Logboek 2020

accu

Zaterdag, 14 maart 2020

S 26º 53.850 W 118 º 19.007 - S 26º 38.935 W 120 º 10.607

Dit zijn de dagen waar alles klopt. De doorlopende wind, zeilen, zonnige ochtend, mooie zonsopgang en ga nog maar even door. Ik geniet want de ochtendwacht is juist de wacht van het ontwaken met een verse nieuwe dag. De dagen rijgen zich aaneen en elke ontwakende dag is anders en weinig voorspelbaar. Dan ineens rond 11.00 betrekt de lucht en vormt een grijze dikke massa waar je het volgende weerpatroon maar uit moet halendestilleren. Vaak is het een teken van wind en buien en dat kunnen we goed gebruiken want het is 600 mijl te gaan naar Pitcairn.

De dagelijkse gang van zaken of sleur die ook hier aan boord insluipt zoals het uitgebreide en wiebelige douchen. Haren uitspoelen met zoutwater om het af te maken met een fles zoetwater haarspoeling. De drinkwaterpomp is niet gemaakt en op Paaseiland hadden ze er geen en konden deze wel in Chili bestellen. Vier weken wachttijd is te lang, dan maar met een handpompje behelpen.

In de loop van de middag een “high Fife” voor de mijlpaal: We zijn op de helft van de afstand 560 mijl. Het grote aftellen gaat nu gebeuren. Deze mijlpaal van de helft geeft een vreemd psychologisch effect, aftellen van de helft gaat sneller dan aftellen van de totale afstand.

In de kuip is het avondeten, koffie, zonsondergang samen ondergaan, bijpraten en tegen 20.00 uur gaat de eerste wacht in. Voor mij is het bedtijd en dat valt niet altijd mee omdat het veel te vroeg in de avond is om te slapen. Helemaal geïnstalleerd, nog wat draaien om de beste houding te vinden, trek de dekens over me heen en wacht op Klaas Vaak. Helaas want om 20.15 staat een bezorgde Jacqueline voor me om zo snel mogelijk uit bed te komen. Een Squall raast over de Queen B heen. Zeilen reven, windvaan corrigeren, stuurwiel stellen, borglijntjes op het stuurwiel verplaatsen, genua trimmen en dat samen met een respectabele tropische regenbui. Douchen hoeft niet meer, de bui afwachten en zien wat er van de wind is overgebleven. Na een uur komt de wind met een 6 knoop vertellen dat er niets veranderd is en dat je gewoon door kunt zeilen. De reven eruit en de zeilen stellen, de windvaan terug in zijn stand etc. Anderhalf uur later ga ik maar weer eens naar bed. Mijn wacht is om 23.00 uur, probeer dan nog maar eens in slaap te komen.

De capaciteit van de accu’s baren me grote zorgen want moet nu elke twee uur de generator starten en deze vindt het precies 45 minuten wel genoeg. En dat allemaal om de koelkast op temperatuur te houden.