Doejong

Dinsdag, 30 mei 2023

Nouméa

De krant meldt weer een ongeluk met een haai, een kite surfster is de haai niet voor kunnen blijven en aangebeten. Gelukkig reageerden de hulpdiensten snel en was de surfster in het ziekenhuis snel buiten levensgevaar. Dit gaat een groot probleem worden en dit zal een negatief effect kunnen krijgen op het toerisme en de strandtenten lijden eronder omdat de badgasten weg blijven. Vanmiddag zagen we in de Baie de Citron, het patrouilleren met rubberboot door de Police Municipal en dat zal wel even werken maar daar komt nog wat discussie overheen. Wie gaat dat betalen en zijn er adequate oplossingen? Het probleem van de haaien is geen Nouméa probleem meer maar een algemeen Caledonië problematiek.

Een Doejong is aangespoeld op het strand en trekt veel bekijks. De politie houdt de mensen vanwege gezondheidsrisico’s, weg van het kadaver. Een Doejong (Nederlandse benaming) komt van het Indonesische woord Duyung, wat in het Maleis zeemeermin betekent ofwel een Zeekoe, voorkomend in de Pacific. Een beetje internetten en de krant lezen, zoekend naar de wetenswaardigheden en probeer rustig bij te komen van de slechte nacht. Langzaam opstarten en besluiten eens poolshoogte te gaan nemen bij de douane of we de Queen B uit het Entrepot moeten halen of gewoon laten zoals het is. Franse oplossing is om de boot uit het Entrepot te halen en opnieuw opnemen in het entrepot register voor dertig dagen. Maak nooit een ambtenaar wakker, is ook hier van toepassing want als we niet waren gaan vragen dan was er niets gebeurd. Nu met een nieuw formulier en een aantal stempels verder staan we weer buiten.

De zeilmaker heeft de opbergtas voor het bijbootje klaar en gaan deze ophalen. Grote bedrijvigheid binnen met vriendelijke mensen. Met de tas in de rugzak wandelen langs de boulevard voor een kop koffie en hebben uitzicht op de aflossing van de wacht voor de haaien. Met de bus terug naar de Queen B en zet me weer met enthousiasme op de generator. De liefde blijkt van een kant te komen want de generator laadt zich niet verleiden en wijst me categorisch af. Geen enkel plofke, wat gekreun en droog geratel is het enige wat me gegund wordt. Dit wordt uitgebreid hulp zoeken en dan eens niet bij een praatgroep maar bij een echte monteur.

Lipvis. Blijkt zelfs Napoleon te heten.

Maandag, 29 mei 2023

Nouméa

De droom van elke duiker is om het ballet van de tientallen reuzen Manta’s te bewonderen bij Touho. De Manta-rog is iconisch en normaal komen ze alleen voor bij het eiland Caillou. En nu opeens zijn er tientallen Manta’s gespot bij Touho, waar ze zich schoon laten eten door de lipvis, bij een ondiep rif van 200 meter lang. Een win-win situatie, de lipvis eet zich vol aan de parasieten en de Manta komt fris gewassen en geschoren uit de strijd, om majesteitelijk al zwevend door het water zijn weg te vervolgen. De duikers smullen van deze gebeurtenis en stormen met allerlei drijvend materiaal erop af, om dit spektakel te zien, ondanks de haaien en moeten opboksen tegen een behoorlijke stroming met troebel water.

Het is tweede Pinksterdag en alles is dicht behalve de supermarkt, geopend tot half twaalf. Boodschappen halen en raap de spullen bij elkaar voor een barbecue.

Toch nog een klus en tref drie liter olie met water, in een luik onder de vloer. Waar komt dit nu weer vandaan en denk dat het gemorste olie moet zijn van de keerkoppeling. De Queen B is een echte dame want je komt steeds voor raadsels te staan. Onvoorspelbaar en handelt niet te beredeneren. Ik word er soms onzeker van maar zal zeker niet de enige zijn. Ben niet voor niks zo grijs zullen we maar zeggen.

Met de rubberboot naar de kop van de haven en installeer de barbecueplaats, stoeltjes uitklappen borden met bestek, wijnglazen en tafelkleedje. Mijn scouting verleden borrelt weer op en maak een beheerst vuur. Een paar stukjes vlees, pasta salade en een wijntje met een gezellig samenzijn en de middag kan niet meer stuk. Bij het terugvaren naar de haven treffen we de Atlas aan de steiger die op de lijst staat van de Sail to Indonesia (S2I). Leuke open Canadese mensen met kinderen aan boord die we komende maanden zullen zien bij de Rallye. Ze vertrekken morgen naar Mc Kay en bieden meteen aan dat wanneer ik aankom, dat ze plaats voor me reserveren.

Jacqueline heeft vandaag geboekt voor de terugreis naar Nederland 6 juni om aanwezig te zijn bij het afstuderen van Leanne. Dat staat nu vast en hoop dat de motor-reparatie snel tot een eind komt, zodat de vervolgreis gepland kan worden. Nog maar een paar nachtjes slapen en we weten meer.

nogmaals een haai, maar het houdt de gemoederen bezig

Zondag, 28 mei 2023

Nouméa

Laatste nieuws van de krant is dat vanochtend om 1100 een lokale visser is aangevallen door een haai en overleden. Een collega-visser die grote plekken met bloed onderwater zag opwellen, is nog in het water gesprongen en heeft het aangebeten lichaam aan boord weten te halen. Via een noodnummer hulp ingeroepen maar het was al te laat. Vanaf nu gelden de zwemverboden ook voor de stranden rondom Nieuw-Caledonië. Vanmiddag ben ik met de fiets op stap geweest en zag eindelijk strandleven, weliswaar in een afgeschermde zone die bewaakt werd door een rubberboot met twee opzichters. Ik vond het eerlijk gezegd nogal overdreven maar nadat het bovenstaande bekend is geworden, ben ik weer in mijn hok terug.

Het is net of de dierenwereld genoeg heeft van die vervelende species mens want vandaag stond in de Nederlandse krant een melding van een aanval van de Orka’s op een zeilschip bij Gibraltar. Een aanval op het roer om het schip onklaar te maken en 15 minuten beuken op de romp van het schip. Een opvarende weet met kussens het gat te stelpen en de hulpdiensten hebben met helikopter en rubberboot assistentie geboden en het schip naar binnen gesleept. Gelukkig goed afgelopen maar wat een circus. Er is een onderzoek gaande voor een verklaring van dit gedrag. Uitgaande van allerlei veronderstellingen blijft het gissen. Dit schip heeft direct de motor stilgelegd en de zeilen gereefd en toch is het een speeltje geweest van een familie erop losbeukende Orka’s, die de Bokito-proef aan het uitproberen zijn.

Vanochtend met de bus naar de Decathlon en kom met een paar nieuwe wandelschoenen en slippers uit de strijd. De mooie de Bever wandelschoenen laten de zolen los en zijn niet te repareren en de slippers vertonen hetzelfde gedrag. Om later in de bush van Indonesië te kunnen rondstruinen zijn deze schoenen ook een onderdeel van de voorbereiding. Terug aan boord neem ik de fiets voor een rondje door het uitgestorven Parijs van de Pacific maar het is een somber gezicht om tegen de neergelaten stalen luiken te moeten kijken. Fietsend langs de bootjes, het strand en op naar Place de Cocotier om op een bankje uit de zon, in de wind een boekje te lezen. Heerlijk tot rust komen van een hectische periode met uitzicht op een mooie nieuwe week van een gezellig pruttelende motor. Nog even een blik naar de generator en weet de code van het startpaneeltje te kraken door een doorverbinding te maken op de selenoid. Ik kan nu de motor ontluchten en heb diesel op de kop, ik verbind de draad 1 met draad 6 en de startmotor slaat aan. Het slechte nieuws is dat ik het kreng niet gestart krijg en meld me aan voor een praatgroep en bel morgen voor een monteur. Dit kan ik niet!

Great Barrier reef bij Ausralie.

Zaterdag, 27 mei 2023.

Nouméa.

Het bericht met de positieve ontwikkeling van de motor geeft energie en ben natuurlijk aan het plannen wanneer het mogelijk zou zijn om te vertrekken. Het ellenlange wachten heeft zoveel oponthoud gegeven dat het de planning van Jacqueline in de war heeft gegooid en de kans is groot dat ze niet naar de overkant kan varen en eerder naar huis gaat. We houden de familie, vrienden en kennissen op de hoogte en gaan gewoon door met de voorbereidingen. Een nieuwe gasklep installeren want de oude is verroest, een volgende keer plaats ik de klep binnen in het schip en niet meer buiten in de gasbun want het water wat over het dek spoelt is bij regen zoet maar op zee zout. Een betere combinatie voor een verroeste klep is er niet. DE gasfles breng ik naar Laurent voor een nieuwe vulling zodat er twee volle flessen aan boord zijn voor de komende reis. Boodschappen halen en wordt onderweg aangesproken door Thierry die nog niet weg kan omdat zijn schipper besloten heeft om een aantal maanden te gaan werken en hij blijft daarop wachten. Ik houd mijn mond dicht voor de zogenaamde vacante plek aan boord van de Queen B.

De boodschappen zijn voor de barbecue maar deze valt in het water door het omslaande weer. Regen klettert op het dek en mopper dat het water natuurlijk over de net ingekitte gasklep stroomt. De regen dwingt me naar binnen en eindelijk neem ik de schuif van de vuilnisbak aan. Een klus die vanaf Fiji op me wacht en waar ik me niet toe kon zetten. De twee schuiven zitten ongelijk zodat het een passen en meten is. Uiteindelijk valt deze klus mee en houd me voor de rest van de middag kalm.

De krant meldt dat er bij Numbo een maritieme industriezone is gevestigd waar ook de karkassen van gestrande zeilboten gebracht kunnen worden om deze verder te ontmantelen. De bruikbare spullen verkopen als onderdelen en de zogenaamde milieuonvriendelijke spullen te verzorgen. Er blijken al 21 schepen ingebracht te zijn waarvan 15 schepen gelicht zijn uit het water omdat deze al gezonken waren. Goed initiatief maar geen nieuws want het is al op verschillende plaatsen op de wereld uitgeprobeerd. Het grote probleem is wat doe je met het glasvezel samen met polyurethaan (polyester)? Met een hamermolen zou je de boel kapot kunnen slaan en dan is het verder verbranden met als as het glas. De metalen spreken voor zich, dat is geen probleem.

De dromen van verre bestemmingen, prachtige natuur, de mooie dames van ver, het mooie weer, de dragende zeilwinden van de schippers die rondzweven in de cockpit, zijn moeilijker te recyclen, dan deze maar gewoon op te slaan in een weblog, boeken, schriften of even wegblazen om deze los te laten in de wind.

De inklaringsformulieren en de uitklaring van Australië worden uitgeprint, de route sla ik op in het kaartnavigatie programma en kijk reikhalzend uit naar het vertrek. Weg van dit mooie eiland waar we zoveel ongelukkige momenten hebben beleefd.

Zinkend jacht

Vrijdag, 26 mei 2023

Nouméa

Tijdens het schrijven van het blog flitst Whatsapp op met de mededeling dat de motoronderdelen aanstaande woensdag of donderdag beschikbaar zijn. Dat is nu eens eindelijk een opsteker, zeker ik nu terugkom van de tandarts die met haar fijne handjes een vakkundige slachting weet aan te brengen in mijn mond. Er is een moment dat ik alles accepteer als ze maar uit mijn mond blijft, haar groene ogen staan verwilderd als ze weer eens een apparaat in de tandenrij weet te plaatsen. Ik ben blij dat het voorbij is en ik moet zeggen dat het goed voelt, ben weer zeereiswaardig. Een afgesloten hoofdstuk voor mij en nu de Queen B met de motor. De generator, want kan dat ding niet loslaten en krijg nu de verbindingen gevonden om de startmotor aan de gang te krijgen maar er is nog een hele hoop op te lossen. Ik ga het er niet meer over hebben want de omgeving begint al te lachen als ik de deksel van de generator openmaak.

Gisteravond zijn we zonder de verbinding met de wereld gevallen, lees geen internet, en dat voelt vervelend. Je kunt niets meer opzoeken of antwoord geven aan familie en vrienden. Op zulke momenten besef je dat het verslavend kan zijn en er worden artikelen geschreven over de aanmaak van dopamine. Het lijkt me onzin en zie internet als een nieuwe manier van leven, vraagbaak over allerlei onderwerpen, zeekaarten die online te downloaden zijn, vertalingen van teksten in de verschillende talen en de goodnews verspreiding van je leven via facebook. Je gaat je positiever voelen in de wereld door dit positivisme, zodat ik me niet aansluit bij al die verhalen van verslaving maar het meer als een nieuwe leefstijl zie.

We zullen er mee moeten omgaan en de mogelijkheden zijn nog lang niet uitgeput zoals een klein schermpje als bovenbalk in je bril met het laatste nieuws, beurskoersen, mode, weers-waarschuwing, spookrijders, aanval met Orka’s e nog veel meer.

De Orka’s worden een steeds groter punt in de wereld van zeilschepen want langs de kusten van Spanje, Portugal, Gibraltar en Marokko komen steeds meer aanvallen van Orka’s voor die de schepen zelfs tot zinken weten te brengen. De vrouwelijke orka’s onderwijzen hun kalfjes hoe ze op het roer moeten aanvallen omdat het de zwakste plek is van het schip. Wat te doen bij zulk een aanval? De motor uitzetten, zeil omlaag en als Sitting Duck kalm blijven, niet interessant meer zijn in de hoop dat ze weggaan.

en nu de sterke verhalen.

Donderdag, 25 mei 2023

Nouméa

De wachtruimte bij de huisarts is zoals bij ons en zit samen met Jacqueline op de beurt te wachten. Leuk om naar de mensen te kijken en ik probeer alvast diagnoses te stellen. De beste doctoren zijn die mensen die met een oogopslag zien wat de patiënt mankeert. Dat is bij een dik verband om de knie niet zo moeilijk maar bij een lodderig kijkend persoon vaststellen wat die heeft is van een andere orde. Mijn eerste indruk is vaak raak maar Jacqueline is het daar nooit mee eens en probeer dan uit te leggen waarom. We kunnen vrij spreken want ik neem niet aan dat in de wachtkamer een ander ziek Nederlands stel zit te wachten. Een goede bekende van me vroeg eens in de wachtruimte aan iemand waarvoor hij bij de dokter was en die antwoordde geschrokken dat hij er was voor een bultje op zijn arm. Na 5 minuten vraagt diezelfde persoon de vraag terug en dat was nu juist de bedoeling. In de volle wachtruimte vertelt hij dat zijn potentie op hol is en dat de verschillende x-rays zonder vergroting vaststelden, dat het beter zou zijn om meerdere keren per dag seks te hebben. Het bleef in de wachtruimte lange tijd stil en de stijgende verbazing was meetbaar.

Het blijkt dezelfde dokter te zijn die me in oktober heeft doorgestuurd en we babbelen wat af. Hier heeft de patiënt nog aandacht in tegenstelling door de druk die in Nederland bij de huisartsen ligt. Een uurtje verder en twee papieren in de hand voor een bezoek aan het laboratorium is het ontspannen resultaat voor zowel patiënt en de dokter. Bij het laboratorium is het snel geregeld en krijgen morgen de uitslag per telefoon. Bij de koffiebar een kop koffie en nemen een gebakje en wandelen terug naar de Queen B. Veel activiteit zit er bij me niet in en stuur nogmaals een WhatsApp naar Olivier die nu met een eerlijker antwoord komt. De onderdelen komen niet eerder dan volgende week zodat dit betekent dat Jacqueline vanuit Nieuw-Caledonië naar huis vertrekt en dat ik de oversteek naar Australië maak om aan te sluiten bij de rally.

Van aanpassen word je moe en laat de strekking en consequenties van de boodschap op me inwerken. Jacqueline stuurt me op pad met een boodschappenlijst zodat ik wat stoom kan afblazen. Veel zin heb ik er niet in maar gaandeweg is het fijn om even los te zijn en slaag goed in de boodschappen. Ik had de lekkende uitstroom pijpje van de kraan meegenomen. 25 jaar oud van een Amerikaans makelij en wat blijkt ze hebben bij Mr Bricolage exact dezelfde pijp in hun pakket. Onvoorstelbaar dat de massaproductie wereldwijd onderdelen weet te leven en deze na 25 jaar niet eens veranderen. Een rustige dag die het wachten duidelijk heeft gemaakt, het is even niet anders en veranderen kunnen we het helemaal niet.

Paus Frans

Woensdag, 24 mei 2023

Nouméa

Wat doet het me goed om regelmatig berichten van vrienden te krijgen. Een vriend geeft aan dat hij voor een week over wil komen om wat avontuur te beleven. Helaas moet ik antwoorden dat het een wat suf eiland is en dat is de waarheid. Daarbij komt dat ik mijn toestand van wachten op de onderdelen ook niet als een spannende aktie ervaar. Toch zou ik graag hebben dat hij overkomt en bied hem aan om dit in juni nog eens te proberen als we kunnen varen en nieuwe onbekendere en misschien nog wel suffere plekken te vinden, want dat is ook avontuur. Hard weglopen voor een paar apen, kampioenschappen ongetraind zwemmen om de haaien voor te blijven, met een extra grote peniskoker zwemmen om de krokodillen van je weg te houden, deet smeren om de muggen van je af te slaan, je gestreept laten tatoeëren om niet op te vallen tussen de zwart witte waterslangen, je behangen met roepia’s om de wilde dames van je weg te slaan en dat noemen ze suffe plekken.

Ik word een beetje opstandig en mijn fantasie gaat misschien op hol maar ga er al rekening mee houden dat het bezoek aan Australië een flitsbezoek zal zijn als ik me bij de rally wil aansluiten. Dit zijn enkele gedachtes die door het hoofd gaan en vul mijn aktiviteiten in, door me toe te leggen op onderhoud. Nieuwe schoten en lijnen, poetsen van het rvs en ontdek de inwatering op wandputtingen. Alle afdekdekseltjes losmaken en de oude kit eruit schrapen en opnieuw in de verse kit, om het water tegen te houden van de verstaging dat omlaag stroomt en graag het schip in wil. De ene klus lokt de andere uit en denk dat er geen einde aan komt. Dit proces houdt de meeste vertrekkers thuis want de kluslijst wordt bij elke aktie soms wel langer dan korter en ze blijven repareren en vergeten om te vertrekken. Ik adviseer gewoon te vertrekken en onderweg is gelegenheid genoeg om de noodzakelijke reparaties te doen. Volmaakt zal het niet worden.

De middag om te ontspanning om door de stad te lopen en komen voor de eerste keer een agressieve vervelende situatie tegen, deze richt zich tegen een alleen lopende blonde cruise dame maar ook naar ons toe. De blonde dame wordt nogal seksistische door een groep gevolgd maar schrikken ervan als ze zien dat wij dat merken. We nemen de dame in bescherming en lopen met zijn drieën naar de winkel waar ik me als haantje tussen een verwaarloosde zwerver opstel. De mevrouw kan na de winkel veilig oversteken en ineens is de man naast me in de winkel, en ik word kwaad en vraag hem wat de bedoeling is. Hij schrikt en beseft dat de situatie precair wordt met zoveel mensen om ons heen zodat hij me een boks aanbiedt die ik beantwoord. Met de duimen omhoog nemen we afscheid en ben ik verlost van de man. De bewaking neemt de surveillance, waar de man blijft over, want die begrijpen dat er iets mis is.

Dit is de eerste keer dat we in een agressieve omgeving komen en mag dit Nieuw-Caledonië niet aanmerken, het zou zo maar op elke plek in de wereld plaats kunnen vinden.

Een gerookte haring is een aanwinst op het bord, deze uitvoering is extra zout maar ik proef een stukje thuis. Ik mis de Hollandse haring en een boterham hagelslag maar prijs me gelukkig dat ik ver weg ben van alle gekkigheden en ergernissen in Nederland. De groeten aan onze klimaatpaus Timmermans.

Buldoghaai. En wat moeten we er nu mee?

Dinsdag, 23 mei 2023

Nouméa

De Whatsapp licht niet op, met goed nieuws dat de onderdelen van de motor het welgevallen hebben om te arriveren. We gaan de dag invullen met poetsen en repareren. De randen van het dek inwrijven met was, de teakhoutenlijst insmeren met oxaalzuur en spoel deze af met fris water. De vlag vervangen want de wind heeft de Nederlandse trots omgezet in een aangevreten stukje doek. De VOC-gedachte wordt geweld aangedaan, de boeren die onze driekleur omdraaien om te protesteren, de vlag die verandert van kleur, is het donkere blauw een metafoor voor de toenemende donkere bevolking? Ik weet het niet meer en blijf maar stuntelen met de vertrouwde licht blauwe kleuren in top. En met trots! Een Nederlander in elke vezel en laat die boeren dat nu ook maar eens zien, ze hebben hun punt allang gemaakt.

Toch een blik werpen naar de generator en begin nu overtuigd te raken dat het bedieningspaneeltje stuk is en daarom geen aansturing naar startmotor, brandstof en pompje voor de koeling. Dit kan ik oplossen door deze apart aan te sturen maar daar is weer enig denkwerk voor nodig. We gaan het zien en denk daar morgen nog eens over na.

Na alle klussen is het ontspannen en nemen de bus, met in de tas de draagtas voor de bijboot en lopen binnen bij de Zeilmaker. Een stoffige zeildoektijger zit aan een bureau en is wat afhoudend naar nu hij ziet hoe eenvoudig de opdracht is en dat er wat te verdienen valt probeert hij zelfs wat Engels te spreken. Zijn werkruimte is een zeildoek gespannen aan een gevel en verwacht dat tijdens de regenbuien het water gewoon door de werkplaats een weg naar buiten moet vinden. Vrijdag heeft hij het klaar en wij wandelen door naar het strand van Plage Citron.

Vorige week een vangst van 17 haaien (8 tijgerhaaien en 9 buldoghaaien) geruimd, gelukkig zij dit enkele minder dan de week ervoor maar het blijven er veel.  En rijst het probleem wat te doen met de kadavers? Deze werden op de stortplaats tussen het andere afval verwerkt maar nu probeert men deze te gaan recyclen! Het woord recyclen wordt net als duurzaamheid te pas en onpas gebruikt. Het voorstel is composteren, een vorm van recyclen maar er wordt ook gedacht om het vlees te consumeren of het verkopen van de kaken. Ik vraag me nu toch af, welke idioten er bij de overheid werken en een inkomen vergaren voor deze simpele oplossingen. Het lijkt me logisch en er zijn natuurlijk Chinezen die deze kadavers graag willen kopen.

De Chinezen komen er bij de Fransen niet zo goed vanaf want bij een podcast wordt duidelijk verteld dat de Fransen Nieuw-Caledonië als een strategische basis zien voor een vuist tegen China. De onafhankelijkheid van de Kanaks wordt als lastig gezien en de Fransen zullen dit gebied nooit afstaan zodat alle toezeggingen en goede intenties wel eens teruggedraaid kunnen worden door de huidige veranderende politieke situatie. Te meer omdat Vanuatu gekozen heeft voor het geld en de lieve woorden van de Chinezen.

UFO ?

Maandag, 22 mei 2023

Noumea

In de buurt van Vanuatu is een aardbeving geweest die een extra slok water bij het hoge water heeft gevoegd zodat de trap in de jachthaven nu gelijk staat met de kade. Tussen de palen merken we niets en het is wel handig om naar de kade te lopen, de loopplank is niet o steil, toch geeft het te denken want ik heb al eerder geschreven dat de Pacific erg onrustig is voor wat betreft onderzeese aardbevingen. De continenten schuiven over elkaar in dieptes van 3000 meter en dieper.

Spontaan eilanden ontstaan die ook weer verdwijnen en dit is echt, in tegenstelling dat in het verleden nogal wat kapiteins terugkwamen van hun missie en nieuw land melden om bij de kapitaalverschaffers of bij het koningshuis in het gevlei te komen. Vanochtend trof ik een boek met deze spookeilanden of moet ik zeggen fake-eilanden. Bij de melding van deze eilanden moesten de cartograaf aan boord en de rest van de officieren wel meewerken anders kwam het bedrog snel uit. De spionagediensten van de verschillende landen zorgden dat er expedities opgezet werden naar de eilanden die er helemaal niet waren. Ik wil het taalgebruik niet herhalen van de kapitein die daar voor niets aankwam en weer terug naar huis kon met lege handen.

In de krant van vandaag wordt in Frans-Polynesië een vreemd verschijnsel in de vorm van een spiraal in de lucht gefotografeerd en gemeld. Het ziet er inderdaad vreemd uit en worden we nu eindelijk bevrijd door ET die alleen maar liefde komt brengen? De discussie laait telkens op en wordt vaak weerlegd, toch blijft de mogelijkheid open en als door piloten zelfs foto’s worden overlegd dan zou het toch zo maar eens kunnen.

Vanochtend fit uit bed en na het ontbijt met frisse tandjes naar de tandarts die me geruststelt, ondanks het verlies van de bescherming van de kroon me gewoon tot vrijdag groet. Taartje halen bij de koffie en aan de slag om aan dek te klussen. Twee stopjes in de lijst en maak een probeervak voor oxaalzuur op de teak-lijst. Het maakt veel vuil los uit het hout maar de teak-lijst wordt er niet egaal glad van kleur van.

De lijnen aan de kotterfok draai ik om en prul meer dan een uur om de lijn terug in de trommel te krijgen. Uitmeten van nieuwe Genua schoten en een grootschoot. Het kan allemaal nog wel, maar het is beter om het nu te doen, dan later in het jaar en daarbij kan het beter hier, ondanks dat het wat duurder is, maar het geeft rust dat er later niet zoveel meer hoeft.

Na de lunch lekker een stuk fietsen en rijd naar het industrieterrein Ducos waar veel kleine industrie is gevestigd. Doe veel nieuwe ideeën op en rijd ontspannen naar de boot terug. In de kuip een uitgebreid gesprek met een vroeger zakenvriendje zodat je de roots niet kunt en wil vergeten, eenmaal een schrootboer blijft een schrootboer. Bij het chinese restaurant eten we een maaltijd met inktvis en brengen de avond met een aangename koelte in de kuip door. Het wordt hier aangeduid als de koude periode en zie verschillende mensen met jasjes en truien aan, voor mij blijft het korte mouwen en korte broek.

Vuurgod

Zondag, 21 mei 2023

Nouméa

Opstaan met een Boekaniers-gevoel, de rug wordt recht gekraakt en haal de knieën omhoog om de nodige dagelijkse souplesse terug te krijgen om weer deel te nemen aan het veelzijdige maatschappelijke verkeer. Dit blijkt op enkele punten een misvatting te zijn want het is zondag en dan is het hier uiterst rustig.

We nemen ons voor om een barbecue te organiseren voor twee personen en weten nu zeker dat de wijn die we meebrengen door ons zelf genuttigd moet worden. Dit is een beetje flauwe opmerking want mijn ervaring is dat de mede barbecueërs ruim inbrengen, teveel zelfs.

Maar waar komt het fenomeen barbecue vandaan? Het lijkt me simpel, nadat de mens 800.000 jaar geleden het vuur kon beheersen, door het aan te maken en beheerst te blussen, voor de voedselbereiding. Het lijkt me dus logisch dat er een onderdeel van een beest op het vuur gelegd werd om dit te garen. Voor mij een vorm van barbecue, maar daar wordt op het internet anders over gedacht.

De Arawakan-indianen die op Cuba en Hispanola leefden hadden een heilig “vuurbed” de zogenaamde Baracbicu, een stookplaats met 4 poten en diverse stokken waar het vlees mee geroosterd werd. Het tweede verhaal versie is, en deze spreekt mij veel meer aan: De oorsprong komt van de Boucanier, de Taino-indianen gebruikte het woord boucan voor een houten rooster waarop het vlees werd gerookt. Boucan staat voor gerookt vlees. Een indiaan die vlees roosterde werd een boucanier genoemd en toen deze indianen zich als piraten gingen manifesteren kreeg het woord een andere betekenis. Zalm werd aan stokken geregen en roosterden deze op het vuur. In de 19^e eeuw werd het barbecueën een culinaire techniek en dan vooral in het zuiden van Amerika. Hier werden veel varkens gehouden daarom werd er voornamelijk varkensvlees geroosterd op bijeenkomsten van de kerk of buurt picknicks.

In Nederland is het inmiddels ook populair en daar kan nu bijna alles: hamburgers, speklapjes, kippenpootjes en saucijsjes, garnalen en makrelen etc.

Boodschappen halen zoals wijn, vlees en groenten in volgorde van belangrijkheid en haal alle spullen onderuit de bakskist. Het is door het lange niet gebruiken stoffig en schimmelig en maak deze schoon. Met de rubberboot naar de overkant en weet een plekje op de kop van de reparatiehaven waar we een mooie plek vinden. Heerlijk in de wind, uit de zon en weet in de gehavende veel gebruikte Cobb barbecue een mooi vuurtje aan te krijgen. Slokje wijn bij het aansteken, slokje wijn bij het opleggen van het rooster, sllokkje wijn bij het invetten van de bakplaat, slökkskkkee wijeen bij het opleggen van de worst. Genieten met een boek onder de boom en het hapje en neem me voor om dit vaker te doen als we nog langer moeten wachten.

Terug in de kuip zien we de weekenders terugkomen van hun vaartocht en krijg het jachthavengevoel zoals in Nederland. Morgen maar weer eens naar de tandarts en stuur een bericht met de vraag of de onderdelen al binnen zijn.

Oyster

Zaterdag, 20 mei 2023

Noumea

Het water kwijlt uit mijn mond en nu eens niet van de tandjes maar door een mooie Oyster 55 feet, donkerblauw en uitgerust met een mast aangeschijnd door dekverlichting en rond de boot een blauw licht zodat je de vissen onder de boot kunt zien zwemmen. Zo op het zicht klopt alles aan de boot en spreek een opstapper, die van Nieuw-Zeeland naar hier is gevaren en in Vanuatu afstapt. Niet alleen de kosten van aanschaf spelen me parten maar ook de grootte, het lijkt me niet eenvoudig om dit schip alleen te varen en gelukkig tellen de handjes van Jacqueline mee maar als er problemen ontstaan dan sta je er wel alleen voor. Denk maar eens aan een vastlopende genua die door de elektrische lier niet meer binnen is te krijgen. Ook benedendeks is het slingeren van het schip een uitdaging want het ziet er mooi ruim en goed uitgerust uit maar de onverhoedse bewegingen bij volle zeegang zou je een flinke smakker kunnen maken. Ik houd het toch maar even bij de Queen B ondanks de mooie snoepwinkel die hier aan de steiger ligt.

Een pilsje halen om de rustige dag af te sluiten want we zijn vandaag naar Parc Forestier geweest en zelfs nieuwe plekjes in dit zo mooie park weten te vinden. Omdat het zaterdag is zijn er veel families die met de kinderen aapjes en vlinders komen kijken. Op verschillende borden staan zoveel vogels, beesten en insecten die je toch nooit zult ontdekken, zodat je thuis kunt vertellen want je mogelijk had kunnen zien. Terug met de bus en lopen snel naar de winkel voor een snelle maaltijd die weer prima meevalt en voor mij smakelijker is dan uit eten.

Papoea Nieuw-Guinea sluit een overeenkomst met de Verenigde Staten om zich te wapenen tegen China. De VS krijgen militaire bases om te kunnen patrouilleren met oorlogsschepen en het stationeren van troepen. De Papoea’s zien het als een mooie manier om met de “Sterkste macht van het Universum” aan te leunen en hun zelfstandigheid en beschikking over grondstoffen veilig te stellen. De herinnering van enkele weken geleden, van de driedaagse oefening tussen de Franse, Engelse en Amerikaanse Marine komen in een ander licht te staan. De geallieerdenzijn zich aan het voorbereiden op een klap in het Verre Oosten.

Tandarts vroeger

Vrijdag, 19 mei 2023

Nouméa

Hoeveel beter heb ik het met de huidige medische mogelijkheden, juist in de landen ver weg van Nederland. In veel gevallen zelfs beter. Deze ochtend staat de afspraak voor de behandeling van mijn tweede kies en aangezien de eerste tandarts met vakantie is, maak ik kennis met een opnieuw zeer knappe dame die geen Engels spreekt maar één voor mij bijna ontwar-baar Frans in een mitrailleur tempo. Af en toe vang ik een woord op en lever me maar geheel over.

Ze gaat met de rollende stoel achter me zitten en vraagt me de mond open te doen en schuift met haar voorgeveltje tegen mijn kale kruin aan. De energie komt in golven over me heen en ik moet helaas mijn handjes thuis laten. Ze vraagt me “Ça va?” en ik bedenk me dat ze van nu af aan al mijn tanden mag trekken.

De injectie met verdoving zie ik niet aankomen en de boor brengt me bij mijn positieven, de mooie slanke vingertjes weten mijn kies vakkundig te slopen. Telkens vraagt ze me of het wel goed gaat, maar ik geef aan dat het wel gaat. Ze begint te neuriën en denk dat ik haar begin te verstaan, iets in de trant van dit varkentje zullen we eens wassen. Na twee uur weet ik te zeggen dat het niet zo comfortabel is en dat is zelfs voor mevrouw “Ça va” een grote glimlach waard.

De oude kroon is gesloopt, de cariës verwijdert, opbouwen van het binnen segment en dan happen van het onder- en bovengebit. Een foto waarbij ze het plaatje extra stevig het enige nog niet beschadigde tandvlees indrukt. Na tweeënhalf uur mag ik de stoel uit en Jacqueline heeft de zoekactie nog net kunnen afzeggen.

In de stoel bedenk ik me hoe dit er vroeger aan toe moet zijn gegaan op de zeilschepen. Een chirurgijn-barbier, met de graad van officier, had vaak een opleiding van zes jaar achter de rug en kon inderdaad met de kennis van toen, de mensen genezen en had meestal een eigen hut waar hij zijn medische instrumenten en medicijnen bewaarde. Zijn taak was om zieke of gekwetste bemanningsleden en passagiers te verzorgen. Ook na lijfstraffen moest hij de veroordeelde op medisch gebied bijstaan. Tijdens de zeeslagen waren de gewonden ook voor hem en moest hij opereren. De tanden en kiezen behandelen en trekken hoorden ook bij zijn taak. Ik moet er niet aan denken dat ik in de verkeerde teletijdmachine gestapt was want dan was ik heel wat hardhandiger geholpen maar misschien wel sneller dan deze behandeling.

Met een verdoofde, omgewoelde kaak loop ik terug naar de boot met een Schwarzwalder Kies gebakje en plof uitgeteld op de bank neer. Dit was genoeg voor vandaag. In de middag belt de tandarts nog eens en vraagt of ik even terug wil komen, we lopen samen naar de tandarts en komen eigenlijk voor niets en lopen door om wat boodschappen te doen voor het diner. Na het eten wriemel ik aan de loszittende nagel en krijg deze zonder al te veel gevoeligheden los van het nagelbed. Ik voel me vandaag een medisch wonder of is het de ommekeer van alle vervelende dingen die me zijn overkomen de laatste weken.

Jezus, hemelvaart.

Donderdag, 18 mei 2023

Nouméa

Tijdens het koffiedrinken merk ik dat mijn generator om hulp aan het roepen is. Zuchtend trek ik het luik open en spreek “het” bemoedigend toe alsof het een van de kinderen is. Straffen heeft geen zin want ze weten toch al dat ze mis zitten. Beter vragen hoe ze het willen oplossen en waar ze aan denken. En dan volmondig “ja” roepen want ik kan het voor hen toch niet invullen. Mijn generator veroordelen waarom hij zich zover van mij verwijderd heeft, is zinloos en haal de verloren zoon met open armen binnen door het luik te openen. De selenoids testen, die het gewoon doen, de draden na lopen maar krijg geen groen licht op het besturingspaneeltje. Zou het komen omdat de motor uit het schip is en dat de afkoppeling van de draden invloed hebben op de schakeling van de generator? Ik begin meteen een oplossing te zoeken om de ingewikkelde electronica te omzeilen door een schakelaar te verzinnen voor het brandstofpompje, de magneetschakelaar voor de brandstoftoevoer en de schakelaar om de motor te starten. Eerst maar even afwachten dat de motor terug geplaatst is en de bedrading hersteld is, dan zien we wel weer verder.

Tijd om de 24 stopjes te plomberen in een heerlijke omgeving, niet teveel zon met een windje komend vanaf de punt van het schip. De Marisol komt voorbij wuivend alsof er afscheid genomen wordt voor een wereldreis terwijl het toch maar gewoon Vanuatu is. Ik zwaai van harte mee want het is nooit leuk om afscheid te nemen, maar misschien zoals zo vaak komen we er beter uit.

In de middag heb ik zin om een stuk te lopen en ondanks dat het vandaag Hemelvaart is zijn er nogal wat winkels open. Het blijkt helemaal geen verplichte vrije dag te zijn en op vele plekken op de wereld is het einde van Jezus leven op aarde geen feestdag. Ongeveer de helft van de winkels zijn gesloten en begrijp de verschillen tussen de beleving katholicisme, boeddhisme, mohammedanisme en het atheïsme. Het leeft ieder zijn eigen leven. De één viert het, de ander wil het niet weten en zo moet het zijn. Ieder zijn vrijheid in beleving en viering. In het park heerlijk op een bank kijken naar de mensen en lees mijn boek. Rust rond me en veel mensen vieren hun dag in vrijheid.

Woensdag, 17 mei 2023

Nouméa

Een gezellig afscheidsetentje van de Marisol en vertellen over hun plannen. Morgen naar een baai bij de uitgang van het rif en dan in drie dagen naar Port Villa van Vanuatu. Om vandaar terug te varen maar Nieuw-Caledonië over te slaan naar Australië en dan ook naar Indonesië. We zullen ze wel weer tegenkomen. Verrassend is dat we de muziek van Guus Meeuwis cadeau krijgen, en zo zie je maar weer dat de wereld klein is.

Ik vertel hen over het boek Duitse Bruiloft van Pieter Waterdrinker. Met uitleggen van het verhaal bemerk ik dat het nogal beladen is maar doe net of ik niets merk. Het boek is een waanzinnige geschiedenis in een post-traumatische tijd van de WOll , over een bruiloft waar de Duitse bruid aan haar familie wil ontsnappen om te trouwen en de Nederlandse bruidegom achter het geld van de rijke Duitse schoonvader zit. Gevoelige roddels in het dorp waar emotie en geld een verschillende rol spelen.

Vanochtend de vinger weer eens extra ingepakt en begin aan het poetsen van de dek-rand. De zon schijnt weer zoals vanouds maar blijf met shirt en pet beschermd tegen de koperen ploert door werken. De afdekdopjes van de schroeven in de teaklijst knallen door de wisselende droogte en het natte weer in samenwerking met de brandende zon pardoes uit het dek. Ik besluit eerst om de open gaatjes te behandelen en ga als een tandarts de afdeklijst behandelen. De schroef eruit, opboren met een 10mm boor dan de schroef met kit terugdraaien en afwerken met een teakdopje, het lijkt plomberen. Van de week afschuren zodat alles weer gelijk is.

Wat een werk is het om het bootje in goede conditie te houden, je hebt geen tijd meer over om te varen. Ik begrijp de steigertijgers vanaf nu beter, en de Queen B ligt kroelend en zachtwiegend in het water van alle aandacht.

De familie naast ons ligt met hun schip al jaren in de haven en verdenk hen ervan dat ze helemaal niet kunnen zeilen maar het wonen op een boot is een leuk en goedkoop alternatief. Al jaren wonen ze op de boot, hij is banketbakker, zij werkt als onderwijzeres en Marcel 6 jaar oud weet niet beter. Ter voorbereiding op de levering van het matras halen we ons bed af en komen aan dek met een onder-matras en het versleten boven-matras. Tijdens het vragen of we de kruiwagen van de buren kunnen gebruiken om de matrassen aftevoeren vraagt de buurvrouw of ze de matrassen mag hebben. Natuurlijk, graag zelfs en ben blij dat ze een tweede leven gaan krijgen, op maat gemaakt voor het bed van Marcel.

Het slapen op het nieuwe matras is een nieuwe gewenning want het matras is een stuk steviger dan we gewend zijn.

Buldog haai.

Dinsdag, 16 mei 2023

Nouméa

De dag wordt wakker geschud door een SMS, Olivier meldt dat de motoronderdelen vanuit Singapore gearriveerd zijn in Australië en dat deze volgende week in Nieuw-Caledonië zijn. Eindelijk eens een positief bericht en dan gaat de telefoon, in rap Frans meldt de dame dat het bed niet vrijdag maar morgen geleverd zal worden. Weer een positief bericht.

De pijn in mijn vinger is veranderd en dat is goed nieuws, vervolgens lees ik in de krant dat een Duitse Pornoster in de Gemeenteraad zegt: Ik zal mijn kiezers niet teleurstellen! Dat lijkt me ook goed nieuws voor de kiezers zodat deze dag voor mij niet meer stuk kan, ondanks het goede nieuws op alle onderdelen gewoon wachten.

De ochtend gebruiken we om het poetsproject dek verder aan te pakken en gaan nog eens met een pot was en poetsmachine over het kajuit dak. De kuip aan de binnenkant en schuur met de machine licht het teakhout. De op leeftijd rakende Queen B begint zelfs een jeugdig uiterlijk te krijgen met deze facelift.

Het is vandaag koud (21voor hier en vinden het heerlijk om buiten te zijn. De wind is stevig zodat er weinig vertrekkers zijn in de haven, de Australiërs uit Brisbane varen even op en neer om de motor uit te proberen. Weinig te melden voor vandaag en krijg de kans om heerlijk geïnstalleerd met de stijve ledematen een boekje te lezen. We eten de kliekjes uit de koelkast en dan staat plots Norbert met een fles wijn aan de boot om een borrel te doen.

Lieve gezellige mensen die ons weer gaan verlaten en hopen ze weer terug te zien in Indonesië. Ze hebben besloten morgen uit te klaren en vertrekken donderdag. Ik nodig ze uit voor een etentje morgenmiddag en we maken wel snel de fles wijn gezellig soldaat.

In de krant lees ik dat we tot het einde van het jaar, behalve een paar afgescheiden zwembassins, niet mogen zwemmen van de Gemeente Nouméa. Er is een programma gestart van 5 dagen intensief vissen op de verschillende soorten haaien om het zwemmen in de bassins mogelijk te maken. Er zijn al 19 Tijgerhaaien en 7 Buldog haaien gevangen en de gemeente gaat elke maand met een vangst campagne de vissen afschrikken. Maar ook weer volgens democratisch gebruik stapt een inwoner van Nieuw-Caledonië naar de rechter omdat hij vindt, dat de sommatie om niet te mogen zwemmen, oneigenlijk is. Deze beroepsdemonstrant vindt het recht belangrijker dan het mogelijke menselijke leed bij de aanvallen van de haaien. Het begint hier op Nederland te lijken zoals we met de wolven omgaan. Gelukkig is het hier omgedraaid en dat de overheid actief tot bestrijding is overgegaan in plaats van de “We doen maar niets” houding in Nederland.

Maandag, 15 mei 2023

Nouméa

Stijgerteigers zijn voor mij de mensen die nooit loskomen met de boot en hun avonturen en dromen beleven tussen de vertrouwde palen. In de bar van de haven onder het genot van een biertje, de meest verschrikkelijk zeemanscapriolen te verhalen en leggen je precies uit hoe de reddingsoperaties in zijn werk gaan als ze weer eens in een storm terecht komen. Ik voel me nu ook zo een stijgerteiger, ik schrijf het express verkeerd, de hele dag op de boot lamballen, het schip blinkend de was zetten en de buren veroordelen dat hun boot waar mee gevaren wordt, er niet uit ziet. De wachttijd nu maar omzetten in poetsen en onderhoud want tijdens het poetsen kom je altijd tot de ontdekking dat er iets mankeert. Bij het losmaken van de overloop blijft de buitenmantel van de lijn in het blok zitten en haal deze maar los voor een nieuwe. De gladde delen van het polyester dak-dek in de commandant zetten en daarna met de machine uitpoetsen. Een zweet uit de poriën trekkend werk maar het is opvallend hoe goed het polyester zich heeft gehouden want het dek is al jaren niet op deze manier gepoetst. Het geeft voldoening ondanks het regelmatig stoten van de loskomende nagel en de protesterende rug.

Vanochtend bij de tandarts geweest voor een afspraak en hoop dat ik vrijdag geholpen kan worden want de volgende week heeft de tandarts vakantie. En bij terugkomst is het Pinksteren dus hoef niet meer uit te leggen wat ik voor ingehouden zuchten laat. Werkt er tegenwoordig niemand meer?

Het waait stevig maar gelukkig schijnt het zonnetje weer en is het niet zo benauwd als enkele weken geleden zodat het geen zeilweer is vanwege de wind maar een prima weer om te genieten van de omgeving en het hier mogen zijn. Boodschappen halen in een slakkengang en uitgebreid in de vriezer staren of er nog iets lekkers te vinden valt. Ondanks het zogenaamde weinig doen loop ik toch nog een mooie 11500 stappen. Morgen het voornemen om de rest van het dek te doen want de kajuit-opbouw is klaar.

Ik voel me zoals het paard.

Zondag, 14 mei 2023

Nouméa

Er zijn dagen dat je voelt dat het niet mee zit, je kunt er niet de vinger opleggen, het is een samenspel van zaken die ineens teveel gevoeld worden. Het uittellen van de dagen dat als alles meezit met de oversteek van 10 dagen, geeft een benauwend gevoel of we de rally waar we voor ingeschreven hebben wel halen. Het idee komt bovendrijven om het maar te laten zoals het is en naar huis te gaan voor enkele weken zodat de heren reparateurs en dokters hun ding kunnen doen en dan maar geen rally en op eigen kiel richting Zuid-Afrika want dat seizoen komt er nog aan.

De generator blijft een pain in the ass, want nu is er geen elektrisch contact op de motor. Alle draden nagelopen en nagemeten, de sensors voor oliedruk, temperatuur van de kop en de uitlaat gecontroleerd en denk nu dat het een selenoid moet zijn. Stilstand is fnuikend en de generator functioneert al te lang niet meer. Het geduld en budget om het allemaal aan het apparaat uit te geven raakt geleidelijk aan naar een breekpunt. Al met al, met de kiespijn, het sombere weer, vermoeidheid van ik weet niet wat en de vraag wat wil ik de komende dagen voor nuttigs gaan doen. Ik moet toch maar eens een verlanglijstje maken en bedenken wat daar passend zou zijn. Snorkelen met een plastic haaievin op de rug om de gemoederen een beetje op scherp te zetten, verkleed als Kanak een huwelijksritueel doen in de Chinese supermarkt, een rookbom droppen voor het politiebureau en op de politiefiets een rondje rijden, een grote witte ballon oplaten en de televisie bellen, de twee grote bomen voor de havenkantoor omzagen en vragen of ze nog kachelhout voor de winter nodig hebben, kijk dan gebeurt er nog wat maar dat mag ik allemaal niet, zou dit de oorzaak zijn van mijn depressiviteit?

Vanochtend naar Place de Cocotier gegaan in de hoop dat er een tweedehandsbeurs zou zijn maar deze blijkt de eerste week van de maand te zijn. Het plein is wel afgezet met hekken en ik krijg het idee dat er een wielerwedstrijd georganiseerd is, maar helaas. Het is een zondagse plaats voor verkeerluw recreëren en zie alleen maar politieagenten met een grote snelheid voorbijrijden. Die trainen met een elektrische fiets op het parcours en zie ze een dikke opgezwollen vinger krijgen hoe ver ze de schakelaar van hardrijden ingedrukt krijgen. Overigens toen ik belangstelling toonde voor de fiets werd met veel trots de fiets getoond en uitleg gegeven.

Bij de Ferry-haven drinken we een kop koffie en bezoeken een lokale markt wat meer een onderonsje van lokale mensen blijkt te zijn. Allemaal heel gezellig en voor mij onvoorstelbaar hoe ze hun lokale producten onverzorgd en a-commercieel aanbieden. Zanderige taro-wortels, kokosnoten, zelfgebakken taarten, spekkoeken en wat stekjes van planten en daarbij geen enkele aandacht aan de klant want de gesprekken met de familie en bekenden zijn veel belangrijker. We lopen terug en knutselen wat activiteiten aan boord, het weer is somber, de temperatuur is koud voor deze streken en de wind duwt het schip naar het buurschip. Ben blij dat deze zondag op een eind loopt en dat we met frisse moed een spannende week ingaan.

de drie vèrkens.

Zaterdag, 13 mei 2023

Nouméa

Opnieuw op zoek naar het schuim van Caledonië en zitten al vroeg in de bus. We rijden het industrieterrein van Ducos gewoonlijk te snel voorbij want het blijkt een interessant gebied te zijn met de nodige supermarkten en andere winkels, zoals voor de auto, tuin en gereedschappen. In de winkel gaan we op zoek naar de prinses op de erwt want er liggen stapels met matrassen opgestapeld en mevrouw de prinses adviseert ons een bepaalde densiteit. Ze maken deze op maat zodat het schuim, de mousse, in de gedeelde hoes past. Het is de vraag of het dezelfde kwaliteit is als de standaard van de Island Packet maar besluit toch, om het erop aan te laten komen.

Weer een project wat al jaren op de rol staat afgewikkeld en dat is dan het voordeel van gedwongen lang wachten, zullen we maar zeggen. We nemen de bus terug naar Noumea en krijgen onverwacht een rondrit over het schiereiland, de bus rijdt de berg op en herken aan de route mijn fiets uitstapjes.

Het is voor deze contreien fris met een 24 graden zelfs koud te noemen, de wind staat uit een andere hoek en zullen de komende dagen veel wind en regen krijgen. De herfst is begonnen en dat zou voor wat stabieler weer moeten zorgen maar de krant schrijft, hel en verdoemenis door de verwachte invloed van de La Niña stroom. Voor dit jaar veel regen voorspeld voor het noorden van Caledonië en nu wordt de opwarming van de aarde er eens niet bijgehaald, dus gewoon een natuurlijk proces.

De oppervlakte -zeewater stroom rond de evenaar langs de Centrale en Oostelijke Pacifische Oceaan zijn onder normaal. Volgens de weermodellen houdt de la Niña aan tijdens het hele jaar 2023. De wind duwt het koele water onze richting op met veel regen, toename cyclonen, toename warmte in het zuidoosten, verzwakking van de stroom.

Het zal weer eens niet waar zijn, we krijgen een bijzonder weerbeeld over ons heen. Overal waar Bertus verschijnt begint het te regenen en ik maak mijn naam waarschijnlijk meer dan waar. Het is maar goed dat Jacqueline alle regenspullen gelucht heeft, mijn zuidwester heb ik moeten redden omdat deze niet nodig zou zijn. We zullen hem nodig hebben.

Na de lunch een beetje klussen zoals nieuwe zwaardere zekeringen, controle startaccu en een nieuwe slangklem over de rubberslang van de schroefaskoker. Meteen zie ik een nieuwe klus en dat is de controle van de aansluiting ter voorkomen van de cathodische erosie van de waterkranen. Je blijft bezig en ontdek altijd wel weer een klus.

WhatsApp verbindingen zijn een zegen voor zeilers want de gesprekken die ik heb met de kinderen over het normale leven en om als vader een advies te geven, zijn goud waard en voel me zeer verbonden. Het internet is zo slecht niet en maak er graag gebruik van.

We drinken een borrel in de bar en met een glimlach denk ik terug aan gisteravond waar we konden dansen bij een band met hoog gehalte rollator pop. De maat van de drie Varkentjes (les trois Cochons) met vier muzikanten was een slag te laag maar dat hoort hier bij de levensvisie. Maak je niet te druk, het komt wel goed.

Lekker vooruitzicht.

Vrijdag, 12 mei 2023

Nouméa

Strijdbare katholieken hebben zich verzameld op het parkeerterrein van de haven. De luidsprekers versterken de luide stem van de presentatrice en door de opkomst van de demonstranten is het verkeer geblokkeerd. In lange files staat het verkeer stil terwijl de kerk met de manifestatie extra geld bij de overheid weet af te dwingen voor onderwijs. Het is een fleurig gezicht om de meegetroonde leerlingen met moeders, de leraressen en de zusters voorbij te zien lopen met spandoeken.

Deze ochtend een antwoord van Olivier en weet dat we nog een weekje extra zullen moeten wachten want de motorsteunen zijn nog niet binnen zodat we met een zucht bijna onmerkbaar ons programma al aan het aanpassen zijn.

Met de fiets, onderdelen en poetsmiddelen halen bij de bootwerf, internet-tegoed en bij de schoenmaker langsgegaan die deze ochtend heeft gebeld. Slecht nieuws, de wandelschoenen zijn niet goed te repareren omdat de kunststof zolen aan het verkorrelen zijn, daar houdt geen lijm op en de schoenmaker geeft de aanbetaling en mijn schoenen terug.

Mijn e-boek heeft het begeven en koop een nieuwe bij de mooie boekenwinkel in Quartier Latin. Terug aan boord eten we een koffiebroodje als lunch en vinden een producent voor schuim die ook matrassen voor boten maakt. Dit is de kans en we gaan opnieuw op stap maar nu met de bus. Dat is geen succes want de dienstregeling draait in de soep door de opstandige katholieke optocht. Dat wordt dan toch maar een klus voor morgen omdat de tijd te krap wordt vanwege de sluitingstijden van de Mousse fabrikant. Van de bushalte steken we over om de Chinese supermarkt te verlossen van hun dumplings die uitstekend blijken te smaken.

De Marisol komt vragen hoe het met de voortgang van de boot gaat en drinken een glaasje om vervolgens aan te kondigen dat ze eind van de week zullen vertrekken. Jammer maar zo gaat het nu eenmaal als zeilers onder elkaar en we komen elkaar altijd wel weer eens tegen.

Bij de Le Bout du Monde speelt een muziekband die hun kwaliteit van het spelen maskeren achter een snoeihard geluid. Het bonkt in de oren en de conversatie met Jacqueline valt ondanks dat ik zeker weet alles te horen volledig weg.

tussentijdse opname van de montage

Donderdag, 11 mei 2023

Noumea

Altijd weer spannend om pakketjes uit te pakken ook als je weet wat erin zit. De wereld is veranderd want vroeger, als je een pakketje kreeg dan was dat als het ware een cadeautje nu met de internetwinkels is het voorspelbaar dat je een pakket krijgt en  je weet wat erin zit. Je weet alleen niet welke buur het krijgt als je niet thuis bent. Een stelling zou kunnen zijn dat de tegenwoordige pakketjes de contacten met de buren verbeteren.

Het pakket uit Nederland bevat de koppakking en twee ringetjes voor de generator en ga deze ochtend met frisse moed en eeuwige hoop aan de slag om het monster eens getemd te krijgen. Angstvallig voor onverhoedse aanvaringen pak ik mijn vinger, met losliggende nokkenas of anders gezegd de nagel, in met een beschermende pleister. Elke schroef, slangetje, boutje ken ik inmiddels uit het hoofd en monteer met grote zorg de onderdelen. Geconcentreerd om geen fouten te maken vordert de opbouw gestaag en ben trots op mijn werk. Nu de klepstoter-pen op de krukas plaatsen en je voelt het al aankomen, ik steek de pen mis en deze schiet een etage lager de motor in. Nu kun je vloeken, moet je niet doen, je kunt gaan huilen, moet je ook niet doen, je kunt de boel afbreken, wat te overwegen valt of een simpele magneet uit de koffer en met een beetje geluk wordt de pen uit zijn benarde positie bevrijd. Opgelucht haal ik adem en ga door met de klus maar krijg het voor vandaag niet afgerond met een opstartprocedure want de startacccu is door de motor extractie losgekoppeld, het één heeft te maken met het ander. Een schip onderhouden is een dagtaak en beschouw het als mijn werk want er gaat van alles stuk of heeft zijn onderhoud nodig.

De voltmeter op het paneel doet het niet en nu is meteen de vraag: Staan de accu’s plat? Waarom doet de meter het niet? De koelkast is zich van kwaad bewust en snort lekker door en neem toch de voltmeter en meet de hoofdbank batterijen door. Niets aan de hand en zal morgen de voltmeter op het hoofdpaneel eens onderhanden nemen.

Er is weinig te melden vanwege de reparatie activiteiten en de onderdelen van Olivier zijn nog niet binnen alhoewel hij morgen terugkomt met meer nieuws.

Kanak dorp vroeger.

Woensdag, 10 mei 2023

Nouméa.

Een goede smoes om terug te gaan naar de tandarts is een kopie van de X-ray foto opvragen, want deze ga ik onthouden. Bij de vraag naar de foto komt met veel enthousiasme de tandarts zelf en vraagt hoe het met me gaat. Prima professioneel gesloopt wil ik zeggen maar zeg haar wel als compliment dat het professioneel was, want er zijn maar weinig bijwerkingen geweest.

Van hieruit loop ik met een technisch boodschappenlijstje de verschillende winkels af en ben verwonderd over de halve slag assortiment. Bijvoorbeeld een haakse poetsmachine verkopen maar er zijn geen schijven, RVS-bouten en moeren maar het houdt gewoon op bij 6 centimeter lengte, dit zijn enkele voorbeelden. Het zoeken naar onderdelen is een opgave en er gaat veel tijd mee verloren. Ik begrijp nu ook beter dat de Caledonië’rs gewend zijn om te wachten op onderdelen. De bijbestellingen duren veel te lang voordat deze geleverd kunnen worden. Met een tas vol onderdelen en toch nog missers loop ik ook nog langs de vrieskast van de chinees.

De twee Bossus (roofvis) fileer ik en de restanten dienen als basis vissoep. De hapjes van de chinees worden een bijgerecht en genieten van het gewone. Met een klop op het dek staat een man die het pakketje uit Nederland aan de boot komt afleveren. Dit is levering twee van de drie die binnen is en het vertrouwen komt weer een beetje terug, nu alle hoop gericht op levering drie. Ik kan morgen een poging gaan doen om de generator aan de gang te krijgen.

In de middag lopen we samen de stad in voor de schoenmaker en halen de tas op en lever mijn wandelschoenen in voor de loslatende zool. In het park op zoek naar een verbinding om de krant te laden. Bij de Pas Cher, een soort Action, kopen we het plastic servies. Eten vanaf stenen borden is het lekkerste maar het rammelt op zee zo. De onontkoombare breuk en de stukjes die van de randen afspringen zijn in het dagelijks zee-gebruik niet praktisch op een zeilboot. Bij de Pas Cher het mooie plastic servies van de niet ronde borden zodat we hopijk van het gerammel af zijn. Zo kabbelt de dag in afwachting voorbij, de Marisol is proefvaren en groot gelijk hebben ze, de haven laat veel open gaten zien van vertrekkers want het stormseizoen is voorbij. Toch is er een stuk zuidelijker van Caledonië, in de buurt van Nieuw-Zeeland een pittige storm.

De schrik voor de haaien neemt wat af en de gemeente heeft besloten dat men onder toezicht kan zwemmen, de volgende week zijn er twee feestdagen, er komt een grotere controle op pornosites, de verkiezingslijsten voor de lokale verkiezingen zijn bekend gemaakt, de deelname aan de windfoil surfkampioenschappen wordt breed uitgemeten, heftige onweersbuien in Noord Caledonië, een veroordeling van een drugsleverancier die heroïne leverde aan iemand die aan een overdosis overlijdt en dan het bericht dat het internaat en de katholieke scholen een opleving hebben. Ook hier het gewone leven, van alles wat, maar de toon is hier anders dan in Nederland, het is de journalistieke berichtgeving die een veel positievere blik geeft op de verschillende activiteiten. Ik besef nu dat wij als Nederlanders niet het vingertje ophouden maar het zijn onze journalisten die met het vingertje in hun artikelen zwaaien.

Dinsdag, 9 mei 2023

Noumea.

Have a nice day, zegt Mw de tandarts bij het verlaten van de praktijk en verlost me binnen drie kwartier van 200 Euro en deponeert mijn kies bij de ivoor-collectie in de vuilnisbak. Er zeurt al een week een pijnloze bult naast een kies en gezien mijn Streptococcen-avontuur ben ik bang voor dit soort ontstekingen die vanuit de mond komen. Vanochtend naar de tandarts gegaan voor een afspraak en kan bijna direct komen, om 1300 uur. Mijn tanden gepoetst en mijn haar gekamd vertel ik mijn verhaal aan de zeer charmante dame die wel raad weet met dit soort patiënten. Ze maakt een X-ray foto en op de computer constateert ze de ontsteking ten gevolge van een gebroken wortel. Hoe kom je hieraan is de vraag en nu weet ik wel hoe je ervan af komt.

Het is een pijnloze bevalling maar het idee alleen al, zal nooit wennen. De dokter was niet groot maar de kracht die ze weet te ontwikkelen in samenhang met enkele sloopgereedschappen is bewonderingswaardig. Met een paar recepten op zak beleef ik de dag met de wens van een “Mooie dag toegewenst”.

Dit soort acties hoort ook bij Verweggistan-zeilen zullen we maar zeggen, toch houd ik me rustig in de kuip. Beetje lamballen en na drie uur begint de boel behoorlijk te zeuren en neem een pil in tegen de pijn. Het valt al met al mee en kan in de avond alweer genieten van de heerlijke maaltijd die Jacqueline maakt.

Vanochtend contact gemaakt met Olivier voor de motor of er ook nog goed nieuws was krijg ik de motor in een mooie tint Yanmar grijs opgestuurd. Dat betekent dat hij al heel wat werk heeft gedaan en als de onderdelen uit Singapore binnen zijn er niet veel wachttijd zal zijn. De Franse buurvrouw helpt ons erg met de opmerking dat het normaal is om 3 tot 6 maanden te moeten wachten. Ik ga vanaf nu stoppen met de Franse lessen.

Rampage de Velo.

Maandag, 8 mei 2023

Noumea,

Feest van de overwinning, Le jour de Liberation.! Op deze dag wordt in Frankrijk en in de rest van de wereld het einde van de bezetting van de Tweede Wereldoorlog herdacht, behalve in Nederland. Er worden militaire parades georganiseerd en door oud-strijders kransen gelegd bij oorlogsmonumenten zoals de “Arc de Triomphe” en het graf van de onbekende soldaat. Ook in de overzeese gebieden en voormalige kolonies wordt deze dag gevierd. De meeste winkels zijn gesloten en het geeft een zondag gevoel als je door de straat loopt, de rolluiken zijn omlaag en vreemd genoeg zijn de meeste kledingzaken wel open. Vanochtend ben ik op zoek gegaan naar een tandarts vanwege een verdachte bult onder een kies maar kom erachter dat ook de medische wereld deze dag viert. Teruglopend naar de boot zie ik dat de banketbakker open is met een halfgesloten etalage en haal een taartje voor bij de koffie.

Aan boord breekt me het niet slapen van de laatste dagen op en val een uurtje in slaap. Opnieuw opstaan met een kop koffie lees ik mijn boek en doe een paar kleine klusjes. Het zadel vastlijmen op de vouwfiets en maak het noodroer van de windvaan. Het is benauwd vandaag, de zon valt weg en de temperatuur loopt op omdat er geen wind is. Een mooi moment om de stad in te lopen en een bankje op te zoeken op het plein de Cocotier. Er blijkt een prima gratis internetverbinding te zijn en laadt de krant. Leuk om te lezen dat Verstappen de concurrentie, ondanks de wat mindere startplek, van zich af weet te schudden en als eerste de race in Miami weet te winnen. Door de stad lopen we bij het Kunstcafé binnen en kijken naar een sportzender die een Rampage uitzend. Ongelooflijk hoe waaghalzen met een fiets een bergkam en een berghelling met hindernissen weten af te dalen en als dit nog niet genoeg is weten ze kunstjes onderweg te doen zoals salto’s met de fiets, handjes los van het stuur als ze een ravijn instorten om vervolgens neer te komen alsof er niets aan de hand is. Na twee biertjes is het genoeg en lopen terug naar de boot om een hapje te eten. De dag glijdt voorbij en kan niet eens vragen hoe het met de onderdelen is.

Contest 37

Zondag, 7 mei 2023

Nouméa

Volle maan en windstil, de lijnen hangen slap langs de boot, het water spiegelt zodat we de wereld twee keer zien. De kathedraal staat op de berg en ligt aan mijn voeten in het water. De wolken hangen in witte slierten in de avondlucht en dat is weer genieten en terugkijken naar de dag van vandaag. Al een week lang slaap ik slecht en dat begint op te breken, voel me een beetje gammel, mijn nagel ligt er bijna af en ben er veel te voorzichtig mee zodat ik angstvallig de nagel inpak om niet geconfronteerd te worden met een onverhoedse beweging. Bang voor de pijn, bang voor ontstekingen want rond de afgestorven nagel zitten rode randjes.

Vanochtend de fiets gepakt om kilometers in de benen te krijgen en het gaat me zelfs beter af dan gisteren en rijd 24 kilometer door de mooie omgeving rond de stad. Het valt me op dat het fietsen zo afwisselend is, doordat de fietspaden afgewisseld worden door onverharde wegen en de doorgaande weg. Omhoog en omlaag, nooit vlak, strandweg en boulevard en dan het land in. De kant van het eiland van de nikkelfabriek en fiets door de stad en zie dat er een rommelmarkt is op zondag, dat wordt iets voor het programma volgende week.

Met grote voldoening terug aan boord en val eindelijk na de inspanning in slaap. Een dutje in de kuip en voel me ontspannen. Het is me wel iets te rustig en ben blij dat we een afspraak hebben bij de Marisol om bij te praten. Een wijntje met een hapje praten we over veel dingen en ben blij met de andere kijk zodat het beter is om een goede afweging te maken. Ze wachten nog een week af voordat ze vertrekken naar Vanuatu en wij moeten wachten op de reparatie en hoop op hetzelfde moment klaar voor vertrek te zijn.

De haven laat veel vrije boxen zien door de vertrekkers en merk dat het stormseizoen ten einde is, de wind gaat constanter worden en we missen telkens weer een bekend schip. De Bontekoning en Erik “de Waal” zijn weg, de Southern Cross, de catamaran die hinderlijk in de ochtend en de avond de generator in de haven draaide is ook vertrokken. Morgen maar weer eens bellen hoe het met onze levering onderdelen zit want het is nu wel mooi geweest met Nouméa.

Zag ik onderweg, foil surfen.

Zaterdag, 6 mei 2023

Nouméa

Na enig speurwerk op het internet is de conclusie dat de Queen B een uitermate goedkoop schip is met bijna al het comfort dat ook de Bontekoning aanbiedt. De wat plompe Queen B kan niet op tegen de elegante lijnen en de prachtige kont van de Bontekoning maar de prijs maakt veel goed. De Bontekoning is te huur voor 11000 Euro per week, voor 6 personen inclusief schipper, exclusief de boordkas. Het is veel geld maar wat een mooi schip in een perfecte staat, dit staat gelijk aan kwaliteit reizen en geen vingers tussen de deur tijdens weer een reparatie. Ben benieuwd hoe snel het schip loopt en zou graag een praatje gaan maken maar tref de huidige huurders of kapitein niet aan boord. (www.bontekoning-charter.com)

Het is niet een uitbundige dag voor me maar ga braaf een tochtje fietsen en maak de middelronde. DE krachten zijn wat minder en moet bij de middelste heuvel me overgeven aan een wandeling naast de fiets want het is me te steil en niet goed voor het hartritme, toch blijft het een ontspannen bezigheid om door de omgeving te rijden. Terug aan boord naast de boot een uitgebreide douche en keutel de middag door. Jacqueline heeft haar sportschool en nadat ze terug eten is, eten we uitgebreid in de kuip. Met de bijboot een ijsje halen bij de benzinepomp en varen nogmaals langs de Bontekoning, maar helaas niemand thuis.

Op de steiger treffen we een uitgelaten bemanning van de Marisol omdat een monteur het euvel van de motor ontdekt heeft. De elleboog waar de uitlaatgassen met het koelwater gemengd wordt, is in de loop van de tijd dichtgeslibd en bouwt extradruk op in de uitlaatkamer zodat deze als een motorrem gaat werken. Norbert is uitgelaten als een kleinkind dat het lek boven water is en worden uitgenodigd om morgen een borrel te halen op de goede afloop.

Olivier bericht me dat de onderdelen uit Singapore nog niet aangekomen zijn en het duimen draaien zal nog wel enige tijd doorgaan.

Bontekoning, Charterschip

Vrijdag, 5 mei 2023

Nouméa,

Niet voorspeld en toch gekregen. De regen valt met bakken uit de lucht en aan het wolkendek te zien, gaat het wat langer duren zodat de huurauto in de stromende regen teruggebracht moet worden. Nu is heen brengen geen probleem, gewoon de ruitenwisserstand op twee maar op het moment dat je de sleutel overhandigd aan het verhuurbedrijf wordt het anders. Het is mogelijk om te schuilen op het kantoor en zeker te overwegen als er een aardige dame achter het bureau zit maar de nors ziende man die zich afvraagt in alle stilte, wanneer hij zijn koffie in alle rust met krantje kan opdrinken, dringt en dwingt me de regenachtige wereld in. Schuifelend van overhangende boom naar afdakje naar bushok, maar uiteindelijk moet ik bij de zebra zonder enige bescherming tegen de regen oversteken. Ik maak wat vaart omdat het groen is maar dan schiet het verkeerslicht op rood en is er geen weg meer terug. De auto’s brullen voorbij en moet opletten dat er geen opspattend water over me heen gesproeid wordt. De knop indrukken van de oversteekplaats, waarvan je weet dat het geen enkele zin heeft, maar het stelt je gerust.

Terug in de veilige droge en vooral warme kajuit vraag ik me af of het dit zal worden vandaag totdat Jacqueline de Sail2Indonesia wil afwerken. Dat is zeker nodig maar het heeft wel voeten in aarde om dit aftewerken. Documenten op de geheugendrager (stick) en naar de winkel om deze tweemaal af te drukken. Jacqueline vult de gegevens op de papieren in en ik scan ze naar een verzameldocument om deze door te sturen naar de organisatie. Via creditcard 416 US$ overmaken voor de douane van Indonesië. Wat een werk en besluit toch maar om de twee inkt cartridges aan te schaffen want het is wel gemakkelijk om de papierwinkel aan boord af te kunnen werken in plaats van telkens naar een Copyshop te zoeken.

De regen roffelt op het kajuit dak maar ik wil buitenspelen, buiten zijn, een nat pak op de koop toe nemen, de bijboot leeghozen en plaats een nieuwe bougie in de buitenboordmotor die zich verheugd voelt met deze nieuwe bron van ontstekingen en maak een proefvaart en passeer de Bontekoning uit Amsterdam. Een prachtig schip, 25 meter? lang, lage korte opbouw en een lang mooi plat dek. Als het beter weer is maar een praatje gaan maken. We zijn niet meer het enige Nederlandse schip in Nieuw-Caledonië.

Drinkwaterslang in de tank om de voorraad water op peil te brengen.

De Marisol is terug in de haven en ze zijn niet blij omdat de antifouling, door de regen, niet goed op het vlak van de stempels is gezet, en daarbij het probleem van de motor is terug bij af. De hoop leefde dat de schroef ontsteld was en later de verwachting dat er te veel aangroei zou zijn. Deze twee mogelijkheden zijn het niet zodat er opnieuw naar een monteur gebeld wordt voor de oplossing. Mijn gedachten gaan uit naar een kapot druklager in de keerkoppeling, maar ik moet erbij zeggen dat ik het altijd verkeerd heb, zelfs bij mijn eigen motor.

Kopje soep en begin nu aan de reparatie van de schakelaars van de verschillende lampjes in de kajuit die het niet meer doen. De zilveren schuifjes bedekken zich met zwart en een vettige substantie zodat na uit elkaar halen en schoonmaken van de schakelaars de verlichting het gewoon weer doet. Het zijn van die kleine klussen dat jezelf afvraagt waarom het zolang heeft geduurd dat ik deze niet eerder heb opgelost.

De batterijen van de zaklampen nalopen en loop naar het dorp voor wat bevroren dimsum bij de Chinese supermarkt en vind een batterij-lader en de afwijkende batterijen van het zoeklicht. Met een omweg lopen we door de stad en slaan deze keer eens de bar over om aan boord heerlijk te eten. Regenachtig en toch niet weerhouden om te doen wat moet en ongemerkt meer dan 10000 stappen vandaag.

Bron Mont Dore

Donderdag, 4 mei 2023

Nouméa

We brengen de Marisol een stokbrood en willen zien hoe het met de werkzaamheden gaat. De romp kleurt mooi grijs en het blijkt ook de verjaardag van Norbert. Het komt dan ook goed uit dat we ook een paar appelkoeken meenemen. Norbert moet hard werken op zijn verjaardag. Een schip naast hen zijn ze aan het zandstralen en dat gaat gepaard met een onvoorstelbare herrie vannacht om 01.00 gestopt en vanochtend om 06.00 weer begonnen. Het is soms goed dat er niet zoveel regels zijn maar met dit fenomeen zou het goed zijn dat er een paar regels gerespecteerd zouden worden. Op zijn Frans zullen we maar zeggen: Er zijn pas regels als er een probleem is.

Vanochtend een onderzoek naar bestemmingen maar hebben veel van de mooie dingen al gezien of bezocht zodat we een rondrit maken naar de “Mont Dore” en ik verwonder me over de accommodaties die de overheid beschikbaar stelt voor de barbecue, tafels en stoelen, speelgelegenheid, sportfaciliteiten zoals trimbanen. De speelvelden zijn goed onderhouden en schoon en zie dat de bewoners er gedisciplineerd mee omgaan. Het lijkt me wel gezellig om met de hele familie op zondag in deze temperaturen onder een boom, het hele dorp te zien en toch jezelf te blijven. Een mooie combinatie van de mediterrane gewoontes en de lokale manier van buiten zijn. De Route de Corniche slingert langs de kust en kijk over het blauwe water naar de verre bebouwing van Nouméa. De Corniche is in Frankrijk van Nice naar Menton en gemaakt onder het bewind van Napoleon en is een overlap van de romeinse keizer Augustus. Bij nader googelen blijken er drie routes de Corniche in Frankrijke te zijn en een wondermooie route in Marokko maar wij zijn al tevreden met de naamgenoot route op Caledonië.

De weg slingert langs de zee aan de voet van de Mont Dore en geeft prachtige uitzichten met zeilschepen in de verte, eilanden met witte stranden, de witte huizen aan de overkant van de baai. Even een meditatie moment onder een boom met de opvouwbare stoeltjes kijken we uit over het water. Ineens ziet Jacqueline een zwart puntje boven water uitkomen en vlak ernaast nog een. We lopen er heen en denk dat het twee schildpadden te zijn. De kop komt soms boven en duikt weer onder, een lang verhaal kort, de eb doet zijn werking, blijken het twee laarzen te zijn die zich het zeeleven goed eigen gemaakt hebben.

Op het einde van de route komen we de bronnen van Mont Dore tegen waar het bronwater uit de berg loopt. Veel mensen komen hier om de flessen te vullen die in de winkel 2 euro doen. We lessen onze dorst en rijden naar de rivier waar een brug het einde van de route is. De vrachtwagens met erts rijden af en aan en wat verderop ligt een bulkcarrier te wachten op een lading. Op de terugweg eten we een boterham in een aangelegd park en rijden naar het winkelcentrum om de reparatie-latjes te halen als de motor terug op zijn plek is gezet. Het zal mij benieuwen of de onderdelen uit Singapore morgen binnenkomen?

Dit soort borden.

Woensdag, 3 mei 2023

Nouméa

Ik dacht dat ik stevig in mijn schoenen stond maar vandaag komt de aap uit de mouw. Twee keer gevallen op het glibberige pad naar beneden en betrap me erop dat ik als een oud manneke begin te schuifelen om dezelfde ervaring niet weer eens mee te maken. Jacqueline heeft het extra zwaar maar blijft als een dieselmotor me volgen hoewel de overdrive ver is te zoeken bij haar. Puffend en hijgend strompelt ze naar boven, het duurt wat langer maar ze is er toch maar. Voor mij is het een feestje want het bevestigt dat mijn conditie terug is en misschien zelfs we beter als in september 2022. Jacqueline heeft een wandeling uitgezocht in het park Bleue Rivière en deze staat bekend als “difficile”. Ik frons mijn wenkbrauwen en zeg niets maar ik voel wel enige twijfel of het zo verstandig is. Een geweldige wandeling met een wisselend landschap en de hoogte die we moeten overbruggen geeft mooie uitzichten over het meer, vergezichten over het dal omsloten door de bergen. Afgravingen voor de Nikkel, herplantingen wandelpaden aangelegd, voorbeelden van erosie veroorzaakt door de ontbossing of gewoon omdat er erosie een normaal fenomeen is. Op de helling ontstaan soms grote zinkgaten waar het water een weg zoekt terwijl het zachte sediment al eeuwenlang meegesleurd wordt. Het zand wat hier wegspoelt, komt bij de Nederlandse kust aan om de duinen op hoogte te krijgen, of ga ik nu te snel? Hoe zouden die kolonialisten dit land in kaart gebracht hebben, hoe kregen ze de bergen en de paden in kaart.

Driehoeksmetingen en dan ook nog aangevallen worden door de lokale bevolking. Ondanks de kwalijke gebeurtenissen krijg ik steeds meer bewondering voor de kunde van de cartografen van die tijd. Grote hoogteverschillen en het water stroomt en ruist om ons heen van verschillende kanten, we worden gedwongen om door de beken en wilde stromen over te steken en houd mijn schoenen niet droog. Soppend in de schoen lopen we de laatste kilometers en komen rond kwart voor vier terug bij de auto. Nagenietend van de uitdaging die we volbracht hebben komt een parkwachter langs om te zeggen dat we nog maar 10 minuten hebben om te vertrekken. Snel een plons in het water en zie dat de zolen van mijn mooie wandelschoenen weer loslaten, dat is jammer maar ben blij dat het niet onderweg is gebeurd.

Vijftien kilometer verharde weg met rode klei of is het de rest van het nikkelerts die ze hier weer terug gestort hebben want ik krijg het idee dat ze het hele eiland in de oven aan het stoppen zijn voor de opbrengst van het nikkel, chroom en ijzer.  De parken die hier ontwikkeld zijn maken veel schade goed en zorgen voor een goed toekomstig natuurbehoud. In Nederland kan ik me geen park voorstellen waar alleen een weg zonder de zijvertakking mee te tellen, 15 kilometer door het land slingert met de prachtig onderhouden wandelpaden, de integratie van de mens in de natuur door de picknick plaatsen, barbecue mogelijkheden, kamperen in het park na sluitingstijd. Hier moeten wij als dichtbevolkte Nederland een voorbeeld aan nemen, zowel mens en natuur is erbij gebaat.

Gelukkig zijn we op tijd bij de uitgang en rijden vermoeid en tevreden over de dag, de lange bergweg weer terug. Er zijn geen grote hoogtes maar telkens van 200 meter stijgen naar 500 meter en weer terug over de heuvels, wegen met haarspeldbochten en goed omzoomd met vangrails en een oerwoud aan verkeersborden. Soms krijg ik het idee dat ze wel borden bij plaatsen maar nooit de oude weghalen zodat je een 90 kilometer bord binnen 20 meter opgevolgd met een bord einde van alle verboden. Niet alleen een oerwoud als landschap maar ook een verkeersborden oerwoud.

Olivier laat weten dat de onderdelen van de motor uit Australië binnen zijn en beschouw dat als een goed bericht.

Dumbea rivier

Dinsdag, 2 mei 2023

Nouméa

Met enige argwaan voor wat betreft pakketjes met onderdelen check ik de stand van zaken. De koperen ring is nu van Hawaii naar Australië en de verwachte aankomst wordt vrijdag, maar dat is weer een vrije dag hier zodat het wel de volgende week geleverd wordt. Tweeënhalve week in plaats van de beloofde 4 dagen. Met een e-mail vraag ik Olivier of het pakket met Yanmar onderdelen binnen is en krijg een ontkennend antwoord in de vorm van  misschien vandaag of misschien morgen. Die kennen we! Wachten is je grootste vijand voor dit soort zaken en heb er een hard hoofd in maar ik zal iedereen beloven positief te blijven en weet nu zeker dat aanstaande week alles geleverd zal zijn.

Vandaag de auto opgehaald om wat meer actieradius te hebben en vergezellen de Marisol die uit het water getakeld wordt. Zij hebben een totaal andere vegetatie onder het schip dan dat de Queen B een maand geleden. Lange slierten hangen in trossen naar beneden nadat het wier de steun van het water is verloren, maar het gaat er gemakkelijk vanaf. Ook de Marisol heeft voortstuwingsproblemen en hopen het met de correctie van de spoed-afstelling van de schroef op te lossen. We laten hen alleen met hun problemen en gaan op zoek naar een simpele bougie maar dat blijkt te simpel. De Suzuki dealer heeft ongeveer dezelfde maar het schroefdraad is wel 2 centimeter langer, dat lijkt me een groot probleem voor de zuiger worden zodat ik de zoektocht maar weer voortzet.

Omdat we de auto hebben, besteden we de ochtend met het inslaan van zware spullen zoals 27 liter drinkwater als reserve, cola, vruchtensappen en maaltijd- en groenten in blik. De kar kreunt onder het gewicht en bij het overladen kreunt de auto, zeker als we de berg oprijden naar Dumbea rivier waar we teruggaan naar het natuurlijke zwembadje in de snelstromende stenen bedding van de rivier. Heerlijk om bij het ruisen van het water een boek te lezen onder de bladeren van de randbegroeiing.

Terug in de haven is het een paar keer op en neer lopen van de auto naar de Queen B om de spullen op te bergen. De voorraden zijn aangevuld en zijn klaar om te vertrekken op een klein detail na, de motor.

Bij de Le Bout du Monde worden we met een brede lach onthaald en men brengt ons naar het tafeltje waar we vaak zitten om het weblog bij te werken. Zowel het ruisen en alleen zitten in de natuur, als het geroezemoes van de drukte is een prima combinatie om tot rust te komen en te wachten.

Jeanne d'Arc.

Maandag, 1 mei 2023

Noumea

De Dag van de Arbeid blijkt heiliger te zijn dan de zondag want nu is zelfs de Bar Le Bout du Monde gesloten. De vismarkt is dicht en hoor in de verte wat demonstranten protesteren als enig geluid op deze 1 mei. Niet veel te doen deze dag en besluit om een wandeling te maken. Met rugzak trek ik erop uit en loop door Quartier Latin en vervolgens naar de kathedraal. In de kerk een rustmoment en loop door de grote deur naar buiten onder toeziend oog van de Maagd van Orleans. Jeanne d’Arc staat met vaandel op een sokkel van boven af de bezoekers te bekijken. Een mooi beeld maar vind het op een vreemde plek staan.

Langs de weg naar de oudere en kleinere kerk en wandel nu de bergweg op om boven de kathedraal over Nouméa heen te kunnen zien. Een prachtig uitzicht van een stad met de natuurlijke havens. Dit is inderdaad een mooie havenplaats voor diep stekende schepen om onder beschutting van de bergen land te naderen en begrijp nu ook de plaats van de Nikkelfabriek. Allemaal logisch en zeker als je het van bovenaf kunt zien. De satellieten zullen dit soort plaatsen misschien nog wel beter kunnen detecteren als vroeger de carthografen. De bergweg vervolgen en kom de Maagd Maria tegen die met een groot kruis in de hand over de dodenakker kijkt. Ben ik bezig met een maagdentrip? Van de begraafplaats richting Parc Forestière en zie de zee van de andere kant. Uiteindelijk loop ik een rondje van 10 kilometer met flinke stijgingen en daarom ook dalingen en krijg een beetje spijt dat ik geen water heb meegenomen omdat alle supermarkten en winkels gesloten zijn. Gelukkig is de benzinepomp wel open en haal een flesje cola. De 27 graden voelen vreemd genoeg niet warm aan en denk dat ik inmiddels de temperaturen van hier als normaal ga beschouwen. Aan boord samen een kopje koffie en zien alle weekendschippers met de boot terugkomen in de haven. Op het eind van de middag komt de Wildflower langs van Michelle en Mike, de Nieuw-Zeelanders die vertrekken naar Mc Kay. Met een lichte positieve jaloezie zie ik hun vertrek want wat graag was ik zoals de Vava’u van Martin en de Wildflower mee opgevaren naar de overkant maar we moeten geduld hebben. Onze tijd komt nog. In de kuip drinken we onze borrel en rapen de restjes uit de koelkast bij elkaar voor het diner.

Tjibaou Culturel centre

Zondag, 30 april 2023

Nouméa

Komende maandag is het de Dag van de Arbeid en voor de Fransen een vrije dag zodat de haven leegstroomt met vertrekkende boten. Een lang weekend met mooi weer en niet te warm wat wil je nog meer in deze contreien. Leuk om vanuit de kuip de blije mensen te zien, weg met eigen zeilboot, gecharterd of met een kleine veerboot overgezet gaan worden naar een eiland om wat te gaan zwemmen of te picknicken.

Ik stel voor naar het Kanak centrum in Tjibaou te gaan, we hebben dit centrum al eens bezocht in oktober maar toen was ik ziek en wil het met de wetenschap die ik nu heb van de Kanak, het culturele centrum nog eens zien. Mooi, maar het grijpt me niet, te oppervlakkig en de cultuur komt veel te weinig tot uitdrukking en krijg het idee dat de ontstaan geschiedeins en de drama’s voor wat betreft opstand en slavernij, wat naar de achtergrond gedrukt worden.

Een sterke opmerking is van Tjibaou zelf, dat de Kanak hun oorsprong niet moeten verloochenen maar niet teveel in het verleden blijven steken en dat ze hun leven naar de toekomst moeten inrichten. Een gereconstrueerd dorp laat zien hoe ze leefden en de vorm van hun hutten, zijn verwerkt in de gebouwen van het centrum. De gebouwen lijken niet af en daarmee wordt gesuggereerd dat er nog toekomst is om dit afteronden. Twee uur lopen we over het terrein en kunnen enkele kunsttentoonstellingen zien van een paar lokale kunstenaars die hun beeldhouwwerken presenteren op de oude stijl en krijg een overzicht van de bouw van het centrum. Het valt me mee dat het centrum op zondag open is, maar de personeelsleden stralen een zondagse desinteresse uit, de kantine is gesloten, het lijkt allemaal te veel.

De bus rijdt ons terug en we zien dat de golfbaan weer open is en het kriebelt weer maar ook de bergen om deze met de fiets te beklimmen als uitdaging. Aan boord het middageten en kunnen de terugkerende schepen bewonderen. De zon verdwijnt achter de wolken en de wind brengt een 22 graden in de kuip, het is koud voor hier en zie enkele schippers met een jack aan. Voor mij is deze temperatuur uitstekend en hoop voor morgen meer van dit soort slechte weer hier. Een catamaran maakt wel heel vreemde manoeuvres om aan te leggen en voor mij zou het niet zo veel uitmaken hoe hij aanlegt want dit schip is net zo breed als lang. Dat ze dwars in de box zou liggen zou niemand opvallen alleen de schipper maakt er een punt van om met veel motorgeweld dit te corrigeren, uiteindelijk moeten de lijntjes de boot op zijn plaats leggen.

Amborella, onderzoeksschip

Zaterdag, 29 april 2023

Nouméa

Met een stijgende verbazing lees ik het nieuws in Nederland van de vele miljarden die aan het milieu besteed worden terwijl het hier bij de drie verschillende Franse kranten totaal niet leeft. Men heeft het over het onderzoeken van biodiversiteit, het opsporen van nieuwe koraalriffen maar geen enkel bericht over Co2, stikstof of Pfas. Moet wel eerlijk zijn, ik las gisteren dat je de nieuwe pannen zonder Pfas kunt kopen. De alsmaar grotere instroom van vluchtelingen in Nederland terwijl aan deze kant van de wereld geen enkel probleem is om de vluchtelingen terug te sturen naar land van herkomst. Het lijkt hier allemaal wel wat duidelijker en meer op je gemak te stellen alhoewel hier natuurlijk ook problemen zijn. De politieke bewustheid van de nu in de minderheid zijnde groep en wetende dat er een tijd komt dat de minderheid de meerderheid zal worden. De huidige regentenklasse is zich al aan het indekken en de Franse regering kennende weten ze meestal zeer behendig in te spelen op de politieke veranderingen.

Opgestaan na eindelijk weer eens een goede nacht en voel me een stuk actiever dan gisteren. Met goede zin de lange steiger af naar de vismarkt want de verhuizing van B7 naar C53 is een extra stuk lopen. Terug bij de boot, de vis in de koeling en lopen samen met het steekwagentje naar de supermarkt. De basisbehoeften zijn ingevuld en stap over naar de buitenboordmotor klus. Netjes 24 uur gewacht op het uitharden van de vloeibare pakking zet ik de motor op de spiegel van de bijboot. Benzinekraantje open, choke open, lucht op de tank geven en dan aan het koord trekken in blijde verwachting. Helaas en nadat het koord 10 cm langer is geworden van het trekken haal ik de motor eraf om de carburateur er maar weer af te halen totdat ik me bedenk dat het wel eens de bougie kan zijn. De reserve bougie uit het kastje en met een simpele haal aan het koord loopt de motor als een zonnetje. De hele schoonmaakactie van de carburateur was niet nodig geweest als ik de bougie direct had vervangen. Had ik maar is een veel gebezigde uitdrukking en ben blij dat dit euvel opgelost is. In de stad ga ik op zoek naar een nieuwe bougie maar helaas is het zaterdagmiddag en het weekend is zoals we weten hier heilig. Terug aan boord het wasgoed ophalen om het motortje wat extra proef te laten draaien.

In de middag heerlijk gegeten met een koud glaasje wijn, bij het eindelijk wat betere weer en genieten van de plek waar we alle schepen die vertrekken en aankomen langs zien komen.

Het schip de Amborella waar we  uitzicht op hebben in de haven is een onderzoekschip voor de ontwikkelingen op het rif, de steeds langer wordende eilanden, de ontwikkeling van de visstand en onderzoek naar experimentele visvangst en verschillende redding-oefeningen. Wat me het meest opvalt is de positieve toon van de nieuwe ontwikkelingen terwijl wij , de Nederlanders, steeds de boel aan de negatieve kant bekijken en dat de Fransen hier naar experimentele visvangst zoeken en de puls visserij bij ons afkeuren. Hoe gaat de toekomst eruitzien?

Gebroken mast op zee. Niet aan denken.

Vrijdag, 28 april 2023

Nouméa

De eerste week wachttijd op onderdelen zit erop en blijf de hoop houden dat alles op tijd komt. Het zal wel weer te optimistisch zijn maar je moet er de moed inhouden. De brief met een paar ringetjes zou vanuit Nederland met 4 á 5 werkdagen hier kunnen zijn maar bij de tracking zie ik de wereldreis van een brief, verzonden vanuit Waalwijk en dan naar Eindhoven, Köln, Massachusetts en zie dat de brief nu op Honolulu (Hawaï) is. Dat kan dus nog wel even duren want aanstaande maandag is het hier een vrije dag vanwege de Dag van de Arbeid. We zullen wel zien.

Vanochtend de Queen B verplaatst naar de C-steiger, vrij van de risicovolle plek met de mast van de Vagabond. De plek is wel ver verwijderd van de kade maar heeft wel weer de charme dat we hier iedereen in en uit kunnen zien varen. Aan de plantjes op de steiger kun je vaststellen dat we hier tussen de langliggers liggen en als dat maar geen voorteken is. Gisterenmiddag druk geweest met de buitenboordmotor en moest wachten op het uitharden van de vloeibare pakking zodat het een tegenvaller is dat de motor niet aanslaat en de enige oplossing is de carburateur weer uit elkaar te halen. De vloeibare pakking is wat te enthousiast naar binnen geperst en blokkeert de vlotter, morgen weer opnieuw proberen te starten.

Het zit me niet mee vandaag en heb een beetje onbestemd lamlendig gevoel en voel dat ik wat rust moet nemen. Ik heb niet speciaal het idee dat ik het druk heb gehad zodat het misschien wel een combinatie kan zijn van moe, veel van niets en het benauwde weer van vandaag. Het wil wel regen of het kan niet regenen, maar er gaat iets mis daarboven en ik voel dat aan mijn oogleden. Boodschappen halen op de groentemarkt en haal wat garnalen en na een rustmoment kan ik het niet laten om aan de slag te gaan met koken. Een plezierige hobby en meestal nog lekker ook want weet van de kip een smakelijke kippensoep te maken. Hoofdgerecht garnalen (zoete Chilisaus met room, ui, knoflook, witte wijn, zout en peper) met rijst, sperziebonen en Chinese erwten. Koffie na en genieten van het uitzicht terwijl we af en toe naar binnen worden gedwongen door een buitje. In het café een biertje halen en lees in de krant het nieuws van Polynesië met de nieuwe verkiezingen en de toename van het toerisme met 10% ten opzichte van 2019. Hotels hebben een bezettingsgraad van 77%, de Amerikanen komen met 20% steeds vaker hier en de Nieuw Zeelanders blijven langer op vakantie. Dat zijn goede berichten voor Polynesië die helemaal afhankelijk zijn van het toerisme. Wij blijven dan ook maar wat langer volgens de statistieken.

Tina golf in Noumea.

Donderdag, 27 april 2023

Nouméa,

Op de golfbaan krijg ik heimwee naar de Pettelaer Golf, want ook hier is de baan wegens de regen gesloten en mogen er geen karren op de baan. De berg om af te slaan is hier omlaag en niet omhoog maar we zitten dan ook aan de andere kant van de wereld, dus logisch dat ik van een hoogte omlaag moet slaan.

De auto hebben we deze ochtend nog en ga op onderzoek uit om een keer te golfen, het is niet echt duur en alle spullen zijn te huur. Een mooi onderhouden baan met veel groen en vervelende water partijen voor de green. Een uitdaging zullen we maar zeggen en bedenk me nog even, maar neem me voor om volgende week een bal te gaan slaan.

Dan via een paar binnenwegen naar de Doehetzelf-Markt (Bricolage) en zoek naar zekeringen en kijk naar de mogelijkheden voor de afwerklatten als ik de motorkast weer moet herstellen. Alles is op voorraad en gaan vervolgens nog even winkelen bij de Decathlon. Jacqueline meet me hier een mooi broekje en poloshirt aan en voel me net een Decathlon-stel, in plaats bij ons van een ANWB-stel. Zo moet je overal aanpassen, ik ben zo goed in integreren dat ik telkens door Jacqueline terug gestuurd wordt, dat ik weer een verkeerde broek aan heb of een niet passende hemd. Mijn braafheid zorgt ervoor dat ik al mopperend me telkens ga omkleden.

In de grote supermarkt halen we een kleine boodschap, zoals een kip met veel vlieguren boven een bekend maisveld in Frankrijk en met de boot naar hier gebracht, dat zijn de beste, zegt men.

Breng de auto terug naar het verhuurbedrijf en zeg dat het wel heel vreemd is dat we bij Rivière Bleue geweest zijn terwijl de witte auto rood ingeleverd wordt. De man heeft er plezier in en accepteert de auto zonder te controleren.

Aan boord na de lunch kan ik het niet laten om de buitenboordmotor onderhanden te nemen en haal een hoop viezigheid uit het tankje. Maak de carburateur schoon en ineens meldt Martin zich aan de boot. Om eerlijk te zijn ik herken hem niet en hij vraagt me ken je me nog. Ik zeg gewoon: Nee. En dan valt langzaam het kwartje en herken hem van een paar maanden geleden, zelfs nog aan boord gegeten samen met René, hij was degene die ons wegwijs maakte in Nouméa. Ik geef mijn ziekte de schuld van mijn geheugenverlies, maar ben weer helemaal bij. Sorry, Martin! Snel weer wat uitgebreider praten en dan zonder een buitenboordmotor die in 30 stukken ligt.

Bij de havenmeester meld ik me om te horen hoe de situatie is met het risico van de Vagabond en de op vallen staande mast. Er wordt gevraagd of ik een brief stuur met een aansprakelijkheid en stellen me voor om de Queen B te verplaatsen naar C53. Het voelt goed dat het risico aangepakt wordt, maar is jammer dat ik de ontwikkelingen van de Vagabond niet meer van dichtbij kan volgen.

kunst van Didier Dordeins

Woensdag, 26 april 2023

Nouméa,

Gisteravond heeft Jacqueline de route uitgezet voor de rondrit die we deze ochtend ondanks de stromende regen, toch maar oppakken want we hebben de auto niet voor niets gehuurd. La Foa en Farino zijn voor deze begrippen aardige dorpjes en je treft er enkele winkels en supermarkten. Een duidelijke regionale functie, een samenkomst van de plaatselijke bevolking die uit de omgeving komen. We treffen er een brug die door een aantal studenten is gebouwd, geïnspireerd door meneer Eiffel. Het stelt niet zo veel voor maar toch weer aardig om het gezien te hebben. Een bordje sluit de brug af als onbegaanbaar zodat ze deze brug volgende keer maar rechtop moeten zetten want de Eiffeltoren staat er nog steeds, trouwens ook zonder enige functie dan bijzonder te zijn.

De wegen zijn zoals de Route National, het landschap zou ook in Frankrijk passen zodat het niet erg speciaal is dan mooi groen, heuvelachtig en goed georganiseerd. De bergweg naar Parc des Grandes Fougères slingert langs de berg en geeft mooie uitzichten met lommerrijke tunnels van bomen en struiken. De weg houdt op en gaat over op een grintweg en komen bij een receptie van een park waar wandelingen verkocht worden want er zijn een 7 tal wandelingen te maken van 1 tot 6 uur. Die 6 uurs wandeling trekt me wel maar is eigenlijk te ver weg van de boot, daarom lijkt me de lange wandeling van gisteren in Rivière Bleue me leuker. Het is wel een stuk aangenamer hier dan gisteren vanwege het droge weer maar de receptioniste zegt wel dat er enekle wandelingen gesloten zijn vanwege de nattigheid. Misschien voor een volgende keer.

Met de auto terug naar fort Teremba. Even denk ik dat Jacqueline haar hobby gevangenissen aan het uitvoeren is maar wordt enorm gegrepen door het verhaal. In eerste instantie een tussenstation gebouwd om de zwaargestraften in Frankrijk hiernaar toe te brengen om deze met een dwangprogramma langzaam klaar te stomen om een eigen bestaan op te bouwen. De gevangenis krijgt een extra dimensie als de Kanak in opstand komen omdat de gereclasseerde gevangen een stuk grond toegewezen krijgen om te boeren, de mannen kunnen niet van de Kanak-vrouwen afblijven en laten hun vee grazen op de Kanak boerderijen. Een mooie cocktail om in opstand te komen en dat doen de Kanak dan ook. Met een verrassingsaanval weten ze enig succes te boeken maar door extra ingrijpen vanuit Frankrijk gaat het al snel mis voor de Kanak en worden er veel mensen opgepakt en met dwangarbeid lang gestraft. Gelukkig wijst men een Commandant aan die het systeem van gevangenen en dwangarbeid moet beëindigen, maar deze wordt aan alle kanten tegengewerkt want het systeem zorgt ook voor zeker eten, voor veel mensen een salaris en de kerk protesteert ook want nu moet de priester het veld in. Je doet het niet snel goed. Ik ben onder de indruk van de foto’s, onder de indruk van de grote culturele tegenstellingen, dat de Kanak te maken krijgen met duizenden misdadige Fransen die niets meer te verliezen hadden en eigenlijk al alles verloren. Wat een drama’s hebben zich in de hutten afgespeeld en welke persoonlijk lijden speelde zich af bij de gevangenen. En niemand begreep elkaars lijden en zeker de Fransen niet. Daarbij kwam dat nikkel, uitgevonden pas in 1751 door Axel Fredrik Cronsted hier zulke grote rol ging spelen.

In de auto probeer ik de verhalen een plaats te geven en ben onder de indruk van alle toevalligheden die in die tijd zich afspeelden en Nouvelle Caledonië zulk een bijzondere rol gaf maar ook nu weer een strategisch eiland is in de Pacific. Dit laten de Fransen nooit los en Australië met Nieuw-Zeeland zullen deze buffer tegen welke vijand dan ook, blijven koesteren. Er worden me een aantal zaken helder en zal dit eiland, rijk gemaakt door de Fransen, blijven herinneren als voorbeeld voor veel inzichten.

In het Parc de la Riviere Bleue

Dinsdag, 25 april 2023

Nouméa

Parc Provincial de la Rivière Bleue is de toeristische trekpleister en recreatieve plek voor de Caledonië’n. Veel picknick plaatsen aan een groot meer met snelstromende bergriviertjes en voor de wandelaars een 18 wandelingen van moeilijk tot gemakkelijk. Voor ieder wat wils en het kost bijna niets. Met de auto en twee personen voor 5 Euro en je kunt een 25 kilometer met de auto langs de waterkant en berghelling rijden. Toiletrollen op de wc’s, overdekte picknick plekken waar de houtjes voor de barbecue klaar liggen.

Een project gefinancierd door Province Sud met als doel de ontwikkeling en bescherming van het natuurlijk erfgoed. 22000 Hectare, op de resten van de mijnbouw en de houtkap in het begin van de vorige eeuw, die nog wel zichtbaar zijn. De geschiedenis van de omgeving kun je nog aflezen in het landschap maar de flora overwoekert de schade en hersteld zich uitstekend. De bijzondere flora en fauna die zo typisch zijn voor Nieuw-Caledonië leven hier in het park weer helemaal op, alleen jammer dat de heftige regen die valt als we in het park zijn dat de vogels onder hun vleugels schuilen en de planten hun bladeren spreiden zodat we de pracht en praal niet kunnen bewonderen.

De bergstromen gevuld met fris regenwater, watervallen die hun weg zoeken naar het meer. Ik loop even met mijn sandalen in een bergstroom en voel aan mijn benen de kracht van het water. Het is er mooi en nodigt zeker uit om een volgende keer terug te gaan voor een wandeling en een lunch op een van de tafels.

Jammer dat we de middag in het park moeten afbreken voor de steeds maar heviger wordende regen, rijden we over de berghellingen terug naar de bewoonde wereld. Ik verwonder me over de moeilijkheidsgraad terwijl de meeste hellingen niet hoger zijn de 280 meter. Dat lijkt niet hoog maar de uitzichten zijn mooi en de uitdaging om met de fiets dit tochtje te doen laten we toch maar aan anderen over. Morgen proberen we de Noordkant van het eiland te bereiken.

De regen houdt ons thuis voor de avondmaaltijd en de laatste restjes uit de groenten bak met een gebakken ei. Ook lekker en het scheelt een nat pak.

La Fayette, oorlogsschip van de Fransen

Maandag, 24 april 2024

Nouméa

Het Zwitserleven gevoel, baden in een poel van een snelstromende rivier in Dumbéa, bij tropische temperaturen, weliswaar in de regen maar met de heerlijke frisheid van het bergwater. De visjes knabbelen aan mijn huid en ik spartel al genietend in een poel. Wat een mooie omgeving treffen we hier, een park met wandelingen en voor ieder wat. Het blijkt in de weekenden erg druk te zijn zodat het op maandag prima uitkomt om in alle rust te genieten van de mooie natuur. Vanmiddag voor het eerst een auto gehuurd en voelen ons eindelijk eens los van de boot, het vakantiegevoel en besteden dit uurtje aan bermtoerisme langs de rivier.

Een fijne actieve dag want vanochtend mijn rondje met de fiets gedraaid en merk al de vooruitgang van de conditie, ook Jacqueline loopt een 5 kilometer hard in een streefwaarde. Uitzweten en ons voorbereiden op de tocht met de auto.

In de haven zijn drie oorlogsschepen gearriveerd. Ik vond het al zo vreemd dat de La Fayette, een Franse oorlogsbodem, met veel tamtam in de krant is onthaald als het oorlogsschip dat eindelijk weer terug was na enkele jaren in Caledonië. Mijn mening was dat je dit soort strategische manoeuvres toch niet in de krant schrijft. Nu zijner nog eens drie bijgekomen, Frans, Engels en Amerikaans. De theorie is nu dat er ruchtbaarheid gegeven moet worden van de kracht van het Westen in de mogelijke Taiwan perikelen. Er worden hier spierballen getoond en de functie van Nieuw-Caledonië als veilige thuishaven is weer van stal gehaald. We denken ver van de wereldproblemen te zijn en liggen er ongemerkt middenin.

Nikkelmijn in het Noorden

Zondag, 23 april 2023

Nouméa

De kerk lokt de gelovigen naar de zondagmis met klokgelui, het is een van de weinige momenten op zondag dat je mensen op straat ziet lopen. Zondag blijkt hier een familiedag te zijn en alle winkels hebben letterlijk en figuurlijk hun luiken gesloten. De mis wordt druk bezocht door de lokale bevolking en de kleding van de dames op leeftijd geeft een kleurig en frivool beeld terwijl ik weet dat de kerk gebouwd is door dwangarbeid. De Kanakken moesten 52 dagen per jaar werken voor de overheersers en daar heeft de kerk gretig gebruik van gemaakt. De Kanak protesteren tegen het onrecht wat hen is aangedaan en terecht. Toch geeft me een artikel in Nouvelle Caledonie1 te denken. De nikkelmijn in het Noorden moet sluiten vanwege enkele milieudelicten. Met een sluiting van de mijn is het hele probleem opgelost ware het niet dat er 300 Kanak medewerkers op straat komen en het ontslag aanvechten.

In het verleden heb ik vaak gezegd dat zorgen voor het milieu een welstand verhaal is. Want armoede houdt geen rekening met omgeving en is de enige zorg om aan de basisbehoefte te komen, overleven. Ik wil geen drama weblog en geen politiek-correct verhaal maar veel elementen voor discussie komen bij me los dat de elite beslist over de rekening van het milieu en geen rekening houdt met de armoede die het met zich meebrengt bij de arme bevolking, die zich toch al overal slachtoffer van is en voelt. De discussie wordt vaak de mond gesnoerd met de opmerking: Maar we willen de aarde toch goed achterlaten voor onze kinderen? Met deze opmerking is het iedereen eens, maar lost dit specifieke geval niet op.

Kwiek fris en monter naar de ontbijtzaal, wel drie stappen en een moeilijke draai-manoeuvre en ik zit op mijn strategische plek waar je kunt commanderen. Ik kan namelijk van hieruit moeilijk opstaan en dat komt me goed uit en met de vragen heb je een kop koffie voor mij of heb je een lepeltje voor me? Krantje lezen en maken de plannen voor de dag. Lunchen met de bijboot aan een strand is de uitkomst van het bilateraal overleg.

In actie met de buitenboordmotor, met een speciale constructie naar de bijboot met behulp van een val. Ik kan nog niet tillen en draaien met mijn blauwe vingertoppen. Motor op de hekstoel en begin aan het vullen van de watertank. Thuis draai je de kraan open maar hier is het een rekensom, wanneer val ik zonder water en moet op tijd zijn om de tank te vullen. Daarna op de fiets naar de winkel om spullen te halen voor de lunch aan boord van de bijboot het platform. Inga en Norbert komen even voorbij voor een praatje en geven ons tips voor morgen om het eiland te ontdekken.

En dan met de 2 PK de baai oversteken op zoek naar een mooi wit strandje met palmbomen en kokosnoten die voor je voeten vallen. Geen strand maar keien, geen palmen maar zeedruiven en dat betekent dat we uiteindelijk aan een steigertje van een haven gaan liggen voor een glaasje wijn en een hapje.

Ook prima en genieten van de schaduw en het uitzicht. Met het bijbootje varen we langs de aangemeerde schepen op zoek naar Nederlandse boten maar we blijken de enige Nederlanders in Nieuw-Caledonië te zijn. 

En dan pruttelt en stuttert het motortje, ik bereken direct hoe ver het is om terug te roeien en dat is niet mis. Toch met wat kunst en vliegwerk weet ik de buitenboordmotor aan de gang te houden en komen zonder gebruik te maken van de peddels terug in de haven waar Inga en Norbert ons al staan binnen te halen. Terug aan boord tref ik Tommy, die nu echt afscheid genomen heeft van het project Vagabond. Hij wil het gestorte aankoopbedrag terug van de notaris in Oostenrijk. Ben benieuwd.

strand Noumea.

Zaterdag, 22 april 2023

Nouméa

Het baden in zee is voor de hele kustlijn van Nouméa verboden door de twee ongevallen door een aanval van een haai of haaien. Ongelukken met haaien zijn niet nieuw maar de frequentie blijkt duidelijk toe te nemen. Men denkt dat het menselijk gedrag van zwemmen, surfen, kiten, foilfietsen en andere nieuwe snufjes, de haaien op een bepaalde manier uitgedaagd worden en daarbij komt dat de populatie haaien erg is toegenomen. De overheid houdt het verbod in stand totdat er nieuwe detectieapparatuur is besteld maar waarschuwt hierbij dat het niet een 100 % oplossing zal zijn. Australië en Nieuw-Zeeland blijken ook met dit soort problemen te kampen hebben. We zijn er nog niet van af en in Australië kunnen we ook nog de krokodil verwachten en zoals iedereen weet hebben deze beesten allemaal scherpe tandjes. Het argeloos en onbekommerd zwemmen rond de boot zal voortaan met een voorbehoud ingevuld moeten worden.

Met de stoeltjes en een fles water naar het strand en gaan nu zelf eens naar het grote gevaar van de haaien kijken. De bril goed poetsen en probeer het bekende zwarte driehoekje op het wateroppervlak te spotten. Niets dan een mooie vlakke zee met een koel briesje, een boekje in de hand en het Zwitserleven gevoel overvalt me. Kees Brusse, heeft de kreet bedacht in het begin van de jaren 70 in een reclamespot en het staat voor en onbekommerd en onbezorgd gevoel voor de oude dag. Dat belooft veel en zal mijn Zwitserleven gevoel boven al mijn zorgen van alle dag proberen te plaatsen.

Ruisen van de bomen, kinderen die in het zand spelen, ouders die in groepjes met elkaar praten, in de verte een zeilwedstrijd en een toeterende file voor een huwelijk in de rug. Of we op het strand in South Beach in Miami zitten. Bij de verschillende restaurants langs de boulevard proberen we wat te eten maar dat lukt niet omdat we te laat zijn. De keuken sluit om 14.00 uur en gaat pas om 19.00 uur weer open. Dan maar een biertje en een hapje bij de Trois Brasseurs. Biertje komt snel genoeg door maar het hapje duurt een uur en kwartier en bestellen dat af om aan boord het kliekje van de vorige dagen op te maken. Een ontspannen dag en eindelijk losgekomen van het haasten en klussen van de afgelopen weken. Vertrekken zit er voor de komende week toch niet in, voor wat betreft de omstandigheden want er staan golven van 4 tot 4,5 meter en die laten we dus mooi uitrazen terwijl we moeten wachten op de reparatie.

Detailfoto van het lekke dekseltje van de motor.

Vrijdag, 21 april 2023

Nouméa

Hijgend beklim ik met de fiets de verkeerde heuvel in de hoop dat er een weg is waar ik terug kan komen op de route. Mapsme moet me verwijzen naar de Yanmar dealer maar wisselt telkens de fietsroute met de autoroute en dat is hier een werkelijke uitdaging. Voordat je het weet rijd je met de fiets op de autoweg. De fietsvriendelijkheid is ver te zoeken want de fietspaden eindigen soms in de oneindigheid van een struik. Puzzelen om naar de Rue de Martial Danton te komen. Ik was gewaarschuwd want Olivier zei dat het niet gemakkelijk zou zijn om er te komen. De afspraak is om 08.00 en stap op de fiets,om 07.00 uur want dan lijkt de 11 kilometer gemakkelijk te overbruggen. Niet dus en kom een 20 minuten te laat aan.

Om 0800 uur stuur ik Olivier een berichtje dat ik verdwaald ben en hij stuurt direct terug waar ik ben? Nu kan ik een glimlach niet onderdrukken want als je verdwaalt dan lijkt het erop dat je niet weet waar je bent. Ik reageer niet en probeer via nog een extra klim mijn verkeerde route te compenseren. Eindelijk in de Rue de Martial Danton. De naam nodigt geen groot feest uit want deze man is door de guillotine op 31-jarige leeftijd, als talentvol politicus, tijdens de revolutie letterlijk een kopje kleiner gemaakt. Ik wrijf me nog maar eens in de nek en stap met een goede moed in de werkplaats. Olivier heeft al heel wat werk gedaan, de motor is op verschillende plaatsen gedemonteerd voor de inventarisatie van de onderdelen. Een lange lijst met de nodige onderdelen die door Yanmar geadviseerd worden. Sommige zijn twee tot drie keer zo duur dan bij de normale automaterialenhandel maar ik neem me voor om niet te marchanderen want ik wil voor de komende jaren een betrouwbare motor hebben. Over twee weken zijn de onderdelen in Nieuw-Caledonië en Olivier denkt twee dagen nodig te hebben om de motor tiptop in orde te hebben. Misschien over drie weken klaar om te vertrekken? Ik kan het niet laten om termijnen en doelen te stellen. De terugweg gaat een stuk simpeler omdat de obstakels en de vreemde denkwijze van het ministerie van verkeer en waterstaat in Nieuw-Caledonië begin te begrijpen. En als het echt niet meer gaat gewoon de busbaan gebruiken want die hebben overal voorrang.

Terug aan boord doe ik verslag en drink alles op wat er maar voorhanden is, koude cola en warme koffie, als het maar vloeibaar is. We gaan voor wat garnalen op pad en komen terug met 4 makrelen, dit is nou exemplarisch voor mijn denkwijze en moet om mezelf lachen. Overigens ben ik erg blij met de visjes.

Bij de havenmeester beklaag ik me over het risico van de slechte staat van de mast van de Vagabond. Het verhaal wordt met veel begrip ontvangen en men vertelt ook dat er een druk overleg is met de erfgenamen en notaris in Oostenrijk. De erfgenamen weigeren het schip en willen nergens voor betalen en hebben de verzekering ook niet voortgezet. Nu ligt er een onverzekerd wrak in de haven met een risico voor de omgeving. Aanstaande donderdag moet er meer bekend zijn en de havenmeester vraagt me om dan terug te komen. De soap en afwikkeling Alex is nog niet ten einde, Tommy wil pas eigenaar zijn als de mast eraf gehaald wordt. Ik begrijp Tommy, ik begrijp de havenmeester, ik verwonder me over de erfgenamen maar ik zit met een buurschip waar de mast op vallen staat. Hoe hier uit weg te komen terwijl de motor in de werkplaats staat.

Na de maaltijd lopen we naar het autoverhuurbedrijf en bestellen een auto voo maandag 1400 uur zodat we eindelijk het eiland kunnen gaan ontdekken. Bij het café Arte drinken we een drankje en voelen ons thuis tussen de lokale bevolking die na het werk een biertje komen doen. We hebben direct contact en zullen hier nog wel vaker komen.

Sans moteur.

Donderdag, 20 april 2023

Nouméa

Alles in het teken van het takelen van de motor uit de kajuit. Om acht uur de voorbereidingen zoals het weghalen van de buiskap en de lijnen losleggen. De stroomkabel op de steiger en de fietsen uit het gangboord. Om half tien is Laurent met een rubberboot langszij en manoeuvreert de Queen B uit de box en stuurt de richting naar Nouvelle, de jachtwerf aan de andere kant van de haven. Ik stuur met de Queen B en onderweg lekker bijpraten. Precies om 10 uur landen we in Nouvelle waar Olivier ons opwacht met een kraanwagentje die ondertussen wel even met een aantal man aangeduwd moet worden. Eén van de monteurs roept nog “Wat een techniek!” Feilloos wordt de motor uit de kajuit gehaald en op de truck nog uitvoerig bekeken. Olivier wil hem niet alleen van een Sikkens revisie voorzien maar ook goed nalopen.

Op de terugweg vraag ik Laurent of hij over veertien dagen terug wil komen om de motor op zijn plek te zetten. Hij schiet in de lach en hij maakt er direct een maand van. Mijn vermoedens bewaarheid maar behoud de hoop dat het sneller kan. Laurent waarschuwt ook voor de maand mei want er zijn 10 feestdagen in de maand en die worden volgens goede Franse gewoonte niet in het weekend gevierd. We zullen wel zien en kan niet anders dan de motor in vertrouwde handen over te dragen.

Terugkomend in de haven zien we een dame topless over de steiger terug de boot invluchten maar ze is door velen gespot. Met een warme lach draaien we de boot de haven in en verzeil in een uitgebreid gesprek met Tommy en zijn Vagabond. De mast blijkt op instorten te staan en dat zou ook een gevaar voor de Queen B kunnen betekenen. De mast is boven de afgebroken zaling totaal vermolmd en er zit zelfs een gat in, dat ziet er niet goed uit en Tommy gaat naar het havenkantoor om dit te melden. Weer een nieuw hoofdstuk voor ons maar zeker voor hem, hij raakt er een beetje moedeloos van en praat op hem in, dat hij voor de prijs die hij betaalt wel een goedkope romp en motor heeft. De rest moet hij afschrijven en niet op rekenen dat het nog enige waarde heeft. De directie van de haven komt aan boord om te inspecteren en zal later het vervolg wel horen. Ik ben nog niet zo bang dat de mast op ons zal vallen want er zijn nog genoeg stagen die de val zullen breken.

De pijn in de vigners neemt gestaag toe bij alle werkzaamheden waar ik net doe of er niets aan de hand is en dit komt extra naar voor op het moment dat alles in orde is. De buiskap terug, de trap op zijn plek, de elektra aangesloten en het rustmoment met koffie en koek. De vingers laten hun bezwaren merken en kloppen in het verbandje. Of er een elektrisch stroompje is als ik met de vinger een object nader. De pijn komt eerder dan de werkelijke aanraking en besef dat ik me toch even rustig moet houden. De ogen vallen toe en de stekende pijn verzacht ik toch maar met wat paracetamol. Gelukkig gaat het na een uurtje een stuk beter en stap op de fiets voor een boodschap. Lekkere ingrediënten voor een middagmaal en eten Garnalen Nems, verkeerd bereid overigens en als hoofgerecht kwartel met wok groenten mais en rijst. Flesje witte wijn om het weg te spoelen en kom op deze manier weer een beetje terug in de mooie wondere wereld.

De telefoon piept en pingt en Olivier is al bezig om de motor uit elkaar te halen. Slecht bericht is natuurlijk de extra schade het goede bericht is dat met de inventarisatie snel de benodigde onderdelen besteld kunnen worden. Mijn hoop is toch twee weken de onderdelen en dan snel een opgevoerde Yanmar in de Red Bull modus geleverd krijgen.

De Vagabond wordt steeds indringender verhaal en wij worden bij het avondgesprek met Tommy nog eens extra geconfronteerd met de mast van de Vagabond. Er zijn vermolmde gaten in de mast en er kan aangenomen worden dat deze op vallen staat. En naar welke kant zal de mast zijn weg zoeken? Bij ons op dek en wie betaalt de schade? Er blijkt geen verzekering te zijn omdat de eigenaren in Oostenrijk het schip niet als eigendom accepteren. Tommy wil graag de boot hebben maar dan zonder mast en eist van de eigenaren om de mast eraf te halen terwijl er geen eigenaren meer zijn. Hoe nu verder en wat zijn de consequenties voor ons als het fout gaat. Ik spreek met Tommy af dat ik morgen ga klagen en dat de havenautoriteit weten van de slechte staat van de mast en dat ze ook weten dat de boot niet verzekerd is. Met dit verhaal gaan we de avond in met een probleem erbij. Dit gaat een juridisch steekspel worden zonder enige waarde, met andere woorden alleen maar verliezers.

morgen, het echte probleem, maar dit is wel het dekseltje.

Woensdag, 19 april 2023

Nouméa

Hoe ervaar je een dag, zit alles tegen of valt het mee, relativeren kun je alles maar het gaat over de belevenis van je huidige zijn. Het zit op mijn dag even niet mee, de motor blijkt op een totaal andere plaats lek te zijn en er moeten onderdelen komen om dit goed te repareren. Twee weken wachttijd en met enig overleg besluit ik om de hele motor goed na te laten kijken. Het carter extra nalopen en een Sikkens revisie, een kwast verf over de motor zodat deze er weer als nieuw eruitziet. Het uithalen van de motor bleek geen probleem te zijn en binnen een uur stond de verzameling paardenkrachten te hijgen in de kajuit en kan de uitgebreide inspectie beginnen, Er is niet zoveel te zien zodat het vliegwiel gedemonteerd wordt en het vliegwielhuis om zo bij het lager te komen. En dan komt de gesmeerde aap uit de mouw, een dekseltje in het motorblok is doorgeroest en de olie zit in de holte. Om de motor in de werkplaats te krijgen moet deze uit de boot getild worden en maak hiervoor afspraken met Laurent om de boot naar de kraan te slepen, het wordt vervolgd en voor ons breekt er een nieuwe periode aan van wachten op, maar denk nu wel de zekerheid te krijgen dat er sprake is van een betrouwbare motor de komende reis naar Indonesië.

In overleg met Jacqueline besluiten we het ongemak te nemen van de in de weg staande motor en moeten via een acrobatische stap in en uit de kajuit klimmen want de trap past er niet meer in.

Na de lunch gaat Jacqueline sporten en ik neem de fiets om het rondje te maken. Vijf kilometer onderweg merk ik het zwabberen van de achterband en draai om in de buurt van thuis te blijven mocht de bank helemaal leeg raken. Het is zaak om een nieuwe binnenband te kopen en eindelijk na drie wielerzaken hebben ze eindelijk de goede maat binnenband en neem deze mee naar de boot om direct van band te wisselen. De Belgische buurman komt een gezellige babbel maken en enkele bekende steigermensen passeren. Het wordt allemaal steeds bekender en voel me langzaam thuis op de steiger maar meer door de omstandigheden veroorzaakt. Na alle aandacht en vragen hoe het gaat, hoe het met het olielek gaat, loop ik terug en probeer het rolraam van de buiskap open te maken. Met de stap naar binnen mis ik de trap en grijp me vast aan het schuifluik. Mijn vingers passen blijkbaar niet onder de garage en met een vlammende pijn trek ik ze terug en direct zie ik de darkside onder mijn nagels. Het is geen gelukkige dag voor mij in mijn huidige situatie, toch maar genieten van de leuke telefoontjes van de kinderen en vrienden en het vooruitzicht dat er eindelijk een goede oplossing komt voor de motor.

Dinsdag, 18 april 2023

Nouméa

Uit een grijze lucht blijven buien vallen, dan wat zachter dan wat harder. We zitten zoals eerder beschreven in een randgebied van een lagedruk systeem en die heel wat wind met zich meebrengt. Eerst verplaatst het drukgebied naar Australië en dat opgevolgd wordt door een depressie die volgende week over Nouméa zal komen. Al met al, wachten op beter weer en dat verzacht weer de wachttijd van de motor. We kunnen toch niet weg.

Bij het wakker worden pingt de prijsofferte binnen van het uithalen van de motor uit de motorruimte om het olielek op te sporen en te controleren of de oliekering van de krukas lek is. Het doet zeer maar je kunt niet anders dan bevestigen en dat morgen begonnen kan worden met de reparatie. Mijn voorbereiding is het wegnemen van het voorschot van de motorruimte en begin met het sloopwerk. Met de multitool proberen tussen de kitranden te komen, met messen om druk en ruimte in de kitnaad te krijgen. Mijn kitwerk van 7 jaar geleden is vakwerk geweest want het valt niet mee om schade aan het mooie houtwerk te voorkomen. Dat wordt later opvullen met verstoplatjes en hoekjes om de schade aan het teakfineer te verstoppen. Mijn ervaring is als de motorkast niet goed in-gekit is dat deze irritant begint te kraken op zee en dit gaat door merg en been. Of je een windjammer in een storm van 8 Bft in de kajuit loslaat, captain Baines zou zich er prima bij thuis voelen maar ik wat minder en neem me voor om de kast na de werkzaamheden weer flink in de kit te zetten ondanks het ongemak bij het afbreken.

Twee uur sloopwerk met beleid, firma Barten en Verhoeven, zullen me prijzen en toch doet het resultaat pijn. Omdat ik al zo vaak de dynamo losgemaakt heb, maak ik deze vrij van de motor zodat de bouten van de motorsteunen vrij komen. Ik ben klaar voor de invasie van morgen. Ondertussen blijft de regen maar vallen op het dek en komt Jacqueline doorwater nat van de sportschool. Wat gaan we doen is de vraag en besluiten om een hapje te gaan halen bij een Sushi zaak in de stad. Met paraplu in de hand stappen we als Ot en Sien, de wereld door. Het tempo in de stad is duidelijk vertraagd en de klandizie is minimaal want wie gaat er met zulk hondenweer eropuit.

In de regen met paraplu afgewisseld met oversteken onder de overkappingen slenteren we door de stad. Boodschappen bij de supermarkt en bij Pas Cher kijken we naar een nieuw servies. Terug aan boord een uurtje niets doen door een uiltje te knappen of zoals vroeger een uiltje vangen. Een uiltje blijkt een vlindersoort te zijn dus een uiltje knappen is even een vlinder gaan vangen. P.C. Hooft heeft er het volgende van gemaakt:

’t Soete groen, tot een verwonder

Lancx het water weeldrigh groeyt,

Dat het vruchtbaerlyck besproeit

’t Welck my ‘s middaghs doet verlanghen,

Om een uyltjes op te vanghen:

Waer ick ’t slapen vind so soet.

Het vangen van een vlinder wordt gebruikt als smoesje, ik moet bekennen dat het bovenstaande bij mijn middagdutje helemaal is ontgaan.

Satellieten systeem Elon Musk.

Maandag, 17 april 2023

Nouméa

De zon zakt langzaam achter de donkere wolken, een dreigende lucht met windstilte. Tussen Nieuw Caledonië en Australië is een front aan het ontwikkelen en alle wind lijkt wel akte de présence daar te moeten geven. Voor ons blijft de regen, moessonachtige buien die neerkletteren en in stromen de weg vindt naar de riolering. Bij een temperatuur van 29 graden vraag je wel eens af of het de regen is of het zweet bij de geringste onderneming. Vanochtend het rondje van 18 kilometer met de vier heuvels gefietst en nu eens zonder enig oponthoud. Mijn lichaam begint langzaamaan te wennen en krijg er weer plezier in. Bij terugkomst even rusten en we lopen de stad in. Nouméa is voor deze wereld een grote stad, 100.000 inwoners met een verzorgingsgebied voor 200.000 mensen zodat het centrum van Nouméa maar een klein gedeelte is van de stad en dat er in de verschillende wijken een soort van wijkcentra zijn ontstaan. We lopen Quartier Latin in en sta versteld van de verschillende leuke winkels en restaurants, zo dicht bij de boot. Morgen maar eens kijken of we bij de Japanner terecht kunnen. We maken een leuke wandeling en lopen kriskras door de stad en rusten even uit in het Parque Cocotier. Een kleine regenbui verdrijft ons van de bank met gratis internet en lopen richting waterkant om in de Ferry-haven een glas water te drinken met een gebakje.

Dit zijn eindelijk dagen waar ik tot rust kom, de laatste dagen geen noemenswaardige grote klussen. Tijd om lekker op te gaan tussen de mensen en op onderzoek gaan in de boekenwinkels, kantoorbenodigdheden, winkels met kant en klaar maaltijden, kledingwinkels en nog meer. Jacqueline en ik zijn erg op elkaar aangewezen en krijgen niet echt contact met de Franse zeilers maar misschien komt dat ook omdat ik door de klussen me te weinig heb laten zien. De Marisol houdt zich wat op afstand en hebben een auto gehuurd om het binnenland te ontdekken.

De app Wonderful Sail 2 Indonesia is ondertussen al flink actief en wenst ons al Selamat Datang ofwel Welkom. De rallygroep spreekt elkaar af, geeft informatie en heel interessant er is een discussie over Starlink, het project van Elon Musk. Het netwerk zou eerder uit 4250 satellieten bestaan die op een hoogte van ongeveer 1110 tot 1325 kilometer om de aarde zouden draaien. Inmiddels is het aantal uitgebreid naar 7518 die op een hoogte van 335 tot 346 kilometer om de aarde cirkelen. Nederland blijkt 104 satellieten te hebben waarvan er drie door Nederland zelf gebouwd zijn. Hier blijkt toch wel de grote achterstand die we hebben op 1 persoon en dan heb ik het nog niet eens over de Verenigde Staten of China. Elon Musk wil een wereldwijd dekkend internetsysteem aanbieden en dit zou voor ons als schippers weer een nieuwe dimensie in het varen brengen. Ik ben nieuwsgierig en bereid om op deze nieuwe ontwikkeling vol in te springen. Weg van die telefoonmaatschappijen met hun vreemde tarieven of slechte dekkingen of telkens andere regels. Na het gebakje lopen we naar de winkel voor wat boodschappen maar bij het verlaten van de supermarkt begint het echt te regenen en wachten een drie kwartier de verticale zondvloed af. De riolering van de hemel blijkt een flinke beschadiging te hebben zodat we ten einde raad ondanks de regen toch teruglopen naar de Queen B.

Uitstekend gegeten en op het einde van de middag kunnen we het niet laten om de ankerketting uit de bak te draaien om de afstand-markeringen aan te brengen. Geel is 20, blauw is 40, rood 60 en geel is 80 meter, weer een klus en wel zo fijn om bij het ankeren te weten hoeveel meter ankerketting is uitgebracht. Met een goed gevoel over de dag en wacht op een berichtje van Olivier over het vervolg van de reparatie motor want voor de rest zijn we klaar om te vertrekken hoewel het weer het niet toestaat. Dit is weer een geruststelling dat we geen weergat missen door de reparaties.

Zondag, 16 april 2023

Nouméa

De boeren moeten niet zeuren over het weer in Nederland. Ik zoek de jaarlijkse neerslag op in Nieuw Caledonië versus Nederland. Voor NC is dat 1071 mm en voor NL 851 mm, hier is dus 25% meer regen. Vandaag zitten we in een depressie, niet persoonlijk maar wel voor wat betreft het weer. Een front met wind schuift onder het eiland door en de kust van Australië treft behoorlijk wat wind. Op de Queen B is het windstil maar de regen blijft in buien over ons heen komen. Toch krijg ik de kans om een uur te fietsen en maak de ronde wat groter als gisteren om tot een gestage opbouw van de conditie te komen.

Het gaat goed op de fiets en de heuvels zorgen voor een prima intervaltraining. Bij een heuvel met 16% stijging probeert een lokaal me aan te spreken maar ik heb er weinig tijd voor, niet stilstaan doorfietsen! Boven op de heuvel kijk ik nog even op Mapsme want het is mooi om die heuvels te beklimmen maar liever niet onnodig. Met een mooie geleidelijke afdaling maak ik de terugtocht.

Op de zondagsmarkt een visje kopen en neem een gebakje mee voor thuis. Op de terugweg word ik door een mevrouw onder een hoofddoek tegen de regen aangesproken of hetgeen wat ze ziet, de Marina is. Ik stop en vertel haar dat dit de Marina Moselle is, maar er zijn nog twee jachthavens meer. Nu neemt de man het over en vertelt me dat hij ook zeilt en laat zijn pet zien waar een rally tocht van Singapore naar Thailand op staat. Hij vraagt me naar mijn tocht en vertel hem dat ik uiteindelijk in Singapore uit wil komen. Direct nodigt hij me uit om contact op te nemen als we daar zijn. Hij haalt een kaartje uit zijn zak met emailadres en we gaan ieder zijns weegs. Mensen van het cruiseschip. Maar nu doorwater nat van de regen en het zweet maar met een blij gevoel van de mooie tocht, is het prettig rusten in de kuip. Toch kan ik niet ontspannen en zoek wat te doen en pomp het platform Kwienbietje (bijboot) op en start de buitenboordmotor. Deze slaat nu aan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en dit stukje techniek heeft nu eens geen last van corrosie of een vervuilde carburateur. Een proefvaart met Jacqueline langs de schepen in de haven en realiseer dat we eindelijk aan het varen zijn. Het is blijkbaar toch een motor die ons vaarplezier moet brengen.

Terug aan boord, de motor op de hekstoel en dan begint het te regenen. Zachtjes, even droog, hard regenen en weer even droog, prima weer om bij elke actie doorwater nat te worden en kruip uiteindelijk maar in een gemakkelijk hoekje in de kajuit. Het boekje “Oud Zeer” van Bram Bakker is soms confronterend maar ben het niet altijd met de schrijver eens. Tja, ik ben een recycler en geen psychiater zodat mijn invalshoek iets anders is, maar toch blijf ik lezen.

De ogen vallen soms even dicht op deze regenachtige zondag, het klettert op dek of je ziet door het raam een miezerregen. Er zit niets anders op dan dit over me heen te gaan en geniet van deze welkome rust. Ik kan het niet laten om allerlei opties voor de reparatie voor de komende week de revue te laten passeren. De avond valt over me heen en onder het plezier van een biertje, bedenk ik me dat die Nederlandse boeren het zo slecht niet hebben met hun regenval.

Bahamontes, de adelaar van de bergen.

Zaterdag, 15 april 2023

Nouméa.

Met een plechtige belofte aan Jacqueline dat ik me niet zal uitsloven vertrek ik op de fiets voor een ritje. Zonnebril, pet op en een fris shirt. Gelukkig schijnt de zon niet te uitbundig en rijd weg met 24 graden, tof weer en goed om mijn bovenbenen en knieën te trainen.

De eerste heuvel geeft niet al te veel problemen en bestijg deze met een mooie cadans en ben blij dat ik boven ben, maar het plezier is groter bij de afdaling.

Als Magni daal ik af en glij naar beneden maar word ingehaald door een wielrenner strak in een Amerikaans shirt. Ik kijk naar zijn kuiten en deze zien eruit dat het een echte wielrenner is. Ik heb beloofd om rustig aan te doen en houd me in. De renner voor me rijdt een beetje van me weg en hoor via mijn tinnitus de claxons van de Tour de France. Zou het de oude Greg Lemond kunnen zijn die voor me rijdt, die hier van zijn pensioen geniet? De heuvel gaat omhoog en merk dat ik hem inhaal, mijn kuitjes zijn zo week nog niet bedenk ik en voel me als een Bahamontes, de adelaar van de bergen, die half op zijn pedalen de rest van het peloton op achterstand zet. Theo Koomen hoor ik praten dat die Albert (zo werd ik genoemd tijdens mijn wielercarrière) nu eindelijk wakker wordt en zijn talent laat zien. Ik schakel terug en met een mooie cadans haal ik de vermeende mister Lemond in. Ik ben het eerste op de berg maar bij het afdalen zet hij een tandje bij en gaat voor me rijden. Rustig aan Bertus bedenk ik me, nu eens luisteren naar je lijf en het plezier hebben in. Onze Lemond komt nog een heuvel tegen en weer haal ik hem in op de berg en zie dat het hem ergert maar ik doe net of er niets aan de hand is en hoor via mijn tinnitus alle uitingen van een winnaar die eenzaam boven aan de berg komt.

Lemond schakelt, kijkt me lelijk aan en gaat weer als een dolle van de heuvel af. Ik geniet van de wereld om me heen, zie de zee, ruik de bossen op de bergen en zie de families langs de waterkant scharrelen als ik ineens onze Lemond voor me zie zwalken en met een smak tegen de vangrail tot stilstand zie komen. Met zijn armen kapot vang ik de man op en stel mijn vragen of hij geen black-out heeft gehad. Hij hijgt en schudt van nee, een andere fietser komt aan en bekommert zich ook om hem. Ik zorg voor wat drinken en vraag hem waar hij woont en wijs hem op de schaafwonden op zijn arm. C’est rien, er is niets aan de hand volgens hem. Ik voel me bezwaard en denk dat ik met mijn achteloze haantjesgedrag de man heb opgenaaid om zo boven zijn kunnen te fietsen. Mister Lemond tegen de vangrails en ik heb er spijt van, maar kan er natuurlijk niets aan doen. Er meldt zich nog een Franse fietser en nu vind ik het tijd om mijn weg te vervolgen.

Met een fijn gevoel kom ik terug in Nouméa, weliswaar op de laatste berg lopend tegen de steile berg omhoog, afdalend met mijn handen in de remmen. Mijn shirt is nat en de pet staat scheef, maar krijg even het gevoel van vroeger terug, dat kan een cardioloog me toch niet verbieden.

Aan boord lees ik mijn boek en bij terugkomst van Jacqueline aan de sportschool gaan we naar Dumbéa Centre voor wat boodschappen. Een supergrote Géant met een uitgebreid assortiment weten we onze middag prima te besteden. Bij het terras nemen we een biertje en ga koken aan boord. Fijne dag gehad en neem me voor om elke dag een stukje te gaan fietsen maar dan met wat minder fantasie.

Trpoical storm zoals die op een weerkaart staat

Vrijdag, 14 april 2023

Nouméa

Vanochtend valt er een berichtje binnen of we last hebben van de storm ten noorden van Australië. Ik ben me helemaal geen storm bewust en zoek direct via Windy de wind-voorspelling op. Inderdaad zijn er twee fronten één schuift er ten oosten naar Vanuatu en een klein front schuift ten zuidwesten langs Nieuw-Caledonië. We zullen niet veel last hebben, misschien veel regen wat zulk een front aan de rand met zich meebrengt. Toch leuk dat vrienden aan de andere kant van de wereld het weer voor ons in de gaten houden.

De reparaties zijn uiteindelijk een teleurstelling geworden want juist voor het grote moment van opstarten, tref ik olie aan onder het carter zonder dat de motor zelfs maar gelopen heeft. Het is niet anders en blijf er gelukkig rustig onder. Wanneer je geschoren wordt moet je stil blijven zitten en dat geldt ook voor dit soort situaties. De monteur probeert nog te veronderstellen dat het misschien aan het nieuwe oliefilter ligt maar is snel overtuigd nadat de motor binnen 15 minuten na het starten, een behoorlijke slok olie buiten het carter gooit. Olivier wordt gebeld en samen bespreken we de mogelijkheden. Voor mij is er maar een goede optie en dat is de motor eruit halen en in alle rust de schade beoordelen in plaats van als een slangenmens blind onder de motor te werken. Hij geeft een kostenraming op en zou eventueel aanstaande woensdag de motor eruit kunnen halen. Wordt weer vervolgd en het ontslaat me vandaag van het repareren.

We lopen samen door de stad op zoek naar een schoenmaker en worden erg vriendelijk geholpen door de lokale bevolking. Alleen jammer dat de bedoelde schoenmaker pas zijn deur heeft gesloten en moeten op zoek naar een andere. We lopen van straat naar straatje in een wijk die we nog niet zo vaak bezocht hebben en vind toch weer leuke winkels en zelfs restaurants. De lucht trekt helemaal dicht en het begint te regenen zodat we van luifel naar luifel schuifelen. Bij ons vertrouwde terras drinken we een drankje om het verdriet weg te drinken van de mislukte reparaties en kijk uit naar het koken van de krab die ik vanmorgen op de vismarkt heb gekocht.

Uitgebreid eten in de kuip met voorgerecht, hoofdgerecht en glaasje wijn terwijl het om ons heen een natte bedoening is. De regen valt in stralen via de bimini op het dek. We moeten nieuwe plannen maken om de tijd door te brengen want ik val in een gat met een glimlach.

Donderdag, 13 april 2023

Nouméa

Moeilijke nacht maar sta op met een positieve verwachting. Vandaag proefdraaien en zien of we de reis kunnen voortzetten, of dat we hier een langere tijd moeten blijven voor een grote reparatie. De dag begint met de loodgietersklus. De kit moet uitgehard zijn en kan de afvoerpijp aan de gootsteen aansluiten. Dat gaat niet eenvoudig maar daar zijn we al aan gewend, want als het gemakkelijk gaat had ik het allang gedaan.

 Koffie en ontbijt en haal voor de zoveelste keer de achterkajuit leeg en maak het motorruim open. De startmotor en de dynamo koppelen en zorg ook maar voor het olie verversen met een nieuw filter. Ik ben er klaar voor en haal een extra kan olie bij de benzinepomp. En wacht op Olivier, het grote moment.

We kunnen het invullen, geen Olivier en op deze manier wordt wachten een kunst. Ik heb een hekel aan wachten en ga dan de wachttijd opvullen met iets anders om niet gefrustreerd te raken. Dit is beter voor mijn gemoedsrust. Situaties van ongeduld, want wachten is gewoon een woord voor geduld hebben. Mijn verstand zet dit wachten af tegen een tijdsmoment. En tijd is een moeilijk begrip. Wacht je op iets leuks of wacht je op een drama. Het zijn verschillende belevingen maar bij de beide soorten word je uiteindelijk ongeduldig en toch zit er volgens de heren en dames psychologen een voordeel aan wachten. Het hebben van geduld werkt goed tegen de stress en daarom kan je beter met frustraties omgaan en krijg je een beter gevoel van welzijn. En nu stuiter ik als jongen uit de polder op een zeilboot want als je de reden weet waarom je wacht, dan krijg je een hekel aan het wachten op een ander. Asociaal dat de mensen die te laat komen, afspraken maken, verwachtingen stellen, zo met de tijd van de ander omgaat. En dan hoor je nog vaak waar wacht je op?

Ook met Olivier de hele middag wachten en vraag met een whatsapp bericht waar hij blijft. Krijg als antwoord dat de tweecomponenten pasta 24 uur moet uitharden en dat hij morgenvroeg komt. Dit is op zijn Frans, urentellen kan hij niet, misschien factuururen we zullen wel zien. Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed, zoals Cornelis Vreeswijk het eens verwoordde.

Tommy is het dek aan het slopen van de Vagabond en het is een plezier om te zien hoe een paar enthousiaste handen de boot meteen laat stralen. Genieten van de buurman en zie direct de parallellen met mijn middelste zoon want allerlei vrienden met een specialisatie worden erbij gehaald, om met een biertje de klus te klaren.

Dus gewoon Heineken.

Woensdag, 12 april 2023

Nouméa

De grote dag om de motor te starten breekt aan maar als ik ontdek dat de plaats, waar het stukje aluminium van het carter af is, niet ingesmeerd is met de metaalpasta dan weet ik dat het de volgende dag gaat worden. De mentaliteit van “not invented by me” komt hier duidelijk boven water. De monteur denkt dat het niet de oorzaak is van de lekkage en daarom niet ingesmeerd ondanks dat ik het graag wilde. Ben blij dat ik het werk naloop van gisteren maar het betekent wel dat de monteur de pasta van ver moet halen en dat we opnieuw 24 uur moeten wachten. Vanochtend krijgt Jacqueline het op haar heupen en maakt de kast van de zwemvesten open waar een slok water onderin ligt. Dit is een karwei tussendoor zullen we maar zeggen. De afvoer lekt van de spoelbak en haal de koppelingen los en zet deze opnieuw in de kit. Uit laten harden en ook voor morgen de grote dag, istie dicht of istie lek.

Gelukkig is het vandaag niet te warm en prima weer om ontspannen te keutelen en me bezig te houden met de constructie van een simpel stuurautomaatje op de windvaan. Dit zou een prima vervanger kunnen zijn van de grote automaat en zie het als een extra reserveonderdeel als de een het zou begeven. De buurman komt met emmers verf en afbijt aan om de Taiwan Clipper op te knappen. Ik weet dat hij enthousiast is maar telkens komt hij met een beetje theater uit het luik gekropen dat hij weer iets is tegengekomen. Hij beaamt dat het ook meevallers zijn en niet altijd tegenvallers want hij komt met een paar goede zwemvliezen boven, een gedroogde bek van een haai met een gezond gebit en de zonnepanelen blijken ook te werken. Het dek heeft daarentegen verschillende waterdoorlatende gaten. De voorpunt staat scheef op het schip maar de preekstoel mankeert weer niets. Het is telkens een oh en een ah en je ontrafelt aan de schade of toevoegingen een mogelijke geschiedenis. Het wordt steeds interessanter en vraag naar de papieren van het schip. Tommy heeft ze nog niet gehad en krijgt deze volgende week.

Het biertje smaakt weer best op het einde van de dag maar zoek voor de aardigheid op wat ik drink. De Grande Brasserie de Nouméa werd opgericht door Eduard Pentecoste in 1969. Zijn zoon volgde hem al snel op en rekruteerde een meesterbrouwer uit de Elzas, monsieur Louis. Hieruit blijkt weer eens, je hoeft het niet zelf te kunnen als je maar weet wie je binnen moet halen.

Louis ontwikkelde een bier-recept dat in 1972 genaamd Number One, in 1974 fuseerde de GBN met de GBC en die vorig jaar onder controle is gekomen van Heineken. Zou het hierom zijn dat ik me zo thuis voel bij mijn biertje hier op het einde van de wereld?

Tja,.....

Dinsdag, 11 april 2023

Nouméa.

Mijn verhaal wordt saai maar het moet toch even verteld worden. Het is en blijft een belangrijk onderdeel van het reizen met een zeilschip. Mijn buren zijn allemaal aan het klussen ondanks de warmte die als een dikke deken over de boot ligt. De wind is weg en donkere wolken pakken zich samen met een dreigende regenbui. De vriendin van Alex, de vorige eigenaar van de Vagabond, verteld een uitgebreid verhaal over het leven van Alex. Een vermogen met 8 nullen en woont in een afgeleefd schip, 45 jaar in deze haven. Zijn gescheiden moeder is hertrouwd met een steenrijke man die geen erfgenamen heeft en zodoende is Alex rijk geworden. Maar Alex gaf helemaal niets om geld en leefde uiterst sober. Zijn enige uitje was elke dag naar de film en in de avond gaan eten bij zijn vriendin. Je vraagt je af: waarom koop je elk jaar geen andere boot als de asbak vol is, met zulk een kapitaal?

Tommy komt aangelopen na betaling bij de haven en heeft een lang gesprek met “bien sûr la dernière’’ vriendin van Alex. Buurman Tommy is eigenaar van de Vagabond en gaat nieuw leven blazen in een triest eind.

De monteur komt aan boord en begint niet alleen de bedenkelijke plekken van het carter te plakken maar doet ook het werk van Laurent opnieuw. Nu 24 uur uitharden en morgen is weer een dag met de hoop dat het lek gestopt is. De dagen rijgen zich zo wel aaneen en het is voor mij aanpakken van allerlei klussen want de hele dag niets doen is geen optie. Een dode kabel volgen totdat de zekeringen die opgeblazen zijn gevonden worden. Vernieuwen van de smeltzekeringen en kan nu met heel wat capriolen het kompasverlichting aansluiten, de stuurautomaat installeren op de Hydrovane, enzovoort en enzovoort. Met een blij gevoel en een krakende rug ben ik blij met het biertje en de biefstuk op het einde van de wereld. Ondanks al de trubbel weer genoeg beleefd en om over na te denken.

Onderzoek naar de zeebodem.

Maandag 10 april 2023.

Nouméa.

Tweede Paasdag, een extra rustdag, toch nog even onder de motor kijken en haal de laatste druppels weg onder de motor. De inloopmat onder de trap schoonmaken, de plankjes van de bijboot schuren en de motorruimte voorbereiden voor de monteur morgen. Het is warm vandaag, Nederlands code paars zullen maar zeggen, maar we kunnen hier niet anders dan er gewoon mee omgaan.

Vanochtend met de steekwagen water gehaald en Jacqueline gaat nog even naar de sportschool om wat spiertjes te trainen. Aan boord ruim ik de boodschappen op en net na het middaguur is het tijd om wat samen te doen. Een tochtje fietsen naar Plage Kuendu voor een strandje waar we kunnen zwemmen, zonder haaien! Hoe gezellig het lijkt om samen met de haaien te zwemmen blijkt dit verboden te zijn.

Het strand waar we voor gaan blijkt gesloten en vinden een stuk verder een eigen strand met een spaarzame boom. Onder de boom rusten we uit van het fietsen en zien veel zeilschepen, voltuig en volle kracht op motor vooruit, voorbijvaren naar de haven. Einde Paasweekend en herken dit uit vroeger tijden. Paasdagen waren in Nederland vaak nog te koud maar ik was zo blij dat ik een reden had om te gaan dat ondanks de weersomstandigheden de familie ingeladen werd en het seizoen, was voor mij begonnen.

Op de terugweg fietsen we langs de Antea, de nieuwe boot voor Oceanografisch onderzoek tussen Caledonië en Nieuw-Guinea. In kaart brengen van de zeebodem zoals onderzeese bergen en het registreren en tellen van het zeeleven ten zuiden van l’Ile le Pin. Uitgerust met een robot om op 3000 meter diepte de omgeving vast te leggen. Als mensheid weten we alles van de achterkant van de maan maar niets van de oceanen en met dit soort acties wordt een begin gemaakt om dit te veranderen. Misschien toch eens interessant om morgen eens aan te kloppen bij de boot en verder te vragen.

Terug op de Queen B treffen we de trotse eigenaren van de Vagabond die ons uitnodigen op het schip. Het is een puinhoop aan boord maar wat een mooi schip. Het houtsnijwerk, de twee zithoeken in de kajuit, de hoogte en de ruimte is indrukwekkend. Hier valt iets bijzonders van te maken en de man is schilder zodat hij voor al het houtwerk en snijwerk kan zorgen. Dit gaat helemaal goed komen en mijn handen jeuken om mee te helpen.

Vanmiddag word ik uitgenodigd bij het Nieuw Zeelandse stel met het lekkende stalen dek. Mike is de afgelopen dagen met wat laselektrode’s over het voordek gegaan omdat hij volgende week naar Australië wil varen. Het achterdek komt in Australië wel aan de beurt. Met een ongeloof kijk ik de enthousiaste man aan en zeker als ik binnen uitgenodigd word, kan ik moeilijk mijn verbazing inhouden. Wat een spullen in de kajuit, hoe ongeorganiseerd maar wel met een hart van goud. Het geeft me wel te denken hoe je de wereld kunt ontdekken.

Foto, onder het carter van de motor

Zondag, 9 april 2023

Nouméa,

Van verschillende kanten krijg ik een Joyeux Paques te horen en zelfs van Fully Fresh uit Fiji krijg ik de beste wensen, een brede glimlach tovert mijn gezicht. We doen niets aan Pasen en beschouwen het als een gewone zondag. De vismarkt en de groentemarkt zijn gewoon open en het is er druk. Met twee visjes in een plastic zakje lopen we terug naar de boot en drinken een kop koffie aan boord met een heerlijke slof ananas en abrikoos.

De wind zet flink door met aangename koelte en neem de tijd om mijn boek uit te lezen. Toch nog maar eens kijken in de motorruimte en mijn vermoeden van een tweede plaats waar het lek kan zitten wordt bewaarheid. Vlak boven een beugel zit een zwakke plek waar twee donkere gaatjes te zien zijn. Meteen foto’s maken en doorsturen naar de monteur om dinsdag voor te bereiden. Met de blijdschap van de nieuwe diagnose stuur ik de foto’s rond over het internet. Nu nog zien of het de werkelijke oorzaak is.

De jonge vent van enkele dagen geleden stapt aan boord met zijn partner en vertelt dat aanstaande dinsdag er getekend gaat worden voor de overdracht van de Vagabond. Ik ben er helemaal blij van en wens al het beste voor het jonge koppel die aan een nieuwe droom gaan beginnen. De vrouw komt nog even naar buiten of wij Duitstalige boeken lezen maar moet haar teleurstellen. Ik wil sowieso helemaal niets uit het donkere gedeelte van de Vagabond die al sinds 1999 in de haven ligt. 24 jaar stilliggen, wachten op je droom en daarom is het nog verwonderlijker dat de motor blijkt te lopen. Een motor kan niets hebben of alles, onbegrijpelijk!

Zaterdag, 8 april 2023

Nouméa.

De grote Cruiseschepen vinden hun weg eindelijk naar Nieuw Caledonië na de Corona tijd. Mensen met Cowboy hoeden steken de zebrapaden over. Echtparen op leeftijd sjokken met waggelpas over de boulevard waar meestal de man het helemaal heeft gehad. Opgeblazen, dik en warm kijkt hij uit naar het eerste het beste terras terwijl hij het liefste op het voordek van de boot was gebleven. Mevrouw moet zo nodig een eindje lopen en hij kan geen nee zeggen want de wereld moet verkend worden! Het negatieve effect voor ons  is , dat we voor de komende dagen geen auto kunnen huren.

We stappen op de fiets om een rondje te maken over de zuidkant van het eiland. Ik had al geschreven dat er venijnige heuveltjes zijn en merk dat aan mijn zolen en hakken want er moet regelmatig naast de fiets hijgend omhoog geklauterd worden. Op dezelfde bank in een bosje van palmen met uitzicht op twee eilanden blijven we rusten om het klamme zweet van onze rug op te laten drogen,

De Marisol komt net zoals wij in een flipperkast van reparaties. De Marisol heeft een motor die loopt maar als deze belast wordt bij het varen dan loopt het toerental terug en blaakt zelfs zwarte rook. De techneut wijt dit aan de injectors en neemt deze mee voor reparatie. 700 Euro verder en met verkeerde montage blijkt uiteindelijk de zekeringpen van de schroef gebroken te zijn. Door de breuk is de spoed van de schroef te groot en kan de motor dit niet aan. Met de injectors was dus niet aan de hand en moet Norbert plan B inzetten. Nieuwe zekeringspen bestellen en uit het water om de schroef te repareren. Ik bedenk me dat veel schepen uit Europa die 20.000 kilometer gevaren hebben, vanzelf terechtkomen in een reparatiecyclus. Vroeger dacht ik dat een schip dat de wereld rondgevaren heeft een goed schip is maar begin nu te twijfelen of het wel verstandig is om dit soort schepen te kopen. Onderweg gaat alles stuk en kan mijn lachen niet inhouden als het blad Zeilen de vraag stelt wat er het meest stuk gaat tijdens het zeilen. Mijn opmerking is: Wat gaat er niet stuk, dat moet de vraag zijn.

Het moet een rustdag zijn maar kan het niet laten om op de steiger de plankjes van de bijboot te polyester’en. Wat een uitvinding blijkt polyester te zijn, oersterk en snel en gemakkelijk te verwerken. De weerzin om eraan te beginnen is groot maar het resultaat is verbluffend. Bij de reparatie bij de verlichting van het kompaslichtje meet ik 22 volt? Hoe kan dit?

de keerkoppeling terug aan boord

Vrijdag, 7 april 2023

Nouméa

Met tegenvallers opstaan en toch weer een lach toveren want het is niet anders. Er staat olie onder de motor en dat is niet goed maar de duimen gaan omhoog als de mogelijke nieuwe eigenaar van de Vagabond (van de vorig jaar overleden eigenaar) weet te starten. De boot gaat een nieuw leven tegemoet en we zien een dolgelukkige jongeman die een kans krijgt om heel goedkoop een mooi schip op de kop weet te tikken. Er zal nog wel twee jaar werk blijven maar de boot is nog niet op het kerkhof.

Vanochtend teleurgesteld van de olie onder de motor en dat betekent dat het carter lekt en misschien dat de reparatie van de keerkoppeling volledig onnodig is geweest. Het is kiezen tussen de verschillende opties van 6 weken wachten op een carterpan of een tijdelijke reparatie die me naar Singapore kan brengen om daar de uiteindelijke reparatie aan te pakken. Ik kies voor de provisorische reparatie en moet weer de olie uit het carter trekken, dynamo en startmotor demonteren. Het wordt bijna een dagelijkse routine maar kan de lol er niet meer van inzien.

We gaan de middag met de bus naar een winkelcentrum in Dumbea. Een bouwbenodigdheden-winkel met veel hebbedingen en gereedschappen. Met een mandje loop ik langs de rekken en koop de dingen die nodig zijn of misschien in de toekomst nodig heb. Het is net als eten, mijn ogen zijn groter dan de maag of mate van reparatie. En als het nu niet nodig is, er komt een tijd aan boord dat je het wel nodig hebt. In de supermarkt word ik verrast door het grote assortiment en maak Jacqueline attent op het diner voor morgen: “Les testicules de Veau” oftewel op zijn Nederlands “Stierekloten”. Jacqueline voelt eraan en zegt dat het een goed idee is voor een volgende keer.

Aan boord bak ik de visjes en moet onbedaarlijk lachen om een artikel in de Telegraaf over het verlies van FC Den Bosch met 13-0 tegen PEC Zwolle. De tekst van een Bosschenaar: Dat was kut, maar ik was er wel bij! Als je op je Bossche Bek gaat, dan moet je het goed doen!

Nou, dat was me het potje wel, een kleine maand geleden in die Hanzestad aan de IJssel, zo begint het schrijven aan de supporters. Tot hilariteit van sommige buitenstaanders en ronduit teleurstelling van alle betrokkenen. Het was een rare wedstrijd, we weten wat verliezen is maar dit was zelfs voor FC Den Bosch-begrippen nogal veel. Als je op je Bossche Bek gaat, kun je het beter goed doen. Jij was erbij, je stond erbij en keek ernaar. Als alles lukt is het leven maar saai. Er schuilt meer belofte in de teleurstelling. Dus als we straks wel iets te vieren hebben, kan jij zeggen, dat was toen en dit is nu. Succes-supporter ben je voor even, FC-er voor het leven. Heya Den Bosch.

En ik merk dat ik mijn hart verloren heb aan Den Bosch en dat ik enkele parallellen tref die ook voor de Queen B van toepassing zijn.

Donderdag, 6 april 2023

Nouméa

Defensief pessimisme is een prima manier om probleemoplossend te werken omdat je bewust bent dat het niet altijd positief uitpakt. Als je pessimistisch bent, heb je lagere verwachtingen en toch zet je de volgende stap om concreet te bedenken wat er allemaal mis kan gaan. Dit helpt om vooruit te denken en mogelijke problemen beter in te schatten. Dit zet je mogelijke angstverwachtingen om in productief handelen. Zo ervaar ik alle snel veranderende problemen met de motor. De keerkoppeling is niet los te krijgen, ik bedenk het slechtste scenario. Een telefoontje van Olivier naar een collega, om een gat te boren in het huis van de keerkoppeling doen me met de wenkbrauwen fronsen.

Precies om 0800 staat de assistent van Olivier aan de boot om het gat te boren in de keerkoppeling. Met een venijnige tandartsen meelijwekkend gezicht zet hij de boor in het aluminium en boort een gat. Het is mis en met een nieuw gat ernaast heb ik tweegaten. Je vraagt er om een en je krijgt er twee. Mijn boventanden beginnen te jeuken maar als er geboord wordt is er geen weg terug bedenk ik me met een defensieve pessimistische gedachte. Dan met een moersleutel op de verborgen bouten in de koppeling tegen het huis van de motor. De eerste slaat rond en bedenk meteen dat de enige oplossing is dat de motor eruit moet. Ik vraag nog als pessimist hoeveel uur ervoor nodig is om de motor eruit te halen. Gelukkig gaat de optimistische assistent gewoon door om de volgende bouten los te maken en uiteindelijk schuift de keerkoppeling braaf in zijn handen en neemt de koppeling mee naar de werkplaats.

En dan val je in een communicatie vacuüm, ik hoor niets meer en begin te twijfelen en haal weer van alles door mijn hoofd. Maakt die Olivier er geen misbruik van en is het probleem wel de keerkoppeling? En dan belt Olivier dat de frictieplaat niet meer te redden is maar dat hij er nog een heeft liggen. De oliekeringen zijn ook op voorraad en er is geen wachttijd van 10 dagen meer nodig voor de reparatie. Of ik de motor startklaar kan maken om zeker te zijn dat er geen olielek van de motor is. Ik zie het als een groot psychologisch proces van vallen en opstaan.

De motor loopt zonder een spat olie te verliezen en Olivier beloofd me om morgen alles af te monteren. Ik loop in de wolken en begin meteen te googlen op Windy wanneer we kunnen vertrekken. Hoe vreemd zit ik in elkaar of voor sommigen herkenbaar?

De wereld is in een paar uur weer volledig veranderd in mijn beleving maar realiseer me wel dat ik eerst morgen moet afwachten voor dat ik mag juichen.

Ieder begrijpt na het bovenstaande dat het weer een dag in het teken staat van de motor en dat er van zeilen en vakantie vieren geen sprake is. We zullen het de komende dagen wel inhalen, hoop ik.

Spindel

Woensdag, 5 april 2023

Nouméa

Een stuk ijzer of aluminium is nog geen motor en moet er van alles verzonnen worden om met onderdelen en verbindingen een netwerk van apparaten samen te stellen om bijvoorbeeld een auto, vliegtuig, fiets of een scheepsmotor te construeren. Duizenden jaren van ontdekkingen zoals de beste verbindingen, uitvinden van het wiel, samenstellen tot kar en ga zo maar door. Bouten zijn een van de eest gebruikte onderdelen in architectuur en mechanische ontwerpen. 400 voor Christus zijn de eerste bouten en moeren ontwikkeld in de vorm van schroefdraad om druiven te persen, de Romeinen gebruikte bronzen bouten en moeren in grote deuren, in de 15^e de eeuw kwamen er veel toepassingen bij maar de belangrijkste ontwikkelingen van de moderne bout en schroef is van de laatste 150 jaar. Op deze manier kijk ik naar mijn olie-verliezende motor als een wonder, maar de inventiviteit van duizenden jaren kennis gaat tegen me werken want de monteur krijgt met geen mogelijkheid mijn keerkoppeling los. Deze zit vast, muurvast en komt morgen terug om een extra gat in het huis van de keerkoppeling te boren om een aantal half verborgen moeren los te maken. Ik kijk nu met andere ogen naar de wijnfles want het zijn de wijnboeren die mijn probleem hebben uiteindelijk veroorzaakt.

Olivier komt morgen terug om de gaten te boren en kan daarom de achterkajuit weer inruimen om het schip leefbaar te maken. Bij de visboer haal ik een vis, fileer deze en maak van de kop en graten een heerlijke bouillon samen met een kliekje vissoep van gisteren. Een relatief rustige dag voor mij, Jacqueline naar de sportclub en ik kan mijn boek uitlezen in de kuip. Een stortregen jaagt ons naar binnen maar de daling van de temperatuur is welkom. De reparatie gaat niet zo snel als verwacht, daarbij komt dat Olivier denkt dat de olie van de keerkoppeling komt, want ik niet verwacht. Het wordt allemaal wat onzeker en haal al enkele scenario’s in het hoofd zoals: hoelang wachten, lange tijd hier blijven, wat gaan we doen in die tijd enzovoort? Toch maar het hoofd even “Hold” zetten en niet meteen al te proactief zijn.

Dinsdag, 4 april 2023

Nouméa

Het bezoek aan het Tweede-Wereld oorlog museum is een belevenis. Je krijgt veel informatie door filmpjes, een heel ander perspectief op de oorlog dan in Europa. Een indrukwekkende prestatie van de Amerikanen om 6 Miljoen soldaten in de Pacific te mobiliseren, 1 miljoen op Nieuw-Caledonië als veilige haven en op afstand van het oorlogsgeweld met de Japanners.

De Amerikanen huurder de Kanakken in en betaalden een dubbel salaris dan de Fransen. De Kanakken ontdekten ook dat de Amerikanen, zowel zwart als blank, hetzelfde soldij uitkeerden en hierdoor ontstond een grote bewustwording. De Fransen moesten met de tijd meebewegen en gaven de plaatselijke bevolking meer bewegingsvrijheid en zagen af van de verplichte 52 dagen per jaar werken voor de Kanak, kregen zelfs stemrechtstemrecht en vrij transport over het eiland. De huishoudelijke apparaten zoals wasmachine en stofzuiger brachten verlichting voor de huisvrouw. Je staat hier niet zo snel bij stil maar het zijn enorme veranderingen geweest.

De Japanners en Duitsers die voor de oorlog op het eiland waren, werden gearresteerd naar Australië geïnterneerd om daar de oorlog af te wachten. Alle bezittingen werden geconfisqueerd. Na de oorlog waren juist deze mensen berooid en werden lange tijd met de nek aangekeken.  5,5 Miljoen Japanse soldaten zwermden uit over de Pacific en bezetten de verschillende eilanden archipels, om uiteindelijk Australië en Nieuw-Zeeland te. veroveren. Zover zijn ze gelukkig niet gekomen, de atoombommen maakten een einde aan de oorlog, overigens de japanners waren al dik aan het verliezen en de bom heeft het einde van de oorlog bespoedigd. De Japanners verloren 2.450.000 soldaten, de Amerikanen 200.000. Dit museum moet nog eens bezocht worden want de hoeveelheid informatie is te veel om te bevatten.

Vanochtend de voorbereidingen gedaan voor de monteur die morgen komt om de oliekering van de krukas vrij te maken. In het verleden heb ik al eens liggen stoeien om de uitlaatpot los te maken wat me toen niet is gelukt. Deze keer moet het, voor de ruimte om de keerkoppeling los te maken. The battle of the Mufler zullen we maar zeggen want het is een waar gevecht geworden in de termen van het museum te blijven. Een waar slagveld om de dikke rubberen leidingen van de pot los te wringen met extra bijkomstigheid de heersende temperaturen, liters vocht verliezen en het probleem van verschillende kanten benaderen om uiteindelijk met schroevendraaiers ruimte maken in de slang, wrikken en wringen, WD40 spuitend en domme kracht gebruikend schiet de pot los om vervolgens een flinke slok zeewater over de motor te sproeien. De wraak van het materieel, stoffelijke of onstoffelijke represailles?

Toch kan ik het niet nalaten om na twee uur zware arbeid te glimlachen dat de klus is geklaard. Als toetje moet de flens van de motor los maar er blijken Amerikaanse maat moeren en schroeven gebruikt. Met een telefoontje naar Olivier belooft hij de sleutels mee te nemen en zelf los te maken. Moe van de inspanningen beloon ik mezelf maar op een koude cola en een lunch om hierna naar de stad te gaan.

Maandag, 3 april 2023

Nouméa

Met een boodschappenlijstje op pad om onderdelen bij de bootwinkel te halen. Heerlijk om rustig door de stad te fietsen en vervolgens over de werf te rijden waar de boten opgeknapt worden. De opknapbeurt op de wal zijn we gelukkig vanaf en bezoek eerst de winkel waar ik de minste kans heb voor de spullen. Misschien raar maar je weet maar nooit wat ze er extra hebben en je weet toch dat je bij de beste winkel terecht komt. Om de winkel wat te gunnen kom ik met 5 kwastjes uit de strijd en bezoek hierna de prachtige boot-tiek waar veel onderdelen en “wanttohave” te vinden zijn.

Met een ogenschijnlijk exact dezelfde tweekleurenlamp voor op de boeg van de Queen B, een CO2 patroon en een extra LED voor de hekverlichting, fiets ik terug naar de boot. Gemopper want de lamp die zo hetzelfde eruitziet blijkt aan de achterkant van het huis er anders uit te zien en moet om een goede bevestiging te maken, twee gaatjes boren in de beugel op de voorpreekstoel. Gaatjes boren in 316L RVS valt niet mee en blijf een tijdje tobben om de lamp op zijn plek te krijgen.

Samen boodschappen halen voor de lunch en ga bij terugkomst aan de slag om de lamp aan te sluiten en maak een blijvende verbinding met het zonnepaneel.  Koken en de hapjes voorbereiden op het bezoek van de Marisol. Een niet te warme dag met eindelijk een doorzettend windje maakt het er een stuk leefbaarder op. Om 1700 komen Inga en Norbert en we praten over van alles omdat we elkaar steeds beter leren kennen, wachtend op de monteurs voor ieder hun problemen. De Marisol is aan het stoeien met de dieselinjectors.

Tijgerhaai

Zondag, 2 april 2023

Nouméa

Even verlost van de druk om te repareren halen we de fietsen van het dek en willen een ritje maken om te gaan zwemmen met een lunch. Na de rustige ochtend is het wel fijn om het lijf te klieren met een paar heuvels, die met de fiets beklommen moeten worden. In Nederland zou deze weersomstandigheden vallen onder “Code Rood” met het advies om vooral binnen te blijven.

Bij het strand aangekomen zie ik van verre de rode vlag en is het verboden om te zwemmen vanwege een haai. Deze haai heeft in 7 weken tijd drie aanvallen uitgevoerd en de laatste aanval op een 55-jarige zwemster. Op verschillende plaatsen aangebeten heeft reanimatie geen soelaas meer kunnen bieden en is ze overleden.

Met drones wordt de omgeving afgezocht om de Tijgerhaai te lokaliseren, maar voor ons wordt het dus geen zwemmen meer. Een kop koffie bij een koffiebar en verder zwoegen langs de kust, stampend op de pedalen om de venijnige heuvels te nemen, komen we op een punt dat het met de fiets heerlijk omlaag blijft gaan. Onderaan de heuvel treffen we een bossage met banken die over het water uitkijkt. Lekker afkoelen en genieten van het zuchtje wind met een boek.  Na een driekwartier verder op weg naar het centrum van Nouméa en eten een lunch bij de favoriete bar aan de haven. In de stad is geen enkele winkel of horecazaak open en het voelt als een doodse stad.

Aan boord installeren we ons achter in de kuip om een restje wind op te vangen en zien een vader en zoon bij de Vagabond, het schip naast ons binnenstappen. Ze blijven lang aan boord en overwegen echt om de boot over te nemen. 8000 Euro voor een 48 voet Taiwan Clipper is natuurlijk geen geld maar wat een werk zal dat gaan worden en ik denk dat je er gemakkelijk 2 jaar mee kwijt bent om er weer een mooi schip van te maken. Een verdienmodel maar wel met veel uithoudingsvermogen en rigoureus zijn met slopen. De aspirant-kopers hebben maar één voorwaarde en dat is een lopende motor. Morgen komen ze terug met startaccu of booster, ik hoop echt dat het schip weer wat liefde vindt, bij mensen die er iets van willen maken, anders beland deze mooie zeiler met zijn geschiedenis op een scheepskerkhof waar het helemaal onttakeld wordt. De Queen B is inmiddels op veel plaatsen geweest en overal zie je gezonken jachten of verwaarloosde schepen waar de eigenaren niet meer opdagen. Jammer van alle dromen, fantasieën van verre reizen, avonturen, mensen ontmoeten en eindigen door overlijden, ziekte, geldgebrek, ruzie aan boord of verantwoordelijkheden thuis en daardoor niet meer terugkeren naar de boot.

Op de verschillende reizen ben ik oude schippers tegengekomen die niet meer vooruit kunnen. Ze zijn te moe om nog te klussen en te zorgen voor het dagelijks onderhoud. Mannen die vervuilen en verslonzen, praatje maken en vertellen van de reizen die ze hebben meegemaakt, nog even een schittering in de ogen om dof terug te keren naar hun troosteloze kajuit waar vaak de fles wacht om te vergeten.

ondergang La Boussole

Zaterdag, 1 april 2023

Nouméa

De monteur van Yanmar komt kijken en constateert direct dat de oliekering van de krukas kapot is. Hij is snel in zijn diagnose en zegt ook dat hij de klus kan uit voeren zonder de motor uit het schip te halen. Wel vervelend is dat de onderdelen niet op voorraad zijn en dat deze uit Australië moeten komen. Wachttijd 10 dagen en aanvang klus aanstaande woensdag, dit betekent een oponthoud van 14 dagen in het gunstigste geval. Ben blij dat ik niet verder aan het dokteren ben gegaan maar gekozen heb voor de Yanmar specialist. Mijn conclusie van lekke carter blijkt niet waar te zijn en de monteur vertelt me ook dat het normaal is bij deze motoren dat er stukjes roest na jaren afvallen. Woensdag komt hij terug om de keerkoppeling los te maken, het vliegwiel van de as en dan de oude kering eruit halen. Ik zal wel weer genoeg stof hebben om te schrijven om de handleiding Queen B te kunnen completeren.

Het programma is eindelijk eens zonder de motor of andere dwingende activiteiten en gaan vandaag naar het maritieme museum. Een bijzondere ervaring met van alles wat betreffende scheepvaart. Een animatie van het vergaan van de Boussole bij Vanuatu. Het schip raakt in zwaar weer en moet proberen te zeilen om de kust weg te houden. Dat lukt ze niet maar door het uitgooien van drie ankers remt het schip en draait zich tegen de wind waarna de ankers uitbreken en het schip met de wind meedrijft tegen het rif. Het roer breekt af, draait een kwartslag en de romp breekt op het rif. Even verderop is de melding van La Monique die plotseling met 120 opvarenden spoorloos verdween en tot vandaag nooit meer iets van gevonden is, dan 1 reddingsboei. Typische Franse filmpjes a la Cousteau. Voorbereidingen, overleg op de film, duiktaferelen, tekens onder water en dan het filmen van het wrak. De onderdelen worden met een soort van stofzuiger vrijgemaakt van het zand. De kanonnen worden met een lege zak, gevuld met een luchtpatroon en naar boven getakeld. Leuk museum maar niet erg opwekkend voor een zeiler die de zee probeert over te steken. Ook een tentoonstelling van de Amerikanen die hier in de oorlog zijn geweest. Nieuw-Caledonië is gebruikt door 1.000.000 Amerikanen om van hieruit de Japanners te bevechten. Nieuw-Caledonië had toen 55.000 eigen bewoners zodat de aanwezigheid van de Amerikanen erg veel invloed heeft gehad.

Na het museum gaan we ieder zijns weegs en fiets ik door de de stad en Jacqueline gaat zich moe maken in de plaatselijke fitness. Rond 17.00 treffen we elkaar bij een biertje bij Het Einde van de Wereld.

Vrijdag, 31 maart 2023

Nouméa

Opstaan en direct doorlopen naar de motor of er een druppels olie te zien zijn. Ik raak de tweecomponenten pasta aan en merk dat deze is uitgehard en krijg steeds meer vertrouwen in de actie. Zo ook Jacqueline want zij begint de papieren bij elkaar te rapen om ons aan te melden in Australië als we aanstaande maandag zouden kunnen vertrekken. De visa om Australië binnen te komen zijn al in bezit en het formulier voor de gegevens bij binnenkomst wordt ingevuld. Nu nog de Franse procedure checken voor het uitklaren en dan zijn we administratief op orde.

Voordat ik aan de montageklus begin haal ik eerst wat vis en groenten op de markt voor de hoofdmaaltijd en begin met frisse zin aan de installatie van de motor. Eerst de gever van de toerenteller schoonmaken, de startmotor aansluiten en de dynamo monteren. Sleutel omdraaien en de motor slaat meteen aan. De eerste 5 minuten zien er goed uit en laat de motor 1200 toeren lopen met de intentie voor een uur maar bij een tussentijdse controle van 15 minuten zie ik een behoorlijke slok olie onder de motor liggen en moet de motor stoppen. Dit is een ware tegenvaller en weet nu zeker dat dit probleem heel wat roet in het eten gaat gooien. Eerst maar even tot rust komen en eten een stuk stokbrood met worst om vervolgens de boel die ik vanochtend opgebouwd heb weer af te breken. Op zoek naar het lek en zie een donkere streep olie tegen het carterhuis en weet nu zeker dat ik de motor eruit moet halen voor een betrouwbaar resultaat. Het is tijd om de Yanmar dealer te bellen en bij het contact met hen blijkt dat ze direct tijd hebben om te komen kijken. Morgenochtend om 10 uur al een monteur om het probleem aan te zien.

Een van de schepen heeft het initiatief genomen voor een steigerborrel en maakt dat bekend door een plakkaat bij de poort. !8.30 Uur B32 en op het moment dat we aankomen staat er al verschillende mensen te praten. Een prima gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen en al snel gaat het voor mij viertalig: Engels, Frans, Duits en Nederlands. Zeilen verbroedert en de meeste zeilers hebben een lange tocht achter de rug om hier te komen en je weet van elkaar dat ze allemaal wel wat meegemaakt hebben. Verhalen genoeg en wijze lessen om ter harte te nemen.

Parc Forestier

Donderdag, 30 maart 2023

Nouméa

Wat gisteren niet lukte door het lange wachten in de barre zon, gaan we er deze keer opnieuw op uit om het bos Forestier te bezoeken. Op een berghelling zijn verschillende wandelingen uitgezet die langs kooien met veel papegaaien en parkieten leiden maar wat later zien we apen, pelikanen, ibissen, flamingo’s, struisvogel, een schaap en een ezel. Een mooie tuin en goede uitleg van de omgeving. We lopen aan de droge kant van het eiland en er wordt uitgelegd hoe de natuur en het bos zich hieraan hebben aangepast. Het is voor ons de eerste keer in bijna tweeënhalve week dat we een toeristisch uitstapje doen. Alle dagen zijn gevuld geweest het voorbereidingen op de oversteek naar Australië.

Vanochtend is Laurent gekomen om met een twee componenten pasta het lek te dichten. Met verschillende slijpstenen en schuurmachines haalt hij de roest weg en probeert het zo droog mogelijk te maken van de olie en vetten. Met een kneedbare hoeveelheid smeert hij het gat dicht en wrijft het na met water om er een mooie vlakke laag op te krijgen. Het ziet er goed uit en heb er het volle vertrouwen in dat deze reparatie gaat lukken. Nu nog wachten op de uithardingstijd van 24 uur voordat er proefgedraaid kan worden. Wat een tijd gaat er in deze actie zitten en de zomerse temperatuur van 34 graden helpt hier niet echt bij. Niet alleen ik ben doorwater nat maar ook Laurent staat druipend naast de motor.

En eindelijk de tijd voor een uitstapje zoals al boven beschreven en sluiten de dag af met een etentje bij de de al bij ons bekende Chinees. Uitstekend.

Man opgevouwen in een doosje

Woensdag, 29 maart 2023

Nouméa

Slangenmensen zijn degene die hun gewrichten in een schier onmogelijke vreemde hoek kunnen draaien of zelfs hun gewrichten los te maken, om zichzelf op te vouwen of op plekken te komen die voor de normale mensen onder ons niet kunnen. De verzamelnaam voor deze behendigheid heet Contortionisme. Ik reken me onder een normale gemiddelde man die een opdracht krijgt om in bijna onmogelijke hoeken en vakken te komen. Het gaat natuurlijk over het schoonmaken van het waarschijnlijke gat in de carterpan. Met krabben en schuren weet ik er een hele hoop roest af te schrapen en er ontstaat een gapende wond van 7 centimeter. De foto’s lijken het allemaal erger te maken dan de werkelijkheid. Ook in deze is de wens de vader van de gedachte. Met wat onderzoek op het internet en de constatering van het gat tussen de carter en het motorblok denk ik dat dit een veel gemakkelijker gat te repareren is dan een scheur in het motorblok waar nogal wat internet mensen mee te kampen hebben. Ik loop naar Laurent of hij superman-kit kent. Zoals elke Fransman betaamt is het natuurlijk Non en niet mogelijk. Na wat doorpraten begint hij te bewegen en begint te bellen. Een bedrijf aan de overkant heeft ervaring en zegt dat het te doen is maar het moet wel super-schoon opgebracht worden. Ik vraag Laurent of de man het voor mij kan doen maar nu blijkt hij ineens Superman-Kit hemzelf te zijn. Morgen kom ik je helpen. A demain.

Terug aan boord ruim ik het gereedschap op en  vul nog enkele klussen in zoasl reparatie alarm AIS, polyesteren van de dinghy bodem en het zonnepaneel relais. Bij terugkomst van Jacqueline die bij een sportschool is geweest, nemen we het plan op om naar een bostuin met dieren te gaan, een zogenaamd Forestier. Bij de bus moeten we een uur wachten in de brandende zon en besluiten tot een uitgebreide stadswandeling. Eten een onbeschoft duur klein ijsje op een terras in het park en slenteren vervolgens naar allerlei winkeltjes. Een Pas Cher (Kleine Action) waar we een badmat kopen en een staalborstel en na vier keer bij een bank eindelijk wat contant geld uit een automaat krijgen. De wandeling wordt afgesloten met een biertje op het terras en een uitgebreide maaltijd aan boord.

Hengelen

Dinsdag, 28 maart 2023

Nouméa.

Wat hebben landrotten het toch gemakkelijk, leven zonder mastwerk, geen onderwaterschip, doorgeroeste carterpan en nog wel een tiental klussen die ik zo op zou kunnen noemen. Eerst maar het mastwerk laten gebeuren en Pascal wordt door ons naar boven gehesen waar hij een loodje met ijzeren boutje door de mast laat zakken die Laurent met een magneetje opvangt. Dit schrijf ik in één zin maar de praktijk is dat het op een potje blindvissen begint te lijken. De mast blijkt twee secties te hebben naast de kamer waar het grootzeil in opgerold is. De andere lijnen moeten door te hengelen van boven af vermeden worden en na een drie kwartier heeft Laurent beet en haalt het pilotenlijntje uit de mast. Nu met een doorsteek van een bezettingslijn de val verbinden met het lijntje en Pascal trekt de genuaval naar boven. Een nieuwe digitale lamp erin en op de mast wordt er een nieuw deklicht geplaatst. Dat is afgevinkt en kan nu met Jacqueline de genua hijsen en leggen alle lijnen weer op zijn plek. We kunnen weer zeilen, gebruik maken van de marifoon en hebben de goede verlichting.

Bij Laurent de hele exercitie afrekenen en halen boodschappen. Een Franse lunch met wijn alles erop en eraan in de kuip. Dit zijn prima rustmomenten en kom heerlijk bij en geniet van de omgeving en de warmte valt vandaag ook nog eens mee.

Natuurlijk kan ik het niet laten om het oliebad aan te pakken onder de motor en vermoed dat de rand van de carterpan doorgeslagen is. Om bij het euvel te komen moet ik eerst de dynamo en de startmotor uitbouwen. De hele actie gaat zonder al te veel problemen als het gevolg dat het bijna een gewoonte is geworden om aan de motor te sleutelen. Het vermoeden wordt bevestigd en zie een gat in de rand van de carterpan maar bewaar het schoonmaken voor morgen. Met zoon Luc uitgebreid overleg hoe het beste aan te pakken rekening houdend met de omstandigheden. Plekken en varen is misschien nog wel de beste oplossing en vraag wat later aan Jim of hij niet een Belga kauwgum overheeft om het gat te vullen. Zo zetten we iedereen aan het thuisfront aan het werk. De golfclub denkt dat ik de hele dag in de olie ben terwijl de heren van het Zootje zich misdragen op hole 10 in de kantine. De socialmedia houden elkaar op de hoogte van het wel en wee.

Mooi rood is niet lelijk.

Maandag, 27 maart 2023

Er wordt je niets bespaard roept Jacqueline als ik onder de motor kijk en de grote plas olie zie. Dat is flink mis en haal al heel wat scenario’s in het hoofd. Wat is de oorzaak, hoe op te lossen en hoelang gaat dit duren? Vanochtend op tijd opgestaan en de kraan is al ongemerkt geparkeerd aan de boot. Snel de lijnen los die tegen het omvallen moeten zorgen als de wind plots toe zou nemen. Het schip achter ons is van zijn bok gedonderd en heeft een flinke schade opgelopen midscheeps. Gelukkig een polyester schip zodat met een hoop plakwerk het model weer terug gevormd kan worden.

Eenmaal los van de zekeringslijnen komt de kraandrijver en hangt de Queen B in de singels zodat we de voormalige plekken van de stempels kunnen verven. Het ziet er al snel mooi egaal rood uit en zijn klaar voor de duik van het kapitaal. Alle gemaakte kosten verdwijnen onderwater maar bij de proefvaart is de snelheid ongekend en glibbert de Queen B als een paling door een emmer snot. Dat is betere koek als een paar dagen geleden en maken gebruik om een rondje door de baai te varen. Terug in de haven worden we opgewacht door de Inga en Norbert die de lijnen aannemen en meehelpen vastleggen. Het installeren in de haven neemt een aanvang zoals waterslang aan de boot en de elektra. De toerenteller werkt niet en wil deze direct onder handen nemen en maak de ruimte vrij om bij de twee draadjes te komen van de sensor. Bij het openmaken van het motorluik onder de trap zie ik een flinke plas olie onder de motor staan. Met schrik en met de vraag wat nu, is goede raad duur en maak de ruimte onder de motor schoon om de oorzaak op te sporen. Het blijkt volgens mij een doorgeroeste carterpan te zijn. Al sinds Moorea vind ik stukjes roest onder de motor en koppel dit maar aan de verwachte oorzaak.

Na het schoonmaken van het oliebad alsmede de teleurstelling lijkt het me verstandig om een biertje drinken met lunch, daarna maar weer aan de slag. De buurman van de Garcia (type zeilschip) op leeftijd komt voorbij en spreek hem aan op de schade die ik hem een paar dagen geleden berokkend heb. Hij rekent me voor dat een pot verf 300 euro kost en dat deze besteld moet worden. Ik bied hem aan om 300 euro te betalen voor de schade maar dat wil hij niet. Dan 100 euro maar dat vindt hij nog teveel. Nodig me maar uit voor een biertje op het Einde van de Wereld. Ik beloof hem dat en ben blij dat ik hem aangesproken heb. Toch morgen maar een poetsbeurt uitproberen om zijn schade te beperken.

Ik moet de olielekkage even verwerken en ga een beetje klussen aan de reparatie van het zonnepaneel. Een boekje lezen en spelletje spelen op de telefoon krijg ik het in het hoofd allemaal op orde wat ik moet doen. Morgen maar eerst de carterpan regelen en hulp bij het uit en inbouwen van de motor. De gebruiksaanwijzing van een Island Packet is blijkbaar nog niet helemaal geschreven.

het meest betrouwbare weerbericht

Zondag, 26 maart 2023

Nouméa

De weersvoorspelling schijnt een steeds grotere mate van betrouwbaarheid te hebben en ik houd rekening met een regenradar en Windy voor de vooruitzichten van de komende dagen. Als deze een slechte voorspelling hebben dan vertrekken we uiteraard niet. Maar deze keer maken de dik betaalde, universitair opgeleide weerhuisjes bewakers er een potje van. Gelukkig pakt het voor ons deze keer goed uit want de voorspelde regen voor vandaag blijft uit en krijgen stralend weer met een bijna wolkeloze hemel. Het is welkom want we kunnen vandaag de onderkant van het schip in de ani-fouling zetten en toch vraag ik me af hoe men zo’n misser kan maken. Misschien een voorspelling met Franse slag. Afgezien van fenomenen als de straalstroom speelt het weer zich af in de troposfeer. De belangrijkste, variabele weerelementen zijn temperatuur, windkracht, bedekkingsgraad en neerslag. Het weerbeeld wordt bepaald door het samenspel van deze weerselementen en maken gebruik van windsnelheidsmeter, barometer, hygrometer, thermometer, meetboei, regenmeter, satellietfoto’s. Deze gegevens worden per gebied naar een computer gestuurd en een weermodel naar verschillende algoritmes berekend. Daar klopt vandaag geen hol van. Vanochtend stond met een lachend gezicht Bernard voor de boot en al snel zit de eerste laag antifouling erop. Antifouling is een verzamelnaam voor maatregelen die genomen worden om de aangroei of biologische aanslag op een schip te voorkomen. Bij ons is het een verflaag die het gedeelte onder de boot beschermt tegen die biologische aanslag. Op de Queen B zit een zachte antifouling ofwel een zelf slijpende. De vaart van het schip zorgt steeds dat er een klein laagje van de verf afvalt en daarmee ook het organisme.

De Queen B knapt er ineens van op en gaan onder de boot uit de zon zitten om de eerste laag te laten drogen als we verrast worden door een bliksem bezoek van Inga en Norbert van de Marisol met een kop thee en cake. Heel gezellig bijpraten en de wachttijd vervliegt. Rond halftwee staat Bernard voor de boot en soppen de romp voor de tweede keer in. De zon brandt meedogenloos en moet opletten dat je niet levendig verbrand. Met grote trots en een kapitaal armer staat de Queen B er mooi op met een rode onderkant die morgen in het water verdwijnt. Je kapitaal zit dan onderwater zullen we maar zeggen. Na gedaan werk is het goed rusten en lees mijn boek uit onder de Queen B en eten de maaltijd in de kuip. Douchen aan de waterslang en kijk uit naar morgen hoe de Queen B zich in het water gedraagt, verlost met een heel pakket biodiversiteit.

Maart is ook de natste maand van Noumea.

Zaterdag, 25 maart 2023

Nouméa

De regen valt op het dek en de lucht is grijs zonder enige onderbreking. Bernard staat om 08.00 aan de boot maar we hoeven maar weinig tegen elkaar te zeggen want verven met dit weer is niet verstandig. De afspraak is dat we om 13.00 opnieuw bij elkaar komen als het droog is. De weersvoorspelling maken het nog bonter want deze geeft aan dat het wel tot woensdag kan duren voordat het droog is. Dat is een planning van lek mijn vestje, ik kijk altijd naar de wind van Windy en de rest vind ik niet zo belangrijk en dat breekt me nu op. Het is moeilijk opstarten na de zware dag van gisteren maar kan het niet laten om wat polyester aan te smeren aan de kiel en krab wat aan de laatste restjes van de schelpen op de huid. De zonnepanelen om de spanning op de startaccu te houden maak ik los en zie al snel dat er een totalloss is en de andere krijg ik aan de praat met het opsolderen van de twee draadjes die uit het paneel komen, de aansluiting op de regelaar laat nu te wensen over en laat deze klus voor morgen.

Jacqueline doet de boodschappen en we eten een gebakken visje met een hap rijst. Een wandeling over het botenterrein en kijk steeds naar de lucht. Zou het nu kunnen om te schilderen om even later weer in een miezerbui te belanden. Er zit niets anders op dan rustig aan doen en wachten op beter weer.

en wie leunt er het hardste?

Vrijdag, 24 maart 2023

Nouméa

Een koraalkolonie bestaat uit vele kleine koraaldiertjes en zoals bij geweikoraal is het goed te zien dat deze groeit. Onder de Queen B hangt een compleet ecosysteem met rif bouwende dieren en koraalpoliepen, een rijk reservoir van maritieme biodiversiteit plakt aan de huid. Op de steiger stoppen diverse mensen bij de Queen B om naar de prachtige vissen te kijken zoals een gestreepte waterslang, papegaai vis en tientallen andere kleine visjes. Het is leuk om onder de boot te kijken en inderdaad zwemt er een hoop leven onder de boot. Ik sla er niet zoveel acht op en denk dat de visjes een goed gezelschap zoeken en dat is onze Queen B wel. Een paar dagen geleden is de afspraak gemaakt om uit het water te gaan om te knippen en scheren. Dit is zeilerstaal om de onderkant schoon te maken en te voorzien van nieuwe anti fouling. Rond 12.00 moeten we ons melden maar ik zou graag nog een rondje door de baai willen maken. Om half elf haal ik de lijnen los die al maanden de boot op stormclassificatie moeten houden. De motor is mooi stationair aan het warm draaien en zet de motor in zijn werk om de achterkant van de steiger weg te houden. Het ziet er goed uit en nietsvermoedend gooi ik los en geef gas om de box uit te varen. Erg vreemd is dat de Queen B geen vaart maakt en als een natte dweil tegen de buurman aan drijft. Beetje gas erbij en de motor heeft er weinig zin meer in en komt niet meer op toeren. Ik besluit maar om direct naar de kraan te varen waar we direct uit het water getakeld worden. De aangroei is enorm en kan bijna niet geloven dat dit het product is van 5 maanden in het water. Centimeters dik koraal in allerlei kleuren met weg schietende krabbetjes. Nu begrijp ik de grote aantallen vissen onder de boot, we zijn een drijvende keuken geweest, een fourageplek met een breed assortiment, een sterrenrestaurant met de heerlijkste oesters, mosseltjes, anemonen, geweikoraal. Een walhalla van Fruits de Mer.

Bernard, de hulp bij het knippen en scheren, slikt even want er staat hem een enorme klus te wachten om deze biodiversiteit af te schrapen. Met krabbers en schraapmes steken we de huid af en de schelpen hopen in centimeters dikke lagen onder de boot op. Uren zijn we bezig en begrijp nu dat de Queen B geen voortgang wilde maken. De vol-gegroeide schroef die geen spoed meer over heeft, moest ook nog voortstuwen.

We schrapen 5 uur lang met zijn drieën en krijgen zicht op de rode onderlaag en zullen morgen de anti fouling aanbrengen.

Laurent had eerst een duiker geadviseerd maar ben blij dat ik voor de beste oplossing ben gegaan door uit het water te gaan. Het maakt de weg vrij om wat snelheid te houden bij de oversteek naar Australië en als ik de hoeveelheid en de kracht die we moeten uitoefenen om de schelpen los te wrikken dan had een duiker dit nooit goed voor elkaar gekregen. Moe van het werken staan we op het terrein tussen de verschillende hard werken klussers en zijn de contacten snel gelegd en met Bernard de afspraak om morgen 08.00 uur de Queen B van een nieuwe jas te voorzien.

Bovenste draadjes zijn afgebroken.

Donderdag, 23 maart 2023

Nouméa

Zonlicht omzetten naar elektriciteit is een van de onmisbare accessoires geworden van de tegenwoordige zeezeiler. Sommige mensen vertalen dat als duurzaamheid en besparing brandstof of CO2, om het zeilen te idealiseren. Dit klopt maar voor mij is het gewoon een noodzaak om lange tochten te varen zonder afhankelijk te zijn van elektra opgewekt door een dynamo. Het gaat me meer om de onafhankelijkheid van brandstof en zelfredzaamheid. Daarom is het jammer dat de twee zonnepanelen die mijn startaccu op spanning moeten houden de geest hebben gegeven. De corrosie is in de Pacific enorm door zonlicht en vochtigheid want niet alleen aluminium maar ook koperdraad verpulvert tot stof. Dit geldt ook voor kunststof want al het plastic in de brandende zon zoals bij de joon, een drijflichaam dat doet denken aan een grote dobber. Bij man over boord gooit men de joon overboord om zo de plaats te lokaliseren. Dit gebeurt dan met een vlaggetje en een lampje voor in het donker. Het plastic lampje verpulvert door de zon en ook het rood-gele vlaggetje. De verbindingen van het paneel naar de accu zijn tot stof in de kroonstenen en de kabel intern naar het paneel ook. De grote panelen werken gelukkig wel en voel me al helemaal gerust. De dagelijkse spanning om de navigatieapparatuur en navigatieverlichting aan de gang te houden is hiermee gezekerd.

Vanochtend stond Pascal keurig om 10.00 aan de boot om naar boven te klimmen. De lijn over de katrol leggen, navigatielamp in de driekleurenlamp vervangen naar digitaal licht, de gloeiende spijker van het ankerlicht vervangen naar een beter, een reservelijn doortrekken en de kabel met marifoonantenne vervangen. Het wordt een hele klus en Marcel assisteert gezellig onder aan de mast. De genuaval gaat slecht en men verwacht dat deze in de mast geknoopt zit met andere lijn. Met een beetje doortrekken aan een pilotenkabel breekt de lijn en moet er volgende week een vervolg komen. Overigens is de driekleuren lamp niet goed te plaatsen en moet er een witte lamp komen. Marcel heeft afspraken gemaakt om morgen de boot uit het water te takelen voor de antifouling en maak nu de afspraak voor aanstaande dinsdag om de gebroken val te vervangen.

Nadat de mannen weg zijn breek ik de kajuit af om de kabel rechtstreeks via alle spelonken van het schip door te trekken naar de marifoon om zo een ononderbroken verbinding te maken. Een heerlijke lunch en ga met de fiets op weg naar een grote kroonsteen. Het leuke van dit soort tochtjes is dat je overal komt in de stad en moet aan verschillende mensen vragen naar een ijzerwarenwinkel. Met exact hetgeen wat ik wil hebben kom ik terug en meld me bij de havenmeester dat we morgen een paar dagen naar de overkant varen. Het is weer een klus-dag en als je het log terugleest denk je bijna dat het een totalloss boot betreft maar helaas hebben de ander schepen net zoveel pech en trubbel als wij. Marisol zit al twee weken te wachten op een monteur om zijn dieselinjectors te testen.

Woensdag, 22 maart 2023

Nouméa

De twee tikken op de Queen B zijn het einde van het wachten op Marcel. Gisteren heeft hij beloofd om deze ochtend om 10 uur de mast in te gaan maar komt nu om 1300 uur vertellen dat hij niet om 10 uur komt. Dit zijn de afspraken waar je als zeiler me te dealen hebt want het is niet alleen een Frans probleem maar bijna van de hele wereld. Geen excuses maar gewoon omdat hij het druk heeft gehad deze morgen. Leren wachten tot je krijgt wat je wilt in het leven kan moeilijk zijn. Je weet niet of je wens in vervulling zal gaan, of nog lang op zich laat wachten om uit te komen. Het is moeilijk te leven met onvoorspelbaarheid wanneer je verteld wordt dat dingen gebeuren. Leer geduld te hebben en zie de tijd dat je moet wachten niet als een vijand maar blijf er een positieve kijk op houden. Bedenk alternatieven als het niet uitkomt zoals verwacht om dan direct over te schakelen als Marcel helemaal niet meer komt opdagen. Ik voel dat we tijd genoeg hebben want de windvoorspellingen zijn zeker tot volgende week niet gunstig om over te steken. Marcel is een aardige vent en de lach met humor werkt aanstekelijk en beloofd morgen om 10 uur te komen na de plaatsing van de mast aan de andere kant van de haven. Direct krijg ik al de maar in de schoot geworpen dat het wel weer wat later kan worden. We zullen zien. Het wachten wordt wat gemakkelijker nu ik het proces van wachten heb kunnen definiëren.

Een polyester klus in de brandende zon is niet zo een goed idee en ik kan de uithardingstijd niet bijhouden, maak een hoeveelheid polyester aan maar bij het uitstrijken voel ik al de stroperigheid van de pasta en moet jammer genoeg een gedeelte weggooien maar het repareren van de plankjes van de bijboot werkt wel op deze manier. Nu de beugel bij het kompas vastzetten met glasvezelpasta maar bij het openen van het blikje blijkt de pasta zonder harder al uitgehard. Dat wordt terugbrengen van het potje. Met een lijstje in het hoofd van wisselen van geld, boodschappen en ruilen van het potje rijden we kriskras door het dorp en veroordeelt Jacqueline mijn rijgedrag, Ik rijd als een coureur tegen de rijrichting, over de stoep en fietspad, direct naar het doel. Jacqueline staat braaf te wachten bij het stoplicht en ik voel me weer even de wielrenner van vroeger.

Geld wisselen is een uitdaging. Ik heb besloten om een boordkas aan te houden en de mogelijkheid om te pinnen. De boordkas is bijna onmogelijk om te wisselen bij een wisselkantoor. De toeristen moeten een paspoort overleggen met formulier hoeveel je vroeger verdiende zodat het misschien aannemelijk is om een beperkt bedrag per jaar te mogen wisselen. Deze maatregel gaat het toerisme enorm helpen en doe mijn beklag bij een lokale inwoner die vreemd opkijkt want hij blijkt hier helemaal geen last van te hebben. Er wordt hier dus met twee maten gemeten.

Bij de watersportwinkel ruil ik mijn potje glasvezel polyester maar dat valt niet mee want de eigenaar van de winkel moppert eerst dat de medewerkers dit voor de klanten moeten controleren maar zelf moet hij zeven potjes openmaken voordat hij een goede heeft. Zijn agressie leeft hij uit op het dichttimmeren op mijn goede potje. Bonne journée krijgt dan een speciale betekenis. Niet het gevoel dat ik vandaag veel heb gedaan aan boord maar het brengt de alledaagse gewone sleur in beeld die voor mij niet als onprettig wordt ervaren. Het biertje bij het Einde van de Wereld smaakt er niet slechter op.

Koffie zetten

Dinsdag, 21 maart 2023

Nouméa

Een paar dagen geleden heb ik bij het koffie zetten mijn hand verbrand. Koffie zetten aan boord met filter blijft een uitdaging en elke schipper die koffie zet weet precies wat ik bedoel. Het optappen van het water in de filter die vervolgens omkiepert en dan in een reflex de filter proberen op te vangen. Het kokende water met koffiedrats zoekt een eigen weg en stroomt via mijn hand in alle gaatjes en kieren van de keukenkastjes, oven en aanrechtblad. Op het moment van het ongeluk voel ik gelukkig niet veel en denk dat ik het er met een beetje koelwater over de hand wel goed afbreng. Nu een paar dagen later is de hand rood en ziet het vel wat donker zodat ik binnenkort wel een nieuw vel op de hand krijg. Dit is een ongemak zo ook bij de band oppompen met enige kracht en dan het vel van mijn vinger tussen de buis en de op en neer gaande handel blijft zitten. Niet leuk en het is snel vergeten als er een pleister op zit, maar vanochtend bij het verwisselen van het verbandje zie ik toch dat het flink is aangekomen. Jacqueline schudt meewarig het hoofd en houdt haar kritiek, over mijn manier van oplossen en gewoon doorgaan, voor zich.  Jacqueline vindt nog overal drats en poetst gewoon verder onder een stil protest.

Onder de tafel heb ik de afgelopen dagen alle losliggende materialen met een wat minder duidelijke bestemming gestapeld en begin deze te sorteren. Ik heb in het blog al eens een verhaal gehouden hoeveel oplaadkabeltjes en de honderden verschillende uitvoeringen ervan. Je ziet door de bomen het bos niet en draai ze op een hoop om ze in de bakskist gemakkelijk terug te vinden. Plots staat Marcel met klimmer voor de boot en kondigt aan om morgen in de mast te gaan. Nu gaat het ineens snel en zie het naar een einde te komen van repareren. Volgende week maandag zal er nog genoeg karweitjes over blijven maar we kunnen dan programma gaan maken om erop uit te gaan.

Samen op de fiets naar de bootwinkel om te zien wat voor anti-fouling er is en om de omgeving te verkennen. Omdat we vrijdag uit het water gaan en maandag terug moeten we twee dagen op de kant in de boot blijven.

Op de voorgrond de nikkelfabriek

Maandag, 20 maart 2023

Nouméa

Het weer blijft ontregelt terwijl de storm die langs het oosten van Nouvelle Caledonië schuift allang voorbij is. Regen met windstoten komen door de haven en het is een altijd maar weer sluiten en openen van de luiken. De temperatuur van 28 graden zorgt voor een benauwde warmte en zeker als de luiken in de boot gesloten zijn vanwege de regen. Vandaag een week aan boord en ondanks dat we elke dag druk zijn geweest heb ik niet het idee dat we erg opgeschoten zijn maar hoop op dat alles in een keer bij elkaar komt. In ieder geval is de los slingerende niet helemaal logisch opgeruimde troep van onderdeeltjes of niet te vergeten kleine dingen op zijn plaats gelegd of nog erger in de vuilnisbak gedeponeerd. Vuilniszakken vol verdwijnen in de gemeentelijke containers die op het einde van de steigers staan. De bruikbare dingen die wij niet gebruiken maar een ander misschien wel, zijn binnen de kortste keren gewoon verdwenen. De radio met de altijd met veel bravoure sprekende Franse reporters schalt door de kajuit. De gasfles wordt door Marcel gebracht en kondigt aan dat morgen geen mastwerk plaatsvindt vanwege de wind en regen. Donderdag of volgende week dinsdag. Marcel reserveert direct dat we van het weekend uit het water kunnen om de onderkant in de anti-fouling te zetten. Maandag terug in het water.

Met de fiets naar de omgeving van de nikkelfabriek om bij een bouwmarkt wat rond te struinen en kom uit de strijd met wat polyester reparatie spullen en afplakband met rollers voor aanstaand weekend.

De schoorstenen en het wat trieste-sombere terrein met de smoezige bebouwing omgeven met een hoog prikkeldraad afrastering. Als ik met mijn fietske voor de ingang sta dan krijg je het gevoel van een gigantisch industrieel monument en nodig voor de basismetaalindustrie. De productie, drie ovens om het 2,5% Nikkelerts te verwerken, is in de loop van de tijd omgegooid van puur nikkel naar Nikkel-Ferro ten behoeve van de Roestvrijstaal industrie. De transportbanden brengen het erts naar de droogovens, die het vocht verlagen onder de 20%, om zo een eerste reductie van de metaaloxiden mogelijk te maken. De drie horizontale Demag-ovens uitgerust met elektrodes produceren (47000 ton) een legering van 25% Nikkel rest ijzer en wat andere elementen. Deze basis legering  wordt nog eens  geraffineerd en ontzwaveld Het afvalgesteente wordt gegranuleerd met behulp van zeewater en in de wegenbouw gebruikt als vulmiddel. In 2018 ging het niet zo goed met de fabriek en is er een herstelplan gekomen met een financiering van de Franse staat om weer concurrerend te worden met andere fabrieken in de wereld.

Met een goed gevoel terug bij de Queen B, een opgelucht metaal-hart en getrainde kuiten drinken we een borrel op het Einde van de Wereld.

Zondag, 19 maart 2023

Nouméa

Ik ben iets kwijt en hoe vind ik iets terug? Het internet geeftr me advies en begint met, Blijf kalm, dit lijkt logisch maar je schiet in de stress als je iets kwijt bent. Ga terug in je hoofd, zoek met de klok mee en van boven naar beneden, maak schoon en opnieuw zoeken. Leuke adviezen maar waar is het zakje met de koperen ring in een boot. Het voordeel is dat de romp waterdicht is en dat het ergens in de romp moet liggen. Ouderen geven gemakkelijk anderen de schuld maar probeer vandaag het probleem jeugdig aan te pakken. Jacqueline verplaatst, vouwt uit en ruimt mee op. Het is een prima exercitie om alle vakjes opnieuw in te richten, schoonmaken en de rotzooi een zwiek naar de afvalcontainer te bezorgen.

Ondanks het advies van blijf kalm is het in mijn hoofd helemaal niet rustig en blijf 5 uur in touw om dat verdomde zakje met koperen ring boven water te toveren. Het heeft niet mogen baten en zullen naar een andere oplossing moeten zoeken. Morgen via het Nederlandse netwerk een nieuwe bestellen en op laten sturen.

Met een heerlijke zondagse maaltijd en een frans glaasje wijn, sommige dingen moet je omarmen al is het niet onze cultuur, en dat bedoel ik nu met integreren. De wijn est formidable en vind het vreemd dat na de maaltijd de slaap me overvalt in de kuip. DE wind blaast regelmatig met flinke stoten door de haven en na mijn siësta repareer ik de fiets opnieuw en trap een eindje weg om het hoofd te resetten van de zoektocht. Een heuvel met 20%, een ware kuitenbijter, zorgt voor open neusgaten zodat de verkoudheid vanuit Nederland voorgoed voorbij is. De meeste lezers denken op dit blog spannende zeilverhalen te lezen maar dat valt goed tegen, toch beloof ik dat deze ook zullen komen, en zullen jullie net zoals ik door de voorbereidingen heen moeten ploegen.

Zuiger terug plaatsen

Zaterdag, 18 maart 2023

Nouméa

De spierballen rollen door het overhemd en krijg er zin in om het beest nu eindelijk eens te temmen. De Fisher Panda generator met Farymann aandrijving. Beginnen met cilinder goed polijsten en met behulp van grote slangklemmen schuif ik de zuigerveren in de cilinder. De cilinder op de motor en breng de piston pen aan. Wat ben ik een goede monteur mompel ik bij mezelf en krijg een lichte vorm van grootheidswaanzin. Met een megalomane moed wil ik de kop plaatsen. Met tastende vingers in het bakje zie ik het zakje niet en vraag me af, waar is de koppakking?

We hebben twee koffers met onderdelen uit Nederland meegenomen. Voor allerlei klussen en zo ook voor de generator. Een plastic zakje met koperen koppakking en twee O-ringetjes blijkt plots spoorloos en we zoeken in alle hoeken en gaten met systematiek, de vragen stellen zoals wanneer voor het laatst gezien, wie heeft uitgepakt of verplaatst, waar zou een weldenkend mens zijn spullen neerleggen, is het ergens tussengeschoven? De duisternis valt en zullen morgen opnieuw beginnen met rechercheren.

Vanochtend op pad met de grote fiets voor de vervanging van het tractor zadeltje van de vouwfiets maar krijg vandaag geen zegen want bij drie rijwielzaken heeft niemand een antiek zadeltje. Het zijn tegenwoordig de zadels met een ingenieus verstelbaar slede model verstelbaar in allerlei standen om gemakkelijk de Mont Ventoux te beklimmen maar geen absurd gemakkelijk buis ring constructie, uitgevonden door de Engelse Brompton ingenieurs. De uitvinders van vroeger waren zo simpel, nu vinden ze dingen uit die niet te volgen zijn. Terug naar de Queen B, zonder zadel maar wel met een mooie Krab in de uitverkoop.

Op zoek gaan naar een boodschap is gemakkelijk met behulp van de tegenwoordige Google of MapsMe maar deze lieve wegwijzers houden geen rekening met mijn conditie en sturen me met de fiets als een auto over de heuvels die hier her en der verspreid liggen

Al enkele dagen is het druk met belangstellenden bij de buurboot. Makelaars zijn druk bezig om het sterk verwaarloosde schip aan de man te brengen. Een paar lokale belangstellenden staan op het dek en om de verkoop te stimuleren vraag ik, of ze morgen willen vertrekken?. De makelaar moet lachen en zegt nee, dat wordt overmorgen. Ik houd me afzijdig maar in de avond als alle potentiële kopers weg zijn ontmoet ik de vriendin van ex-buurman. Er blijken een dertigtal lege 5 liter kannetjes Rum aan boord te staan. Dat is voor haar ook nieuw en ze wist niet dat hij zoveel van rum hield. Het heeft geen zin meer om een oordeel te hebben maar ik ben wel blij dat er een bestemming gezocht wordt om nieuw leven te blazen in het schip. Wie weet jakkert de mooie romp met aanpassingen weer over de oceaan zoals in vroeger tijden. Het zal mijn wijlen ex-buurman goed doen.

en dan zo een zdel op de vouwfiets.

Vrijdag, 17 maart 2023

Nouméa

De jetlag is voorbij en voel me thuis aan boord. Het zal nog wel wat te repareren blijven maar dat hoort erbij. Een blik naar de generator en zie dat de diesel weggelekt is via de zuiger naar het binnenste van de motor. Mijn conclusie is dat de zuigerveren niet goed meer zijn maar dat wordt later door Marcel van de Pacific Accastillage weersproken. Volgens hem is het normaal dat de diesel weg lekt via de zuiger langs de zuigerveren. Dat lijkt me goed bericht en zal me morgen weer gaan bezighouden met de opbouw van de generator.

De vouwfiets uit de kuipkist en vervang de banden. Klaar om gezamenlijk het eiland te verkennen maar het zadel is zijn dek kwijt zodat het een hard zadeltje is geworden, een tractor ritje. Morgen op zoek naar een fietswinkel. Even tijd om te ontspannen en maak een leuk fietstochtje door het centrum van Nouméa, wat een feestelijk gevoel beleef ik op de fiets. De conditie valt me niet tegen en ook de knie houdt zich prima, de normale dingen komen in een heel ander daglicht te staan. Lekker trainen en spieren versterken om het ongemak snel te vergeten.

In het restaurant Le bout du monde, het einde van de wereld, is een Irish night en we gaan een borrel halen. De muzikale dames zweven met violen over het toneel, line dance pasjes, maar ook onstuimig  over het toneel rennen terwijl het jankhout toch leuke muziek blijft geven. Ondanks de enorme drukte wordt het een geslaagde avond.

Inspectie voorbereiden

Donderdag, 16 maart 2023

Gisteravond regende het al maar nu gaat het helemaal los. Het roffelt op het dek en het trekt me niet om snel op te staan. Kan buiten niet veel doen en neem de tijd voor koffie en het ontbijt. Rond 11 uur droogt het wat op en ga naar de markt voor wat garnalen, groenten en de havenmeester voor een internetcode. Tussen de buien door, maar bij deze temperaturen is een nat pak geen probleem.

Toch maar aan de slag en trek het luik open van de motor en zie weer 20 liter water onder de motor staan. Dat is vreemd en kan bijna niet geloven dat het van een enkele slangklem komt. Toch de gebroken slangklem vervangen en het water onder motor uitzuigen en droog maken met een doek. Morgen maar weer controleren of er water is.

En dan, ja dan…een aanvang met de reparatie voor de honderdste keer van de generator. Het beest knipoogt naar me als de kuipkist opengaat. Een leesbril bij demonteren hoef ik niet meer op te zetten want ik kan alle bouten en moeren van het koelsysteem en van de kop blindelings vinden. Een drie kwartier is ervoor nodig om de kop los te maken en zie wat koelwater op de cilinder staan en concludeer dat de O-ringen niet goed zijn geweest. Eerst maar wat diesel op de zuiger zetten om morgen te zien of dat deze er nog op staat. Want compressie kan je ook verliezen via vastzittende zuigerveren. Wordt vervolgt!

Jacqueline houdt zich al twee dagen bezig met het poetsen van het binnenschip. Voorbereiden voor de controles in Australië want die willen alle kastjes inspecteren door de dienst Biosecurity. Opruimen van het gereedschap, schoonmaken van de roestige branders van het gasfornuis en mezelf wassen met heerlijk koud water op de steiger.

Vismarkt in Noumea

Woensdag, 15 maart 2023

De warmte komt je al tegemoet als het luik openschuift. Eerst maar een bakje koffie met ontbijt. Het wordt een langzame opstart, maar dwing me tegen mijn zin in, om te beginnen aan de controles en klussen voor vertrek. De eerste tegenvaller is als ik het motorluik openmaak en de hoeveelheid water onder de motor zie staan. Het blijft een zorgenkindje en dan met name de koeling, gelukkig is er maar een slangklem gebroken. Een twintig liter water onder de motor wegpompen en droog maken. Morgen de slangklem vastzetten want om erbij te komen moet ik eerste de achter kajuit uitladen. Ik loop naar Pacific Accastillage om af te rekenen en heb een wensenlijstje voor de mast. Hij doet de klus graag maar beoordeelt het weer als een probleem en zegt me toe om dinsdag volgende week te komen. Er is slecht weer op komst “Code Jaune” en voor de derde keer ligt Vanuatu onder vuur met orkanen en schuiven de stormen aan Nieuw Caledonië voorbij. De afgelopen maanden zijn er maar twee Tropical storms over het eiland gegaan maar gelukkig geen orkaan. Wel zijn er met de fronten naar Vanuatu flinke regenbuien over Noumea gekomen.

Voor het warm eten een stuk vis halen op de markt en begin met het opruimen van de gereedschapskisten. Ordenen en de overbodige rommel weggooien. Moeilijk afscheid nemen van onderdelen want je hebt de gekste prullaria nodig om iets provisorisch aan de gang te brengen. De koffers leeg en de inhoud, de meeste zijn onderdelen, op zijn plek leggen, het lijkt zoveel maar binnen de kortste tijd verdwijnt alles in kastjes en luikjes van het schip. De koffers worden weggeven met een sticker van Gratis mee te nemen of wel op zijn Frans Gratuit. Het duurt geen tien minuten of ze zijn verdwenen.

De fiets uit de achterkamer, de buitenboordmotor op de hekstoel, vouwfiets op de steiger en zo komen we langzaam weer tot een leefbaar en bewoond schip.

Boodschappen voor het bezoek vanavond doen we met de steekwagen om zware rugzakken te voorkomen. De bemanning van de Marisol heeft de afgelopen maanden op de Queen B gepast en we bedanken hen met een cadeautje en een kennismakingsavond met borrel. Gezellige mensen die wat andere plannen hebben, maar als einddoel in dit jaar in Singapore willen eindigen. En dat wordt ook ons doel.

deelbare rits

Dinsdag, 14 maart 2021

Nouméa.

Na enkele maanden terug aan boord vergt het nogal wat opstartproblemen. Niet alleen het uitruimen van de spullen maar ook de gevolgen van een jetlag spelen een rol. Bij het opruimen van de buiskap in november kregen we de rits niet meer open en waren genoodzaakt deze los te snijden. Een vervelend karwei om een plastic rits met plastic tandjes en aluminium sluiter van elkaar los te krijgen. De sluiter is gecorrodeerd en maak deze met een tandarts-haak los met toevoeging van WD40. Natuurlijk komt de rits los maar moet deze weer gangbaar maken zodat deze makkelijk open en dicht gaat.

Overigens is een schijnbare simpele rits een vernuftig middel. Je staat er niet bij stil wat voor een techniek er nodig is om je gulp dicht te ritsen met een treksluiting. Uitgevonden door Whitcomb Judson in 1893 maar kon er geen goede toepassing voor vinden. Dan vind je wat uit en dan weet je niet waarvoor het dient. Lijkt me echt iets van mijzelf.

Gideon Sundback is de ontwikkelaar van de moderne rits. De verschillende soorten zijn: de ondeelbare rits waarbij er aan het eind vast blijft zitten zoals bij een portemonnee, de deelbare rits waarbij de twee losse delen in elkaar geschoven moet worden, de dubbel deelbare rits, de blinde rits, de rits met rem en dan ook nog de zipper, twee plastic strips die in elkaar schuiven. (diepvries zakken)

Wij staan voor de deelbare rits die gangbaar is gemaakt maar nu met de hand op de buiskap genaaid moet worden. Niet gemakkelijk om door drie lagen stof een naald te drukken. Een uurtje of vier verder is de klus geklaard en plaatsen we de buiskap over het schuifluik en sluiten de zonnetent vast aan de buiskap. Klus geklaard met een zucht maar je hebt wel eer van het werk.

De startaccu van de motor stond zonder spanning en heb deze met een kleine lader geladen. De motor slaat direct aan maar heb wel enige zorgen of de accu het heeft overleeft. Even aankijken en anders een korte pijn met een nieuwe erin. Deze accu van Chinese makelij is amper een jaar oud en nu al de geest gegeven.

Stukske thuis met dank aan Theo

Zondag/maandag, 12/ 13 maart 2023.

Singapore – Nieuw Caledonië Nouméa.

We overbruggen met deze reis 10 uur vooruit in tijd ten opzichte van Nederland en moeten telkens bij een tussenstop de klokken gelijkzetten. Toch vreemd te realiseren dat de voorgenomen tocht van Nieuw Caledonië naar Singapore via Indonesië een afstand is dat acht en half uur overbrugd met vliegen. De ongeveer 4000 mijl (7000 km) moeten we in 10 maanden met zeilen afleggen. Als één van de eersten uit het vliegtuig en passeren zonder enig probleem de douane. De koffers liggen al op de band maar blijkt van een Turks vliegtuig te zijn, zodat de labels met halve maan ons voor zijn. Wachten valt niet mee en zeker niet als er hoge nood is en geen wc in de buurt.

Na een halfuur zijn we blij de koffers met onderdelen van de band te halen en het is voor mij altijd heel bijzonder dat de koffers afgegeven in Amsterdam zo vlekkeloos de passagiers weten te volgen. Het is met mijn lange reis ervaring maar twee keer misgegaan en ook toen werd het binnen twee dagen hersteld. De taxichauffeur ontvangt ons met een praatje en brengt ons naar de haven. Een leuk weerzien van het havenpersoneel, die nog goed weten van mijn ziekte in oktober. De Queen B zien we met de neus in de goede richting liggen en maken met spanning de boot open. Het blijkt allemaal mee te vallen en het vocht is minimaal, de schimmel ontbreekt en zijn na het luchten al snel gewend aan de eigen geuren van de Queen B. De bootoppasser ontmoeten we en spreken af om morgen af te rekenen en bij te praten want er zijn enkele klussen te doen in de mast en mastwerk is niet zo mijn ding. Marisol (Inga en Norbert) spreken we af voor woensdag middag. Boodschappen halen, geld wisselen en een biertje halen in het restaurant. We zijn moe en weer thuis.

Bedankt Tamara en KLM

Zaterdag, 11 maart 2023

Vlijmen, Amsterdam, Londen, ergens in de lucht.

De trein is overvol en belanden in het boerenprotest en de klimaatactivisten. Iedereen in de trein is vastbesloten om de wereld te veranderen, het gaat er nog vreedzaam aan toe maar het noodzaakt ons wel om te blijven staan omdat er geen stoel meer vrij is. De jongelui hebben er zin in en wij ook. Ieder met zijn eigen idealen. Vanochtend bijtijds opgestaan om het huis “verlaten-klaar” te maken. Stekkers uit de stopcontacten, vaatwasser leeg, koelkast en vriezer uit en de restanten eten op het aanrecht om toch nog een paar monden te vullen. Geen eten weggooien.

Op het Utrecht Centraal station stroomt de trein leeg en alle protestmakers gaan op weg naar Den Haag. Ik zie een man die een globe aan een stokje als een lampion in de hand houdt, om duidelijk te maken dat de wereld in gevaar is. De bol is zo klein dat Nederland ver te zoeken is maar de man wil zijn punt scoren. Ik denk dat Nederland er niet zoveel toe doet en dat we het in tegenstelling tot de hele wereld het veel te zwaar laten wegen. Wij vervolgen onze tocht naar Nouméa en treinen naar Amsterdam. Het gaat ondanks alle voorspelde drukte en het schrikbeeld van ellenlange rijen op Schiphol zoals vroeger. Na een halfuur zijn we ingecheckt, bagagecontrole, paspoortcontrole achter de rug en zitten heerlijk comfortabel met een drankje te wachten op vertrek. De reis is begonnen.

De stewardess ontvangt ons als een prinsenpaar en begint een gesprek. Tamara stelt al snel de vraag waar we heen gaan en vertellen dat we wereldzeilers zijn. Natuurlijk is het leuk om te vertellen maar nog leuker als het klikt met iemand die leuke vragen weet te stellen. Iedereen moet proberen zijn dromen te volgen. Tamara zou graag een huisje willen hebben in Italië en een wens om een studie te doen voor tuinarchitectuur. Na het gesprekje krijgen we wel een heel bijzonder persoonlijk cadeautje in de vorm van een kaart met een paar bekers. De tekst is hartverwarmend en beooof dit verhaal op het blog te plaatsen.

De vlucht is niet lang maar door het gesprek bijzonder en zal beter herinnerd worden als een lange vlucht. Tamara en de hele crew van de vlucht KL1027 bedankt voor dit mooie ontvangst.

Op Heatrow is een doolhof om de lounge te vinden, maar treffen een ontspannen plek met een prima maaltijd. Vliegen op deze wijze is nog niet zo verkeerd.  De vlucht van Londen naar Singapore is een gemakkelijke vlucht waar weinig over te melden is dan dat deze een hele zit is. 12 en een half uur hangen zitten, filmpje kijken, wazig kijken en proberen een dutje te doen wat me deze keer voor 4 uur prima lukt. Op Singapore luchthaven voel je het warme bad van de Aziatische wereld, zwoele temperatuur en de bezige mensen. Een mierenhoop van mensen op zoek naar een vliegtuig of bij aankomst een weg te zoeken om buiten te komen. In de lounge wachten we 4 uur en kunnen gebruik maken van het buffet om met een volle maag de laatste etappe aan te gaan. Alle vluchten gaan op tijd en komen op tijd aan.

sfeerfoto.

Zondag, 5 maart 2023.

De vertrekdatum komt nu snel dichterbij en er moet ineens een hele hoop georganiseerd worden. Er is nog nachtvorst en de minimumtemperaturen zijn -6 ° zodat er vorstschde zou kunnen ontstaan en ga de AlbinO toch maar winterklaar maken. De motor beschermen met antivries en de verschillende buitenkranen afsluiten. De buiskap er af en het grootzeil zodat de AlbinO al snel geknipt en geschoren zoals alle andere boten eruitziet. Ik heb nog even een fijne middag om ondanks de kou even tot mezelf te komen in de kleine warme kajuit. De komende week zal het druk worden met afscheid nemen van alle lieve mensen om ons heen.

Erg overdreven, maar leuk plaatje

Zondag, 26 februari 2023

Steenbergen – Dintelmond.

Het is ijskoud en de voorspelling is dat de wind vanmiddag flink zal doorzetten. Ik besluit vroeg te vertrekken om naar de haven te varen en het uitstapje naar het natuurgebied vanmiddag te doen. Jim vindt het te koud buiten en gaat op de computer schaken. En ik geniet als een oude rot in het vak van de stralend blauwe lucht met de typische kleuren van een vroege koude winterdag. De riethalmen hangen wat lusteloos en de vogels zijn in volle bedrijvigheid omdat de natuur zijn signalen afgeeft dat het binnenkort lente wordt. Wat een feest om de albino op deze manier uit zijn winterslaap te wekken en heerlijk door het vlakke land van West-Brabant te tuffen. Op de Volkerak gaat het al behoorlijk te keer en de golven vallen over het voordek. Als je het hoofd boven de buiskap uitsteekt dan voel je de de naalden van de kou de druppels uit je ogen en neus persen. Helaas moet ik het zonder mijn zeilmaat doen want hij heeft al enkele keren op de computer de overwinning binnengehaald en dit smaakt naar meer.

In de haven de boot aan de kant en rijden met de auto naar het natuurgebied waar we heerlijk wandelen. Jim gebruikt zijn drone om tussen de pony’s te fotograferen en een filmpje te maken. Hoe groot is een generatieverschil. Dit zijn technieken en vaardigheden die me niet eens op zouden komen toen ik jong was. Jim raakt een beetje vermoeid en wil er graag een eind aan de wandeling te maken en besluiten om terug te lopen. Dit gaat niet helemaal naar wens want raak een beetje verdwaald in de bosjes en loop met een omweg terug naar de auto. Terug naar huis en ben trots op de kleinzoon Jim, want dit zijn voor mij kostbare momenten.

Aanloop Steenbergen

Zaterdag, 25 februari 2023

Dintelmond – Steenbergen

De haven is verlaten vanwege de kou maar zie toch eindelijk kans om een tochtje te gaan varen. Jim is mijn zeilmaat en slaat de zeilen aan. Jim heeft koude vingers maar al snel zet hij al het gemopper opzij en kan opa zijn Klokhuismomenten aan hem presenteren hoe je, als  zeiler, je moet gedragen aan boord. Jim peilt de olie en start de motor, helpt mee met het losmaken en we varen de haven uit. De sluismeester heeft ons al snel gezien en zet de lichten op groen zodat de koude Volkerak ons wenkt en lonkt. Er zijn nog een aantal gekken die aan het zeilen zijn. De zeiltjes gaan omhoog en we varen met 2,5 tot 5,5 knoop tussen de wal en de tonnenlijn, van de altijd maar voortjakkerende vrachtvaart. Tijd is geld en dat valt te merken want de snelheden van deze binnenvaartschepen zijn hoog en de hekgolven brengen de AlbinO soms van zijn a-propos. Jim vindt het prima en na een halfuur ziet hij meer in een Tiktok-moment dan een klokhuismoment. Toch roep ik hem om te wijzen naar de half verwilderde paarden en koeien in het natuurgebied, die we van ver af kunnen onderscheiden tussen al de watervogels..

Op de route naar de haven, een kwartiertje wachten voordat de loopbrug opzijschuift van de sluis en varen de Steenbergse Vliet naar de jachthaven in Steenbergen. Boterham eten en een excursie door de stad en vinden leuke plekjes met een eventueel restaurant voor vanavond. Het uitverkoren restaurant blijkt later vol te zijn zodat we overstappen op een afhaalmaaltijd die we gebruiken aan boord. Het elektrische kacheltje houdt ons heerlijk warm en gaan rond halfelf naar bed.