Logboek 2020

Maandag, 2 maart 2020

Hanga Roa

Langzaam maar zeker komt alles in het teken van de komende storm te staan. De gesprekken, de sms’jes en voor mezelf. Observeren van de wolken met de mogelijke patronen in zee. Niet dat je er veel wijzer van wordt maar het is een vorm van alert zijn of intuïtie. Met de bijboot naar de wal voor extra boodschappen om de komende dagen door te komen, als we aan de andere kant van het eiland liggen.

Met het doorspreken van allerlei scenario’s stel ik Jacqueline voor om een hotel te overwegen om tot rust te komen en het bespaart haar een bumpy-ride op een open zee.

Het wordt duidelijker en gemakkelijker te beslissen nadat we Steve ontmoeten, die terugkomt van zijn bezoek aan de Armada, om uit te klaren, gaat de beslissing nu wel snel. Het wordt Steve sterk afgeraden om te vertrekken, met de komende snel naderende storm van 62 knopen. Jacqueline boekt een hotel en onze zorgen gaan uit naar Niels en Linneth die zaterdag zijn vertrokken.

Nu enkele verse spullen halen voor mezelf. Het winkelen en weten waar je de beste levensmiddelen kunt halen, begint wat meer vorm te krijgen. Gebruik maken van de producten van plaatselijke boeren zoals heerlijke andijvie, courgettes, ananasjes, tomaten, aan te vullen met diepvries vlees van de kleine supermarkten. Opvallend is dat de Chinezen dit eiland nog niet hebben ontdekt. De supermarkten worden door de lokale bevolking gerund en het assortiment is daarom divers. De winkels hebben niet veel, elke winkel heeft een ander inkoopbeleid, zodat je moet shoppen om alles bij elkaar te sprokkelen. Gezellige bezigheid en je voelt het contact met de mensen.

In de straat treffen we een half verborgen huis waar de wens te kennen gegeven wordt om los te komen van Chili. Rapa Nui, independent.

Alweer een actiegroep erbij maar begrijp het. Chili ligt 3000 kilometer hier vandaan en geografisch is het een uitloper van Polynesië. Maar zelfstandigheid heeft geen schijn van kans als je territorium de oppervlakte heeft van Texel en dat er geen enkele grondstof aanwezig is. De bomen zijn al gekapt en het eiland staat noodgedwongen in het teken van Unesco worldheritage. De plaatselijke bevolking heeft zijn huidige bestaan te danken aan het verleden en de Unesco zorgt ervoor dat de tijd stil blijft staan.

Bij de dinghy aankomst in de haven komen de bemanningen van drie boten bij elkaar en worden allerlei ervaringen uitgewisseld met belevenissen. Het Zweedse schip is bemand door een Nederlander met Zweedse vrouw en hadden eerst het idee om naar Bolivia te varen, maar hebben hun doel omgegooid en varen nu richting Pitcairn. We zullen ze meer tegen gaan komen.

De vrouw van de vreemde catamaran, twee bananen als drijvers met twee masten in het midden, de Pakia Tea zijn hier al een paar keer geweest en die weten te vertellen dat de ankerplek aan de andere kant van het eiland redelijk rustig is.

Bij de koffiebar een heerlijk ijsje en zien later op de avond een prachtige tweemaster aankomen. De Travel Edge Exxpedition, een dames bemanning die professioneel ankeren en gaan passagieren. Het blijkt een onderzoeksschip te zijn en we raden met zijn allen natuurlijk het onderzoek: De effecten van plastics in de oceaan. Hoe origineel kan je missie zijn voor een gewoon charter.