Logboek 2020

Moai's

Donderdag, 27 februari 2020

Hanga Roa

We zijn niet voor niets op het eiland, en gaan vandaag een  verkenningstocht maken.  De buitenboord motor starten en de tassen in het boorplatform of bijboot. Op het moment dat we losmaken slaat de buitenboordmotor af en peddel terug naar de boot. Met geen mogelijkheid meer aan te trekken maak ik de motor los en breng deze naar de hek-stoel om de bougie los te maken en te controleren. De carburateur los en prik de sproeier met een speld door en maak alles grondig schoon. Terugplaatsen, de motor op de hekstoel van de bijboot en trek met een paar rukken de motor aan. We kunnen de reis vervolgen en huren snel een auto bij het verhuurbedrijf.

De stenen monumenten zijn indrukwekkend, de sfeer en de mystiek die er omheen hangen zijn bijzonder. Met een entreekaart van 80 $ de man kan je 10 dagen lang alle attracties van het eiland bezoeken zoals een hele serie van de opgestelde “Moai’s”, de vulkaankraters en de werkplaats van de Moai’s. Anakena, Te Pito Kura, Tongariki, Akahanga.

Vanaf de ankerplek kunnen we de Tahai zien staan en rijd met de auto naar de plek waar enkele Moai’s over het water uitkijken. Voor mezelf sprekend zijn dit de mooiste. Een groot stenen beeld met witgekalkte ogen en een stenen hoed op de kop en de Queen B op de achtergrond.

Het eiland is volledig gekapt en een mooi groen tapijt ligt over de hellingen van de vulkanen, veel wilde paarden en loslopende koeien geven het een idee van een wildpark. Bij een strand en de natuurlijk vrolijk naar ons kijkende beelden met stenen ogen, eten we een heerlijke risotto en een tonijnsalade.

De eilanden zijn waarschijnlijk door een bevolkingsgroep van de Marquezas gekolonialiseerd en hebben er de landbouw en veeteelt gebracht. Maar voerden ook oorlog tegen de oorspronkelijke bevolking, de snel toenemende bevolking en het tekort aan voedsel hebben het eiland eerst naar welvaart geleid en is vervolgens afgegleden naar armoede.

Het eerste contact met het Westen was in 1722, onze Jakob Roggeveen uit Texel ontdekte het eiland op eerste Paasdag en gaf het de naam Paaseiland. De latere bezoekers voerden nadien veel eilanders als slaven naar Zuid Amerika. Van 16000 naar 600 mensen die nu weer op peil komen van een 6000 inwoners. Het gaat hier duidelijk op en neer.

Het eiland oogt als een park, mooie groene heuvels, afgeschermde gebieden voor de toeristen als Nationaal Park, de hoge entree prijzen voor de monumenten.

We brengen de auto terug en eten wederom het heerlijke ijsje bij de vriendelijke dames. Gelukkig heeft de plaatselijke jeugd niet zoveel belangstelling voor ons bootje gehad.