inéén maar de leerlingen blijven braaf de hoofdmeester aankijken en slurpen de Engelse les op. Een leuke ervaring en ik leg de kinderen uit, dat wij in Nederland wonen en dat we een reis over de wereld maken.

Na de les probeer ik internetverbinding te maken maar het gaat moeizaam. Gelukkig komt de Whatsapp binnen en ook de mailbox van Gmail. Ik ben weer een beetje op de hoogte. Na de school brengen we de lege flessen naar het gastgezin van Humberto en lopen terug door de jungle en raap er 5 kokosnoten op voor de kokosmelk.

Aan boord begin ik aan de speurtocht naar het diesel mankement van de generator en maak het opvoerpompje weer gangbaar. Een klus met stapje voor stapje naar de oplossing van het probleem. Humberto komt aan en vindt het nog niet zo slecht idee om met ons mee te varen richting Bay of Islands op Valavu Balavu. De wind blijkt aanstaande zondag te draaien naar Noord maar dan kunnen wij al lang binnen zijn. Met andere woorden we vertrekken morgen samen met René naar Nakuma en dan opvaren naar noord. Weer een nieuw hoofdstuk in de ontdekking van de Exploring Islands.

Op het strand drinken we een borrel met de Fenice (Linda en Christ) die vanmiddag zijn aangekomen en blijken dezelfde plannen te hebben als wij, uiteindelijk Australië. We zullen ze nog wel ontmoeten komende periode. Leuk is ook dat Humberto met ons een tijdje opvaart.

Op het strand worden de plannen gesmeed en terug aan boord een stuk vis bakken van Humberto en de kano met dinghy aan boord sjorren.

Klaar voor vertrek morgenochtend.. Een laatste weerbericht van de Chez Nous (Jonathan en Donna). Het ziet er goed uit.

Goede vangst. Dankzij Umberto!

Dinsdag, 26 juli 2022

Ogea.

Opnieuw staat Humberto om kwart over zes aan de boot om me op te halen voor het net. Hij heeft het net op een andere plek geplaatst met een beter resultaat dan gisteren. Een hele serie vissen en deze keer zelfs enkele grote en is ook voor deze ervaren netvisser een goede vangst te noemen. Het geeft aanleiding om het hele ankergebied voor een vislunch uit te nodigen. Humberto gaat zorgen voor het schoonmaken en ik zal zorgen voor een vuurtje. Verzamelen om 1300 uur.

Terug aan boord spoel ik me eerst schoon en kruip nog voor een halfuur terug in bed. Het opstarten gaat niet gemakkelijk vandaag en denk dat de vermoeidheid van de afgelopen dagen er uitkomt. Om 08.00 uur bel ik mijn vader die grote zorgen heeft over één van mijn broers en dat is ook terecht. Als dat maar goed afloopt. Een telefoontje ondanks de grote afstand helpt mijn vader en ook voor mezelf om het een beetje van je af te zetten, door erover te praten.

Bij het schoonmaken van de schelpen gisteren merkte ik dat één van de loospijpen van de kuip zich loost in het schip. Dat is natuurlijk niet de bedoeling en breek de kast van de generator af om te zien of ik er bij kan. Een groot doorgerot gat in de versterkte rubberen slang met een ijzeren-veer. De veer in het rubber gegoten is doorgeroest en een gat van 8 cm in de bocht zorgt voor een verstopping en laat het water via het gat in de bilge stromen. Met een flexibele grijper haal ik de resten van plastic en een bos haren uit de pijp. Dan omwikkel ik het gat met een pvc-lap van een oude bijboot en een paar Tieribs. Het is geen goede reparatie maar laat het meeste water door naar buiten en niet meer naar binnen. Ik zie eindelijk weer water uit het buitenloosgat komen. Een goede tijdelijke oplossing zou een slang van 4 cm diameter in de rubberslang te schuiven zijn.

Om 1200 uur het vuur aanmaken en start de barbecue op. De schoongemaakte vissen fileren en rooster de vis op het plaatje voor 8 personen. Wat een heerlijke smaken en genietend van de vis. Wereldwijde vrienden op een onbekend strandje: Nederland, Australië en Nieuw-Zeeland komen hier bij elkaar.

Jacqueline gaat met René nog snel naar het dorp en ik spreek uitgebreid met Humberto. Een bijzondere kerel en heeft al die jaren overleefd met heel weinig maar helaas komt nu een punt van besluiten maken voor de toekomst. Humberto is ronduit onhandig en heeft moeite met het repareren van de dagelijkse klusjes. Zijn mooie schip loopt van hem af door geldgebrek en kan daardoor geen nieuwe vervangende onderdelen kopen.

Zijn maaltijden bestaan uit kokosnoot en vis, soms wat geld bij elkaar scharrelen door Kava te kopen op de grote eilanden en doorverkopen op de omliggende eilanden. Hij is wel een zakenman maar ook weer niet, de hardheid om het geld te innen mist hij. Ik ben niet voor niets deurwaarder voor hem geweest en hij levert genotsmiddelen zonder contante betaling. De generositeit van het samen delen terwijl hij zelf niets heeft en de compassie die hij heeft voor de medemens maken hem heel bijzonder, maar ik maak me grote zorgen hoe hij de komende 5 jaar doorkomt. De overheid beschouwt hem nog steeds als toerist en hij moet elk halfjaar 300 Euro visumgeld gaan betalen en er is zelfs sprake, omdat hij al zo lang hier is, dat het visum niet meer verlengd kan worden. Waar kan hij heen? Hoe gaat het met zijn schip en ook huis? Hoe kan hij aan de kost komen? Soms spreekt hij over charteren en rondreis aanbieden om zo een paar centen bij elkaar te krijgen, maar vraag me direct af hoe hij dat kan aanbieden als zijn schip technisch niet in orde is. We gaan er meer over horen. Ik hoop echt dat hij zijn plek om oud te worden hier kan vinden.

Het verhaal wil dat de laatste woorden van Steve Jobs, een miljardair, kort voor hij overleed op 56-jarige leeftijd waren:

"Ik heb het toppunt van succes bereikt in de zakenwereld. In de ogen van anderen is mijn leven een succes. Behalve het werk, heb ik weinig vreugde gehad. Uiteindelijk is rijkdom gewoon een feit waar ik aan gewend ben geraakt.

Op dit moment lig ik in het ziekenhuis en herinner ik me mijn hele leven, alle erkenning en rijkdom waarin ik zo trots op ben geweest, verbleekt en is onbelangrijk geworden in het oog van de naderende dood.

Je kunt iemand inhuren om met je auto te rijden of geld voor je te verdienen, maar het is onmogelijk om iemand in te huren om ziekte te verdragen en voor je te sterven.

Verloren materiële dingen kunnen teruggevonden worden. Maar er is één ding dat nooit terugkeert als het verloren is: het leven.

In welke levensfase we ons bevinden, na verloop van tijd zullen we geconfronteerd worden met de dag dat het gordijn sluit.

Hou daarom van je familie, je partner, je kinderen en vrienden... Behandel ze goed. Koester ze.

Naarmate we ouder en wijzer worden, realiseren we ons langzaam dat je horloge van $ 300 of $ 30, beide dezelfde tijd geven

Of we nu een portemonnee of een handtas van $ 300 of $ 30 hebben, het bedrag dat erin zit is hetzelfde.

Of we nu een auto van $150.000 of een auto van $30.000 rijden, de weg en de afstand zijn hetzelfde, en we komen op dezelfde bestemming.

Of we nu een fles wijn van $1000 of $10 drinken, de kater is hetzelfde.

Of het huis waarin we wonen nu 100 of 1000 m2 groot is, de eenzaamheid is hetzelfde.

Je zult beseffen dat je ware innerlijke geluk niet afkomstig is van de materiële dingen van deze wereld.

Of je nu eerste klas of tweede klas reist, als het vliegtuig kapot gaat val je neer…

Daarom hoop ik dat je beseft wanneer je vrienden, kinderen, familie, broers en zussen hebt, dat het belangrijk is dat je praat, lacht, zingt. Want dat is echt geluk!!

Een onbetwistbaar feit in het leven:

Leer je kinderen niet om rijk te zijn.

Leer ze om gelukkig te zijn.

Leer ze over de waarde van dingen en niet de prijs.

Het leven is mooi!”

wandelen tussen de eilanden met laagwater

Maandag, 25 juli 2022

Ogea

Gisteravond heeft Huib bij laagwater zijn net uitgezet en deze ochtend om kwart over zes haalt hij me op. Zeven vissen van 20 tot 25 cm halen we uit de mazen en zijn blij met de vangst. Het is niet echt veel maar genoeg om het hele ankergebied uit te nodigen voor een visbraai om 1600 uur op het strand.

Rond elf uur hebben we met René afgesproken om met de kano een toertocht tussen de bijzondere paddenstoel eilanden of de bloementuiltjes van steen te maken zodat ik nog de tijd vind om het onderwaterschip schoon te maken. Huub komt me helpen met poetsen en we praten gezellig bij terwijl we ons drijvende houden.

Om half elf het water uit en maken met René een prachtige tocht over het droogvallende zand en de kleine eilanden. Regelmatig wadend in het water lopen we van eiland naar eiland en genieten van de natuur. De vogels, de rog en de twee haaien met de vliegensvlug wegschietende vissen. Voor mij is het de eerste keer dat ik met een kano op stap ga en vind het rustig door peddelen erg leuk maar het telkens uitstappen vanwege de ondieptes en door het water waden is behoorlijk vermoeiend. Toch zou ik de tocht door het niemandsland, de omgeving met niemand om ons heen, niet willen missen in deze prachtige omgeving.

Onder een "Champignon"-eiland vind ik eindelijk de schelpen waarvan ik denk dat deze smakelijk zijn, leuk om uit te proberen bij de barbecue van vanavond. Aan boord poets ik de schelpen schoon en zie dat het spoelwater niet goed wegloopt uit de kuip. De loospijpen blijken verstopt en de bakboord loospijp is zelfs doorgerot zodat het water van de kuip de bilge in loopt. Dat is vervelend en zelfs de bilge pomp slaat aan om het water af te voeren. Dat wordt een klus voor morgen.

Op het strand is het gezellig met barbecue, het roosteren van de visjes, borrel samen met de Chez Nous, Quakka2, Blue Spirit, Hollandes Errantes en de Queen B. Niet te laat in de avond, terug in het pikkedonker, zoeken we naar het toplichtje terug naar de QQueen B.

Ogea

Zondag 24 juli 2022

Ogea

De Chief verwacht ons niet voor het ritueel van de sevusev en de kennismaking voor toestemming op het eiland te mogen zijn. Hij moet zich eerst nog aankleden en opmaken. Een soort van handveger door het haar, zijn huid verzorgend en langdurig in de spiegel kijkend naar zichzelf knipogend en wij staan wat onhandig het ochtendritueel van de Koning van het eiland te bekijken. de tafel dient als beauty-case en heb zelden zo een ijdele man gezien.

We mogen gaan zitten en ik moet zeggen deze Chief maakt er een echte show van. Een wanorde van klanken, kreten van afgrijzen, koeren van goedkeuring wordt de sessie beëindigd met drie keer in de handen klappen met een toegift van nogmaals drie keer klappen. Na de overhandiging van de bossen met Kava, voel ik me opgenomen in de dorpsgemeenschap, vrij toegang tot het hele eiland en toestemming om te vissen en zelfs vissen met een Speergun. Het gekozen dorpshoofd vertaalt het orakel en we beginnen een discussie over de nood in het dorp.

Er is hier een groot probleem door de stijgende zeewater spiegel en regelmatig loopt het dorp onder bij vloed. Je moet er niet aan denken dat er een Tsunami over het dorp komt. Oplossing van zand voor de bewoning en verhoging van het kerkpad zijn in mijn ogen tijdelijke oplossingen en dient men een rigoureuze oplossing te nemen door het hele dorp te verplaatsen. Ze zullen er hulp bij nodig hebben en adviseer begrip en fondsen te zoeken in Suva en in het buitenland. Het dorpshoofd luistert aandachtig en bekent dat de regering in Suva het advies al heeft gegeven van de verplaatsing. Het is een dure operatie voor deze mensen die geen enkel gevoel van geld en daarbij ook geen geld hebben. Ze weten het niet aan te pakken vandaar er een luisterend oor is. Ik voel me meegezogen in het probleem en zal komende week terugkomen om er wat meer over te praten.

Na het bezoek aan het dorpshoofd is de kerk. Het plafond is pas geleden geverfd en de schilder heeft de kerkbanken niet afgedekt. Een mooi wit plafond met overal witte verfspatters over de banken, als je toch van werken houdt.

Een Methodisten kerkdienst en er wordt volop gezongen en de kinderen krijgen de opdracht om de beurt een zegje te doen van het Bijbelverhaal. Een prima initiatief en ze leren de kinderen spreken in het openbaar. De Koster neemt het over en wij worden, overspoeld met een onbegrijpelijk oeverloos lang verhaal. De rug van Julian en René hoor ik kraken en na anderhalf uur komt de verlossing om op te staan en naar buiten te mogen.

Het dorpshoofd is een speciale vriend van Umberto en we worden meegenomen naar het huis van zijn broer waar en heerlijke maaltijd voor ons klaar staat, groenten, vis, cassave, brood en eitaart. We praten verder over het probleem en ik merk dat het dorpshoofd het eigenlijk helemaal niet leuk vindt dat ik weg ga. Met de belofte dat ik terug kom, kan hij wel mee leven.

We lopen het prachtige pad terug naar de boot en rommelen wat aan boord. Een vistuig met inktvisje en Jacqueline maakt een heerlijk pompoensoep. Watermaken en plezierig dat deze keer het geen enkel probleem geeft, de pomp werkt uitstekend.

Op het strand praten we de zon naar beneden en genieten van elkaar en het uitzicht. Wat een mooie aparte wereld.

Huub bij zijn gastgezin.

Zaterdag 23 juli 2022

Fulanga – Ogea

Een belofte nagekomen. Zeven jaar geleden ontmoette ik Huub van de Broek alias Umberto in Nederland tijdens een lezing bij de Zeeverkenners en sprak toen met hem af dat ik bij hem op bezoek zou komen op zijn eiland in de Stille Zuidzee. Geen idee waar ik over sprak en kende het woord Fiji, maar wist het niet te plaatsen. Mijn wereldreis was toch gepland en zou het wel even tussendoor doen. Nooit geweten dat de wereld zulke grote afstanden heeft en daarbij maakte de Corona de afstanden nog groter. Toch aangekomen in zijn wondermooie wereld van schoon kraakhelder zeewater, bommies, vissen, eilanden van puimsteen en de aardige mensen. Het is een hartelijk weerzien en drinken een ankerbiertje aan boord van de Blue Spirit.

René heeft me langs de bommies geloodst, de vervaarlijke ondieptes en leert me de speciale plekjes en kneepjes van het vak Pacific-eiland veroveren. Hoe zouden die ontdekkingsreizigers dat allemaal hebben gedaan? Angstzweet voor de riffen, de grote schepen die kleine roeibootjes uitzetten op zoek naar een opening zodat het moederschip beschut binnen kan varen. De stromingen, de plotselinge winden en het monnikenwerk om de eilanden in kaart brengen. Te vergelijken met de hedendaagse maanreizigers en dan nog spannender, mijn bewondering stijgt alleen maar voor deze kapiteins hoewel die tegenwoordig zwaar onder vuur liggen voor wat betreft de koloniale inslag, terwijl ze toen niet beter wisten.

Vanochtend vertrek klaar maken, Jacqueline vouwt de kano op en ik berg de bijboot in het gangboord. De motor aan en varen met een weide bocht om de zandbank heen op weg naar de uitgang van de pas. De Footloos voegt zich bij ons en varen in een soort van colonne de pas uit. De Footloos vaart haar eigen koers en kiest Noord, wij steken over tegen de wind in op motor naar Ogea. Een 17 knoop wind met in het begin wat venijnige golfjes die langzaam afnemen omdat we onder de beschutting van Ogea komen. We spotten de Scooter, die vertrekt en ons tegemoet komt. In de brede pas draaien we naar het Noord-eiland en zetten de genua even bij.

Gezellig bijpraten met Huub (Umberto) in de kuip met een ankerbiertje, de belofte ingelost van "ik kom bij je op bezoek". Een uitwisseling van de Do's en Donot's en gaan terug naar het schip om wat voorbereidingen te doen. Voor mij een reparatie van de buitenboordmotor-schroef en gaan op het eind van de middag in de kano naar een strandje waar we allemaal nog even bij elkaar komen om afspraken te maken voor morgenochtend. We gaan weer naar de kerk.

Vrijdag, 22 juli 2022

Fulanga

Met een telefoontje naar Gieljan krijgen we de weersberichten voor vandaag en morgen. Misschien wel beter om morgen te vertrekken en vandaag kalm aan doen en afscheid nemen van de mensen op het eiland. Mic'a en Martha ontvangen ons hartelijk en bieden een kokosnoot, met een plantaardig rietje, aan om even bij hen te zitten voor een praatje.

Enkele wetenswaardigheden worden uitgewisseld en vragen of ze spinazie hebben. We worden meegenomen naar hun tuintje en Martha hakt en snijdt de spinazie zo uit het veld. Het lijkt een verwilderde tuin maar alles heeft zijn functie, sustainability tuinieren zullen we maar zeggen. De spinazie wordt verpakt in Papaja-blad zodat het langer goed blijft. Papaja’s, zoete aardappel, cassave, bananen en pompoenen zijn de producten van Martha's veldje.

We kopen wat van de diverse groenten en Jacqueline koopt een schildpadje wat Mik'a heeft gesneden uit een stukje hout. Nog snel even optreden als deurwaarden maar mevrouw Gelle blijkt onder de douche te staan. Even wachten en toen ik haar de groeten overbracht van Humberto zag ik ze verstrakken en zeker toen ik vroeg naar het geld. Gelle ontkent niet en antwoordt dat ze het vanaf maandag in huis heeft. Tja, dat kennen we, en wordt vervolgd.

Vriendelijke woorden met Mik'a en Martha en spreken voor een volgende keer een barbecue aan het strand met octopus en schelpen. Dat lijkt me wel wat en is zeker een terugreis waard. Maar eerst naar Ogea.

Terug aan boord neem ik de tijd om uitgebreid de watermaker te spoelen met zoetwater als onderhoud en de waterpomp houdt zich geweldig.

Dan terug naar het strand voor kampvuur met vuilverbranding en een kennismaking met Karin Trimbach van de Footloos die als vrouw alleen een rondje wereld aan het maken is. Ze heeft er niet helemaal voor gekozen maar weet zich met de omstandigheden prima te houden. Ze maakt het er het beste van.

Met de Scooter nog even contact en geven aan dat we morgen naar Ogea varen om Humberto te ontmoeten. Een heerlijke pizza bij René aan boord en al met al een drukke dag en eindelijk eens geen reparatie dag alhoewel bij het terugvaren de schroef van de buitenboordmotor af en toe doorslaat.

Zal ook wel weer goed komen. Ik heb toch niets anders te doen.

snorkelen

Donderdag, 21 juli 2022

Fulanga

Vannacht moeilijk kunnen slapen door alle verwikkelingen van de watermaker maar heb nu goede moed omdat de motor als een naaimachine loopt. Na het ontbijt en koffie ga ik eerst op zoek naar het stroomprobleem en vindt uiteindelijk een losse kabelklem. Probleem 1 opgelost.

Na het inbouwen van de watermaker en een aantal keer proefdraaien, ziet het er goed uit. Na een uurtje schroeven kan ik de pomp laten draaien en wil de nieuwe koolborstel een tijdje laten indraaien voordat ik hem echt ga belasten. Een uurtje verder en zet de druk op de grote Clark-pomp en al snel begeeft de motor het door een langzamer toerental en is heeft al snel de geest begeven. Even genoeg van de watermaker en ben blij dat René met het voorstel komt om een duik te doen in de pas.

Nu ben ik niet zo een snorkelaar en ben onder de indruk van de brekende golven op het rif, de pas met zijn 7 meter diepte geeft een beetje saai beeld zodat de duikmeester ons naar een veld met bommie’s brengt waar één voor mij wondere wereld van koraal en visjes ontvouwt. Je krijgt ze zelf niet verzonnen al die kleuren van de vissen en hun vormen, grote scholen kleine visjes die het koraal afspeuren. Het water is helder, wat een wondermooie belevenis om de vissen te zien vergaderen en de schildpadden zich heen spoeden, een haai door Jacqueline gespot. Een half uurtje van de sprookjes genieten en gaan via de eilanden terug naar de boot.

Aan boord eten we van het gebakken brood van René en praten bij over het snorkelen maar ook over de motor van de watermaker. Deborah en William, Australiërs uit Perth komen een boodschap van Umberto doorgeven of ik deurwaarder wil spelen voor een inning van verkoop van Kava. Natuurlijk doe ik dat voor Huub en zie het visioen voor me om het hele huis leeg te laden om de rekening te vereffenen. Een vloermat met een gordijn zal de buit zijn maar wel een ervaring rijker.

De watermaker komt ter sprake en William heeft nog een pomp aan boord en biedt direct aan om zijn pomp uit te proberen. Erg gewaardeerd komt hij later de pomp brengen terwijl ik ondertussen de watermaker alweer uit elkaar heb gehaald. De koolborstel zit vast en probeer toch eerst mijn eigen geknutsel weer eens uit te proberen. Het werkt! De motor draait en de watermaker produceert schoon drinkwater dat is een meevaller en ben trots dat ik het toch voor elkaar heb gekregen. De waterpomp van Christ hou ik toch even bij me voor het geval dat.

Op het strand een sundowner met een nabespreking over de belevenissen van de dag, zien we de zon verdwijnen achter de heuvels en laat een rode gloed achter. Met een MMSI Call roep ik de Scooter op en krijg Umberto aan de lijn. Een heel gezellig gesprek en we zijn blij om elkaar even te spreken. Wellicht tot morgen!

Dorpsrestaurant?

Woensdag, 20 juli 2022

Fulanga

Vanochtend bij het demonteren van de watermaker zie ik dat de koelribben los van het huis van de motor kan en constateer aan het etiket met type vermelding dat het een heel gangbaar motortje is, namelijk een Shurflo. Ik roep René op ter bevestiging van de vraag of dat deze motor gemakkelijk te krijgen is: antwoord hij, die heb ik nog één liggen. Weliswaar kapot maar voor de onderdelen misschien nog bruikbaar. Hij belooft de motor op te zoeken na zijn bezoek van de Footloos en een klus waar hij mee bezig is. Dat geeft perspectief.

Vissen is een frustratie voor me aan het worden want ik vang nooit wat. In het verleden viste is waarschijnlijk op visarme gronden maar kan dat echt niet zeggen van Fiji. Hier springen de vissen om je oren en hoor verhalen die alle dagen vis beloven. Ik haal het visgerei “boven water” uit het kelderluik en ga de boel sorteren. Veel angels zijn tot roestige stompje getransformeerd door het tekort aan vis waarschijnlijk. De hengels uitschuiven en vind nog een setje dobbers met haakje. Eerst maar kleine visjes vangen voordat er aan het grote werk begonnen kan worden.

De gekookte rijstkorrels breken bij het aanzetten van de haak, kaas is niet alles, met worst ook geen beet. Jacqueline mengt wat meel met water en draait kleine bolletjes. Ik ga hier mee aan de slag en jawel hoor 1 visje, 5 cm schoon aan de haak, van kop tot staart gemeten. Dit zal vanaf nu alleen maar beter gaan en schuif me al in de rijen van de vissersvloot van Urk. Waarschijnlijk zal het een hoofdstuk op de leugenbank worden want de visvangst daalt de volgende uren naar een nulpunt en ga gedesillusioneerd terug naar de Queen B.

René heeft de motor gevonden en het blijkt inderdaad bijna dezelfde motor te zijn en als twee kleine jongens met nieuw speelgoed werpen we ons op de motor. Ik merk dat er een lager niet soepel loopt en plaats het lager van de oude motor op de mijne. Het koolborsteltje overplaatsen en frunniken zo een paar uur weg. Telkens bij het uitproberen blijkt de motor niet aan te slaan. Met nog een nieuwe koolborstel die René heeft liggen begin ik de klus opnieuw en soldeer de koolborstel en schaaf het koolstaafje op maat, probeer weer uit maar geen beweging in de motor te krijgen. Met een meting van de spanning die 13,2 volt aangeeft is er stroom. Dat zal het niet kunnen zijn. Ik moet het opgeven en laat de klus voor morgen.

Om 1700 uur hebben we afgesproken voor een biertje op het strand en René is al bezig het een vuurtje te bouwen als we aankomen. Een prachtige sundowner met een dag vol tegenvallers van de visvangst en de motor. Met goede moed en dankbaar voor de zonsondergang, de sterren, het biertje en de gezelligheid met het knetterende vuur, varen we terug. Koken aan boord en bij het wachten op de koffie kan ik de casus niet loslaten van de motor en bedenk me dat ik de motor eens rechtstreeks op de accu moet zetten. En jawel hoor de motor loopt als een naaimachine en is het probleem wellicht een half kapotte zekering. Wordt vervolgt morgen, ben al blij dat de motor goed in elkaar zit.

Gezichtsmasker van Fiji.

Dinsdag, 19 juli 2022

Fulanga

Met René als gids lopen we door de jungle naar het derde dorp. Het is een ongeëffend pad en moeten verschillende kleine steile hoogtes overbruggen met gevaarlijke uitstekende rotspunten, waden door het water van de mangrove, lianen vermijden in het bos, in borsthoog gewas het pad zoekend naar het dorp.

In het dorp worden we door een jonge vrouw met open armen verwelkomd en laat ons het dorp zien. Er blijkt dat een familielid van de gemeenschap op Suva is overleden en daarom is er ter nagedachtenis een feest vanavond. Iedereen is bezig met eten. De vrouwen hebben met een net vol met vis gevangen en de mannen zitten cassave in bladeren te pakken, twee jongens hebben zich ontfermd over een varkentje. Op een vuurtje worden de haren afgebrand en later de ingewanden verwijderd. De lever en het hart zien er gezond uit en het karkas wordt gewassen in zeewater.

Er wonen 70 dorpelingen en bedruipen zichzelf met minimale hulp van het vasteland. Wat worden we vriendelijk ontvangen en steeds Bula roepend, de kinderen lopen met ons mee, iedereen roept Bula Bula (welkom welkom).

De terugweg is een stuk gemakkelijker omdat het afgaand water is, het waden door het water hierdoor eenvoudiger en we weten wat ons te wachten staat. 15 Kilometer door het bos met klauteren en dalen eisen een vermoeidheidstol en zijn blij om in het hoofddorp aan te komen. Bij Mic'a koop ik een uitgesneden gezichtsmasker en maken een praatje. Al met al een prachtige wandeling dat een goed beeld geeft van het eiland.

Vanochtend met de satelliettelefoon contact gezocht bij de weerman Rikus en hij voorspelt veel wind voor de komende dagen, zo te zien zullen we tot zondag hier moeten blijven hangen. De harde wind maakt het ons gemakkelijk om het te accepteren en voel er niets voor om bij Oostwind 6 tussen de eilanden uit te komen. We liggen mooi beschut en kunnen genieten van deze geweldige omgeving.

Eilanden zo groot als een tafelblad.

Maandag, 18 juli 2022

 Fulanga

Zoals verwacht jakkert de wind over de palmbomen naar de mast van de Queen B. De mast swingt soms en de vallen klepperen tegen het aluminium. De boot giert een beetje achter het anker en maakt weide bochten zodat het telkens lijkt dat we op drift zijn maar de ankerwacht geeft een veilig rustgevend beeld. Zeker en vast draaiend in een vast cirkeltje achter het anker, gezekerd in het zand.

Slecht geslapen vannacht maar ben toch actief na een koffietje en daarna nog één. De achterkajuit opruimen om een inventarisatie te maken en zijn op zoek naar het ankertje van de bijboot.

terwijl we uitruimen zie ik kans om de minkabel van de generator, tussen alle kruip door en sluip door, omwegen naar de accu te brengen. Opnieuw inladen en sta versteld van de onderdelen die allang vergeten zijn. Veel rijker dan ik dacht met een reserve bilgepomp, een molen op de hengel, vishengels en visgerei. Gezellig om te weten dat ze er zijn.

De generator blijft een project en na de aansluiting van de min-kabel is er geen stroom is op het opstartpaneeltje. De corrosie is enorm in deze contreien en zie dat het kroonsteentje volledig is geoxideerd. Daarom vervang ik de kroonsteen met zeven draden en krijg weer contact met het opstart paneel.

Nu uitproberen met starten en zie geen brandstof bij de motor, maar hoor het brandstofpompje niet tikken. Weer een probleem voor later.

De bakskisten uitladen en tref uiteindelijk het ankertje tegen de gasfles geparkeerd. Nu alle spullen terug op zijn plek en weggooien wat je niet meer nodig vindt. Soms zijn de kleinste dingen zoals rubberen ringentjes, schroefjes of moertjes van groot belang bij toekomstige klussen. Ik ben niet van het weggooien maar moet soms wel.

Het opruimen is een mooie bezigheid tijdens deze weersomstandigheden van bewolking en stormachtige wind. En krijg er zelfs plezier in. De oproep naar René voor een barbecue met friet en satésaus wordt met groot genoegen ontvangen en spreken af om 16.00 uur op het strand.

Aardappelen schillen en tot frieten snijden en voorbakken in de olie. Kipstukjes in de pan. Rond kwart voor vier regent het en de wind laat zich van de beste kant zien zodat we besluiten om de frieten in de kuip te eten. Heel gezellig bijpraten en Jacqueline probeert via kanaal 16 de Rhapsody op te roepen. De Scooter beantwoord de oproep vanaf Ogea en weet te vertellen dat Humberto op ons wacht.

Thomas weet ook niet waar de Rhapsody is gebleven en denken dat ze een eerder eiland zijn aangelopen om een nacht wachten om binnen te lopen op Falunga.

De sterren stralen ons geluk vanuit een pikzwarte omgeving en de wind blijft maar blazen. De ankerwacht blijft ons geruststellen met haar positie ondanks dat we zeer vreemde patronen van de belendende schepen rond ons heen zien.

Singer naaimachines ideaal voor een barbecue

Zondag, 17 juli 2022

Fulanga

De slagen op de boomstam roepen ons naar de kerk, maar eerst maken we onze opwachting bij het gastgezin Martha en Mik'a. Ik overhandig de cadeau’s, want we zijn uitgenodigd voor de lunch na de kerk. Het is helemaal niet nodig om iets mee te nemen maar je kunt het niet laten.

Een blik knakworst, een blik smak en een kilo suiker is meer dan verwacht. Mik'a beoordeelt me of ik netjes genoeg aangekleed ben en is op mijn pet na tevreden. Ik laat mijn pet in de hut en slof met afgestroopte mouwen en rok naar het heilige der heiligen.

Een mevrouw leest voor uit de bijbel en wordt af en toe ondersteunt door enkele vrouwen die een psalm zingen. De Chief is er ook en beoordeelt alle bezoekers vanaf zijn stoel aan de zijkant. Hij glimlacht naar me en wappert met een palmblad enige koelte naar zichzelf, keurig netjes aangekleed met hemd, stropdas en jasje is het plots een totaal andere verschijning.

Met een luide stem wordt een psalm ingezet en de kerkdienst begint. Een kind schrikt en zet het op een luid brullen en wordt door de moeder haastig afgevoerd. De twee banken met de jonge kinderen gaan allemaal plat en suffen zich ongeïnteresseerd de dienst door.

De koster leest volgens mij de handleiding van de `Fisher Panda voor op zijn Fiji’aans.  De priester vertelt over een verhaal uit de bijbel over het goed en kwaad en zie de Chief bij dit onderdeel gapend achter de waaier wegduiken. De kerkdienst is plots afgelopen en we lopen met Mik'a naar de hut waar Martha de lunch heeft voorbereid.

We kijken onze ogen uit naar een vuurplaats van een oven in de grond waar de cassave gegaard wordt, de twee Singer naaimachines die de ondersteuning zijn voor een barbecue-rooster. De keuken van Martha bestaat uit twee bouwblokken met een houtvuurtje en daar zijn de spinazie met ui, spinazie met vis, gebonden soep, aardappel, gekookte banaan, noedelschotel op gekookt.

Een smakelijke maaltijd maar onwennig, om dit alles vanaf een zittend op de vloer houding, met zijn allen te eten. Ik geniet van deze sessie door veel vragen te stellen over de omgeving en hoe ze hier leven. René brengt ons terug naar de boot maar zien de Footloose van Karin Trimbach liggen. Al bekend van het internet en gezamenlijke vrienden is het toch leuk om haar zo te ontmoeten. Terug aan boord rusten we een uurtje en begint Jacqueline haar kano op te bouwen en ik neem de tijd voor een inspectie cq schoonmaakbeurt van de romp.

Even later maak ik een wandeling op het strand en geniet van de wondermooie natuur. De eilanden van puimsteen, die door erosie uitgehold als paddenstoelen in het water staan. De krabben die over het strand alle kanten opschieten, de zeeslangetjes, de vissen die boven het water uitspringen bang voor de net wat grotere vissen. Dit is genieten van de omgeving en van de mensen.

Rond vijf uur stel ik voor om samen een sundowner te drinken op het strand en zijn net geïnstalleerd als Linda en Chris van de prachtige Beneteau Fenice (60 foot) aan komen wandelen. Een kwartier later Deborah en William van de catamaran Quakka2. Gezellig om de dag met allerlei verhalen af te sluiten terwijl de zon het allang heeft opgegeven.

De zon heb ik door de drukte niet onder zien gaan.

Sevusevu

Zaterdag, 16 juli 2022

S 18° 47’ 848 -W 178° 49’ 748 - Fulanga

De Chief zit midden in een ruimte in vies T-shirt, vuile voeten en is een kollossale man. Hij zit daar zonder iets te zeggen en de jongen die ons opgevangen heeft aan het begin van het dorp dreunt een heel verhaal op met allerlei plechtigheden waar ik niets van begrijp maar het heeft wel wat. De Kava wordt overhandigd en de 50 Fiji$.

De Chief kijkt met een neutrale blik en laat zijn secondanten het woord doen. Dan, als alles goed bevonden wordt, laat de Chief zich horen en heet ons welkom op het eiland. We mogen ons vrij over het eiland begeven maar liever niet op zondag speervissen en vuil verbranden. Het blijkt een sympathieke rustige man die een natuurlijk overwicht heeft over zijn omgeving met een uitstraling als de Koning van het eiland, genaamd de Chief.

Kan het niet nalaten te denken aan de hindoestaanse taxichauffeur die de Chief-cultuur veroordeeld als Koning in een koninkrijk. Toch heb nu het idee dat ik bij de Koning van Fulanga ben geweest.

Vannacht zette de wind zich flink door tot een 18 knoop maar de Queen B kon koershouden, weliswaar scherp aan de wind maar het bleef bezeild. Na enig radiocontact met René blijft hij bij ons in de buurt en reeft zijn zeil om vaart te minderen. Hij weet exact hoe je Fulanga binnen moet komen en dat blijkt later van grote waarde want de binnenkomst is, en die blijkt niet simpel te zijn tussen twee dichtbijzijnde riffen in. In de vroege ochtend neemt de wind af en moet de motor starten om voortgang te houden.

Wat een prachtige zeiltocht hebben we achter de rug, jammer dat ik zo weinig heb kunnen slapen maar voel me redelijk fit bij aankomst op een branderige ogen na. René loodst ons tussen de bommie’s door naar het ankergebied en het anker houdt direct in de zandgrond. Met een tiental collega-schepen rond de Queen B zuig ik de wonderschone omgeving in me op. René stelt voor om ons rond 1300 uur op te halen voor het ontvangstritueel Sevusevu.

De Chief wijst ons een gastgezin aan en worden door Mik'a en Martha ontvangen als vanzelfsprekend.  Ik zou er niet voor gekozen hebben maar de ontvangst door deze lieve mensen en het gemak hoe het gesprek verloopt verbroedert al snel en er worden allerlei afspraken gemaakt zoals de lunch voor morgen, samen octopus vissen en morgen naar de kerk. Rond 1600 uur drinken we een biertje in de kuip en ben moe van alle indrukken die vandaag zijn opgedaan en val om 1900 uur als een marmot in slaap. De klok rond, klaar voor nieuwe indrukken .

Sevusevu is de naam voor de gift die gegeven wordt door de bezoekers aan de Chief en meestal een bos Kava. De thee die hieruir getrokken wordt is licht bedwelmend en een vast ritueel op deze eilanden. Bij aankomst in het dorp wordt er door de bezoekers gevraagd naar de "Turaga ni Koro" die het hoofd is van het dorp. Deze man brengt je naar de Chief voor een kennismaking. Schoenen uit, rok aan, geen zonnebril of pet en de Kava takken worden overhandigd. Als de Chief tevreden is met het cadeau, spreekt hij traditionele woorden en zegent de takken Kava. We krijgen toestemming voor een bezoek aan het eiland en worden beschouwd als een lid van de familie. De gebruiken verschillen van regio tot regio maar de vaste lijn staat hierboven beschreven.

Onbereikbaar Vnua Vatu

Vrijdag, 15 juli 2022

S 17° 42’ 587 -W 179° 57’ 270 - S 18° 47’ 848 -W 178° 49’ 748

Vanua Vatu, is een eiland met een magische aantrekkingskracht. De kunst is om het eiland aan de noordzijde te passeren maar de wind is het daar blijkbaar niet mee eens en probeert me langs de zuidzijde te dirigeren. Het wordt scherp aan de wind zeilen met een 13 tot 18 knopen wind. Soms is het stampen tegen de langzaam opbouwende zee en even later is het een ontspannen 13 knoop met afbouwende zee. De wind wordt vergezeld met bewolking en soms scheurt de zon het wolkendek open om even te controleren of alles op aarde nog op zijn plek is. Door de weinige zonuren kunnen de accu’s zich niet helemaal vullen maar weiger de motor te starten zodat het schema “Zuinig Energiebeheer” in werking treedt.

Stuurautomaat uit, binnenverlichting schakelaars en waterpomp uit, dieptemeter afschakelen en de meters van snelheid en windrichting in energie zuinige stand. We komen de dag en nacht door met deze modus en de koelkast merkt niets van de bezuinigingen en kan als enige gewoon gebruiken.

In de nacht zie ik een lichtje aan bakboord en denk dat het een lichtje moet zijn van een eiland het zal van een visser zijn. De AIS helpt me niet maar zie wel ineens de Blue Spirit op het scherm staan. Dat is bijzonder want afgelopen woensdag hebben we nog uitgebreid afscheid genomen. Door het alleen gevoel of "wat moet ik doen de komende weken", besluit René nog snel even de eilanden van de Lau-groep te gaan doen. Voor ons is het buitengewoon gezellig en een prima vraagbaak voor alle gewoontes en gebruiken op de komende eilanden. De Blue Spirit schrikt van het marifoon contact en de verbinding valt al snel weg maar we weten nu van elkaar dat we in de buurt zijn.

Wat een geweldig mooie zeiltocht maakt de Queen B ervan, weliswaar scherp aan de wind, golven die de boot wegdrukken en een tegenstaande stroom laten de Queen B toch een dikke 4 knoop over de grond doordraven. Het is niet echt snel maar we hebben tijd genoeg en genieten van de acceptabele zeegang en het ultieme oceaan gevoel.

Op de kaart spot ik het eiland en neem op 50 mijl al maatregelen om hoogte te houden om zo zeker te zijn van een goede passage. Het blijkt later niet gemakkelijk.

In de vroege ochtend nog een paar uur slaap, maar het blijft moeilijk om in te slapen, veel te druk met alle zeilvoeringen en veranderingen  en blijf in de stand-by stand.

Vliegende vissen

Donderdag, 14 juli 2022

Savusavu Resort - S 17° 42’ 587 -W 179° 57’ 270

Rond acht uur motor starten om anker op te gaan. De Scooter, Marijke en Thomas, en de Rhapsody zijn al vertrokken. Met enig rekenen en een gemiddelde van 4 mijl is het beter om later te vertrekken dan de vroege ochtend zodat we ontspannen opstaan en ons eigen schema aanhouden. We hebben drie dagen de tijd volgens het weergat, als we zondag maar binnen zijn.

De ankerlier heeft vandaag enige moeite om de ankerketting binnen te harken en moet de lier een handje helpen. Het dek opruimen, de lier en de ketting inpakken en help Jacqueline met het wegvaren. Eerst om de vuurtoren van het rif met een wijde bocht varen we samen met een veel kleiner schip de oceaan op met een koers van135 graden. We moeten 100 graden varen om de stroom en golven te compenseren en dat is scherp aan de wind. Niet verwacht en laat niets merken aan de schipperse van deze onverwachte koers. Ik verwacht een oncomfortabel ritje maar dat blijkt later geheel anders uit te pakken.

Net na de toren lopen we 6,5 knoop over de grond en zie dat ik de Rhapsody aan het inhalen ben. Een bijzonder gevoel overkomt me en begin meteen te rekenen dat het wel eens morgenmiddag of begin avond dat we op bestemming zijn. Een kwartier later vallen we in een windstilte en de Queen B komt geen meter meer vooruit. Even later horen we van de Rhapsody dat ze een uurtje de motor hebben laten draaien om de windstilte te overbruggen en melden trots dat we even geduld moeten hebben want er staat bij hen wind genoeg. Goed om te weten en start de motor voor 20 minuten en krijgen wind genoeg om de boot op een redelijke snelheid te houden.

Toch verliezen we de Rhapsody en de Scooter al snel uit het zicht en een paar uur later zelfs uit het bereik van de marifoon. Op onszelf aangewezen varen we de dag door met wisselende sterke Noord-Oosten wind. Volle maan verlicht het zeepad, de vogels foerageren in groepen op het water, enkele vliegende vissen ontvluchten de donkere gevaarlijk diepte met al die gevaarlijke predatoren en hun smakelijke lijfjes tonen een zilveren spoor aan de oppervlakte. Op weg naar een nieuw avontuur, een nieuw vaargebied.

Lau-groep, here we come.

Opblaasbare kano

Woensdag, 13 juli 2022

Savusavu – Savusavu Resort.

Een drukte van belang verzamelen van verse groenten, diepvries vlees, wijn en bier en afscheid nemen van René, Tex en Dolly. We zijn toch alweer bijna drie maanden op deze plek geweest en horen al bijna bij de inventaris. Er zijn veel boten in de haven die gebruik maken van het weergat en zie ze één voor één vertrekken zodat het een leegloop wordt.

Waarschijnlijk allemaal hetzelfde plan als wij en dat zou het bijzondere karakter van deze eilanden door de invasie teniet doen. Waterladen, motor proefdraaien. Toch nog even naar de winkel voor de kano en weten met wat onderhandelen wat korting te ontfutselen en maak Jacqueline blij met haar eigen schip. Lady B als kano achter de Queen B, het moet niet gekker worden.

Een laatste groet naar allen draait de Queen B uit de box en vaart naar de Blue Spirit voor een laatste zwaai. En dan eindelijk op weg naar een nieuwe bestemming. Op naar het Resort om ons bij de Rhapsody te voegen en de Scooter.

Na de monding van de rivier gaat de pomp van de watermaker aan en deze werkt prima totdat een tiental minuten later de pomp het opgeeft. Dat is vervelend en begin meteen na aankomst de pomp te demonteren en zie dat de koolborstel los is van het koperen draadje en probeer deze te solderen hetgeen niet lukt. Door een buitenmantel van een coax-datakabeltje te gebruiken, deze te solderen aan de condensator en het uiteinde te klemmen tussen het veertje en de koolborstel krijg ik de motor weer aan de gang.

Nog snel even het snelheidsmeterwieltje schoonmaken door de stop uit de romp te trekken en schoongemaakt terug te plaatsen gaan we gerust achter anker te bed om morgen gewoon bijtijds op te staan. Geen haast want gezien de afstand van 190 mijl doen we er 24 uur over, en alles wat we eerder zijn komen we in donker aan. Rustig aan vertrekken voor morgen.

Waarheid

Dinsdag, 12 juli 2022

Savusavu

De mevrouw van de immigratie is alert genoeg om direct te zien dat Jacqueline vandaag jarig is. Een lief gebaar met felicitatie worden we weer op de lijst van disembarkment geplaatst en we mogen ons beschouwen als aan boord zijnde en vrij kunnen bewegen over de eilanden van Fiji.

Om de verjaardag te vieren hebben we de Blue Spirit en de Rhapsodie uitgenodigd voor een hapje maar de Rhapsody denkt dat het Covid-Spook aan boord is geland zoals ook bij Andreas aan boord. Dat zet een streep door alle feestvreugde en het ontslaat mij voor een uitgebreide maaltijd en doen het met een extra taart tijdens de koffie.

Ik begin de generator op te bouwen en monteer alle onderdelen secuur terug en zie dat de tuimelaar van de kleppen nu wel prima werken. Krijg het niet af maar heb goede hoop op een prima resultaat. Reparatie wordt vervolgd. Bij de Hindoestaan doen we een bod op de kano maar de man moet met zijn chef overleggen en vraagt me later terug te komen.

De trubbel-stoffering Lady appt dat ze klaar is met haar werk en laat vol trots haar gefrommel zien. Ik ben blij dat het wat netter is als vroeger, geen kapotte door de zon vergane stof, maar kan niet enthousiast worden over de afwerking. Met een kus op mijn hand en een God Bless You, wordt er afscheid genomen nadat ik de laatste aanbetaling van 100 Fijidollar heb gedaan. Ik word versierd waar ik bij sta, haar charme is overweldigend en loop met gemengde gevoelens met mijn twee kussens onder de arm van haar weg.

Eten bij de Greenshop met René en ontmoeten daar opnieuw  de bemanning van de Scooter, Marijke en Thomas. Ze geven aan dat ze ook naar Ongea varen. Volgens Thomas melden zich maar 4 boten voor Ongea, dat ziet er dan weer beter uit, in plaats van mijn voorgevoel van een invasie.

Amel. Maramaru

Maandag 11 juli 2022

Savusavu.

Een dag met reparatie en voorbereiding voor het komende vertrek. Saai voor de lezer maar vooral voor mij vermoeiend van alle gekreun en gestuntel met de motor. Met de extra demontage gisteren van de startmotor ben ik nu zeker van een kapotte start-accu. De accu is maar twee jaar oud en het Led-lampje kleurt gezellig groen als zijnde een prima accu. Toch krijgt deze Chinese rakker het benodigde ampèrage niet meer geleverd en moet afscheid nemen met een gevoel van Ping Ping Foetsjie.

Er zijn in het dorp geen andere accu’s te koop dan een Bloody Shanghai Star kwaliteit en moet deze accepteren, wisselen van China naar China, want anders krijg ik de motor niet aan de gang.

In het gangboord de fietsen om de dames een tochtje over het eiland te laten maken en kan ik me toeleggen op de generator. De kop van de motor, de klepstoters los en plaats een de doorgever van de tuimelingen van de krukas op het blok en kan nu weer opbouwen. Het ziet er allemaal goed uit en krijg er zelfs plezier in. Het wordt allemaal wel veel gerepareer en had gehoopt wat meer van de omgeving te kunnen genieten. Eerst de nodige voorbereidingen afmaken en dan komt de rest vanzelf.

John en Ada melden zich voor morgen, het verjaardagsdiner van Jacqueline, af en willen eerder vertrekken zodat ik me vrij voel om morgen maar niet te koken voor de gasten.

In de avond ontmoeten we Marijke en Thomas van de Scooter bij een Indiaas restaurant. Veel raakvlakken en dezelfde plannen voor de komende tijd. We zullen ze nog wel meer zien.

hot water springs

Zondag, 10 juli

Savusavu

De motor start nog steeds niet en sta voor twee mogelijkheden, de startmotor of de accu en omdat ik de startmotor niet proef gedraaid heb besluit ik de startmotor weer te demonteren om deze te testen. Startmotor draait als een nieuwe en kan hem terug inbouwen. Je blijft bezig maar het is voor een goed doel.

In de middag een wandeling door de stad en langs de rand van de weg, een rustige zondagmiddag met een borrel op het terras en een avondeten bij de Planters Club. Niet veel bijzonders maar het blijkt de club te zijn voor de expats, alhoewel we daar vanavond niet veel van merken. Savusavu ligt op de noordkant van de Fiji’s, op het eiland Vanua Levu. Het is bekend vanwege de hete bronnen en met laagtij kun je de stoom uit de verschillende openingen van de rotsen zien ontsnappen. In de late 19^e eeuw is er een periode van twee maanden geweest dat er geysers van 12 tot 18 meter hoog opspoten. De Copra Shed Marina gebouwd in de 19^e eeuw is een belangrijk herkenningspunt in Savusavu. De laatste jaren weer geheel gerenoveerd door Geoff Taylor met vaste ligplaatsen, ankerboeien, reiswinkel, watersportwinkel, restaurant, geldwisselkantoor, cadeauwinkel en appartementen. Op 10 kilometer afstand van Savusavu ligt de Savarekareka Missie. Een Rooms-Katholieke kapel, gebouwd in 1870 en nog steeds in gebruik. Verder staat Savusavu bekend vanwege zijn centrumfunctie voor sandelhout, zeekomkommers en copra. Tourisme groeit met duikscholen en jacht-faciliteiten.

Savusavu heeft enkele resorts met speciale specifieke aandachtspunten zoals seminars Tony Robbins life, Jean Michel Cousteau, kinderkampen, snorkelen, vogelwacht, yogakamp, kunst.De meeste landbouwgronden zijn in handen van de lokale bevolking. Palmplantages voor de kokosnoten en wat groenten.

Blue Spirit

Zaterdag 9 juli 2022

Savusavu

Vanuit het luik zie ik de Blue Spirit binnenlopen. Vanochtend hebben we al contact gehad voor een plaatsje in de haven en Tex zegt toe dat hij wel iets weet. Op het moment dat René binnenloopt blijkt er nog geen plaats te zijn en ankert tussen de boeien vooraan van de haven. Hij vindt het best en komt al snel met de bijboot aan voor een koffie en praatje. Het reserveonderdeel wat ik meegenomen heb vanuit Nederland wordt overhandigd.

Gezellig om elkaar weer te zien en kennen elkaar vanaf Curaçao en later Colombia. Zijn plannen hebben nog geen vorm en hij overweegt om in Savusavu te blijven omdat hij voor 8 september het land uit moet. Het blijkt later allemaal anders te lopen. Een borrel aan boord en we gaan eten op het terras waar we John en Ada ontmoeten en een aantal andere zeilers. Een zeilers club zeker omdat ik een andere Fisher Panda bezitter tegenkom die net zulke horror reparatie verhalen heeft zoals ik.

Het kan niet gezelliger worden zullen we maar zeggen. Vanochtend de startmotor gedemonteerd en de collector geschuurd en schoongemaakt en de koolborstel controleren. Het roest verwijderen uit het huis van de motor, afschrapen van magnetische bestandelen van de permanente magneet. Vervolgens is het de kunst om 4 koolborstels over de koolborstel te schuiven omdat elk borsteltje een fanatiek veertje heeft die zijn eigen wil toont. De oplossing is het steeds belangrijker wordende Tieribje en na plaatsing van het dekseltje de tieribs losknippen en voorzichtig verwijderen.

.

Vrijdag, 8 juli 2022

Savusavu

De wind gaat wat liggen en neem direct de gelegenheid om de zeilen in de mast terug te zetten. Het ziet er allemaal best uit en ben blij om weer een zeilschip te mogen zijn. Dan de klus groot-motoronderhoud. Bij het omdraaien van de sleutel om de motor warm te laten lopen is er niemand thuis. Probeer met een tik op de startmotor te slaan maar ook nu wil de motor niet meer dan een halve slag draaien. Dat gaan we aanpakken door alles te demonteren. Dynamo eraf, startmotor demonteren, impeller vervangen, olie wisselen, oliefilter vernieuwen, dieselfilters vervangen.

Om niet alleen met klussen bezig te zijn maak ik een heerlijke lange wandeling van 15 kilometer naar het einde van de weg bij het resort en loop terug met twee mooie Papaja’s in de tas. Heerlijk om in de warmte zijn, uitkijkend over het kristalheldere water, de zeilschepen die af en aan varen, de pakketboot die binnenvaart en gaat lossen. De winkelstalletjes vangen de lokale reizigers op met frisse drankjes of andere snuisterijen.

OP het terras bij de collega zeilers worden de verhalen uitgewisseld en allemaal hebben ze hun eigen geschiedenis beleefd. De afstand heeft ervoor gezorgd dat iedereen wel iets bijzonders heeft beleefd en het is heerlijk om al deze verhalen aan te horen. De Pacific alleen beslaat al meer dan 30% van de aardoppervlakte. Het vasteland van de wereld kan gemakkelijk in deze bijna schier oneindige zee. De afstanden zijn dan ook groot en merk dat mijn drempel pas bij 500 mijl ligt. Alles onder de 500 mijl is dichtbij terwijl we in Europa 900 kilometer al echt ver weg is. In de avond eten we bij een restaurant met Indiase keuken gecombineerd met de smaken van de Fiji. Erg smakelijk en het hoort hier bij de multiculturele samenleving.

Plaats van de Lau groep in Fiji

Donderdag, 7 juli2022

Savusavu

Heerlijk geslapen na de vermoeiende reis en starten langzaam op. Controle van de weerkaartjes die geven voor de eerste week veel wind en dat geeft wat innerlijke rust om te gaan klussen want we kunnen toch niet weg. Zeilen klaarleggen, bakskisten uitruimen en orde brengen, onderdelen generator klaarleggen en zien of ik wel de goede heb meegenomen. Het klussen is begonnen, en dat natuurlijk ter voorbereiding van de geplande reis naar de Lau-groep. Provianderen en wandelen door het dorp met een boodschappenlijstje. Melden bij Dolly en de bootoppas om te betalen. John en Ada komen uitgebreid op bezoek en maken los vaste afspraken met een grote vrijheid van wat er allemaal tussen kan komen. Ook zij hebben de Lau-groep op de verlanglijst en vervolgens Nieuw-Caledonië en dat past ons ook wel, we zullen wel zien.

Op het terras drinken we met de zeilersgemeenschap een biertje en ontmoeten veel nieuwe gezichten. Het is druk aan de mooring en in de haven en het lijkt wel of heel Frans-Polynesië is leeggelopen. Een reden kan zijn dat je maar 3 jaar in FP mag liggen zonder belasting anders wordt het 7 % over de huidige waarde van het schip. We veronderstellen dat er een hele zwik naar de Lau-groep zullen gaan en dat zal het authentieke gevoel van de bestemming op het einde van de wereld wel tenietdoen. Overigens worden we behoorlijk voorbereid op een moeilijke en zware tocht naar de eilanden. 

Airport Savusavu

Woensdag 6 juli 2022

Nadi.

Landen om kwart voor zeven op Nadi Fiji en ondervinden geen enkel obstakel van de Covid. Een paar vragen maar op het moment dat we aangeven dat we een herstelbewijs hebben zwaaien alle poorten open. Het is gemakkelijker om ex-covid patiënt te zijn dan een beschermde client met allerlei vaccinaties. Want die kan het nog krijgen. In de hal voorzien we de telefoon van een internet kaart en voelen ons weer verbonden met de wereld. Het slechte nieuws vult de telefoon over de oorlog in Ukraine en de Nederlandse politiek.

Dan op weg het gebouw van Fiji Airways binnenlandse vlucht. Een weegschaal met een zeer efficiënte bagage afhandeling. De koffer wordt met persoon gewogen en de bagage wordt direct door een luik in de muur geschoven met één “dat zal wel goed komen blik”. Een summiere veiligheidscontrole, moeten we via buiten naar het vliegtuig lopen waar het vliegtuig vol zit met wel 10 passagiers. Een beetje bekrompen zit ik direct achter de piloot en zie vanuit de cockpit het mooie Fiji onder me door glijden.

De taxi brengt ons van “Minimini Airport” Savusavu naar de Marina. Leuk om alle mensen weer te zien en halen moe en slaperig de sleutel van de Queen B op bij Dolly die ons van harte welkom heet. De Queen B ligt er prima verzorgt bij alleen een waas van schimmel op het houtwerk en alle onderdelen van aluminium zijn geoxideerd. Wat zout, warmte, vochtigheid teweegbrengt. Jacqueline begint direct te poetsen met azijn en met het openzetten laten we de hut luchten. Het zal nog wel een tijdje duren voordat de lucht is opgeklaard. Het plakbord tegen de ratten is onaangeroerd en dat stelt gerust dat we van de ongenode gasten af zijn.

Na een uurtje slaap melden John en Ada van de Rhapsody nog snel even maar laten ons verder met rust om eerst op verhaal te komen. Morgen tijd genoeg om bij te praten.

Dinsdag 5 juli 2022

Melbourne

Rond halfdrie gaat de telefoon en hoor eerst een zeer onsamenhangend verhaal maar al snel blijkt dat de luchtvaartmaatschappij niets voor ons kan doen en zal niet zorgen voor een doorboeking. Wat kunnen jullie dan wel voor ons doen en krijg als antwoord “Niets”. We hebben afgesproken met de Fiji-dame om samen terug te gaan naar het vliegveld om halfvier. Ik ga naar de receptie en laat haar weten dat de vervolgvluchten niet door gaan. Voor mij is het besluit dat ik in het hotel blijf en blijf slapen maar mevrouw gaat alsnog naar de luchthaven om een vlucht te boeken naar Sydney. Terug op de hotelkamer boek ik de twee vluchten van Melbourne naar Nadi en Savusavu. De financiële afhandeling zie ik later wel op te lossen en geniet van een heerlijke slaap.

De vlucht naar Nadi is om half twaalf zodat we besluiten er een mooi dagje uit van te maken en wandelen vanuit het hotel door de verschillende wijken en straten. Melbourne is leuk en zeker een stad om weer eens terug te gaan. De oude koloniale bouwstijl met moderne extra-hoge gebouwen, afgewisseld met parken en de rivier die dwars door de stad slingert. We eten in een Franse bistro die leuk en stijlvol is ingericht. Rond 1800 uur gaan we naar het hotel om de bagage op te halen en komen natuurlijk veel te vroeg in de vertrekhal aan. Een uurtje wachten voor het inchecken en eten een kleinigheid boven op de galerij. Een bijzondere dag vol met vertraging en geharrewar, maar toch nog iets van gemaakt.

Melbourne Airport

Maandag 4 juli 2022

Dubai naar Melbourne.

Met vertraging van een uur vertrekken we van Dubai naar Melbourne. Een vliegreis van 12 uur. De piloot denkt er niet over om iets vlugger te vliegen om zo de aankomsttijd te compenseren zodat we te laat aankomen voor de volgende overstap naar Fiji. Het is half twaalf en een hostess wacht ons op bij de uitgang waar ze omstandig begint uit te leggen dat het volgende vliegtuig zonder ons zal vertrekken maar dat ze haar best gaat doen om ons door te boeken op de eerstvolgende vlucht morgenochtend. Ter compensatie van het ongemak krijgen we een nacht aangeboden in een hotel. We kunnen maar drie uur blijven zodat het voor ons een heel kort nachtje wordt en voor de maatschappij een duur nachtje.

Een mevrouw die op congres is geweest moet met ons ook naar Fiji en sluit aan voor de kofferafhandeling en een gezamenlijk ritje naar het hotel van 45 minuten in de taxi. In de taxi krijgen we bericht dat er een vlucht voor ons geboekt is naar Sydney en dan door naar Nadi Fiji.

Zondag, 3 juli 2022

Vlijmen – Charleroi – Malta – Cyprus – Dubai

Voor dag en dauw staat Jeanne om half drie aan de deur om ons naar Charleroi te brengen. Wat een luxe en geweldig gebaar van haar want Brussels Airport doet denken aan een rit naar Brussel maar de luchthaven ligt wel degelijk in Charleroi. Inchecken bij Ryan Air is geen enkel probleem en al snel zijn we door de bagageafhandeling en veiligheidscontrole heen. Geen douane want Malta is Europese Unie en daarom een binnenlandse vlucht.

Een echt Ryanair tochtje met de niet verstelbare stoelen en de onpersoonlijke behandeling aan boord. Verder geen commentaar geven want het kost ook geen drol. Op Malta eruit en via de veiligheidsafdeling naar de paspoortcontrole en stappen over op een vliegtuig van Emirates. Door mooie stewardessen met rode doeken om het hoofd, worden we prima bediend en voorzien van een maaltijd.

Films kijken en een tussenlanding op Cyprus. Zo dat hebben we dan ook weer op het lijstje staan. In Dubai aangekomen moeten we 5 uur wachten op de volgende vlucht.

Stap voor stap, doorgaan

Zaterdag 2 juli 2022

Vlijmen.

Door een vervelende val van mijn vader komt meteen de vraag op of het wel verstandig is om te vertrekken. Het zijn moeilijke beslissingen voor een vertrekker naar verre oorden. Uiteindelijk toch het besluit genomen om naar Fiji af te reizen. Het zijn een van de uitdagingen van “moeten losmaken” anders zijn er altijd wel redenen om niet te gaan. Toch valt het me moeilijk.

Met alle voorbereidingen van het zomer-klaar maken van de Albino ben ik de buiskap vergeten af te breken. Toch maar even op en neer voor de laatste keer en tref een bijna verlaten haven aan door het mooie weer en het begin van de vakantietijd. De Albino ligt er prima bij en zwaai een laatste groet tot gauw.

Donderdag 30 juni 2022

Dintelmond

Het loopt allemaal op zijn eind want aanstaande zondagochtend is het vertrek naar Fiji en ben nu aan boord om alles op te bergen en de hoofdsluiters te sluiten, wat antivries in de motor zodat het kalksteen wat minder kans krijgt zich af te zetten. Goed vastzetten met de landvasten, de spatzeiltjes binnen, het reddingsvlot in het gangpad, hoofdschakelaars om en leg de sleutel op zijn plek. We zijn klaar voor vertrek en de Albino voor een zomerslaapje.

Zierikzee

Dinsdag 21 juni 2022

Zierikzee – Dintelmond

Over het algemeen verbruik je minder zuurstof als je elektrisch fietst bij een ritme van 60 keer trappen per minuut is je hartslag en zuurstofopname lager op een e-bike dan op een gewone fiets met een groter effect op je conditie. De conditie van een e-biker is daarentegen wel beter dan de conditie van een inactief persoon. In die zin kan het een opstap zijn voor mensen die wegens gezondheidsproblemen weinig geneigd zijn tot fysieke activiteit. Hoe vaker je langere trajecten fietst hoe beter je conditie, aldus het Vlaamse fiets genootschap.

De vogels roepen me al vroeg wakker en zie al enkele dagjesmensen op de elektrische fiets over de dijk langs komen. Iedereen zwaait en geniet van de vroege ochtend. Ontbijt in de kuip en maak een praatje met de mevrouw van enkele schepen voor me. Even naar het toilet en gooi snel de lijntjes los om door de keersluis richting de Oosterschelde te varen. Het waait een mooie 4 bft en weet met enkele keren overstag het Zijpe binnen te varen en heel scherp aan de wind de slag te maken naar Bruinisse.

Heerlijk op mezelf en genieten van de duurzame motor die het scheepje heeft met de zeiltjes. Straktrekken van de genua en het grootzeil zodat het vliegtuigvleugel effect zijn voorwaartse kracht weet te ontwikkelen en me met een windhoek van 35° weet voort te stuwen. Na de Krammersluis is het doorzetten met overstag gaan en terug te varen naar Dintelmond. Opruimen van de spullen en verdwijn met de auto in één van de dagelijkse files voordat ik thuis ben.

Barbarijse slavenhandel.

Maandag 20 juni 2022

Roompot – Zierikzee.

Geen wekker nodig om rond 0800 uur al op het water te zijn. Scherp aan de wind varen, gebruik maken van de watersportapp en de tonnen vaar ik naar Zierikzee. Wat een heerlijk weerzien met een grote mate van nostalgie. Vroeger op ontdekking was Zierikzee al een hele reis, nu is het een uitje. Hoe wordt de drempel tot iets telkens verlaagd hoe ouder je wordt. Met een oproep naar de havenmeester dirigeert deze me naar de binnenkant van de steiger en vindt een prima plek voor een andere Albin Vega. Het is een vakantiegevoel want na de lunch maak ik een uitgebreide wandeling door de stad Zierikzee. Een dorp met stadsrechten zullen we maar zeggen maar wel met een rijke geschiedenis. Een opmerkelijk detail lees ik, vooral de vreemde discussie over slavenhandel en excuses die men meent te moeten geven. Op 1 januari 1735 werd in de stad een slavenkas in het leven geroepen om gevangen genomen Zierikzeese zeelui vrij te kopen. Het gebeurde in de 18^e eeuw vaak dat zeelieden tot slaaf werden gemaakt door Barberijse zeerovers. De slavekas bleef bestaan, ook nadat in de 19^e eeuw een einde wed gemaakt aan de Arabische slavenhandel. Waar blijven de excuses van de Noordafrikaanse landen voor de slavernij van de Nederlandse zeelui?

Wat een gezellig stadje en eet een ijsco aan het bgein van de haven en loop door de kleine nauwe straatjes. Op de markt is het stadhuis en de kerk een toonbeeld van de vroegere rijkdom. De watersnoodramp 1953 heeft hier diepe wonden geslagen en is de stad volledig onder water komen staan.

Zeelandbrug

Zondag 19 juni 2022

Sint Annaland – Roompot

De zon laat zich van zijn beste kant zien en ben vroeg uit de veren om de haven uit te varen. Met een paar kruisrakjes kan ik links af richting Oosterschelde. De prachtige Oosterschelde brug rolt langzaam voor me uit en bewonder haar bogen en grote overspanning. Stroom heb ik mee en de wind draagt me over het water zodat ik Zierikzee voorbij vaar, op weg naar de Roompot Marina. Genieten van de boot, het water, het Hollandse landschap en via de betonning vaar ik de haven binnen. Een ligplaats aangewezen en betaal met een QR code de ligplaats.

Wandeling naar het strand, de camping met een dorp van vakantiewoningen. Het centrale plein heeft een terras met een supermarkt. Ik drink een glas wijn en wandel een rondje om zo aan mijn stappen te komen. Vroeg aan boord zelf koken en maak later nog een rondje over de steiger.

Haven Sint Annaland

Zaterdag, 18 juni 2022

Dintelmond – Sint Annaland

Prachtig weer en zeil al snel na een kop nescafé uit de voorraad. vanuit de kuip de aktiviteiten van de haven spotten en aan de overbuurman vertellen dat ik besmet ben dat we op afstand moeten blijven. Maak een praatje vanaf het voordek en hij helpt me uiteraard niet mee bij het wegvaren.

Een quarantaine aan boord en zal zo weinig mogelijk contact opzoeken met de mensen om me heen. In Dintelmond op de motor de haven uit en zet het zeil richting Krammersluizen. Wat een ideaal weer tref ik, de wind staat mee en met de noordwestenwind is het helemaal bezeild. In de sluis tref ik de voormalige voorzitter van de Neptunus.

Direct na de sluis het zeil op en vaar met een lekker gangetje richting Bruinisse om vervolgens links uit naar Sint Annaland te zeilen. Mondkapje op en met de creditcard tegen de betaalautomaat te houden, houd ik afstand van de mensen om me heen. Nu de tijd om door het dorp te wandelen en geniet van het toeristische uitstapje. Sint Annaland is leuk. In de avond internetten en de sociale contacten op peil houden.

Vrijdag 17 juni 2022

Vlijmen.

Nog een beetje last van de keel maar is in de loop van de ochtend al snel over zodat ik me goed voel. Het blijkt inderdaad de enige probleemverschijnselen voor mij te zijn in tegenstelling van Jacqueline die wat langer last blijft houden. Om me niet helemaal op te sluiten plan ik voor mezelf een zeiltocht en maak de boel vertrek klaar om een paar dagen te gaan zeilen en om verder uit te zieken.

Een quarantaine aan boord en zal zo weinig mogelijk contact opzoeken met de mensen om me heen. sprokkel wat etenswaren vanuit de koelkast en bekommer nog even over Jacqueline als patient.

Wel vraag ik me af of het niet te vroeg is en zal morgenochtend defintief besluiten om een paar dagen te ontsnappen. Patienten en besmettelingen, mensen uit een besmette omgeving moeten in quarantaine en soms gaat een heel schip in quarantaine: een scheepsquarantaine. Er zijn al verschillende cruiseschepen aan de ketting gehouden waarbij de vakantievierders verplicht aan boord moesten blijven. Maar een vliegquarantaine? Het woord suggereert dat vliegtuigen in quarantaine gaan, maar dat is natuurlijk niet het geval, maar is het verbod op vliegen uit gebieden waar veel besmettingen voorkomen. 

Donderdag, 16 juni2022

Vlijmen

Gisteravond een gezellig zakelijk dinertje gehad met de jongens en ben daar niet helemaal lekker van thuis gekomen. In eerste instantie denk ik aan een vermoeidheid met een slok alcohol maar vanochtend voel ik me slap en misselijk en moet erg veel kuchen en hoesten. De keel doet pijn met slikken en blijf tot elf uur op bed liggen voordat ik me goed genoeg voel om op te staan.

Ik vraag Jacqueline om een test te halen voor de corona en blijk inderdaad positief te zijn. Dat is een tegenvaller zeker omdat we volgende week gaan reizen.

Met veel overleg toch maar een test aangevraagd bij de GGD die me ook positief verklaard en kom op de lijst te staan van besmette personen. Elf dagen wachten voor een herstelbewijs en dan ben ik weer vrij om te reizen. Dit betekent de reis naar Fiji annuleren om problemen te ontlopen.

Zondag, 12 juni 2022

Dintelmond.

De nacht aan boord doorgebracht en blijf heerlijk lang uitslapen en ruim de boel op voor langere tijd. voor het vertrek terug naar Fiji. De vallen klappervrij, het grootzeil naar binnen en de buiskap eraf. Het water uit de motor, de afsluiters dicht en blijf nog een tijdje in de kuip genieten van de omgeving.

Een praatje met de overburen, een wandeling over de steigers en een laatste schrobbeurt van het dek. Het luik sluiten, de sleutel op zijn plaats en afscheid nemen van de AlbinO. Op weg naar huis waar ik rond drie uur thuis ben om nog even heerlijk in rondje hottub weet te scoren.

Zaterdag 11 juni 2022

Steenbergse Vliet – Dintelmond.

Jacqueline nodigt Leanne mee uit voor een zeiltochtje over het Volkerak. Ik vaar van de meerpalen naar de aanlegplaats vlakbij de sluis en zie de twee dames aankomen.

Het is mooi zeilweer met zon en wind tegen, richting Oude Tonge. Als een zeilinstructeur geef ik de dames les en laat ze met het roer de boot trimmen om zo scherp mogelijk aan de wind te varen. Leuk om echt geïnteresseerde mensen les te geven drinken we voor de wind een kop koffie op weg naar de haven.

In de haven gaan we een hapje eten bij het restaurant waar juist een verjaardag plaats vindt van een 80-jarige Dame. Echt jarig en in vol ornaat met bloemetjesjurk keurig opgemaakt en gekapt fladdert ze van tafeltje naar tafeltje bemand door allemaal stokoude mensen.

Ze wordt angstvallig in de gaten gehouden door de kinderen en de aangetrouwde hap. De bloemen worden verzameld, de wenskaarten opgevouwen en moeders kan haar 81^ste levensjaar ingaan. Ik geniet en hoop er ook niet aan te ontkomen om ook zo oud te worden.

Pangang AlbinO

Vrijdag 10 juni 2022

De Heen – Steenbergen.

Een zeiltochtje over het Volkerak en vaar terug naar Dintelmond waar Jacqueline de auto kan oppikken naar huis, om morgen te gaan roeien.

Heerlijk weer en een mooie tocht met de zeiltjes vol. Het water glijdt met een spoor van bubbels en water-werveling achter de spiegel van de boot weg. De motor slaat probleemloos aan en de koffer met gereedschap kan gewoon verder roesten in de bakskist.

In de avond rijden we naar Steenbergen voor een restaurantje en vinden een Chinees met buffet. Ik ben daar geen groot liefhebber van maar valt zeker niet tegen. Terug naar de haven en zwaai Jacqueline nog goedendag en ik vaar nog snel even naar De Heen waar ik aan de meerpalen op de Steenbergse Vliet kan genieten van de ondergaande zon en de vele vogels rond me. Wat een rust, prima momenten om je zegeningen te tellen.

Napoleon bij fort Henricus en Sabina.

Donderdag 9 juni 2022

Dintelmond - De Heen.

We rijden met twee auto’s naar Dintelmond en zetten de auto Van Jacqueline op het parkeerterrein. Spullen op zijn plek in de boot en varen door de sluis waar we met halve-wind over het Volkerak richting De Heen varen. Over de Steenbergse Vliet en keersluis in de jachthaven vastmaken.

We trekken de wandelschoenen aan en lopen door het natuurgebied de Dintelse Gorzen in. Wat een prachtige streek, wandelpaden door de bossages, voormalig onderlopend gebied maken de Gorzen, de eenden, ganzen, fuuten, waterhoentjes, zeearend en de koeien met de gevaarlijke puntige hoorns. De wandelpaden zijn niet altijd duidelijk maar de verschillende uitkijkposten met een uitleg van de mogelijk te spotten vogels, uitleg over de vegetatie en hoe het gebied tot stand is gekomen. Dit is genieten en ik word er helemaal blij van.

Vreemd dat je niet eens weet welke mooie gebieden zo vlakbij zijn en met zoveel geschiedenis. Napoleon die een grote stempel heeft gedrukt op deze omgeving.de haven is vanwege de corona onbemand en met het betalen van 10 Euro in een enveloppe voldoen we aan het havengeld.

Dintelse Gorzen

Zondag, 5 juni 2022

Dintelmond – De Heen.

Het miezert en af en toe er valt wat regen, toch weerhoudt het me niet om een tochtje te maken over het Volkerak. Met een voor-de-windse koers naar De Heen, vaar ik naar de sluis en draai, om weer terug naar de haven te varen. De grote schepen blijven me voorbij knallen en de zondag is de zondag van vroeger niet meer. Het lijkt dat de economische druk en efficiëntie steeds verder toeneemt. Onder de indruk van het prachtige natuurgebied De Dintelse Gorzen, neem ik me voor om snel terug te komen.

Dit is een uitdaging en ook de geschiedenis van deze omgeving. Brabantwal, Napoleon, Zout- en zoetwater wisseling, de vogels, runderen. Hoe komt het dat we de koeien van onze boeren veroordelen als milieuonvriendelijk terwijl de natuurverenigingen koeien in de vrije natuur plaatsen. Daar moeten we eens over nadenken.

Bakboord!

Zondag, 29 mei 2022

Bruinisse – Dintelmond.

Beloofd om vandaag terug te gaan naar huis zodat de wind en regen vandaag getrotseerd moet worden. Met een regenpak aan, vallen er twee dikke buien op het dek en krijg een paar keer een flinke windvlaag in de zeilen.

De AlbinO houdt zich prima en kan na de Krammersluis me heerlijk meten aan een andere boot. Scherp op de snede zeilend, elkaar zo niets aan vaart cadeau te doen, bakboordregel toepassen en proberen zoveel mogelijk hoogte houden. Het is goed voor de bovenbenen om telkens op te staan en overstag te gaan en voor de armspieren om de genua strak te trekken. Het zijn kostbare meters die ik met de snelle manoeuvres extra weet te behalen en krijg lol in het solo wedstrijdvaren. Koud en licht vermoeid vaar ik de haven binnen waar ik in de auto op weg naar huis weer langzaam op verhaal kom. Dit is genieten.

De Zeis van magere Hein.

Zaterdag, 28 mei 2022

Bruinisse.

Er staat vandaag veel wind en ik heb toch niets te verletten zodat het wel lekker is om een dagje te blijven liggen. Bij de mosselhandel haal ik een zak mosselen en een paar krabpoten. Een heerlijke smulpartij en slaap een paar uurtjes in de middag. Ik spreek een neef van me die in de buurt is, vanwege een as-uitstrooiing van een andere neef.

Deze as uitstrooiing vindt plaats op een eiland in de Grevelingen met buffet en drank voor zijn vrienden. Voor dit ritueel valt iets te zeggen, maar veel te jong slachtoffer van de man met de zeis.

Frans Hals met de Hollandsche luchten

Vrijdag, 27 mei 2022

Brouwershaven – Bruinisse.

Het blijft stevig waaien maar vanaf nu zal ik de wind mee hebben en maak met de zuidwestenwind een extra rondje naar de noordzijde van het vaarwater. De golven bouwen zich op en kan me voorstellen dat er enkele schippers de zeilen bergen en op de motor terug naar de haven pruttelen tegen de snel hoog opbouwende korte golven in. Het waait een dikke 5 beaufort en dat is voor een klein zeilschip een hele uitdaging en ook voor de AlbinO. Ik ben al wel wat gewend maar de golven spoelen over het dek en het is voor de eerste keer dat de romp soms tegen een golf oploopt met een klap.

De lucht is prachtig, de wolken van wit tot donker met blauwe gaten in het wolkendek geven een typisch Hollandse ervaring zoals zo vaak op schilderijen vastgelegd. Snelheden van 7 knoop met gereefd zeil geeft een heerlijk gevoel van vrijheid in combinatie met spelevaren. Toch opletten want het blijven gevaarlijke omstandigheden en trek mijn reddingsvest aan om een gevoel van zekerheid te hebben. Zeker als ik de fok omlaag haal terwijl de stuurautomaat staat te gieren om koers te houden en de wind de fok nog omhoog wil blazen.

Even hard werken om het zeil omlaag te trekken en te zekeren aan de reling, vervolgens het grootzeil opdraaien en de boot wordt wat rustiger. Ik draai de haven binnen en kan bijna op dezelfde paats gaan liggen als een paar dagen geleden. Een heerlijke zeiltocht en voel mijn wangen prikken van het zout en de zon.

Brouwershaven de stad van Jacob Cats.

Donderdag, 26 mei 2022

Bruinisse – Brouwershaven.

Een mini vakantie gepland en neem me voor om een rondje Grevelingen te doen. Er staat veel wind en vaar met een 24 knoop, of 6 Bft scherp aan de wind met kleine fok en dik gereefd grootzeil langs de verschillende tonnen aan de zuidzijde van de Grevelingen. Het is een uitdaging om op deze manier solo te zeilen maar geniet er met volle teugen van. De zon staat aan de hemel, de wind veegt het water en ik hoor vlak bij de wal de bomen ruisen. Bij de scheidingston van Grevelingen naar de ingang draai ik de AlbinO en breng de zeilen omlaag waar ik de tijd neem om de willen en de lijnen gebruik klaar leg. De havenmeester stuurt me naar een plaats en kan met de telefoon met behulp van de QR-code de ligplaats betalen. Wat een mooi systeem, met een email krijg ik de wifi-code en de code voor de wasgelegenheid en de vrijgave van stroom. Hoe kun je het beter geautomatiseerd krijgen dan hier. Ik maak een uitgebreide wandeling door het dorp en kijk mijn ogen uit. Wat een leuke stad.

Rond 1285 werd Brouwershaven gesticht als nieuwe haven voor Brijdorpe, waarvan de haven verzand was. Brouw kreeg in 1403 stadsrechten.

De geschiedenis van Brouwershaven is nauw verbonden met de zee. Visserij was een belangrijke inkomstenbron, maar ook handel in onder meer wijn, bier, hout en vlas.

In 1575 werd de stad in brand gestoken door Spaanse troepen. Twintig jaar later werd Brouwershaven voorzien van stadswallen met gracht. Deze zijn aan de oost- en westzijde van de stad nog te zien.

Na de watersnoodramp in 1953 leefde Brouw op. Dankzij de Deltawerken kreeg de stad betere verbindingen en in die tijd werd ook de jachthaven aangelegd. Daardoor is toerisme tegenwoordig de belangrijkste inkomstenbron.

Aan de rand van Brouwershaven staat de Grote- of Sint Nicolaaskerk Het koor en de omliggende kapellen zijn uit de 15e eeuw en zijn de oudste onderdelen van de kerk. De kerk maakt buitenaf vooral indruk door de grote afmetingen. Het gebouw heeft een uitstekende akoestiek. Daarom wordt het ook gebruikt voor (muzikale) evenementen. In het hoogseizoen is de kerk geopend voor publiek.

Brouwershaven is de geboorteplaats van Jacob Cats, bekend geworden als staatsman en moraalschrijver (Vadertje Cats). Op de markt staat het standbeeld van Jacob Cats, dat in 1892 onthuld is. Het ouderlijk huis van Jacob Cats staat aan Noorddijk 7. Je kunt een Jacob Cats stadswandeling maken. Deze laat je kennismaken met het Brouwershaven zoals de jeugdige Jacob het gekend moet hebben.

Vanuit het nabijgelegen Den Osse vertrekt rondvaartboot Rederij Zeeland voor rondvaarten over de Grevelingen. In de zomermaanden is er gelegenheid om mee te zeilen op een historisch zeilschip vanaf de loswal. Ook is er een toeristenmarkt op maandag. De haven van Brouwershaven loopt door tot in het centrum, wat een gezellige sfeer geeft in de smalstad.

Wandelend door de steegjes probeer ik een restaurantje te vinden maar alles is vol geboekt. Bij de Chinees kan ik nog terecht en eet er een prima maaltijd. Voor een ijsco loop ik nog langs een ijswinkel en ga aan boord om te genieten van de rust om me heen in de jachthaven.

Krammersluizen

Woensdag, 25 mei 2026

Dintelmond – Bruinisse.

Er stonden voor vandaag twee afspraken in de agenda maar beide worden afgezegd zodat ik de tijd vind om terug te gaan naar de AlbinO. Wat een plezier is er al beleefd aan dit schip en kan me helemaal uitleven. Een dikke 6 Bft uit de zuidoost hoek zodat het als de brandweer loopt. Enkele motorboten schrikken van de golven na het vertrek uit de vluchthaven en draaien om naar de veilige haven.

Ik trek de grootschoot nog maar eens aan en geniet van het bruisende en opspattende water. De snelheidsmeter laat af en toe een dikke 7 knopen zien. Voor de Krammersluis aanleggen aan de lange steiger waar het eenn tijde duurt voor de schutting.

Door de aanleg van de Oosterscheldekering kon minder zeewater de Oosterschelde in e uitstromen en werd het verschil tussen eb en vloed kleiner. Dit was nadelig voor planten en dieren. De oplossing voor dit probleem lag in de Philipsdam: deze maakte samen met de Oesterdam, de oppervlakte van de Oosterschelde kleiner. Door de omvang van het gebied te verkleinen, is het effect van het getij weer groter. Doordat de dam het zoete Volkerak-Zoommeer van de zoute Oosterscheld scheidt, blijft het water in het meer bovendien zoet en van goede kwaliteit. Boeren gebruiken dit water voor land- en tuinbouw, een bijkomend voordeel van afdamming. Het bouwen van de betonconstructies van de Krammersluizen is het grootste project dat Rijkswaterstaat ooit liet uitvoeren.

Doordat de dam het zoete Volkerak-Zoommeer van de zoute Oosterschelde scheidt, blijft het water in het meer bovendien zoet en van goede kwaliteit. Boeren gebruiken dit water voor land- en tuinbouw, een bijkomend voordeel van de afdamming.

Het bouwen van de betonconstructies van de Krammersluizen is het grootste project dat Rijkswaterstaat ooit liet uitvoeren. Er kwam heel wat bij kijken, om te bepalen waar de dam zou komen, moesten waterloopkunde, grondmechanica, scheepvaart, waterhuishouding, milieu en planologie in 1 ontwerp samen komen. Uniek in het ontwerp was het dichten van de dam met zand: dat was nog nooit gedaan bij zulk diep water.

Na de sluis vaar ik op motor naar Bruinisse en constateer opnieuw een natte vloermat. De bilge staat weer onder water en nu veroorzaakt door een losgeschoten koelwaterpijpje aan de motor. Leegpompen en vastzetten van het pijpje en het euvel is weer opgelost. Voor de sluis van Bruinisse een kwartiertje draaien en vaar na de sluis naar de prachtige jachthaven van Bruinisse. Inchecken en haal in het dorp een portie krabpoten.

Zondag, 22 mei 2022.

Numansdorp – Dintelmond.

Lekker uitslapen voor mij en Jim blijkt al enige tijd te Tiktokken en wordt met een lach op zijn tijd mijn bed uitgelokt. Ontbijt op de plank in de kuip en lopen samen nog even de steigers om bootjes te kijken. Kan het niet laten. Na het oliepeilen en de motor starten vraag ik Jim of we zullen motoren of zeilen.

Zeilen!, zegt Jim en dit zijn de opmerkingen waar je wat mee kunt. Met het grootzeil en fok laverend naar de sluis en na de sluis evenzo over het Volkerak. Wat is hij snel thuis aan boord en wat voor een prima verstandhouding tussen elkaar. Van machinist naar voordekker en fokkenist probeer ik hem steeds meer te leren. In de haven aanleggen en slaan de zeilen af, de zeilhuik over de giek en breng hem rond drie uur thuis.

Zestig jaar geleden was het lopen over water tussen Numansdorp en Willemstad niet mogelijk. Het water was diep, Hollandsch Diep zelfs. Delta dammen en sluizen waren nog niet bedacht, laat staan aangelegd. Eb en vloed zorgden voor stevige stromingen in de rivier, die ook nog eens met natte golven uit het achterland werd gevoed. Het kon erg spoken op het water, zoals het droeve lot van Prins Johan Willem Friso wel illustreert: bij zijn overtocht in 1711 per pont ter hoogte van Moerdijk sloeg het schip in zwaar weer om en verdronk deze prins van Oranje en stadhouder vvan Friesland en Groningen.

Heel lang voer er ook een veerboot tussen Willemstad en Numansdorp, de meest directe verbinding van Brabant en Holland tot in 1936 de Moerdijkbrug werd aangelegd. Bij storm en tegenspoed was het in het vooronder van de pont bepaald geen plezierreisje over het Hollandsch Diep, niet voor je maag tenminste. En als je het hotseklotsen had overleefd en in de haven van Numansdorp overstapte op de tram van de RTM naar Rotterdam-Zuid, kregen de evenwichtsorganen een tweede aanslag te verwerken. Maar ja, je was toe aan een nieuwe winterjas of een broek met lange pijpen en je mocht met je moeder mee naar de wereldberoemde Lijnbaan. Daar had je wel een wereldreis van een dag voor over. Sinds de aanleg van de Haringvliet-brug in 1970 is het allemaal anders geworden. De veerpont was al vier jaar eerder uit de vaart genomen, omrijden over de Moerdijkbrug hoefde niet meer, met de bus stond je binnen het halfuur op het Zuidplein. Willemstad lag niet langer aan het einde van de bus uit Breda, maar aan het begin van de nieuwe wereld, met een snelweg naar verten die lang voor onmogelijk gehouden werd.

Numansdorp maakte een heel andere ontwikkeling door. Het was altijd een drukte van belang gewest in de haven: van daaruit vertrokken de veerboten naar Den Bommel op Flakkee en het Zeeuwse Bruinisse en het pontje naar Willemstad aan de overkant. Ook lag er (sinds 1898) een tramlijn naar Rotterdam. Door de nieuwe infrastructuur waren de ponten overbodig geworden en de tram had plaats gemaakt voor bussen.

Het Hollandsch Diep wordt tegenwoordig niet meer zo vaak overgezwommen, vooral vanwege de drukke scheepvaart. Van haventje naar haventje zal een kilometer of twee zijn. Ver voor de Tweede wereldoorlog heeft de Willemstadse jaap Burger dat eens overgezwommen- op een zondag notabene. Het is de oud-minister uit het oorlogskabinet Gerbrandy in London en de roemruchte constructeur van het kabinet Den Uyl tot aan zijn dood nagedragen dat hij dat deed als zoon van een hervormden kolenboer, en op de dag des Heren. Maar je kunt ook lopen van Numansdorp naar Willemstad (en Terug). De route maakt deel uit van het Floris V-pad tussen Amsterdam en Bergen op Zoom. Aan de Numansdorpse kant volg je eerst de Havenkade emn loopt na een asociale villa met grof beveiligingsgeschut over een grasdijk langs het Hollandsch Diep. Na de Tramweghaven, waar vroeger alle ponten aan en afvoeren en de tram vertrok, loop je door de gorzen tot het begin van de Haringvlietbrug. Daar moet je over de ventweg, die ook door snelle fietsers, landbouwmachines, sluipverkeer en dagjesmensen wordt gebruikt. Dat is geen pretje, maar je hebt een fantastisch uitzocht over het water. In de verten pieken de Koepelkerk, het oude Raadhuis en D’Oranjemoelen van Willemstad als een veelbelovende skyline boven het groen uit. Tot 1926 was al die begroeiing verboden: het schootsveld moest vrij blijven. Maar toen de functie van Willenmstad als vestingstad eenmaal was opgeheven en het garnizoen het stadje had verlaten, mochten de bomen tot aan de hemel groeien. De kans dat de Fransen na 1793 nog eens proberen om dit vooruitgeschoven stukje Holland te veroveren is wel heel klein. Niets bleek minder waar.

schaakmat!

Zaterdag, 21 mei 2022

Dintelmond – Numansdorp.

Het waait stevig en hebben het plan om naar Oude Tonge te varen maar omdat het leuk moet blijven voor Jim draai ik de AlbinO voor een andere bestemming. We doen weer de Volkeraksluis en steken over naar Numansdorp. In de haven leggen we aan en lopen naar de havenmeester om te betalen waar we een groot schaakspel ontdekken. Jim kan niet wachten en we zitten intensief te schaken terwijl de havenmeester met een grote glimlach naar opa en kleinzoon zit te kijken. Ik verlies natuurlijk maar ben super trots dat meneer het spelletje zo leuk oppikt.

We lopen naar het dorp voor een ijsco en kijken vanaf de dijk naar het voetbal. Jim blijkt voetbal leuk te vinden. Met een rietje gras tussen de tanden, rustend op de ellebogen kijken we naar de dravende zaterdagvoetballers die als kleine kinderen naar elkaar roepen voor aanwijzingen. Aan boord maak ik pasta met rode saus en vind nog een Aldi-worst met de vervaldatum de Tweede Wereldoorlog. Het maakt allemaal niets uit en gooien de hengel uit om samen vanuit de kuip de visstand te beoordelen. Jullie begrijpen wel dat er op dit moment geen vis is. Het restant worst wordt niet gepruimd door de onderwaterwereld.

Vrijdag, 20 mei 2022.

Dinteloord.

Jim heeft de smaak te pakken om samen met opa op stap te gaan. Hij monstert weer aan en we rijden naar Dintelmond waar we een hapje eten het restaurant van de haven. In de avond tiktokken en zie Jim steeds weer opnieuw glunderen van alle kleine filmpjes. Nieuwe wereld en voor mij blijft het bij de krant en facebook.

Dintelmond is de naam van zowel een jachthaven als een bedrijventerrein, waar de Dintel uitmondt in het Volkerak. Dintelmond ligt tussen Heijningen en Dinteloord vlak bij de oude vluchthaven. De jachthavens biedt ligplaatsen aan voor 375 boten.

Zo hard ging het bij mij niet.

Zondag, 15 mei 2022.

Dintelsas.

Krijg er niet genoeg van ontvlucht de tuin waar het gras zich tot een oertuin weet te ontwikkelen. Ik ben geen tuinman en zit liever in de wijde tuin van de Volkerak en omgeving, Zeiltjes omhoog en het is prachtig zeilweer. Scherp aan de wind en laveren richting de Noordplaat en vaar naar de ingang van Oude Tonge. Omdraaien en tref een zeilschip waar ik me weer mee kan meten. Deze keer moet ik het onderspit delven maar het blijft spannend en leuk. Na de Noordplaat oversteken naar de oostelijke oever en laat de stuurautomaat de boot varen en kan heerlijk vanuit de kuip het vaarwater afkijken. Aanleggen met de hulp van de overbuurman waar ik een praatje mee maak.

Volkerak, beroeps en pleziervaart

Zaterdag 14 mei 200

Willemstad - Dintelsas.

Als een volleerd werktuigbouwkundige duikt Jim de motor ruimte in om het oliepeil te controleren. Ik leer hem rond de motor te kijken om lekwater en/of oliespatters te spotten. Ik krijg een oke van hem en hij draait de sleutel van de motor om waarbij de motor heerlijk zoemend de zorg van Jim laat welgevallen.

Vanochtend ontbijt in de kuip en kijken naar de vogels en genieten van de het ruisen van de wind. We vertrekken en laveren door de drukte van de grote scheepvaart en leggen even aan bij de steigers van de Volkerak sluis. De sluis gaat als vanzelf en Jim blijft op het voordek staan om als line-handler de lijn om de bolder te leggen en het verval in de sluis te beteugelen. Na de sluis neemt Jim het roer over en varen met het grootzeil en fok terug naar de haven. De wind is vannacht 180 graden gedraaid zodat we dit weekend twee keer wind mee hebben.

In de haven ruimen we de boel op en gaan nog snel even naar de snackbar om het favoriete eten van Jim te halen na al het harde werken. De volgende kleinzoon moet afzwemmen en dat is ook leuk. Van stoere zeiler naar gezapige opa.

Vrijdag, 13 mei 2022

Dintelmond – Willemstad

Kleinzoon Jim vindt het wel weer eens tijd worden om met opa op stap te gaan. Zoon dirk brengt Jim en wij kunnen direct aanrijden naar Willemstad voor de boodschappen, het reserveren voor een ligplaats bij De Batterij en de autowissel. Jacqueline parkeert de auto en rijden samen naar Dintelmond. Aan boord leer ik Jim oliepeilen van de motor en leg hem summier uit hoe de motor werkt. Jim zuigt de techniek als een spons op en voelt zich zeer vereert als hij de man van de peilstok is, en het starten en stoppen van de motor. Als volleerd machinist geniet hij van het samen zijn. De snoepjes, de lekkere hapjes en de frisdrank. De fok aanslaan en de eerste kennismaking als fokkenist. Hij doet het uitstekend en leukste is, de getoonde interesse. Het waait stevig zodat vandaag de fok genoeg is om ontspannen te zeilen. De Volkeraksluis is natuurlijk in de ogen van kinderen enorm en hij kijkt zijn ogen uit. Het wisselen van de lijnen bij een hoogteverschil van 30 centimeter, de bel ratelt als de sluis in werking gezet wordt. Het gezoem van de openende deuren en de doffe dreun als de deur volledig geopend tegen de muur slaat in zijn kluis.

Jim vaart met de helmstok in de hand tussen de vrachtschepen door die uit de binnenvaart-sluis komen en vindt het spannend. De grote schepen maken lawaai, boeggolf en hekgolf die tegen de romp van de AlbinO slaan en zelfs enkele spetters op het dek.

We varen naar de gereserveerde ligplaats en worden al snel omringd door verschillende vogels die broeden of elkaar het hof maken. Er is ook grote kans dat de bever in deze hoek zijn opwachting maakt maar helaas zien we. Ed de Bever niet.

In het dorp eten we een hapje en zwaaien Jacqueline uit die morgen gaat roeien. In de kuip samen met kleinzoon, lezen we wat, I-patten de avond door en kruipen op tijd in bed. Ik voel me een trotse opa.

Woensdag, 11 mei 2022

Volkerak

De Volkerak vond ik saai water met druk vrachtverkeer, maar kom daarop terug, het vaarwater biedt veel meer mogelijkheden dan in eerste instantie gedacht. De oostelijke zijde van de Volkerak is breed genoeg om te zeilen en weg te blijven uit de vaarroute van de steeds sneller varende vrachtschepen. Veel plaatsen zijn nog niet ontdekt zoals Steenbergen, Oude Tonge, Ooltgensplaat. Plaatsen met historie en zie de verschillende kerktorens boven de dijk uitsteken.

Vandaag is het mooi weer met een lopend windje en vaar nu tegen een Contest. De AlbinO is verrassend snel en de 36 voeter moet het onderspit delven tegen de 27 voetjes van de Vega. De overwinning wordt met een borrel beklonken en vind mijn ontspanning door het alleen varen. Even weg, één met de boot, één met de wind en het motorgeluid bij het terugvaren naar de sluis.

De sluismeester zet eerst de lichten op groen en vaar flink door, net voor de sluis kleuren de lampen rood en moet inhouden en draaien. Ik kijk door de sluis heen en zie geen schepen aankomen. Met de marifoon oproepen en niemand reageert. Dit is vreemd en verdenk de verkeerscontroleur van een uitgebreide sanitaire stop. Natuurlijk heb ik begrip voor een sanitaire stop maar houdt de mensen op de hoogte en beantwoord alstublieft een oproep via het marifoonkanaal. Dan na een kwartier wachten gaan de lampen op groen-rood en dat geeft aan klaarmaken om te varen. Het maakt me bozig en vaar nu door de groen-rood combinatie heen door de keersluis. Stootwillen uit en de lijnen klaar leggen voor de landing. In de kuip nog even nagenieten en weer naar huis.

Een ander schip maar ook een plaatje.

Zondag 8 mei 2022

Dintelmond.

Er wordt me wel eens gevraagd of ik wedstrijden vaar. Een volmondig nee krijg je als antwoord maar als ik me kan meten met een ander schip, dan zal ik er alles aan doen om deze bij te houden of in te halen. Zo ook vandaag. Het is druk op het water en een prachtige gerestaureerde tweemaster vaart dicht bij me.

Het schip heeft een veel langere waterlijn en ook nog een kont die flink uit water komt, om de waterlijn te verlengen als het schip overhelt. Nu komt het beest in me naar boven en trek de schoten flink door om zo hoog mogelijk aan de wind te blijven en toch snelheid te behouden. De tweemaster heeft het moeilijk en kan de hoogte niet maken, maar loopt wel sneller.

Nu afwegen wat de beste tactiek is en kies voor de hoogte zodat de AlbinO eerder bij de Noordplaat is dan de Tweemaster. De spanning aan boord van het buurschip is voelbaar en de lieren ratelen als kleppers en zie dat de schipperse opdracht gekregen heeft om het lierwerk van de fok te doen. Het gaat nergens om en doe quasi alsof het helemaal niet de bedoeling is om te racen. Het maakt de dag goed en wat een mooi gezicht zo een statige grote tweemaster uit de jaren zestig naast je te hebben.

Twintig jaar werk.

Woensdag 4 mei 2022

Dintelmond

Even ontsnappen aan de wangenknijperij van de familie, uitwaaien na al het geknuffel van de hereniging na enkele maanden aan boord van de Queen B. Binnen de kortste keren is de agenda gevuld met afspraken van de familie en vrienden en het voelt meteen druk aan zodat het een dagje vrij nemen om met het bootje spelen een welkome onderbreking is. Het wegvaren met de AlbinO is een ritueel van oliepeilen, zeilen aanslaan en klaarleggen voor gebruik na de sluis. Nog even de tijd om de accubak watervrij te maken na de lekkage van de watergekoelde uitlaat en dan de lijntjes los om na de sluis de zeilen te hijsen. Kruisen tegen de heersende zuidwestenwind in en maak lange slagen onder de Noordplaat door richting Oude Tonge. Dat wordt een bestemming voor een andere keer en draai terug richting Volkerak met de wind in de rug. Waar vaar ik eigenlijk op en dat blijkt veel interessanter te zijn dan verwacht. Na de uitvoering van de deltawerken is het ooit zo verraderlijk water getemd. De naam Hellegatsplein voor het verkeersknooppunt bij de Volkerak-sluizen herinnert aan vroeger toen het water zout was en getij vrij spel had. De Volkerak is naar schatting 600 jaar oud en waarschijnlijk ontstaan tijdens de Sint-Elisabeths vloed. In de eerste eeuw na de vloed leek het gebied rond de Volkerak het meest op de Waddenzee, een diepe kreek gelegen tussen de slibplaten met langs de randen een reeks kleinere eilanden. In de 16^e en de 17^e eeuw zijn delen van de Volkerak ingepolderd en is een reeks welvarende steden ontstaan zoals Dinteloord en Steenbergen.

Na de watersnoodramp van 1953 onderging het Volkerak zijn grootste verandering. De Volkerakdam zorgde voor de afsluiting tussen zee en rivier, met de bedoeling dat er een weelderig natuurgebied zou ontstaan met een paradijs voor watervogels. Dat liep anders door het gebrek aan stroming bleef de instroom van voedingsstoffen weg. Het water was ook ongeschikt voor de bevloeiing van de akkers, daarbij komt het water in de zomer last heeft van algengroei zodat het ook als zwemwater en drinkwater ongeschikt bleek. De beste oplossing bleek dat het Volkerak van een zoetwatermeer een zoutwatermeer gaat worden met een klein beetje getijde en hierbij een verbinding gaat maken met de Grevelingen. Buiten de natuurkansen is er ook nog een kans voor getijdenenergie.

Wat kleiner dan los Angeles

Zondag 1 mei 2022

Dintelmond.

Het is een verslaving of een gezonde interesse voor de zeilsport zodat ik direct gebruik maak om naar de AlbinO te rijden. Het lijkt me het beste om een jetlag te beteugelen door te proberen gewoon te doen en dit is voor mij, gewoon gewoon.

Vaarklaar maken zoals zeilen aanslaan, zeilhuik erop, buiskapje plaatsen en de motor gangbaar maken. De oude Volvo MD7a slaat meteen aan en ben best een beetje trots op het beest. De inrichting in de kajuit op zijn plek leggen, water vullen en wat dieselolie in de tank. Genieten van de havenactiviteiten vanuit de kuip om te realiseren dat het bijzonder is, dat ik enkele dagen geleden in de kuip op Fiji zat en nu in de kuip in Dintelmond. Genieten kun je blijkbaar overal en tel mijn zegeningen. Voorzichtig naar huis rijden want je reactievermogen is duidelijk anders door de lange tijd op het water.

Van de lucht uit gezien, marina del Rey Los Angeles

Zaterdag 30 april 2022.

Los Angeles – Londen – Amsterdam

Wat is er te vertellen over eindeloze vluchten. 2 Keer 10 uur vliegen is 20 uur films kijken, dutten waar de slaap toch niet wil komen. Af en toe opstaan om te gaan plassen want je wilt de ledematen strekken. Op de wc valt het niet mee om met het bewegende, 900 kilometer snel voortsnellende vliegtuig die regelmatig in kleine luchtzakken komt. Het is niet eenvoudig om staand te plassen als een echte vent want er zit altijd wel een hoek of kromming in het plafond zodat je scheef voor de pot staat. Het valt niet altijd mee om de mannelijke uitingen van het recht op staand plassen in deze tijden van genderneutraal vol te houden. Ze dwingen je wel op subtiele wijze om zittend te plassen.

De reis gaat voorspoedig en komen moe maar wel aan op Schiphol waar weer eens blijkt dat de trein niet rechtstreeks naar ’s-Hertogenbosch rijdt. Dan maar over Dordrecht en Breda en plakken er een uurtje extra reistijd aan vast. Genoeg van het reizen stappen we in de taxi voor het station voor de rit naar huis. Een keurige man die braaf zijn meter aanzet en klantvriendelijk is brengt me thuis. Zo kan het ook en zo moet het ook. Het deed me toch weer goed.

Port Denerau

Vrijdag 29 april 2022

Savusavu – Denerau – en verder

De ongenode gast van gisteravond heeft mijn slaap niet verstoord en sta fris en monter op om de lange reis op weg naar huis te beginnen. Rond acht uur staan we met de paspoorten op de stoep bij de immigratie die in eerste instantie aangeeft dat het kantoor om 09.00 uur open is. Na uitleg dat we met vliegtuig vertrekken en dat we hiervoor speciaal gistermiddag zijn geweest worden de paspoorten afgestempeld. Nu terug naar de boot en de taxi wordt geregeld bij de buurman van de snorkel en duik boot. De taxichauffeur is een Hindoestaan en heeft duidelijk aversie tegen de Chinezen en de Chief-cultuur op de eilanden. Hij vindt het koninkrijken in een koninkrijk en vraagt zich af waarom al die Chiefs zoveel macht hebben. Als we een zandpad opdraaien vraag ik hem of we wel goed zitten want we willen naar de luchthaven. Zeker antwoord hij, dit is de luchthaven. We vallen met de auto in de diverse kuilen en hobbelen naar de parkeerplaats van een gebouwtje met zinken golfplaten en in het midden staat een kruk waar alle bagage afhandelingen plaats vinden. Mijn lachen om de situatie is aanstekelijk want al snel ziet de taxichauffeur het lachwekkende van de Airport in. Voordeel is dat er geen wachtrijen zijn voor bagagecontrole, geen wachtrij voor het ticket. Een vinkje op een overzicht lijst van passagiers is voldoende om te wachten op de zilveren vogel. Een vliegtuigje met 12 stoelen en een open cockpit waar we kunnen zien dat de stewardess les krijgt in het vliegen. Op het laatste moment wordt er door de piloot ingegrepen bij de landing. Landing op vliegveld Nadi met veel wachttijd voor de volgende vlucht.

We houden een gele taxi aan en vragen naar Denerau te rijden. De taxichauffeur rijdt direct aan en doet me aanbod om voor 55 dollar naar de bestemming te rijden. Ik ontplof want hoe kan ik onderhandelen als toerist, wanneer ik niet weet hoe ver of wat de tarieven zijn en zeg hem om ons uit de taxi te laten. De chauffeur draait wat bij en geeft me een speciaal tarief voor 45 dollar. Nu is het me genoeg en wil stoppen want ik heb speciaal een gele taxi genomen omdat deze met een meter werken en zal zeker een klacht indienen. Met een gebrom en gerommel tovert hij een meter tevoorschijn en brengt ons naar Denerau voor 26 dollar. Taxichauffeurs wereldwijd zijn een speciaal ras en plaats ze in de categorie randcriminelen. Het is zo gemakkelijk om toeristen die de taal niet beheersen of de plaatselijke gebruiken, om deze zelfs af te persen. In Nederland zijn enkele rechtszaken geweest van taxichauffeurs die met name Chinese passagiers intimideren en bedreigen om 650 euro te laten betalen voor een kort ritje. Dan zal ik mijn ervaringen in Pakistan, Turkije en Italië nog even maar niet spuien.

Denerau is een groot maritiem resort in de vorm van jachthaven met winkelcentrum en veel appartementen, opgesloten in een soort van compound. Een voorbeeld van de samenleving die we in de toekomst gaan krijgen. De rijken en de goed opgeleide mensen die zich afschermen voor de criminaliteit op straat. We zullen bij de rondreis op Fiji zeker nog eens terugkomen en hebben een prima idee gekregen welke mogelijkheden hier zijn voor reparatie en bevoorrading. Bij een snorder-taxi onderhandel ik voor 30 euro ons terug te brengen naar het vliegveld. We krijgen de kans om al snel in te checken zodat we achter de bagagecontrole en douane een hapje eten en de vlucht naar Los Angeles, om 22.00 afwachten.  

Rat aan boord

Donderdag, 28 april 2022.

Savusavu

Voorzichtig doe ik de deur van de badkamer open en nieuwsgierig dat ik ben, tref ik geen enkel beest op de plak-plaat. Zal het dan toch verdroogd materiaal zijn geweest? Gelukkig geen muizen want die kunnen forse schade maken zoals het knagen aan de elektriciteit kabels. De plaat ligt me niet in de weg en laat deze standby op de gootsteen liggen.

Voorbereidingen om naar huis te gaan is een vast ritueel van: Genua, kotterfok uit de mast en opvouwen, fietsen afbreken en opruimen in de achterkajuit. Losse spullen van het dek, lijnen dubbel vast leggen op de kikkers van de steiger, groene beschermdoek voor het plastic raam van de buiskap en laat enkele kopieën van de tickets maken, want zonder de telefoon moet je terug naar het papieren tijdperk. De aangebroken etenswaren opmaken of van boord halen. Het is veel werk en vermoeiend zeker met de temperaturen in combinatie met het vocht. Nog even de immigratie bezoeken maar deze willen de stempels pas morgenochtend voor openingstijd zetten. Het voordeel is dat we de weg weten en dat er min of meer een afspraak is gemaakt. Ik loop de straat af voor een mogelijk restaurant voor de avond. Humberto komt voorbij en nodig hem uit om vanavond een drankje op het terras te doen en in het ontdekte restaurant te gaan eten.

Een gezellige avond met prima eten alleen de wachttijden laten te wensen over. De keuken blijkt niet goed georganiseerd en vergeet een soep. Humberto wordt herkend door een van de gasten en maakt een praatje dat heb je als je filmster bent en als voorbeeld gesteld wordt van de ultieme mantelzorger.

Op het eind van de avond pakken we de rugtassen in en leggen de paspoorten klaar. De ventilatoren aan voor de koelte over het bed voor de laatste nacht aan boord. Ik leg net het hoofd op het kussen als ik een hoop kabaal en rumoer in de badkamer hoor. Dit is fout en kijk voorzichtig in de badkamer waar ik een forse volwassen rat zie worstelen met de plak-laag op het bord. Een rat is een nachtmerrie voor veel zeilers en we hebben er een. Ik gooi snel een doek over de rat en werk het bord met plak over boord, nu even maar niet denken aan het milieu of de Bond tot het behoud van de Rat, Green Peace, Partij van de Dieren, Waddenvereniging of Natuurmonumenten. Gewoon oplossen zoals de meeste Fiji’s, je moet proberen aan te passen en dat past me nu het beste. Met een opgewonden schrik kruip ik weer terug op bed en vraag me af hoe het mogelijk is dat de rat door al die nauwe spleetjes zijn weg heeft weten te vinden. Ook realiseer ik me dat Ciske de Rat af is gekomen op de schoonmaakresten van de vis van enkele dagen geleden. Gelukkig vallen we toch snel in slaap maar zullen dit evenement niet snel vergeten.

Omgeving Savusavu

Woensdag, 27 april 2022

Savusavu

Met een forse klap op de messing contramoer met hamer en beitel springt de moer los en draai de hoofdmoer los waar een inkeping in gefreest is. Vervang de slangklemmen die de rubberen houder op de aspijp zit en peuter het oude vetkoord uit de ring en breng de nieuwe er voor in de plaats. Nu de ring vastzetten en het blijkt een fluitje van een cent en vraag me af waarom ik hier nu zo tegenop heb gekeken. Zelfs het stromende water langs de schacht van de as valt geweldig mee en kan niet anders zeggen dat het goede kwaliteit draaiwerk is van de heren jachtenbouwers.

Bakskisten opruimen want de tijd gaat dringen want binnenkort terug naar Nederland en Humberto brengt Pizza’s met een fles wijn. Grote stukken pizza met slok witte wijn en het is genieten in de kuip. Tijdens de borrel hoor ik geen telefoon en kijk eens op het scherm en deze staat uit. Knop induwen en dan laat zelfs Huawei je in de steek want er is geen beweging meer in te krijgen en zelfs bij het laden komt er geen knipperend batterijtje in het scherm. Ik breng mijn telefoon naar de Indiër die hem uit elkaar haalt met een speciale sleutel en constateert dat water op de printplaat een weg gezocht heeft tussen mijn data. Een data-lek maar dan zodanig dat het een totallossie is. Ik besluit een telefoon te kopen in Nederland. Waarschijnlijk ontstaan tijdens de hoosbui tijdens de onweersstorm.

Je bent tegenwoordig onthand als je afgesneden bent van de virtuele wereld die de reële wereld is geworden want de QR-codes voor het vliegen staan in de gsm, overboekingen en de whatsapp. Ik krijg later heel wat klachten dat ik niet bereikbaar ben en zoals bij andere onderdelen zou je bijna voor een reservemodel moeten kiezen om bij het geval van weer een schade je direct kunt overschakelen.

Bij het poetsen en opruimen treffen we kruimels van de afwerkrand op het aanrecht in het toilet. Is het door de tijd verdroogd of hebben we insecten aan boord? Jacqueline ziet afdrukken van pootjes en denkt aan muizen maar dat is vreemd want er zijn geen muizenkeutels. Ik druk met de vingers over de schuimstrip of er een insect uitkomt maar er is niets vreemds. Eén van de lokalen raadt het gebruik van een plastic schijf aan met lijm zodat alle ongewenste insecten of misschien de muis op blijft plakken. Jacqueline gaat op pad en komt met een potje Goeiplèk terug. Dat valt nog niet mee om de lijm uit de pot op de plaat te krijgen maar zetten de val op het aanrecht en wachten af.

Alle voorbereidingen ten spijt komen we niet toe aan het ontdekken van het eiland en jammer genoeg blijven we teveel rond de boot hangen. Het stadje is snel verkend maar de omgeving blijft nog onverkend en ik vind dit wel jammer. Dat wordt iets voor de volgende keer.

Savusavu waterfalls

Dinsdag, 26 april 2022

Savusavu

Bij Dolly regelen we een bootoppas voor de periode als we weg zijn en voelen ons gerust in deze omgeving, en ook met de mannen van de duikexpress in de buurt alsmede het toezicht van de andere schepen in de haven.

Boodschappen doen in de stad en we brengen een aantal lege jampotten bij de groenteverkoopster die met deze potten weer groenten kunnen inleggen en bewaren.

Tijd om de achterkajuit leeg te maken en begin aan de motor want heb wat water onder de motor gezien. Er blijken alweer twee slangklemmen gebroken te zijn, door de corrosie van zeewater. Ik vervang de slangklemmen en wil nu toch een slangenpakket hebben voor de motor. Dit blijkt later helemaal niet beschikbaar te zijn en zal het moeten doen met het zelf maken van de diverse slangen.

Humberto installeert enkele frequenties op de HF zender en praten over verschillende zaken bij. De rechtszaak waar hij in verwikkeld is, blijkt steeds meer een soap en het geeft hem een hoop negatieve stress. Mijn advies laat gaan maar Humberto wil er niet over nadenken, doorgaan. Tja..

Gezelliger is het uitgebreid te hebben over de gezamenlijke kennissen tijdens de regen die blijft vallen. Zelfs voor de Fiji-mensen is het uitzonderlijk nat terwijl het droge seizoen al lang is begonnen.

Vis in de panko gebakken

Maandag, 25 april 2022

Savusavu

Humberto is gewikkeld in een wel heel vreemde juridische kwestie. Hij is bedonderd door een lokale handelaar en heeft nog steeds geld tegoed van de man. De oplichter wordt door hem gedaagd voor het gerecht maar moet zelf zorgen voor het oppakken van de verdachte en zelfs eten verstrekken aan de man. Een vreemde gang van zaken en denk dat het meer een vorm van gijzelen is, om de man een bekentenis te laten doen van oplichting. De rechter zal hem veroordelen tot terugbetaling maar kan dat toch niet, dus per saldo zinloos. Humberto heeft het geld afgeschreven maar wil koste wat kost de zaak doorduwen om genoegdoening te vinden en de boel niet zomaar op zijn beloop te laten.

Voor mij de tijd om de generator verder los te koppelen, schroefasprobleem nader te beschouwen en besluit tot een rigoureuze aanpak door gewoon de ringen los te draaien in plaats van vaster en het vetkoord te vervangen. Maar moet wel eerst vetkoord vinden en loop alle winkels in de stad af voor een koord en krijg overal nul op request. Humberto geeft tijdens het eten aan dat hij nog een stukje koord heeft liggen en springt tussen twee happen vis naar zijn schip en haalt het koord en blijkt ook nog de goede maat. Dat wordt een klus voor morgen want nu hebben we een feestmaaltijd met de vis die hij meegebracht heeft. De vis heb ik gefileerd in moten en gepaneerd in de Panko en gebakken in de olijfolie. Beetje zout en peper en de vis met krokant korstje is een feestmaal. Humberto moet mij dan ook maar eens leren vissen want dit is wel het echte eilandgevoel. De regen drijft ons naar binnen en eten in de kajuit waar het bij het koken in de kleine ruimte al snel natter is dan buiten maar het went. Tempo van leven verlagen en bij elke beweging nadenken. De witte wijn maakt ons uitgelaten en tussen de bedrijven door weet Humberto met een aantal voorkeurzenders op de kortegolfzender het weerbericht te installeren. Nooit geweten dat het mogelijk is, zo leer je elke dag weer bij. Oude techniek in een nieuw jasje.

Hamer en beitel als gereedschap

Zondag, 24 april 2022

Savusavu

Tijd voor controle en onderhoud na de lange tocht en zoek de plek waar de speling van het roer ontstaat. Om bij de stuurinrichting beneden te komen moet ik het halve schip uitruimen en de luiken vrijmaken. De achterbakskist leegmaken en het luik bij de boiler los. Er blijkt geen speling te zijn bij de bevestiging van de stuurinstallatie bij het roer en moet het dus boven zoeken. De speling zit bij het kroonwiel boven bij het stuurwiel en beschouw het niet nodig om het te vervangen of te vernieuwen. Dat is een klus afgerond en nu haal ik de verlichting van het kompas los en breng het kapotte LED-lampje naar de Indiase reparatie winkel. Met veel praten en uitleg frunnikt de man een LED lampje van 4 volt met een weerstand zodat deze te gebruiken valt bij 12 volt. 5 Fiji Dollar$ oftewel 2,50 Euro armer wandel ik terug en bevestig het lampje in het kompashuis en zie al snel een mooie duidelijke verlichting voor in de nacht.

Bij het sluiten van de luiken en het losmaken van de minkabel van de generator zie ik een constant lopend straaltje water uit de schroefas. Dat is niet goed en herinner me de moeite die ik altijd heb gehad om de koppeling met vetkoord vaster te zetten. Ik heb indertijd twee speciale sleutels gemaakt, de steeksleutel verjongt om plaats te krijgen in de holte van de romp, waar de as van buiten naar binnen komt. Hier zit een waterstop met vetkoord en de grote ring wordt vastgehouden door een contramoer. Deze twee moeren zitten altijd muurvast en er zit niets anders op dan de contramoer met hamer en beitel los te slaan. Tijdens mijn werkzame leven ben ik kunstenaars met hamer en beitel tegen gekomen. Het is mogelijk om grote bouten en moeren met een uitgekiende klap los te slaan of bij kleinere de moeren stuk te slaan. Tijdens mijn China carrière was er geen gereedschap dan een stuk betonijzer geslepen in de vorm van een beitel met een flinke hamer. Sloopkunstenaars zullen we maar zeggen. Bij mij is het behelpen en elke slag gaat door merg en been.

De grote moer met vetkoord, er is geen beweging in te krijgen en bij deze temperaturen is om het luik natter van mijn zweet dan van de lekkage uit de as. Ik moet het helaas opgeven en laat het een nachtje bezinken om erover na te denken. Tijd om andere klussen aan te pakken zoals gasfles bijvullen en uitgebreid visbakken met Humberto om de verhalen aan te horen. Een gezellige middag en op het einde van de dag gaan we in het restaurant nog een borrel halen waar de band het liedje Chala la I need you van Albert West met de Shuffles spelen. Zo wordt je aan de andere kant van de wereld plezierig geconfronteerd met een goede kennis, helaas overleden (2015), en de muziek uit Rosmalen.

Huub met zijn moeder.

Zaterdag, 23 april 2022

Savusavu

Een tik op romp en het lachende gezicht van Umberto komt om de hoek kijken. Eindelijk het weerzien van elkaar na jaren. Umberto ken ik als Huub van den Broek uit de tijd van de zeeverkennerij en maakten toen al plannen om de wereld rond te zeilen. Hij heeft het gedaan en maakt er nu zijn dagelijks werk van om te settelen op Fiji. Zijn rust vinden na jarenlang rondzwerven. In 2015 heb ik hem beloofd op te zoeken op Fiji en nu is het dan zover. Veel gebeurd ondertussen want Umberto is ook de man die bekendheid heeft vergaard door zijn moeder mee te laten zeilen naar zijn huidig thuisland. Moeders stapte als 90 jarige aan boord in Curacao en werd in het Caribisch gebied de mascotte van veel zeilers. Een geweldig voorbeeld van “Durf te leven”, welke leeftijd dan ook. Gewoon doen. Het heeft Tilly, nog een geweldige drie jaar van leven opgeleverd en Huub kan trots terugzien op wat hij voor zijn moeder heeft gedaan.

Het weerzien wordt vergezeld met een grote vis en ben al snel tijdens de koffie en het babbelen de vis aan het fileren in hapklare brokken en zorg ervoor dat de filets in de koelkast verdwijnen. Bij deze temperaturen zou het zomaar kunnen dat de vis na een half uur vanzelf gaat lopen door allerlei ander gespuis. Wat een verhalen worden er verteld en hoeveel gezamenlijke kennissen hebben we samen opgebouwd. Bewonderingswaardig is hoe Huub zich staande weet te houden zonder geld en door ruilhandel en diensten. Van verkoop onderdelen, verkoop krijgertjes en zelfs te dienen als hospitaalschip tussen de eilanden.

Vanochtend ontdekken we per toeval de leuke groentemarkt met de diepvrieskasten volgestort met vis. Vers gevangen, zonder sortering en schoonmaken in de koeling. Je mag als koper de klep van de vriezer openmaken en een keuze maken uit de bonte kleuren en tekening van huid van de vis welke je op je bord wil hebben. Onderhandelen als de vis stijf bevroren op de weegschaal ligt, de temperatuur zal er wel voor zorgen dat deze ontdooid is, voordat je thuis bent. Cava in bosjes schijnt een licht verdovend middel te zijn en het maakt je wat slomer. Nu vraag ik me af of het voor de lokale mensen wel zo verstandig is, want slomer worden dan sloom blijkt hier dus mogelijk. Cava, blijkt erg belangrijk te zijn en het is verstandig dat als je naar de eilanden van de Lau-groep reist dat het een pré is als je de Chief een bosje cava kunt aanbieden. Het wordt dankbaar aanvaard en werkt als een paspoort, je mag je vrij bewegen op het eiland.

Nu we op de plaats van bestemming zijn en een mogelijke langere verblijfplaats hebben geregeld boeken we de terugreis boeken zodat het thuisfront alvast vangrails kan plaatsen om ons op te vangen. Na de boeking valt plots de telefoon uit en krijg deze niet meer opgestart.

Hugo Boss

Vrijdag 22 april 2022

Savusavu

De ongemerkte vermoeidheid komt voorzichtig naar boven en probeer wat afleiding te zoeken. Nergens zin in, het gevoel van lamlendigheid doet me besluiten om te wandelen. Langs het busstation, telefoon nummer en saldo regelen voor de verbinding met de wereld. Dit is nu typisch een product dat 10 jaar geleden nog niet zo hoog op de lijst van belangrijke levensbehoefte stond en nu zelfs richting noodzakelijk komt en voor de toekomst eerste levensbehoefte. Je cardiogram, waarschuwing wanneer je pillen moet slikken en welke doseringen, afspraken met tandarts, wereldnieuws, weersverwachtingen met zijn alerts. Geen telefoon en je zou zomaar in een onverwachte onweersbui kunnen verdwalen. We hebben er ervaring mee. Bij een winkel meet ik een gastankje op voor de vervanging van de tank aan boord maar deze blijkt net niet te passen. Supermarkten verkennen en zie wereldwijd grote verschillen. Hier is een aparte afdeling sterke drank, sigaretten en lotto formulieren waar soms lange rijen staan met mensen en hun bonnenboekjes die ze als beloning voor werk krijgen in plaats van volledig betaald werk.

Het is snikheet in de haven en de transpiratie is geen zweten maar stromen. Als een oude vent met incontinentie verzamelt mijn broek al het lichaamsvocht en laat donkere natte plekken na.

Na de uitgebreide lunch maak ik een wandeling alleen en loop de weg af naar het zuiden. Het is niet spectaculair en blijf na drie kilometer op een palmboom die horizontaal boven het water groeit zitten in de schaduw. De inspanning van dagen te weinig slaap komen nu naar boven en de enige remedie is rustig aandoen en dat valt niet mee. Ik beschuldig mezelf als lui en zou nog zoveel willen doen maar kan het niet opbrengen.

Ik loop terug naar de Queen B en haal Jacqueline op voor een drankje op het dek van het restaurant. Leuk om over de rivier te kijken naar de bouw van het resort en de jachthaven. De opzichters van Australische afkomst zitten bazig in de veerbootjes en vinden het contact met de collega werkers boven hun stand. Je bent baas of je bent het niet zullen ze denken. Ik denk dat ze de boot missen met dit gedrag. Vroeg of laat tref je een baksteen aan in de riolering, of een verkeerd gestorte vloer, een langzaam inwaterende meterkast. En wie is dan de heimelijk lachende derde?

Hoofdstraat Savusavu

Donderdag 21 april 2022

Savusavu

De eerste kennismaking is de zoektocht naar een betaalautomaat om Fiji-dollars te halen voor de verschillende instanties. De dollars komen in een stapeltje uit de automaat en krijgen een eerste indruk van de stad. Klein India, de winkels en supermarkten worden gerund door Indiase ondernemers. Het geeft een vreemde indruk want van de autochtone bevolking zie je weinig ondernemerschap. De Chinezen weten zich natuurlijk stand te houden met de diverse restaurants en gereedschap cq bouwmaterialen winkels. Gezellig druk in de straat en de auto’s rijden beheerst zodat je een veilig gevoel krijgt.

Jachthavens in Colombia, Guatemala, Panama hebben vaak een vrouwelijke officemanager die van wanten weet en die met een direkte efficiency en klantgerichtheid de zeilers weten te helpen. Dolly is ook zo een Marina-regelneef en stelt ons gerust met haar oplossingsgerichtheid en geeft de adressen van de overheidsinstellingen waar we nog een aantal formulieren moeten brengen en betalen.  Met een gestempeld formulier van de immigratie en betalingsbewijs, moeten we naar het ziekenhuis om de test te betalen. De taxi, Edward brengt ons voor 7 dollar (3,50 euro) naar een vervallen slecht onderhouden ziekenhuis waar de muren grauw en vuil zijn. Kleine kantoortjes met te grote bureaus volgestapeld met allerlei papierwerk zorgt voor ogenschijnlijke wanorde.

Kennismaken met de buren die snorkel en duikexcursies regelt. Al snel praten we honderd uit en voelt vriendschappelijk aan. De Fiji mensen zijn open en zeer behulpzaam. Boodschappen doen, stad verder verkennen en proberen je te nestelen en op de uitkijk blijven wat er om je heen gebeurt. Een groot resort met jachthaven is vlakbij in aanbouw en kunnen vanuit de kuip de werkzaamheden volgen.

Savusavu

Woensdag 20 april 2022

S 17° 04’142 W 179° 43’943 – Savusavu Fiji

Mooie heldere nacht met een snelheid van 4,3 mijl. Uitzicht op een mooie aankomst met deze vaart. Ik zie de spaarzame lampjes op Taveuni en voel me ontspannen, een gevoel dat het allemaal goed gekomen is en dat het achteraf gezien, ondanks het tekort aan wind een prima tocht is geweest. Enkele donkere wolken stapelen zich op in de nachtlucht maar zie geen echte problemen. Rond 0600 uur valt de wind weg en besluit na een uurtje dobberen de motor te starten om de laatste 30 mijl met de motor af te leggen. Er is windstil weer voorspeld voor vandaag en om met het zicht van de haven een nieuwe nacht in te dobberen gaat zelfs mij te ver. De motor duwt de Queen B vooruit en ontdek toch nog een paar gemeen uitziende wolken die tot de zee raken met witte sluiers omgeven. De radar geeft aan dat het flinke buien zijn en besluit deze maar op de koop toe te nemen. Ondertussen passeren we ook nog de echte datum grens en overschrijden de 180° grens van west naar oost.

Vlak bij de ingang van de pass stort een wolk zich nog even leeg en draaien de baai in op weg naar Savusavu. Het wijst zich vanzelf en bij de Coprashed Marina melden we ons en kunnen aanleggen bij de steiger waar we direct weer weggestuurd worden toen ze hoorden dat we van ver zijn gekomen. Met assistentie van Ted, aanleggen bij de boei om te wachten op de medische dienst voor een antigeen test.

Een gezellige, onhandige, gezette jongedame, die het niet gemakkelijk vindt om over te stappen van een wiebelige rubberboot naar een zeilboot komt aan boord en neemt de test. Normaal neemt ze deze tests af op het vliegveld en is het testen van die onverantwoorde zeilers een heel ander chapiter. Na de test komt een delegatie van douane, immigratie met lokale overheid aan boord en bombarderen me met allerlei formulieren. Nu valt het niet mee om al die formulieren onder deze hitte goed in te vullen, de transpiratie gutst van het hoofd, de handen zijn nat, je bent vermoeid van de reis, geïrriteerd door het lange wachten op de overheid en dan tijdens de gegevens word je ook nog allerlei vragen gesteld. Ik voel me opgejaagd en ben blij als de heren en dames van boord gaan, een boodschappenlijst met nog te doen aan betalingen en formulieren voor morgen. Ted roept me van de steiger om aan te leggen en we varen nu dan eindelijk naar de vaste wal waar de reis als volbracht beschouwd kan worden.

Coprashed Marina geeft me het Sarasota Florida gevoel terug van heel vroeger waar ik de Queen B heb gekocht en voel me direct thuis. In het restaurant worden we van harte welkom geheten en eten een prima maaltijd met een fles wijn. De bediening komt op het eind nog gezellig met ons kletsen en geeft allerlei tips en wetenswaardigheden. Ze vertelt dat haar zoon bij het Fiji leger zit en dat het leger meer een beschermende taak heeft als wel een werkelijke militaire uitvoering. Het zou zo maar kunnen veranderen zoals de oorlog in Europa. Volgens fe Fiji-anen zitten wij toch wel heel dicht bij de oorlog en deze opmerking geeft me wel te denken. Sluiten wij onze ogen voor, van kwaad tot erger?

Ik geloof dat ik niet meer merk dat ik mijn hoofd op het kussen leg, en meteen in diepe slaap.

schildpadden op Duff Reef

Dinsdag, 19 april 2022

S 16° 45’379 W 178° 13’510 - S 17° 04’142 W 179° 43’943

Het is middernacht en tijd om het logboek uitgebreid in te vullen. De boot gedraagt zich rustig en heeft een mooie snelheid van 5.3 knoop. Er is wat wind bijgekomen en het resultaat van gisteren is niet slecht en het beloofd een mooie dag te worden. Je voelt je humeur groeien. De accu meter geeft een 12,57 volt aan en dat is een mooie waarde. Ik klim de trap op en zie direct dat er een gijp nodig is. Mopperen moet je niet doen maar het waait nu toch wel even door zodat ik de nodige voorbereidingen moet nemen om een klapgijp te voorkomen. Wat is het een heerlijke wacht als de Queen B lekker doorvaart, de wind die de golven laat opstapelen, de witte kuifjes die opdoemen uit het donkere niets en de wolken die door de maan aangelicht worden. Spookachtig omrand met een maanlichtaccent. Zo geef ik de wacht over aan Jacqueline en val heerlijk in slaap want het slaapt lekker met een gevoel van alles is oké.

Maar dan word ik gewekt voor een squall. Een hoosbui klatert op het dek, bij het corrigeren van de windvaan spoelt het kippevel van mijn huid en voelt tintelend koud. Jacqueline geeft een handdoek aan maar laat het maar zo, want voel het als een extra ervaring. Ik neem de wacht over en zie dat er nog enkele gitzwarte wolken om ons heen hangen maar gelukkig maakt de wolk geen contact met de zee. Het zal wel bij buien blijven. Rond 0600 kunnen de weergoden het niet laten en stuurt een heuse squall op de Queen B af. Ik reef als de bliksem en ben net op tijd om de windversnelling van 32 knopen en heftige regen op te vangen. Ik mag weer gijpen tijdens de bui om op koers te blijven.

We vergaderen in de kuip tijdens het ontbijt of we koers aanhouden met een kleine omweg of de koers tussen de eilanden door. We gaan tussen de eilanden en verleg de koers. Eindelijk na 20 dagen contact met land. Duff Reef lgt vlakbij maar kunnen het niet zien omdat het bijna geen verhoging heeft. De beschermde schildpadden graven zich waarschijnlijk het zand in als ze die voortschuivende zeiltjes zien. Even verderop zien we de eilanden van de Lau Groep. Met enkele koerswissels varen we langs de kust van een vulkaaneiland en zien later in de almanak dat dit eiland volledig onbewoond is en als een soort natuurreservaat beschouwd wordt.

Met de satelliettelefoon maak ik contact met Dolly van Copra Shed Marina voor een ligplaats maar er blijkt plaats genoeg te zijn. Het varen tussen de eilanden is een leuke afwisseling van de lange tocht van niets dan water zien. De snelheid blijft erin en het wordt een dag van gijpen en aktief zeilen. We zijn de stal aan het ruiken en op het eind van de avond zien we het eiland Taveuni wat vlak voor Savusavu ligt. Dat beloofd een mooie laatste avond.

Duff Reef.

Maandag, 18 april, 2022

S 16° 43’508 W 176° 42’465 - S 16° 45’379 W 178° 13’510

Nog 246 mijl te gaan. Het zou te motoren zijn maar daar wil ik absoluut niet aan beginnen. Doorzeilen en niet zeuren en gebruik maken van elke vleug wind. Spelen met de zeilen, gijpen , fok uitbomen, weer binnenhalen en uitvieren. Koers verleggen om gemakkelijker de zeilen te vullen, kiezen of ik voor koersafwijking kies of de rechte lijn en dan wat minder snel. Ik ben bezig met de touwtjes, het zeil, de richting. In de loop van de dag zien we dat het minder dan 100 mijl is naar het waypoint en komen onder de 200 mijl voor de eindbestemming. Het zijn maar getallen en toch put je hoop uit door te zeggen nog maar ….. 100 mijl tot. We zijn er zo.

Om 0900 uur een forse regenbui, de wind is van slag en komt uit verschillende richtingen maar herstelt zich gelukkig. De vliegende vissen schrikken van de donkere romp die zich naar voor waggelt en een Geep ligt in het gangboord. Ook geschrokken en nu gedroogd door de almaar bakkende zon. In de middag besluiten we tot een koers verandering om via de zuidkant van het Duff Reef in de passage te komen. Met de windmasters gesproken via de satelliet telefoon.

Duff Reef blijkt een beschermd gebied te zijn voor het behoud en beheer van schildpadden en is volledig gesloten voor menselijke aktiviteiten.

Goed humeur.

Zondag, 17 april 2022

S 16° 41’785 W 175° 20’818 - S 16° 43’508 W 176° 42’465

De barometer loopt een beetje op en dat geeft weer moed. Kan het nu nog beter weer worden dan goed weer? Kan het nu dan wel gepaard gaan met een beetje constante wind? De Weerman geeft meer wind aan en ga erop zitten wachten. De zonsopgang geeft zacht roze kleuren met een lappendeken van wolkjes echter geen wind. Verschillende buien blijven op afstand en drijven aan ons voorbij. Het is nu een vlakke oceaan zodat de motor voor 2 uur aan mag om wat voortgang te maken. Zes dolfijnen komen zich met de Queen B vermaken en zwemmen traag met ons mee. Het is een klein soort, een soort bruinvis maar blijft leuk om deze zeevrienden telkens weer te kunnen begroeten. Het kloppen op het gangboord van het schip trekt aandacht en nodigt de zes uit, om om de beurt zijn opwachting te maken.

We zitten er een beetje doorheen en raken chagrijnig van de trage voortgang. Geïrriteerd raken terwijl je weet dat er niets aan te doen is. Er is ook wind beloofd, die helemaal niet is gekomen en dat valt extra tegen. Bij het turen over het water tref ik een rog aan, die onderwater voorbij wuift met een trage vleugelslag.

En waarom klagen we? We zijn langzaam maar hebben geen storm, geen gekke tegenslagen, geen stukken en genoeg te drinken en te eten! Komen we toch gewoon een paar dagen later in de haven. En toch werkt dit niet altijd bij een humeur. So far, so good.

Uit het financieel Dagblad:

Geluk is beter dan ongeluk, vinden we. En een vrolijke stemming beter dan een rothumeur. Toch heeft blijheid een keerzijde, toont decennialang onderzoek van de Australische sociaal psycholoog Joseph Paul Forges. Mensen met een goed humeur zijn gemiddeld genomen goedgeloviger. Nou en ... denk je nu misschien. Maar het probleem is dat een goede stemming eenvoudig bij iemand op te roepen is, bijvoorbeeld met een compliment, een glimlach of een geestig filmpje. Daarna stemmen mensen vaker in met van alles, zelfs met pseudodiepzinnige onzinbeweringen als: ‘Volledigheid kalmeert talloze fenomenen’ of ‘Verborgen betekenis transformeert ongeëvenaarde abstracte schoonheid’. Deze onkritische neiging noemen wetenschappers bullshit-ontvankelijkheid.

Lees het volledige artikel: https://fd.nl/fd-persoonlijk/1408175/het-gevaar-van-een-goed-humeur

Zaterdag, 16 april 2022

S 16° 45’436 W 175° 00’00 - S 16° 41’785 W 175° 20’818

Deze dag begint pas om 11.30 en sluit de voorgaande dag af met een 42 mijl voortgang. De wind zet lekker door en zeilen nu veel plezier over de rustige Oceaan. De Stille Zuidzee, de Pacific op zijn best. Toch neemt de wind op het eind van de middag af naar 6 knoop en weet de zeilen net gevuld te houden. De volle maan komt op en strooit zijn melkachtige witte licht over de glinsterende golfjes met een breed spoor, wat een romantiek zou moeten zijn wordt overschaduwd door de afnemende wind. Het geklapper spat weer van het zeil af. De boot beging door het verlies van de druk in het zeildoek weer vervelend te schommelen. De Albatrossen drijven op het water en vergaderen naast de boot, lekker uitrusten voor de vogels. Een aparte verknipte dag met deze datumwissel. 

Met een oppervlak dat groter is dan alle continenten bij elkaar, is de Stille Oceaan het meest extreme dat een trekvogel kan tegenkomen. Toch zijn er diverse vogelsoorten die deze enorme watermassa bijna routinematig bedwingen. In het jongste nummer van het wetenschappelijke tijdschrift Ornithology, zetten trekvogelonderzoekers uit Nederland, de Verenigde Staten en Canada via een literatuurstudie op een rijtje wat we weten en vooral wat we nog níet weten over de extreme prestaties van trekvogels als de rosse grutto, de regenwulp of de kanoet, die over de Stille Oceaan vliegen.

Efficiënter dan gedacht
Het grootste vraagteken blijkt het energieverbruik van de vogels. Een rosse grutto die uit Alaska vertrekt, weegt gemiddeld bijna een pond (485 g). Eenmaal aangekomen in Nieuw-Zeeland is daar nog maar 215 g van over. “Wanneer we gaan rekenen aan de energie-inhoud van het verbrande vet en de veronderstelde luchtweerstand van vogels, dan lijkt het dat een rosse grutto maximaal 4 dagen aan één stuk kan vliegen”, zegt de eerste auteur van het stuk, trekvogelonderzoeker Theunis Piersma van het NIOZ, Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee en Rijksuniversiteit Groningen. “In werkelijkheid vliegen ze gemiddeld wel 9 dagen aan één stuk. Dat weten we uit onderzoek met vogels met een zendertje. We kunnen dus niet anders dan concluderen dat de vogels veel efficiënter vliegen dan wij kunnen berekenen.”

Zaterdag, 16 april 2022

S 16° 45’436 W 175° 00’00 - S 16° 41’785 W 175° 20’818

Deze dag begint pas om 11.30 en sluit de voorgaande dag af met een 42 mijl voortgang. De wind zet lekker door en zeilen nu veel plezier over de rustige Oceaan. De Stille Zuidzee, de Pacific op zijn best. Toch neemt de wind op het eind van de middag af naar 6 knoop en weet de zeilen net gevuld te houden. De volle maan komt op en strooit zijn melkachtige witte licht over de glinsterende golfjes met een breed spoor, wat een romantiek zou moeten zijn wordt overschaduwd door de afnemende wind. Het geklapper spat weer van het zeil af. De boot beging door het verlies van de druk in het zeildoek weer vervelend te schommelen. De Alken drijven op het water en vergaderen naast de boot, lekker uitrusten voor de vogels. Een aparte verknipte dag met deze datumwissel. 

Datumgrens

Vrijdag, 15 april 2022

S 16° 46’373 W 174° 02’453 - S 16° 45’436 W 175° 00’00

Nog 399 mijl te gaan, een bui schuift voorbij. De gang zit er in en maken een 4,7 knoop snelheid, De Genua uitgeboomd, wind mee. Half bewolkt, mooie witte wolken netjes in rijen door de lucht voortgestuwd door de thermiek. De GPS tikt gestaag door en zie de westerlengte naar de 175 lopen en zie op de kaart dat men deze westerlengte gebruikt als datumwissel om gelijk te blijven voor Tonga qua datum met Nieuw-Zeeland. Met andere woorden we varen over de datumgrens en moeten de klok een 24uur vooruitzetten. 15 April is ineens 16 april 1 dag minder geleefd en besluit om voortaan mijn verjaardag op 22 augustus te houden in plaats van de 23^ste. Veel schepen hebben geworsteld met dit fenomeen maar door goed door redeneren is het natuurlijk prima te begrijpen. De 180 graden westerlengte gaat over in de 180 graden oosterlengte. Zelfs Jules Verne. Gebruikt het als ontknoping van zijn reis in veertig dagen rond de wereld. Hij komt in 41 dagen aan maar als je de datumgrens tijd aanneemt is het precies 40 dagen.

Aan boord bij de Queen B wordt de datum in het logboek aangepast om 11.30 en verschuif de dag. Natuurlijk verschaft de kapitein een certificaat van datumwissel aan de bemanning zodat er uitleg gegeven kan worden waarom de reis zo lang heeft geduurd.

In de jaren 1880 besloot een internationaal comité dat de internationale tijdzone in London zou liggen, op een verticale lijn die van noord naar zuid over de aarde liep. Dat betekent dat alles recht tegenover London ofwel twaalf uur vooruit of achterop zou lopen, afhankelijk van waar de plek zich bevindt ten opzichte van de datumgrens. dat is op zich prima, behalve dan dat sommige eilanden in de Grote Oceaan dieregel omeen of andere rden aan hun laars lappen. De eilanden Samoa, Tokelau en Tonga lopen dertien uur voor op London, terwijl de Line Islands zelfs veertien uur voorlopen. En wat nog veel idioter is: deze eilanden liggen voorbij de datumgrens, dus de eilandjes ten westen ervanlopen meer dan een hele dag achter qua tijd. Ben je al in de war? Want dit betekent in feite dat je je verjaardag er kunt doorbrengen en tot slot naar de eilanden ten westen van de Line Islands kunt vliegen om nog een keer je cadeaus in ontvangst te kunnen nemen. 

Berg ijs

Donderdag, 14 april 2022

S 16° 51’419 W 172° 30’990 - S 16° 46’373 W 174° 02’453

Het wordt vervelend om te schrijven maar nog vervelender om mee te maken. Weinig wind, de wind meter laat 5 knoop op de teller zien en denk dat het nog te bezeilen valt ook. Je gaat het weinige wat er is nog koesteren. De nacht was rustig maar in de ochtend krijgen we uit het niets een zucht wind van 8,5 knoop en zelfs de Queen B raakt opgewonden met een vaart van 4,5 knoop. Ze is het blijkbaar ook zat en begint zelfs te murmelen in het kielzog.

Ik leef op, begin te glimlachen, val in de valkuil om direct te rekenen wanneer we aankomen. Mijn Vader vraagt elke dag wanneer we thuiskomen en zeg telkens dat ik volgende week vrijdag verwacht en ook hij vindt het wachten lang, op mijn komst.

In de middag komen we een ondiepte op de kaart tegen van 20 meter. We hebben een diepgang van 1.40 meter maar reken erop dat er vreemde stromingen kunnen staan op zo’n bergtop onderwater. Van 3000 meter naar min 20 meter zal een vreemd patroon geven. Om deze ondiepte te ontlopen gijp ik en laat de Queen B een aantal uren een afwijkende koers varen om met een bocht de bergtop te vermijden. De definitie van bergen is erg verschillend en kan er geen eenduidig antwoord opgeven. Een berg eten is ook een berg maar over het algemeen is een verhoging van meer dan 610 meter ten opzichte van de omgeving een houvast voor een berg. Dit betekent dat Nederland geen bergen heeft en dat onder het wateroppervlak heel wat bergen huizen. Zo ook de plotselinge ondiepte van 20 meter die de top moet zijn van een berg van meer dan 3000 meter hoogte. In ieder geval een behoorlijke sta in de weg voor de gewone stroming.

Het wordt een mooie zeildag en lopen een constant 4 tot 4,5 knoop en sluiten de dag af met een 88 mijl. Dat is gezien de weersomstandigheden een mooi resultaat. Het geeft een we “komen eraan-gevoel” en de donkere dreigende wolken aan de rand van onze eindige oneindigheid komen gelukkig niet dichterbij en zien van grote afstand enkele lichtflitsen maar daar blijft het bij.

Donderdag, 14 april 2022

S 16° 51’419 W 172° 30’990 - S 16° 46’373 W 174° 02’453

Het wordt vervelend om te schrijven maar nog vervelender om mee te maken. Weinig wind, de wind meter laat 5 knoop op de teller zien en denk dat het nog te bezeilen valt ook. Je gaat het weinige wat er is nog koesteren. De nacht was rustig maar in de ochtend krijgen we uit het niets een zucht wind van 8,5 knoop en zelfs de Queen B raakt opgewonden met een vaart van 4,5 knoop. Ze is het blijkbaar ook zat en begint zelfs te murmelen in het kielzog.

Ik leef op, begin te glimlachen, val in de valkuil om direct te rekenen wanneer we aankomen. Mijn Vader vraagt elke dag wanneer we thuiskomen en zeg telkens dat ik volgende week vrijdag verwacht en ook hij vindt het wachten lang, op mijn komst.

In de middag komen we een ondiepte op de kaart tegen van 20 meter. We hebben een diepgang van 1.40 meter maar reken erop dat er vreemde stromingen kunnen staan op zo’n bergtop onderwater. Van 3000 meter naar min 20 meter zal een vreemd patroon geven. Om deze ondiepte te ontlopen gijp ik en laat de Queen B een aantal uren een afwijkende koers varen om met een bocht de bergtop te vermijden. De definitie van bergen is erg verschillend en kan er geen eenduidig antwoord opgeven. Een berg eten is ook een berg maar over het algemeen is een verhoging van meer dan 610 meter ten opzichte van de omgeving een houvast voor een berg. Dit betekent dat Nederland geen bergen heeft en dat onder het wateroppervlak heel wat bergen huizen. Zo ook de plotselinge ondiepte van 20 meter die de top moet zijn van een berg van meer dan 3000 meter hoogte. In ieder geval een behoorlijke sta in de weg voor de gewone stroming.

Het wordt een mooie zeildag en lopen een constant 4 tot 4,5 knoop en sluiten de dag af met een 88 mijl. Dat is gezien de weersomstandigheden een mooi resultaat. Het geeft een we “komen eraan-gevoel” en de donkere dreigende wolken aan de rand van onze eindige oneindigheid komen gelukkig niet dichterbij en zien van grote afstand enkele lichtflitsen maar daar blijft het bij.

SV Zephyr

Woensdag, 13 april 2022

S 16° 46’743 W 171° 01’871 - S 16° 51’419 W 172° 30’990

Zachtjes voortglijdend op zeil komt er net na de middag een donkere wolken partij onze kant opdrijven. In de verte zie ik de regen in slierten naar beneden komen. Ik bereid me voor op een Squall en reef het grootzeil. De wind die deze storing met zich meebrengt is als een geschenk en houd de boot op koers richting koerslijn. De wind neemt toe naar 18 knoop en ineens zien we in de verte een zeilschip. Zo midden op de Pacific en boot relatief dichtbij. De AIS  meldt de Zephyr en zie deze wel een heel vreemde koers varen en realiseer me later dat deze de bui probeert te ontlopen. Na de bui vervolgt deze zijn weg en zie dat het 15 meter lange zeilschip een stuk sneller is dan de Queen B. De storing hangt in een U vorm boven me en neemt de Queen B een behoorlijke tijd op sleeptouw en zorgt voor een koude douche. Alles nat en als een natte hond schud ik het koele regenwater van me af, het is een heerlijk gevoel.

De dagen en weken gaan tellen en moet met een smeerspuit de windvaan smeren, het giekbeslag, de overloop en voel net Ed de Bever met de oliespuit in de hand met de stoomwet onder zijn kussen. En dan weer een evenement, de sms piept een nieuw bericht: Volgens mij waait het nu een beetje. Klopt dat? Blijft de hele week.

Ik kijk over de reling en zie alleen maar spiegelingen, kijk naar boven en zie klapperende vodden, een windex die alle richtingen opdraait toch geeft het bericht hoop. In de loop van de middag na de bui komt er een beetje wind en we krijgen weer een beetje gang bij een 10 knoop wind

Portugese oorlogsschepen

Dinsdag, 12 april 2022

S 16° 50’502 W 170° 08’535 - S 16° 46’743 W 171° 01’871

Het geklapper maakt me razend en maak me zorgen voor de stiksels van het grootzeil. De weinige wind vult het zeil en een golf gooit met een vaart de wind uit het zeil met een luide knal zoals een zweepslag. Het kan bij deze wind niet hard gaan maar toch gaat het door merg en been zodat een oplossing is om grootzeil naar binnen te halen en vaar verder met de fok. Het vreemde is dat de boot niet inboet op de snelheid en blijven mooi 2 knoop varen. Er was 4 bft voorspeld maar moeten lang wachten op een beetje extra wind, uiteindelijk krijgen we niet wat er beloofd is.

Na een hele nacht stil liggen op een spiegel met glitterend maanlicht probeer ik de motor te starten omdat er te weinig spanning op de accu staat. De windvaan stuurt niet meer omdat deze niet aangestuurd kan worden door wind en ga over op de stuurautomaat. Draai de sleutel om en de startmotor weigert weer. Met een tik op de kop en de motor slaat aan. Ik zag al helemaal voor me dat de startmotor van het motorblok los zou moeten maar gelukkig valt het mee. Het geeft wel een onzeker gevoel als de motor het laat afweten als je hem nodig hebt. Ik kan de situatie niet veranderen en motoren 3 uur om de accu te laden om wat afstand te maken.

Opeens zie ik de Portugese Oorlogsschepen met hun zeiltjes boven het wateroppervlak. Dit is een (valse)kwalsoorten met draden van 30 meter die giftig zijn. Een complexe kolonie van honderden poliepen. Als je met de hand contact maakt dan brandt het, denk aan het binnenhalen van je vislijn. Ze zijn dan ook gevaarlijk vanwege het verlammende effect, soms dodelijk door de draden die in het water zich verspreiden. Ik herken ze direct van de tocht 8 jaar geleden in de Atlantische oceaan. Een grappig gezicht hoe de zeiltjes klapgijpend zich verplaatsen over de oceaan.

dekknecht

Maandag, 11 april 2022

S 16° 48’954 W 168° 18’678 - S 16° 50’502 W 170° 08’535

Donkere regenwolken houden de opgaande zon tegen, de wolken worden aan de randen geaccentueerd door wilde kleurrijke stralen. De wolken zijn deze ochtend resoluut en houden de zon op een afstand. Voor mij is het niet eens zo erg, want de felle zon die elke ochtend opkomt in de kuip is warm en oogverblindend. Elke ochtend ontbijt in de kuip met een handdoek om, om het zonlicht weg te houden van het het lijf. Dat is vandaag eens niet nodig en geniet van de relatieve frisheid, aan de andere kant van de medaille is de zon wel nodig is om de accu’s op sterkte te houden.

Koffiezetten, boterhammen in de kuip en met je lijf de schommelingen tegenhouden en met de voeten de schuivende borden en bestek in bedwang houden. Snelheid 1,8 knoop per uur en het lijkt me beter om de boot vandaag zwemmend vooruit te trekken.

De weerberichten piepen de kuip in en lees: Vandaag nagenoeg windstilte 1 a 2 bft. Woensdag t/m zaterdag 4 bft. Wisselend OZO tot ONO. Dat is dus alleen vandaag nog even doorbijten en wachten op de wind van morgen. Ik besluit om de motor niet te starten en deze pas op het einde van de middag een 2 uur te gebruiken voor wat afstand en stroom.

Nog een slordige 1100 kilometer en maar voor 500 kilometer diesel. Op de tanden bijten en het geklapper van het grootzeil maar voor lief nemen en dan is de vaart van 1,8 mijl per uur ook vooruitgang.

Er gaan verhalen rond van zelfmoordpogingen op grote schepen die soms wel eens dertig dagen bijna geen vooruitgang boekten. De bemanning kreeg het idee dat ze nooit meer thuis zouden komen. Vechtpartijen, irritaties, honger, scheurbuik en de troosteloos neerhangende zeilen maakte de bemanning wanhopig.

Wij boeken nog een 46 mijl vooruitgang en dat valt nog niet eens tegen.

Hoe kan het dat de onrust van de zee ons zo’n rust geeft? Is een vraag die prima aansluit bij de kalmte op zee en tijd om eens goed na te denken.

En neem de zuidelijkste variant.

Zondag, 10 april 2022

S 16° 48’954 W 168° 18’678 - S 16° 48’954 W 168° 18’678

Het is al vermeldingswaard dat de wind toeneemt naar 9 knopen bij een halve mooie heldere maan. De zee is rustig en zie soms de spiegelingen van het zeeoppervlak naast de boot. Het wordt nog rustiger en met een dikke 4 knoop wind is er nog 2,5 knoop vaart en denk dat we de hulp hebben van een stroompje mee. Het gebied waar we varen is interessant voor wat betreft stromingen en windstiltes. De convergentiezone waar we in zitten ook bekend van de verschillende typhoons en de uitgebreide Squalls, het gebied is steeds in beweging tussen de Salomons en Tahiti en wordt geadviseerd om goed te monitoren voor wat betreft de weersverwachtingen. Een gevreesd gebied waar we in varen en ben niet voor niets iet wat noordelijker gaan varen maar al met al, we varen in een stormachtig windstil gebied. Wij liggen te dobberen met al zijn ergernis maar toch beter dan een uitgebreide storm. 

Onweersbuien langs de Intertropical Convergence Zone speelden een rol bij het verlies van Air France-vlucht 447 , die de internationale luchthaven Rio de Janeiro-Galeão vertrok op zondag 31 mei 2009 om ongeveer 19.00 uur lokale tijd en zou naar verwachting op maandag 1 juni 2009 om 11:15 op de luchthaven Charles de Gaulle bij Parijs landen. Het vliegtuig stortte neer zonder overlevenden terwijl het door een reeks grote ITCZ-onweersbuien vloog, en de snelle ijsvorming op de luchtsnelheidssensoren was de aanleiding voor een opeenstapeling van menselijke fouten die uiteindelijk de vlucht tot een einde maakten. De meeste vliegtuigen die op deze routes vliegen, kunnen de grotere convectieve cellen zonder incidenten vermijden.

In het tijdperk van de zeilen zou het in deze regio tot rust komen in een heet en benauwd klimaat de dood betekenen, terwijl wind de enige effectieve manier was om schepen over de oceaan voort te stuwen. Rustige periodes kunnen schepen dagen of weken laten dobberen. Zelfs vandaag de dag proberen vrijetijds- en wedstrijdzeilers de zone zo snel mogelijk over te steken, aangezien de grillige weers- en windpatronen onverwachte vertragingen kunnen veroorzaken.

Zaterdag, 9 april 2022

S 16° 43’662 W 167° 18’137 - S 16° 48’954 W 168° 18’678

De barometer beweegt langzaam omhoog en dat geeft weer goede moed, ook het resultaat van gisteren met de buien en ondanks het gevoel van weinig wind is de 105 mijl voortgang een opschieter. We gaan ons al voorbereiden op de aankomst en bepalen met vastlegging in het logboek dat we over 266 mijl beslissen of we naar Denerau varen of naar Savusavu. Dit zijn uitingen van hoop en het ergens naar toe leven want we moeten nog in totaal 787 mijl. Dat is een slordige 1450 kilometer. Een sms bericht van Rikus geeft aan dat Umberto, Huub van de Broek, al op ons wacht in Savusavu. Leuk, maar dat biertje moeten we toch nog maar even niet uit de koelkast halen. Toch zijn dit de glimlachjes die de dag mooi maken.

Ik pak uit in de keuken en maak frites, satésaus en kip. Een gewone klassieker maar een bijzondere feestmaaltijd gewaardeerd met een ster hier aan boord.

Het tekort aan wind begint me zorgen te baren want deze blijft almaar weg. Het is irritant om het zwaaien van de mast, die niet ondersteund wordt door de wind, als speelbal van de enkele golven te zien. Het kraakt, rammelt en slaat. Het bewegen binnen, valt niet mee en moet me goed vasthouden. Vier stappen naar het toilet, automatisch de handgrepen grijpend, terwijl de boot soms 10 graden slagzij maakt van de ene naar de andere kant, en dan bewegen zonder na te denken. Wat past een mens zich snel aan.

Een schip heeft, net zoals alle vrije te bewegen objecten, zes vrijheidsgraden. Over alle drie de assen kan een schip draaien, roteren of heen en weer bewegen. Door golven en stroming kan een schip op zes manieren bewegen.  Rotatie: gieren, het heen en terug draaien om de staande as van de scheepsmast. Het slingereren om de lengte as, het stampen en draaien om de breedte as of wel rollen van het schip. En dan heb je nog het dompen of deinen, verzetten en het schrikken. Afhankelijk van de koers ten opzichte van de wind treden andere scheepsbewegingen op. Bij aan-de-windse koersen treden andere bewegingen op dan bij voor-de-windse koersen waarbij het schip vooral slingert. En bij al deze bewegingen heeft elk schip zijn eigen zeegedrag, de scheepsvorm, stabiliteitscurve en de richting op de golven maw de frequentie-, amplitude- en fasestatistiek. Het zijn teveel factoren om eenduidig te kunnen zijn en zal het moeten nemen zoals het is.

wolken

Vrijdag 8 april 2022

S 16° 43’963 W 165° 35’303- S 16° 43’662 W 167° 18’137

De wolkenformaties bouwen zich weer op en krijgen nog een staart Squall met onweer over ons heen. Jacqueline is nu gewend geraakt aan het ontwijken van donkere vlekken op het radarscherm en laat me als een dronken Zeiler over de oceaan manoeuvreren en dan zijn we eindelijk uit al die donkere formaties en het aperte gevaar en rol de zeilen in de maximale stand om een beetje voortgang te kunnen krijgen, in dit 5 (2Bft)knoop zeilweer.

In het verleden, vertelde ik vaak dat de Queen B pas bij 8 knopen begint te lopen en dat is waar, maar gegeven de omstandigheden is een windje van 5 knoop nog bezeilbaar als je niet meer wind gedoseerd krijgt. We moeten nog zo ver en wil niet zo maar de diesel door het afvoerputje van de slurpende cilinders van de motor jagen en blijf stoïcijns doorzeilen.

Ondanks de aanwijzingen van het bemanningslid om de kar aan te gooien want we hebben nog altijd 100 liter extra op het dek staan. Rond 1700 start ik de motor om tweeënhalf uur wat mijlen te kunnen maken en voor wat extra stroom te draaien. In de avond naar bed waar ik al snel de slaap weet te pakken omdat het de laatste twee nachten er niet van was gekomen.

Lightning storm.

Donderdag, 7 april 2022

S 16° 41’279 W 163° 54’ 584 - S 16° 43’963 W 165° 35’303

Een dikke muur witte mist afgedekt onder dikke zwarte wolken komt langzaam maar dreigend naar de Queen B. Ik zet voor de zekerheid de Radar aan want heb ook al wat lichtflitsen gezien. Opeens is er overal licht en de wind zakt iets weg. Alsof we een soort van wachtruimte binnendrijven. Zachte diffuse witte nachtlucht omringt ons en het is ijzig stil. Ik kijk naar boven en zie in de profielen van de wolken vier mannen aan tafel. Al snel bekruipt me het gevoel dat ik naar Wodan, Donar, Trump en Poetin zit te kijken. Poetin gooit een troefkaart op tafel en dan breekt de hel los. Het onweer slaat van wolk naar wolk. Donar schuift met een hark de Queen B op de speeltafel. Zijn we nu gewoon slachtoffer van een spelletje roulette? Ik hoor gerommel in de verte en zie vanuit het witte gordijn de lichtflitsen de omgeving verlichten. Een inslag in de verte alsof er een paar seconde een gigantische kortsluiting is. Een lekkend vuur vanaf de wolken slaat het water in. Wodan krijgt een aanval van compassie en veegt de inzet Queen B van de tafel.

Jacqueline ziet nu buien ontstaan en ik start de motor om te kunnen manoeuvreren. Het geweld neemt alleen maar toe en zeker als Trump probeert te bluffen met een hartentroef want nu slaat heel dichtbij, een wolk tot wolk-flits over en deze verblind me. Ik zie een helderwitte flits in mijn ogen maar langzaam doven en het gevoel bekruipt me dat ik hiervan zelfs oogschade van kan oplopen.

Beter om maar even de leesbril in de koker te houden en draai de Queen B achter een dik front door. Het is een levensgevaarlijke situatie die we met geluk hebben kunnen afronden, maar deze situatie van het omringende geweld zal wel op het netvlies komen en voor jaren blijven hangen. Ik probeer rustig over te komen en ga na de wolk gewoon weer door met zeilen. De wind neemt plots toe tot een 20 knoop maar met gereefd zeil komen we tot ons zelf en na een uurtje is de omgeving zodanig rustig dat we de route weer kunnen vervolgen.

De dag begon al goed met twee kleine Squalls om 00.30. Veel regen en 28 knoop wind komt gierend onder de bimini door. Na deze windversnelling zakt de wind af naar een 4-5 knoop.

 In het logboek schrijf ik dat ik zit te genieten van sterren, wolken, onweer in de verte en de af en toe bui. Laveren tussen de buien door, bezig zijn met de zeilen om er te komen. Om tot rust te komen in deze totaal andere wereld van je op jezelf aangewezen zijn. Het is alsof ik deze ochtend in een theater zit en dat wordt minder leuk afgerond met de hierboven beschreven Lightstorm.  In de middag moet de motor aan vanwege de absentie van de wind en direct zonlicht, stromm genereren en het noodzakelijke drinkwater produceren. Wat een dag, om snel te vergeten, maar dat zal niet snel gebeuren.

We bereiken de 165^ste westerlengte en moet de klok een uur terug schroeven. In plaats van 12 uur tijdsverschil met Nederland nu dertien uur en dat komt weer door de zomertijd.

Clipper

Woensdag, 6 april 2022

S 16° 38’291 W 161° 45’ 802 - S 16° 41’279 W 163° 54’ 584

De wind is in de ochtend weer terug en bouwt zich langzaam op tot aan 30 knoop. Gelukkig blaast ze ons de goede en gemakkelijke kant op en rijden met gereefd grootzeil voor het lapje de golven af. Drie meter hoge golven met een 60 graden hoek swell erdoorheen maakt de boel niet helemaal comfortabel, toch ben ik blij met de wind en de voortgang. De wind zorgt ervoor dat ik geen kans zie om bij deze koers op bed te gaan liggen en blijf in de kuip de zeilen in de gaten houden. Er komen nog twee windversnellinkjes aan, zwaaien en zwiepen van de mast, het gerammel van spullen en de draden in de aluminium mast maken herrie. Ben nu blij met mijn doofheid alhoewel sommige geluiden anders bij me binnenkomen dan bij beter horenden.

123 Mijl op de teller en dat maakt deze dag bijzonder. Hoe snel waren de windjammers in die tijd vraag ik me af? De normale grote zeilschepen zeilden met een snelheid van 5 knopen maar de Klippers waren veel sneller. 9 Knopen of meer maar konden weer niet zoveel vracht meenemen. Op het traject Oost en westkust rondom Kaap Hoorn werden er snelheden gemeten van 20 knopen. Dat gaat de Queen B bij lange na niet halen op geen enkele koers. Ik zet de gedachte van me af en ga verder met het voortslepen over de oceaan, het bedwingen van elke rimpel die ik tegenkom.

Op een balkon, voor 160 euro je dromen ingevuld.

Dinsdag, 5 april 2022

S 16° 31’107 W 159° 52’ 906 - S 16° 38’291 W 161° 45’ 802

Mooie zonsopgang, kalme zee en een omgeving van oneindigheid. Met een klein bootje op deze plas en bedenk me dat er heel wat voorgangers die nog veel kleiner hebben gevaren dan deze lomperik van 12 meter. Zoals Evegny Gvozdevs, die thuis op zijn balkon een bootje van 3.60 meter bouwt met gevonden hout en materialen. Totale kosten 160 Euro. Zeilt er om Zuid-Amerika en vervolgens naar Australië en India. Dit zijn bijzondere mensen en moeten zonder angst zijn. Bij het omdraaien in de slaap moet je eerst uit bed stappen om op de zwemtrap te keren. De wind is 12 knoop maar in de loop van de dag afnemend. Een prima moment om uitgebreid te douchen. Met de zoutwater dekwaspomp inzepen en afspoelen om vervolgens na te spoelen met zacht drinkwater. De temperatuur van het lijf neemt af van warm zweterig naar minder warm zweterig maar voelt prima aan. Voel me als een kleine jongen naar de badkamer gestuurd. Jacqueline ziet op afstand, zonder AIS een groot visserschip, dat wel op afstand blijft.

En in de nacht komt de 26 knoop. In de donkerte hoor je het water onder de Queen B bruisen. De Queen B wordt zelfs een beetje dartel en hopt flink van de ene golf naar de andere, en haalt gemakkelijk  de 6 en ook 7.2 knoop op de snelheidsmeter. Jammer dat het niet zo lang duurt want tegen de nacht is de wind weer aan het afnemen. Toch een dag met 105 mijl op de teller en dat is voor ons niet slecht.

Slotjes geplaats op de bakskisten, watermaker spoelen en klooien met het sms verkeer, verschillende berichten komen niet aan of kunnen niet verstuurd worden. Vervelend.

Weerbericht

Maandag, 4 april 2022

S 16° 28’602 W 158° 30’ 514 - S 16° 31’107 W 159° 52’ 906

Tring tring, de telefoon komt met bericht uit de ruimte. Met enthousiasme kijk ik of er verbinding is met ET maar krijg een weerberichtje binnen. “Hey maatje. Van dinsdag op woensdag aantrekkend tot 26 knoop O-OZO. Je blijft de hele week net over 20 knopen houden. Wind uit dezelfde richting” Dit lijkt me goed bericht maar zit nog steeds met te weinig wind en een lui log schommelend schip. De zeilen vullen zich met een beetje wind maar de golfslag ricocheert de wind met een luide knal van het doek af. Het is verontrustende rotherrie terwijl er eigenlijk niets aan de hand is. Het maakt me onrustig.

Rond 04.30 een kleine squall met maar 18 knoop wind maar wel een flinke regenbui. Het dek is weer brandschoon en het plastic koelt weer even lekker af. De warmte in de boot is veel te benauwd en kunnen bijna niet anders dan onder controle de luiken even openzetten om de boel te luchten. Wat een drama is dat geweest in het verleden toen er slavernijschepen waar geen beluchting was met deze warmte. In de ochtend komt er een beetje wind en ben blij met de 7 knoop langzaam opbouwend naar 10 knoop. Fok uitgeboomd om elke druppel wind in het doek op te vangen en deze te transformeren naar voortgang.

Eindelijk waait het in de avond een 14 knoop, maar de 26 knopen wind heb ik niet gezien.

MP Valour

Zondag, 3 april 2022

S 16° 05’617 W 157° 05’ 630 - S 16° 28’602 W 158° 30’ 514

Een oceaan als biljart laken, vlak en spiegelend. Geen zucht wind, de sterren vinden het allemaal mooi wat er hieronder gebeurt en staan er uitdagend helder te stralen. Met de satelliettelefoon even contact gehad met het thuisfront en de weersberichten geven goede hoop, morgen 13 knoop oost dan 14 knoop voor dinsdag en woensdag 20 knoop. Dat gaat interessant worden en weet dat ik vandaag de rustige rit moet uitzitten. In de avond, de motor voor twee en half uur erbij, voor stroom en om wat afstand op de klok te zetten, want ondanks de voorspellingen voor vandaag blijft de wind weg. Uitgebreid wassen onder de zoutwater kraan, naspoelen met zoetwater. Koffieleuten, boekje lezen en wazig over het water kijken. Ineens komt bij me de gedachte op dat het misschien wel verstandiger is om in Savusavu in te klaren dan het 120 mijl verder op gelegen Denerau. Het ligt met deze voorgenomen koers meer op de lijn en het maakt de tocht 120 mijl korter.

Jacqueline maakt me wakker voor toename wind van 8 knoop naar 12-14 knoop. De AIS begint te piepen voor sailing vessel MP Valour 16 meter. Maar de vorm is afwijkend van een zeilschip en denk eerder aan een sleper met een veranderde AIS. Dit zijn momenten van afleiding op deze plas water naar het niets.

eerste kwartier zuidelijk halfrond.

Zaterdag, 2 april 2022

S 16° 09’428 W 156° 12’ 029 - S 16° 05’617 W 157° 05’ 630

Tijdens mijn nachtwacht is er altijd wel iets met de zeilen of koers en moet enkele keren gijpen om op de koerslijn te blijven. Het gijpen is bij 4 knoop geen probleem maar om na een gijp de koerslijn terug te vinden is wat anders. Het is net of op beide koersen het “net Niet” is. Blijven zeilen en vechten voor elke meter.

De zonsopgang is voor een boekje en kan het niet laten om deze te fotograferen. De kleuren die ik met het blote oog zie, zijn mooi maar de kleuren op de camera zijn wellicht nog mooier maar zo zie ik ze zelf niet. Allebei mooi, zullen we maar zeggen.

In de loop van de dag valt de wind verder weg en zijn al blij dat de snelheidsmeter 1,5 knoop aan geeft. Moeten we de motor starten en mijlen maken? Voor 400 mijl brandstof aan boord en 1600 mijl te gaan lijkt me geen verstandige beslissing en bereid me voor op een paar lange dagen.

De zonsopgang met een rustig zeilend schip is een genoegen wakker te worden in de kuip. Het rode licht met de aangelichte wolken en even later de zilveren bol uit het water opkomend. De Queen B zwaait de zon met de mast een goedendag met een snelheid van 4 knopen bij een wind van 8 knoop. Dat is gezien de windsterkte een aardige snelheid maar het houdt niet over en temeer als de wind later op de dag verder afneemt naar 2 tot 4 knoop. Thuis roep ik altijd dat de Queen B pas bij 8 knoop redelijk gaat lopen maar soms ben ik hier met 4 knoop al heel tevreden om de boot op koers te kunnen houden en de zeilen net gevuld te hebben.

Het is warm en mooi weer met niet te veel bewolking zodat de accu’s zich vol weten te vreten met de groene stroom. Ik zet de kotterfok erbij en merk een toename van voortgang van een halve mijl maar als later de wind meer van achter gaat waaien dan staat de fok duidelijk het vullen van de Genua in de weg. Ik rol hem weer op. De zon brandt en het is zaak is om uit de zon te blijven want je wordt geroosterd zonder dat je het in de gaten hebt.

In de avond komt voor het eerst de maan op. Een dun klein liggend sikkeltje, pedant scherp afgetekend tegen de donkere lucht van het oneindige

Bluefin.

Vrijdag, 1 april 2022

S 16° 11’206 W 154° 53’ 962 - S 16° 09’428 W 156° 12’ 029

Gitzwarte dreigende wolken komen richting de Queen B. De wind neemt toe en houdt er rekening mee dat we in een squall terecht komen. Snel een rif in het grootzeil en draai de fok een stukje terug, De sterrenhemel wil hier ook niets mee te maken hebben en zijn al vertrokken, afgeschermd door de vetvol gezogen regenwolken waar we onderdoor varen. Geen regen deze keer en ook de wind neemt niet extreem toe, dit is een geluk want je weet vaak niet waar je aan toe bent. De zee vlakt af en na een berichtje van weathercontrol Rikus die de tekst stuurt: “jullie gaan een heel rustig dagje in. Wind gaat naar 1 Bft tot en met zaterdagochtend. Dan oplopend naar 3 bft tot max 4 voor dinsdag. Hier ligt sneeuw en dat is geen 1 april grap”. Het lijkt een nietszeggend simpel berichtje maar wat een hoop informatie. Voor de zekerheid ben ik in de kast naar de ijsmutsen gelopen en de lange onderbroeken want je weet maar nooit met die weersvoorspellingen op de lange termijn.

Rikus heeft zich ondanks de drukke periode in zijn carrière bereid gevonden om ons te volgen en als een fleetmaster vanaf zijn bureau de weersberichten te interpreteren en me op de hoogte te houden van de familie perikelen via de satelliettelefoon. De broer van Jacqueline, Gieljan is een update en wil graag volgen. Alvast bedankt en je weet als weersvoorspeller, je doet het nooit goed. Wat heb ik gemopperd op de voorspelde windstiltes. Rikus geeft een 8 knoop wind aan en je krijgt op 15000 kilometer van zijn bureau maar 4 knoop geleverd. Het is een zeer geruststellende gedachte dat je met de telefoon via ondersteuners deze reis kunnen doen. De telefoon maakt het ook mogelijk om even een paar zinnen uit te wisselen met mijn vader die het net zo spannend vindt als ikzelf.

De wind valt langzaam weg en beginnen te dobberen ,  de preekstoel voor op het schip weet de richting ook niet meer. De koers wordt meer afhankelijk van de willekeurige zuchten van de zee.

Het feestelijke avondmaal van de heerlijke moten vis ondersteun ik door te zeggen dat dit een beschermde vissoort is en dat deze met uitsterven bedreigd wordt. Hoe kom je hierbij? vraagt Jacqueline. Heb ik net gelezen in het boek Pacific. Kijk maar. Jacqueline altijd zeer zorgvuldig op milieu, mens en dier is uit het veld geslagen en denkt dat ze zojuist de zeldzame DNA structuren van het heerlijke vlees zit te vermalen. 1 April is toch een leuke traditie.

Tonijn achtige

Donderdag, 31 maart 2022

S 16° 18’695 W 152° 53’ 606 - S 16° 11’206 W 154° 53’ 962

De Queen B heeft er zin in en met een mooi totaal van 65 mijl de eerste dag, 17 uur, ziet het er voor vandaag nog beter uit. Witte kopjes op het water en de snelheidsmeter op 5,5. Heerlijk en zit al voor te sorteren als we te vroeg aankomen op de eindbestemming. Fiji ligt 1800 mijl van hier en dat is nog een slordige 3333 kilometer. Voor de begripsvorming van IJmuiden naar Canarische eilanden en dan nu al zorgen maken over het weer voor de haveningang. Het is rustig in de kuip en ben de stress van het land niet kwijt zodat ik actie wil. Iets doen, haal de sleeplijn met haak uit de kast en gooi de plastic lure met een visoog achter de boot, laat deze dansen op de golven een 50 meter achter het schip. Hoe sneller je vaart hoe meer kans op beet. De snelheid van 5,5 is aan de lage kant maar je hebt wat te doen.

De vogels komen kijken wat er in het water ligt en twijfelen op het laatst bij een duikvlucht dat het dansende stukje plastic, met kunstoog dat niet helemaal goed ziet, en vliegen al snel weer door. Je kunt wachten op een nieuwe vogel die zich voor de gek laat houden, een aangename bezigheid.

De scheepsmaat is onderweg voor een schoonheidsslaapje als ik in de kuip een boekje lees. De pluim zie ik niet meer dansen en voel een spanning op de lijn staan. Ik haal de lijn binnen met een mooie zware vis, Makreelachtige, 70 centimeter met een prachtige huid. Snel is flinke actie aan boord en slacht de vis in een achttal mooie filets.

Opgewonden door de vangst en dat smaakt naar meer, het verstand zegt dat het niet verstandig is met een volle vries box, in de wetenschap dat het teveel aan inhoud, in Fiji wordt vernietigd. De Fiji regels zijn: geen eieren, vlees, zaden en diepvries vlees of vis.

Opruimen van de vislijn en zit ik trots als een oermens in de kuip en varen verder de oceaan op. Met een ontzaglijk respect voor die vroegere bewoners om zover met een simpel bootje de oceaan te verkennen en zelfs handel te drijven. Met golf-navigatie in dit gebied van de golven die voor een deel altijd vanuit dezelfde richting worden geduwd. Ik kan moeilijk de patronen herkennen en zeker niet als er af en toe van die hoge swell-deining doorkomt. Vier meter langzaam opklimmende watermassa en langzaam wegzakkend met op de tophoogte van de swell. de windgolf erop van de heersende wind.

Thor Heyerdahl stelde dat de Polynesiërs zich over de Stille Oceanen verspreidde door te varen met een vlot en zeil. Op zijn reis met de Kon-Tiki in 1947, met vierkant getuigd zeil op een rieten vlot, gebruik makend van de richting van de golven. Of Heyerdahl gelijk had of niet, in elk geval is duidelijk dat de wereld zich bij gebrek aan zeilen zich heel anders had ontwikkeld.

De accu is waarschijnlijk flink ontladen geweest en ondanks de spanning van de zonnepanelen is er nog maar 12,44 volt. Lichte zorgen voor de nacht want het toplicht en de navigatieapparatuur moeten wel blijven draaien. De watermaker doet moeilijk maar is al snel opgelost door een nieuwe filter te plaatsen. Tijdens de nacht met behulp van het kaartleesprogramma varen we tussen twee atollen door zoals Maupiti.

Maupiti passage.

Woensdag 30 maart 2022

 Bora Bora - S 16° 18’695 W 152° 53’ 606

Al zo vaak heb ik de vertrekprocedure beschreven en uitgevoerd maar telkens is het een soort todo lijstje afwerken om jezelf en het schip klaar voor vertrek te maken. Je houdt nog rekening met dat iets het niet zal doen zodat de motor als eerste gestart wordt om een tijdje te pruttelen. De enige vervelende actie vanochtend is het opruimen van het bijbootje. Het is groot en onhandig maar gelukkig door het vroege uur, is het nog niet te warm. Toch drijfnat van het zweet als het gevaarte op zijn plek in de achterkajuit ligt. De omgeving is sereen stil, weinig auto’s , zonder vissers en zeker geen waterscooters die als een geluidskanon door het water knallen. Met een knik naar de scheepsmaat laat ik het laatste lijntje aan de boei los en varen richting Bora Bora Pass. Wat een prima tijd hebben we hier gehad, wat een prachtig eiland en bij het wegdraaien is het nog snel een foto en vragen ons af “Wat was nu het leukste eiland”?

De voorspellingen zijn oostenwind, ziet er goed uit maar later zitten er wel enkele plekken bij met windstiltes. Mijn plan is om noordelijk van de Fiji aan te houden in geval van mogelijke noordwestenwind al flink hoogte te hebben om Fiji aan te varen. Ook het echte windstilte gebied zou vermeden kunnen worden. Goede moed en flinke dosis vertrouwen met alle adviezen in de achterzak gaat het zeil omhoog en zet de boom om de kompasnaald richting 270° te volgen. Mooi zeilweer, niet te veel wind, weinig golven, is het glijden door een emmer snot. Bora Bora wordt van groen naar donker en in de verte zien we de toppen van Raiathea die zich ook nog even laat zien. Ze zwaaien of zwaait het schip we zullen het al snel niet meer weten. Aan boord gaat alles weer als vanouds en vinden al snel onze plek. Jacqueline drentelt wat in het schip en voor mij is de kuip met zijn lijnen en windmeter en koers. Eten tijdens de ondergaande zon en de Queen B verdwijnt in de nacht met een prachtige sterren hemel. Wat een mooi begin van de tocht.

Danseressen onder begeleiding van trommels.

Dinsdag, 29 maart 2022

Bora Bora

De hulpvaardige politieagent staat ons al bij het poortje op te wachten en overhandigd de papieren voor de toestemming om Frans Polynesië te verlaten. Stempels op allerlei briefjes, opmerkingen en handtekeningen. Met de Sortie krijgen we ook nog een kopie die we op de post moeten doen. Dat wordt dan weer ergens een enveloppe toveren maar dat is hier helemaal niet nodig. Het dichtgeniette Staatsgeheim wordt zonder enveloppe voorzien van drie postzegels verstuurt. En nu de laatste hindernis, de antigeen test Covid. Bij de apotheek reken ik 40 Euro af om met een briefje naar de achterkant van het gebouw onder een afdak de test af te laten nemen. Gelukkig verdwijnt de stok niet zo diep in de neus en blijft mijn wiskunde knobbel intact. Het stokje verdwijnt in het testapparaat en de medicijnman kijkt bedenkelijk met de handen in de zakken naar de uitslag. Met een opgeklaard gezicht rukt hij het masker af en verklaart ons negatief en heeft dus niets te duchten van ons. Met een formulier in de hand kan ik nu de Fiji autoriteiten op de hoogte brengen dat er twee gezonde patiënten onderweg zijn.

En nu zijn we ineens nog drukker want de bureaucratie is geslecht. Water tanken bij de Bora Bora Yachting club en kom erachter dat het goedkoper zou zijn om de tank met Pellegrini te vullen dan met het platte water vanuit de bergen. Toch geeft het een geruststellend idee om met een volle watertank te vertrekken. De vaarroute in het systeem, de laatste resten aangroei van de romp afsteken, de windvaan installeren. Nog een laatste reparatie aan de zonnepanelen en dan nog een visite van Gregory van de Vagebond als afscheid. Ik wens hem heel veel succes met zijn mooie boot en hij zal het wel leren om de boel zeewaardig te krijgen.

Bij het restaurant een laatste avondmaal. Afscheid van Frans-Polynesië, wat een andere wereld, zonder te mogen vergelijken. Tijdens de uitstekende maaltijd komen de danseressen met duizelingwekkend heup bewegingen afscheid nemen, trommels plegen een aanslag op de trommelvliezen.

We hebben een mooie tijd gehad en stellen elkaar de vraag welk eiland het mooiste was en welk het leukste. Het mooiste eiland is Moorea en de gezelligste tijd was in Rikitea. Met een steeds beter uitgerust en compleet schip gaan we morgen de uitdaging aan.

Contest 33 Ma'at

Maandag, 28 maart 2022

Bora Bora

Zoals gisteren beschreven hebben de Fiji autoriteiten groenlicht gegeven en moeten we nu naar de Gendarmerie voor de uitklaring. Een Amerikaan staat erg moeilijk te doen en heeft veel woorden en tijd nodig om de stapel formulieren in te vullen. Het is wel een beetje vreemd en de documenten die ons gegeven worden hebben dezelfde vragen als het in en uitklaren van een Cruiseschip. Vragen zoals wie is de eigenaar, de kapitein en de bemanningslijst betekent voor mij, drie keer de naam, adres, paspoort en nationaliteit invullen. Op één formulier vergeet ik mijn datum uitgifte paspoort en de politieman komt om mijn paspoort vragen voor de datum, terwijl deze al minstens 6 keer is ingevuld. Strikvragen, speciale ondervragingstechnieken?

De Amerikaan is doof en ik ook, zodat al snel het wachthok gevuld is met luide stemmen die de wereldpolitiek even door het kantoor laten rollen. Poetin komt er niet zo best van af, ik temper de boel een beetje, om te voorkomen dat de boel helemaal uit de hand gaat lopen. Gelukkig komt Biden er ook niet zo goed van af in het gesprek, en denk nu dat de oorzaak, gevolg en zo verder, wel eens in één uit de hand gelopen Amerikaans-Russisch conflict zou kunnen gaan. En dat allemaal over de hoofden heen van de Oekraïners, machtspolitiek is hemeltergend en heb te doen met de Multi-underdog Zelenski, schitterend door zijn geweldige retoriek. Poetin gaat niet lachen met deze “clown”. Mijn uiterste respect voor Zelenski, hulde!

Twee uur gendarmerie voelt aan als een evenement maar ben toch blij dat ik buitend sta met de assistentie van een politieman die met een sleutel de poort speciaal voor ons open maakt. De Amerikaan heeft een ander probleem omdat zijn visum vandaag is afgelopen en hij nog twee dagen moet wachten voor zijn stempel naar de vrije oceaan. Ik zeg hem dat hij zijn mond moet houden en gewoon twee dagen later weg kan varen, dat zal voor iedereen een hoop werk besparen.

Blij dat de papierwinkel zijn loop gaat krijgen gaan we nog snel een flitsbezoek aan voor enkele boodschappen. Snel terug naar de boot om de koude spullen veilig te stellen en zo gaat de trein lopen.  De handel voor achteruit en voorruit smeren, olie bijvullen, koelwater controleren, knopje op de lade, de klapramen insmeren met vaseline en de schroeven aandraaien, grommer op de genua om daar de fokkeloet door te steken bij het uitbomen van het zeil. Bij de jachtclub Bora Bora de waterkraan reserveren voor morgen, de waypoints opzoeken en plaatsen in de handheld GPS, CPN-systeem activeren voor de route, ik voel me steeds meer klaar voor de reis.

Daniel zou om 16.00 uur komen en wilde graag Gregory aan hem koppelen maar helaas kwam Daniel om 18.30 uur opdagen. Een borrel met een hapje, een rondleiding door de boot en over het dek en nemen afscheid van elkaar. Tot over 4 jaar roep ik uit het niets en wie weet? De wereld is klein.  

Tasman reizen.

Zondag, 27 maart 2022

Bora Bora

Zo trots als een pauw is Gregory op de Vagebond en hij laat graag zien, volgens zijn zeggen, de uitstekende staat van zijn schip. Gregory was bezig met een wereldreis maar dan met de rugzak. Twee maanden geleden via-via en toeval koopt hij dit schip. De boot is niet verkeerd maar er zijn wel enkele bedenkingen gezien het vaargebied. Tien meter stalen knikspant, in verhouding hoge mast en aan de zuinige kant gestaagd. De kuip biedt weinig beschutting en het schuifluik is uitgerust met het typische Franse koepeltje. Het schip heeft een laag vrijboord zodat er bij een beetje zee wel veel water over het dek komt en in de kuip. Het koepeltje zal dan ideaal zijn om de omgeving via de glazen bol in de gaten te houden terwijl je lekker beschut binnen zit. Ik complimenteer hem met het schip maar adviseer hem veel te gaan oefenen, elke dag een stukje op de motor en na een week de zeilen uit te proberen. Gewenning opbouwen en erachter komen waar de problemen zitten. Aan de boei blijven hangen is wachten op problemen als het er echt toe doet. Jammer dat hij er geen gehoor aan geeft en zegt me dat hij al genoeg gemotord heeft om te weten hoe het schip zich gedraagt.

Een paar gezellige uurtjes en varen terug naar de Queen B voor een hapje en zouden Daniel van de Maat op bezoek krijgen. Helaas zegt Daniel af en wij rommelen wat aan boord de middag door. Jacqueline ontfermt zich over de achterkajuit en de kombuis en ik vul het gas extra aan, ruim de bakskist op, watermaken en maak het onderwaterschip nog maar eens schoon. Het gaat allemaal definitieve vorm krijgen tot vertrek want vanochtend hebben we van de Fiji autoriteiten groen licht gekregen om te vertrekken. Alleen nog de negatieve antigeen test uitvoeren aanstaande dinsdag en de papieren bij de Franse douane ophalen.

En dan maar eens dunnetjes overdoen hoe Captain Cook Fiji herontdekte want Abel Tasman was hem voor. Tasman kreeg van de VOC de opdracht om Australië, de Nederlanders hadden Australie westkant al verkend, in kaart te brengen want dat zou een onderdeel moeten zijn een continent die de wereld in evenwicht moest houden, volgens de wetenschappers. Tasman is via Zuid-Afrika onder Australië gevaren en heeft Tasmanië ontdekt, Nieuw Zeeland en de eilanden bij Tonga en Fiji. Vervolgens is hij aan de Noordzijde van Nieuw-Guinea terug naar huis gevaren. Mooi tochtje en zeker in die tijd te vergelijken met een ruimtereis met blinddoek op. Zonder GPS en AIS en een kaartprogramma zijn dat hele prestaties geweest. En dan de bemanning blijven motiveren, want die willen wel eens een keer naar huis. Ging toen ook al niet gemakkelijk kijk maar eens hoe het met Captain Cook is vergaan.

In de avond drinken we een sundowner op het dek van de Bora Bora club. Een mooie avond met een nog mooier uitzicht op de zon en op het voorgenomen vertrek.

Polynesie

Zaterdag, 26 maart 2022

Bora Bora

Met veel pijn in de knie sta ik op en installeer me zo goed en kwaad als het kan op de bank aan de ontbijt tafel. Een jichtaanval in de knie en het voelt weer net zo pijnlijk als enkele weken geleden. Niet leuk maar wat kun je eraan doen. Veel mensen beginnen direct met de vinger omhoog, geen alcohol, suiker, varkensvlees of rund, kip, asperges, krab, kreeft en dan nog een hele lijst wat je allemaal niet mag. Een commerciële-website raad me hun kruidenthee aan om het lijf te ontzuren. Ik wist dat ik een zuurpruim ben maar dat het zelfs in mijn haarvaten zit, had ik niet kunnen vermoeden. Eerst maar van de pijn af zien te komen en slik diclofenac en begin toch maar eens aan water.

Goed nieuws pingt de WhatsApp, de Liberty C, is in veilig vaarwater en geland op de Dominicaanse Republiek. De telefoon staat niet stil en de berichten vallen binnen. Eén van de zonen krijgt te maken met buitenaards leven en geef uitgebreide adviezen om ET in bedwang te houden.

Schuddend met het hoofd hoe kan het gaan is het bij mij eigenlijk niet anders. Ik zit iedereen te beantwoorden dat we zaterdag gaan vertrekken wegens te weinig wind en vraag toch maar eens advies bij Windy en zie dat de windstilte een beetje opschuift naar het weekend. Dan zouden we nog langer moeten wachten terwijl het de komende dagen goed weer is. Met de knuppel in het hoenderhok stel ik voor om woensdag te vertrekken en dan de windstilte maar voor lief te nemen. Wachten moeten we toch dan is elke meter die we vooruit drijven toch meegenomen. Het is niet mogelijk om eerder te vertrekken want de papieren voor Fiji moeten opgestuurd worden enkele dagen voor vertrek en de Gendarmerie heeft 48 uur nodig. De apotheek moet ook open zijn voor de antigeen test die we aan de Fiji overheid moeten tonen bij afvaart. Het is dan toch nuttig gebleken dat we al die boodschappen en voorbereidingen hebben gedaan, dat maakt het vertrek wel ontspannend.

De set met formulieren C2-C ingevuld met foto van schip en paspoort worden opgestuurd naar Fiji en de beslissing is gemaakt. En nu de familie, vrienden en kennissen op de hoogte van het vertrek brengen. Een vriendje van me appt dat het een hele afstand is, 1850 mijl is een langere oversteek dan van de Kaap Verden naar Suriname, en dan is het hier in de Pacific nog maar een klein stukje. Wat een afstanden in deze oceaan.

De middag glijdt saai aan me voorbij, de knie op een kussen lig ik als een sultan. En lees over de ontdekking van Fiji door Abel Tasman in 1673. Later nog dunnetjes overgedaan door Cook. Toch waren het de Austronesische, China of Taiwan, de Lapita mensen de eerste op Fiji. 3500 jaar geleden. In 1822 vestigden zich de eerst Europeanen op Levuka, de eerste moderne stad van Fiji. In 1970 werd Fiji onafhankelijk en bleef onder de Engelse kroon. In 1987 een staatsgreep en werd Fiji een republiek, en heel interessant in 1997 werd de grondwet geïnstalleerd waarin Fiji teruggebracht werd bij de Britse kroon binnen het Gemenebest.

En sapperloot in 2000 opnieuw een staatsgreep, maar de internationale wereld dwong Fiji, op economische gronden toch weer de oude grondwet aan te nemen en zo, weer onder het Gemenebest te komen. Dat belooft een wispelturige landsaard. We gaan het zien

Villa aqua maris. met het aquarium binnen.

Vrijdag, 25 maart 2022

Bora Bora

Daniël met de Contest 33 ontvangt ons met open armen om de boot te bezichtigen. De boot is oud maar lijkt me in goede staat en is een prima boot om in dit gebied rond te varen. Daniël heeft de boot gekocht in november samen met zijn vriendin om hun dromen waar te maken. Alleen de vriendin heeft het niet afgewacht en nu is hij de solo bezitter van Maat. Maat is aangepast aan de huidige streektaal in Ma’at, de aanduiding voor waarheid, stabiliteit, rechtvaardigheid en kosmische orde. Daniel is timmerman en heeft op veel verschillende plaatsen in de wereld gewerkt, met zijn handjes weet hij als 27-jarige overal te komen.

Een goede bekende komt in het gesprek voorbij en deze heeft een zee doorgang in zijn huiskamer gemaakt met glazen platen van 12 meter lang. Zo uit je leunstoel kijken naar de jagende haaien, zwevende roggen, Pipo-de-clownsvissen en vertrekkende koffervissen. Hij heeft ook een eigen Marina gegraven voor zijn Moonen-jacht maar daar is iets behoorlijk fout bij gegaan. Er is bij de graafwerkzaamheden een soort van beschermende plaat doorbroken zodat het zoute grondwater bij het zoete water is gekomen zodat de bronnen van de belendende huizen, zout water geven. De tuinen kunnen niet meer gesproeid, water om te koken is een probleem. GP heeft ze afgekocht en ervoor gezorgd dat ze extra werk hebben. De kranten hebben er vol van gestaan en met terugwerkende kracht heeft hij toch zijn vergunningen gekregen.

De drie dagen uitstel voor vertrek voelen aan als: over veertien dagen kunnen we pas vertrekken. Dan maar een paar simpele klussen na het bestuderen van de Windy-app. Ik voel dat ik aan het mee zuchten ben als het scherm blauwig (geen wind) oplicht. Probeer steeds maar terug te redeneren maar zie toch echt in dat het pas vrijdagmiddag zo niet zaterdag ochtend wordt, om het zeil met wind te vullen.

Het wordt een klus moment. De lange tuinslang van voor naar achter brengen zodat we tijdens de lange reis via de dekwas pomp spoelwater in de kuip hebben, een houder voor de watercontainer gemaakt met wat gevonden houten planken, de dieseltanks zeevast in het gangpad stouwen, de ankers fixeren, de gaten van de ankerbak dichtmaken, de hoes erover. De vloeibare pakking zoeken voor Greg, van de Vagebond.

Dat zoeken is een Jomanda moment. Je komt allerlei materialen tegen waarvan je niet eens weet dat je die hebt, zodat het geheugen weer eens opgefrist wordt. Reserveonderdelen van apparaten die allang van boord zijn en toch maar bewaren. Misschien stuurt Jomanda ze nog eens terug.

Nuttig karwei maar helaas voor Greg vind ik een tube uitgeharde vloeibare pakking. Een goede reminder voor mezelf om morgen toch maar een reserve tube te halen.

Terras bij St James.

Donderdag 24 maart 2022

Bora Bora

U moet wachten, ik ben aan de beurt! Dat is schrikken want een Polynesische dame met drie tanden in haar mond, wijst me terecht. Meteen overschakelen in de zorgende modus en begin me te verontschuldigen. Gaat u rustig zitten want u moet hier toch lang wachten.

We gaan zitten op de bank in het politiestation en krijg een gesprek met de dame. Haar vriend blijkt opgepakt te zijn voor dronkenschap en vechten, en ze is hier om de boete te betalen om haar “amant” weer vrij te krijgen. Op de misplaatste opmerking dat ik hem een paar dagen zou laten zitten, lacht ze me begripvol toe en ze fluistert dat hij het misschien wel kan horen. De blikken over en weer zorgen voor een verbroedering en de glimlachende politieagent die binnenkomt zegt haar dat ze nog even moet wachten en richt het woord tot ons.

We komen voor de procedure voor het wegvaren naar Fiji en de vraag is snel beantwoord. Met een paspoort, scheepsdocumenten en het entreeformulier duurt het 24 tot 48 uur. Dat is sneller dan verwacht en spreken af om volgende week woensdag terug te komen. Een bemoedigende zwaai naar de wachtende dame. Het lijkt zo rustig op straat maar achter de schermen is er voldoende te beleven.

Vanochtend een zogenaamde oefening met de satelliettelefoon en krijg contact met Gieljan, de broer van Jacqueline en bel mijn vader via de telefoon. Een prima verbinding en een goede check voor het veel te weinig gebruikte apparaat. Voor een extra wateraanvulling varen we naar de wal en tanken een 60 liter. De eigenaar adviseert ons om de volgende keer met de boot aan het terras te komen en dat er direct water getankt kan worden. Dat is inderdaad gemakkelijker en zullen dat bij afvaart doen.

We varen met de bijboot naar Vaitape en doen de boodschappen, de politie en kopen bij een vreemde winkel een schaakbord en een paar boeken. Bij het terugvaren nog een borrel bij de St James. Vervolgens de eindeloze lijst met boodschappen laden en krijgen bezoek van Gregory van de Vagebond. Een heel gezellig gesprek en een lang verhaal van zijn boot. Hoe gekocht en hoe geweldig en toch hoeveel hij moet repareren. Alles gaat fout en toch komt alles gelukkig goed. Leuk om adviezen te geven en beloven elkaar om zondag aanstaande een tegenbezoek te brengen. Fijne afwisselende dag gehad.

Cynthia, Captain of the Liberty C

Woensdag, 23 maart 2022

Bora Bora

Rustig opstaan en het toastje met smeerkaas ligt naast mijn eerste bakje koffie. Wat een mooie sombere morgen. Somber staat hier voor iets minder warm, daarom schrijf ik een mooie sombere ochtend.

Een goede vriend piept via de WhatsApp naar binnen dat er een krantenbericht in het Brabants Dagblad is gepubliceerd over de schipbreuk van Cynthia van Hest met de Liberty C.

De echte trouwe lezers weten dat er een goede vriendschap bestaat tussen Cynthia en mij. Voor Cynthia heb ik een grote bewondering want die heeft na haar scheiding een schip gekocht en is gaan charteren. Haar hele leven omgegooid en op de bonnefooi met name op de Canarische eilanden, semi illegaal, een soort van opstappen van vrienden tegen betaling, opgebouwd. Het is haar gelukt en heeft haar grenzen verlegd om van de Canarische eilanden door te varen naar de Kaap Verden, Suriname, Grenada, Martinique, Aruba, Curaçao en Bonaire. Vervolgens naar Colombia om nu over te steken naar Dominicaanse Republiek. Een vrouw met ballen zullen we maar definiëren maar helaas is er volgens het Brabants Dagblad met een roerdefect en ziek bemanningslid iets helemaal verkeerd gegaan. Gelukkig krijg ik een ander berichtje dat het alleen maar fout is met de Australische opstapper. Veel vragen blijven over en probeer vanachter de kajuittafel contact op te nemen met Cynthia maar deze blijkt gewoon onderweg te zijn naar haar bestemming. Wordt vervolgd. (Google: Brabants dagblad/Cynthia van Hest/stuurloos/gered).

Door het internetten gooi ik de website van Windy.nl open en zie dat de wind op woensdag, donderdag en vrijdag bijna nul is en zelfs tegen. Met een beetje pech drijven we gewoon terug naar Tahiti terwijl we toch echt naar Fiji willen. Veel wind is een reden om te wachten maar de bijna windstilte van 3-5 knopen noordwest wind is ook een reden om hier nog even te blijven. De vertrekkersknop moet omgegooid worden en schakel over naar de “maakheterhetbestevandoorteblijven”-Knop.

De papieren voor Fiji worden een paar dagen uitgesteld voor ik deze verstuur en de uitklaring bij de frans Poynesiche douane wachten we ook maar even af.

Toch maar van de Bloody Mary boei los en tanken de Queen B met een reserve hoeveelheid van 100 liter in jerrycans. Dat is geregeld. Nu naar de ankerplaats bij de Bora Bora Jachtclub en vinden een boei naast de Vagebond. We voeren het plan van provianderen gewoon uit en maken lijsten van de benodigde boodschappen om minimaal 30 dagen vooruit te kunnen. Het valt allemaal mee, voor wat we moeten halen en de grote ogen en kleine maag (altijd te veel kopen) wordt nu een voordeel, want er is niet zoveel nodig.

We nodigen de Vagebond uit voor een borrel morgen op de Queen B en de Fransman met de Contest 28, voor de dag erop. Dat worden twee heel verschillende verhalen. De avond wordt afgesloten op het terras van de jachtclub met ondergaande zon en zeilbootjes aan de horizon.

Dinsdag, 22 maart 2022

Bora Bora

Het derde cruiseschip komt de baai van Bora Bora binnen. En installeert zich op anker terwijl de passagiers al aan de zijkant aan het uitstappen zijn. De Zuiderdam waar ik enkele dagen geleden over schreef, blijkt op Raiathea een 31 kilogram Crystal Meth aan boord te hebben. De politie is trots op de zogenaamde grote vangst en de kranten staan er vol van. De Zuiderdam zou als bestemming Los Angeles hebben waar de zending voor bestemd was, ben benieuwd hoe lang men de Zuiderdam aan de ketting hangt. Voor ons is het met de 2,5 Pk volle kracht naar de stad en wandelen door de hoofdstraat van Vaitape. Cromvoirt is echt spannender dan deze hoofdstad van een wereldbekend eiland.

We lopen even langs de Gendarmerie voor de openingstijden en bezoeken de apotheek voor informatie voor de papieren van de test. In de Home Depot kopen we twee filters voor de watermaker en een waterkan. Bij de Sint James een glaasje wijn en wandelen naar het bootje terug om met de dinghy naar de supermarkt te varen. Boodschappen van het schap direct in de boot zullen we maar zeggen en varen terug naar de boot voor een uitgebreide maaltijd met een verse fles wijn. Ik geniet van de rust en het gewoon kalm aan doen. Toch nog even watermaken, zakelijke mail afwikkelen, schoondochter feliciteren met nieuw werk en neef Ruben met zijn promotie, vader uitgebreid bellen en sms-verkeer met verschillende vrienden. Lijkt veel maar heeft niet veel om het lijf. Vannacht haalde ik in mijn hoofd dat er onder het vlak van de romp een slechte plek zit en dat ik daar op de vezels van het polyester zou zitten. Toch maar even een hoekduik met snorkel naar beneden, maar alles blijkt in orde en er zitten alleen maar wat schelpen die proberen wat houvast te krijgen, wat ze niet lukt.

De dagen gaan nu aftellen voor wat betreft de intentie tot vertrek en zullen de komende dagen wel druk blijven met voorbereidingen terwijl ik verwacht dat er motorisch en zeil-technisch alles dik in orde is.

Bloody Mary

Maandag 21 maart 2022

Bora Bora

Een dame met wit boventopje die een paar duur gekochte borsten draagt komt nonchalant, maar daardoor zeer opvallend, het restaurant Bloody Mary binnenlopen. De muziek hapert een paar tellen, de hoofden draaien ineens eensgezind dezelfde kant op. Duidelijk een pasgetrouwd stel dat op huwelijksreis is op dit “Honeymoon” eiland. We zitten in de Bloody Mary en het blijkt een wereldbekend restaurant te zijn waar de bekende bezoekers op borden genoemd zijn. Het lijkt op de lijsten van een kerkhof en heb daardoor geen behoefte om er tussen te staan. Ik blijf toch maar bescheiden zullen we maar zeggen. De dame wordt overigens steeds chagrijniger omdat de muziek geen verzoeknummers van het stel wil spelen.

Vanochtend op tijd van de boei af en willen rond het eiland op naar een nieuwe baai en dan naar de ankerplaats Bloody Mary. Vlak voordat we bij de betonning zijn slaat het warmtealarm aan van de motor. Motor uit, en anker van de boeg af om de tijd te nemen wat er aan de hand is. De V-snaar is intact en zie verder niets aan de motor, koelwater komt uit de uitlaat zodat mijn enige conclusie kan zijn: Geen koelmiddel. Twee liter koelvloeistof in het systeem en de motor snort weer als vanouds. Nu de vraag waarom is het koelmiddel weg? Op de aangewezen ankerplek pikken we een boeitje op en gaan aan de wal voor een wandeling. Veel valt er niet te zien maar zijn weer even op het harde. Een reservering voor de avond gemaakt, iets weer om naar uit te kijken.

Aan boord boekje lezen, zwemmen, romp schoonmaken, lijnen van de genua reorganiseren, de bulletalie knoopvrij maken. Het zijn allemaal kleine klusjes en voel steeds meer de drang komen om te vertrekken. Jacqueline vindt op de Windy een mogelijkheid om een route te plannen met begeleiding van snelheid. De wind wordt als overlay op de voorgenomen route gelegd. Handig en veilig. De knop “orkaanvoorspelling” voorspelt voor de komende periode geen orkaan. Geruststellend.

Het komt allemaal geleidelijk dichterbij om de sprong te wagen en gaan morgen maar eens informeren hoe lang de procedure voor uitklaren in beslag neemt, hoe we de papieren moeten opsturen naar Fiji, foto’s maken van schip en paspoort en dan de noodzakelijke boodschappen en het laden van diesel en water. We zullen het nog druk genoeg krijgen maar eerst genieten we nog van de speciale ambiance van Bloody Mary. Waar de Rolling Stones, Julio Isglesias en geweest zijn en nu dan Jacqueline en Bertus.

oscillating water.

Zondag, 20 maart 2022

Bora Bora

De wind heeft het vandaag op zijn heupen. Flinke vlagen van 20 knoop afgewisseld met een prima briesje. De stroom die tegengesteld staat aan de wind zorgt ervoor dat de Queen B ruzie krijgt met de ankerboei. De stroom drijft het schip oostwaarts en de wind duwt de boot naar west, de ankerboei ligt dus in het midden en botst regelmatig tegen de romp. Het plan was om met de bijboot uitgebreid boodschappen te gaan doen maar de wisselende winden zorgen ervoor dat we een rustige dag krijgen. Boekje lezen, koken en de papierwinkel op orde maken. Wat een bureaucratische ongebruikte rotzooi krijg je als burger te verstouwen. Ik gooi de testresultaten Covid weg van twee jaar, de toestemmingen om te gaan winkelen of wandelen, gaan ook in de prullenbak, verklaringen d’Honneur, de vliegtickets, de TGV plaatsbewijzen. Schoonschip maken en begin met frisse zin aan het nieuwe, C2-C formulier van Fiji. Dat beooft een nog grotere bureaucratische wereld dan hier want de meest vreemde vragen worden over me uitgestrooid. Hoeveel geld ik meeneem? Dat is een gemakkelijke want ik vink aan Geen Geld. Welke wapens ik aan boord heb, ook gemakkelijk. Geheime wapen Jacqueline!

Buitenboordmotor en dinghy, reddingsvlot, motor, kleur romp, call sign VHF, bier, wijn, rum, sigaretten, allemaal met hoeveelheid, serienummer, pk’s en kleur. Verklaring dat er geen dode passagiers aan boord zijn, dat er onderweg niet overgegeven is, griep of andere ziektes, gebruikte wandelschoenen, fietsen, ongedierte, eieren, vlees en groenten. Verklaring zonder insecten te zijn en als je een huisdier meeneemt of je dan akkoord bent, om 600 euro te betalen. Een twaalf bladzijdes invullen en met een foto van paspoort en foto van schip die natuurlijk niet binnen het aangegeven kader passen, opsturen naar Fiji op het moment van vertrek. Een antigeen test 48 uur voor het verlaten van de haven en ik hoop maar dat de papieren niet kwijt zijn als wij aankomen, zal je ook meemaken.

Om de tijd nuttig in te vullen neem ik het plan op om pasta te maken en kom drie pakken meel, zorgvuldig ingepakt in plastic en karton, die beestje bevatten. Het meel is als beton en gooi deze met ongedierte en al van boord. Er zullen best wel enkele vissen hier rondzwemmen die zowel meelworm als meel lusten. De pasta lukt wonderwel en eten lekker met de af en toe gierende wind in de kuip.

Op het internet word ik wijzer van het ambitieuze plan om groene energie op de eilanden te brengen. Bij het goed bestuderen blijkt het te gaan over de extra benodigde energie voor de komende tijd en dat ze dit willen oplossen met zonnepanelen. Hier geloof ik niets van zoals ik de laatste dagen de afhankelijk van aardolie heb gezien, denk ik niet dat men een ambitieuze plan heeft voor de 1,500.000 euro budget voor Bora Bora. Het is leuk om iets te roepen maar heeft het ook zin? Misschien dat de oscillerende werking van de eeuwigdurende golfslag meer effect heeft, zie tekening.

8 Bft, op open zee

Zaterdag, 19 maart 2022

Bora Bora

Veertig knopen wind duwen ons over het Lagoon. Dit is 8 beaufort, stormachtige wind in een squall, de regen komt horizontaal onder de bimini door en maakt een “miss wet” en een verzopen kapitein. De wind geeft de Queen B flinke snelheid en laveren tussen de ondieptes. Het gaat allemaal prima hoewel de navigator grote zorgen heeft of het allemaal goed gaat. Ik zie geruststellend de wind binnenkomen van achter en constateer een hoop laveerruimte, bij het draaien om een kardinaal of andere betonning. Het is genieten om op deze wijze met de verschillende weersomstandigheden rond het eiland te varen, ondanks de regen met de harde wind. Op de hoogte van de Bora Bora Yachtclub gaat de motor aan en varen we naar het eiland Ta Opua. De Paul Gauguin en Zuiderdam liggen in de baai. De Zuiderdam is een schip van de Holland Amerika Line. 1964 Gasten, 250 meter lang. Een prachtige antiek collectie aan boord. Je kunt er genieten van kookdemonstraties en wijnproeverijen. En ik me druk maken over gewoon drinkwater, toch nog even de watermaker testen maar deze doet gelukkig zijn taak en denk door de problemen te zijn.

Op de ankerplaats een boeitje ophalen en liggen met twee lijnen vast, nu komt de wind met hevige stoten over het gebied en dansen zonder enige logica achter de boei. Niet alleen wij maar alle schepen zijn de weg kwijt. Om op krachten te komen fabriceer ik een ratjetoe van een noedelsoep. De wind zorgt voor onrust maar ik vind toch de tijd om de twee buitenspeakers te vervangen en de muziek laat zich direkt horen in de kuip. Een verwaarloosde klus van meer dan 6 jaar. De kuip reorganiseren van lijnen en spullen, de losse rommel weg uit de kajuit en dan beginnen met koken. In een pannetje met kokend water drop ik een ei en zie de borrels van het kookpunt direct verdwijnen. Nog niets in de gaten blijkt even later dat er geen gas meer is. Niet mopperen en zaniken maar gewoon handelen. Gasfles uit de bun, de grote gasfles uit de bakskist door eerst de fiets eruit te halen, de lijnen, de boodschappenkar, de waterslang, elektriciteitskabel en een berg losse lijnen. Dan de “verboden”-gasslang, maar kan niet anders, koppelen aan de grote gasfles en de kleine. Het gas wordt van hoog naar laag gebracht en vult op deze wijze de gasfles om te koken. Na een tien minuten afkoppelen, opruimen en aankoppelen van de kleine fles aan het gassysteem. Ik hoop dat de verzekering dit niet leest, en toch voel ik me niet ongerust. In ieder geval na een drie kwartier kan ik verder gaan met eieren koken, kip bakken en wortels koken. Met een prachtige avondlucht waar veel regenbuien op verre afstand gelost worden sluiten we de warme, winderige dag af.

Op safari-Bora Bora.

Vrijdag, 18 maart 2022

Bora Bora

Een oogst van 17 pijlstaartroggen en drie haaien, een heel mooi resultaat als spotters op Matira Beach. Genietend van de ochtendkoffie is het wakker worden in een prachtige wereld. We zijn op verste puntje van de Lagoon rond Bora Bora en hopen hier weer dezelfde belevenis te krijgen als 8 maanden geleden met Yolanda en Tod. Wat kan er veel veranderen in een snel tempo zoals bij Yolanda en Tod, ze hebben hun boot verkocht, hij krijgt een aanbieding voor werk, verkopen hun huis en kopen een nieuw. Ze zijn uitgevaren en hebben hun droom ingewisseld voor een zeker bestaan aan de wal en voor de zorg voor Tess.

Onder een palmboom met de voeten in het zand aan het strand lezen we een boek, drinken koffie en bewonderen de toeristen met de waterscooters. Wat een oergevoel moet dat geven met de moderne horzels op het water. Grote stralen met koelwater spuiten als een vlag achter de scooter, de mensen zitten met blote benen op het zadel en komen er roodverbrand vanaf omdat de hitte door al het spetterende water en wind niet gevoeld wordt. Het lijkt me leuk om eens 100 meter met een scooter te rauzen maar dan is het wel genoeg. Voor 250 dollar per man(6 uur), een safari-rondje Bora Bora, jakkerend over de ondieptes met een begeleider die met veel theater stoer staat te doen door zonder handen en zonder tanden het voorbeeld te geven. De toeristen vinden het prachtig en de dames kijken vol bewondering naar de Polynesisch getatoeëerde begeleider.

We hebben al een rondje gesnorkeld en Jacqueline heeft al heel wat meer gezien dan ik. Voor mij hoeft het allemaal niet zo, maar Jacqueline ziet het onderwater spotten van de visjes helemaal zitten. Met snorkel en flippers gewapend zwemt ze een heel eind weg en komt enthousiast terug. We eten een sinaasappeltje en zien in de verte en plek waar telkens boten zich verzamelen en nemen aan dat daar iets speciaal te zien is. We breken op en varen met de pruttelpot naar de plek waar blijkt dat dit een uniek fotomoment blijkt te zijn van de scooteraars die hun scooter na dit moment moeten inleveren. Grote grijns met zonnebril, roodverbrande bovenbenen en de berg van Bora Bora zal voor menigeen de foto opleveren die in de hal van het huis komt te hangen om aan de gasten te tonen. Bij een zwarte ankerbal hangen we de bijboot vast en Jacqueline maakt zich klaar om te water begeven want die ankerbal zal er toch niet voor niets zijn. Ze is bijna klaar, snorkel op het hoofd, flippers aan om zo te water te glijden en dan heeft ze direct contact met drie haaien die rond de rubberboot cirkelen klaar om gevoerd te worden. Dit gaat het niet worden voor mij en zeker ook niet voor Jacqueline en bekijken met alle bewondering en angstig respect naar de drie jagende haaien. Kieskeurig zijn ze ook want een partje van mijn sinaasappel is niet lekker genoeg en raadt nu toch ten zeerste af dat Jacqueline te water gaat.

Dan maar naar de wal waar we opnieuw snorkelen en getuigen zijn van alle élégance van een 17-tal als het ware onderwater vliegende vissen. De rogvleugels wieken het water onder ze weg en blijven in een formatie bij elkaar al wendend en kerend. Een prachtig gezicht. Voor mij genoeg gezien en keren terug na een fijne dag richting de Queen B.

Saint Regis, en elk hisje een eigen zwembad.

Donderdag, 17 maart 2022

Bora Bora

We varen voorbij het resort The Saint Regis Bora Bora en schrik van de prijs, 3550 Euro per nacht voor twee personen. Een huisje boven het water met een glazen plaat als vloer, zodat de clownsvissen je meewarig voorbijzwemmen. En als je boekt dan toch maar voor een week, kost me dan 24850 Euro. Moet ik toch even over nadenken.

Bora Bora heeft een langgerekt eiland om zich liggen en tussen wal en wal ligt het kristalheldere Lagoon. De dieptemeter geeft 10 meter water aan maar zie de bodem met de stenen, ogend als zijnde 2 meter aan me voorbij glijden. Ik houd de dieptemeter en de kaart goed in de gaten en slalommen om de stenen, die met het kardinale betonningssysteem goed betond is. Op het einde van het eiland vinden we een boei waar we aan vast leggen. Mooie tocht, heerlijk rondkijken naar de prachtige resorts, de tonijnvissers die voorbij knallen in hun fel gekleurde boten, de catamaran huurbakken die met ons voor anker liggen. Voor mij is het nog snel even naar de watermaker kijken want deze heeft het weer begeven. Nu overbrug ik de drukschakelaar en het machien loopt weer als een zonnetje. Is het de echte oorzaak of is het de wet van Murphy? We wachten af en hoop niet op een vervolg.

Vanochtend de was halen en tank voor de zekerheid een 150 liter water om te kunnen koken en wassen. Maak een praatje met de wasvrouw die hevig staat te transpireren in het warme washok maar heeft hier gelukkig een gulle lach bij. Afscheid van de Vagebond en beloven elkaar een borrel over enkele dagen. Het wordt een snikhete dag met heel weinig wind.

Moitessier.

Woensdag. 16 maart 2022

Bora Bora

Verweg-zeilen is het elke dag oplossen van de meest simpele dingen. Je staat er in Nederland niet bij stil, terwijl je hier elke dag de vraag stelt “Hoe wat en waar?” De was, waar kan deze eens een keer goed laten doen, waar kunnen we tanken, waar kunnen we extra water laden, waar is er een supermarkt, moeten we hier betalen voor een ligplaats, hoe is het weer voor de komende dagen, hoe is mijn bioritme, waar is mijn zen moment? Ik vraag me af, wanneer komt hier een einde aan?

In Nederland? …..Ik denk het niet want dan komen andere vragen op zoals hoeveel zetels verliest Kaag, blijft Groen Links de grootste partij in Nederland? Het is vandaag de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen die ik via de krant kan volgen. Hoe hoog is de inflatie, wat doet de AEX, hoe gaat het met de familie? Het zijn allemaal problemen die ik erbij krijg. Ik wil niet flauw zijn maar Verweg-zeilen is niet ver weg zeilen van de problemen.

Vanochtend een uitgebreid WhatsApp verkeer door de hele wereld, zoals Nederland, Marquesas, Grenada en Portugal, de wereld ligt aan je voeten.

Telefoonverkeer met mijn vader en zoons, met allerlei leuke onderwerpen, goed om te horen dat het goed met ze gaat. Daar heb ik geen zorgen over.

De was afleveren bij de Yachtclub Bora Bora, waar een gezellige ronde dame de was inneemt en zich verschrikt afvraagt wanneer de was klaar moet zijn. Als ik zeg morgen dan klaart haar gezicht op en ik denk aan mijn tegeltje thuis “Morgen gaan we sparen”.

Dan door naar de benzinepomp waar het een, aan en af varen van schepen is, zodat ik de benzinepomp in de stad kies. Een lange rij auto's staan klaar om te tanken en een bromfiets voor mij staat te hamsteren, door voor 2 euro zijn tank vol te gooien. Het moet niet veel gekker worden in deze wereld.

Voor mij wordt het 5 liter in de tank en voel me al heel wat geruster voor de komende dagen. Roeien is het alternatief en ik ben niet zo voor Het roeien. Terug naar de boot en begin aan de bakboordzijde het onderwaterschip schoon te maken, uurtje krabben en grote vlokken met organisch materiaal zakken de diepte in. Daar zijn we mooi vanaf en maakt de plek vrij voor nieuwe aangroei want het gaat hier wel erg snel met de aanwas van allerlei planten en schelpen aan de romp.

In de middag met de bijboot naar de stad voor boodschappen en een paar kopieën voor de papierwinkel Fiji. Een 30 euro armer voor een paar kopietjes , is behoorlijk schrikken. Daarna boodschappen doen en in de winkel ernaast wordt het halskettinkje van Jacqueline gerepareerd. Wat een aardige mensen en hoe behulpzaam. Na een leuk gesprek terug naar de boot. Uitladen van de boodschappen, een boekje lezen en besluiten een borrel te gaan halen bij de jachtclub.

Achter ons is een geel schip met de naam Vagebond komen te liggen. Ik herinner me een boek van Moitessier met de titel Vagebond aan boord. In het Frans, en besluit om een babbel te maken met de mensen en wat blijkt, de vorige eigenaar heeft het schip inderdaad naar Moitessier genoemd maar de huidige eigenaar heeft nooit het boek gelezen. Ik overhandig hem het boek als cadeau en er ontslaat een leuk gesprek tussen elkaar. Veel wetenswaardigheden worden uitgewisseld en beloven volgende keer voor een borrel bij elkaar aan boord.

Wij genieten van een sundowner op het terras van de jachtclub en het is een komen en gaan van allerlei bootjesmensen en bezoekers van de resorts. Genoeg om te zien en onder elkaar te beroddelen.

Olie-charchen

Dinsdag, 15 maart 2022

Bora Bora,

Voor de tweede keer sta ik aan de pomp voor de benzine van de bijboot. De pompzuilen zijn afgeplakt met stickers van “Vide” of morgen weer open. Waarom is dit?. Heeft dit te maken met de oorlog in de Ukraine? Gebruiken de Olie-charchen de benzine om hun schepen te verplaatsen?

Een klein onderzoek leert al snel dat er een staking is bij de raffinaderij en dat de enkele eilanden waaronder Bora Bora, het veranderde contract niet willen ondertekenen en daarom geen benzine en diesel krijgen. Het legt niet alleen onze bijboot stil maar ook het op en neer varen van de boten naar de verschillende hotels. De auto’s die niet meer naar het werk kunnen en de bromfiets, om je vriendinneke op te halen. De aggregaten die stilvallen, zo dreigt de hele samenleving op een hold gezet te worden door de chantage van een raffinaderij of het niet ondertekenen van het nieuwe contract.

Nog 1 liter benzine en kan morgen naar de pomp omdat de situatie door de een levering van de pakketboot opgelost gaat worden. Op deze eilanden is het leven niet altijd eenvoudig en moet je behoorlijk opletten.

Vorig jaar geen rijst en meel, geen brood omdat er geen meel was, verse groenten en nog een hele lijst van andere producten. Veel artikelen moeten via Nieuw-Zeeland, als tussenstation voor deze regio verzameld worden en dan per container naar Papeete om dan verder gedistribueerd te worden. Er hoeft maar één Chinees een verkeerd formuliertje in te vullen, of een Covidje, en het hele systeem ligt stil.

Zonder de extra benzine, boodschappen halen en zijn verrast vanwege de  goed uitgeruste supermarkt op Bora Bora. Dat zal over enkele dagen prima provianderen worden voor de grote sprong naar Fiji. Aan boord lunchen en besteed de middag met het schoonmaken van de romp en het uitdenken van enkele gereedschappen om het schoonmaakwerk simpeler te maken. Een drinkwater sessie met de watermaker die als vanouds zijn werk doet.

Op het einde van de middag verwennen we ons met een diner bij de yachtclub waar later een dansgezelschap een spetterende show geeft. Zwaaiende rieten rokjes, draaiende lampjes en een joekalille die met de mooie zangstem en een handvol trommelaars een hele leuk sfeer weten te maken.

Bora Bora

Maandag, 14 maart 2022

Taha’a Koraaltuin – Bora Bora

Nog een keer naar de onderwater sprookjeswereld. Met snorkel en zwemvliezen zwem ik tegen de stroom op en vind dit plezieriger en veiliger dan je mee laten voeren met de stroom mee en dat je geconfronteerd wordt met een plots een muur van scherp koraal. Ik hoorde de vissen al lachen als er weer eens een blanke toerist met de stroom over de scherpe puntjes geworpen wordt. Schaafwondjes en de lol is al een stuk minder. Ik begrijp nu ook waarom zoveel vissen zo plat zijn, kunnen ze gemakkelijk de kleine binnenwegen, tussen het bloedrode, paarse, witte en blauw koraal, kiezen.

Helaas zijn er op dit moment heel wat minder vissen dan gisteren maar toch blijft het een heel bijzondere belevenis. Wij gaan zonder verwondingen en een ervaring rijker naar de boot terug.

Wat gaan we doen? In een jachthaven gaan liggen en dan nog een paar dagen besteden aan de watervallen en boodschappen doen? Jacqueline stuurt een berichtje naar de haven maar krijgt als antwoord dat de haven door een verbouwing helaas is gesloten. Dan een ander plekkie in een nog ander haventje maar krijgen geen antwoord. Het wordt de sixpack ankerligplaats en maken ons op om te vertrekken. Jacqueline raadpleegt Windy windapp en ziet dat er morgen en overmorgen geen wind is, vandaag met de 10 knoop oost een ideale dag om over te steken naar Bora Bora. Hoe snel kan een mens van koers wijzigen en ik vind het helemaal tof om weer eens een stuk te zeilen. Het anker binnen takelen en draaien op de motor richting pas waar we het zeil opzetten dat al snel gevuld wordt met een windje tussen de 8 en 12 knopen. Soms loopt de Queen B een 3 knopen en dan naar 5 knopen snelheid, geeft een gemiddelde van 4 knoop. Totale afstand van ankerplaats naar ligplaats Bora Bora is 28 mijl en zullen tegen de avond aankomen. Heerlijk rustig zeilweer, de bijboot wordt achter het schip aangetrokken alsof ik een overtocht op het Eemmeer maak, de wind varieert van bijna achterlijke wind tot een bakstagwindje en zou zo naar Fiji kunnen dobberen als Bora Bora niet in de weg zou liggen. Rond 17.30 uur liggen we voor de pas en zien een druk ankergebied waar we toch gemakkelijk een plekje weten te vinden aan de boei. De watermaker heeft zijn best gedaan onderweg en dat geeft een geruststellende gedachte. Nu eerste genieten van het mooie Bora Bora.

Jardin de Corraille, Taha'a

Zondag, 13 maart 2022

Koraaltuin

De dag wordt afgesloten met een halo om de maan heen. Een ronde kring van witte wolken die door de maan in het centrum verlicht wordt. Even opzoeken en er wordt gewag gemaakt van ijskristallen in de lucht, dit lijkt me vreemd voor deze contreien maar het zal wel degelijk te maken hebben met extra vocht. We zullen de komende dagen wel een paar flinke buitjes krijgen.

Na het ontbijt wacht de actie watermaker. De motor bromt niet eens meer zodat de motor toch echt weer eens uit elkaar moet. Er zal iets los zijn gegaan. Je wordt al snel bedreven in dit soort acties omdat je precies weet waar en welke slang, waar de schroefjes zitten en hoe elektrisch aangesloten. Al snel ligt de pomp op tafel en bekijk met het vergrootglas, de verbinding die ik gesoldeerd heb en twijfel aan de las. Nu met een tandarts pinneke de boel schoonkrabben, pasta en soldeer op de verbinding van koolborstel en de condensator. Met behulp van een extra handje, de koolborstel weer over de collector heen en bouw de boel terug. De schakelaar aan en een mooi regelmatig geluid zorgt voor een leuke stroom spoelwater totdat ik de pomp ga belasten en deze prompt uitvalt. Enkele engelen vallen van schrik uit de hemel na wat verwensingen, maar bij de koffie valt me te binnen dat ik de vorige keer heb zitten klooien aan de stelschroef van de pomp. Een Eureka moment, draai de stelschroef losser en start de pomp op. Nu loopt het gesmeerd en laat de installatie drie uur heerlijk bronwater uit de oceaan produceren. Met blij gemoed klus geklaard en hoop dat deze morgen ook weer opstart. Je kunt een, nog zo mooie technisch intelligente installatie ontwerpen, maar 1 veertje of schroefje kan de boel waardeloos maken.

Nu tijd voor de koraaltuin. Van vele mensen lovende woorden op deze koraalbank in een passage tussen twee eiland door. De lovende woorden zijn niet lovend genoeg want we snorkelen tussen de honderden soorten koraal met honderden soorten verschillende vissen in allerlei kleuren. De vissen zijn schuw en komen naar je toe, fotomodellen zijn het want ze poseren naakt voor de camera om hun fantastische body-paint te laten zien. Spectaculaire kleurende huidprints, met fop-ogen op het lijf, verticale lijnen met afwisselend geel en zwart, kleine minuscule helblauwe visjes, gele vissen, hoe kan het zo evolueren. Het water stroomt snel zodat ik me soms met handen en voeten moet tegenhouden om niet over het koraal geschuurd te worden. In de beschrijvingen wordt hiervoor gewaarschuwd. Een uurtje is zo voorbij in deze sprookjeswereld en ben blij hiervoor om gevaren te hebben want dit is een echte aanrader. Terug aan boord heerlijk vanuit de kuip de verschillende af en aan varende zeilboten spotten. Er zijn eindelijk na twee weken weer eens boten om ons heen.

Jardin de Corraille

Zaterdag, 12 maart 2022

Haamene – TauTau, Koraal-tuin

Uitzicht op een prachtig resort met hutten boven water, bladerdak en alles zo gebouwd dat iedereen vanaf de slaapkamer de zon onder kan zien gaan. Hier wordt romantiek verkocht, de bruidssuite met 10 heipalen in plaats van de anderen met 8 heipalen, diffuus licht dicht bij het ruisen van het koraal. Dit zullen voor de kersverse paartjes onvergetelijke dagen worden en wij liggen in ondiep water voor anker, de zon zakt achter het eiland, de lampen op het eiland weerkaatsen hun licht in lange banen. Het anker krast af en toe over de stenen en de nacht valt met een halve maan. Vanochtend boodschappen doen, huisvuil wegbrengen, de boel klaar maken voor vertrek.

Nog even de familie thuis goedendagzeggen en vooral zoon Koen feliciteren met zijn nieuwe schip. Hij heeft er op de eerste dag al mee gezeild en is blij met zijn nieuwe uitdaging. Hij zal door zijn schip stressbestendig worden want het is altijd wat op een boot. Ik wens hem heel veel succes. De bootsnaam? Champion, dat kan alleen maar goed komen.

Het zeil gaat omhoog buiten de baai en het is erg comfortabel zeilen van eerst scherp aan de wind en dan langzaam meedraaien met de kustlijn tot een achterlijke wind. De watermaker laat het afweten en besluit dit probleem voor morgen te houden. Als je de keus krijgt om nu te genieten dan maar nu. Op het thuisfront, met name de vriendenkring, gebeuren bizarre dingen en probeer de lieve vrienden, een riem onder het hart te steken. De wind neemt ons mee langs het eiland, de plotselinge ondieptes vermijdend, het zeil gevuld met 6 tot 7 knopen zodat het een tocht wordt met tijd zat nemen.

Een ankerplekje vinden en rondkijken naar de schitterende omgeving, palmenbomen, Taha’a links en rechts in de verte Bora Bora, de branding laat zijn witte snor zien en wij gaan genieten van een diner in de kuip met grote verwachtingen voor morgen. De Koraaltuin.

Koffervis

Vrijdag, 11 maart 2022

Haamene

Een mooie uitdaging om eens in je eigen tempo te kunnen wandelen. In goed overleg met Jacqueline vertrek ik met een anderhalve liter water in de rugzak voor een wandeling van 19 kilometer. Dwars door Taha’a, via het Belle Vue naar de andere kant waar een baai moet zijn. Nu eens in mijn eigen tempo en eens zie hoe mijn knie zich houdt als ik de boel flink belast

Met het bootje naar de steiger en zie hoe een koffervis zich te goed doet aan de aangroei van de steiger. Bijna tam, aan te raken, maak ik een foto. Dan via de hoofdweg naar de toegang van het pad. Van een afstand zwaai ik naar de Queen B, die door Jacqueline beantwoord wordt.  Het is veel van hetzelfde, groen, bloemen, palmen, avocado’s en het spoor dat me naar boven leidt. Een schoolklas met een 15-tal kinderen krijgen biologieles. De een geïnteresseerd en de ander in het gesprek met elkaar. Boven kijk ik op de Queen B neer en stuur een WhatsApp-je dat ik boven ben. Dan door een overgroeid pad met hoge grassen en verborgen kuilen met water. Ik ploeter naar beneden en kom een aardig Frans stel tegen. Ze zijn volledig onvoorbereid naar boven aan het ploeteren, sandalen zonder sokken en blote benen, de muggen, de scherpe grassen of stekelige planten krassen de huid, en zien rood. Ze vragen of het nog ver is naar boven en beantwoord dat het nog maar 500 meter is en dat ik ze later op de terugweg nog wel tegen zal komen.

Ik vervolg naar beneden en krijg echt plezier in de tocht, de vrijheid, de omgeving, geen rekening houden met, de prestatie voor mezelf. Beneden aan de voet van de berg krijg ik ruzie met drie honden die door het dreigen met een stok zich laten intimideren en me doorlaten. Een oudere man zwaait me goedendag vanuit zijn huisje en ik loop als een padvinder de weg verder af. Eindelijk beneden aan de dwarsweg, de weg die om het eiland loopt, zie ik geen doorkijk naar de baai en zie dat deze is afgeschermd door de verschillende huizen. Ik besluit terug te gaan en een bankje op de terugweg te zoeken om even tot rust te komen, maar eenmaal onderweg blijf ik gewoon doorlopen. Een man keert zijn kokos op een rooster om deze beter te laten drogen, een netwerk houdt de vogels weg bij de vanille farm, er zijn mensen bezig om kokosnoten te verzamelen, de ander raapt de Polynesische gember op, een bedrijvigheid dat alles met het bos te maken heeft.

Het gaat goed met het wandelen naar boven en tref de fransen die terugkomen. Ze blijken uit Picardië te komen en verblijven 10 dagen in een pension hier op Taha’a. Het bevalt hen erg goed en we wensen elkaar een goede vakantie. Het hellingspercentage loopt gestaag op, versterkt door het hoge gras door de onduidelijke sporen waar ook nog eens glibberige kuilen verborgen liggen. Ik moet stoppen om rust te nemen want mijn hart gaat te snel. De tijd nemen om te genieten van de omgeving loop ik na 10 minuten alweer fris en monter de laatste 500 meter af naar boven en kom dan terecht bij het Belle Vue. Een berichtje naar beneden dat ik eraan kom en loop de laatste kilometers in gestaag tempo naar beneden. Twee keer 209 meter heuvel, 19 kilometer via slingerende paden, anderhalve liter water in het zwetende lijf, in 4 uur en 7 minuten, met een grote glimlach koop ik twee koeken om iets mee terg aan boord te nemen.

Jacqueline ontvangt me met alle zorg en drink liters extra vocht om de vochtbalans weer op orde te krijgen. Het is voor een Hollander een extra uitdaging om dit soort wandelingen bij deze hoge temperaturen te doen. In de middag een boekje lezen en met de scheepsmaat overleggen wat we morgen gaan doen. Het diner wordt vergezeld met een heerlijk koud wit wijntje en genieten van de ondergaande zon die zich weer van zijn beste kant laat zien.

Prachtig uitzicht op de Queen B.

Donderdag, 10 maart 2022.

Haamene

Het eiland zou het leven vertragen, gas terugnemen van het jachtige leven, je wordt er meegenomen door de traditionele rustige bevolking, de simpele schoonheid van de natuur, de rijkdom aan de bloemen en de vele piepkleine eilandjes rondom Taha’a. Het eiland produceert 80% van de vanille van heel Polynesië, de aroma wordt van het eiland naar zee gedragen door de tientallen vanille-plantages. Drie Parelboerderijen en een aantal kopra bedrijven. En er is een bedrijf begonnen met het produceren van rum. Het eiland heeft op dit 5220 inwoners, verdeeld over het vulkaaneiland met de gedoofde vulkaan Mont Ohiri 590 meter hoog. Vier woonplaatsen, Haamene, Vaitoare, Tiva en Patio als de hoofdplaats. 93% Spreekt perfect Tahitiaans en is voertaal.

De nacht was uitzonderlijk rustig aan het anker, geen enkele golfslag, zodat het voelt alsof je thuis op bed ligt. Geen beweging maar wel een paar heftige regenbuien over het dek heen. Opstaan in de warmte omdat de wind weg is en nemen het bijbootje om de stad te verkennen en te wandelen. De stad valt niet tegen en er is een gemoedelijke sfeer, een bibliotheek, groenteverkopers en een Mac China. Mac China is een uitslaande luifel, een vetklep met veel Coca-Cola reclame, waar een broodje Ba Pao en een stuk stokbrood als menu veel klandizie trekt.

Gelukkig kunnen wij dit wel weerstaan en gaan op weg naar het uitzicht punt wat aangegeven wordt door Mapsme als wandeling. Een pracht van een wandeling, 200 meter hoogte uitgesmeerd over 3,5 kilometer. Dit is genieten van het oneffen pad tussen de tropische vegetatie. Lopend door de fruitafdeling van de winkel, wandelend door een Hortus Botanicus met bloemen op elke vierkante meter.

De weg slingert zich naar een uitzichtpunt waar je over drie stukken zee kunt uitkijken en de baai waar de Queen B rustig achter het anker op ons ligt te wachten. Bij de zogenaamde Belle Vue nemen we de tijd om te genieten en water te drinken want het is warm vandaag door de weinige wind die er staat. Terug ben je zo en lopen de winkel om een idee te krijgen van het assortiment. Bij het restaurant met de Franse keuken reserveren we een tafeltje aan het water voor een prachtige avond.

Pomp uit elkaar.

Woensdag, 9 maart 2022

Uturoa – Taha’a: Baie Haamene

Opstaan en kan het niet laten om de krant te openen wat er in de wereld gebeurd. Roerige tijden en veel visies op de oorlog. De propaganda machines draaien op volle toeren aan beide kanten en zie een poster van een hondenbaasje die zijn hond voert, de hond denkt wat heb ik een goed baasje, dat moet wel god zijn. Dezelfde baas voert zijn kat en de kat denkt, goed dat hij mij eten geeft, ik moet wel een god zijn om zo vereerd te worden. Het is maar net zoals je het wil zien. Ook de zin van “De krant van vandaag is de laatste pagina van ons geschiedenisboek” is een tegeltjes wijsheid. Na dit kras ontbijt zet ik de schakelaar aan van de watermaker en hoop op de goede werkzaamheden van de kabouters, maar ook op deze lui kun je niet meer vertrouwen. Geen enkele reactie van de motor en weet nu zeker dat de watermaker out of control is. We halen al heel snel enkele rampscenario’s in het hoofd. Hoe moet het nu met de oversteek naar Fiji, waar kunnen we nu waterladen, kunnen we niet beter naar de haven gaan om daar te repareren? Ik hak de knoop door en zeg dat we gewoon ons vakantieprogramma afdraaien en op zoek gaan naar een nieuwe bestemming in plaats van weer een nieuwe nacht op deze sixpack ligplaats.  We halen boodschappen in de stad en slaan extra drinkwater in voor de zekerheid.

Op de motor varen we tussen de eilandjes door en treffen echt eilandjes van 15 vierkante meter met een huisjes van aangewaaid hout en twee flinke struiken. Een liedje komt pardoes bij me op:

Op een onbewoond eiland

Loopt niemand voor je neus

Ja je voelt je er blij want

Lekker leven is de leus

Geen pietsie pech want je hoeft er niets

Valt je er van de fiets

Lig op je luie haidewiets

Drinkt met je billen bloot

Melk uit een kokosnoot

Je wordt er van zelluf groot

Op een onbewoond eiland

Hoe toepasselijk kan het zijn. Het is 8 mijl varen naar de Haa’mne en treffen een prachtige baai die door zijn lengte en de heuvels rondom als een Gunkhole beschouwd wordt. Een Gunkhole is een Amerikaans gezegde voor een plaats waar je veilig een orkaan kan doorbrengen.

Het anker uit en verkennen met de Bossche camera(verrekijker) de omgeving en zien zelfs een restaurant. We eten de lunch aan boord en ik start met de demontage van de watermaker en dan het pompgedeelte. Spectra-Watermaker heeft met behulp van een opvoerpomp, een ingenieus kleppensysteem die een hoge druk weet te maken om het water door de osmosefilter te drukken. Het probleem zit gelukkig niet bij het hogedrukgedeelte maar in de opvoerpomp.

Zwetend kreunen en zwetend zuchten haal ik het montagepaneel van de pomp met de verdeelkranen, naar boven en maak de pomp los. Dan de pomp demonteren en tref vocht in het huis en dat is een slecht voorteken. De koolborstels zien er redelijk uit alhoewel 1 koolborstel gecorrodeerd vastzit op een printplaatje en soldeer deze opnieuw vast. De collector licht opschuren en de koolborstel even opwrijven om de oxide-laag weg te nemen. Dan de boel terug in de houder en monteer de pomp weer op het schot. Schot in de bak en sluit alle slangen aan.

En dan de Ignition-schakelaar op “ON”. Als een zonnetje draait de motor en trekt al snel het water door het systeem en loopt probleemloos. Dan de druk op de watermaker en zie al snel een productie van 25 liter per uur zonder de extra stroomleverantie van de hoofdmotor. Klus geklaard en de middag is zinvol besteed. Vragen ze aan mij wel eens wat doe je nu zo de hele dag daar aan boord?

Het wijntje wordt verdiend voor me ingeschonken en de plannen van vanochtend liggen voor morgen ineens weer anders. Heerlijk diner in de kuip en genieten van de omgeving en het triomfantelijke gevoel van klus geklaard, En…. wat gaan we nu doen?

heerlijk drinkwater!

Dinsdag, 8 maart 2022

Urutoa

Er zijn van die dagen dat de plannen voor morgen belangrijker zijn dan de activiteiten van deze dag. Na het ontbijt begin ik aan de reparatie van de watermaker. Met een blokje hout zorg ik dat de filter een stevige plek krijgt tegen het schot. Slangen aansluiten en zet de schakelaar aan om de pomp op te starten. Alleen het koelventilatortje begint te draaien maar geen pomp. Met de vingers tast ik de pomp af en vind aan de onderkant twee connectors die bij het aanraken de pomp in gang zetten. Dat zijn slechte contacten en dat zou kunnen verklaren dat de pomp soms even stopte.

Er zit niets anders op om het hele pompgedeelte uit te bouwen en begin eerst met de spoelwaterfilter, de juist gemonteerde filter te demonteren en schroef de slangklemmen van de verschillende slangen los. Nu het pomp gedeelte los en constateer een kabelschoentje dat groen uitgeslagen is en los zit in zijn behuizing zodat het een oud probleem is. De stekker met siliconenolie insmeren en nu stevig en vast het menneke in het vrouwke schuiven. De hele santemekraam terug tegen de wand en start de pomp op. Die werkt prima en ga met frisse moed verder om alle slangen terug te brengen en de filters te plaatsen. Kraan open en de pomp opstarten. Lijkt goed maar bij het op druk zetten kan de pomp de druk nauwelijks opbrengen en is er maar een waterproductie van 20 liter in plaats van de 28-30 liter per uur. De beschrijving geeft aan dat ik de druk kan regelen met een drukschroef maar de pomp geeft ook een onregelmatig tempo aan. Zouden de koolborstels versleten zijn? Toch maar eens nakijken.

Bovenstaande beslaat 4 uur sleutelen in de meest onhandige posities en heb de tijd niet zo in de gaten en werk als het ware met oogkleppen op. Ik vergeet alles om me heen. Rond halftwee gaan we boodschappen doen en besluiten toch maar te blijven liggen ondanks dat het een tweede six-pack bier zal gaan kosten. De Champion op Raiathea haalt het niet bij de Chinese supermarkt maar we zijn eenmaal binnen en halen de noodzakelijke dingen voor de komende dagen. De plannen om naar Taha’a te gaan. Zeg niet Tahaa, een scheldwoord, maar prononceer echt Tahaaaa’aaaa, dan zit je waarschijnlijk ver genoeg af van het bedreigde geslachtsdeel.

Bij de plaatselijke bar drinken we een water en kijken de ogen uit bij een tafel met mooi opgemaakte dames met hoedje vol gevlochten met bloemen. Wat een leuk gezicht en zo gewoon. Niet bestemd voor de toeristen maar zoals ze nu echt zijn.

Bij de dikke Marco breng ik de six-pack en vraag of het goed is om nog een nachtje te blijven voor deze six-pack. Geen probleem zodat de pijn van het liggeld nu gedeeld wordt. Twee nachten voor een six-pack. Goedkoper zal het hier niet worden.

Jacqueline is druk aan het uitzoeken wat de mogelijke bestemmingen zijn op Taha’a en dat lijkt een zinvollere taak dan de invulling van deze dag.

Paul Gauguin in Polynesisch water

Maandag, 7 maart 2022.

Fetuna – Uturoa

Met een licht geratel rolt de Genua uit, de wind pakt het doek op en zet zich direct om in snelheid en zeilen in de Lagoon. Even later rol ik het grootzeil uit en nu is het helemaal compleet. Het gebrom van de motor is weg en alleen het geruis van de brekende golven van het rif begeleiden ons op de weg naar het noorden van het eiland. Kopje koffie met koekje, genieten van de kleurtinten blauw van het rif en de diverse soorten groen op de berghellingen. De enige zorg is de tonnen-lijn te volgen want een boeitje missen, is het boem en ho. Van 35 meter diepte plots 5 centimeter, moet er niet aan denken wat de schade zou zijn.

Gisteren was de winkel gesloten en nemen aan dat de winkel vandaag zijn deuren wijd open zal gooien. Met de bijboot naar de wal, boodschappentas in de hand, portemonnee goed gevuld, wie maakt me wat.

Een veeg teken is dat de winkeljuffrouw met de buurvrouw buiten de winkel op een stoel zit te praten en ons een warm welkom heet. Ia Orana (goede dag) en we vragen of we de winkel in mogen. Drie schappen met enkele blikjes groente, wat toast, koekjes en twee blokken kaas in de koelkast. Jullie begrijpen wat er op de kassa komt te liggen om af te rekenen, inderdaad toast, kaas en droge marie-koekjes. Ik vraag of er toevallig wijn is maar krijg een “je suis desolée” te horen.

Dan maar een Mars Sec, een droge maart. Het zijn kleine gemeenschappen en de afstand naar de hoofdplaats waar drie grote supermarkten zijn is niet te ver, zodat de winkeltjes wel nodig zijn maar geen kans hebben om echt te groeien. Deze uitbaters van de kansloze winkels zijn de echte winkeliers, in de goede zin van het woord, met de familie, door de familie en voor de familie.

Nog even met de bijboot naar de rand van diep en ondiep maar besluiten toch maar te gaan varen. Op naar een nieuw hoofdstuk nadat we dit eiland redelijk kennen. Er is hier heel veel rust en dat komen we elders in de wereld wel tekort.

Bij de boeien van de chartermaatschappij leggen we aan omdat het vertrouwt en dicht bij de stad is. De avond valt snel en hebben uitzicht op het cruiseschip “Paul Gauguin”. We hebben meer dan een jaar uitzicht gehad op dit Cruiseschip in de haven van Papeete. Het management heeft drama’s beleefd tijdens de Covid en heeft een aantal keren bij het opnieuw proberen toch Covid aan boord gehad. Eerst waren het de lokale toeristen en later in 2021 de Amerikaanse toeristen.

In maart 2020 volgens de krant:

340 mensen aan boord van de Paul Gauguin, een Cruise schip in Polynesië, is gevraagd om zichzelf te isoleren in  hutten vanwege 1 Covid-19 geval. Testmogelijkheden zijn onderweg en horen later hoe er om gegaan moet worden met de quarantaine.

De reis van de Paul Gauguin is van Papeete naar Rangiroa en Bora Bora gevaren waar de 340 passagiers en bemanningsleden twee dagen vertoefd hebben op de twee genoemde eilanden. Als geluk wordt beschreven dat de geïnfecteerde toerist een buitenlandse was zodat de kans groot is dat de lokale toeristen het virus niet van of mee naar huis nemen.

Om de Paul Gauguin hier aan de wal te zien liggen geeft een teken van “terug naar normaal”.

Kokospalm

Zondag, 6 maart 2022

Fetuna

De kerk zit vol en de liederen galmen de wijd openstaande deuren en ramen uit. De mensen zitten mooi uitgedost in de banken en zwaaien naar ons terwijl wij wandelend passeren. De zondagsmis en ik zou om de mensen te leren kennen eens gewoon in de bank een mis mee moeten maken. Mapsme en Google Earth hebben dit dorp met al hun kennis en satellieten nog niet op de kaart weten te zetten want Mapsme laat alleen een doorgaande weg zien. Er is zelfs een supermarkt, niet veel bijzonders, zo groot als een kleine garagebox in Nederland is hier al heel wat. Helaas voor ons heeft de winkelier ook zondagsrust en zit braaf in de kerk bij de collectezak.

Terug het dorp uit en maken gewoon onze wandel-kilometers langs de weg en zien weer de uitbundige vegetatie. Ik ga het niet meer beschrijven maar wil nog wel wat kwijt over de loslopende erfhonden. Het is volgens mij niet verstandig om zonder een stok een stukje te gaan lopen en waarschijnlijk zijn het mijn knots-knieën die de honden triggeren. De huidskleur en de geur roepen een grommend en waarschuwend geblaf en de eerste hond in de straat slaat aan dan kun je invullen wat er gebeurt midden in de straat. De honden staan je gewoon op te wachten, met een lichte dreiging van de stok en een paar Bossche krachttermen en ze kiezen het hazenpad. Niet veel aan de hand maar het is onprettig en het voordeel is wel dat Jacqueline heel dicht bij mij blijft lopen. Toch ook gezellig.

Bij een uitzicht over zee, onder de kokospalmen zien we een zeilschip via de Lagoon varen, de krabben komen voorzichtig uit de holen. Deze landkrabben zijn erg schuw en graven flinke holen tussen de palmbomen. Krab is voor mij een lekkernij maar tref deze bijna nergens op de menukaart aan. 

Veel gedomesticeerde dieren treffen we vandaag zoals, hond, kat, varken, steenbok, geit, koe, kalf en paard. Deze heb ik nog niet eerder gezien en vervolgens vraag ik me af waarom hier geen apen zijn. Bij nader onderzoek is het omdat er niet zoveel dieren op deze eilanden wonen vanwege de afstand van de andere eilanden. Dus geen apen, krokodillen, dodelijke spinnen, ijsberen en pinguïns. Het zeeleven is veel diverser en zelfs toonaangevend in de wereld, kijk naar Fakarava (werelderfgoed Unesco). 

Een keurige 9 kilometer wandelend in de warmte vinden we de bijboot terug bij de trap en gaan nog even op bezoek bij het kokosnoteneiland waar een plantage met kokosdrogerij te vinden is.  De oorsprong van de kokospalm is Zuid Amerika. Tegenwoordig vind je de kokospalm in meerdere tropische gebieden. Pas nadat de boom 12 jaar oud is kan de boom commercieel interessant zijn, want deze kan dan 50 tot 70 vruchten per jaar leveren. Als de noten rijp zijn wordt deze vrij gemaakt van de vezels (touw en bbq-blokken), de noten gehalveerd en de kokos met een schraper uitgeschraapt. Vervolgens gedroogd en dan heet het kopra, met een vetgehalte van ongeveer 60-70%. Verhandeld in zakken voor de productie van kokosolie, kokosboter en kokoscake.

Deze cake zit hoog in de proteïne en is zeer geschikt als diervoeder en met name voor paarden, goed voor de huid. Verder voor varkens, schapen en viskwekerijen. Als etenswaren voor de mensen is het niet zo geschikt vanwege te veel vezels.

Van de kokos-olie worden lotions voor de huid, medische toepassing voor brand- en schaafwonden en natuurlijk een hele hoop vergeten toepassingen. En ik maar denken dat al dat kokos gebruikt wordt in een Bounty, wat blijkbaar niet waar is. Maar 21 % kokos, de rest is suiker, glucosestroop, cacaoboter, cacaomassa, melkpoeder, soja, boter, lactose, weipermeaat, glycerol, zout en vanille. Je kunt ze nu zelf maken.

Langs het eiland treffen we een prachtig rif op de scheidingslijn diep en ondiep water. Dat wordt een actie voor morgen. Verder vandaag waterfilters wisselen en water maken, de romp schoonmaken en heerlijk zitten lezen in de kuip totdat een heuse squall met veel regen zich aankondigt. Ook wel weer even een fris moment.

Fetuna, zuidelijkste puntje van Raiathea

Zaterdag, 5 maart 2022

Motopu’a – Fetuna

De dolfijnen verwelkomen ons vlak bij de nieuwe ankerplek. Het is heerlijk zeilen in de Lagoon en kunnen met de Genua en achterwind, de tonnenlijn volgen. Het is alsof we kunnen weekenden zoals in Nederland van haventje naar haventje en hier van baaitje naar baaitje. We pikken een ankerboei op achter een kokosnoteneiland en genieten van het uitzicht over de oceaan.

Vanochtend met de bijboot naar de wal en wandelen door het vissersdorp naar de watervallen. Het stelt niet zoveel voor en zie een paar kleine plateau’s en hoor het gemurmel van vallend water. Onder de bananen, papaja’s, aubergines, koolplanten zoeken we onze weg naar boven in een prachtige wandeling. Dit is genieten van de natuur en de noodzakelijke beweging omdat je aan boord te weinig beweegt. De knie houdt zich prima en denk van nu af aan geen last meer te hebben. We verzamelen onderweg wat papaja’s en een kokosnoot voor op de boot. Jammer dat het wat vroeg is anders hadden we wat willen eten bij de plaatselijke Snack. Een simpele vetklep met een paar tafeltjes aan de zijkant en je bent als restaurant begonnen.

Bij het teruglopen lopen we samen op met een jonge vent die een koffer met wieltjes achter zich aantrekt. Het blijkt een Gettoblaster te zijn en denk dat hij naar zijn vrienden gaat om wat samen onder het genot van wat muziek heerlijk te chillen. Ik kom in gesprek met hem bij de bushalte en hij vertelt dat de huizen waar we net langs gelopen zijn, allemaal familieleden wonen. Er komt een bromfiets voorbij en hij zwaait gedag tegen zijn neef, vervolgens komt er een bromfiets met dame aanrijden en dat blijkt zijn nicht te zijn. Mijn Frans is niet geweldig maar het valt me op dat de lokale mensen ook niet makkelijk Frans spreken. Tijdens een stilte start hij via zijn telefoon met bluetooth zijn gettoblaster op. Ik bedenk me dat als hij zijn gettoblaster van batterijen moet wisselen, dat hij thuis de energierekening niet meer kan betalen.

Bij een winkel-bus kopen we een broodje en gaan terug aan boord. Koffiedrinken en zeilend op weg naar Fetuna, waar we een ideale ankerplek met zelfs een dorpje van 390 inwoners. Morgen maar eens zien of er iets te beleven valt.

Heilige plaats aan zee. Unesco Werelderfgoed.

Vrijdag, 4 maart 2022

Fa’aroa – Motopu’a

Het hoppen van baai naar baai is begonnen en maken de Queen B klaar voor de start na het ontbijt en het opruimen van de losliggende dingen. Ik ben er klaar voor en start de motor en loop naar de ankerlier waar de knop ingedrukt wordt om de ketting in te halen. Rien, nada, niks, geen beweging en concludeer al snel dat het de voetschakelaar moet zijn. Deze zit in weer en wind en is nogal kwetsbaar in deze omstandigheden. Met een schroevendraaier test ik, door overbrugging van de kabelschoentjes bij het relais en de ankerliermotor slaat direct aan. Diagnose juist zodat ik nu in de verschillende vakken een draad zoek en een deurbel als overbrugging bevestig. Jacqueline hoeft alleen de deurbelschakelaar in te drukken en de motor trekt de ketting naar binnen. Nu is het Jacqueline die moet multi-tasken namelijk de deurbel indrukken en met de pikhaak de binnenkomende ketting op een hoopje trekken. De lezer kan natuurlijk voorstellen hoe ik erbij sta, met de handen in de zij, een zacht zoemende ankerlier die de ketting zacht ratelend automatisch binnentrekt, met een binnenpret. Op het eind hoef ik maar stop te roepen en de actie is ten einde en kunnen we varen. Net weg begint de watermaker vreemd te doen. Er is druk genoeg en produceert water maar de pomp stopt soms en start weer op. Diagnose vuile filter. Snel de filter wisselen en de watermaker spoelt weer als vanouds. De filter heeft een vieze modder op het schuim en dat is waarschijnlijk het modderige sediment van de langste rivier van Polynesië. Amazoneslik zal ik het maar noemen.

Buiten de baai in de Lagoon zeilen we een stukje met de Genua maar al snel moeten we de fok binnenrollen omdat het einddoel is bereikt. Beschrijving landschap?; glooiende vulkaanheuvels, groen begroeid, Palmen tot aan de waterkant, vochtige boslucht, strandjes, golfplaten huisjes met visboten voor de deur, de kleuren van het rif en het eeuwigdurende ruisen van de brekende branding op het rif en een heilige plaats die van zee af goed te zien is. Taputapuatea van 1000 nChr. De uitspraak zorgt voor een kreuk in de tong.

In de baai van Motopu’a vinden we een plek aan een boei zodat het anker lekker op de boegrol kan blijven. Die boeien zijn een actie van de Polynesische overheid en zorgt voor bescherming van het rif, geen anker op het kostbare koraal, controleerbaarheid van de schepen en voor ons een welkome service. Een relatieve veiligheid alhoewel er nogal wat verhalen de ronde doen van wandelende boeien.

Na de lunch naar de heilige plaats waar je met de goden kom communiceren. De Taputapuatea Marae van Raiathea is een van de belangrijkste Marae in Frans Polynesië en ook symbolisch. Deze heilige plek is gewijd aan de oorlogsgod Oro en vormt de basis van de mythologie en de oude religie van Oost Polynesië. En nu houdt U vast: Taputapuatea Marae heette voor de tijd van Oro, Tinirauhuimatatepapa’o’Feoro (vruchtbare myriade van de Feoro rotsen), nu moet ik het met een gesleten tong doen!

Er waren 8 stenen die de 8 koningen voorstelden die het land hadden geregeerd, toen Oro, de god van de oorlog in Opoa werd geboren gaf zijn vader hem Opoa als zijn thuis met de Marae Feoro. Oro werd al snel zeer machtig en de mensen erkenden hem als de Allerhoogste God van de aarde en de lucht. Deze site is inmiddels Unesco Werelderfgoed gebied sinds 2017. We lopen met grote verbazing over het terrein en genieten van de speciale sfeer die deze plaats uitstraalt. Het terrein is zeer goed onderhouden en er zijn zelfs suppoosten.

Teruglopend naar de bijboot lopen we nog even langs een restaurant welke helaas wegens te weinig pensiongasten is gesloten voor dit weekend en de komende week. Jammer want het ziet er erg gezellig uit. Een restaurant ingebouwd in een gigantische Piroque (kano) met uitzicht op het Lagoon waar een mooi koraalrif ligt en regelmatig schildpadden te spotten zijn. Terug in de bijboot varen we nog een rondje door de baai en treffen het weer met deze ligplaats.

Grootste rivier van Polynesie

Donderdag, 3 maart 2022.

Fa’aroa

Er komen veel herinneringen boven van Guatemala. Ook daar konden we varen in de kreken en rivieren. Tussen de fruitbomen, varens en de simpele bewoning met een kano voor de deur, ver weg van de geciviliseerde wereld.

De Polynesische mannen zijn hun eten bij elkaar aan het sprokkelen en treffen tijdens onze vaartocht over de langste rivier van Frans-Polynesië kano’s met kokosnoten, mannen met een visnet, en peddelaars die ons aanroepen of we nog fruit willen kopen.

Vanochtend hebben we besloten om de “Amazone” van Frans-Polynesië te verkennen en varen door een prachtige met bomen overgroeide rivier en genieten van de stilte en de groene pracht van de bomen. Kokosbomen die hun stammen over het midden van de rivier laten reiken, broodbomen die met honderden kilo’s aan vruchten langs de kant staan. We plukken er een om het weer eens uit te proberen. Een kilometer slingeren door dit bijna tropische landschap, Suriname komt in de herinnering maar dan zonder piranha’s en ander gespuis.

Bij de botanische tuin leggen we de rubberboot aan en wandelen door de pas aangelegde nieuwe tuin. Veel planten zijn hier verzameld en vele borden geven aan dat het groene blad dat we nu zien bijna uitgestorven of bedreigd is. Ik ben geen bioloog en kan me zelf onder de groene blaadjes rekenen want ik geloof alles.

Na de wandeling door de tuin gaan we terug naar de boot voor een lunch en trekken de echte wandelschoenen aan voor een wandeling. Nu geeft de Mapsme van Jacqueline een wandelpad aan maar de Mapsme van mij niet en ook de GoogleMaps kent de weg niet. Dan kiezen voor zekerheid en lopen langs de weg om de kustlijn te volgen. 3,5 Kilometer heen en wandelen terug. Op een auto liggen een hele hoop aluminium bakjes opgestapeld en denk aan een kleine aluminiumsmelterij zodat ik de man aanspreek die zonder tanden en weinig kennis van het Frans aangeeft dat hij taartenbakker is. De aluminium taartbakjes vallen spontaan van de auto af terwijl we niets doen. Beetje gegeneerd raap ik de weggeleden bakjes op terwijl er een nieuwe lading bij de man in zijn handen glijdt. Met een Desolée en Excusez wandel ik door en zie dat de man het druk heeft gekregen met de schuivende bakjes. Geen aluminiumsmelter gewoon een taart-dozenschuiver.

Bij een huis wordt Jacqueline pardoes door twee honden belaagd en het ziet er serieus slecht uit. De honden dreigen en grauwen en happen al naar haar benen als plots een auto op de twee honden inrijdt en de deur opent zodat de auto nog groter lijkt. De honden verlaten het strijdperk en Jacqueline komt met de schrik vrij. Gelukkig goed afgelopen en het wandelen langs de behuizing blijft op deze manier een risico. Ik neem me vanaf nu voor om niet zonder stok te gaan lopen. Terug aan boord frituren we de Broodboomvrucht als een soort van gekruide frietjes en het smaakt verrassend lekker. Een stukje vis en een beetje rijst maken de maaltijd af. We gaan overleggen wat we morgen gaan doen. Anker op? Een nieuwe baai?

in de lange uitsgesneden baai, liggen we voor twee rivieren.

Woensdag 2 maart 2022

Raiathea Urutoa – Fa’aroa.

Zacht mijmerend in de kuip om het dagelijkse stukje te schrijven voor het weblog. De zon gaat onder en we liggen tussen de heuvels voor anker vlakbij twee rivieren die uitmonden in deze baai Fa’aroa. De wind is gaan liggen en kijken naar de kleuren en de donkere wolken die voorzichtig aan ons voorbij schuiven. De ankerwacht geeft geen enkele verandering van positie aan zodat deze een dikke punt midden in het scherm aan het branden is. We liggen vast en dat is geruststellend.

Vannacht is het flink tekeergegaan en ben zelfs enkele lijnen in de mast van het klapperen af gaan helpen. De boei is stevig en hebben geen enkele zorg maar de golven staan flink door en de wind giert. Een dikke 25 knoop wind in de mast. Het is niet erg maar laten we zeggen dat het telkens wennen is als de mast begint te zingen. De bijboot danst achter het schip en stoot soms tegen de zwemtrap als vorm van aandacht vragen. Vanochtend rond 4 uur neemt de wind af en blijft op een 16 knopen windkracht 4 Bft hangen. De witte schuimkopjes blijven voorbijsnellen maar we willen de stad gaan verkennen. Met de wind mee varen we naar de stad en leggen aan in de jachthaven waar nog enkele plaatsen vrij zijn. Zouden we toch maar, gaan liggen in een box? De gedachte verdring ik snel, want wil graag het eiland met het schip verder verkennen. Raiathea is het op een na grootste eiland van Frans Polynesie en heeft maar 11000 inwoners die bij elkaar komen in de plaats Uturoa. Er zijn drie supermarkten en veel andere leuke winkeltjes die duidelijk wachten op een golf toeristen die losgelaten worden uit een Cruise schip. Het geeft een mondain gevoel en dat is duidelijk anders dan in het Vlijmen waar we wonen. Daar komt geen Cruiseschip, zelfs geen rondvaartboot en moeten we het doen met een verdwaalde bierfiets uit ’s-Hertogenbosch, zodat ik het gevoel krijg dat het hier net even anders is.

Bij Marco, een dikke donkere Polynesiër met handen als palmbladeren geef ik hem de sixpack Hinano bier in handen en hij vraagt of we nog een nachtje blijven. Terug naar de Queen B is zoals al verwacht een nat pak voor mij want de golven van 4-5 bft slaan regelmatig tegen het rubber omhoog en treffen daar de standvastige roerganger met koers op de boot. Bij deze temperaturen is een beetje minder warm zeewater geen probleem.

Op de motor varen we ankergebied uit en laten de motor het werk doen om wat extra water te kunnen draaien. Wat een prachtig groen subtropisch eiland met verzorgde luxehuizen aan de waterkant. Als je ontspannen uit het wereld-rumoer van Europa wil blijven moet je hier komen wonen en heb je bijna alle luxe die we thuis hebben en de rust om heerlijk oud te worden. Het is misschien iets voor mij later als ik oud word.

De tropische eilanden waar ik gisteren al over schreef met de kokosnoten en de witte stranden schuiven voorbij en draaien bij een rode ton de baai in. Anker in 13 meter diep water en ontspannen na een heerlijk afwisselend dagje. Wat een mooie wereld.

Lagoon Raiathea

Dinsdag, 1 maart 2022

Huahine Fare – Raiathea

De nacht wordt verstoord door een schrapende ketting over de stenen of bommetjes onder water. De boegrol geeft het geluid van de rollende en trekkende ketting over de stenen als een versterker weer. De nachtrust wordt telkens verstoord met een schrikgevoel en draai me telkens om. Jacqueline vindt het teveel van het goede en gaat op de bank in de kajuit slapen. Rond 0600 uur is het mooi geweest en sta op om de buitenwereld eens van dichtbij te beschouwen. Het lijkt erg rustig en het nodigt uit om veel eerder te vertrekken dan gisteren voorgenomen. Bijbootje aan dek en de windvaan op en starten de motor. Met de ankerlier trek ik de rommelketting naar boven en zie deze kriskras tussen de stenen liggen en het puntje van het anker steekt ergens in een steen. De ankerketting in een hoek van 90 graden en geef wat extra gas met de motor om het anker uit te breken. De boel opruimen en zet direct het grootzeil en draai naar de uitgang van Fare. De berg zorgt nog voor beschutting maar al snel komt de oostenwind 16 knoop door en deze zorgt voor een heerlijke vaart en zeilplezier. De golven bouwen zich op en doen de Queen B af en toe flink rollen maar het voelt niet vervelend. Huahine verdwijnt langzaam en Raiathea doemt op. In 5 uur tijd zijn we aan de overkant en het frappante is dat de windvaan zonder een keer te corrigeren koers-recht op de rode aanloopton van de ingang staat. Vlak voor de ton ontkoppel ik de windvaan en varen met alleen grootzeil in de brede Lagoon. Wat een prachtig gezicht, de eilandjes met kokosnoten liggen verspreid langs het rif, het rif is een uitgestrekte vlakte zodat het net lijkt of er een eiland midden in de oceaan staat met een lichtblauwe, turkoois water rond om.

Om tot rust te komen en morgen verder de omgeving te verkennen zoeken we rust op het ankerveld waar een aantal boeien vrij liggen in een gebied met alleen maar catamarans. Prima zo en de kosten? Een six-pack Huanine bier. We zijn weer terug in de wereld van ruilhandel en denk erover om het vuile wasgoed te ruilen tegen een aantal kokosnoten. De avond eindigt in een gitzwarte donkere wereld met dreigende buien maar wij voelen ons veilig aan de boei.

de Hoofdstraat in Fare

Maandag, 28 februari 2022

Huahine, Pointe Tiva – Fare

Slingerend komt het anker boven het water uit. Brandschoon en het is niet nodig om zoals anders dikke hompen klei af te spuiten. We zijn het anker aan het ophalen om in Fare een uitval punt te hebben om morgen over te steken naar Raiathea. Vanochtend allerlei klussen afgewerkt zoals het spoelen met zoet water en lekvrij maken van de watermaker, ankerkluis uitruimen om de 80 meter ketting binnen op te ruimen. Bijbootje strak aan de boot, buitenboordmotor zekeren aan het hekstoel, het paddelwieltje onderwater schoonmaken, telefoontjes naar de familie, boek lezen, watervoorraad aanmaken en dan na het ophalen van de ankerketting een zwaai naar het Oostenrijkse schip en naar de omgeving. Waarschijnlijk een definitief afscheid van deze mooie plek. We varen op de motor om wat stroom op te wekken voor de extra aanmaak van drinkwater want de tank is bijna leeg. De productie van de watermaker is rond de 25 liter en op een tank van 720 liter is het een lange weg te gaan om deze vol te krijgen.

De baaien, de heuvels, de warmte, de geuren van verbrand kokoshout, en de schitterende kleuren van het rif is genieten, toch alert blijven vanwege de verschillende ondieptes. Slingerend tussen de rode en groene tonnen en soms een west- en zuid kardinaal komen we aan bij het vorige ankergebied iets verder bij de stad vandaan. Ik herinner me daar de goede ankergrond en kies voor de zekerheid. We liggen er als enige en op de rede van Fare liggen nu 6 schepen. Met de bijboot is het maar 6 minuten varen naar de doksteiger en halen de boodschappen in een prachtige goed voorziene supermarkt.

Bij de Jachtclub Fare een borrel halen en varen terug waar we aan boord uitgebreid koken. Een prima dag en alweer een stapje verder. De ankerketting schraapt over de stenen onderwater en wind in combinatie met buien komt over het dek. Jacqueline stippelt met almanak en kaartprogramma al de tocht voor morgen uit en informeert zich over de mogelijkheden van ankerplaatsen.

We gaan koken!

Zondag, 27 februari 2022

Huahine, Pointe Tiva

Na de kerk is er een groot buffet, de familie van het restaurant staat mooi aangekleed met bloemenhoeden, kleurrijke gewaden de borden voor hun gasten te vullen. Smaken van het eiland en niet alles valt bij me in de smaak. Toch zijn daar enkele heerlijke uitschieters zoals het vlees van de schelphoorn (Conque). De rauwe vis in kokos en kool, de kip zacht gaar gestoofd in de grote potten van de keuken. Alleen zondags wordt er gestoofd in aardewerk potten in de grond gestookt op gedroogd kokosnotenhout, een vorm van slow cooking.de bladeren van de bananenstruiken zijn de ondergrond van de potten. Al met al een hele verzameling van geuren en smaken. We genieten ervan, met uitzicht op de Lagoon, de muziek op de achtergrond en de lokale families die om ons heen de zondag vieren. Veel kleine kinderen spelen rond de tafels en de mannen drinken een stevig glas bier. De wijn is in ieder geval uitverkocht en alleen de zoete Bergerac is nog verkrijgbaar.

Vanochtend een mooie wandeling van 7,5 kilometer door het dal tussen twee heuvels in. De fruitbomen schudden hun vruchten van grote hoogte af zodat veel fruit niet eetbaar meer is door het aanvreten van ratten en andere beesten. De hoogte van de val zorgt voor het openbreken van de vrucht zodat deze voor ons niet meer interessant is. Toch genieten om op deze manier het eiland te leren kennen en waarderen het lommerrijke van de bomen, de kokosnoten plantages, de altijd maar zwaaiende mensen die voorbijkomen. Ia Orana (Goede dag) gaat de hele dag door en met een hele avocado komen we terug aan boord.

Na de heerlijke maaltijd ga ik als Neptunus gewapend met schraper vastgemaakt aan stok het onderwaterschip te lijf. Grote wolken schelpen en schelpjes, struikachtige aangroei vallen ten prooi aan het steken van de stok en zelf moet ik telkens met snorkel diepte maken om goed onder het vlak te komen. Een zwaar karweitje maar met enige training gaat het steeds beter. Om de stroom te compenseren trek ik een lijn van boord tot boord onder het schip door en trek me via de lijn 1.40 meter de diepte in. 1.40 Meter is inderdaad niet diep maar doe het maar eens een uurtje achter elkaar. Alle spiertjes raken getraind. De werking van de anti-fouling is verdwenen en zal binnenkort toch eens uit het water moeten voor een goede bescherming want dit wordt een eindeloos werk. De aangroei is de perfecte rem en wijt voor een gedeelte de traagheid van de Queen B aan dit bijzondere natuurverschijnsel. Alles bedekken met de mantel van de liefde. Op het internet lees ik de mogelijkheid van een schrobrobot, vervelend dat deze alleen geschikt is voor stalen schepen

Het Franse boek lees ik uit en gaan aan de kant een sundowner drinken en kan het uitgelezen boek ruilen tegen een ander Franstalig boek. Het is niet helemaal mijn genre maar het leren lezen en woordkennis is prima. De zon zakt weer met haar eindeloze kleuren met uitzicht op Raiathea, uitzicht op de witte stranden, de palmbomen die over het water rijken en de verliefde mensen die hand in hand lopen. Uitzicht over vrede terwijl het aan de andere kant van de wereld knettert.

Polynesische tattoo

Zaterdag, 26 februari 2022

Huahine, Pointe Tiva.

Keuteldag. De hele dag zoeken naar een boodschap en uiteindelijk leidt het tot niets anders dan een zeldzaam rustige uitgebalanceerde dag. In samenwerking met de bedrijfsadministratie geprobeerd om in te loggen bij de belastingdienst. Ongelooflijk dat met de snelheid van WhatsApp en het sms verkeer inlog procedures mogelijk zijn tot aan de andere kant van de wereld. Telefoneren met familie en zorgen dat je uit de warmte van de kuip blijft.

Boekje lezen en Jacqueline komt met het voorstel om te gaan lunchen bij het plaatselijke restaurant. Leuke omgeving, plastic stoelen in het losse zand onder een luifel. De wind jakkert er lekker doorheen en je wordt gedwongen om de wijnkaart met twee handen vast te houden en offer dan maar de menukaart aan de wind. De menukaart laat overwegend zwarte kruisen zien en dat deze gerechten niet meer voorradig zijn. Ik bestel een voorgerecht en ook deze is niet aanwezig. Dan maar het enige voorgerecht dat er wel is.

Met de hoofdgerechten is het bijna hetzelfde liedje en moet ik helaas van de gegrilde lagoon vis afzien. Het wordt een uitstekend ander stukje vis, maar de lach met de sympathieke uitstraling van de flink getatoeëerde, beringde en behangen met colliers ober, maakt alles goed.

Het woord tattoo is afgeleid van het woord Tatau en is afkomstig van Polynesië. Ontdekkingsreiziger James Cook nam het woord en de betekenis ervan mee terug naar Europa. Vooral zijn medereiziger Joseph Banks was geïnteresseerd in de Polynesische tattoo-kunst en nam materiaal mee naar huis. Het verhaal gaat zelfs dat James Cook ook een Polynesische tattoo heeft laten zetten.

De echte oorsprong licht evenwel in Fiji en Samoa. Volgens de Samoaanse mythologie zwommen de tweelingzussen Tilafaiga en Taema met een mand vol tattoo-instrumenten naar de eilanden. Onderweg zongen ze een lied waarin gezegd werd dat alleen vrouwen zich mochten laten tatoeëren. En als ze een duik maakten op het koraal dan veranderde het lied en dan mochten alleen mannen getatoeëerd worden.

Dit gedrag is toch echt vrouwelijk te noemen en daarbij te weten dat Huahine het vrouwen eiland genoemd wordt. Huahine blijkt in het verleden juist door vrouwen bestuurd te zijn. Ik begin me steeds meer op mijn gemak te voelen hier op Huahine.

Na de gezellige en lekkere lunch zwem ik om de boot om de groene aangroei en het onderwaterschip schoon te maken. Fijne inspanning. De windstoten laten de Queen B weer door de baai wandelen en denk nog steeds dat we van het anker slaan maar dat blijkt door de techniek van de ankerwacht weerlegt te worden. Gelukkig maar want ik weet zeker als de ankerwacht niet aan boord was dat we zeker twee keer opnieuw geankerd zouden zijn.

Nb:

Tot het einde van xix ^e  eeuw, Huahine was een onafhankelijk koninkrijk, ook wel Koninkrijk Huahine Maia'o . Volgens de overlevering volgden drie hoofddynastieën elkaar op:

• De dynastieHau mo'o-rere werd gesticht in de xvii ^ste  eeuw; de laatste vertegenwoordiger is koningin Teha'apapa I die kapitein Cook in 1769 ontmoette. Deze laatste handhaafde de samenhang en onafhankelijkheid van haar koninkrijk.
• De Tamatoa-dynastie isontstaan ​​uit Teha'apapa I en haar man Mato a Tamatoa , een lid van de Tamatoa- familie uit Raiatea . Zij zijn de oprichters van de Tamatoa- tak van Huahine . Deze dynastie regeerde tot 1854.
• De Teurura'i-dynastie stamt af vanAri'imate Teurura'i , een leider van Huahine, en zijn vrouw Teri'iteporouara'i Tamatoa , lid van de Tamatoa- familie van Raiatea , achterkleindochter van koningin Teha'apapa I uit Huahine. Deze dynastie regeerde van 1854 tot 1895.

Terwijl de Bovenwindse Eilanden in 1880 een Franse kolonie werden, bleven de Benedenwindse Eilanden onafhankelijk tot de jaren 1890. Het koninkrijk Huahine en Mai'ao werd in 1895 geannexeerd en in 1897 toegevoegd aan de Franse vestigingen van Oceanië . Tahiti .

Zonsondergang met uitzicht op Raiathea.

Vrijdag, 25 februari 2022

Pointe Tiva

De zon zet de bergen van Raiathea in brand. Prachtige donkerrode en gele kleuren maken van de zonsondergang een spektakel. Verschillende bemanning gaan op het voordek zitten om volop te kunnen genieten, een Frans schip glijdt ons voorbij om heel dichtbij aan de boei te gaan liggen. Weg privacy en toch ook wel weer gezellig.

Vanochtend waaide het stevig door en ik bleef zorgen houden over de houdkracht van het anker. De afstanden inschatten in relatie met het draaien aan de ketting en dat het computerscherm een soort van sinterklaasstaf liet zien in plaats van een halve maan, zijn we .daarom wat langer aan boord gebleven om te observeren. Gelukkig is de conclusie dat we prima op het anker vastliggen en kunnen gaan passagieren. De wandelschoenen aan en loop voorzichtig om de knie niet teveel te belasten en gaat wonderwel goed. De losgebroken kettinghond staat ons met al zijn kwaadaardigheid op te wachten maar deze keer ben ik bewapend met een stok om luid roepend de hond terecht te wijzen. De viervoeter schrikt van mijn stemgeluid en kiest eieren voor zijn geld. Nu weet ik zeker hoe dit geval aan te pakken is.

Het is warm maar het lopen gaat uitstekend en het is een waar feest om langs de tuinen van de lokale bevolking te lopen. De mensen hebben hun omgeving prima verzorgd en toont opgeruimd. De kokosnoten, broodvruchten, papaja’s, gele vruchten, pompelmoes groeien in de tuin. Aangeharkt, rotzooi opgeruimd en allerlei inzamelstations voor glas, plastic flessen, conserven en aluminium blik. Een loods wordt gesloopt door een sloopploeg, een kraan brengt de spanten omlaag en een 6-tal gehelmde mensen zitten op een muurtje te kijken. Het ijzer wordt geknipt in bruikbare stukken voor andere doeleinden en de werkelijk kromme stukken met passtukken gaan de ijzerbak in. Leuk om te zien hoe een sloopwerk een soort van demontage is in plaats van het vroegere “smijt maar naar beneden”.

Na drie kilometer draaien we om en halen bij de winkel een fles water waar de winkelier nog steeds niet uitgekeken is op zijn scherm. Hij kijkt me niet aan en telt het totaal terwijl er een show is te zien op zijn IPad. Hij neuriet mee en geeft me zonder me aan te kijken het wisselgeld retour. Deze man kun je overvallen zonder dat hij ziet wat er weggehaald wordt.

De hond springt op maar herkent in mij waarschijnlijk de kwaadaardigheid en trekt al snel zijn conclusies. Een man komt naar me toe en zegt me dat ik de hond moet slaan want hij mag helemaal niet op de weg komen. Nou ja, als ik niet hoef te slaan dan sla ik niet, maar het zou goed kunnen zijn dat de man eindelijk iemand heeft gevonden waar de hond schrik voor heeft en terroriseert de hond de buurt.

Met de rubberboot retour naar de Queen B om heerlijk in het water af te koelen en probeer met een schraper nog wat aangroei van de boot te schrapen. In de kuip googelen op Noonsite.com voor informatie Fiji en tref daar een uitgebreide beschrijving hoe in te klaren. Enkele formulieren en tijdige vertrekmelding geeft de burger goede moed dat eindelijk de grote hindernissen opgeworpen door de covid-19 zijn opgelost.

Al met al een winderige dag met een hoop geruis en kabaal afkomstig van het rif. De wind zorgt voor geruis in de mast en het zeildoek van de bimini klappert. De boot draait als een kurketrekker aan de ketting en gieren zacht door de ankercirkel heen. De ondergaande zon zorgt voor de kers op de taart.

Jimmi Hendrix

Donderdag, 24 februari 2022

Pointe Tiva.

Een memorabele dag voor mij. De inval van de Russen in Oekraine. Veel vragen komen op. Hoe gaat het met Alekzei Czorny, met Alexander de kolonel, de gehandicapte Miss Ukraine, de man die net zo goed gitaar kon spelen als Jimmy Hendrix, het gitaar boven zijn hoofd houdend en op zijn knieën de sterren van de hemel spelend? Ik ben van 1954 en geleefd met de oorlog ver weg, en nu misschien wat dichterbij, alhoewel de Balkanoorlog aan mij min of meer voorbij is gegaan. Frans Polynesië is de andere kant van de wereld maar toch raakt het me, de zorg wat het betekent voor Nederland, met de familie? Met de verbinding van het internet probeer ik zoveel mogelijk de berichtgeving te volgen en weet niet wat ik kan doen. Sterkte in Europa, sterkte voor mijn goede vrienden in Ukraine.

De nachtrust na een nacht zeilen, is een slaapmoment waar je het voor zou willen doen. Ik slaap een 9 uur zo rustig als beer in zijn winterslaap. Fris wakker en verrast met een kop koffie die bij het ontbijt klaar staat. Wat een nacht, wat een ankerplek, wat een mooie wereld en gelukkig een afstand van alle wereldzorgen.

Met de bijboot varen we naar het verre witte strand bij de kokosnotentuin en snorkelen in ondiep water waar niet zo heel veel is te zien. Jacqueline krijgt een aanvaring met een koraalbom en beschadigt haar lies met een schaafwond. De bijboot veranderd in een hospitaalschip naar de Queen B voor ontsmettende middelen en hoop dat het met een sisser afloopt. Het krijgen van wondjes op de handen en voeten kunnen uitpakken tot lelijke zwerende en geïnfecteerde wonden in deze contreien, zodat het oppassen is geblazen. Gelukkig loopt het goed af, maar goede zorg is op zijn plaats.

Het wordt voor mij de eerste wandeling over de weg met mijn ontstoken pees in de knie en het gaat me goed af. Het been speelt nog wel wat op en het vermoeidheidsgevoel komt langzaam op. Mag niet mopperen want het komt goed.

Bij de supermarkt treffen we een uitgebluste winkelier die onder het plaatsen van enkele maaltijdblikken op zijn telefoon blijft kijken. We sprokkelen enkele zaken bij elkaar en zuchtend komt hij onder het kijken naar filmpjes naar de kassa. Hij pakt de rekenmachine en telt met multitasking het totaal uit, zonder de ogen van het scherm af te rukken. Hoe snel kun je rare mensen krijgen, op een eiland of afgezonderd van de stad levend. Zonderlingen en deze is er één van.

Een honderd meter verder treffen we archeologische begraafplaats van de koninklijke familie op Huahine. Hier blijken in het begin nog menselijke offers gedaan te zijn om de goden ter wille te zijn. God van de oorlog, god van de Overwinning en nog enkele Onoverwinnelijke goden hebben hier hun rustplaats samen met de koninklijke familie. Het lijkt allemaal pracht en praal maar het zijn een partij lava stenen met een heleboel kleine stenen als stenen bruidsbed neergezet. Het moet een hoop sjouwwerk zijn geweest, voor mensen die er toch niet meer toe doen. En die in onze huidige nieuwe “moraal D66” helemaal fout bezig waren en niemand die zijn excuses aanbiedt.

Terug aan boord lees in op zijn frans over de Engelse koningin Elisabeth I, die een man blijkt te zijn geweest. Ik krijg moeite om het allemaal op zijn plek te krijgen.

Bij het hotel genieten we van de zonsondergang met een fles wijn en een romantische maaltijd.

Batavia.

Woensdag, 23 februari 2022

S 17° 03’ 569 W 150° 33’ 501 – Huahine Pointe Tiva.

De maan schijnt de wereld bij met haar gele diffuse licht, de sterren worden verdrongen door het licht. De Queen B maakt haar mijlen, het gaat niet supersnel maar ben heel tevreden met de voortgang. In de nacht protesteert de AIS dat de Poe Miti2 in aantocht is maar deze gaat voorbij op een afstand van 2 mijl. Heel ontspannen en op het scherm schuift ook de Aramiti op 7,8 mijl voorbij. Je denkt dat je op deze oneindige Pacific alleen bent maar dat is schijn. Het zijn evenmenten die je wacht gemakkelijker maken door even een andere aandacht dan wazig over de golven heen kijken.

Rond 04 uur ga ik naar bed en slaap heel vast tot 6 uur en voel me als herboren. Rond halfzeven kom ik mijn bed uit en zie Huahine recht voor de boot liggen. Een gevoel van aankomen, kijken naar het land en de bossen ruiken. Dinkey-toy auto’s kruipen voorbij en dan weet je dat de afstand niet ver meer is. Toch nog om het rif heen en voel me nietig bij het breken van de hoge golven met het wegstuivende water op de top van de golf. Een mist achterlatend als de golven in miljoenen druppels gebroken wordt, mishandeld door het rif dat alles breekt en overeind blijft. Al miljoenen jaren.

Door de Pass Avapi zetten we richting naar Pointe Tiva waar we na 26 uur het anker laten vallen. 104 Mijl gevaren en eten een boterham om tot rust te komen. De bijboot in het water, een dutje in de kuip en zwemmen om al het reiszweet van de benauwde binnenruimte van je af te spoelen. We zijn niet voor niets in de subtropen.  Die benauwde binnenruimte heeft enig uitleg nodig. Ik vind dat tijdens een reis op zee, nooit een luik of raam open mag staan. De warme zon en het relatief warme water zorgen voor hoge temperaturen in de kajuit. Als daarbij gekookt of koffie gezet wordt da sta je al snel zelf te dampen. Het is daarom één van de eerste acties als het anker vast ligt om de luiken te openen. Overigens was dit bij de vroegere zeilvaart niet anders. De schepen stonken een uur in de wind en de lokale bevolking konden de opmerkingen hierover niet voor zich houden. En dat gebeurt nu ook bij ons. Luiken open en een bad. Een teken dat we er zijn.

Huahine als doel.

Dinsdag, 22 februari 2022

Cook’s Bay – S 17° 03’ 569 W 150° 33’ 501

Hier heb ik naar verlangd, bakstagwind met 10 tot 12 knopen, niet te lang traject, zeilen met een verjaardagsstrik. zoals losjes je gewrichten los slaan, je benen in de huppelstand komen als het eindelijk lente is. Dit gevoel bekruipt me, nu ik langzaam de hoge bergen van Moorea in het niets zie verdwijnen, verstopt achter de horizon, de ronding van de aarde die ze gewoon opslokt volgens het oog. Nu weet ik waarvoor de reparaties zijn geweest, die ellenlange gesprekken over stormen, ellendeverhalen, andersom denken dan de betweters, tranen wegpinken bij een afscheid het losmaken, maar de volle vreugde van het nieuwe. Pijn doet de kus op de zacht blozende wangen van Jade, waar ik nu al weet dat het leuke contact tussen ons al snel vergeten wordt.

De windvaan breng ik in werking net na het verlaten van de betonning van de Pass, de luie golven nemen de Queen B op handen en ze wordt eindelijk gedragen door de wind en ook nog eens door de stroom. We hebben eindelijk eens stroom duidelijk voelbaar mee, de zeilen bollen, en tijd om te genieten vanuit de kuip met uitzicht op de zovele herinneringen van Tahiti en Moorea. Zacht glijden we in een nieuwe fase van de tocht der tochten.

Vanochtend fris en monter onder het laken vandaan en start voor het protocoll van het vertrek alle apparaten op. AIS, kaartenprogramma, GPS, marifoon, Handheld marifoon, handheld GPS en jacqueline wordt een beetje kregel van het vertrekvirus. Wil je nu al weg? Nee, nee, doe maar rustig aan, antwoord ik. Ankerop, diesel tanken, watermaken, energiebeheer, laatste keer kijken naar het de weersvoorspellingen, maalt door mijn hoofd. Fijn dat de Stormalong een aller aller aller laatste keer afscheid komt nemen, gebruik makend van de onderweg-koffie en de onderweg-thee. Jacqueline maakt een onderweg-pastamaaltijd en tanken de dieseltank vol. Een laatste zwaai naar de ankerliggers en de Stormalong. Ik roep nog een zeilwens: Goede reis naar Canada en houd je haaks, Niels!

De dagelijkse zeilroutine komt naar boven. Hangen op de bank, het kompas controleren of we koers houden schuiven we ongemerkt door van de middag naar de avond. Een prachtige zonsondergang van een rode bal die onder de zwarte regenwolken in het water plonst. Het licht gaat uit, de sterren geven vrolijkheid en de wolken jagen voorbij. Een regenfrontje verrast me tijdens mijn rustwacht en laat de Queen B met volle zeilen in de 20 knopen windversnelling lekker doorjakkeren. Ik gok op niet meer wind en krijg gelijk, langzaam zakt de wind in en drijven we twee uur met 4 knopen wind in een zogenaamd Surplace. In de verte denk ik een schip tegen te komen zonder AIS. Een witte lamp samen met een rode blijkt later een eilandje op de route te zijn. De maan komt op als een spinnakerzeil vanachter de horizon en zet de wereld weer in een ander licht.

Prima barbecue plaats

Maandag, 21 februari 2022

Cook’s Bay

In een bijzonder artikel van de Polynesische krant trekt mijn aandacht dat de Fransen hopeloos achterlopen in het onderzoek naar de oceaanbodem. Een paar jaar geleden heeft een Franse overheid opdracht gegeven aan een Amerikaanse particuliere organisatie om de 50 jaar geleden duikboot bij Toulon te bergen. De Amerikanen wisten dat in 5 dagen voor elkaar te krijgen. Toen viel het kwartje voor de Fransen en starten nu een uitgebreid programma op met onderwater drones die op 6000 meter onderwater de zeebodem in kaart kunnen brengen. De gemiddelde oceaanbodem is 3000 meter diep en maar voor 20% in kaart gebracht. Het heeft een militair doel maar ook geologisch van groot belang zoals het vinden van grondstoffen.

En wij varen over deze dieptes zonder enig bewustzijn van wat er zich eronder afspeelt. De stromingen die op verschillende lagen plaats vinden en de demping van temperatuurschommelingen door de enorme bak met water die op grote diepte zijn temperaturen vasthoudt. De mogelijkheden van geo-warmte of extra koude kunnen een mooie uitdaging zijn om te exploiteren. Maar een onderzoek zet de boel ook in een ander licht:

Het is algemeen bekend dat sinds de industriële revolutie de uitstoot van broeikasgassen is toegenomen en dat er daardoor extra CO2 en warmte in de atmosfeer terecht komt. Maar een groot deel van de extra CO2 en warmte wordt opgenomen door oceanen is voor veel mensen nieuw. Van de extra warmte door uitstoot van fossiele brandstoffen verdwijnt 97% in de oceaan en slechts 3% wordt opgenomen door de atmosfeer, continenten en smeltende ijskappen. Een vergelijkbare scheve verhouding gaat op voor de hoeveelheid CO2.

Val alle CO2 op aarde zit 98% opgelost in de oceanen. Als je rekent met de C in CO2 en de koolstof aftrekt die blijvend is opgeslagen in gesteente en sedimenten, en dus alleen naar de actieve koolstof kijkt, dan circuleert daarvan nog steeds 95% in de oceanen. Slechts 5% van die biologische beschikbare koolstof cirkuleert in de atmosfeer, de biosfeer(planten en dieren) en de bodem samen. Dus niet de bossen, maar de oceanen spelen veruit de grootste rol bij CO2-opslag en de gevolgen daarvan voor het klimaat. (bron NIOZ)

Vandaag geef ik mijn been nog rust maar begin langzaam weer te bewegen en varen met de bijboot naar de kant om boodschappen te halen voor de barbecue met de Stormalong. Rond drie uur vinden we bij de missiepost St Joseph een prachtig plekje onder een limoenboompje. Niels zorgt voor de braai en ik ontferm me over de witte wijn en regeer vanuit mijn stoel. Een geforceerd pootje heeft ook voordelen.

De wind neemt af, de bergen worden donkergroen door het veranderende licht, de muggen steken de kop op of liever gezegd steken de kop in. Rond 1800 uur gaan we naar de boot met een afscheid tot ooit. Breng de bijboot aan boord en plaats de buitenboordmotor in de bakskist. De zwemtrap omhoog en zijn klaar voor de avond maar vooral klaar voor vertrek morgen.

Altijd geklooi met een bijboot

Zondag, 20 februari 2022

Cook’s Bay

De rustdag van gisteren heft me goed gedaan en kan het been alweer zelf aansturen zonder ondersteuning van de handjes. Vandaag de zorg voor het pootje door zetten. Kalm aan bewegen om de boel aan de gang te houden varen we met de bijboot naar het benzinestation voor een kannetje van 5 liter benzine. Vervolgens naar de supermarkt voor het illegaal afvalbeheer. Jacqueline is voor het legale gedeelte en gooit de flessen in de glasbak. Ik sluip over het terrein van de supermarkt en zie een afvalbak waar ik op slinkse wijze de twee afvalzakken bij de rest gooi. Niets illegaals aan maar de lokale mensen klagen steen en been dat die zeilers, het afval in hun afvalbak dumpen en zij moeten daarvoor de rekening betalen. Natuurlijk is dit vervelend maar ik zie geen andere mogelijkheid. Dan is nog het beste om dit in de bak van de supermarkt te gooien want uiteindelijk is het afval van de producten uit het schap. Jacqueline stapt met de boodschappen aan boord en vraagt waar het afval is gebleven. Om zedenpreken, donderbuien te voorkomen staat net zoals bij Rutte het allemaal niet zo duidelijk meer op het netvlies.

De boodschappentas geeft een surprise in de vorm van een zak mosselen. Hele grote Spaanse mosselen en niet duur. Het menu wordt Pasta gekookt in het mosselnat, wortel en de mosselen samen met peterselie. Heerlijk. Een glaasje wijn en de zondagmiddag is prima begonnen, vooral als Jade een uurtje op bezoek komt. Ze speelt, swingt met de nog kromme benen en de stralende lach maakt alles compleet. Leuk om oppas-stel te zijn, het zal binnenkort helaas gedaan zijn met deze pret.

Na het uitbundige bezoek nemen we de bijboot om op verkenning te gaan naar het ankergebied. De motor laat zijn monotone geluid horen en wij speuren de wal af naar de huizen en hotels. Eén hotel is niet afgebouwd en staat op een prachtige plek met uitzicht over de oceaan, de omgeving te vergallen. Sloophout, casco van de kamers, en veel puin op het terrein. Jammer en best nog iets van te maken en hoop na deze post corona tijd op een nieuwe kans voor een nieuwe eigenaar. Bij het ankerveld achter het rif liggen drie boten en prijs me gelukkig dat we in de baai liggen. De wind heeft vrij spel en het landen van een bijboot geeft weinig mogelijkheden tot vertier. We draaien om vanwege de opbouwende golven en tank vanuit de benzinefles de tank nog eens vol. Nu naar de overkant en ook daar vinden we geen mogelijkheid tot barbecue voor morgen. We zullen wel zien.

En dat niet één keer.

Zaterdag, 19 februari 2024

Cook’s Bay

Een beroerde nacht beleeft veroorzaakt door een opspelige knie. Mijn eerste gedachte is jicht maar met een beetje googelen kom ik er achter dat het een Quadriceps Tendinitus moet zijn. Ik heb een Quadriceps Tendinitus klinkt veel chiquer dan gewoon jicht maar blijkt net zo pijnlijk te zijn. Het is een peesontsteking bij de knie en zal deze opgelopen hebben tijdens de drie klimmen op weg naar de haven die we nooit gehaald hebben. De wilskracht blijkt sterker dan de conditie van het oude lijf. De zoon van een vriend van me is fysiotherapeut, en vraag de raad via zijn vader. Geen enkel punt om me te helpen en hij adviseert me rust, koelen ibuprofen en veel water drinken. En me te gedragen naar mijn leeftijd. Ik voel me 40 dus ik kan nog even vooruit. Bedankt Geert! Voorzichtig bewegend gaan we naar het afscheidsontbijt op de Stormalong waar we kunnen vertellen dat we vandaag niet vertrekken. Het begint een beetje op de Heintje Davids soap te lijken. Na haar overlijden was er nog een afscheidsconcert gepland.

De oude eik is geveld en mag in de kuip met het pootje omhoog genieten van de schepen om me heen. De Bossche Camera op volle toeren zie ik het schip met de twee verwaarloosde honden vertrekken naar zee, De bewegingen op de andere schepen en val door de spannende momenten om me heen zowat in slaap. Na een anderhalf uur wakker worden is de knie gewoon dikker en pijnlijker, dat krijg je ervan als je iets extra aandacht gaat geven. Flauwekul gewoon doorgaan en niet zeuren is mijn lijfspreuk en ik mag niet.

De familie komt zwemmend met Jade in een opblaasbare badeend op ziekenbezoek en praten lekker bij in de kuip. Allerlei wetenswaardigheden zoals het ontroesten van de motorsteunen, gebruik van spiergel, de luiers van Jade, mijn gezeur keuvelen we gewoon heel gezellig verder en helpen ze me de middag door. Jacqueline brengt Linette en Jade met de bijboot terug naar de Stormalong en ik bestudeer de vertrekmogelijkheden via Windy. Of ik nu pijn heb in de kuip met een boek of pijn in de kuip terwijl we zeilen, lijkt me voor de pijn niets uitmaken.

De stormschade komt via de WhatsApp binnen gewaaid en de uitgebreide zaterdagkrant brengt me op de hoogte van het enerverende wereldtoneel. Voor sommige wereldleiders zou ik graag een bos bloemen willen uitreiken met applaus en dan het doek voor hen laten vallen, en zeker geen Heintje Davids momenten meer.

Squall

Vrijdag, 18 februari 2022

Cook’s  Bay

Het stormt in Nederland en dat al voor de tweede keer. Ik lees 5 doden en leef natuurlijk mee met alle landgenoten, familie, vrienden en kennissen. Ik krijg berichtjes binnen van afgeknakte bomen en een landkaart van Nederland waar alle steden door elkaar zijn gewaaid. Humor zorgt voor het beter dragen van leed en ik herinner me dat ik de verzekeringspremie nog moet betalen. En wat gebeurt er hier? Ja, hoor wij krijgen een squall met 32 knopen wind en buien over de Queen B heen. De boot giert met alle andere boten door de baai en houd angstvallig mijn ankerwacht in de gaten. De ketting en het anker zoeken wel de uiterste randjes op maar blijft braaf in de cirkel waar de Queen B de laatste dagen heeft mogen rondwandelen. Het is een vreemd gezicht om het Finse schip te zien walsen, de twee dames op de blauwe boot angstig over het dek wandelen, de Litouwers naar hun ankerketting kijken en de Stormalong allerlei dingen van het dek af zie rapen.

Vanochtend komt de bemanning even op bezoek om te vragen of wij nog filters nodig hebben voor de watermaker. Jade vindt het meteen een uitje en blijft bij ons aan boord waar ze van alles op de mouw gespeld krijgt. Ze begint zelfs te blaffen als ze de honden van de buurman ziet. Na een poos komen Linette en Niels hun dochter weer ophalen en gaan terug naar de boot voor algehele familie siësta.

Wij zijn het schip vaarklaar aan het maken, nieuwe veiligheidslijnen, de lijnen organiseren bij de mast, de fietsen in de achterkajuit en bakskist, de filter wisselen van de watermaker, de waypoints inbrengen voor de nieuwe bestemming, de bakskisten opruimen en het installeren van de windvaan maakt de Queen B een echt zeilschip.

We zijn er klaar voor en ik heb er zin in maar een squall tempert het enthousiasme, echter ik weet dat het hier altijd wel iets is. De familie komt nog even aan boord om ons uit te nodigen voor het ontbijt en brengen ook nog goed bericht, hun pakket is binnen. Het is voor zeilers altijd een zorg om de bestellingen die ze doen dat deze traceerbaar blijven, goed door de douane komen, op de goede vlucht zitten en dat de man van DHL of UPS het pakket herkent. De snelle levertijd die ze beloven wordt bijna nooit gehaald zodat je de kosten kunt besparen voor extra snelle levering.

Met een zwaar been veroorzaakt door een jichtontsteking wachten we de dag verder af en houden de weerberichten goed in de gaten. Morgen ontbijten, tanken en vertrekken of wordt het toch wachten?

Tappunten langs de weg

Donderdag, 17 februari 2022

Cook’s Bay

Op Moorea zijn twee soorten water. Het drinkwater en het water uit de bergen. Alle huizen waren vroeger aangesloten op het water van de bergen zoals bronwater en het opvangen en verzamelen van het hemelwater via de zacht ruisende beekjes. Er is een programma om alle huishoudens te voorzien van drinkwater, het zogenaamde eau potable.

Ze lopen wat achter me het programma en pas 80% heeft het drinkwater uit de kraan. Het andere water wat uit de bergen komt is niet slecht maar wordt toch geadviseerd het te koken voordat je het drinkt. Ik vul mijn fles gerust met water van de snelstromende rivier hoog in de bergen want er wonen daar geen mensen die hun vuil mee laten voeren. Om het gat van 20% niet goed drinkwater op te vangen staan er langs de weg tappunten met eau de potable. Het is licht gechloreerd maar zogenaamd veilig. Mijn gevulde fles van het bergwater smaakt me veel beter.

Om toch zeker te zijn halen we nu extra drinkwater bij het gratis tappunt en vullen het schip om een langere tijd niet afhankelijk te zijn van de watermaker. Het rechtstreekse drinkwater drinken we van de watermaker. De watermaker is een filterbuis(osmose) waar met een hoge druk van 58 bar het zoutwater doorheen geperst wordt, het zout kan niet door de filter zodat heerlijk zoet water overblijft. We vullen enkele waterkannen en drinken onze dagelijkse slok vanuit deze kannen.

We willen morgen vertrekken maar om niet helemaal in het teken van vertrek de dag door te brengen maken we een wandeling naar de archeologische plaats van de vroegere bewoners rond 1450, en lopen hetzelfde pad weer terug. Een mooie 10 kilometer gewandeld in de warmte en kan mijn shirt en broek uitwringen, en mijn drinkfles vullen met het verzamelde kostbare luie zweet wat de poriën uitknalt.

Met het bootje veilig drinkwater halen en doen boodschappen bij de supermarkt. We zijn klaar voor vertrek en er is niet veel nodig. Een heerlijke maaltijd in de kuip en spreken af voor een afscheidsborrel bij de Stormalong. Nog even de dieseltank controleren op verzameld water en vuil op het laagste punt maar dat valt bijzonder mee.

Tijdens de borrel besluiten we vanwege te weinig voorspelde wind om zaterdag te vertrekken in plaats van morgen. Toch tijd genoeg en om in een drijfpartij te belanden trekt me ook niet. Zaterdag mooi zeilweer met een bakstagwind. Hoe mooi kan het vooruitzicht zijn. En morgen weer een afscheidsborrel.

Prachtig gebouw.

Woensdag, 16 februari 2022

Cook’s Bay

Een dag om te gaan fietsen. De fietsen van het dek tillen en in de rubberboot naar de wal. We worden behendig in dit soort verplaatsingen en beschouwen de Queen B als het moederschip en de bijboot wordt steeds meer de opstap van en naar. Zonder bijboot kun je hier niets en moeten goed voor haar zorgen en zo ook met de buitenboordmotor. Bij snacktent de fietsen uitvouwen en bedrijfsklaar maken stappen we op om naar de andere baai te trappen. Een prachtig strandpark met witte stranden en 17 zeilschepen voor anker. Het is de plek waar vorig jaar een 14 jarige jongen tijdens het zwemmen is overvaren door een plaatselijke visser. Het blijft een schrikbeeld voor mij om wat verder van de boot te gaan zwemmen. Je bent weerloos tegen het motorgeweld en voor de schipper kan een hoofd doorgaan voor een van de talloze kokosnoten die hier ronddrijven.

Het is een leuk tochtje en we genieten ervan. Het Ecomusee met zijn prachtige gebouw geeft een tentoonstelling met de natuur en ecologie van Polynesië. Naast dit museum is een onderzoekscentrum gevestigd en een garnalen kwekerij. Interessant gebied maar voor ons een eindpunt voor de fietstocht en halen op de terugweg nog enkele bananen. Heerlijk zoete kleine banaantjes en zoals deze maar zelden geproefd. De tijd nemend om lekker ontspannen over de zee uitkijken onder de palmbomen. Kijken naar het azuur, donkere diepe plekken en de brekende branding op het rif. De duidelijk gemarkeerde vaargeul en het ankergebied. De drie rif-eilanden blijken drie slapende gevechtslieden te zijn die een berg van dit eiland wilden verslepen van Moorea naar Raiathea. Weliswaar een paar honderd meter versleept maar werden zo moe dat de gevechtslieden voor de kust in slaap vielen en daar nu nog steeds slapende zijn. Dit zijn heerlijke verhalen die je als opa aan je kleinkinderen kunt vertellen maar mij maken ze niets wijs. Ik weet zeker dat ze eens wakker worden en hun karwei afmaken!

Terug op het moederschip veranderd de boot in een oma/opaboot want Jade komt een uurtje op bezoek zonder pa en ma. Het gaat geweldig en Jade staat een uurtje te swingen op de gammele beentjes, dominostenen smijtend en naar de onzinverhalen van mij te luisteren. Jacqueline weet het kind te binden met spelletjes en de middag vliegt voorbij. Niels komt kijken hoe het loopt en klimt voor mij de mast in om het driekleurenlicht en het ankerlicht werkend te maken. Missie slaagt maar Jade vindt het nu wel genoeg en zet het op een krijsen want ze heeft honger en daar is echt de moeder voor nodig om deze honger te stillen. Gezellig nakeuvelen in de kuip valt de avond snel en kijken terug op een niet te warme dage vol met afwisseling. De Affaires de Maritime is op de hoogte gesteld met een verzoek tot vertrek voor vrijdag en hopen op een positief antwoord want het lijkt geweldig rustig zeilweer te worden voor de oversteek naar Huahine.

maanlicht over het water

Dinsdag 15 februari 2022

Cook’s Bay

De maan schijnt de rots aan en langzaam komt de maan zelf over de rots kijken naar de Queen B. Een volle maan, helder schijnsel, de contouren verlichtend en zie de golfjes verlicht in een spoor. Linette, Jade en Niels zijn net weg en we komen lekker tot rust na de gezellige uitgebreide maaltijd. Vanmiddag brandde de zon een gat in de dag, loeiheet en het was moeilijk lopen met de blote voeten op het dek. De wind neemt af en het is vandaag bakken. Niels zou het mastwerk komen doen maar om nu boven inde mast als een gebraden haan beneden te komen wordt de mastactie uitgesteld tot morgen. Vanochtend de boodschappen en watermanagement. Jacqueline tapt de kannen met water vol aan de steiger en deze gaan natuurlijk rechtstreeks de watertank in. Water, goed water, blijft een altijddurende zorg. De watermaker maakt 25 liter per uur en dat is vaak niet genoeg. Drie uur draaien is nog maar 75 liter en dan zijn de accu’s geradbraakt. De zonnepanelen doen hun best maar kunnen deze plotse stroomafname ook niet helemaal compenseren zodat er met beleid, het water-probleem behandeld moet worden.

De voorbereidingen tot vertrek zijn aangevangen en installeer op het dek de bulletalie, bekijk de reservelijnen in de mast, schrob de waterlijn schoon en maak het vlak vrij van de kleine schelpjes. Jacqueline probeert de SUP van de Stormalong uit en komt roeiend op de knieën naar de Queen B. Het is lastig voor haar om het evenwicht te vinden wat mij gemakkelijker gaat, alhoewel ik tegen de wind in, niet veel meters weet te maken.

Dat valt nog niet mee. Is een kano dan toch beter om mee te nemen aan boord?

Het is genieten aan boord, de rust, het opnemen van de omgeving, het bij jezelf zijn en het gebruik van de WhatsApp verbindingen die het thuis zo dichtbij brengen.

Ik heb een uitgebreide video-call met het dagelijks bestuur van Huiskes Metaal BV en blijf met WhatsApp op de hoogte van de familie via mijn vader. Er bestaat bijna geen emotionele afstand meer ondanks de werkelijke reële afstand. Ben een geluksvogel in een tijd waar technisch gezien geen limiet meer is en dat reizen van familieleden bijna een gewone zaak is.

Overzicht vanaf het hoogste punt naar de Cook Bay

Maandag, 14 februari 2022

 Cook’s Bay

Haaien langer dan twee meter cirkelen rond de rubberboot. Stingray’s spelen met de onderkant van het bootje. Het klinkt allemaal erger dan het is want we zitten samen romantisch op een terras te eten. De gerichte lampen in het water en het voeren, trekken de vissen naar de voedselbank. De gasten aan de verschillende tafeltjes fotograferen druk en genieten van het eten. Toen we aankwamen werden we genegeerd door een 78-jarige Fransman die het erg druk had met zichzelf te controleren. Ik zie hem bij een tafeltje de bestelling opnemen en schrijft dit met puntje van zijn tong uit de mond, op een papiertje. Hij loopt terug naar een bijzettafel en vervolgens bestudeert hij hetgeen wat hij geschreven heeft. Daarna loopt hij terug naar het tafeltje ter bevestiging en sloft als Joop Doderer naar de keuken om even later terug te gaan naar het tafeltje, voor nog een vraag. Je kunt boos worden, maar het wordt lachwekkend. Roger is als Franse kok in 1974 op één of andere manier hier terecht gekomen en slijt zijn dagen half dementerend met humor, in zijn restaurant met zogenaamd aanzien. Erg om te zien maar zijn kinderen moeten deze oude eigenwijze man naar de garderobe ontvangstruimte sturen want er gaat weinig goed.

Ik bestel een fles Chardonnay en sloft weg met een slakkengang en komt terug met de fles. Keurig vraagt hij of dit een goede wijn is en ik bevestig dat. Nu terug naar de bar en zie hem vanaf een afstand de fles ontkurken. Even leunend uitrusten op de bar en komt met een prachtige Veuve Cliquot emmer met ijswater de wijn presenteren. Oh, pardon, les verres! Terug naar de glazen en eindelijk kunnen we een heerlijke eerste slok nemen.

Bij de hoofdmaaltijd is er geen bestek en zegt me dat op Moorea het gewoon is, om het vlees met de handen te eten. Ik zie hem gniffelen om zijn eigen grap en sloft terug naar de keuken voor het bestek. Het is een film waard en wij genieten van de omgeving. Het eten, de haaien, de roggen en de bediening.

Vanochtend met de bemanning van de Stormalong een wandeling van 4 uur gemaakt. 11 kilometer over geaccidenteerd terrein zullen we maar zeggen, want tussen neus en lippen door, overbruggen we 360 meter hoogte. Prachtig uitzicht over de twee baaien gemaakt door Koning Octopus.

De zoete geuren van de ananas-velden, de mango’s, bananen, sterfruit, broodvruchten en zoveel meer wat we zomaar voorbij lopen zonder te weten hoe of wat. Op de top van de heuvel hangt een schommel en met een beetje fantasie zwier je over de twee baaien en heb je uitzicht over de vallei.

De wandeling voert ons ook nog langs een archeologische nederzetting uit 1450. Stenen stapelen als tempel, bosgoden, akkerbouw en gebruikmakend van het vele water wat hier door dit gebied stroomt. Jade maakt alles mee uit de draagzak en houdt zich prima en geniet van alle aandacht. Handen klappend, volle lach, aan de haren van Niels trekkend en slapend is het voor haar een heel feest. Beneden aan de berg aan een ijsje likken en varen naar de boot om ons voor te bereiden op het Valentijn diner.

Barbier, chirurgijn.

Zondag, 13 februri 2022

Cook’s Bay

Niels komt vandaag voor het mastwerk. Toplicht, driekleurenlamp en het schoonmaken van de antenne. Ik haal alle spullen die nodig zijn uit de kasten en word plots geconfronteerd met rukwinden die keihard inkomen. Dertig knopen zorgen voor een flinke spanning op de ketting en zie de Queen B gieren. Niet plezierig want er komen ook nogal wat windgolven de baai in. Ik ben niet de enige die zorgen heeft, want de Finnen en de man met de honden staan zorgelijk op het dek naar hun ankerketting te kijken. Een motorboot komt steeds een beetje dichterbij en denk er het mijne van. Je komt in een paar tellen van een ontspannen zorgeloos moment in de bedenkelijke situatie.  De wind op de mast zorgt een flinke helling en er vallen dingen om en de afstandhouders van de ramen kletteren omlaag. De fiets wordt met een klap van de zeereling tegen het kajuit dak gesmeten. Het anker houdt en heeft misschien enkele meters gekrabd. De ankerwacht laat een constante positie op het uiterste van de draaicirkel zien. De onrust van de valwinden en de windvlagen zorgen er ook voor dat het me niet goed lijkt om boodschappen te doen voor het middagmaal waar de Stormalong bij uitgenodigd is. Het wordt voor mij vanuit de kuip stand-by blijven en laat Jacqueline de afspraken regelen. Niels wil graag zijn haren geknipt hebben en daarom komen ze toch even langs met een ananas en Jade die de weg op de Queen B wel weet te vinden. De domino stenen kletteren door de kuip en ze heeft geen enkele aandacht voor de harde wind. Niels wordt geknipt door de scheepskapper, coupe windhoos.

Scheepskapper, chirurgijn en tandarts horen bij elkaar op de vroegere zeilvaart en kan nu veel meer verwachten van mijn zeilmaat omdat ze nu het moeilijkste heeft gehad van de opleiding. Later op de dag neemt de wind af en de Queen B kruipt langzaam naar haar rustpositie. De schepen rond ons komen ook tot rust.

De watermaker laten we twee uur draaien en halen de oude drinkflessen uit de kast om deze te verversen met nieuw water. De watertank schreeuwt om water en gelukkig kijken we naar een oplopende watermeter. Een onrustige rustige dag, lezend vanuit de kuip en wachten op niets. In de avond varen we met de bijboot een rondje om vuil weg te brengen en een aantal waterkannen als extra te vullen.

Voor het archief:

‘In ons Vaderland, daar de Heelkunde op den veragtelijksten voet is, en eeniglijk in onze voornaame steden door eenige bekwame handartzen voor een volstrekt verval bewaard wordt, beginnen onze ScheepsDoctoren hun onderwijs met baardscheren, daarna komt'er Pleisters smeeren en Aderlaaten bij; de Patroon stopt zijnen leerling vervolgens een kort Begrip van Ontleed en Heelkunde in de Hand; een gelukkig geheugen en eenige geradbraakte Latijnsche Kunstwoorden volmaakten de zaak. Een jammerlijk Examen volgt, eenige Guldens worden betaald, en zie daar mijn Aesculaap voorzien van een zeebrief waarbij hem geoorloofd wordt de zeebouwende Onderdaanen van den Staat door alle de vier Werelddelen te medicamenteeren tot ‘er geneezing of de Dood na volgt.’

Met de voeten in het water, 440 Euro.

Zaterdag 12 februari 2022

Cooks Bay