Logboek 2020

Twee dikke kussen

Krabben gaat niet meer
Krabben gaat niet meer

 

Dinsdag, 30 juni 2020

 

 

 

Hao

 

Rond 0900 uur stap ik maar weer eens binnen in het medisch centrum en meld me bij de receptie voor inschrijving. Het lijkt me verstandig om de wonden opnieuw te laten bekijken en een lokale dame neemt me mee naar haar spreekkamer en begint een one-man show. Rap Frans, van alles en nog wat als onderwerp, roept de dokter nog even voor een second opinion en begint de procedure van scrubben, ontsmetten en vaseline gaas over de open wond heen. Dan een verband waar geen einde aankomt en zegt dat het verband toch gratis is en dat laat ze merken ook. Ze besteed extra tijd aan me want ze heeft geen zin in al die schreeuwende kinderen in de wachtruimte en vindt het veel gezelliger met ons. Ze gooit nog enkele pakketjes met verband in de tas omdat het gratis is en met twee dikke kussen op de wang, de handen gemummificeerd onder begeleiding van de vriendelijkste en stralendste lach sinds tijden.

 

Krijg nog allerlei adviezen mee maar weet niet meer waar het over gaat. Dit is een unieke behandeling in de wereld want in het ziekenhuis twee kussen mee krijgen in de tijd van de Corona is om over na te denken. Je zou jezelf een kleine verwonding aandoen om door deze zuster behandeld te worden en waar je ouderdom als voordeel geldt.

 

Van de dokter naar de wereld van internet en fietsen met de boodschappen richting boot waar de zee een dansende witte schuimende massa laat zien. Veel wind, hoge golven maar volgens mij goed te doen. De wind nogmaals gecontroleerd en zie dat de wind uit dezelfde hoek blijft staan zodat het vertrek aanstaande donderdag steeds definitiever wordt. In de middag op de kaart de verschillende waypoints in de Garmin kaartprogramma gebracht en vind eindelijk de functie, route maken. Nu kunnen we van waypoint naar waypoint hobbelen automatisch gegenereerd tijdens de reis. 495 Mijl te gaan lijkt ver maar volgens de normen die in de loop der tijd wat opgerekt zijn is het voor mij een leuke welkome etappe.

 

Gaëlle is journaliste en heeft een boek geschreven over hun reis en koop het boek en krijg het in pdf-formaat aangeleverd. Het eerste hoofdstuk ziet er uitnodigend uit en kan hiermee mijn leesvaardigheid Frans weer opkrikken.

Weliswaar met de handen in verband wil ik graag gaan barbecueën op het strand zodat ik de spullen bij elkaar sprokkel. En van het een komt het ander en kan het niet laten om de fles motorolie die plots in mijn hand beland naar de motor te brengen om het oliepeil met een extra litertje te verhogen. Een controle van de generator en de koelvloeistof aanvullen zodat de klusmanie ondanks de mooie witte verbandjes. Jacqueline moet haar emoties in bedwang houden want ze had het liefste dat ik de handjes in een dwangbuis op de rug gebonden had, onder het mom “het is in je eigen belang”.

 

De barbecue valt letterlijk en figuurlijk in het water en moet helaas restaurant Perehutti sluiten zodat het de hut van de Queen B wordt waar de kip in een hogedrukpan gegaard wordt. In de avond een spelletje domino en de dag is voorbijgegaan alsof er niets is gebeurd.